Decyzja 95/352/WE ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i wymogi dotyczące świadectw przy przywozie z państw trzecich Crassostrea gigas przeznaczonej do przeniesienia do wód wspólnotowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1995.204.13

Akt utracił moc

Wersja od: 30 sierpnia 1995 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 25 lipca 1995 r.

ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i wymogi dotyczące świadectw przy przywozie z państw trzecich Crassostrea gigas przeznaczonej do przeniesienia do wód wspólnotowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(95/352/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 30 sierpnia 1995 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotycząca warunków zdrowotnych zwierząt obowiązujących przy wprowadzaniu na rynek zwierząt i produktów akwakultury⁽¹⁾, ostatnio zmienioną Aktem Przystąpienia Austrii, Szwecji i Finlandii, w szczególności jej art. 19 ust. 4, art. 20 i 21,

a także mając na uwadze, co następuje:

Crassostrea gigas jest głównym gatunkiem ostryg hodowanym we Wspólnocie, tym samym reprezentuje istotny czynnik gospodarczy oraz ważne źródło dochodów dla osób pracujących w sektorze akwakultury;

niektóre choroby rzadko występujące we Wspólnocie są szeroko rozpowszechnione w państwach trzecich i mogłyby, po ich wprowadzeniu na teren Wspólnoty, mieć szkodliwe skutki dla sektora hodowli ostryg;

konieczne jest zapobieżenie wprowadzeniu takich chorób;

ryzyko wprowadzenia chorób jest największe, gdy dokonuje się przywozu ostryg w celu ich wprowadzenia do wspólnotowych wód terytorialnych; przy braku właściwych metod dezynfekcji wód pozostających po hodowli oraz zbiorników służących do przechowywania i oczyszczania ostryg; podobne ryzyko występuje podczas wprowadzania ostryg, które są czasowo przechowywane w takich urządzeniach przed spożyciem na terytorium Wspólnoty;

dlatego też warunki zdrowotne zwierząt, świadectwa weterynaryjne oraz państwa trzecie, z których Crassostrea gigas może być wprowadzana w celu przeniesienia, muszą mieć charakter tymczasowy, w oczekiwaniu na przedstawienie informacji na temat sytuacji zoosanitarnej oraz organizacji służb kontroli państw trzecich nie ujętych w wykazie;

przypadkowy przywóz innych gatunków mięczaków w ramach dostaw Crassostrea gigas stanowi poważne ryzyko wystąpienia choroby; dostawy powinny być sprawdzone przed wysyłką w celu uniknięcia tego zagrożenia;

niniejszą decyzję stosuje się bez uszczerbku dla warunków zdrowia publicznego ustanowionych na mocy dyrektywy 91/492/EWG ustanawiającej warunki zdrowotne dotyczące produkcji i wprowadzania na rynek żywych małży dwuskorupowych⁽²⁾;

środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu Weterynaryjnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz mięczaków należących do gatunku Crassostrea gigas w celu przeniesienia do wód wspólnotowych, lub w celu ponownego umieszczenia w centrach oczyszczalnia połączonych z wodami wspólnotowymi, z krajów wyszczególnionych w załączniku I, pod warunkiem że:

1) spełnione zostaną następujące warunki przywozu:

a) musiały zostać przedstawione w dniu załadunku do kontroli w celu sprawdzenia, czy spełniają wymagania ustanowione w art. 3 pkt 1 dyrektywy 91/67/EWG;

b) musiały być hodowane w czasie ich całego cyklu życia i być zebrane w krajowych wodach kraju pochodzenia;

c) muszą pochodzić ze strefy, która została określona przez właściwy organ jako wolna od mikrocytozy oraz choroby części miękkiej ostryg zgodnie z procedurami pobierania próbek i metod diagnostycznych ustalonych w załączniku II, oraz w której nie ma innych znaczących chorób małży dwuskorupowych, z wyjątkiem marteilozy (Marteilia refrigens) i bonamiozy (Bonamia ostreae);

d) musiały, przed załadunkiem, zostać poddane kontroli nieobecności małży dwuskorupowych innych gatunków zgodnie z procedurami ustanowionymi w załączniku III.

