Wniosek o skorzystanie z immunitetu poselskiego przez Luigiego de Magistrisa (2011/2189(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.257E.89

Akt nienormatywny
Wersja od: 6 września 2013 r.

Wniosek o skorzystanie z immunitetu poselskiego przez Luigiego de Magistrisa

P7_TA(2012)0103

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie wniosku Luigiego de Magistrisa o skorzystanie z immunitetu i przywilejów (2011/2189(IMM))

(2013/C 257 E/14)

(Dz.U.UE C z dnia 6 września 2013 r.)

Parlament Europejski,

uwzględniając wniosek Luigiego de Magistrisa z dnia 20 lipca 2011 r., ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 12 września 2011 r., o skorzystanie z immunitetu w związku z postępowaniem toczącym się przed sądem w Lamezia (Włochy),
po wysłuchaniu wyjaśnień Luigiego de Magistrisa, zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,
uwzględniając pisemne wyjaśnienia przedłożone przez Luigiego de Magistrisa zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,
uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,
uwzględniając orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r. i 6 września 2011 r. 1 ,
uwzględniając art. 68 konstytucji włoskiej,
uwzględniając art. 6 ust. 3 oraz art. 7 Regulaminu,
uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7-0075/2012),
A.
mając na uwadze, że poseł do Parlamentu Europejskiego Luigi de Magistris złożył wniosek o skorzystanie z immunitetu poselskiego w związku z postępowaniem toczącym się przed jednym z sądów włoskich,
B.
mając na uwadze, że wniosek Luigiego de Magistrisa odnosi się do pozwu wniesionego przeciwko niemu do sądu w Lamezia przez Antonia Saladina w związku z wypowiedziami Luigiego de Magistrisa w wywiadzie, który ukazał się we włoskiej gazecie Il Fatto Quotidiano w dniu 9 marca 2011 r.,
C.
mając na uwadze, że zgodnie z pozwem wypowiedzi z tego wywiadu stanowią pomówienie, w związku z którym powód domaga się odszkodowania,
D.
mając na uwadze, że wypowiedzi i wywiad ukazały się w czasie, kiedy Luigi de Magistris był posłem do Parlamentu Europejskiego w wyniku wyborów do Parlamentu Europejskiego z 2009 r.,
E.
mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych, a także że zgodnie z art. 9 ww. protokołu posłowie korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;
F.
mając na uwadze, że Luigi de Magistris powołuje się na art. 8 i 9 protokołu, ale art. 9 nie ma zastosowania w związku z art. 68 konstytucji włoskiej, a zatem poseł w sposób oczywisty opiera się jedynie na art. 8;
G.
mając na uwadze, że - zgodnie z ustaloną praktyką w Parlamencie - fakt, iż postępowanie ma charakter cywilny lub administracyjny albo dotyczy pewnych aspektów objętych prawem cywilnym lub administracyjnym, sam w sobie nie uniemożliwia stosowania immunitetu przewidzianego w tym artykule,
H.
mając na uwadze, że szczegóły sprawy wynikające z pozwu i pisemnego wyjaśnienia Luigiego de Magistrisa przedłożonego Komisji Prawnej wskazują, że poczynione stwierdzenia nie mają bezpośredniego, oczywistego związku ze sprawowaniem przez Luigiego de Magistrisa funkcji posła do Parlamentu Europejskiego;
I.
mając na uwadze, że wygłaszając przedmiotowe stwierdzenia, Luigi de Magistris nie wykonywał swoich obowiązków jako poseł do Parlamentu Europejskiego,
1.
postanawia nie wyrazić zgody na skorzystanie przez Luigiego de Magistrisa z immunitetu i przywilejów;
2.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji właściwym organom Republiki Włoskiej oraz Luigiemu de Magistrisowi.
1 Sprawa 101/63 Wagner v Fohrmann i Krier, Zb.Orz. 1964, s. 195, sprawa 149/85 Wybot v Faure i inni, Zb.Orz. 1986, s. 2391, sprawa T-345/05 Mote v Parlament, Zb.Orz. 2008, s. II-2849, sprawy połączone C-200/07 i C-201/07 Marra v De Gregorio i Clemente, Zb.Orz. 2008, s. I-7929, sprawa T-42/06 Gollnisch v Parlament, Zb.Orz. 2010, s. II-1135 i sprawa C-163/10 Patriciello (dotychczas nieopublikowana w Zb.Orz.).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.