Wprowadzanie usprawnień w międzynarodowym prawie prywatnym: przepisy dotyczące jurysdykcji i mające zastosowanie do zatrudnienia (2013/2023(INI)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.181.19

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 maja 2016 r.

Międzynarodowe prawo prywatne i zatrudnienie

P7_TA(2013)0396

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 października 2013 r. w sprawie wprowadzania usprawnień w międzynarodowym prawie prywatnym: przepisy dotyczące jurysdykcji i mające zastosowanie do zatrudnienia (2013/2023(INI))

(2016/C 181/03)

(Dz.U.UE C z dnia 19 maja 2016 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając art. 12, 15, 16, 27, 28, 30, 31 i 33 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

- uwzględniając art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej,

- uwzględniając art. 45, 81 i 146 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

- uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach C-18/02 ¹ , C-341/05 ² i C-438/ 05 ³ ,

- uwzględniając art. 48 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej oraz opinię Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A7-0291/2013),

A. mając na uwadze bardzo udany przegląd rozporządzenia Bruksela I ⁴ , dzięki któremu wprowadzono istotne poprawki do przepisów dotyczących jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych w Unii Europejskiej;

B. mając na uwadze, że zakres procedury przekształcenia nie objął niektórych zagadnień prawa pracy;

C. mając na uwadze, że porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 28 listopada 2001 r. ⁵ przewiduje, że z techniki przekształcania należy korzystać w przypadku często zmienianych aktów prawnych;

D. mając na uwadze, że należy zapewnić spójność przepisów dotyczących jurysdykcji oraz przepisów dotyczących prawa właściwego w danym sporze;

E. mając na uwadze, że w centrum zainteresowania międzynarodowego prawa prywatnego na szczeblu europejskim leży również zapobieganie wybieraniu sądu ze względu na możliwość korzystniejszego rozstrzygnięcia sprawy - zwłaszcza w przypadku działania na niekorzyść słabszej strony sporu, np. pracowników - oraz zapewnienie przewidywalności jurysdykcji w możliwie jak największym stopniu;

F. mając na uwadze, że co do zasady sądem właściwym dla rozstrzygania danego sporu powinien być sąd mający najbliższy związek ze sprawą;

G. mając na uwadze, że liczba głośnych europejskich spraw sądowych w sprawie jurysdykcji i prawa właściwego w związku z indywidualnymi umowami o pracę oraz sporami zbiorowymi budzi obawy co do podporządkowywania krajowych przepisów prawa pracy przepisom europejskim, co może w niektórych przypadkach prowadzić do stosowania prawa jednego państwa członkowskiego przez sąd w innym państwie członkowskim ⁶ ;

H. mając na uwadze istotne znaczenie prawa pracy dla tożsamości konstytucyjnej i politycznej państw członkowskich, należy zapewnić, by prawo europejskie uwzględniało w tym zakresie tradycje krajowe;

I. mając na uwadze, że jak najszersze dostosowanie przepisów o jurysdykcji do przepisów o prawie właściwym jest także w interesie należytego administrowania wymiarem sprawiedliwości;

J. mając na uwadze, że wydaje się wskazane rozważenie, czy należy wprowadzić zmiany w przepisach o jurysdykcji w zakresie prawa pracy;

K. mając na uwadze, że w szczególności w odniesieniu do sporów zbiorowych jurysdykcję powinny sprawować sądy w państwie członkowskim, w którym taki spór ma zostać lub został podjęty;

L. mając na uwadze, że w odniesieniu do indywidualnych umów o pracę należy w odpowiednim zakresie zapewnić sprawowanie jurysdykcji przez sądy tego państwa członkowskiego, które ma najbliższy związek z danym stosunkiem pracy;

1. gratuluje instytucjom udanej rewizji rozporządzenia Bruksela I;

2. jest zdania, że Komisja powinna dalej analizować zagadnienia prawa pracy w celu dokonania w przyszłości ewentualnego przeglądu;

3. odnotowuje, że jedną z głównych zasad międzynarodowego prawa prywatnego regulującego właściwość sądu jest ochrona słabszej strony sporu oraz że cel ochrony pracownika wskazano w obecnych przepisach o jurysdykcji;

4. zauważa, że pracownicy generalnie podlegają dobrej ochronie w przepisach o jurysdykcji w sprawach pracowniczych, w których są pozywani przez swoich pracodawców, a to dzięki jurysdykcjom wyłącznym określonym w rozporządzeniu Bruksela I;

5. wzywa Komisję, by dokonała oceny, czy obecne ramy prawne ustanowione rozporządzeniem Bruksela I w wystarczającym stopniu uwzględniają szczególny charakter działań w sektorze zatrudnienia;

6. wzywa Komisję, by zwróciła szczególną uwagę na następujące kwestie:

a) czy w odniesieniu do odpowiedzialności pracownika lub pracodawcy bądź organizacji reprezentującej interesy zawodowe pracowników lub pracodawców za szkody powstałe w wyniku sporu zbiorowego należy podjąć jakieś działania w celu wyjaśnienia, że art. 7 ust. 2 przekształconego rozporządzenia Bruksela I odnosi się do miejsca, w którym będzie się odbywał lub odbył się spór zbiorowy oraz czy konieczne jest tu dostosowanie do art. 9 rozporządzenia Rzym II;

b) czy w przypadku pozywania pracodawcy przez pracownika należy przeredagować klauzulę wycofania, która obowiązuje w przypadku braku zwyczajowego miejsca pracy, tak aby odnosiła się do miejsca prowadzenia działalności, z którego pracownik otrzymuje lub otrzymywał codzienne polecenia, a nie do miejsca zatrudnienia;

7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu.

¹ Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 5 lutego 2004 r. w sprawie C-18/02, Danmarks Rederiforening, działającego w imieniu DFDS Torline A/S przeciwko LO Landsorganisationen i Sverige, działającego w imieniu SEKO Sjöfolk Facket för Service och Kommunikation, Rec. 2004 s. I-01417.

² Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie C-341/05 Laval un Partneri Ltd przeciwko Svenska Byggnadsarbetareförbundet, Svenska Byggnadsarbetareförbundets avdelning 1, Byggettan i Svenska Elektrikerförbundet, Zb.Orz. 2007 s. I-11767.

³ Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 11 grudnia 2007 r. w sprawie C-438/05 International Transport Workers' Federation i Finnish Seamen's Union przeciwko Viking Line ABP i OÜ Viking Line Eesti, Zb.Orz. 2007 s. I-10779.

⁴ Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 351 z 20.12.2012, s. 1).

⁵ Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych (Dz.U. C 77 z 28.3.2002, s. 1).

⁶ Zobacz w szczególności okoliczności sprawy C-438/05 International Transport Workers' Federation i Finnish Seamen's Union przeciwko Viking Line ABP i OÜ Viking Line Eesti, Zb.Orz. 2007 s. I-10779.