2) towarzyszy im świadectwo zdrowia zwierząt, którego wzór został ustanowiony w załączniku IV.

Artykuł  2

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 października 1995 r.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 lipca 1995 r.

	W imieniu Komisji
	Franz FISCHLER
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 46 z 19.2.1991, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

Tymczasowy wykaz państw trzecich, z których dozwolony jest przywóz Crassostrea gigas przeznaczonej do wprowadzania do wód wspólnotowych

(AU) Australia,

(CA) Kanada,

(NZ) Nowa Zelandia,

(US) Stany Zjednoczone Ameryki Północnej

ZAŁĄCZNIK  II

Procedury pobierania próbek oraz metod diagnostycznych stosowanych w celu ogłoszenia strefy wolnej od mikrocytozy Mikrocystos mackini oraz choroby części miękkiej ostryg (iridoviroses)

A. METODY POBIERANIA PRÓBEK

1. POBIERANIE PRÓBEK

1.1. Punkty pobierania próbek

Ilość punktów pobierania próbek dla każdej strefy musi być dobrana tak, aby zmaksymalizować szanse wykrycia czynników chorobotwórczych. Należy wziąć pod uwagę parametry mające wpływ na rozwój czynników patogennych, takich jak obsada zwierząt na jednostkę powierzchni, przepływ wody oraz cykl rozwojowy mięczaków.

Dla danej strefy należy wybrać co najmniej trzy punkty pobierania próbek. Ilość punktów musi być zwiększona w przypadku dużych stref zawierających kilka odrębnych obszarów hodowli gatunków wrażliwych.

W każdym przypadku, gdy będzie możliwe, co najmniej jedna próbka musi być pobrana z naturalnego podłoża. Wszystkie mięczaki wykazujące nieprawidłowości (wadliwy wzrost, rozszczelnienie skorup) powinny być wyselekcjonowane.

1.2. Okres pobierania próbek i częstotliwość

Częstotliwość kontroli uzależniona jest od okresu inkubacji, a kontrole muszą odbywać się po nim. Okresy kontroli muszą również uwzględniać przemieszczanie się mięczaków, co odbywa się zwykle wiosną i jesienią. Z tego względu, pobieranie próbek powinno odbywać się dwa razy w roku (wiosna/jesień) w celu wykrywania mikrocytozy Mikrocystos mackini i choroby części miękkiej ostryg iridovirus.

1.3. Wielkość próbki

W trakcie wstępnego dwuletniego okresu, który poprzedza udzielenie statusu zatwierdzenia, wielkość próbki każdego punktu pobierania próbek wynosi 150 lub wystarczającą ilość w celu zapewnienia wykrywania nośników patogenów, na poziomie ufności 95 % oraz przy powszechności występowania 2 %.

2. TRANSPORT PRÓBEK

Wszystkie mięczaki pobrane jako próbki muszą być dostarczone do zatwierdzonego laboratorium w ciągu 24 godzin po pobraniu próbek. Próbki muszą być zapakowane zgodnie z aktualnie obowiązującymi normami w celu zachowania ich w dobrym stanie. Etykieta wyraźnie podająca miejsce pobrania próbek oraz historię choroby (o ile taka ma miejsce) powinny być dołączone do próbki.

3. BADANIE MAKROSKOPOWE

Mięczaki muszą być ostrożnie otwarte, aby nie uszkodzić tkanek, w szczególności płaszcza, skrzeli, serca, gruczołu trawiennego. Należy odnotować anomalie i uszkodzenia tkanek, jak również wszelkie deformacje skorupy, organizmy wiercące skorupę oraz pasożyty widoczne w płaszczu.

