Dyrektywa 68/193/EWG w sprawie wprowadzania do obrotu materiału do wegetatywnego rozmnażania winorośli

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1968.93.15

Akt obowiązujący

Wersja od: 16 lutego 2020 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 9 kwietnia 1968 r.

w sprawie wprowadzania do obrotu materiału do wegetatywnego rozmnażania winorośli ^*

(68/193/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 17 kwietnia 1968 r.)

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia ⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja winogron stołowych i winogron przeznaczonych do produkcji win zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie winorośli zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału rozmnożeniowego; w tym celu, niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia przy wprowadzaniu do obrotu materiału go wegetatywnego rozmnażania winorośli, dopuszczając jedynie obrót roślinami zdrewniałymi i młodymi o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian winorośli, które, z uwagi na swoje cechy, są wielce obiecujące z punktu widzenia zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie winorośli we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie będą stosowały jednolite zasady, tak surowe jak jest to możliwe;

uzasadnione jest ograniczanie obrotu do pewnych odmian, tylko jeżeli hodowca winorośli może być pewien co do odmiany aktualnie otrzymywanego materiału rozmnożeniowego;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej, dobrego stanu zdrowia, szczególnie w odniesieniu do chorób wirusowych; schematy takie mogą stanowić jedną z podstaw dla wprowadzenia jednolitego wspólnotowego systemu kwalifikacji;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu materiałem rozmnożeniowym między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał rozmnożeniowy przeznaczony do produkcji winogron lub do produkcji materiału rozmnożeniowego powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko wtedy jeśli został poddany urzędowemu badaniu i zatwierdzony zgodnie z zasadami kwalifikacji jako elitarny materiał rozmnożeniowy lub kwalifikowany materiał rozmnożeniowy; wybór terminu technicznego "elitarny materiał rozmnożeniowy" i "kwalifikowany materiał rozmnożeniowy" jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej oraz na już istniejących schematach wspólnotowych dla innych rodzajów i gatunków roślin;

pożądane jest ograniczenie wprowadzenia do obrotu do kwalifikowanego materiału rozmnożeniowego winorośli uzyskanego poprzez selekcję klonów; jednakże w chwili obecnej nie jest możliwe osiągnięcie tego celu, ponieważ zapotrzebowania wspólnotowe nie mogą zostać w całości pokryte przez taki materiał; dlatego wprowadzenie do obrotu skontrolowanego standardowego materiału rozmnożeniowego, który musi także posiadać tożsamość i czystość odmianową, ale który nie zawsze spełnia takie same warunki jak materiał rozmnożeniowy uzyskany poprzez selekcję klonów, może zostać dozwolony tymczasowo; jednakże ta kategoria materiału powinna być stopniowo eliminowana;

jeśli winorośle nie są rozmnażane lub jeśli materiał rozmnożeniowy nie jest przedmiotem obrotu w Państwie Członkowskim, to wydaje się uzasadnionym zwolnienie takiego państwa od obowiązku przeprowadzenia zatwierdzenia lub kontroli standardowego materiału rozmnożeniowego, jednakże bez oddziaływania na jego obowiązek ograniczania wprowadzania do obrotu do kwalifikowanego materiału rozmnożeniowego i standardowego materiału rozmnożeniowego;

materiał rozmnożeniowy, który nie jest wprowadzany do obrotu, z uwagi na jego niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów szczególnych w odniesieniu do takiego materiału;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału rozmnożeniowego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

zasady wspólnotowe odnoszące się do materiału rozmnożeniowego produkowanego w państwach trzecich i będącego przedmiotem obrotu we Wspólnocie, muszą zostać przyjęte przez Radę najpóźniej 31 grudnia 1969 r.;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału rozmnożeniowego we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, jakości i podziału na asortymenty;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału rozmnożeniowego muszą zostać ustanowione zasady wspólnotowe dotyczące oddzielania partii, pakowania, plombowania i oznakowywania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno wykazywać wspólnotowy charakter certyfikacyjny;

w celu zapewnienia, że oba wymogi dotyczące jakości materiału rozmnożeniowego oraz przepisów gwarantujących jego tożsamość są spełnione, Państwa Członkowskie muszą ustanowić przepisy dla odpowiednich mechanizmów kontrolnych;

materiał rozmnożeniowy spełniający te wymogi nie powinien, z zastrzeżeniem przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych przewidzianych przez zasady wspólnotowe;

do czasu ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach; niewłaściwym jest decydowanie w obecnym czasie, czy i pod jakimi warunkami Państwa Członkowskie mogą zakazywać, w całości lub w części, uprawiania na ich terytoriach niektórych odmian winorośli;

należy uznać w niektórych warunkach, że materiał rozmnożeniowy produkowany w innym Państwie Członkowskim z elitarnego materiału rozmnożeniowego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim jest równoważny z materiałem rozmnożeniowym produkowanym w tym Państwie Członkowskim;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw elitarnego materiału rozmnożeniowego różnych kategorii lub standardowego materiału rozmnożeniowego, materiał rozmnożeniowy spełniający mniej rygorystyczne wymagania może zostać czasowo dopuszczony do obrotu;

w celu harmonizacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji i kontroli standardowego materiału rozmnożeniowego oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między kwalifikowanym materiałem rozmnożeniowym lub kontrolowanym w obrębie Wspólnoty i pochodzącym z państw trzecich, w Państwach Członkowskich powinny być prowadzone badania w celu oceny jakości różnych kategorii materiału rozmnożeniowego;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wykonania proponowanych środków, powinna zostać udostępniona procedura dla zatwierdzenia ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasiennictwa i Materiału Siewnego w Rolnictwie, Ogrodnictwie i Meśnictwie;

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1 ¹

Niniejszą dyrektywę stosuje się do materiału do wegetatywnego rozmnażania winorośli (zwanego dalej "materiałem rozmnożeniowym") będącego przedmiotem obrotu we Wspólnocie.

Artykuł  2

1. 2  Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

A. Winorośl: rośliny rodzaju Vitis (L.) przeznaczone do produkcji winogron lub do stosowania jako materiału rozmnożeniowego dla takich roślin.

AA. Odmiana:grupa roślin w granicach jednego taksonu botanicznego na najniższym znanym poziomie zaszeregowania, która może być:

a) określona przez ekspresję cech wynikających z danego genotypu lub kombinacji genotypów;

b) wyróżniona z dowolnej innej grupy roślin na podstawie ekspresji przynajmniej jednej z wyżej wymienionych cech; i

c) uważana za tożsamą jednostkę, z punktu widzenia jej zdolności do niezmiennego rozmnażania.

AB. Klon: klon jest wegetatywnym potomstwem odmiany, która jest zgodna z asortymentem winorośli wybranym z uwagi na identyczność odmianową, jej cechy fenotypowe i stan zdrowotny.

B. Materiał rozmnożeniowy

i) Młode rośliny winorośli

a) ukorzenione sadzonki: nieszczepione części ukorzenionych odrośli winorośli, pędów o łodygach niezdrewniałych, przeznaczone do sadzenia bez szczepienia lub przeznaczone na podkładki;

b) szczepy ukorzenione: części pędów winorośli lub pędów o łodygach niezdrewniałych złączone przez zaszczepienie, których część podziemna jest ukorzeniona.

ii) Części młodych roślin winorośli

a) pędy winorośli: pędy jednoroczne;

b) pędy o łodygach niezdrewniałych: pędy niezdrewniałe;

c) sadzonki podkładowe do szczepienia: części pędów winorośli lub pędy zielne przeznaczone do formowania podziemnej części podczas przygotowywania ukorzenionych szczepów;

d) zrazy: części pędu winorośli lub pędu zielnego przeznaczone do formowania naziemnej części podczas przygotowania ukorzenionych szczepów lub podczas szczepienia roślin in situ;

e) sadzonki: części pędu winorośli lub pędy zielne przeznaczone do produkcji ukorzenionych sadzonek.

C. Matecznik podkładek: szkółki, w których produkowane są sadzonki podkładkowe do szczepienia, sadzonki lub sadzonki wierzchołkowe do szczepienia (zrazy).

D. Szkółki sadzonek: szkółki, w których odbywa się uprawa sadzonek ukorzenionych lub ukorzenionych szczepów.

DA. Wstępny materiał rozmnożeniowy: materiał rozmnożeniowy, który:

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętą praktyką dla zachowania identyczności odmiany i, tam gdzie ma to zastosowanie, klonu, oraz dla zabezpieczenia przed chorobami;

b) przeznaczony jest do produkcji podstawowego materiału rozmnożeniowego lub zatwierdzonego materiału rozmnożeniowego;

c) spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla podstawowego materiału rozmnożeniowego. Załączniki te mogą być zmieniane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2 w celu ustalenia dodatkowych lub bardziej rygorystycznych warunków certyfikacji wstępnego materiału rozmnożeniowego;

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Podstawowy materiał rozmnożeniowy: materiał rozmnożeniowy, który:

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowania tożsamości odmiany i, tam gdzie ma to zastosowanie, klonu, oraz dla zabezpieczenia przed chorobami, i który jest uzyskany metodą rozmnożenia wegetatywnego bezpośrednio z wstępnego materiału rozmnożeniowego;

b) przeznaczony jest do produkcji zatwierdzonego materiału rozmnożeniowego;

c) spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla podstawowego materiału rozmnożeniowego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

F. Zatwierdzony materiał rozmnożeniowy: materiał rozmnożeniowy, który:

a) jest uzyskiwany bezpośrednio z podstawowego materiału rozmnożeniowego lub wstępnego materiału rozmnożeniowego;

b) jest przeznaczony do:

– produkcji młodych roślin lub części roślin do wykorzystania w produkcji winogron, lub

– produkcji winogron;

c) spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla zatwierdzonego materiału rozmnożeniowego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający powyższe warunki.

