Dyrektywa 90/429/EWG ustanawiająca warunki sanitarne odnośnie do zwierząt mające zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym nasieniem trzody chlewnej oraz w przywozie

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1990.224.62

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 2012 r.

DYREKTYWA RADY 90/429/EWG

z dnia 26 czerwca 1990 r.

ustanawiająca warunki sanitarne odnośnie do zwierząt mające zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym nasieniem trzody chlewnej oraz w przywozie ¹

(90/429/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 18 sierpnia 1990 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

przepisy odnoszące się do problemów sanitarnych bydła i trzody chlewnej będących przedmiotem handlu wewnątrz Wspólnoty Europejskiej, są zamieszczone w dyrektywie 64/432/EWG⁽⁴⁾ zmieniona ostatnio dyrektywą 89/360/EWG⁽⁵⁾, także dyrektywa 72/462/EWG⁽⁶⁾ zmieniona ostatnio dyrektywą 89/227/EWG⁽⁷⁾ zawiera przepisy odnoszące się do problemów kontroli weterynaryjnej napotykanych przy imporcie bydła i trzody chlewnej z państw trzecich;

wyżej wymienione przepisy zapewniają w handlu w obrębie Wspólnoty Europejskiej i w przywozie do Wspólnoty Europejskiej bydła i trzody chlewnej, że kraj pochodzenia gwarantuje spełnienie kryteriów sanitarnych zwierząt, tak aby skutecznie wyeliminować ryzyko rozprzestrzenienia się choroby zwierzęcej, niemniej jednak pewne ryzyko rozprzestrzenienia się takiej choroby istnieje w przypadku handlu nasieniem;

w związku z polityką Wspólnoty ujednolicania krajowych przepisów sanitarnych, regulujących handel zwierzętami i produktami zwierzęcymi w obrębie Wspólnoty Europejskiej jest obecnie koniecznym stworzenie jednolitego systemu obrotu nasieniem w ramach Wspólnoty i przywozu do Wspólnoty;

w związku z obrotem nasieniem w obrębie Wspólnoty Państwo Członkowskie, w którym nasienie jest pozyskiwane, ma obowiązek zagwarantowania, aby takie nasienie zostało pozyskane i poddane obróbce w stacjach unasieniania zatwierdzonych i nadzorowanych, zostało pozyskane od zwierząt, których stan zdrowia eliminuje ryzyko rozprzestrzenienia się choroby zwierzęcej, zostało pozyskane, poddane obróbce, magazynowane i transportowane zgodnie z zasadami, które zabezpieczają jego stan sanitarny, a w czasie transportu do kraju przeznaczenia towarzyszy mu świadectwo sanitarne potwierdzające spełnienie tego obowiązku;

różnorodna polityka dotycząca szczepień przeciwko pewnym chorobom, stosowana we Wspólnocie, usprawiedliwia utrzymanie ograniczonych w czasie ustępstw, upoważniających Państwa Członkowskie, w zakresie pewnych chorób, do wymagania dodatkowego zabezpieczenia przeciwko tym chorobom;

w związku z importem nasienia do Wspólnoty z państw trzecich należy utworzyć listę państw trzecich, biorąc pod uwagę kryteria sanitarne odnośnie do zwierząt, niezależnie od takiej listy Państwo Członkowskie powinno zezwalać na import nasienia jedynie z punktów pobierania nasienia, które odpowiadają określonym normom i które są oficjalnie nadzorowane, ponadto w stosunku do państw z takiej listy należy ustalić specyficzne warunki sanitarne zwierząt uwzględniając okoliczności, w celu sprawdzenia zgodności z tymi normami, należy stworzyć możliwość przeprowadzenia kontroli na miejscu;

należy rozszerzyć zasady i procedury kontroli ustalone w dyrektywie Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnej w handlu w obrębie Wspólnoty mające na celu utworzenia rynku wewnętrznego⁽⁸⁾, w takim stopniu, aby obejmowały niniejszą dyrektywę;

aby zapobiec przenoszeniu pewnych chorób zakaźnych, kontrola przywozowa powinna być dokonywana w momencie przybycia przesyłki z nasieniem na terytorium Wspólnoty, z wyjątkiem przesyłek tranzytowych;

Państwo Członkowskie powinno mieć prawo podjęcia środków awaryjnych w przypadku pojawienia się choroby zakaźnej w innym Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim, niebezpieczeństwa związane z takimi chorobami i środki obronne, których wymagają winny być oceniane w ten sam sposób w całej Wspólnocie, należy w ramach Stałego Komitetu Weterynaryjnego stworzyć procedurę awaryjną Wspólnoty według, której podejmowane byłyby niezbędne przedsięwzięcia;

należy powierzyć Komisji podjęcie kroków zmierzających do wprowadzenia w czyn niniejszej dyrektywy, należy ustanowić procedurę do ścisłej i efektywnej współpracy między Komisją i Państwami Członkowskimi w ramach Stałego Komitetu Weterynaryjnego;

niniejsza dyrektywa nie dotyczy handlu nasieniem uzyskanym przed datą zobowiązującą Państwa Członkowskie do jej stosowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ  I

Przepisy ogólne

Artykuł  1

Niniejsza dyrektywa ustala warunki sanitarne dla zwierząt mające zastosowanie w obrocie towarowym w obrębie Wspólnoty i w przywozie z państw trzecich nasienia trzody chlewnej.

Artykuł  2

Dla potrzeb niniejszej dyrektywy, w razie konieczności mają zastosowanie definicje zawarte w art. 2 dyrektywy 64/432/EWG, 72/462/EWG, 80/407/EWG⁽⁹⁾ i 90/425/EWG⁽¹⁰⁾.

Ponadto "nasienie" oznacza niezmieniony lub spreparowany lub rozcieńczony ejakulat knura.