4. BADANIE ZASOBÓW, W KTÓRYCH WYSTĘPUJĄ ANORMALNE PRZYPADKI ŚMIERTELNOŚCI

W każdym przypadku, gdy występują anormalne przypadki śmiertelności w zasobach małży dwuskorupowych, musi zostać przeprowadzone pilne badanie mające na celu ustalenie ich etiologii. W terenie, anormalną śmiertelnością jest nagła śmiertelność, o dużych rozmiarach, jaka występuje w krótkim okresie między dwoma obserwacjami w czasie cyklu przypływu. W wylęgarni śmiertelność jest traktowana jako anormalna, gdy hodowca nie może uzyskać wylęgu larw w okresie obejmującym kolejne tarła z różnych wylęgów. W przypadku narybku śmiertelność jest traktowana jako anormalna, gdy nagle wystąpi znacznych rozmiarów śmiertelność w krótkim okresie w wielu tunelach.

Pobrana próbka musi składać się ze 150 pojedynczych ostryg i należy postępować z nią zgodnie z procedurą określoną dla analizy histologicznej. Technika ta musi być stosowana wstępnie przed wykonaniem badania innego rodzaju. Próbki są utrwalane, najlepiej w utrwalaczu Carsona, który umożliwia ponowne wykorzystanie próbki dla oglądu pod mikroskopem elektronowym.

B. METODY DIAGNOSTYCZNE

a) Mikrocytoza (Mikrocytos mackini)

1. PRZYGOTOWANIE I BADANIE PRÓBEK NA WYKRYWANIE MIKROCYTOZY

1.1. Badanie cytologiczne

Należy dokonać wycięcia odcinka poprzez wrzody lub owrzodzenia, usunąć nadmiar wody poprzez umieszczenie próbki na bibule, następnie nałożyć na szklany preparat próbkę odpowiadającą przekrojowi, który przechodzi przez zainfekowaną tkankę. Szkiełka są suszone na powietrzu, a następnie utrwalane metanolem (2-3 minuty).

Preparaty zabarwiane są przy użyciu odpowiednika barwnika Wright-Giemsa (np. zestawu Hemacolor firmy Merck lub Diff-Quick firmy Baxter) zgodnie z instrukcją producenta. Należy zanurzyć preparaty w pierwszej kąpieli przez 4-5 sekund, a następnie zanurzyć całkowicie w drugiej kąpieli (3 sekundy). Przemyć wodą z kranu, całkowicie wysuszyć w zimnym lub ciepłym powietrzu i osadzić w żywicy syntetycznej (Eukitt).

Pasożyt o średnicy 1-3 µm pojawia się umieszczony w krwinkach lub w stanie wolnym w komórkach żywiciela i posiada niebieską cytoplazmę oraz małe czerwone jądro. 5-minutowy czas obserwacji jednego preparatu jest wystarczający.

1.2. Badanie histologiczne

W celu dokonania badania histologicznego należy dokonać cięcia przez ciało ostrygi, włączając krosty, wrzody i owrzodzenia, o ile występują. Następnie należy umieścić próbkę w cieczy utrwalającej takiej jak ciecz Davidsona, Bouina lub Carsonsa. Ta ostatnia pozwala na ponowne wykorzystanie próbek do badania przy pomocy mikroskopu elektronowego, o ile okaże się to konieczne. Proporcja objętości tkanki do objętości utrwalacza nie może być większa niż 1:10.

Następnie należy postępować z próbkami zgodnie z klasycznymi metodami histologicznymi. Kilka plam barwników o nietypowym charakterze umożliwia obserwację mikrocytozy: eozyna do krwi, trichromian Massona. Przedstawione przykłady nie wyczerpują wszystkich możliwości. Zaleca się, aby dokonywać badania dwóch przekrojów danej ostrygi.

