Rozporządzenie delegowane 523/2014 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych służących określeniu, czym jest bliska odpowiedniość między wartością obligacji zabezpieczonych instytucji a wartością aktywów instytucji

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2014.148.4

Akt obowiązujący
Wersja od: 20 maja 2014 r.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 523/2014
z dnia 12 marca 2014 r.
uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych służących określeniu, czym jest bliska odpowiedniość między wartością obligacji zabezpieczonych instytucji a wartością aktywów instytucji
(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 1 , w szczególności jego art. 33 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zyski lub straty z tytułu zobowiązań instytucji, które wynikają ze zmian zdolności kredytowej instytucji, nie powinny być zasadniczo włączane do funduszy własnych. W modelach biznesowych opartych na zasadzie ścisłej zgodności lub równowagi powyższa zasada nie jest jednak stosowana, zakłada się bowiem, że spadek lub wzrost wartości zobowiązania jest w pełni równoważony odpowiednim spadkiem lub wzrostem wartości składnika aktywów odpowiadającego temu zobowiązaniu.

(2) Istotne jest ustanowienie wymogów służących określeniu, czy istnieje bliska odpowiedniość między zobowiązaniami instytucji w formie obligacji zabezpieczonej w rozumieniu art. 52 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE 2 a wartością aktywów instytucji leżących u podstawy obligacji zabezpieczonych.

(3) Bliska odpowiedniość, bez istnienia której ujmowanie zysków i strat wynikających ze zmian własnej zdolności kredytowej byłoby nieostrożne, powinna znaleźć odzwierciedlenie w podejściu księgowym stosowanym w odniesieniu do tych obligacji i leżących u ich podstawy kredytów hipotecznych.

(4) Opcja dostawy umożliwia kredytobiorcy odkupienie na rynku określonej obligacji zabezpieczonej finansującej dany kredyt hipoteczny oraz dostarczenie tej obligacji zabezpieczonej bankowi jako spłaty z wyprzedzeniem kredytu hipotecznego. Jeżeli kredytobiorca dysponuje taką opcją, wartość godziwa kredytów hipotecznych powinna być zawsze równa wartości godziwej obligacji zabezpieczonych finansujących te kredyty. Oznacza to, że obliczenie wartości godziwej kredytów hipotecznych powinno obejmować wycenę według wartości godziwej wbudowanej opcji dostawy zgodnie z ustalonymi praktykami rynkowymi.

(5) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(6) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych związanych z nim kosztów i korzyści oraz zasięgnął opinii Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 3 ,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Definicje

Stosuje się następujące definicje:

1)
"obligacja zabezpieczona" oznacza obligację w rozumieniu art. 52 ust. 4 dyrektywy 2009/65/WE;
2)
"opcja dostawy" oznacza możliwość spłaty kredytu hipotecznego poprzez odkupienie obligacji zabezpieczonej według wartości rynkowej lub nominalnej zgodnie z art. 33 ust. 3 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Artykuł  2

Bliska odpowiedniość

1.
Uznaje się, że bliska odpowiedniość między wartością obligacji zabezpieczonej a wartością aktywów instytucji istnieje, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
a)
każda zmiana wartości godziwej obligacji zabezpieczonych wyemitowanych przez instytucję prowadzi zawsze do równoważnej zmiany wartości godziwej aktywów stanowiących podstawę obligacji zabezpieczonych. Wartość godziwą określa się zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 77 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
b)
kredyty hipoteczne, które leżą u podstawy obligacji zabezpieczonych wyemitowanych przez instytucję w celu sfinansowania tych kredytów, mogą być w każdej chwili spłacone poprzez odkupienie obligacji zabezpieczonych według wartości rynkowej lub nominalnej w drodze zrealizowania opcji dostawy;
c)
istnieje przejrzysty mechanizm określania wartości godziwej kredytów hipotecznych i obligacji zabezpieczonych. Określenie wartości kredytów hipotecznych obejmuje obliczenie wartości godziwej wbudowanej opcji dostawy.
2.
Uznaje się, że bliska odpowiedniość nie istnieje, jeżeli, zgodnie z ust. 1, zmiana wartości obligacji zabezpieczonych lub leżących u ich podstawy kredytów hipotecznych z wbudowaną opcją dostawy prowadzi do odnotowania zysku lub straty netto.
Artykuł  3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 marca 2014 r.

W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
1 Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1.
2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).
3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.