Wdrożenie dyrektywy w sprawie usług (2006/123/WE) (2010/2053 (INI)).

A.

mając na uwadze, że dyrektywa o usługach ma na celu pełną realizację wewnętrznego rynku usług, przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego poziomu jakości i spójności społecznej,

B.

mając na uwadze, że dyrektywa o usługach stanowi instrument na rzecz wzrostu Unii Europejskiej i że powinna ona być realizowana w ramach strategii "Europa 2020" oraz Aktu o jednolitym rynku,

C.

mając na uwadze, że swoboda świadczenia usług jest zapisana w traktatach,

D.

mając na uwadze, że transpozycja dyrektywy o usługach stanowi poważne wyzwanie dla państw członkowskich, administracji publicznej oraz władz lokalnych z uwagi na przepisy dotyczące prawa przedsiębiorczości, swobody świadczenia usług i na tworzenie pojedynczych punktów kontaktowych w celu zapewnienia wsparcia usługodawcom, w szczególności MŚP,

E.

mając na uwadze, że wpływ dyrektywy na gospodarkę, przedsiębiorstwa i obywateli będzie można ocenić dopiero po jej pełnej i właściwej transpozycji we wszystkich państwach członkowskich Unii,

F.

mając na uwadze, że jakość procesu wdrażania dyrektywy przez państwa członkowskie jest równie istotna, jak przestrzeganie wyznaczonych terminów jej wdrożenia,

G.

mając na uwadze, że dyrektywa o usługach istotnie ułatwia przedsiębiorcom prywatnym a w szczególności małym i średnim przedsiębiorstwom podejmowanie działalności, rozszerzanie działalności na inne dziedziny i zatrudnianie nowych pracowników w innych państwach członkowskich,

H.

mając na uwadze, że działalność objęta dyrektywą o usługach stanowi 40 % PKB Unii Europejskiej i odpowiada za tyleż samo miejsc pracy, przez co jest ważnym sektorem wzrostu gospodarczego i ma duże znaczenie z punktu widzenia walki z bezrobociem; mając na uwadze, że celem dyrektywy o usługach jest uwolnienie ogromnego potencjału gospodarczego i możliwości tworzenia nowych miejsc pracy na wewnętrznym rynku usług w Europie, które ocenia się na 0,6 - 1,5 % PKB Unii Europejskiej; mając ponadto na uwadze, że zadaniem dyrektywy o usługach jest osiągnięcie celów wymienionych w art. 3 TFUE,

I.

mając na uwadze, że bardziej dynamiczny i wymagający większych nakładów pracy sektor usług może pomóc w utrzymaniu wzrostu gospodarczego,

1.

przypomina bezprecedensową debatę publiczną i polityczną, której przedmiotem była dyrektywa o usługach oraz kluczową rolę Parlamentu Europejskiego w tych negocjacjach, dlatego uważa, że rolą Parlamentu Europejskiego jest zapewnienie skutecznego monitorowania procesu wdrażania dyrektywy przez państwa członkowskie; wzywa Komisję do regularnego informowania Parlamentu o stanie transpozycji dyrektywy;

2.

podkreśla, że dyrektywa o usługach jest ważnym krokiem na drodze do powstania prawdziwego jednolitego rynku usług, który powinien umożliwić przedsiębiorstwom, zwłaszcza MŚP, oferowanie obywatelom lepszych usług po konkurencyjnych cenach na całym obszarze rynku wewnętrznego; uważa jednak, że po pełnej transpozycji przepisów sprawą zasadniczej wagi jest dokonanie kompleksowej oceny wpływu dyrektywy o usługach;

3.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w związku z wdrażaniem dyrektywy o usługach można zaobserwować we wszystkich państwach członkowskich niespotykaną dotąd dynamiczną modernizację, objawiającą się nowymi metodami pracy i oceny; podkreśla kluczową rolę partnerów społecznych i organizacji zawodowych w procesie transpozycji; wzywa Komisję do pełnego włączenia ich do procesu wzajemnej oceny;

4.