Stadia mikrocytozy, pasożyta wewnątrzkomórkowego o średnicy 2/3 µm, mogą być obserwowane w komórkach pęcherzykowatych tkanki łącznej w obwodzie uszkodzeń, w komórkach mięśniowych oraz w hemocytach wewnątrz uszkodzeń.

b) Choroba części miękkiej ostryg

1. PRZYGOTOWANIE I BADANIE PRÓBEK NA WYKRYWANIE WIRUSA CHOROBY CZĘŚCI MIĘKKIEJ OSTRYG IRIDOVIRUS

1.1. Badanie cytologiczne

Należy dokonać wycięcia gruczołu trawiennego i skrzeli wzdłuż płaszczyzny strzałkowej, usunąć nadmiar wody przy pomocy papieru absorpcyjnego, a następnie wycisnąć tę część wyciętej próbki, która przechodzi przez dotknięte organy, na szklaną płytkę. Preparaty są suszone na powietrzu, a następnie utrwalane przy pomocy metanolu (2 do 3 minut).

Preparaty są barwione przy użyciu zestawu Hemacolor firmy Merck (z roztworem odczynnika 2 (ref. 11956) do barwienia na czerwono oraz z roztworem odczynnika 3 (ref. 11957) do barwienia na niebiesko). Należy zanurzyć preparaty w pierwszej kąpieli przez 4-5 sekund, a następnie zanurzyć niezwłocznie w drugiej kąpieli (3 sekundy). Należy przemyć wodą z kranu, całkowicie wysuszyć w zimnym lub ciepłym powietrzu i osadzić w żywicy syntetycznej (Eukitt).

Wystarczające jest badanie każdego preparatu przez 5 minut.

Cytoplazma zainfekowanych komórek zabarwia się na niebiesko i zawiera słabo zabarwione na czerwono jądro oraz inkluzję różnej wielkości, zabarwioną na kolor jaskrawo czerwony.

1.2. Badanie histologiczne

Należy wyciąć przy pomocy małych nożyczek masę trzewną oraz skrzela wzdłuż płaszczyzny strzałkowej i umieścić próbkę w cieczy utrwalającej (ciecz Davidsona, Bouina lub Carsona); ta ostatnia pozwala na ponowne wykorzystanie próbek do badania przy pomocy mikroskopu elektronowego, o ile jest to konieczne. Na każdą część próbki objętościowo powinno przypadać co najmniej 10 części cieczy.

Następnie należy postępować z próbkami zgodnie z procedurami przewidzianymi dla metod histologicznych.

Wiele barwników o nietypowym charakterze pokazuje irydowirusowe inkluzje: eozyna do krwi, trichromian Massona i inne. Należy przeprowadzić badania dwóch przekrojów danej ostrygi.

Urzęsiony nabłonek części miękkiej z wewnątrzcytoplazmowymi inkluzjami (1,2-2,4 µm średnicy), o kulistym kształcie, które są gęste i zasadochłonne we wstępnym stadium infekcji, lecz stają się nieregularne i mniej zasadochłonne w formie wirionu. Inkluzje występują częściowo w nabłonku podtrzymującym przełyk i nabłonkach gębowych, a rzadziej w nabłonku płaszcza.

1.3. Badanie pod mikroskopem elektronowym

Komórki nabłonka części miękkiej z plazmą wirusową (obserwowaną jako inkluzja w histologii), tworzą cząstki wirusa. Cząstki wirusa z symetrią icosahedral (228 ± 7 nm średnicy) oraz z kapsydem (wirusa) składającym się z przepon o dwóch warstwach. Kompletne cząstki wirusa posiadają gęsty wewnętrzny rdzeń oddzielony od kapsydu umiarkowanie gęstą strefą.

ZAŁĄCZNIK  III

1. Przy każdej przesyłce właściwy organ dokonuje kontroli wzrokowej co najmniej 1.000 ostryg wybranych losowo w odniesieniu do każdego miejsca pochodzenia.

2. Wynik badania partii jest uważany za pozytywny, jeżeli kontrola określona w pkt 1 nie wykrywa obecności mięczaków innych niż Crassostreas gigas.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  IV

grafika