ROZDZIAŁ  II

Handel wewnątrz Wspólnoty

Artykuł  3

Każde Państwo Członkowskie zapewnia, aby do obrotu przeznaczać jedynie nasienie spełniające następujące warunki ogólne:

a) nasienie przeznaczone do sztucznego zapłodnienia musi zostać pozyskane i poddane obróbce w punkcie pobierania nasienia zatwierdzonym pod względem zdrowotności zwierząt przeznaczonych do obrotu towarowego w obrębie Wspólnoty zgodnie z art. 5 ust. 1;

b) nasienie musi zostać pozyskane od zwierząt trzody chlewnej, których stan sanitarny jest zgodny z załącznikiem B;

c) nasienie musi zostać pozyskane, poddane obróbce, przechowywane i transportowane zgodnie z załącznikami A i C.

Artykuł  4

1. Do dnia 31 grudnia 1992 r. Państwa Członkowskie, w których wszystkie punkty pobierania nasienia gromadzą tylko zwierzęta nie szczepione przeciwko chorobie Aujuszky'ego, posiadające negatywny wynik testu na seroneutralizację lub testu ELISA na wykrycie choroby Aujuszky'ego, zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy:

– mogą odmówić wprowadzenia na ich terytorium nasienia pochodzącego z punktu pobierania nasienia nie posiadającego tego samego statutu,

– nie mogą zakazać przyjęcia nasienia pochodzącego od knurów szczepionych w punktach pobierania nasienia szczepionką delecyjną GI, pod warunkiem, że:

– szczepienie to nie było przeprowadzone na knurach seronegatywnych z punktu widzenia wirusa choroby Aujuszky'ego,

– badania serologiczne przeprowadzone najwcześniej w trzy tygodnie po szczepieniu nie wykazuje obecności przeciwciał wywołanych przez wirus tej choroby.

W tym przypadku próbka nasienia z każdego dziennego pozyskiwania przeznaczonego do wymiany może zostać poddana badaniu na obecność wirusa w zatwierdzonym laboratorium Państwa Członkowskiego, dla którego przeznaczona jest przesyłka.

Przepisy niniejszego ustępu wchodzą w życie nie wcześniej, niż gdy Komisja, działająca według procedury przewidzianej w art. 18, nie później niż dnia 1 lipca 1991 r., ustali protokoły dotyczące testów używanych w tych badaniach, uwzględniając opinię Naukowego Komitetu Weterynaryjnego, w szczególności w zakresie częstości przeprowadzania w punktach, testów na obecność wirusa, jak i skuteczności i pewności szczepionki delecyjnej GI.

2. Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18, można zdecydować o rozciągnięciu przepisów ust. 1 do części terytorium Państwa Członkowskiego, jeżeli wszystkie punkty pobierania nasienia w tej części terytorium gromadzą wyłącznie zwierzęta dające negatywny wynik testu na seroneutralizację lub testu ELISA na wykrycie choroby Aujuszky'ego.

3. Przed dniem 31.grudnia 1992 r. Rada zweryfikuje niniejszy artykuł w oparciu o raport Komisji, uzupełniony o ewentualne propozycje.

Artykuł  5

1. Państwo Członkowskie, na terytorium, którego znajduje się punkt pobierania nasienia zapewnia, aby autoryzacja wymieniona w art. 3 lit. a) była udzielona tylko w przypadku spełnienia warunków załącznika A i respektowała inne przepisy niniejszej dyrektywy.

Państwo Członkowskie zapewnia również, aby urzędowa kontrola weterynaryjna nadzorowała przestrzeganie tych przepisów.

Jeżeli przepisy nie są przestrzegane, urzędowy lekarz weterynarii wnioskuje o odebranie autoryzacji.

2. 2  Wszystkie punkty pobierania nasienia są rejestrowane i każdy z nich otrzymuje numer rejestracji weterynaryjnej.

Każde państwo członkowskie sporządza i aktualizuje wykaz punktów pobierania nasienia oraz ich numerów rejestracji weterynaryjnej i udostępnia go innym państwom członkowskim oraz opinii publicznej.

3. Ogólne zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą ustaloną w art. 18.

Artykuł  6

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby każda przesyłka z nasieniem posiadała świadectwo weterynaryjne wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii Państwa Członkowskiego, w którym nasienie pozyskano, zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku D.

Świadectwo musi:

a) być wystawione w co najmniej jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym nasienie pozyskano i jednym z urzędowych języków Państwa Członkowskiego, dla którego nasienie jest przeznaczone;

b) w oryginale towarzyszyć przesyłce do jej miejsca przeznaczenia;

c) być wystawione na pojedynczej kartce papieru;

d) być przeznaczone dla tylko jednego odbiorcy.

2. Państwo Członkowskiego, dla którego nasienie jest przeznaczone może, poza środkami przewidzianymi w art. 8 dyrektywy 90/425/EWG, podjąć niezbędne środki, w tym kwarantannę, pod warunkiem, że nie wpłynie to na żywotność nasienia, celem uzyskania jednoznacznego dowodu w przypadkach, gdy istnieje podejrzenie, że nasienie jest zakażone lub zanieczyszczone przez patogenne zarazki.

ROZDZIAŁ  III

Przywóz z państw trzecich

Artykuł  7

1. Państwo Członkowskie może zezwolić na przywóz nasienia pochodzącego tylko z tych państw trzecich, które znajdują się na liście opracowanej według procedury przewidzianej w art. 19. Lista ta może być uzupełniana lub zmieniana zgodnie z procedura przewidzianą w art. 18.