zauważa, że większość państw członkowskich opowiedziała się za transpozycją poprzez przyjęcie tzw. ustawodawstwa horyzontalnego; jednak zauważa, że sposób transpozycji zależy od specyfiki organizacji wewnętrznej poszczególnych państw członkowskich; wzywa w związku z tym zainteresowane państwa członkowskie do zapewnienia większej przejrzystości, szczególnie przez zwiększenie zaangażowania parlamentów krajowych i opracowanie tabel korelacji;

5.

przypomina, że wdrażanie dyrektywy o usługach nie powinno być postrzegane przez większość państw członkowskich jako prosta procedura wykonawcza, polegająca na mechanicznym i horyzontalnym uchyleniu regulacji i przepisów szczególnych, ale jako okazja do uaktualnienia i uproszczenia prawodawstwa oraz do zasadniczej restrukturyzacji gospodarki usługowej, przy uwzględnieniu celów ochrony interesu publicznego, co zapisano zresztą w samej dyrektywie;

6.

jest zdania, że należy zapewnić pełne i terminowe wdrożenie dyrektywy o usługach we wszystkich państwach członkowskich, zarówno w aspekcie prawnym, jak i operacyjnym, tak aby usługodawcy mogli w pełni korzystać z jej postanowień;

7.

zwraca się do Komisji o ścisłe monitorowanie stosowania dyrektywy we wszystkich państwach członkowskich oraz o przedstawianie okresowych sprawozdań z jej wdrażania; uważa, że sprawozdania te powinny uwzględniać rzeczywisty średnio- i długoterminowy wpływ dyrektywy na zatrudnienie w UE;

8.

wyraża nadzieję, że dyrektywa o usługach przyniesie rzeczywiste korzyści pod względem tworzenia godziwych i trwałych miejsc pracy dobrej jakości oraz poprawy jakości i bezpieczeństwa oferowanych usług;

9.

dostrzega potencjał dyrektywy o usługach w zakresie dalszej integracji gospodarki UE i ponownego uruchomienia jednolitego rynku poprzez wspieranie dobrobytu gospodarczego i konkurencyjności oraz poprzez wkład w zatrudnienie i tworzenie miejsc pracy, jako że usługi stanowią znaczną część PKB i zatrudnienia w UE; jest zdania, że prawidłowe i szybkie wdrożenie dyrektywy we wszystkich państwach członkowskich jest istotnym warunkiem realizacji celów polityki spójności i polityki regionalnej oraz że może ono pobudzić wzajemnie wzmacniającą się relację między rynkiem wewnętrznym a polityką spójności i przyczynić się do osiągnięcia celów strategii Europa 2020, służąc jednocześnie eliminacji obecnego zmęczenia jednolitego rynku w sektorze usług;

10.

ma nadzieję, że cele dyrektywy zaczną być osiągane w bliskiej przyszłości, z korzyścią dla całej UE wraz ze swoimi regionami, przyczyniając się w ten sposób do rzeczywistej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej;

11.

apeluje do Komisji, aby skutecznie monitorowała i oceniała od samego początku wpływ dyrektywy na regiony oraz by zagwarantowała skuteczną koordynację wszystkich strategii politycznych związanych z wdrażaniem tej dyrektywy; apeluje do Komisji o wsparcie skierowanej do władz lokalnych i regionalnych kampanii informacyjnej na temat wykonania dyrektywy, co służyłoby ułatwieniu realizacji celów tej dyrektywy;

12.

liczy na to, że dyrektywa może faktycznie spowodować zmniejszenie obciążeń administracyjnych i przypadków niepewności prawnej, w szczególności tych, które dotyczą MŚP, dominujących w sektorze usług; jest zdania, że zmniejszenie obciążeń administracyjnych ułatwi ponadto rozwój dodatkowych usług na obszarach wiejskich, odległych lub peryferyjnych;

13.

popiera realizację strategii krajowych wspierających innowacyjne MŚP, które są w największym stopniu dotknięte skutkami kryzysu gospodarczego i finansowego;

14.

uważa, że proces przeglądu krajowych przepisów dotyczących swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług jest podstawą dyrektywy; zauważa, że proces ten musi pozwolić na modernizację systemów zezwoleń oraz wymogów w zakresie swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług w celu ułatwienia transgranicznego świadczenia usług;

