Wniosek Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Renu przed Zanieczyszczeniem, którego celem jest uzupełnienie załącznika IV do Konwencji o ochronie Renu przed zanieczyszczeniem chemicznym, podpisanej w Bonn dnia 3 grudnia 1976 r.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1988.183.28

Akt obowiązujący

Wersja od: 24 czerwca 1988 r.

WNIOSEK MIĘDZYNARODOWEJ KOMISJI DS. OCHRONY RENU PRZED ZANIECZYSZCZENIEM, KTÓREGO CELEM JEST UZUPEŁNIENIE ZAŁĄCZNIKA IV DO KONWENCJI O OCHRONIE RENU PRZED ZANIECZYSZCZENIEM CHEMICZNYM, PODPISANEJ W BONN DNIA 3 GRUDNIA 1976 R.

MIĘDZYNARODOWA KOMISJA DS. OCHRONY RENU PRZED ZANIECZYSZCZENIEM,

uwzględniając Konwencję o ochronie Renu przed zanieczyszczeniem chemicznym, podpisaną w Bonn dnia 3 grudnia 1976 r.,

w szczególności jej art. 3, 4, 5 i 14

PROPONUJE UMAWIAJĄCYM SIĘ STRONOM KONWENCJI,

uzupełnienie załącznika IV do Konwencji, w odniesieniu do tetrachlorku węgla, w sposób następujący:

Substancja lub grupa substancji	Pochodzenie	Wartość graniczna maksymalnego stężenia substancji	Wartość graniczna maksymalnej ilości substancji	Termin istniejących zrzutów	Uwagi
1	2	3	4	5	6
Tetrachlorek węgla	1. Produkcja tetrachlorku węgla poprzez nadchlorowanie bez płukania	1,5 mg na litr zrzutu	2,5 grama tetrachlorku węgla na tonę całkowitej zdolności produkcyjnej tetrachlorku węgla i tetrachloroetylenu	1 stycznia 1988 r.	^(1)(2)(3)(4)(5)
	2. Produkcja chlorometanów poprzez chlorowanie metanu (obejmujące wysokociśnieniowe alkaliczne, elektrolityczne wytwarzanie chloru i z metanolu)	1,5 mg na litr zrzutu	10 gramów tetrachlorku węgla na tonę całkowitej zdolności produkcyjnej chlorometanów	1 stycznia 1988	^(1)(2)(3)(4)(5)
	3. Konwersja do chlorofluorowęglowodorów				^(6)
(1) Wartości graniczne podane w tabeli odnoszą się do maksymalnych wartości średniego stężenia miesięcznego (wartości graniczne wyrażone jako stężenie) lub do miesięcznych zrzutów (wartości graniczne wyrażone wagowo).
Ilości wyemitowanego tetrachlorku węgla wyrażono jako funkcję charakterystycznego elementu działalności zanieczyszczającej środowisko, tj. w przypadku sektora produkującego tetrachlorek węgla poprzez chlorowanie - całkowita zdolność zakładu przemysłowego do produkcji tetrachlorku węgla i tetrachloroetylenu; w przypadku sektora produkującego chlorometany w drodze chlorowania metanu lub z metanolu - całkowita zdolność zakładu produkcyjnego do produkcji chlorometanów.
^(2) Niezależnie od przypadku, wartości graniczne wyrażone jako maksymalne stężenie nie mogą być wyższe niż wartości wyrażone jako maksymalna ilość podzielone na zapotrzebowanie wody w odniesieniu do charakterystycznego elementu działalności zanieczyszczającej środowisko.
Jednakże ponieważ stężenie tetrachlorku węgla w ściekach zależy od objętości zawartej w nich wody, która różni się w zależności od procesów i zakładów przemysłowych, zawsze musi być zachowana zgodność z wartościami granicznymi wyrażonymi jako ilość tetrachlorku węgla w odniesieniu do charakterystycznego elementu działalności zanieczyszczającej środowisko.
^(3) Wartości graniczne podane w tabeli powyżej odnoszą się do zawartości tetrachlorku węgla w próbce wszystkich ścieków zrzucanych z terenu, na którym znajdują się instalacje przemysłowe.
W przypadku gdy ścieki zawierające tetrachlorek węgla są oczyszczane poza zakładem przemysłowym, w oczyszczalni ścieków, której zadaniem jest ich usunięcie, rządy mogą zezwolić na zastosowanie wartości granicznych w punkcie, w którym ścieki opuszczają oczyszczalnię.
Z uwagi na lotność tetrachlorku węgla i w celu zapobieżenia przedostania się zanieczyszczeń do innych elementów środowiska (woda, gleba). w przypadku zastosowania procesu wymagającego mieszania i napowietrzania na otwartym powietrzu ścieków zawierających tetrachlorek węgla, rządy wymagać będą zgodności z górnymi wartościami granicznymi odpowiednich instalacji. Rządy muszą zapewnić, aby wszystkie wody, które mogą ulec zanieczyszczeniu, zostały w pełni uwzględnione.
(4) Średnie dzienne wartości graniczne stanowią dwukrotność odpowiadających im średnich miesięcznych wartości granicznych ukazanych w tabeli.
(5) W celu zaznajomienia się z metodami pomiaru, analizy i próbkowania, radzimy zapoznać się z zaleceniami Komisji Międzynarodowej z dnia 3 czerwca 1986 r.
(6) W chwili obecnej nie jest możliwe przyjęcie wartości granicznych dla tego sektora. Międzynarodowy Komitet zaproponuje takie wartości Umawiającym się Stronom Konwencji w późniejszym terminie.

W miarę konieczności, Międzynarodowa Komisja zaproponuje, na etapie późniejszym, wartości graniczne dla pozostałych sektorów przemysłowych, jak np. zakładów używających tetrachlorku węgla jako rozpuszczalnika. W międzyczasie, rządy niezależnie ustalą standardy emisji dla tetrachlorku węgla zgodnie z art. 3 i 4 Konwencji.

Standardy te muszą uwzględniać najlepsze z dostępnych środków technicznych i nie mogą być mniej surowe, niż najbliższa porównywalna wartość graniczna z załącznika IV.

Postanowienia niniejszego ustępu mają zastosowanie także w przypadku gdy zakład przemysłowy angażuje się w rodzaje działalności inne niż te, dla których ustalono wartości graniczne w powyższej tabeli, a które mogą spowodować zrzuty tetrachlorku węgla.

Zgodnie z art. 14 i 19 Konwencji, niniejsze postanowienia wchodzą w życie po ich jednomyślnym uchwaleniu przez Umawiające się Strony Konwencji.

Umawiające się Strony powiadomią o uchwaleniu niniejszych postanowień Rząd Konfederacji Szwajcarskiej, który potwierdzi otrzymanie powiadomienia.