2. Podejmując decyzję, czy jakieś państwo trzecie może być wpisane na listę przedstawioną w ust. 1, należy zwrócić szczególną uwagę na:

a) stan zdrowotny trzody, innych zwierząt domowych i pogłowia zwierząt dzikich w tym kraju, ze szczególnym uwzględnieniem chorób egzotycznych, oraz stan sanitarny środowiska tego kraju, mogące narazić zdrowie całości pogłowia w Państwach Członkowskich;

b) regularność i szybkość przekazywania przez ten kraj informacji dotyczących występowania na jego terenie chorób zakaźnych zwierząt przenoszonych przez nasienie, szczególnie chorób wymienionych w listach A i B Międzynarodowego Biura Chorób Epizootycznych;

c) istniejące w tym kraju przepisy dotyczące zapobiegania i walki z chorobami zakaźnymi zwierząt;

d) strukturę służb weterynaryjnych tego kraju i środki jakimi one dysponują;

e) organizację i stosowanie środków zapobiegania i walki z chorobami zakaźnymi zwierząt;

f) gwarancje, jakie może dać ten kraj w zakresie stosowania niniejszej dyrektywy.

3. Lista wymieniona w ust. 1 i wszystkie zmiany do niej są publikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  8 ³

1. Państwa członkowskie zezwalają jedynie na przywóz nasienia wysyłanego z punktu pobierania nasienia znajdującego się w jednym z krajów trzecich uwzględnionych na liście, o której mowa w art. 7, i w odniesieniu do którego właściwy organ przedmiotowego kraju trzeciego może zagwarantować spełnienie następujących warunków:

a) punkt spełnia warunki:

(i) konieczne do zatwierdzenia punktów pobierania nasienia określone w rozdziale I załącznika A;

(ii) odnoszące się do nadzoru takich punktów określone w jego rozdziale II;

b) został urzędowo zatwierdzony przez właściwy organ danego kraju trzeciego do wywozu do Wspólnoty;

c) jest nadzorowany przez lekarza weterynarii, któremu podlega punkt;

d) jest poddawany kontrolom urzędowego lekarza weterynarii przedmiotowego kraju trzeciego co najmniej dwa razy w roku.

2. Wykaz punktów pobierania nasienia, który właściwy organ danego kraju trzeciego znajdującego się w liście, o której mowa w art. 7, zatwierdził zgodnie z warunkami określonymi w ust. 1 tego artykułu i z których nasienie może być wysyłane do Wspólnoty, jest przekazywany Komisji.

W przypadku gdy punkt pobierania nasienia nie spełnia już warunków określonych w ust. 1, właściwy organ danego kraju trzeciego musi natychmiast zawiesić lub wycofać jego zatwierdzenie i powiadomić o tym niezwłocznie Komisję.

Komisja przekazuje państwom członkowskim wszelkie nowe i uaktualnione listy otrzymane od właściwego organu przedmiotowego kraju trzeciego zgodnie z tym ustępem i udostępnia je opinii publicznej w celach informacyjnych.

3. Szczegółowe zasady jednolitego stosowania niniejszego artykułu mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 18 ust. 2.

Artykuł  9

1. Nasienie musi pochodzić od zwierząt, które co najmniej przez

3 miesiące bezpośrednio przed pozyskaniem nasienia, przebywały na terytorium państwa trzeciego znajdującego się na liście wymienionej w art. 7 ust. 1.

2. Państwa Członkowskie nie mogą, bez naruszenia przepisów art. 7 ust. 1 oraz ust. 1 niniejszego artykułu, zezwolić na przywóz nasienia z państwa trzeciego znajdującego się na liście, dopóki nasienie nie spełnia warunków inspekcji sanitarnej określonej zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18, dotyczącą przywozu nasienia z tego państwa.

Przyjmując wymagania wymienione w akapicie pierwszym, bierze się pod uwagę:

a) sytuację zdrowotną w strefie otaczającej punkt pobierania nasienia, ze szczególnym uwzględnieniem chorób wymienionych na liście A Międzynarodowego Biura Chorób Epizootycznych;

b) stan zdrowotny trzody zgromadzonej w punkcie pobierania nasienia oraz wymagania dotyczące badań;

c) stan zdrowotny dawcy i wymagania dotyczące do badań;

d) wymagania dotyczące badań nasienia.

3. Podstawą do ustalenia stanu sanitarnego zwierząt są normy określone w rozdziale II i właściwych załącznikach. Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18, rozpatrując poszczególne przypadki można odstąpić od powyższych warunków, jeżeli zainteresowane państwo trzecie przedłoży podobne gwarancje sanitarne odnośnie do zwierząt, uznane za, co najmniej równoważne.

4. Stosuje się art. 4.

Artykuł  10

1. Państwa Członkowskie mogą zezwolić na przywóz nasienia tylko za okazaniem świadectwa weterynaryjnego wystawionego i podpisanego przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego, w którym nasienie zostało pozyskane:

Świadectwo to musi:

a) być wystawione w co najmniej jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego, dla którego nasienie jest przeznaczone i jednym z urzędowych języków Państwa Członkowskiego, w którym jest przeprowadzana kontrola przywozowa wymieniona w art. 11;

b) w oryginale towarzyszyć nasieniu do jego miejsca przeznaczenia;

c) być wystawione na pojedynczej kartce papieru;

d) być przeznaczone dla tylko jednego odbiorcy.

2. świadectwo weterynaryjne musi być zgodne z wzorem wystawionym według procedury przewidzianej art. 19.

Artykuł  11

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby każda przesyłka nasienia przybywająca na terytorium celne Wspólnoty była poddana kontroli przed wprowadzeniem do wolnego obrotu lub procedurze celnej i muszą uniemożliwić wprowadzenie nasienia na teren Wspólnoty, jeśli kontrola przywozu przy wjeździe wykaże, że:

– nasienie nie pochodzi z terytorium państwa trzeciego znajdującego się na liście wystawionej zgodnie z art. 7 ust. 1,

– nasienie nie pochodzi ze punktu pobierania nasienia, znajdującego się na liście wymienionej w art. 8 ust. 1,

– nasienie pochodzi z terytorium państwa trzeciego, z którego przywóz nasienia jest zabroniony zgodnie z art. 15 ust. 2,

– świadectwo weterynaryjne towarzyszące nasieniu nie odpowiada warunkom przewidzianym i zaleconym dostosowania w art. 10.

Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do przesyłek z nasieniem wchodzących na terytorium celne Wspólnoty i podległych tranzytowym przepisom celnym dla przesyłek, których miejsce przeznaczenie położone jest poza wymienionym terytorium.

Jednakże stosuje się go w przypadku gdy tranzyt podczas transportu przez terytorium Wspólnoty zostaje przerwany.

2. Państwo Członkowskie, dla którego przesyłka nasienia jest przeznaczona może podjąć niezbędne środki, w tym kwarantannę, pod warunkiem, że nie wpłynie to na żywotność nasienia, celem uzyskania jednoznacznego dowodu w przypadkach, gdy istnieje podejrzenie, że nasienie jest zakażone lub zanieczyszczone przez patogenne zarazki.

3. Jeśli wprowadzenie nasienia zostało zabronione z jednego z powodów wymienionych w ust. 1 i 2 i jeśli wywożące państwo trzecie nie zezwoli na powrotny przywóz w ciągu 30 dni w przypadku nasienie mrożonego, lub natychmiast w przypadku nasienia świeżego, właściwe władze weterynaryjne Państwa Członkowskiego, dla którego nasienie jest przeznaczone mogą nakazać jego zniszczenie.

Artykuł  12

Każda przesyłka nasienia, której wprowadzenie na teren Wspólnoty zostało dozwolone przez Państwo Członkowskie na podstawie kontroli wymienionej w art. 11 ust. 1, musi posiadać, w przypadku skierowania jej na terytorium innego Państwa Członkowskiego, oryginalne świadectwo lub jego odpis poświadczone w obu przypadkach przez właściwe władze odpowiedzialne za kontrolę przeprowadzoną zgodnie z art. 11.

Artykuł  13

W przypadku podjęcia decyzji o zniszczeniu przesyłki stosownie do art. 11 ust. 3, wszelkie koszty z tym związane ponosi nadawca, odbiorca lub ich pełnomocnik, bez żadnego odszkodowania ze strony państwa.

ROZDZIAŁ  IV

Środki ostrożności i kontroli

Artykuł  14

Zasady przewidziane przez dyrektywę 90/425/EWG mają zastosowanie szczególnie w odniesieniu do kontroli w miejscu pochodzenia, organizację i nadzór kontroli sprawowaną przez Państwo Członkowskie, dla którego nasienie jest przeznaczone.

Artykuł  15

1. Środki ostrożności przewidziane w art. 10 dyrektywy 90/425/EWG mają zastosowanie do obrotu w obrębie Wspólnoty.

2. 4  Przepisy ustanowione w dyrektywie 97/78/WE stosuje się w szczególności w odniesieniu do organizacji kontroli przeprowadzanych przez państwa członkowskie i działań podejmowanych w ich wyniku oraz środków ochronnych jakie należy wprowadzić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 22 tej dyrektywy.

Artykuł  16

1. Eksperci weterynaryjni Komisji mogą, we współpracy z właściwymi organami Państw Członkowskich i państw trzecich, przeprowadzać na miejscu kontrole tak długo, jak jest to niezbędne do zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy.

Państwo, w którym nasienie jest pozyskiwane, na terenie, którego dokonywana jest kontrola, służy ekspertom wszelką pomocą w wykonywaniu przez nich ich obowiązków. Komisja informuje dane państwo, w którym nasienie jest pozyskiwane o wynikach kontroli.

Dane państwo, w którym nasienie jest pozyskiwane podejmuje wszelkie działania, które mogą okazać się niezbędne ze względu na wynik kontroli. Jeżeli państwo, w którym nasienie jest pozyskiwane, nie podejmuje takich działań, Komisja może po zbadaniu sytuacji przez Stały Komitet Weterynaryjny odwołać się do przepisów akapitu trzeciego art. 6 ust. 2 i art. 5.

2. Ogólne przepisy wykonawcze do tego artykułu, szczególnie dotyczące częstości i metod przeprowadzania kontroli wymienionych w akapicie pierwszym ust. 1, ustanawia się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 19.

ROZDZIAŁ  V

Przepisy końcowe

Artykuł  17

Załączniki do niniejszej dyrektywy są zmieniane zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 celem dostosowania ich do postępu technicznego.

Artykuł  18 ⁵

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002⁽¹¹⁾.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu mają zastosowanie art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽¹²⁾.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  19 ⁶

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu mają zastosowanie art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na 15 dni.

Artykuł  20

1. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do nasienia pozyskanego i poddanego obróbce w jednym z Państw Członkowskich przed dniem 31 grudnia 1991 r.

2. Do daty wejścia w życie decyzji przyjętych zgodnie z art. 8, 9 i 10 Państwa Członkowskie nie stosują do importu nasienia pochodzącego z krajów trzecich warunków bardziej korzystnych niż te, które wynikają ze stosowania przepisów rozdziału II.

Artykuł  21

Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 1991 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł  22

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 26 czerwca 1990 r.

	W imieniu Rady
	M. O'KENNEDY
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 267 z 6.10.1983, str. 5.

⁽²⁾ Dz.U. C 342 z 19.12.1983, str. 11.

⁽³⁾ Dz.U. C 140 z 28.5.1984, str. 6.