G. Standardowy materiał rozmnożeniowy: materiał rozmnożeniowy, który

a) posiada tożsamość i czystość odmianową;

b) jest przeznaczony do:

– produkcji młodych roślin lub części roślin do wykorzystania w produkcji winogron, lub

– produkcji winogron;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla standardowego materiału rozmnożeniowego;

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający powyższe warunki,

H. Środki urzędowe: środki podejmowane przez:

a) organ władzy państwowej; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną upoważnioną na podstawie prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę należycie umocowaną do tego celu, pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

I. Wprowadzanie do obrotu:

termin ten oznacza sprzedaż, perspektywę sprzedaży, oferowanie do sprzedaży oraz inne dysponowanie, dostawę oraz przewóz materiału rozmnożeniowego do osób trzecich w celu jego handlowego wykorzystania.

Handel materiałem rozmnożeniowym, niemający na celu handlowego wykorzystania odmiany, obejmujący działania wymienione niżej, nie wchodzi w zakres wprowadzania do obrotu, gdy:

a) dostawa materiału rozmnożeniowego następuje do oficjalnych organizacji testujących i kontrolujących;

b) dostawa materiału rozmnożeniowego następuje do świadczących usługi zajmujących się przetwarzaniem lub pakowaniem, pod warunkiem, że świadczący usługi nie nabywa prawa do dostarczanego materiału rozmnożeniowego.

Zasady stosowania niniejszych przepisów zostają przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 ust. 3.

2. 3  Państwa Członkowskie mogą, przejściowo, po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych, aby dostosować się do przepisów niniejszej dyrektywy, uznać, że materiały rozmnożeniowe, które były używane do założenia winnic macierzystych lub szkółek, odpowiadają zatwierdzonym materiałom rozmnożeniowym bądź tym, które zostały zbadane według przepisów niniejszej dyrektywy, o ile przed użyciem gwarantowały one taką samą jakość jak zatwierdzone materiały rozmnożeniowe bądź te, które zostały zbadane według przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł  3 ⁴

1. Państwa Członkowskie mogą zabronić wprowadzenia materiału rozmnożeniowego winorośli na rynek w następujących przypadkach:

a) jeżeli nie został urzędowo zatwierdzony jako "wstępny materiał rozmnożeniowy", "podstawowy materiał rozmnożeniowy" lub "zatwierdzony materiał rozmnożeniowy" oraz w przypadku innego materiału rozmnożeniowego, który nie jest przeznaczony do wykorzystania jako podkładki, jeśli nie jest to standardowy materiał rozmnożeniowy urzędowo kontrolowany; oraz

b) jeśli nie spełnia warunków ustanowionych w załączniku II.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, Państwa Członkowskie mogą na swoim terytorium, jako środek przejściowy do dnia 1 stycznia 2005 r., dopuścić do obrotu materiał standardowy przeznaczony do wykorzystania jako podkładki, pobrany z roślin macierzystych istniejących w dniu 23 lutego 2002 r.

3. Nie uchybiając przepisom ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzenie do obrotu odpowiednich ilości materiału rozmnożeniowego:

a) dla doświadczeń lub dla celów naukowych;

b) dla pracy selekcyjnej;

c) przeznaczonego do pomocy w zachowaniu różnorodności genetycznej.

Warunki, na jakich Państwa Członkowskie mogą udzielać takich zezwoleń, mogą być ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2.

W przypadku materiału zmodyfikowanego genetycznie zezwolenia można udzielić tylko pod warunkiem, że zastosowano wszelkie właściwe środki dla uniknięcia zagrożenia dla życia ludzkiego i środowiska naturalnego. Ocenę zagrożenia dla środowiska naturalnego i pozostałe kontrole przeprowadza się stosując odpowiednio przepisy art. 5ba.

4. W przypadku materiału rozmnożeniowego produkowanego metodą rozmnożenia in vitro można przyjąć następujące przepisy, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2:

a) dotyczące odstępstwa od przepisów szczególnych niniejszej dyrektywy;

b) dotyczące warunków stosowanych do takiego materiału rozmnożeniowego;

c) dotyczące oznaczeń, jakie mogą być stosowane do takiego materiału rozmnożeniowego;

d) dotyczące warunków zapewnienia, aby autentyczność odmiany była od początku weryfikowana.

5. Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 3, może ustalić, że po upływie określonych terminów materiał rozmnożeniowy, niebędący materiałem do wykorzystania jako podkładka ukorzeniona, będzie mógł zostać wprowadzony do obrotu, tylko jeśli został urzędowo zatwierdzony jako "wstępny materiał rozmnożeniowy" lub "podstawowy materiał rozmnożeniowy" lub "zatwierdzony materiał rozmnożeniowy":

a) w całej Wspólnocie, w przypadku niektórych odmian winorośli, na które zapotrzebowanie rynku Wspólnoty może być pokryte, biorąc pod uwagę ich genetyczną różnorodność, w razie konieczności zgodnie z ustanowionym programem, przez materiał rozmnożeniowy zatwierdzony jako "wstępny materiał rozmnożeniowy", "podstawowy materiał rozmnożeniowy" lub "zatwierdzony materiał rozmnożeniowy"; oraz

b) w przypadku materiału rozmnożeniowego odmian innych niż wymienione w lit. a) powyżej, jeśli zamierza się go stosować na rynku Państw Członkowskich, które wymagają już, zgodnie z niniejszą dyrektywą, aby ten "standardowy materiał" nie mógł już być wprowadzany do obrotu.

Artykuł  4 ⁵

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej restrykcyjne wymagania dla kwalifikacji materiału rozmnożeniowego lub kontrolowania standardowego materiału rozmnożeniowego, produkowanego na ich własnym terytorium.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania, w przypadku szczepienia, do materiału rozmnożeniowego produkowanego w innym Państwie Członkowskim lub państwie trzecim uznanym jako równoważne zgodnie z art. 15 ust. 2.

Artykuł  5 ⁶

1. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz odmian winorośli urzędowo uznawanych i przyjmowanych do certyfikacji i badań jako standardowy materiał rozmnożeniowy na terenie danego państwa. Wykaz jest dostępny do wglądu publicznego. Wykaz określa zasadnicze cechy morfologiczne i fizjologiczne, na podstawie których odmiany mogą być rozróżniane. Dla odmian przyjętych do dnia 31 grudnia 1971 r. można powoływać się na opisy w oficjalnych publikacjach ampelograficznych.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że odmiany i klony znajdujące się w wykazach pozostałych Państw Członkowskich będą również przyjęte do zatwierdzenia i badania standardowego materiału rozmnożeniowego na terenie danego państwa, nie naruszając przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina⁽²⁾ odnośnie do zasad klasyfikacji odmian winorośli.

3. Każde Państwo Członkowskie tworzy także, o ile jest to właściwe, wykaz klonów oficjalnie przyjętych do certyfikacji na terenie danego państwa.

Państwa Członkowskie zapewniają, że klony dopuszczone do certyfikacji w pozostałych Państwach Członkowskich będą również dopuszczone na terenie danego państwa.

Artykuł  5a ⁷

Państwa Członkowskie dbają, aby dana odmiana została zatwierdzona tylko wówczas, gdy jest odrębna, niezmienna i wystarczająco jednorodna.

Artykuł  5b ⁸

1. Odmianę uważa się za osobną odmianę, jeżeli jest wyraźnie odróżniana od wszystkich innych odmian, w znaczeniu cech charakterystycznych pochodzących od określonego genotypu lub kombinacji genotypów, której istnienie jest powszechnie znane we Wspólnocie.

Odmianę uważa się za powszechnie znaną we Wspólnocie, jeśli w dniu złożenia należycie przygotowanego wniosku o jej przyjęcie, zostanie wpisana do wykazu danego Państwa Członkowskiego lub innego Państwa Członkowskiego lub jest przedmiotem wniosku o przyjęcie w danym Państwie Członkowskim lub innym Państwie Członkowskim, o ile warunki wyżej wymienione są spełniane we wszystkich zainteresowanych Państwach Członkowskich zanim zostanie podjęta decyzja w sprawie wniosku o przyjęcie nowej odmiany.

2. Odmianę uważa się za stabilną, jeśli opis jej cech charakterystycznych, podlegających badaniu przy określaniu jej unikalności, jak również innych cech użytych do opisu odmiany, pozostaje bez zmian po powtórnym rozmnożeniu.

3. Odmianę uważa się za jednolitą, jeżeli, podlegając odchyleniom jakich można się spodziewać na podstawie poszczególnych właściwości rozmnażania, jest wystarczająco jednolita w znaczeniu tych cech charakterystycznych, które podlegają badaniom na unikalność oraz innych opisujących daną odmianę.

