Wniosek dotyczący wydania przez Trybunał EFTA opinii doradczej złożony przez Trybunał Stanu Księstwa Liechtenstein dnia 20 stycznia 2015 r. w sprawie Liechtensteinische Gesellschaft für Umweltschutz (stowarzyszenie na rzecz ochrony środowiska w Liechtensteinie) przeciwko gminie Vaduz (Sprawa E-3/15).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.217.21

Akt nieoceniany

Wersja od: 2 lipca 2015 r.

Wniosek dotyczący wydania przez Trybunał EFTA opinii doradczej złożony przez Trybunał Stanu Księstwa Liechtenstein dnia 20 stycznia 2015 r. w sprawie Liechtensteinische Gesellschaft für Umweltschutz (stowarzyszenie na rzecz ochrony środowiska w Liechtensteinie) przeciwko gminie Vaduz

(Sprawa E-3/15)

(2015/C 217/07)

(Dz.U.UE C z dnia 2 lipca 2015 r.)

W dniu 22 stycznia 2015 r. do kancelarii Trybunału EFTA wpłynął wniosek złożony do Trybunału EFTA w dniu 20 stycznia 2015 r. przez Trybunał Stanu Księstwa Liechtenstein (Staatsgerichtshof des Fürstentums Liechtenstein) dotyczący wydania opinii doradczej w sprawie Liechtensteinische Gesellschaft für Umweltschutz (stowarzyszenie na rzecz ochrony środowiska w Liechtensteinie) przeciwko gminie Vaduz w odniesieniu do następujących kwestii:

1. Czy dyrektywa 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko ma w Księstwie Liechtensteinu zastosowanie do procedur OOŚ, które w dalszym ciągu, na mocy przepisów przejściowych, opierają się na ustawie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko (Gesetz über die Umweltverträglichkeitsprüfung) z dnia 10 marca 1999 r. ("dawna wersja ustawy w sprawie oceny oddziaływania na środowisko")?

2. Jeżeli tak, czy w niniejszym przypadku ma miejsce bezprawne ograniczenie prawa skargi organizacji środowiskowych przewidzianego na mocy art. 11 dyrektywy 2011/92/UE w związku z art. 20 dawnej wersji ustawy w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, jeżeli rząd podejmuje ogólną decyzję odnośnie do zgodności przedsięwzięcia z zasadami ochrony środowiska zgodnie z art. 16 dawnej wersji ustawy w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w oddzielnym postępowaniu, ale pozostawia rozstrzygnięcie zasadniczych kwestii dotyczących zgodności przedsięwzięcia z zasadami ochrony środowiska w formie warunków późniejszym procedurom udzielania zezwoleń w ramach przepisów szczególnych?

3. Jeżeli tak, czy art. 11 dyrektywy 2011/92/UE wywiera skutek bezpośredni w związku z przedmiotową procedurą OOŚ, co stanowi podstawę indywidualnej skargi do Trybunału Stanu?

4. Jaka byłaby konsekwencja prawna naruszenia prawa skargi w niniejszym przypadku zgodnie z przedmiotową dyrektywą w odniesieniu do pytań 2 i 3?