⁽⁴⁾ Dz.U. 121 z 29.7.1964, str. 1977/64.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 153 z 6.6.1989, str. 29.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 28.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 93 z 6.4.1989, str. 25.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 395 z 31.12.1989, str. 13.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 194 z 22.7.1988, str. 10.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  A  ⁷

Rozdział  I

Warunki zatwierdzania stacji produkcji nasienia

Punkty pobierania nasienia muszą:

1) być poddane stałemu nadzorowi lekarza weterynarii punktu pobierania nasienia;

2) posiadać co najmniej:

a) pomieszczenia dla zwierząt, w tym pomieszczenia do izolacji zwierząt o dodatniej reakcji na testy opisane w załączniku B rozdział II lub wykazujących kliniczne objawy choroby,

b) pomieszczenia przeznaczone wyłącznie do pobierania nasienia zwierząt, w tym oddzielne pomieszczenie służące do czyszczenia i dezynfekcji bądź sterylizacji sprzętu,

c) pomieszczenie do przetwarzania nasienia, które nie musi znajdować się w tym samym miejscu,

d) pomieszczenie służące do magazynowania nasienia, które nie musi znajdować się w tym samym miejscu;

3) być zbudowane lub odizolowane w taki sposób, aby wykluczyć kontakt z okolicznym żywym inwentarzem;

4) być zbudowane w taki sposób, aby pomieszczenia dla zwierząt, do pobierania nasienia, jego przetwarzania i magazynowania mogły być łatwo sprzątane i dezynfekowane;

5) być tak zaprojektowane, aby pomieszczenia dla zwierząt były fizycznie oddzielone od pomieszczenia gdzie nasienie jest przetwarzane, a te były oddzielone od pomieszczenia, gdzie nasienie jest magazynowane.

Rozdział  II

Warunki nadzoru nad punktami pobierania nasienia

Punkty pobierania nasienia muszą:

1) być nadzorowane tak, aby znajdowały się w nich tylko zwierzęta gatunku, którego nasienie ma być pobierane;

2) być nadzorowane w taki sposób, aby rejestr, kartoteka lub dane komputerowe obejmowały wszystkie zwierzęta trzody chlewnej w stacji produkcji nasienia, podając szczegóły odnośnie do rasy, daty urodzenia oraz oznakowanie każdego zwierzęcia, również aby rejestr, kartoteka lub dane komputerowe obejmowały wszystkie kontrole związane z chorobami i wszystkimi wykonanymi szczepieniami, podając informację z karty zdrowia każdego zwierzęcia;

3) być regularnie poddawane kontroli przez urzędowego lekarza weterynarii, co najmniej dwa razy w roku, w czasie której bada się spełnienie warunków zatwierdzenia i nadzoru;

4) być nadzorowane w taki sposób, aby wykluczały wstęp osób nieupoważnionych. Ponadto od osób upoważnionych odwiedzających punkt pobierania nasienia musi być wymagane stosowanie zaleceń ustanawianych przez lekarza weterynarii punktu pobierania nasienia;

5) zatrudniać kompetentny technicznie personel, odpowiednio szkolony w procedurach związanych z dezynfekcją i higieną w zakresie ograniczania szerzenia się chorób;

6) być nadzorowane w taki sposób, że:

a) jedynie nasienie pobrane w uznanych punktach pobierania nasienia jest przetwarzane i magazynowane w uznanych punktach, bez wchodzenia w kontakt z jakąkolwiek inną partią nasienia;

b) pobranie, przetwarzanie oraz magazynowanie nasienia ma być wykonywane wyłącznie w pomieszczeniach do tego przeznaczonych w warunkach zachowania najściślejszej higieny;

c) cały sprzęt, który kontaktuje się bezpośrednio z nasieniem lub dawcą podczas pobrania i przetwarzania nasienia musi być właściwie zdezynfekowany lub poddany sterylizacji przed użyciem;

d) produkty pochodzenia zwierzęcego używane podczas przetwarzania nasienia - włączając dodatki lub rozcieńczalnik - muszą pochodzić ze źródeł, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia zwierząt lub są poddane odpowiedniej obróbce przed ich użyciem, która wykluczy jakiekolwiek ryzyko;

e) pojemniki do magazynowania nasienia oraz pojemniki do transportu nasienia muszą być odpowiednio zdezynfekowane lub poddane sterylizacji przed rozpoczęciem ich napełniania;

f) użyty czynnik zamrażający nie może być przedtem używany do innych produktów pochodzenia zwierzęcego;

g) każda partia pobranego nasienia, podzielona lub nie na indywidualne dawki jest wyraźnie oznakowana w sposób umożliwiający łatwe ustalenie daty pobrania nasienia, rasy i numeru identyfikacyjnego zwierzęcia-dawcy, także nazwa i numer identyfikacyjny punktu pobierania, poprzedzony nazwą kraju pochodzenia, ewentualnie w postaci kodu; opis i forma tego oznakowania określa procedura ustanowiona w art. 19.

ZAŁĄCZNIK  B  ⁸

ROZDZIAŁ  I

Warunki dotyczące przyjmowania zwierząt z gatunku trzody chlewnej do centrum pozyskiwania nasienia

1. Wszystkie zwierzęta z gatunku trzody chlewnej ("zwierzęta") przyjmowane do centrum pozyskiwania nasienia muszą, przed przyjęciem:

1.1. zostać poddane kwarantannie przez okres co najmniej 30 dni w miejscach zatwierdzonych specjalnie do tego celu przez właściwy organ, w których przebywają wyłącznie zwierzęta o co najmniej takim samym statusie zdrowotnym (miejsce kwarantanny);

1.2. przed wprowadzeniem do miejsca kwarantanny, o którym mowa w pkt 1.1, zwierzęta:

1.2.1. zostały wybrane ze stad lub gospodarstw:

a) wolnych od brucelozy, zgodnie z rozdziałem na temat brucelozy świń Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE);

b) w których w okresie poprzedzających 12 miesięcy nie przebywało żadne zwierzę zaszczepione przeciw pryszczycy;

c) w których w okresie poprzedzających 12 miesięcy nie stwierdzono objawów klinicznych, serologicznych, wirusologicznych ani patologicznych choroby Aujeszky'ego;

d) które nie znajdują się na obszarze objętym ograniczeniami na mocy przepisów Unii ze względu na wystąpienie choroby zakaźnej lub zaraźliwej trzody chlewnej, w tym pryszczycy, choroby pęcherzykowej świń, pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń;

