Wdrożenie wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia państw członkowskich.

A.

mając na uwadze, że w następstwie przyjęcia rocznego sprawozdania gospodarczego Komisja zaproponowała, by wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia przyjęte w 2010 r. zostały utrzymane w 2011 r.,

B.

mając na uwadze, że obecny kryzys gospodarczy wciąż piętrzy wyzwania w formie rosnącego bezrobocia i wykluczenia społecznego,

C.

mając na uwadze, że istnieje silny związek między naprawą gospodarczą, wzrostem gospodarczym, zatrudnieniem, walką z ubóstwem oraz integracją społeczną,

D.

mając na uwadze, że europejska strategia zatrudnienia i wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia państw członkowskich znajdują się wśród głównych instrumentów opracowanych z myślą o ukierunkowaniu działań UE na realizację założeń i celów strategii Europa 2020,

E.

mając na uwadze, że istnieje pilna potrzeba nasilenia działań na wszystkich szczeblach - z udziałem partnerów społecznych i innych zainteresowanych stron - w celu odpowiedniego wdrażania wytycznych dotyczących zatrudnienia i tym samym zwiększenia poziomu zatrudnienia, rozwoju wykwalifikowanej siły roboczej oraz poprawy jakości i wyników systemów kształcenia i szkolenia,

1.

uważa, że w świetle wniosku Komisji, by w 2011 r. utrzymać przyjęte w 2010 r. wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia, zalecenia krajowych programów reform stały się głównym makroekonomicznym narzędziem nadzoru i ukierunkowania; ubolewa nad faktem, że Parlament nie został włączony do tego procesu i nad brakiem dyskusji w tej sprawie;

2.

uważa, że główne wyzwania, przed którymi stoi UE i państwa członkowskie w odniesieniu do zatrudnienia i bezrobocia powinny znaleźć odzwierciedlenie, w ramach europejskich wytycznych dotyczących zatrudnienia, w przyszłym procesie dotyczącym zaburzeń równowagi makroekonomicznej;

3.

uważa, że roczne sprawozdanie gospodarcze i ramy europejskiego semestru stanowią kluczowe narzędzia wzmocnionej koordynacji polityki gospodarczej i tym samym są ważnym elementem unijnej reakcji na kryzys; odnotowuje jednak, że narzędzia te powinny być stosowane w sposób zgodny z potrzebami wynikającymi z demokratycznych procedur i w celu wsparcia, a nie dla zastąpienia ani zmniejszenia znaczenia istniejących narzędzi przewidzianych w traktacie, w szczególności ogólnych wytycznych w zakresie polityki gospodarczej oraz wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia państw członkowskich, w opracowanie których Parlament musi być szczególnie mocno zaangażowany i w sprawie których powinny być przeprowadzane z nim konsultacje; domaga się włączenia tych instrumentów w ramy europejskiego semestru oraz zwrócenia szczególnej uwagi na nieumniejszanie ich znaczenia w celu realizacji deklarowanego celu Komisji i Rady dotyczącego wzmacniania poczucia odpowiedzialności i rozliczalności demokratycznej;

4.

wzywa Radę i Komisję, aby przy udzielaniu zaleceń politycznych państwom członkowskim przestrzegały również zasady pomocniczości i dialogu społecznego w obszarze wynagrodzeń i emerytur oraz, z poszanowaniem art. 153 ust. 5 TFUE, respektowały kompetencje państw członkowskich i partnerów społecznych w tych obszarach zgodnie z praktykami krajowymi;

5.

wzywa Radę Europejską, Radę i Komisję do zapewnienia efektywności i demokratycznego usankcjonowania strategii Europa 2020 i systemu wzmocnionego europejskiego zarządzania gospodarczego; podkreśla, że w tym celu konieczny jest rzeczywisty i wczesny udział Parlamentu w całej procedurze nadzoru i koordynacji polityki; ubolewa nad brakiem odniesienia do roli Parlamentu w tym procesie w harmonogramie zaproponowanym w rocznym sprawozdaniu gospodarczym;

6.