Artykuł  5ba ⁹

1. W przypadku genetycznie zmodyfikowanej odmiany, w rozumieniu art. 2 pkt. 1 i 2 dyrektywy 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie uwalniania do środowiska genetycznie zmodyfikowanych organizmów i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG⁽³⁾, odmiana jest przyjmowana tylko wtedy, gdy podjęto odpowiednie środki zapobiegające szkodliwemu oddziaływaniu na zdrowie ludzkie i środowisko.

2. W odniesieniu do genetycznie zmodyfikowanych odmian, w rozumieniu ust. 1, ustala się, co następuje:

a) przeprowadzana jest ocena ryzyka zagrożenia środowiskowego, równoważna przewidzianej w dyrektywie 2001/18/WE i zgodna z zasadami ustalonymi w załączniku II oraz oparta o dane określone w załączniku III;

b) wprowadzane są, na wniosek Komisji, w postaci rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady, procedury zmierzające do zapewnienia równoważności oceny konkretnego ryzyka i innych wymagań, w szczególności w zakresie kontroli ryzyka, znakowania, monitorowania, udostępniania informacji do publicznej wiadomości oraz klauzuli bezpieczeństwa, z ustanowionymi dyrektywą 2001/18/WE. W oczekiwaniu na wejście w życie stosownego rozporządzenia, genetycznie zmodyfikowane odmiany będą dopuszczane do umieszczenia w wykazach krajowych pod warunkiem, że zostaną dopuszczone do obrotu na mocy dyrektywy 2001/18/WE;

c) artykułów 13-24 dyrektywy 2001/18/WE nie stosuje się odtąd do zmodyfikowanych genetycznie odmian winorośli dopuszczonych zgodnie z rozporządzeniem określonym w lit. b).

3. 10 a) Jeżeli produkty uzyskane z materiału rozmnożeniowego winorośli przeznaczone są do użycia w charakterze lub w żywności wchodzącej w zakres art. 3, lub w charakterze albo w paszy wchodzącej w zakres art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy⁽⁴⁾, przedmiotową odmianę winorośli dopuszcza się jedynie wtedy gdy została zatwierdzona zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem.

b) Państwa Członkowskie zapewniają, że odmiana winorośli z materiału rozmnożeniowego, z którego uzyskano produkty została przeznaczona do użycia w żywności i paszy zgodnie z art. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, ustanawiającego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w sprawach bezpieczeństwo żywności⁽⁵⁾ dopuszcza się wyłącznie wtedy gdy została zatwierdzona zgodnie z odnośnym ustawodawstwem.

Artykuł  5c ¹¹

Państwa Członkowskie zapewniają, że odmiany oraz, tam gdzie to ma zastosowanie, klony pochodzące z innych Państw Członkowskich, podlegają tym samym wymaganiom, które stosowane są wobec krajowych odmian lub klonów, w szczególności w odniesieniu do procedury ich dopuszczenia.

Artykuł  5d ¹²

1. Państwa Członkowskie zalecają, by zatwierdzenie odmian było wynikiem oficjalnych badań przeprowadzanych zwłaszcza na uprawach i odnoszących się do takiej liczby cech, która pozwoli na opisanie odmiany. Metody stosowane w celu ustalenia cech powinny być precyzyjne i rzetelne.

2. 13  W oparciu o procedurę przewidzianą w art. 17 ust. 2, uwzględniając stan wiedzy naukowej i technicznej, ustala się:

a) cechy, których powinny przynajmniej dotyczyć badania,

b) warunki minimalne dotyczące przeprowadzania badań.

3. Jeśli wiadomo, że materiał rozmnożeniowy danej odmiany znajduje się w obrocie w innym państwie pod inną nazwą, nazwa ta powinna również widnieć w katalogu.

Artykuł  5e ¹⁴

1. Zatwierdzone odmiany są poddawane regularnym i oficjalnym badaniom. Jeśli jeden z warunków zatwierdzenia do kwalifikacji lub do kontroli przestaje być spełniany, zatwierdzenie jest anulowane i odmiana zostaje usunięta z katalogu.

2. 15  Wszelkie wnioski o dopuszczenie odmiany lub fakt wycofania wniosku, wpisy do wykazów odmian oraz zmiany są bezzwłocznie zgłaszane innym Państwom Członkowskim oraz Komisji. W oparciu o informacje uzyskane od Państw Członkowskich Komisja publikuje wspólny wykaz odmian.

Artykuł  5f ¹⁶

Państwa Członkowskie zapewniają jasne oznaczenie w katalogu przyjętych odmian zmodyfikowanych genetycznie. Zapewniają ponadto, że każda osoba wprowadzająca na rynek taką odmianę jasno wskaże w katalogu handlowym winorośli, że odmiana jest genetycznie zmodyfikowana, i że określi cel modyfikacji.

Artykuł  5g ¹⁷

1. Państwa Członkowskie wymagają, by odmiany oraz, tam gdzie ma to zastosowanie, klony, przyjęte do katalogu, były utrzymywane poprzez selekcję.

2. Utrzymywanie musi być zawsze udokumentowane zapisami poczynionymi przez osoby odpowiedzialne za utrzymywanie odmiany i, w danym wypadku, klonu.

3. Od osób odpowiedzialnych za utrzymywanie odmiany mogą być wymagane próbki. Próbki mogą być pobierane urzędowo, jeśli jest to niezbędne.

4. Gdy utrzymywanie dokonywane jest w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym odmiana została przyjęta, państwa te udzielają sobie pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł  6 ¹⁸

(uchylony)

Artykuł  7 ¹⁹

Państwa Członkowskie zapewniają, że podczas hodowli, zbioru, pakowania, składowania i transportu materiał rozmnożeniowy jest utrzymywany w oddzielnych partiach, oznakowanych według odmiany oraz w danym wypadku, dla wstępnych materiałów rozmnożeniowych, podstawowych materiałów rozmnożeniowych i zatwierdzonych materiałów rozmnożeniowych, według klonu.

Artykuł  8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby materiał rozmnożeniowy był przedmiotem obrotu tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych opakowaniach lub paczkach posiadających plomby i oznaczenia, jak zalecono w art. 9 i 10. Opakowania są zgodne z przepisami załącznika III.

2. 20  Komisja określa, w drodze odstępstwa od ust. 1 odnośnie do pakowania, plombowania i oznaczania, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2, przepisy mające zastosowanie do sprzedaży małych ilości końcowemu użytkownikowi oraz do winorośli sprzedawanych w donicach, klatkach lub skrzynkach.

Artykuł  9 ²¹

Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania i wiązki materiału rozmnożeniowego były plombowane urzędowo lub pod urzędowym nadzorem w taki sposób, że nie mogą być otwarte bez uszkodzenia plomby, urzędowej etykiety, określonej w art. 10 ust. 1, lub opakowania w przypadku materiału w paczce. Aby zapewnić poprawne plombowanie, urządzenie plombujące musi zawierać co najmniej bądź urzędową etykietę, bądź urzędową plombę. Decyzja, czy określone urządzenie plombujące spełnia wymagania niniejszego artykułu, może być podjęta zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2. Dalsze plombowanie może mieć miejsce tylko urzędowo lub pod urzędowym nadzorem.

Artykuł  10 ²²

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania i wiązki materiału rozmnożeniowego były opatrzone na zewnątrz urzędową etykietą w jednym z oficjalnych języków Wspólnoty, zgodnie z załącznikiem IV, zamocowaną za pomocą urządzenia plombującego. Dla materiału wstępnego etykieta jest biała z pasem fioletowym biegnącym po przekątnej, dla materiału podstawowego - biała, dla materiału zatwierdzonego - niebieska i dla materiału standardowego - ciemnożółta.

2. Państwa Członkowskie mogą jednakże na swoim terytorium upoważnić producentów do wprowadzenia na rynek więcej niż jednego opakowania lub wiązki zaszczepionych lub ukorzenionych winorośli o tych samych własnościach charakterystycznych, z pojedynczą etykietą odpowiadającą specyfikacji załącznika IV. W takich przypadkach opakowania lub wiązki połączone są ze sobą w taki sposób, że przy rozdzieleniu połączenie ulega zniszczeniu i nie może być przywrócone. Etykieta jest przyłączana w taki sam sposób. Nieuprawnione jest ponowne plombowanie.

3. Z zastrzeżeniem art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 Państwa Członkowskie mogą wymagać, by każda dostawa materiału wyprodukowanego na ich terytorium była zaopatrzona także w jednolity dokument, opisujący następujące szczegóły, między innymi: rodzaj towarów, odmianę oraz, w odpowiednim wypadku, klon, kategorię, ilość, stronę wysyłającą i odbiorcę. Warunki dotyczące dokumentu towarzyszącego ustala się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 ust. 3 niniejszej dyrektywy.

4. Urzędowa etykieta przewidziana w ust. 1 może również zawierać towarzyszące dokumenty fitosanitarne, przewidziane w dyrektywie Komisji 92/105/EWG⁽⁶⁾, ustalającej stopień standaryzacji paszportów roślin. Jednakże wszystkie warunki mające zastosowanie do urzędowego etykietowania i paszportów roślin są zdefiniowane i muszą być uznawane za równoważne.

5. Państwa Członkowskie nakazują, aby urzędowe etykiety były przechowywane przez odbiorców wegetatywnego materiału rozmnożeniowego winorośli przez co najmniej jeden rok oraz aby były dostępne dla urzędowych organów kontroli.