1.2.2. nie były uprzednio trzymane w żadnym stadzie o niższym statusie niż status opisany w pkt 1.2.1;

1.3. w okresie 30 dni poprzedzającym wprowadzenie do miejsca kwarantanny, o którym mowa w pkt 1.1, zostały poddane następującym badaniom, przeprowadzonym zgodnie z normami określonymi w odpowiednich przepisach Unii lub o których jest tam mowa, z wynikiem ujemnym:

a) w odniesieniu do brucelozy - próbie ze zbuforowanym antygenem Brucella (test z różem bengalskim) albo testowi cELISA, albo iELISA;

b) w odniesieniu do choroby Aujeszky'ego;

(i) w przypadku zwierząt niezaszczepionych - testowi ELISA na obecność przeciwciał przeciw całemu wirusowi choroby Aujeszky'ego albo jego glikoproteinie B (ADV-gB), albo glikoproteinie D (ADV-gD), albo testowi seroneutralizacji;

(ii) w przypadku zwierząt zaszczepionych szczepionką delecyjną gE - testowi ELISA na obecność przeciwciał przeciw glikoproteinie E (ADV-gE) wirusa choroby Aujeszky'ego;

c) w odniesieniu do klasycznego pomoru świń - testowi ELISA na obecność przeciwciał lub testowi seroneutralizacji.

Jeżeli u jakiegokolwiek zwierzęcia badania na obecność brucelozy, o których mowa w lit. a), dały wynik dodatni, zwierzęta z tego samego gospodarstwa, u których badania dały wynik ujemny, nie mogą zostać przyjęte do miejsca kwarantanny, dopóki status "wolny od brucelozy" nie zostanie potwierdzony w odniesieniu do stada lub gospodarstwa pochodzenia zwierząt z wynikiem dodatnim.

Właściwy organ może zezwolić na przeprowadzenie badań, o których mowa w niniejszym punkcie, w miejscu kwarantanny, pod warunkiem że wyniki będą znane przed rozpoczęciem okresu kwarantanny, o której mowa w pkt 1.1.

Odnośnie do choroby Aujeszky'ego badania serologiczne przeprowadzone zgodnie z niniejszą dyrektywą muszą spełniać normy określone w załączniku III do decyzji Komisji 2008/185/WE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie dodatkowych gwarancji w wewnątrzwspólnotowym handlu trzodą chlewną odnoszących się do choroby Aujeszky'ego oraz kryteriów przekazywania informacji o tej chorobie⁽¹⁾;

1.4. zostały poddane następującym badaniom, przeprowadzonym na próbkach pobranych w ciągu ostatnich 15 dni okresu kwarantanny, o której mowa w pkt 1.1:

a) w odniesieniu do brucelozy - próbie ze zbuforowanym antygenem Brucella (test z różem bengalskim) albo testowi cELISA, albo iELISA;

b) w odniesieniu do choroby Aujeszky'ego:

(i) w przypadku zwierząt niezaszczepionych - testowi ELISA na obecność przeciwciał przeciw całemu wirusowi choroby Aujeszky'ego albo jego glikoproteinie B (ADV-gB), albo glikoproteinie D (ADV-gD), albo testowi seroneutralizacji;

(ii) w przypadku zwierząt zaszczepionych szczepionką delecyjną gE - testowi ELISA na obecność przeciwciał przeciw glikoproteinie E (ADV-gE) wirusa choroby Aujeszky'ego.

Jeśli u jakiegokolwiek zwierzęcia badania na obecność brucelozy, o których mowa w lit. a), dały wynik dodatni, a podejrzenie brucelozy nie zostało wykluczone zgodnie z pkt 1.5.2, zwierzę to musi natychmiast zostać usunięte z miejsca kwarantanny.

Jeśli u jakiegokolwiek zwierzęcia badania na obecność choroby Aujeszky'ego, o których mowa w lit. b), dały wynik dodatni, zwierzę to musi natychmiast zostać usunięte z miejsca kwarantanny.

W przypadku gdy w miejscu kwarantanny przebywa grupa zwierząt, właściwy organ musi podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia zadowalającego statusu zdrowotnego pozostałych zwierząt przed przyjęciem ich do centrum pozyskiwania nasienia zgodnie z niniejszym załącznikiem.

1.5. Kroki podjęte w przypadku podejrzenia brucelozy:

1.5.1. Odnośnie do zwierząt, u których badania na obecność brucelozy o których mowa w pkt 1.4 lit. a), dały wynik dodatni, należy zastosować następującą procedurę:

a) surowice dodatnie poddaje się przynajmniej jednemu z badań alternatywnych określonych w pkt 1.4 lit. a), które nie zostały przeprowadzone na próbkach, o których mowa w pkt 1.4;

b) przeprowadza się badanie epidemiologiczne w gospodarstwach pochodzenia zwierząt z wynikiem dodatnim;

c) na zwierzętach, u których badania, o których mowa w pkt 1.4 lit. a) i 1.5.1 lit. a), dały wynik dodatni, przeprowadza się przynajmniej jedno z następujących badań na próbkach pobranych przynajmniej siedem dni po dacie pobrania próbek, o których mowa w pkt 1.4:

(i) próbę ze zbuforowanym antygenem Brucella (test z różem bengalskim);

(ii) badanie surowicy testem aglutynacji;

(iii) badanie metodą odczynu wiązania dopełniacza;

(iv) test cELISA;

(v) test iELISA.