15.

jest przekonany, że wzajemna ocena przyczynia się znacząco do poprawy jakości i skuteczności regulacji rynku wewnętrznego, ponieważ regularna ocena wdrażania i związana z nią kontrola wdrażania skłaniają organy krajowe do zajmowania się wytycznymi UE i ich wdrażaniem na poziomie krajowym;

16.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do współpracy, aby wspierać dalszy rozwój rynku wewnętrznego usług w oparciu o przewidzianą w dyrektywie o usługach procedurę wzajemnej oceny, wdrażaną obecnie przez państwa członkowskie;

17.

przypomina, że państwa członkowskie mogą zachować własne systemy zezwoleń oraz pewne wymogi jedynie w przypadkach, gdy są one zdecydowanie konieczne i proporcjonalne oraz nie mają charakteru dyskryminacyjnego; podkreśla, że zgodnie z tymi założeniami państwa członkowskie zachowały niektóre systemy zezwoleń, zwiększając ich przejrzystość oraz dostępność dla usługodawców; wyraża ubolewanie, że niektóre państwa członkowskie wykazały się większą ambicją i nie wykorzystały w pełni potencjału dyrektywy o usługach w odniesieniu do uproszczenia administracyjnego i uproszczenia przepisów;

18.

zwraca uwagę na napotkane trudności w uznawaniu kwalifikacji zawodowych, zwłaszcza w odniesieniu do zawodów medycznych; przypomina, że dyrektywa o usługach nie ma zastosowania do przepisów już objętych dyrektywami sektorowymi; wzywa Komisję do wyjaśnienia tej sytuacji w ramach przeglądu dyrektywy o kwalifikacjach zawodowych;

19.

przypomina specyfikę przepisów dotyczących prawa przedsiębiorczości oraz przepisów dotyczących czasowego świadczenia usług w innym państwie członkowskim; wzywa Komisję do pełnego uwzględnienia tej specyfiki przy dokonywaniu oceny;

20.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do położenia kresu nieuzasadnionej dyskryminacji konsumentów ze względu na przynależność państwową lub miejsce zamieszkania, dzięki zapewnieniu skutecznego wykonywania art. 20 ust. 2 dyrektywy o usługach, a także odpowiedniego wdrażania przez władze i sądy krajowe przepisów krajowych wprowadzających zasadę niedyskryminacji do systemów prawnych państw członkowskich; przypomina, że art. 20 ust. 2 nie ma na celu likwidowania różnic w traktowaniu w odniesieniu do ogólnych warunków, które to różnice są oparte na uwarunkowaniach obiektywnych, jak odległość lub wyższe koszty spowodowane świadczeniem usługi na rzecz odbiorców w innych państwach członkowskich;

21.

podkreśla, że rozpoczęty w ramach dyrektywy proces przeglądu wiąże się z dużym nakładem pracy dla organów administracji krajowych oraz że obciążenie to musi być brane pod uwagę przy ocenie transpozycji;

22.

odnotowuje wysiłki państw członkowskich wkładane we wdrażanie procesu wzajemnej oceny; uważa proces dokonywania oceny za ważne narzędzie określania postępów we wdrażaniu dyrektywy w państwach członkowskich; uważa, że stan zaawansowania procesu nie pozwala jeszcze na ocenę jego skuteczności; podkreśla, że wspomniany proces powinien weryfikować, czy przepisy obowiązujące w państwach członkowskich spełniają wymogi rynku wewnętrznego i nie tworzą nowych przeszkód; życzy sobie, aby Komisja przeprowadziła szczegółową analizę potencjalnych możliwości tej nowej metody w ramach Aktu o jednolitym rynku;

23.

ubolewa nad faktem, że Parlament Europejski i parlamenty krajowe nie są bardziej zaangażowane w proces wzajemnej oceny;

24.

zachęca Komisję do zidentyfikowania niektórych problematycznych zawodów i sektorów w obszarze transgranicznego świadczenia usług oraz do dokonania dogłębnej oceny obowiązujących przepisów i przyczyn trudności;