6. Do dnia 23 lutego 2004 r. Komisja przygotuje sprawozdanie wraz z ewentualnymi propozycjami w sprawie przemieszczania materiału do rozmnażania winorośli, a w szczególności w sprawie stosowania urzędowych etykiet i towarzyszących dokumentów wprowadzonych przez Państwa Członkowskie.

Artykuł  10a ²³

W przypadku materiału rozmnożeniowego genetycznie zmodyfikowanej odmiany, każdy dokument i każda etykieta, urzędowe lub każde inne, jakie są załączone do partii materiału w oparciu o niniejszą dyrektywę, jasno wskazują, że odmiana została zmodyfikowana genetycznie i podaje nazwę genetycznie zmodyfikowanych organizmów.

Artykuł  11 ²⁴

1. Państwa Członkowskie zapewniają że, tożsamość materiału rozmnożeniowego, począwszy od jego wzrostu lub momentu pobrania z winorośli rodzicielskich do momentu jego dostarczenia do finalnego odbiorcy, jest zabezpieczona przez system urzędowych kontroli ustanowiony lub przyjęty przez te państwa. Wprowadzają one odpowiednie ustalenia dotyczące urzędowej kontroli materiału rozmnożeniowego podczas obrotu, co najmniej poprzez sprawdzanie pobieranych próbek co do ich zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy.

2. 25  Bez uszczerbku dla swobodnego obrotu materiałem we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki dla zapewnienia, że właściwe władze otrzymały następujące szczegółowe informacje w trakcie wprowadzania na rynek materiału rozmnożeniowego przywożonego z państwa trzeciego:

a) gatunek (nazwa botaniczna);

b) odmiana i, tam gdzie to ma zastosowanie, klon; w przypadku ukorzenionych szczepów informacja ta ma zastosowanie zarówno do podkładki jak i do zrazu;

c) kategoria;

d) rodzaj materiału rozmnożeniowego;

e) kraj produkcji i oficjalny organ kontroli;

f) kraj wysyłki, jeśli inny niż kraj produkcji;

g) importer;

h) ilość materiału.

Sposób prezentacji tych szczegółowych informacji może zostać określony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2.

Artykuł  12 ²⁶

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał rozmnożeniowy oznakowany zgodnie z niniejszą dyrektywą, w oparciu o obowiązkowe lub opcjonalne zasady, nie podlegał żadnym ograniczeniom przy wprowadzaniu na rynek w odniesieniu do jego właściwości charakterystycznych, sprawdzania, znakowania i plombowania, innym niż ustanowione w niniejszej dyrektywie.

Artykuł  12a ²⁷

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał rozmnożeniowy odmian winorośli oraz, tam gdzie to ma zastosowanie, klonów, oficjalnie przyjęty w Państwach Członkowskich do certyfikacji i sprawdzenia jako standardowy materiał rozmnożeniowy zgodnie z niniejszą dyrektywą, nie podlegał żadnym ograniczeniom przy wprowadzaniu na rynek na ich terytorium w oparciu o odmianę oraz, tam gdzie to ma zastosowanie, klon, bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

Artykuł  13

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał rozmnożeniowy pochodzący bezpośrednio z elitarnego materiału rozmnożeniowego kwalifikowanego w jednym z Państw Członkowskich i uprawiany w innym Państwie Członkowskim mógł być zatwierdzony w kraju, w którym wyprodukowano elitarny materiał rozmnożeniowy, jeśli taki materiał rozmnożeniowy był poddany inspekcji polowej spełniającej warunki ustanowione w załączniku I, oraz jeśli urzędowe badanie wykazało, że spełnione są warunki ustanowione w załączniku II.

Artykuł  14

1. 28  W celu wyeliminowania jakichkolwiek przejściowych trudności w dostawie materiału rozmnożeniowego we Wspólnocie, których nie można pokonać w żaden inny sposób, może zostać podjęta decyzja zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2, że Państwa Członkowskie powinny zaaprobować na określony okres wprowadzenie na rynek na całym obszarze Wspólnoty takiej ilości materiału rozmnożeniowego kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymagania, jaka jest potrzebna dla pokonania trudności.

2. Kategoria materiału rozmnożeniowego każdej danej odmiany jest zaopatrzona w etykietę przewidzianą dla odpowiadającej jej kategorii; w każdym innym przypadku etykieta jest brązowa. Etykieta jest zawsze zawierać informację, że materiał rozmnożeniowy w odniesieniu do jego kategorii spełnia mniej rygorystyczne wymagania.

3. 29  Zasady stosowania ust. 1 mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2.

Artykuł  14a ³⁰

W celu znalezienia lepszej alternatywy dla niektórych przepisów niniejszej dyrektywy można podjąć decyzję o zorganizowaniu czasowych eksperymentów na określonych warunkach na poziomie Wspólnoty, zgodnie procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 3.

Artykuł  15

1. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału rozmnożeniowego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich.

2. a) ³¹  Na wniosek Komisji, Rada kwalifikowaną większością głosów określa, czy wegetatywny materiał rozmnożeniowy winorośli wyprodukowany w państwie trzecim, zapewnia, jeśli chodzi o jego warunki przyjęcia i podjęte środki dla zapewnienia produkcji z punktu widzenia wprowadzenia do obrotu, takie same gwarancje, jak materiał wyprodukowany we Wspólnocie, i czy spełnia wymagania niniejszej dyrektywy.

b) Rada określa ponadto typy materiałów i kategorie materiałów dla rozmnażania wegetatywnego winorośli, które mogą być przyjęte do wprowadzenia do obrotu na obszarze Wspólnoty zgodnie z lit. a).

c) Aż do chwili podjęcia przez Radę decyzji stosownie do lit. a) i bez uszczerbku dla dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków zapobiegających wprowadzeniu do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przeciwko ich rozprzestrzenianiu się we Wspólnocie⁽⁷⁾, Państwa Członkowskie mogą zostać uprawnione do podjęcia takich decyzji zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 ust. 2. Podejmując takie decyzje Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał mający zostać przywieziony daje w każdym względzie takie same gwarancje, jak materiał dla rozmnażania wegetatywnego winorośli wyprodukowany we Wspólnocie zgodnie z niniejszą dyrektywą. Do takiego przywożonego materiału dołącza się w szczególności dokument podający szczegółowe informacje, przewidziane w art. 11 ust. 2.

Artykuł  16 ³²

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału rozmnożeniowego winorośli wprowadzanego do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Testy porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

– materiał rozmnożeniowy produkowany w państwach trzecich,

– materiał rozmnożeniowy nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

– materiał rozmnożeniowy wprowadzony do obrotu w związku ze środkami mającymi na celu ochronę różnorodności genetycznej.

2. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał rozmnożeniowy.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 17, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 17 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań oraz prób i ich wynikach. Jeżeli występują problemy ze zdrowiem roślin, Komisja powiadamia Stały Komitet ds. Zdrowia Roślin.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2.

Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez organy budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł  16a ³³

Środki niezbędne do wprowadzenia niniejszej dyrektywy w odniesieniu do spraw zawartych w przepisach określonych poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą zarządzania ustanowioną w art. 17. ust. 2:

– art. 2 ust. 1 pkt DA) lit. c), art. 3 ust. 3, art. 8 ust. 2, art. 9, art. 11 ust. 2, art. 14 ust. 1 i art. 15 ust. 2 lit. c).

Artykuł  16b ³⁴

Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w odniesieniu do spraw zawartych w przepisach określonych poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną ustanowioną w art. 17 ust. 3:

– art. 2 ust. 1 pkt I), art. 3 ust. 5, art. 10 ust. 3 i art. 14a.

Artykuł  17 ³⁵

1. Komisja wspomagana jest przez Stały Komitet ds. Nasiennictwa i Materiału Siewnego w Rolnictwie, Ogrodnictwie i Leśnictwie (określany w dalszej części niniejszego dokumentu jako "Komitet").

2. Gdy w odesłaniu wskazany jest niniejszy ustęp, wówczas stosuje się art. 4 i 7 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki korzystania z uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽⁸⁾.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE obejmuje jeden miesiąc.

3. Gdy w odesłaniu wskazany jest niniejszy ustęp, wówczas stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE obejmuje dwa miesiące.

4. Komitet przyjmuje swój regulamin proceduralny.

Artykuł  17a ³⁶

Decyzje o wszelkich zmianach do załączników w odniesieniu do rozwoju wiedzy naukowej lub techniki, należy podejmować zgodnie z procedurą określoną w art. 17 ust. 2.

Artykuł  18

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł  18a ³⁷

Zgodnie z procedurą określoną w art. 17 ust. 2, Państwo Członkowskie może, jeśli tego zażąda, zostać całkowicie lub częściowo zwolnione z obowiązku stosowania niniejszej dyrektywy, jednakże z wyjątkiem art. 12 ust. 1 i art. 12a, o ile uprawa winorośli i obrót materiałem rozmnożeniowym mają minimalne znaczenie gospodarcze na jego terytorium.

Artykuł  18b ³⁸

Niniejsza dyrektywa jest bez uszczerbku dla rozporządzenia Rady (EWG) nr 234/68 ⁽⁹⁾ z dnia 27 lutego 1968 r. w sprawie utworzenia wspólnej organizacji rynków w sektorze roślin żywych i produktów ogrodnictwa ozdobnego.