1.5.2. Podejrzenie brucelozy zostaje wykluczone, pod warunkiem że:

a) powtórzone badania, o których mowa w pkt 1.5.1 lit. a), dały wynik ujemny, badanie epidemiologiczne w gospodarstwach pochodzenia nie wykazało występowania brucelozy świń, a badanie, o którym mowa w pkt 1.5.1 lit. c), dało wynik ujemny; lub

b) badanie epidemiologiczne w gospodarstwach pochodzenia nie wykazało występowania brucelozy świń, a wszystkie zwierzęta, u których badania, o których mowa w pkt 1.5.1 lit. a) lub c), dały wynik dodatni, zostały poddane, każdorazowo z wynikiem ujemnym, badaniu poubojowemu oraz testowi identyfikacji czynnika chorobowego pod kątem brucelozy świń.

1.5.3. Po wykluczeniu podejrzenia brucelozy wszystkie zwierzęta znajdujące się w miejscu kwarantanny, o których mowa w pkt 1.4 akapit drugi, mogą zostać przyjęte do centrum pozyskiwania nasienia.

2. Wszystkie badania muszą być prowadzone w zatwierdzonym laboratorium.

3. Zwierzęta mogą zostać przyjęte do centrum pozyskiwania nasienia za wyraźną zgodą lekarza weterynarii centrum. Wszelkie przemieszczenia zwierząt do i z centrum pozyskiwania nasienia muszą być rejestrowane.

4. Żadne zwierzę przyjęte do centrum pozyskiwania nasienia nie może wykazywać klinicznych objawów choroby w dniu przyjęcia.

5. Bez uszczerbku dla pkt 6 wszystkie zwierzęta muszą przybyć bezpośrednio z miejsca kwarantanny, które, w dniu wysyłki, spełnia następujące warunki:

a) nie znajduje się na obszarze objętym ograniczeniami na mocy przepisów Unii ze względu na wystąpienie chorób zakaźnych lub zaraźliwych trzody chlewnej, w tym pryszczycy, choroby pęcherzykowej świń, pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń;

b) w ciągu 30 dni poprzedzających datę wysyłki nie zanotowano w nim klinicznych, serologicznych, wirusologicznych ani patologicznych objawów choroby Aujeszky'ego.

6. Pod warunkiem że dopełnione zostały wymogi określone w pkt 5, a w ciągu 12 miesięcy przed dniem przeniesienia przeprowadzono rutynowe obowiązkowe badania, o których mowa w rozdziale II, zwierzęta mogą zostać przeniesione bez konieczności kwarantanny ani badań bezpośrednio z jednego centrum pozyskiwania nasienia do drugiego centrum o jednakowym statusie zdrowotnym.

Zwierzęta te nie mogą mieć bezpośredniej lub też pośredniej styczności ze zwierzętami parzystokopytnymi o niższym statusie zdrowotnym, a zastosowane środki transportu muszą zostać wyczyszczone i zdezynfekowane przed ich użyciem.

7. Do celów pkt 6 i w przypadku handlu między państwami członkowskimi zwierzętom musi towarzyszyć świadectwo zdrowia dla zwierząt z gatunku trzody chlewnej przeznaczonych do celów hodowlanych zgodne ze wzorem 2 znajdującym się w załączniku F do dyrektywy 64/432/EWG, wraz z jedną z następujących dodatkowych gwarancji, odpowiadających ich statusowi, poświadczonych przez dodanie do sekcji C tego świadectwa następującego zwrotu:

"7. Zwierzęta pochodzą bezpośrednio z

(1) [centrum pozyskiwania nasienia zgodnego z dyrektywą 90/429/EWG.]

⁽¹⁾lub [miejsca kwarantanny i spełniają warunki przyjęcia do centrum pozyskiwania nasienia ustanowione w rozdziale I załącznika B do dyrektywy 90/429/EWG.]

⁽¹⁾lub [gospodarstwa, w którym przeszły procedurę przyjęcia na kwarantannę oraz spełniają warunki przyjęcia na kwarantannę, o których mowa w pkt 1.2 i 1.3 oraz w pkt 2 rozdziału I załącznika B do dyrektywy 90/429/EWG.]"

ROZDZIAŁ  II

Rutynowe obowiązkowe badania dla zwierząt przebywających w centrach pozyskiwania nasienia

1. Rutynowe obowiązkowe badania muszą zostać przeprowadzone następująco:

1.1. Wszystkie zwierzęta trzymane w zatwierdzonym centrum pozyskiwania nasienia muszą zostać poddane następującym badaniom z wynikiem ujemnym:

a) w odniesieniu do brucelozy - próbie ze zbuforowanym antygenem Brucella (test z różem bengalskim) albo testowi cELISA, albo iELISA;

b) w odniesieniu do choroby Aujeszky'ego,

(i) przeciw całemu wirusowi choroby Aujeszky'ego albo jego glikoproteinie B (ADV-gB), albo glikoproteinie D (ADV-gD), albo testowi seroneutralizacji;

(ii) w przypadku zwierząt zaszczepionych szczepionką delecyjną gE - testowi ELISA na obecność przeciwciał przeciw glikoproteinie E (ADV-gE) wirusa choroby Aujeszky'ego;

c) w odniesieniu do klasycznego pomoru świń - testowi ELISA na obecność przeciwciał lub testowi seroneutralizacji.

1.2. Badania, o których mowa w pkt 1.1, muszą zostać przeprowadzone na próbkach pobranych:

a) od wszystkich zwierząt bezpośrednio przed opuszczeniem centrum pozyskiwania nasienia albo w momencie przybycia do rzeźni, ale w żadnym przypadku nie później niż 12 miesięcy od daty przyjęcia do centrum pozyskiwania nasienia; albo

b) od przynajmniej 25 % zwierząt w centrum pozyskiwania nasienia, co trzy miesiące, a lekarz weterynarii centrum musi dopilnować, aby zwierzęta, od których pobiera się próbki, były reprezentatywne dla całości populacji centrum, zwłaszcza odnośnie do grup wiekowych i zajmowanego pomieszczenia.

