Dyrektywa 90/539/EWG w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych
Dz.U.UE.L.1990.303.6
Akt utracił mocDYREKTYWA RADY
z dnia 15 października 1990 r.
w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych
(Dz.U.UE L z dnia 31 października 1990 r.)
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Zmiana niniejszej dyrektywy, wprowadzona dyrektywą z dnia 15 lipca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.219.40) nie została naniesiona na tekst, gdyż data wejścia w życie tej zmiany jest taka sama jak data utraty mocy przez niniejszą dyrektywę.
..................................................
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
drób, rozumiany jako żywe zwierzęta oraz jaja wylęgowe będące produktem zwierzęcym, zostały wpisane do wykazu produktów w załączniku II Traktatu;
w celu zapewnienia racjonalnego rozwoju produkcji drobiu, a w konsekwencji wzrostu wydajności w tym sektorze, niektóre przepisy regulujące handel wewnątrzwspólnotowy drobiu i jaj wylęgowych muszą być ustanowione na poziomie wspólnotowym;
hodowla i chów drobiu jest częścią sektora rolnego; stanowi ona źródło dochodów dla części rolników;
różnice wśród Państw Członkowskich w zakresie przepisów dotyczących warunków zdrowotnych zwierząt powinny być wyeliminowane w celu stymulowania handlu wewnatrzwspólnotowego drobiem i jajami wylęgowymi, przyczyniając się tym się do wprowadzenia rynku wewnętrznego;
w celu stymulowania harmonijnego rozwoju handlu wewnatrzwspólnotowego, powinien być ustanowiony system wspólnotowy regulujący sprawy przywozu z państw trzecich;
przepisy niniejszej dyrektywy w zasadzie nie powinny dotyczyć specjalnych imprez handlowych takich jak wystawy, pokazy i konkursy;
niniejsza dyrektywa powinna uwzględniać handel przepiórkami, gołębiami, kaczkami, bażantami i kuropatwami chowanymi dla hodowli lub konsumpcji;
uwzględniając istotę nowoczesnej hodowli drobiu, najlepszym sposobem na harmonijny rozwój handlu wewnatrzwspólnotowego drobiem i jajami wylęgowymi jest monitorowanie zakładów użytkowych;
należy pozostawić właściwym władzom Państw Członkowskich zatwierdzanie zakładu, który spełnia warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie oraz zapewnienie że te warunki są spełniane;
rozporządzenie Rady (EWG) nr 2782/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie produkcji i wprowadzania do obrotu jaj wylęgowych i piskląt drobiu hodowlanego(4), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3987/87(5), przewiduje przyznanie osobnego numeru rejestracyjnego każdemu zakładowi użytkowemu i oznakowania jaj wylęgowych; rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1868/77(6), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 1351/87(7), ustanawia szczegółowe zasady zastosowania wspomnianego rozporządzenia; ze względów praktycznych, do celów niniejszej dyrektywy, takie same kryteria powinny byćprzyjęte dla identyfikacji zakładów użytkowych jak i dla oznaczenia jaj wylęgowych;
drób i jaja wylęgowe, aby zostać przedmiotem handlu wewnatrzwspólnotowego, muszą spełniać niektóre warunki zdrowotne zwierząt dla uniknięcia szerzenia się chorób zakaźnych;
jednakże właściwe jest odroczenie ustanowienia zasad kontroli mających zastosowanie w zwalczaniu influenzy drobiu i rzekomego pomoru drobiu;
z tego samego powodu należy ustalić warunki transportu;
konieczne jest umożliwienie Komisji zatwierdzenia niektórych dodatkowych wymagań w świetle postępu jaki zrobiły Państwa Członkowskie w wytępieniu niektórych chorób drobiu, pod warunkiem, że te wymagania nie wykraczałyby w żadnym razie poza te już stosowane w danym Państwie Członkowskim; w tym kontekście mogłoby się okazać pożądane ustalenie statusu Państw Członkowskich lub ich regionów w odniesieniu do niektórych chorób jakie mogłyby zaatakować drób;
chociaż nieliczne wewnątrzwspólnotowe transakcje handlowe, ze względów praktycznych nie mogą podlegać warunkom Wspólnoty, to niektóre podstawowe zasady powinny być z nimi zgodne;
aby zapewnić, że postawione wymogi zostały spełnione, warunkiem powinno być wydanie przez urzędowego lekarza weterynarii świadectwa zdrowia, towarzyszącego drobiu lub jajom wylęgowym, aż do ich miejsca przeznaczenia;
w odniesieniu do organizacji i cyklu kontroli, które przeprowadzi Państwo Członkowskie miejsca przeznaczenia i środków ochronnych, które wprowadzi w życie, należy odnieść się do ogólnych zasad ustanowionych w dyrektywie Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych stosowanych w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w celu wprowadzenia rynku wewnętrznego(8);
konieczne jest przeprowadzenie kontroli przez Komisję przy współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich;
określenie przepisów wspólnotowych stosujących się do przywozu z państw trzecich wymaga sporządzenia wykazu tych państwa trzecich lub części tych państw trzecich, skąd drób i jaja wylęgowe mogą być przywożone;