Artykuł  19

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie, najpóźniej do 1 lipca 1969 r. środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł  20

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 9 kwietnia 1968 r.

	W imieniu Rady
	E. FAURE
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. 156 z 15.07.1967, str. 30.

⁽²⁾ Dz.U. L 179 z 17.7.1999, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 106 z 17.4.2001, str. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 268 z 18.10.2003, str. 1.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 4 z 8.1.1993, str. 22.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 169 z 10.7.2000, str. 1.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 55 z 2.03.1968, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I  ³⁹

WARUNKI DOTYCZĄCE UPRAWY

Sekcja 1: Tożsamość, czystość i warunki uprawy

1. Uprawa posiada tożsamość i czystość odmianową oraz, w stosownych przypadkach, klonalną.

2. Warunki uprawy plantacji i stadium rozwojowe roślin są takie, aby możliwe było wystarczające sprawdzenie tożsamości i czystości odmianowej oraz, jeśli to konieczne, klonu i stanu zdrowia.

Sekcja 2: Wymagania zdrowotne dla mateczników podkładek przeznaczonych do produkcji wszystkich kategorii materiału rozmnożeniowego oraz dla szkółek sadzonek wszystkich kategorii

1. Niniejsza sekcja ma zastosowanie do mateczników podkładek przeznaczonych do produkcji wszystkich kategorii materiału rozmnożeniowego oraz do szkółek sadzonek wszystkich kategorii.

2. Mateczniki podkładek i szkółki sadzonek uznaje się na podstawie inspekcji wzrokowej za wolne od regulowanych agrofagów niekwarantannowych (»RNQP«) wymienionych w sekcjach 6 i 7 w odniesieniu do przedmiotowego rodzaju lub gatunku.

Z mateczników podkładek i szkółek sadzonek pobiera się próbki i bada się je pod kątem RNQP wymienionych w sekcji 7 w odniesieniu do przedmiotowego rodzaju lub gatunku. W przypadku wątpliwości dotyczących obecności RNQP wymienionych w sekcjach 6 i 7 w odniesieniu do przedmiotowego rodzaju lub gatunku należy pobierać i badać próbki z mateczników podkładek i szkółek sadzonek.

3. Inspekcję wzrokową oraz, w stosownych przypadkach, pobieranie i badanie próbek z mateczników podkładek i szkółek sadzonek przeprowadza się zgodnie z sekcją 8.

4. Pobieranie próbek i badanie, o którym mowa w pkt 2, odbywa się w najbardziej odpowiednim okresie roku, przy uwzględnieniu warunków klimatycznych i uprawowych dotyczących danej winorośli, oraz biologii RNQP właściwych dla tej winorośli.

W odniesieniu do pobierania próbek i przeprowadzania badań państwa członkowskie stosują protokoły Europejskiej i Śródziemnomorskiej Organizacji Ochrony Roślin (EPPO) lub inne protokoły uznane na szczeblu międzynarodowym. W przypadku braku takich protokołów stosuje się odpowiednie protokoły ustanowione na poziomie krajowym. W tym przypadku państwa członkowskie udostępniają te protokoły innym państwom członkowskim i Komisji na ich wniosek.

W odniesieniu do pobierania próbek i badania winorośli w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji wstępnego materiału rozmnożeniowego państwa członkowskie stosują testy biologiczne na roślinach wskaźnikowych w celu oceny występowania wirusów, wiroidów, chorób wirusopodobnych i fitoplazm, lub inne równoważne protokoły uznane na poziomie międzynarodowym.

Sekcja 3: Wymagania dotyczące gleby i warunki produkcji dla mateczników podkładek przeznaczonych do produkcji wszystkich kategorii materiału rozmnożeniowego oraz dla szkółek sadzonek wszystkich kategorii

1. Winorośl w matecznikach podkładek i szkółkach sadzonek można sadzić wyłącznie w glebie lub, w stosownych przypadkach, w doniczkach z podłożem uprawowym, wolnych od wszelkich agrofagów, które mogą być żywicielami wirusów wymienionych w sekcji 7. Brak takich agrofagów stwierdza się na podstawie pobrania próbek i badania.

Pobieranie próbek i badanie przeprowadza się z uwzględnieniem warunków klimatycznych i biologii agrofagów, które mogą być żywicielami wirusów wymienionych w sekcji 7.

2. Pobieranie próbek i badania nie są przeprowadzane, jeżeli urzędowy organ kontroli stwierdzi na podstawie inspekcji urzędowej, że gleba jest wolna od wszelkich agrofagów, które mogą być żywicielami wirusów wymienionych w sekcji 7.

Pobieranie próbek i badania nie są również przeprowadzane w przypadku, gdy winorośl nie była uprawiana w glebie produkcji przez okres co najmniej pięciu lat i nie ma wątpliwości co do braku w tej glebie agrofagów, które mogą być żywicielami wirusów wymienionych w sekcji 7.

3. W odniesieniu do pobierania próbek i przeprowadzania badań państwa członkowskie stosują protokoły EPPO lub inne protokoły uznane na szczeblu międzynarodowym. W przypadku gdy takie protokoły nie istnieją, państwa członkowskie stosują odpowiednie protokoły ustanowione na poziomie krajowym. W tym przypadku państwa członkowskie udostępniają te protokoły innym państwom członkowskim i Komisji na ich wniosek.

Sekcja 4: Wymogi dotyczące punktu produkcji, miejsca produkcji lub obszaru

1. Mateczniki podkładek i szkółki sadzonek zakłada się w odpowiednich warunkach, aby zapobiec wszelkiemu ryzyku porażenia przez agrofagi, które mogą być żywicielami wirusów wymienionych w sekcji 7.

2. Nie należy zakładać szkółek w obrębie winnic ani mateczników podkładek. Minimalna odległość od winnicy czy matecznika podkładek wynosi trzy metry.

3. Oprócz wymogów dotyczących zdrowia i gleby oraz warunków produkcji określonych w sekcjach 2 i 3 produkcja materiału rozmnożeniowego spełnia wymogi dotyczące punktu produkcji, miejsca produkcji lub obszaru określone w sekcji 8, co ma na celu ograniczenie występowania agrofagów wymienionych w tej sekcji.

Sekcja 5: Inspekcje urzędowe

1. Materiał rozmnożeniowy produkowany w matecznikach podkładek i szkółkach sadzonek uznaje się za spełniający wymogi sekcji 2-4 na podstawie corocznych urzędowych inspekcji upraw.

2. Te inspekcje urzędowe przeprowadzane są przez urzędowy organ kontroli zgodnie z sekcją 8.

3. Dodatkowe urzędowe inspekcje upraw przeprowadza się w przypadkach sporów dotyczących spraw, jakie można rozstrzygnąć bez uszczerbku dla jakości materiału rozmnożeniowego.

Sekcja 6: Wykaz RNQP, w przypadku których wymagane są inspekcja wzrokowa i, w razie wątpliwości, pobieranie próbek i badania na podstawie sekcji 2 pkt 2

Rodzaj lub gatunek materiału rozmnożeniowego winorośli, innego niż nasiona	RNQP
Nieszczepiony Vitis vinifera L.	Owady i roztocze Viteus vitifoíiae Fitch [VITEVI]
Vitis L., inny niż nieszczepiony Vitis vinifera L.	Owady i roztocze Viteus vitifoliae Fitch [VITEVI]
Vitis L.	Bakterie Xylophilus ampelinus Willems et al. [XANTAM]
Vitis L.	Wirusy, wiroidy, choroby wirusopodobne i fìtoplazmy Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al. [PHYPSO]

Sekcja 7: Wykaz RNQP, w przypadku których wymagane są inspekcja wzrokowa i, w określonych przypadkach, pobieranie próbek i badania zgodnie z sekcją 2 pkt 2 oraz sekcją 8

Rodzaj lub gatunek	RNQP
	Wirusy, wiroidy, choroby wirusopodobne i f itoplazmy
Materiał rozmnożeniowy Vitis L. inny niż nasiona	Wirus mozaiki gęsiówki [ARMV00]
	Wirus wachlarzowatości liści winorośli [GFLV00]
	Wirus liściozwoju winorośli 1 [GLRAV1]
	Wirus liściozwoju winorośli 3 [GLRAV3]
	Wirusy, wiroidy, choroby wirusopodobne i f itoplazmy
Podkładki Vitis spp. oraz ich mieszańce z wyjątkiem Vitis vinifera L.	Wirus mozaiki gęsiówki [ARMV00] Wirus wachlarzowatości liści winorośli [GFLV00]
	Wirus liściozwoju winorośli 1 [GLRAV1]
	Wirus liściozwoju winorośli 3 [GLRAV3]
	Wirus plamistości liści winorośli [GFKV00]

Sekcja 8: Wymogi dotyczące środków dla mateczników podkładek Vitis L. oraz, w stosownych przypadkach, szkółek sadzonek z podziałem na kategorie, na podstawie sekcji 2 pkt 2

Vitis L.

