Wniosek dotyczący wydania przez Trybunał EFTA opinii doradczej złożony przez Héradsdómur Reykjavíkur w dniu 5 listopada 2013 r....

1)

Czy z przepisami dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich zgodne jest to, że ustawodawstwo w państwie, które jest stroną Porozumienia EOG, zezwala, aby umowy pożyczek między konsumentami i dostawcami na finansowanie zakupów nieruchomości zawierały przepisy stanowiące, że ratalne spłaty pożyczki mają być związane z ustalonym z góry indeksem?

2)

Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest taka, że indeksacja spłat pożyczek zaciągniętych w celu finansowania zakupów nieruchomości jest zgodna z przepisami dyrektywy 93/13/EWG, wówczas drugie pytanie brzmi następująco: czy dyrektywa ogranicza uprawnienia danego państwa EOG do ustalania, w drodze ustawodawstwa lub rozporządzeń administracyjnych, jakie czynniki mogą wywoływać zmiany w określonym z góry indeksie i jakich metod należy użyć do mierzenia tych zmian?

3)

Jeżeli odpowiedź na drugie pytanie jest taka, że dyrektywa 93/13/EWG nie ogranicza uprawnień państwa członkowskiego, o których mowa w tym pytaniu, wówczas trzecie pytanie brzmi następująco: czy warunek umowy uznaje się za wynegocjowany indywidualnie w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy, w przypadku gdy: a) skrypt dłużny, który konsument podpisuje, zaciągając pożyczkę, zawiera zapis, że jego zobowiązanie jest indeksowane, a wskaźnik bazowy, który ma być zastosowany przy obliczaniu zmian cen, jest określony na skrypcie dłużnym; b) do skryptu dłużnego dołączono harmonogram płatności przedstawiający szacunkowe, wyszczególnione płatności, które mają zostać dokonane w odpowiednich terminach, i harmonogram ten zawiera zapis, że szacunki mogą zmieniać się w zależności od zapisów skryptu dłużnego dotyczących indeksacji; c) zarówno konsument, jak i kredytodawca podpisują harmonogram płatności w tym samym czasie, gdy konsument podpisuje skrypt dłużny?

4)

Czy metodę obliczania zmian cen w umowach dotyczących pożyczek na finansowanie zakupów nieruchomości uznaje się za wyraźnie wyjaśnioną konsumentowi w rozumieniu ust. 2 lit. d) załącznika do dyrektywy 93/13/EWG, w okolicznościach opisanych w trzecim pytaniu?

5)

Czy, przyjmując art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG, państwo, które jest stroną Porozumienia EOG, ma możliwość wyboru, czy zawrzeć w ustawodawstwie krajowym przepis, że nieuczciwe warunki umowy w rozumieniu art. 6 ust. 1 dyrektywy mogą zostać uznane za niewiążące dla konsumenta, czy też przepis, że takie warunki zawsze są dla niego niewiążące?

Wniosek dotyczący wydania przez Trybunał EFTA opinii doradczej złożony przez Héradsdómur Reykjavíkur w dniu 5 listopada 2013 r. w sprawie Gunnar V. Engilbertsson przeciwko Íslandsbanki hf. (Sprawa E-25/13).

Dz.U.UE.C.2014.81.12