przy wyborze tych krajów należy przyjąć kryteria natury ogólnej takie jak: stan zdrowia drobiu i innego żywego inwentarza, organizację i kompetencje służb weterynaryjnych oraz obowiązujące przepisy o ochronie zdrowia;
ponadto nie powinien być dopuszczony przywóz drobiu i jaj wylęgowych z krajów zainfekowanych zakaźnymi chorobami drobiu stanowiącymi ryzyko dla żywego inwentarza Wspólnoty, czy też z krajów, gdzie minął zbyt krótki okres od zniknięcia tych chorób;
ogólne warunki dotyczące przywozu z państw trzecich powinny być uzupełnione specjalnymi warunkami sporządzanymi w oparciu o sytuację zdrowotną w każdym z tych państw; dzięki technicznemu charakterowi i różnorodności kryteriów, od których zależą te specjalne warunki, powinna istnieć możliwość odwołania się, w celu ich zdefiniowania, do Stałego Komitetu Weterynaryjnego;
przedstawienie znormalizowanego formularza świadectwa przy dokonywaniu przywozu drobiu i jaj wylęgowych stanowi skuteczny środek sprawdzenia czy przepisy wspólnotowe są stosowane; przepisy takie mogą zawierać specjalne warunki, które będą się różnić w zależności od zainteresowanego państwa trzeciego; musi to być wzięte pod uwagę przy sporządzaniu znormalizowanego formularza świadectwa;
biegli lekarze weterynarii Komisji muszą być odpowiedzialni za sprawdzenie czy te przepisy są respektowane w państwach trzecich;
kontrole przeprowadzane przy realizacji przywozu muszą obejmować pochodzenie i stan zdrowia drobiu i jaj wylęgowych;
Państwa Członkowskie, w przypadku wwozu drobiu i jaj wylęgowych na terytorium Wspólnoty i w czasie ich przewozu do miejsca przeznaczenia, muszą mieć pozwolenie na podjęcie wszelkich środków, z ubojem i usunięciem włącznie, koniecznych do celów bezpieczeństwa publicznego i zdrowia zwierząt;
przepisy i ogólne zasady regulujące kontrole dotyczące drobiu i jaj wylęgowych zostaną ustalone później jako część środków podejmowanych w celu stworzenia rynku wewnętrznego;
każde Państwo Członkowskie musi mieć prawo wprowadzenia natychmiastowego zakazu przywozu z państwa trzeciego w przypadku jeśli taki przywóz mógłby być niebezpieczny dla zdrowia ludzi lub zwierząt; w takim przypadku należy bezzwłocznie zagwarantować koordynację działań Państw Członkowskich wobec takiego państwa trzeciego, bez uszczerbku dla ewentualnych poprawek do wykazu krajów upoważnionych do wywozu do Wspólnoty;
stały rozwój technik chowu drobiu oznacza, że należy wprowadzać okresowe zmiany w metodach kontroli chorób drobiu;
przepisy niniejszej dyrektywy powinny być skorygowane w związku z urzeczywistnieniem rynku wewnętrznego;
należy wprowadzić procedurę ustanawiającą bliską współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu Weterynaryjnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 15 października 1990 r.
W imieniu Rady | |
V. SACCOMANDI | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 89 z 10.4.1989, str. 1.
(2) Dz.U. C 260 z 15.10.1990.
(3) Dz.U. C 194 z 31.7.1989, str. 11.
(4) Dz.U. L 282 z 1.11.1975, str. 100.
(5) Dz.U. L 376 z 31.12.1987, str. 20.
(6) Dz.U. L 209 z 17.8.1997, str. 1.
(7) Dz.U. L 127 z 16.5.1987, str. 18.
(8) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29.
(9) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.
(10) Dz.U L 184 z 17.7.1999, str. 23.
- zmieniony przez art. 19 ust. 2 lit. a) dyrektywy nr 91/494/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lipca 1991 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 18 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.
- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.
- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.
- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.
-zmieniony przez art. 1 pkt 27 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.
- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.
- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2006/911/WE z dnia 5 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.346.41) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 2006 r.
- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/104/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.352) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2007/729/WE z dnia 7 listopada 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.294.26) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem notyfikacji.
-zmieniony przez art. 1 pkt 28 i 29 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2000/505/WE z dnia 25 lipca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.201.8) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 października 2000 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2001/867/WE z dnia 3 grudnia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.323.29) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2002 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2007/594/WE z dnia 29 sierpnia 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.227.33) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2007 r.