1. Wstępny materiał rozmnożeniowy, elitarny materiał rozmnożeniowy i materiał kwalifikowany

Inspekcja wzrokowa

Urzędowy organ kontroli przeprowadza inspekcje wzrokowe mateczników podkładek i szkółek sadzonek co najmniej jeden raz na sezon wegetacyjny w odniesieniu do wszystkich RNQP wymienionych w sekcjach 6 i 7.

2. Wstępny materiał rozmnożeniowy

Pobieranie próbek i badanie

Ze wszystkich winorośli w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji wstępnego materiału rozmnożeniowego pobiera się próbki i bada się je na obecność wirusa mozaiki gęsiówki, wirusa wachlarzowatości winorośli, wirusa liściozwoju winorośli 1 oraz wirusa liściozwoju winorośli 3. Pobieranie próbek i badanie jest powtarzane w kolejnych odstępach pięcioletnich.

Z mateczników podkładek przeznaczonych do produkcji podkładek, w uzupełnieniu badania pobranych próbek pod kątem wirusów, o których mowa w tiret pierwszym, pobiera się próbki i bada się je jednorazowo na obecność wirusa plamistości winorośli.

Wyniki pobierania próbek i badania są dostępne przed przyjęciem przedmiotowych mateczników podkładek.

3. Elitarny materiał rozmnożeniowy

Pobieranie próbek i badanie

Ze wszystkich winorośli w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji podstawowego materiału rozmnożeniowego pobiera się próbki i bada się je na obecność wirusa mozaiki gęsiówki, wirusa wachlarzowatości winorośli, wirusa liściozwoju winorośli 1 oraz wirusa liściozwoju winorośli 3.

Pobieranie próbek i badania przeprowadza się po raz pierwszy w sześcioletnich matecznikach podkładek, a następnie w kolejnych odstępach sześciu lat.

Wyniki pobierania próbek i badania są dostępne przed przyjęciem przedmiotowych mateczników podkładek.

4. Kwalifikowany materiał rozmnożeniowy

Pobieranie próbek i badanie

Z reprezentatywnej części winorośli w mateczniku podkładek przeznaczonych do produkcj i materiału kwalifikowanego pobiera się próbki i bada się je na obecność wirusa mozaiki gęsiówki, wirusa wachlarzowatości winorośli, wirusa liściozwoju winorośli 1 oraz wirusa liściozwoju winorośli 3.

Pobieranie próbek i badania przeprowadza się po raz pierwszy w dziesięcioletnich matecznikach podkładek, a następnie w kolejnych odstępach dziesięciu lat.

Wyniki pobierania próbek i badania są dostępne przed przyjęciem przedmiotowych mateczników podkładek.

5. Wstępny materiał rozmnożeniowy, elitarny materiał rozmnożeniowy i materiał kwalifikowany

Wymogi dotyczące punktu produkcji, miejsca produkcji lub obszaru oraz wymogi odpowiadające danym RNQP

a) Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al.

(i) Winorośl jest produkowana na obszarach, o których wiadomo, że są wolne od Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al; lub

(ii) w punkcie produkcji w ostatnim pełnym sezonie wegetacyjnym nie zaobserwowano objawów występowania Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al; lub

(iii) w odniesieniu do występowania Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al. muszą być spełnione następujące warunki:

- wszystkie winorośle w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji wstępnego materiału rozmnożeniowego i podstawowego materiału rozmnożeniowego, wykazujące objawy Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et αι., zostały usunięte; oraz

- wszystkie winorośle w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji kwalifikowanego materiału rozmnożeniowego, wykazujące objawy Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et αι., zostały przynajmniej wyłączone z rozmnażania; oraz

- w przypadku gdy materiał rozmnożeniowy, który jest przeznaczony do wprowadzenia do obrotu, wykazuje objawy Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et αι., całą partię tego materiału poddaje się działaniu gorącej wody lub innemu stosownemu zabiegowi zgodnie z protokołami EPPO lub innymi protokołami uznanymi na poziomie międzynarodowym, w celu zagwarantowania braku Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al.

b) Xylophilus ampelinus Willems et al.

(i) Winorośl jest produkowana na obszarach, o których wiadomo, że są wolne od Xylophilus ampelinus Willems et αι.; lub

(ii) w punkcie produkcji w ostatnim pełnym sezonie wegetacyjnym nie zaobserwowano objawów występowania Xylophilus ampelinus Willems et al.; lub

(iii) w odniesieniu do występowania Xylophilus ampelinus Willems et al. muszą być spełnione następujące warunki:

- wszystkie winorośle w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji wstępnego materiału rozmnożeniowego, elitarnego materiału rozmnożeniowego i kwalifikowanego materiału rozmnożeniowego, wykazujące objawy Xylophilus ampelinus Willems et al, zostały usunięte i zastosowano odpowiednie środki higieniczne oraz

- winorośl w punkcie produkcji, gdzie wystąpiły objawy Xylophilus ampelinus Willems et al. po przycinaniu zostaje poddana działaniu bakteriocydu w celu zagwarantowania braku Xylophilus ampelinus Willems et al; oraz

- w przypadku gdy materiał rozmnożeniowy, który jest przeznaczony do wprowadzenia do obrotu, wykazuje objawy Xylophilus ampelinus Willems et al, całą partię tego materiału poddaje się działaniu gorącej wody lub innemu stosownemu zabiegowi zgodnie z protokołami EPPO lub innymi protokołami uznanymi na poziomie międzynarodowym, w celu zagwarantowania braku Xylophilus ampelinus Willems etai

c) Wirus mozaiki gęsiówki, wirus wachlarzowatości liści winorośli, wirus liściozwoju winorośli 1 oraz wirus liściozwoju winorośli 3

(i) W odniesieniu do występowania wirusa mozaiki gęsiówki, wirusa wachlarzowatości liści winorośli, wirusa liściozwoju winorośli 1 oraz wirusa liściozwoju winorośli 3 muszą być spełnione następujące warunki:

- na winorośli w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji wstępnego materiału rozmnożeniowego i elitarnego materiału rozmnożeniowego nie zaobserwowano objawów występowania żadnego z tych wirusów; oraz

- objawy występowania tych wirusów zaobserwowano w przypadku nie więcej niż 5 % winorośli w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji materiału kwalifikowanego, a winorośle te zostały usunięte i zniszczone; lub

(ii) wszystkie winorośle w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji wstępnego materiału rozmnożeniowego oraz wstępny materiał rozmnożeniowy są utrzymywane w obiektach zabezpieczonych przed dostępem owadów, aby zagwarantować, że są one wolne od wirusa liściozwoju winorośli 1 oraz wirusa liściozwoju winorośli 3.

d) Viteus vitifoliae Fitch

(i) Winorośl jest produkowana na obszarach, o których wiadomo, że są wolne od Viteus vitifoliae Fitch lub (ii) Winorośl jest szczepiona na podkładkach odpornych na Viteus vitifoliae Fitch lub

- wszystkie winorośle w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji wstępnego materiału rozmnożeniowego oraz cały wstępny materiał rozmnożeniowy są utrzymywane w obiektach zabezpieczonych przed dostępem owadów, a w ostatnim pełnym okresie wegetacyjnym na tych winoroślach nie zaobserwowano objawów występowania Viteus vitifoliae Fitch; oraz

- w przypadku gdy materiał rozmnożeniowy przeznaczony do wprowadzenia do obrotu wykazuje objawy występowania Viteus vitifoliae Fitch, całą partię tego materiału poddaje się fumigacji, działaniu gorącej wody lub innemu stosownemu zabiegowi zgodnie z protokołami EPPO lub innymi protokołami uznanymi na poziomie międzynarodowym w celu zagwarantowania braku Viteus vitifoliae Fitch.

6. Standardowy materiał rozmnożeniowy

Inspekcja wzrokowa

Urzędowy organ kontroli przeprowadza inspekcje wzrokowe mateczników podkładek i szkółek sadzonek co najmniej jeden raz na sezon wegetacyjny w odniesieniu do wszystkich RNQP wymienionych w sekcjach 6 i 7.

Wymogi dotyczące punktu produkcji, miejsca produkcji lub obszaru oraz wymogi odpowiadające danym RNQP

a) Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al.

(i) Winorośl jest produkowana na obszarach, o których wiadomo, że są wolne od Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al.; lub

(ii) w punkcie produkcji w ostatnim pełnym sezonie wegetacyjnym nie zaobserwowano objawów występowania Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al; lub

(iii) - wszystkie winorośle w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji standardowego materiału rozmnożeniowego, wykazujące objawy Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al, zostały przynajmniej wyłączone z rozmnażania; oraz

- w przypadku gdy materiał rozmnożeniowy, który jest przeznaczony do wprowadzenia do obrotu, wykazuje objawy Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al, całą partię tego materiału poddaje się działaniu gorącej wody lub innemu stosownemu zabiegowi zgodnie z protokołami EPPO lub innymi protokołami uznanymi na poziomie międzynarodowym, w celu zagwarantowania braku Candidatus Phytoplasma solani Quaglino et al.

b) Xylophilus ampelinus Willems et al.