25.

uważa, że realizacja pojedynczych punktów kontaktowych jest zasadniczym elementem skutecznego wdrażania dyrektywy; przyznaje, że dyrektywa wymaga znacznych wysiłków ze strony państw członkowskich pod względem finansowym, technicznym i organizacyjnym; podkreśla potrzebę zaangażowania partnerów społecznych i stowarzyszeń przedsiębiorców w tym zakresie;

26.

apeluje do państw członkowskich o włączenie pojedynczych punktów kontaktowych do kompleksowych portali elektronicznej administracji przeznaczonych dla usługodawców, którzy chcą otworzyć działalność lub świadczyć usługi transgraniczne; wzywa państwa członkowskie do dalszej poprawy dostępności pojedynczych punktów kontaktowych, w tym umożliwienia realizacji procedur i formalności bez konieczności udawania się do pojedynczego punktu kontaktowego i drogą elektroniczną, jak również jakości i przydatności informacji udzielanych usługodawcom,szczególnie MŚP, w tym informacji i możliwości dopełniania procedur dotyczących prawa pracy oraz przepisów podatkowych obowiązujących w danym państwie członkowskim i przydatnych tym usługodawcom, szczególnie odnośnie do podatku VAT czy też procedur związanych z rejestracją w systemie ubezpieczeń społecznych; wzywa Komisję i państwa członkowskie do upewnienia się, że wszystkie informacje udzielane przez pojedyncze punkty kontaktowe są również dostępne w językach innych niż język danego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem języków państw sąsiadujących;

27.

wzywa państwa członkowskie do rozszerzania dostępności procedur elektronicznych, w tym tłumaczenia wszystkich odnośnych formularzy; wzywa państwa członkowskie do udostępnienia użytkownikom pojedynczych punktów kontaktowych usługi śledzenia, dzięki której mogliby oni sprawdzać postęp trwających procedur;

28.

uznaje problemy związane z działaniem pojedynczych punktów kontaktowych dotyczące potwierdzenia tożsamości, stosowania podpisów elektronicznych i przedstawiania oryginalnych dokumentów lub poświadczonych kopii, zwłaszcza w kontekście transgranicznym; zwraca się do Komisji o zaproponowanie środków, które rozwiązałyby te problemy, tak aby umożliwić MŚP korzystanie z jednolitego rynku i unikanie niepewności prawnej oraz związanej z kwestiami technicznymi;

29.

podkreśla, że ze względu na wygodę korzystania przez użytkowników szczególnie ważne jest wyjaśnienie, jakie wymogi dotyczą zakładania działalności gospodarczej na stałe, a jakie dotyczą tymczasowego transgranicznego świadczenia usług;

30.

ubolewa nad faktem, że doradztwo oferowane przez pojedyncze punkty kontaktowe nie trafia jeszcze do potencjalnych usługodawców oraz że informacje dotyczące sposobu kontaktowania się z tymi punktami nie są szeroko rozpowszechnione; wzywa Komisję, by w projekcie budżetu na 2012 r. zawarła dostateczne środki finansowe na rozpoczęcie szeroko zakrojonego promowania pojedynczych punktów kontaktowych na szczeblu europejskim w celu upowszechniania informacji o możliwościach, jakie oferują one usługodawcom; wzywa Komisję i państwa członkowskie do jak najszybszego zorganizowania, we współpracy ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami, właściwie ukierunkowanych kampanii promocyjnych, informacyjnych i szkoleniowych; apeluje do Komisji i państw członkowskich o poprawę widoczności i rozpoznawalności domeny eu-go oraz o zamieszczanie w niej analiz przypadków dotyczących przedsiębiorstw, które korzystały z pojedynczych punktów kontaktowych i opisujących korzyści, jakie przedsiębiorstwa te uzyskały;

31.

uważa, że dialog i wymiana najlepszych praktyk między państwami członkowskimi to elementy bardzo ważne dla ulepszenia i rozwoju punktów kontaktowych; podkreśla konieczność pilnego działania w krajach, w których pojedyncze punkty kontaktowe jeszcze nie istnieją lub nie działają odpowiednio; apeluje, by większość państw członkowskich wzmogła wysiłki w celu umożliwienia dopełnienia wszystkich procedur i formalności za pośrednictwem pojedynczych punktów kontaktowych;

