Rozporządzenie 12/98 ustanawiające warunki dostępu przewoźników niemających stałej siedziby w Państwie Członkowskim do transportu drogowego osób w Państwie Członkowskim
Dz.U.UE.L.1998.4.10
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 12/98
z dnia 11 grudnia 1997 r.
ustanawiające warunki dostępu przewoźników niemających stałej siedziby w Państwie Członkowskim do transportu drogowego osób w Państwie Członkowskim
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 75,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 189c Traktatu(3), a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2454/92 z dnia 23 lipca 1992 r. ustanawiające warunki dostępu przewoźników niemających stałej siedziby w Państwie Członkowskim do transportu drogowego osób w Państwie Członkowskim(4) zostało uznane za nieważne przez Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu z dnia 1 czerwca 1994 r.(5)
(2) Na podstawie art. 75 ust. 1 lit. B) Traktatu ustanowienie wspólnej polityki transportowej pociąga za sobą między innymi ustanowienie warunków dostępu przewoźników niemających stałej siedziby w Państwie Członkowskim do transportu krajowego w Państwie Członkowskim.
(3) Przepis ten pociąga za sobą usunięcie wszelkich ograniczeń dotyczących przewoźników świadczących dane usługi ze względu na ich przynależność państwową lub fakt, że prowadzą oni działalność w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym usługa ma być świadczona.
(4) Przewoźnicy świadczący takie usługi powinni podlegać porównywalnym systemom, przez co zostanie ograniczona nierówność w warunkach konkurencji z powodu ich przynależności państwowej lub państwa miejsca prowadzenia działalności, więc zostanie wsparte stopniowe zbliżanie krajowych przepisów ustawowych.
(5) Definicje różnorodnych usług autokarowych i autobusowych powinny być jednakowe z przyjętymi w kontekście transportu międzynarodowego.
(6) Przewoźnicy niemający stałej siedziby w Państwie Członkowskim powinni być dopuszczeni do świadczenia niektórych rodzajów usług autokarowych i autobusowych, mając na uwadze szczególny charakter każdego rodzaju usług.
(7) Należy ustanowić przepisy stosowane do działalności transportu kabotażowego.
(8) Przepisy dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego oraz Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług(6) stosuje się w przypadku, gdy przy świadczeniu regularnych usług szczególnych przewoźnicy i pracownicy delegowani pozostają w stosunku pracy z tymi przewoźnikami, z Państw Członkowskich, w których zwykle pracują.
(9) W przypadkach dotyczących usług regularnych jedynie usługi stałe świadczone jako część międzynarodowych usług stałych, wyłączając usługi miejskie i podmiejskie, powinny być otwarte dla kabotażu, z zastrzeżeniem określonych warunków, w szczególności obowiązujących przepisów przyjmującego Państwa Członkowskiego.
(10) Należy przyjąć przepisy, aby mogły być podjęte działania w przypadku poważnych zakłóceń na pewnych rynkach transportowych.
(11) Powinien zostać ustanowiony komitet doradczy z zadaniem pomocy Komisji w sporządzaniu dokumentów dotyczących działalności transportu kabotażowego w formie usług okazjonalnych oraz doradzania Komisji w odniesieniu do środków ochronnych.
(12) Pożądane jest, aby Państwa Członkowskie udzielały sobie wzajemnej pomocy mającej na celu należyte stosowanie niniejszego rozporządzenia, szczególnie w odniesieniu do kar stosowanych w przypadku naruszeń.
(13) Do Państw Członkowskich należy przyjęcie środków niezbędnych w celu wykonania niniejszego rozporządzenia.
(14) Stosowanie niniejszego rozporządzenia powinno być monitorowane w drodze sprawozdań przedkładanych Komisji.
(15) Wyżej wymienione orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości, które uznało rozporządzenie (EWG) nr 2454/92 za nieważne, podtrzymuje skutki rozporządzenia do czasu, gdy Rada przyjmie nowe przepisy w tej kwestii; niniejsze rozporządzenie nie będzie stosowane przez osiemnaście miesięcy po wejściu w życie; zatem należy uznać, iż skutki unieważnionego rozporządzenia trwają do czasu pełnego wykonania niniejszego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 11 grudnia 1997 r.
W imieniu Rady | |
M. DELVAUX-STEHRES | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 60 z 29.2.1996, str. 10 oraz Dz.U. C 124 z 21.4.1997, str. 73.
(2) Dz.U. C 30 z 30.1.1997, str. 40.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 28 listopada 1996 r. (Dz.U. C 380 z 16.12.1996, str. 35), wspólne stanowisko Rady z dnia 14 kwietnia 1997 r. (Dz.U. C 164 z 30.5.1997, str. 17 oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 lipca 1997 r. (Dz.U. C 286 z 22.9.1997, str. 84).
(4) Dz.U. L 251 z 29.8.1992, str. 1.
(5) Orzeczenie z dnia 1 czerwca 1994 r., sprawa C-388/92, Parlament Europejski przeciwko Radzie (Zb.Orz. 1994, str. I-2081).
(6) Dz.U. L 18 z 21.1.1997, str. 1.
(7) Dz.U. L 74 z 20.3.1992, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 11/98. (Dz.U. L 4 z 8.1.1998, str. 1).
(8) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 96/95/EWG (Dz.U. L 338 z 28.12.1996, str. 89).