(i) Winorośl jest produkowana na obszarach, o których wiadomo, że są wolne od Xylophilus ampelinus Willems et al; lub

(ii) w punkcie produkcji w ostatnim pełnym sezonie wegetacyjnym nie zaobserwowano objawów występowania Xylophilus ampelinus Willems et al; lub

(iii) w odniesieniu do występowania Xylophilus ampelinus Willems et al. muszą być spełnione następujące warunki:

- wszystkie winorośle w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji standardowego materiału rozmnożeniowego, wykazujące objawy Xylophilus ampelinus Willems et al., zostały usunięte i zastosowano odpowiednie środki higieniczne; oraz

- winorośl w punkcie produkcji, gdzie wystąpiły objawy Xylophilus ampelinus Willems et al. po przycinaniu zostaje poddana działaniu bakteriocydu w celu zagwarantowania braku Xylophilus ampelinus Willems et al; oraz

- w przypadku gdy materiał rozmnożeniowy, który jest przeznaczony do wprowadzenia do obrotu, wykazuje objawy Xylophilus ampelinus Willems et al., całą partię tego materiału poddaje się działaniu gorącej wody lub innemu stosownemu zabiegowi zgodnie z protokołami EPPO lub innymi protokołami uznanymi na poziomie międzynarodowym, w celu zagwarantowania braku Xylophilus ampelinus Willems etai.

c) Wirus mozaiki gçsiówki, wirus wachlarzowatości liści winorośli, wirus liściozwoju winorośli 1 oraz wirus liściozwoju winorośli 3

Objawy występowania wszystkich wirusów (wirusa mozaiki gęsiówki, wirusa wachlarzowatości liści winorośli, wirusa liściozwoju winorośli 1 i wirusa liściozwoju winorośli 3) zaobserwowano w przypadku nie więcej niż 10 % winorośli w matecznikach podkładek przeznaczonych do produkcji standardowego materiału, a winorośle te zostały wykluczone z rozmnażania.

d) Viteus vitifoliae Fitch

(i) Winorośl jest produkowana na obszarach, o których wiadomo, że są wolne od Viteus vitifoliae Fitch lub

(ii) winorośl jest szczepiona na podkładkach odpornych na Viteus vitifoliae Fitch lub

(iii) w przypadku gdy materiał rozmnożeniowy przeznaczony do wprowadzenia do obrotu wykazuje objawy występowania Viteus vitifoliae Fitch, całą partię tego materiału poddaje się fumigacji, działaniu gorącej wody lub innemu stosownemu zabiegowi zgodnie z protokołami EPPO lub innymi protokołami uznanymi na poziomie międzynarodowym w celu zagwarantowania braku Viteus vitifoliae Fitch.;

ZAŁĄCZNIK  II  ⁴⁰

WARUNKI DOTYCZĄCE MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO

I. WARUNKI OGÓLNE

1. Materiał rozmnożeniowy posiada tożsamość i czystość odmianową, a jeśli to konieczne, klonalną. W przypadku obrotu materiałem standardowym dopuszcza się stosowanie 1 % tolerancji.

2. Minimalna czystość techniczna materiału rozmnożeniowego: 96 %.

Za zanieczyszczenie techniczne uznaje się:

a) materiał rozmnożeniowy wysuszony całkowicie lub przesuszony częściowo, nawet jeśli po przesuszeniu został zwilżony wodą;

b) materiał rozmnożeniowy uszkodzony, słaby lub zepsuty, w szczególności jeśli uszkodzenia powstały na skutek gradu lub mrozu albo gdy materiał jest zgnieciony lub połamany;

c) materiał niespełniający wymogów zgodnie z pkt III poniżej.

3. Pędy winorośli osiągają odpowiednią fazę dojrzałości drewna.

4. Materiał rozmnożeniowy jest praktycznie wolny od wszelkich agrofagów, które zmniejszają użyteczność i jakość materiału rozmnożeniowego.

Materiał rozmnożeniowy musi być również zgodny z wymogami dotyczącymi agrofagów kwarantannowych dla Unii i agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej, przewidzianymi w aktach wykonawczych przyjętych na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/2031, a także ze środkami przyjętymi na podstawie art. 30 ust. 1 tego rozporządzenia.

II. WARUNKI SPECJALNE

1. Szczepy ukorzenione

Szczepy ukorzenione otrzymane przez połączenie materiału rozmnożeniowego tej samej kategorii należy sklasyfikować w tej kategorii.

Szczepy ukorzenione otrzymane przez połączenie różnych kategorii materiału rozmnożeniowego należy sklasyfikować w niższej kategorii elementów, z których się składają.

2. Czasowe odstępstwo

Państwa Członkowskie mogą zdecydować o niestosowaniu przepisów pkt 1 do dnia 31 lipca 2010 r. w odniesieniu do szczepów ukorzenionych otrzymanych przez połączenie wstępnego materiału rozmnożeniowego szczepionego na podstawowym materiale rozmnożeniowym. W przypadku gdy Państwa Członkowskie zadecydują o niestosowaniu pkt 1 w jego miejsce powinny stosować następującą zasadę.

Szczepy ukorzenione otrzymane przez połączenie wstępnego materiału rozmnożeniowego szczepionego na podstawowym materiale rozmnożeniowym są klasyfikowane jako wstępny materiał rozmnożeniowy.

III. KALIBROWANIE

1. Sadzonki podkładowe do szczepienia, sadzonki szkółkarskie i zrazy

Średnica

Średnica jest mierzona w najszerszym punkcie przekroju poprzecznego. Norma ta nie odnosi się do sadzonek zielnych.

a) Sadzonki podkładkowe do szczepienia i zrazy:

aa) średnica wierzchołka: 6,5 do 12 mm;

ab) maksymalna średnica grubszego końca: 15 mm, z wyjątkiem zrazów do szczepienia in situ.

b) Sadzonki szkółkarskie:

minimalna średnica wierzchołka: 3,5 mm.

2. Ukorzenione sadzonki

A. Średnica

Średnica, mierzona w połowie międzywęźla bezpośrednio pod przyrostem i wzdłuż najdłuższej osi nie powinna być mniejsza niż 5 mm. Norma ta nie odnosi się do sadzonek ukorzenionych pochodzących z zielnego materiału rozmnożeniowego.

B. Długość

Odległość od pierwszego punktu wyrastania korzeni do podstawy przyrostu nie powinna być mniejsza niż:

a) 30 cm dla ukorzenionych sadzonek przeznaczonych do szczepienia, jednakże dla ukorzenionych sadzonek przeznaczonych dla Sycylii długość powinna wynosić 20 cm;

b) 20 cm w przypadku innych ukorzenionych sadzonek.

Norma ta nie odnosi się do sadzonek ukorzenionych pochodzących z zielnego materiału rozmnożeniowego.

C. Korzenie

Każda roślina powinna posiadać co najmniej trzy dobrze uformowane i równomiernie ułożone korzenie. Jednakże odmiana oznaczona numerem 420 A może posiadać tylko dwa dobrze uformowane korzenie, pod warunkiem że znajdują się one po przeciwnych stronach.

D. Piętka

Cięcie należy przeprowadzić w wystarczającej odległości od membrany, by jej nie uszkodzić, ale nie dalej niż jeden centymetr pod nią.

3. Szczepy ukorzenione

A. Długość

Długość łodygi wynosi co najmniej 20 cm.

Norma ta nie odnosi się do sadzonek ukorzenionych pochodzących z zielnego materiału rozmnożeniowego.

B. Korzenie

Każda roślina powinna posiadać co najmniej trzy dobrze uformowane i równomiernie ułożone korzenie. Jednakże odmiana oznaczona numerem 420 A może posiadać tylko dwa dobrze uformowane korzenie, pod warunkiem że znajdują się one po przeciwnych stronach.

C. Miejsce szczepienia

Każda roślina powinna posiadać odpowiednie, prawidłowe i solidne miejsce szczepienia.

D. Piętka

Cięcie należy przeprowadzić w wystarczającej odległości od membrany, by jej nie uszkodzić, ale nie dalej niż jeden centymetr pod nią.

ZAŁĄCZNIK  III  ⁴¹

OPAKOWANIA

Skład opakowań lub paczek

1 - Rodzaj	2 - Liczba sztuk	3 - Ilość maksymalna
1. Szczepy ukorzenione	25, 50, 100 lub wielokrotność 100	500
2. Ukorzenione sadzonki	50, 100 lub wielokrotność 100	500
3. Zrazy
- o co najmniej pięciu nadających się do wykorzystania oczkach	100 lub 200	200
- z jednym nadającym się do wykorzystania oczkiem	500 lub wielokrotność 500	5.000
4. Sadzonki podkładkowe do szczepienia	100 lub wielokrotność 100	1.000
5. Sadzonki szkółkarskie	100 lub wielokrotność 100	500

WARUNKI SPECJALNE

I. Małe ilości

W razie potrzeby rozmiar (liczba sztuk) opakowań i paczek wszystkich rodzajów i kategorii materiału rozmnożeniowego wymienionego w kolumnie 1 powyżej może być mniejsza niż minimalna ilość wskazana w kolumnie 2 powyżej.

II. Rośliny winorośli z korzeniami w dowolnym podłożu w doniczkach, skrzynkach i pudełkach.

Liczba poszczególnych sztuk i maksymalna ilość nie mają zastosowania.