wzywa państwa członkowskie do większego zaangażowania parlamentów narodowych/regionalnych, partnerów społecznych, władz regionalnych i lokalnych oraz społeczeństwa obywatelskiego i regularnego zasięgania ich opinii; uważa, że należy zająć się obecnym brakiem informacji w zakresie procedur konsultacji w krajowych programach reform;

7.

odnotowuje wstępne wskazówki dotyczące krajowych celów państw członkowskich w zakresie zatrudnienia; wyraża głębokie obawy z powodu braku ambicji w tym zakresie oraz w szczególności z powodu faktu, iż w najlepszym wypadku szacowany zbiorczy wynik byłby ponad 2 punkty procentowe niższy od przewodniego celu UE i zobowiązania do osiągnięcia do 2020 r. stopy zatrudnienia wynoszącej 75 %;

8.

wzywa państwa członkowskie do ponownego rozważenia swych krajowych celów w zakresie zatrudnienia, tak by przewodni cel UE mógł zostać osiągnięty, i do poważnego potraktowania tych celów w takim zakresie, jak cele konsolidacji fiskalnej;

9.

wzywa ponadto państwa członkowskie do zwrócenia szczególnej uwagi na konkretne podgrupy, jak np. młodzi ludzie, kobiety, niepełnosprawni i starsi pracownicy, oraz do ustanowienia krajowych celów, którymi zostaną one objęte;

10.

wzywa te państwa członkowskie, które jeszcze tego nie uczyniły, do wyznaczenia krajowych celów w zakresie integracji społecznej i walki z ubóstwem oraz do zajęcia się rosnącym problemem osób pracujących, które pomimo pracy żyją w ubóstwie; zachęca państwa członkowskie do zapewnienia osiągnięcia przy tym ambitnego celu uzgodnionego przez Radę Europejską i odpowiedniego uwzględnienia interakcji między tymi celami, szczególnie w odniesieniu do zatrudnienia, edukacji i szkoleń oraz integracji społecznej i ubóstwa;

11.

zauważa, że słabe perspektywy wzrostu gospodarczego ograniczają możliwości w zakresie tworzenia miejsc pracy oraz zatrudnienia;

12.

zwraca się do Rady Europejskiej o to, by przy analizowaniu zalecenia Komisji zawartego w rocznym sprawozdaniu gospodarczym rygorystyczna konsolidacja fiskalna była najważniejszym priorytetem na okres 2011/2012, oraz by nie traktowała w sposób drugorzędny kwestii dotyczących zatrudnienia;

13.

podkreśla pilną potrzebę zwiększenia wysiłków przez państwa członkowskie w celu uzyskania wyników we wszystkich priorytetowych obszarach, co obejmuje zwiększenie poziomu zatrudnienia i zmniejszenie bezrobocia, wykorzystanie potencjału gospodarki niskoemisyjnej w zakresie tworzenia miejsc pracy, rozwój wykwalifikowanej siły roboczej, wspieranie jakości pracy i kształcenia się przez całe życie oraz ułatwienie zachowania równowagi pomiędzy życiem osobistym a pracą; uważa, że starania te powinny znaleźć odzwierciedlenie w ostatecznych krajowych programach reform;

14.

w tym kontekście podkreśla znaczenie funduszy strukturalnych, a szczególnie Europejskiego Funduszu Społecznego, dla przeciwdziałania skutkom oddziaływania kryzysu na zatrudnienie; uważa, że wykorzystanie tych funduszy powinno skupiać się na wspieraniu tych grup, które mają największe trudności w wejściu na rynek pracy lub utrzymaniu miejsca pracy;

15.

uważa również, że oprócz wdrożenia bardziej skutecznych działań dotyczących rynku pracy, kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów strategii Europa 2020 ma ściślejsze współdziałanie polityki zatrudnienia, polityki społecznej oraz innych obszarów polityki, w szczególności polityki makroekonomicznej, w dziedzinie badań i rozwoju oraz innowacji, edukacji i szkoleń;

16.

wzywa państwa członkowskie, aby w swych krajowych programach reform nadały najwyższy priorytet zwiększeniu poziomu zatrudnienia, walce z bezrobociem i zapobieganiu długotrwałemu wykluczeniu z rynku pracy;

17.