32.

wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, by na krajowych stronach internetowych pojedynczych punktów kontaktowych publikowano nowe wymogi w zakresie informowania, jakie muszą spełnić usługodawcy na rzecz konsumentów;

33.

wzywa państwa członkowskie do regularnego dostarczania Komisji porównywalnych danych statystycznych niezbędnych do oceny działania pojedynczych punktów kontaktowych i ich wpływu na poziomie krajowym i europejskim, zwłaszcza w zakresie transgranicznego świadczenia usług; wzywa Komisję, by ustaliła jasne kryteria oceny pojedynczych punktów kontaktowych; uważa, że kryteria te powinny opierać się zarówno na wskaźnikach ilościowych, jak i jakościowych;

34.

zauważa, że niektóre państwa członkowskie muszą rozwiązać szereg problemów prawnych i technicznych, aby umożliwić transgraniczne korzystanie z pojedynczych punktów kontaktowych; wzywa te państwa członkowskie do podjęcia niezbędnych środków, ze szczególnym uwzględnieniem uznawania podpisów elektronicznych; apeluje do Komisji o prowadzenie stałych działań w celu sprzyjania interoperacyjności i wzajemnemu uznawaniu procedur elektronicznych oraz o podjęcie wymaganych środków wspierających w celu ułatwienia transgranicznego korzystania z pojedynczych punktów kontaktowych; zaleca, aby Komisja udostępniła usługodawcom funkcjonujący we wszystkich językach urzędowych Unii bezpośredni link internetowy do pojedynczych punktów kontaktowych państw członkowskich;

35.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do zwiększenia starań służących zapewnieniu pełnej interoperacyjności elektronicznej pojedynczych punktów kontaktowych; podkreśla związek z propozycją nr 22 Aktu o jednolitym rynku dotyczącą podpisów elektronicznych, identyfikacji elektronicznej i uwierzytelnienia elektronicznego;

36.

przypomina, że państwa członkowskie mają obowiązek przeprowadzania oceny ryzyka, aby zagwarantować, że przedsiębiorstwa nie napotykają nadmiernych przeszkód, jeśli chcą dopełnić procedur drogą elektroniczną; wzywa Komisję do oceny możliwości stosowania przez przedsiębiorstwa własnych krajowych narzędzi elektronicznej identyfikacji i uwierzytelniania, jeśli korzystają z pojedynczych punktów kontaktowych w innych państwach członkowskich;

37.

uważa, że wobec złożoności prawodawstwa każdy obywatel powinien mieć możliwość zasięgnięcia opinii właściwych organów administracji i uzyskania precyzyjnej odpowiedzi na zadane pytania; jest zdania, że w związku z tym należy rozwijać pojęcie "wstępnej decyzji administracyjnej" zarówno w dziedzinie prawa pracy, jak i ubezpieczeń społecznych, by walczyć z niepewnością prawa; uważa ponadto, że w celu zapewnienia przejrzystości wydane decyzje powinny być publikowane;

38.

przypomina znaczenie przepisów dotyczących współpracy administracyjnej i wzajemnej pomocy; uważa, że wdrożenie tych przepisów jest warunkiem zapewnienia skutecznego systemu kontroli usługodawców oraz wysokiego poziomu jakości i bezpieczeństwa usług w Unii Europejskiej;

39.

z zadowoleniem zauważa wzrost liczby rejestracji organów krajowych odpowiedzialnych za monitorowanie usług w systemie wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI), co pozwala na bezpośrednią, szybką i skuteczną wymianę informacji; uważa, że system IMI można wykorzystywać na potrzeby innych odnośnych dyrektyw;

40.