ZAŁĄCZNIK  IV  ⁴²

OZNAKOWANIE

A. ETYKIETA

I. Wymagane informacje

1. Norma WE

2. Kraj produkcji

3. Władze odpowiedzialne za kwalifikację lub kontrolę i Państwo Członkowskie lub ich inicjały

4. Nazwisko i adres osoby odpowiedzialnej za plombowanie lub jej numer identyfikacyjny

5. Gatunki

6. Rodzaj materiału

7. Kategoria

8. Odmiana oraz, w razie potrzeby, klon. W przypadku szczepów ukorzenionych to wskazanie dotyczy podkładek i zrazów

9. Numer referencyjny partii

10. Ilość

11. Długość - tylko w przypadku sadzonek podkładkowych do szczepienia: dotyczy to minimalnej długości sadzonek w danej partii

12. Rok uprawy.

II. Warunki minimalne

Etykieta musi spełniać następujące wymagania:

1. nadruk na etykiecie musi być czytelny i nieusuwalny;

2. etykieta musi być umieszczona w widocznym miejscu tak, aby łatwo ją zauważyć;

3. informacje określone w pkt A.I nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte lub przesłonięte innymi nadrukami czy obrazkami;

4. informacje określone w pkt A.I powinny być umieszczone w tym samym polu widzenia.

III. Odstępstwo w odniesieniu do małych ilości przeznaczonych dla końcowego odbiorcy

1. Więcej niż jedna jednostka

Na etykiecie wymagane są podane w pkt A.I następujące informacje: "Dokładna liczba jednostek na opakowanie lub pęczek".

2. Tylko jedna jednostka

Następujące informacje podane w pkt A.I nie są wymagane:

– rodzaj materiału,

– kategoria,

– numer referencyjny partii,

– ilość,

– długość w przypadku sadzonek podkładkowych,

– rok uprawy.

IV. Odstępstwo w odniesieniu do winorośli w doniczkach, skrzynkach lub pudełkach

W przypadku sadzonek winorośli z korzeniami w jakimkolwiek podłożu w doniczkach, skrzynkach i pudełkach, jeśli opakowanie takiego materiału nie może spełnić wymagań dotyczących zaplombowania (oraz etykiety) z powodu jego budowy:

a) materiał rozmnożeniowy powinien być przechowywany w oddzielnych partiach odpowiednio opisanych pod względem odmiany, oraz, jeśli to konieczne, klonu i liczby pojedynczych sztuk;

b) oficjalna etykieta nie jest obowiązkowa;

c) materiałowi rozmnożeniowemu musi towarzyszyć dokument określony w pkt B.

B. DOKUMENT TOWARZYSZĄCY

I. Warunki do spełnienia

Jeśli Państwa Członkowskie wymagają sporządzenia dokumentu towarzyszącego, dokument ten:

a) sporządzony jest w co najmniej dwóch egzemplarzach (wysyłający i odbiorca);

b) towarzyszy dostawie (kopia dla odbiorcy) od wysyłającego do odbiorcy;

c) podaje wszelkie informacje podane w pkt II dotyczące poszczególnych partii dostawy;

d) przechowywany jest przez co najmniej jeden rok i udostępniany oficjalnym organom kontrolnym.

II. Wykaz informacji, jakie mają być zawarte w dokumencie

1. Norma WE

2. Kraj produkcji

3. Władze odpowiedzialne za kwalifikację lub kontrolę i Państwo Członkowskie lub ich inicjały

4. Numer szeregowy

5. Wysyłający (adres, nr rejestracyjny)

6. Odbiorca (adres)

7. Gatunki

8. Rodzaj(-e) materiału

9. Kategoria(-e)

10. Odmiana(-y) oraz, w razie potrzeby, klon(-y). W przypadku sadzonek ukorzenionych to wskazanie dotyczy podkładek i zrazów

11. Liczba sztuk w partii

12. Łączna liczba partii

13. Data dostawy.

^* Z dniem notyfikacji decyzji Komisji nr 2010/680/UE z dnia 9 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.292.57) na podstawie art. 1 ust. 3 przywoływanej decyzji od stosowania nin. dyrektywy wprowadzono zwolnienie w odniesieniu do niektórych Państw Członkowskich UE na warunkach określonych w wymienionym przepisie.

¹ Art. 1 zmieniony przez art. 2 dyrektywy nr 74/648/EWG z dnia 9 grudnia 1974 r. (Dz.U.UE.L.74.352.43) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 1974 r.

² Art. 2 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³ Art. 2 ust. 2 zmieniony przez art. 2 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

⁴ Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

⁵ Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

⁶ Art. 5:

- zmieniony przez art. 3 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

- zmieniony przez art. 3 dyrektywy nr 86/155/EWG z dnia 22 kwietnia 1986 r. (Dz.U.UE.L.86.118.23) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 kwietnia 1986 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

⁷ Art. 5a dodany przez art. 4 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

⁸ Art. 5b:

- dodany przez art. 4 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

⁹ Art. 5ba dodany przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

¹⁰ Art. 5ba ust. 3 zmieniony przez art. 42 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1829/2003 z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz.U.UE.L.03.268.1) z dniem 18 kwietnia 2004 r.

¹¹ Art. 5c:

- dodany przez art. 4 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

¹² Art. 5d dodany przez art. 4 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

¹³ Art. 5d ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 24 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

¹⁴ Art. 5e dodany przez art. 4 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

¹⁵ Art. 5e ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 8 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

¹⁶ Art. 5f dodany przez art. 1 pkt 9 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

¹⁷ Art. 5g dodany przez art. 1 pkt 10 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

¹⁸ Art. 6 uchylony przez art. 5 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

¹⁹ Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 11 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²⁰ Art. 8 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 12 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²¹ Art. 9:

- zmieniony przez art. 5 dyrektywy nr 78/692/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.236.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 1978 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 13 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²² Art. 10 zmieniony przez art. 1 pkt 14 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²³ Art. 10a dodany przez art. 1 pkt 15 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²⁴ Art. 11 zmieniony przez art. 5 dyrektywy nr 74/648/EWG z dnia 9 grudnia 1974 r. (Dz.U.UE.L.74.352.43) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 1974 r.

²⁵ Art. 11 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 16 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²⁶ Art. 12 zmieniony przez art. 1 pkt 17 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²⁷ Art. 12a:

- dodany przez art. 7 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 18 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²⁸ Art. 14 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

²⁹ Art. 14 ust. 3:

- dodany przez art. 6 dyrektywy nr 88/332/EWG z dnia 13 czerwca 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.151.82) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 czerwca 1988 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 24 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³⁰ Art. 14a dodany przez art. 1 pkt 20 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³¹ Art. 15 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 21 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³² Art. 16:

- zmieniony przez art. 1 pkt 24 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 2003/61/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.165.23) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 10 lipca 2003 r.

³³ Art. 16a dodany przez art. 1 pkt 22 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³⁴ Art. 16b dodany przez art. 1 pkt 22 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³⁵ Art. 17 zmieniony przez art. 1 pkt 23 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³⁶ Art. 17a:

- dodany przez art. 8 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

- zmieniony przez art. 6 dyrektywy nr 74/648/EWG z dnia 9 grudnia 1974 r. (Dz.U.UE.L.74.352.43) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 1974 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 24 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³⁷ Art. 18a:

- dodany przez art. 9 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

- zmieniony przez art. 7 dyrektywy nr 74/648/EWG z dnia 9 grudnia 1974 r. (Dz.U.UE.L.74.352.43) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 1974 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 24 dyrektywy nr 2002/11/WE z dnia 14 lutego 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.53.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lutego 2002 r.

³⁸ Art. 18b dodany przez art. 9 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

³⁹ Załącznik I:

- zmieniony przez art. 10 dyrektywy nr 71/140/EWG z dnia 22 marca 1971 r. (Dz.U.UE.L.71.71.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 marca 1971 r.

- zmieniony przez art. 1 pierwszej dyrektywy Komisji nr 77/629/EWG z dnia 28 września 1977 r. (Dz.U.UE.L.77.257.27) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 września 1977 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 2005/43/WE z dnia 23 czerwca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.164.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 14 lipca 2005 r.

- zmieniony przez art. 3 dyrektywy nr (EU) 2020/177 z dnia 11 lutego 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.41.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 16 lutego 2020 r.

⁴⁰ Załącznik II:

- zmieniony przez art. 2 pierwszej dyrektywy Komisji nr 77/629/EWG z dnia 28 września 1977 r. (Dz.U.UE.L.77.257.27) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 września 1977 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 2005/43/WE z dnia 23 czerwca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.164.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 14 lipca 2005 r.

- zmieniony przez art. 3 dyrektywy nr (EU) 2020/177 z dnia 11 lutego 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.41.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 16 lutego 2020 r.

⁴¹ Załącznik III:

- zmieniony przez art. 3 pierwszej dyrektywy Komisji nr 77/629/EWG z dnia 28 września 1977 r. (Dz.U.UE.L.77.257.27) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 września 1977 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 82/331/EWG z dnia 6 maja 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.148.47) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 11 maja 1982 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 2005/43/WE z dnia 23 czerwca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.164.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 14 lipca 2005 r.

⁴² Załącznik IV:

- zmieniony przez art. 8 dyrektywy nr 74/648/EWG z dnia 9 grudnia 1974 r. (Dz.U.UE.L.74.352.43) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 1974 r.

- zmieniony przez art. 4 pierwszej dyrektywy Komisji nr 77/629/EWG z dnia 28 września 1977 r. (Dz.U.UE.L.77.257.27) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 września 1977 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 2005/43/WE z dnia 23 czerwca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.164.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 14 lipca 2005 r.