uważa, że o wiele większy nacisk należy położyć na jakość pracy i godne zatrudnienie oraz na politykę gospodarczą nastawioną na podaż w celu wspierania popytu na rynku pracy;

18.

uważa w związku z tym, że należy dołożyć starań na rzecz lepszego wykorzystania potencjału młodych osób, w tym osób wcześnie porzucających szkołę, kobiet, osób starszych, osób w niekorzystnej sytuacji i niepełnosprawnych, migrantów i członków mniejszości etnicznych, w tym Romów; wzywa państwa członkowskie do dostosowania ich rynków pracy do potrzeb i umiejętności tych grup na każdym etapie ich życia;

19.

podkreśla znaczenie strategii ułatwiających przejście młodych osób ze szkoły na rynek pracy; podkreśla, że ryzyko popadnięcia w ubóstwo osób wcześnie porzucających szkołę jest, jak można się spodziewać, wysokie; podkreśla, że wszelkie elastyczne lub dorywcze formy pracy wykorzystywane w tym kontekście powinny obejmować prawo do szkoleń i dostępu do ubezpieczenia społecznego i powinny pomagać ludziom w przechodzeniu na bardziej pewne warunki zatrudnienia;

20.

wzywa państwa członkowskie do kontynuowania opracowywania strategii mających na celu wprowadzenie na rynek pracy większej liczby kobiet i utrzymanie ich miejsc pracy, w tym poprzez poprawę dostępu do przystępnych cenowo i wysokiej jakości obiektów opieki nad dziećmi oraz elastycznych form pracy w celu zaspokojenia potrzeb osób z obowiązkami rodzinnymi;

21.

podkreśla znaczenie ukierunkowanego uaktywniania i strategii skierowanych na konkretne umiejętności dla wspierania osób o niskich kwalifikacjach lub bez kwalifikacji, które zostały najbardziej dotknięte przez kryzys i najbardziej narażone są na ryzyko długotrwałego bezrobocia;

22.

wzywa państwa członkowskie do przywiązania odpowiedniego znaczenia zapewnieniu wysokiej jakości kształcenia i szkolenia oraz uczenia się przez całe życie i uznawaniu kwalifikacji;

23.

zwraca się do państw członkowskich o nasilenie działań na rzecz ułatwienia mobilności zawodowej i geograficznej poprzez wspieranie narzędzi służących analizowaniu potrzeb rynku pracy oraz reformowanie systemów edukacyjnych i szkoleniowych, które mogą pomóc w przezwyciężeniu niedopasowania umiejętności zawodowych;

24.

podkreśla znaczenie strategii politycznych przyczyniających się do tworzenia miejsc pracy, np. poprzez wspieranie MŚP oraz samozatrudnienia, i propagowanie przedsiębiorczości;

25.

uważa, że istotne jest, by UE i państwa członkowskie zadziałały teraz szybko, by wywiązać się ze zobowiązań do podniesienia poziomu zatrudnienia, poprawy umiejętności, tworzenia możliwości zatrudnienia i stymulowania integracji społecznej;

26.

podkreśla, że systemy ochrony socjalnej odegrały znaczącą rolę w stabilizowaniu gospodarki i złagodzeniu społecznych skutków kryzysu; w związku z tym wzywa państwa członkowskie, szczególnie wtedy, gdy konieczna jest konsolidacja fiskalna, do zagwarantowania, że systemy ochrony socjalnej w dalszym ciągu będą zapewniały odpowiednią ochronę i spełniały swą funkcję w odniesieniu do zachowania i poprawy umiejętności oraz możliwości zatrudnienia, tak by podtrzymywać i wspierać kapitał ludzki i czerpać pełne korzyści z ożywienia gospodarczego;

27.

podkreśla, że bardziej skuteczna wymiana najlepszych praktyk i doświadczeń pomiędzy państwami członkowskimi w dziedzinie walki z wykluczeniem społecznym i zmniejszeniem ubóstwa ma kluczowe znaczenie i mogłaby ułatwić osiągnięcie celów strategii Europa 2020 w zakresie zmniejszenia ubóstwa;

*

* *

28.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

Wdrożenie wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia państw członkowskich.

Dz.U.UE.C.2012.188E.47