uważa, że System Wymiany Informacji na Rynku Wewnętrznym i pojedyncze punkty kontaktowe, które wymagają wielkich starań w zakresie współpracy administracyjnej między wszystkimi zaangażowanymi organami, mogą przyczynić się do dalszej interoperacyjności i dalszego tworzenia sieci kontaktów na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym w całej UE; przypomina, że ustanowienie przepisów i procedur w zakresie ich funkcjonowania powinno dopuszczać większy stopień elastyczności, aby wyjść naprzeciw potrzebom różnorodności regionalnej na szczeblu UE oraz że, aby ten cel osiągnąć, wszelkie środki powinny być przyjęte w ramach partnerstwa i w następstwie prawdziwej debaty na szczeblu lokalnym i regionalnym;

41.

uważa, że korzystna jest współpraca w ramach europejskiej sieci organów władzy państw członkowskich UE i wzajemna wymiana informacji dotyczących wiarygodności usługodawców w celu wyeliminowania dodatkowych kontroli działalności transgranicznej;

42.

podkreśla potrzebę rozwoju szkoleń dla urzędników administracji państwowych i regionalnych odpowiedzialnych za monitorowanie usług; uznaje starania, jakie państwa członkowskie już podjęły w tym celu, oraz wzywa państwa członkowskie do dalszego konsolidowania krajowych sieci IMI poprzez stałe monitorowanie ich praktycznego funkcjonowania oraz zapewnianie odpowiednich szkoleń; przypomina, że trwały sukces IMI zależy od odpowiednich inwestycji na szczeblu wspólnotowym; wzywa zatem Komisję do opracowania wieloletniego programu w tym zakresie oraz do uruchomienia wszystkich środków niezbędnych do jego właściwej realizacji;

43.

uważa, że należy zwiększyć skuteczność procedur administracyjnych; w związku z tym uważa ścisłą współpracę między pojedynczymi punktami kontaktowymi za zasadną, tak by umożliwić wymianę doświadczeń w zakresie transgranicznego świadczenia usług w różnych regionach Europy;

44.

przypomina, że z zakresu dyrektywy wyłączono szereg dziedzin, a w szczególności usługi o charakterze nieekonomicznym świadczone w interesie ogólnym, usługi zdrowotne i większość usług społecznych; zauważa, że dyrektywa ta nie ma zastosowania do prawa pracy i nie ma również wpływu na ustawodawstwo państw członkowskich w zakresie zabezpieczenia społecznego;

45.

odnotowuje prowadzone w niektórych państwach członkowskich dyskusje w sprawie usług wyłączonych z zakresu dyrektywy; zwraca uwagę, że większość państw członkowskich nie napotkała istotnych problemów w trakcie wdrażania dyrektywy o usługach w odniesieniu do jej zakresu; przypomina, że usługi te zostały wyłączone ze względu na ich specyfikę i że w niektórych przypadkach mogą one wymagać one sektorowych wspólnotowych ram prawnych; zauważa, że Komisja w komunikacie zatytułowanym "W kierunku Aktu o jednolitym rynku" zobowiązuje się do zaproponowania w roku 2011 zestawu działań dotyczących usług świadczonych w interesie ogólnym;

46.

wzywa do właściwego i dokładnego monitorowania stosowania przewidzianych w dyrektywie ograniczeń w zakresie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, przy jednoczesnym przestrzeganiu podziału kompetencji z państwami członkowskimi; przypomina, że niniejsza dyrektywa nie ogranicza swobody państw członkowskich w zakresie zdefiniowania, w zgodzie z prawem UE, usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, określania, w jaki sposób usługi te powinny być zorganizowane i finansowane, zgodnie z zasadami pomocy państwa, oraz ustalania szczegółowych wymogów, którym podlegają;

47.

wzywa do szczególnego uwzględniania podstawowych zasad samorządności podczas wdrażania dyrektywy o usługach oraz do jak najdalej idącego unikania biurokratycznych obciążeń administracyjnych oraz ograniczania decyzyjności organów lokalnych w odniesieniu do usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym;

48.

uważa, że dodatkowe środki konieczne do pełnej realizacji wewnętrznego rynku usług muszą zostać włączone w trwającą dyskusję w sprawie Aktu o jednolitym rynku;

*

* *

49.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

Wdrożenie dyrektywy w sprawie usług (2006/123/WE) (2010/2053 (INI)).

Dz.U.UE.C.2012.188E.1