Rozporządzenie delegowane 285/2014 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących bezpośredniego, znaczącego i przewidywalnego skutku kontraktów wewnątrz Unii oraz zapobiegania obchodzeniu przepisów i wymogów
Dz.U.UE.L.2014.85.1
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 285/2014
z dnia 13 lutego 2014 r.
uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących bezpośredniego, znaczącego i przewidywalnego skutku kontraktów wewnątrz Unii oraz zapobiegania obchodzeniu przepisów i wymogów
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji 1 , w szczególności jego art. 4 ust. 4 i art. 11 ust. 14 lit. e),
(1) Z uwagi na znaczną różnorodność kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym należy przyjąć oparte na kryteriach podejście w celu określenia, kiedy kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym może zostać uznany za mający bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii, jak również określenia przypadków, w których niezbędne lub stosowne jest zapobieżenie obchodzeniu przepisów i wymogów rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
(2) W związku z tym, że zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 uznaje się, iż przepisy tego rozporządzenia są spełnione, gdy co najmniej jeden z kontrahentów ma siedzibę w państwie, w odniesieniu do którego Komisja przyjęła akt wykonawczy stwierdzający równoważność zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, te regulacyjne standardy techniczne powinny mieć zastosowanie do kontraktów, w przypadku których każdy z kontrahentów ma siedzibę w państwie trzecim, którego rozwiązania prawne, nadzorcze i wykonawcze nie zostały jeszcze uznane za równoważne z wymogami ustanowionymi w tym rozporządzeniu.
(3) Niektóre informacje dotyczące kontraktów zawartych przez podmioty z państwa trzeciego byłyby w dalszym ciągu dostępne jedynie właściwym organom państwa trzeciego. W związku z tym właściwe organy w Unii powinny ściśle współpracować z tymi organami w celu zapewnienia stosowania i egzekwowania odpowiednich przepisów.
(4) Z uwagi na to, że dla pełnego zrozumienia odpowiednich standardów technicznych niezbędny jest fachowy termin, termin ten należy zdefiniować.
(5) Kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są zawierane przez podmioty z siedzibą w państwie trzecim i są objęte gwarancją udzieloną przez podmioty z siedzibą w Unii, niosą w sobie ryzyko finansowe dla gwaranta z siedzibą w Unii. Ponadto ponieważ ryzyko to zależy od wysokości gwarancji udzielonej przez kontrahentów finansowych w celu pokrycia kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym oraz ponieważ w odróżnieniu od kontrahentów niefinansowych między kontrahentami finansowymi istnieją wzajemne powiązania, jedynie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, zawierane przez podmioty z siedzibą w państwie trzecim oraz objęte gwarancją przekraczającą określone ilościowe wartości progowe i udzieloną przez kontrahentów finansowych z siedzibą w Unii, powinny być uznawane za mające bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii.
(6) Kontrahenci finansowi z siedzibą w państwie trzecim mogą zawierać kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym za pośrednictwem swoich oddziałów w Unii. Z uwagi na wpływ działalności tych oddziałów na rynek unijny, kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawierane między takimi oddziałami powinny być uznawane za mające bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii.
(7) Kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są zawierane przez określonych kontrahentów głównie w celu uniknięcia stosowania obowiązku rozliczenia lub technik ograniczania ryzyka mających zastosowanie do podmiotów, które w normalnych warunkach byłyby kontrahentem w ramach kontraktu, powinny być uznawane za obejście przepisów i wymogów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012, gdyż utrudniają one osiągnięcie jednego z celów tego rozporządzenia, a mianowicie ograniczenie ryzyka kredytowego kontrahenta.
(8) Kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i stanowiące część uzgodnienia, które jest pozbawione logiki biznesowej lub treści ekonomicznej i którego głównym celem jest obejście stosowania rozporządzenia (UE) nr 648/2012, w tym przepisów dotyczących warunków wyłączenia, powinny być uznawane za obejście przepisów i wymogów określonych w tym rozporządzeniu.
(9) Sytuacje, kiedy poszczególne części uzgodnienia są niezgodne z prawną treścią całego uzgodnienia, kiedy uzgodnienie jest realizowane w sposób, który odbiega od zasad zwykle stosowanych w racjonalnie prowadzonej działalności gospodarczej, kiedy uzgodnienie lub szereg uzgodnień zawiera elementy, które mają skutek kompensujący lub niweczący ich wzajemną treść ekonomiczną lub kiedy transakcje mają charakter okrężny, powinny być traktowane jako oznaki sztucznego uzgodnienia lub szeregu sztucznych uzgodnień.
(10) Pożądane jest, by standardy techniczne dotyczące kontraktów mających bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii oraz standardy techniczne dotyczące zapobiegania obchodzeniu przepisów i wymogów rozporządzenia (UE) nr 648/2012 zostały ustanowione w jednym dokumencie, ponieważ oba zbiory standardów technicznych dotyczą obowiązku rozliczania i technik ograniczania ryzyka. Ponadto mają one wspólne cechy, takie jak ich stosowanie w odniesieniu do kontraktu, którego kontrahenci nie podlegają obowiązkowi rozliczania lub wymogowi stosowania technik ograniczania ryzyka, jeżeli warunki określone w art. 4 ust. 1 lit. a) ppkt (v) oraz w art. 11 ust. 14 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 648/2012, które są sprecyzowane w niniejszym rozporządzeniu, nie są spełnione.
(11) Ponieważ podmioty z państw trzecich, których dotyczą te regulacyjne standardy techniczne, potrzebują czasu, by przygotować się do spełniania wymogów rozporządzenia (UE) nr 648/2012, jeżeli ich kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym spełniają określone w tych regulacyjnych standardach technicznych warunki prowadzące do uznania, że mają one bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii, właściwe jest przesunięcie o sześć miesięcy daty rozpoczęcia stosowania przepisu zawierającego te warunki.
(12) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowią projekty regulacyjnych standardów technicznych przedłożone Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
(13) Zgodnie z art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 2 Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje społeczne poświęcone projektom tych regulacyjnych standardów technicznych, przeanalizował związane z nimi potencjalne koszty i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 tego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 13 lutego 2014 r.
W imieniu Komisji | |
José Manuel BARROSO | |
Przewodniczący |