1.3. Jeśli badania przeprowadzane są zgodnie z pkt 1.2 lit. b), lekarz weterynarii centrum musi dopilnować, aby wszystkie zwierzęta zostały poddane badaniom zgodnie z pkt 1.1 przynajmniej raz podczas ich pobytu w centrum pozyskiwania nasienia i przynajmniej co 12 miesięcy od daty przyjęcia, jeśli ich pobyt przekracza 12 miesięcy.

2. Wszystkie badania muszą zostać przeprowadzone w zatwierdzonym laboratorium.

3. Jeżeli którekolwiek z badań, o których mowa w pkt 1.1, da wynik dodatni, zwierzęta muszą zostać odizolowane, a nasienie pobrane od nich od daty ostatniego badania z wynikiem ujemnym nie może być przedmiotem handlu wewnątrzunijnego.

Nasienie pobrane od każdego zwierzęcia w centrum pozyskiwania nasienia od daty ostatniego badania tego zwierzęcia z wynikiem ujemnym musi być przechowywane oddzielnie i nie może być przedmiotem handlu wewnątrzunijnego do czasu przywrócenia statusu zdrowotnego tego centrum przez odpowiednie organy danego państwa członkowskiego.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 59 z 4.3.2008, s. 19.

ZAŁĄCZNIK  C  ⁹

Warunki, jakie musi spełniać nasienie pobrane w centrum pozyskiwania nasienia oraz przeznaczone na handel wewnątrzunijny

1. Nasienie musi zostać pozyskane od zwierząt, które:

a) nie wykazują żadnych klinicznych objawów choroby w dniu pobrania nasienia;

b) nie zostały zaszczepione przeciw pryszczycy;

c) spełniają wymagania załącznika B rozdział I;

d) nie były dopuszczane do krycia naturalnego;

e) przebywały w centrach pozyskiwania nasienia, które nie mogą znajdować się na obszarze objętym ograniczeniami na mocy przepisów Unii ze względu na wystąpienie choroby zakaźnej lub zaraźliwej trzody chlewnej, w tym pryszczycy, choroby pęcherzykowej świń, pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń;

f) przebywały w centrach pozyskiwania nasienia, w których w okresie 30 dni bezpośrednio poprzedzających dzień pobrania nasienia nie zanotowano klinicznych, serologicznych, wirusologicznych ani patologicznych objawów choroby Aujeszky'ego.

2. Do nasienia po ostatnim rozcieńczeniu lub do rozcieńczalnika należy dodać skuteczną mieszaninę antybiotyków, w szczególności przeciwko krętkom z rodziny Leptospira.

W przypadku nasienia zamrożonego antybiotyki dodaje się przed jego zamrożeniem.

2.1. Mieszanina antybiotyków, o której mowa w pkt 2, musi wywoływać skutek co najmniej równoważny skutkom stężenia w nasieniu po ostatnim rozcieńczeniu:

a) przynajmniej 500 μg streptomycyny na ml ostatecznego rozcieńczenia;

b) przynajmniej 500 IU penicyliny na ml ostatecznego rozcieńczenia;

c) przynajmniej 150 μg linkomycyny na ml ostatecznego rozcieńczenia;

d) przynajmniej 300 μg spektynomycyny na ml ostatecznego rozcieńczenia.

2.2. Natychmiast po dodaniu antybiotyków rozcieńczone nasienie musi być przechowywane w temperaturze co najmniej 15 °C przez okres nie krótszy niż 45 minut.

3. Nasienie przeznaczone na handel wewnątrzunijny musi:

a) być przed wysyłką przechowywane zgodnie z pkt 2 lit. d) rozdziału I oraz pkt 6 lit. a), b), e) i f) rozdziału II załącznika A;

b) być przewożone do państwa członkowskiego przeznaczenia w pojemnikach umytych i zdezynfekowanych lub wysterylizowanych przed użyciem, które zostały zaplombowane przed wysyłką z centrum pozyskiwania nasienia.

4. Państwa członkowskie mogą odmówić przyjęcia na swoje terytorium lub do części terytorium nasienia z centrów pozyskiwania nasienia, do których przyjmuje się zwierzęta szczepione przeciwko chorobie Aujeszky'ego, jeżeli zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG dane terytorium lub region zostały uznane za wolne od choroby Aujeszky'ego.

Państwa członkowskie, które zamierzają skorzystać z przepisów zawartych w ustępie pierwszym, informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie przed złożeniem wniosku.

ZAŁĄCZNIK  D  ¹⁰

Wzór świadectwa zdrowia zwierząt do celów wewnątrzunijnego handlu nasieniem trzody chlewnej

grafika

¹ Tytuł zmieniony przez sprostowanie z dnia 11 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.179.24).

² Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 10 pkt 1 dyrektywy nr 2008/73/WE z dnia 15 lipca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.219.40) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2010 r.

³ Art. 8 zmieniony przez art. 10 pkt 2 dyrektywy nr 2008/73/WE z dnia 15 lipca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.219.40) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2010 r.

⁴ Art. 15 ust. 2 zmieniony przez art. 10 pkt 3 dyrektywy nr 2008/73/WE z dnia 15 lipca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.219.40) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2010 r.

⁵ Art. 18 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

⁶ Art. 19 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

⁷ Załącznik A zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 1999/608/WE z dnia 10 września 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.242.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 października 1999 r.

⁸ Załącznik B:

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 1999/608/WE z dnia 10 września 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.242.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 października 1999 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2000/39/WE z dnia 16 grudnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.00.13.21) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 grudnia 1999 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 176/2012 z dnia 1 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.61.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 2012 r.

⁹ Załącznik C:

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 1999/608/WE z dnia 10 września 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.242.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 października 1999 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 176/2012 z dnia 1 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.61.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 2012 r.

¹⁰ Załącznik D zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 176/2012 z dnia 1 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.61.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 2012 r.