Rozporządzenie delegowane 2018/273 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących i świadectw, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji, powiadomień i publikowania zgłoszonych informacji, oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i kar, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008, (WE) nr 606/2009 i (WE) nr 607/2009 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 436/2009 i rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/560

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2018.58.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 8 grudnia 2023 r.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/273

z dnia 11 grudnia 2017 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących i świadectw, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji, powiadomień i publikowania zgłoszonych informacji, oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i kar, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008, (WE) nr 606/2009 i (WE) nr 607/2009 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 436/2009 i rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/560

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 1 , w szczególności jego art. 69, 89, art. 145 ust. 4, art. 147 ust. 3 i art. 223 ust. 2 oraz pkt 5 sekcja D część II załącznika VIII do tego rozporządzenia,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 2 , w szczególności jego art. 64 ust. 6 i art. 89 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 3 . Tytuł I rozdział III oraz część II tytuł II rozdział II sekcja 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zawierają przepisy dotyczące systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli i zarządzania nim, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących i świadectw, rejestru przychodów i rozchodów oraz wymogów w zakresie przekazywania informacji w sektorze wina i upoważniają Komisję do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. Te akty prawne powinny zastąpić odpowiednie przepisy rozporządzeń Komisji (WE) nr 555/2008 4 i (WE) nr 436/2009 5 , jak również niektóre przepisy rozporządzeń Komisji (WE) nr 606/2009 6 i (WE) nr 607/2009 7 w odniesieniu do certyfikacji win ze szczepu i przepisów administracyjnych dotyczących prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów. Z myślą o uproszczeniu przepisów nowy akt delegowany powinien także zawierać przepisy rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/560 8 .

(2) Z myślą o pewności prawa należy zdefiniować niektóre terminy używane w niniejszym rozporządzeniu i w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/274 9 . Należy zdefiniować różne rodzaje obszarów uprawy winorośli oraz podmiotów w odniesieniu do konkretnych praw i wymogów określonych dla każdego z nich w obu tych rozporządzeniach.

(3) W art. 62 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawia się ogólny wymóg, aby państwa członkowskie przyznawały zezwolenie na nasadzenie winorośli po złożeniu wniosku przez producentów zamierzających nasadzać lub powtórnie nasadzać winorośl. Jednak zgodnie z ust. 4 tego artykułu niektóre obszary są wyłączone z systemu zezwoleń. Konieczne jest ustanowienie przepisów dotyczących warunków stosowania tego zwolnienia. Aby zapobiec obchodzeniu nowego systemu, obszary przeznaczone do celów doświadczalnych lub na szkółki szczepów powinny być wykorzystywane jedynie do określonych celów. Produkty sektora wina uzyskane z takich obszarów nie powinny być wprowadzane do obrotu, chyba że państwa członkowskie uważają, że nie istnieje zagrożenie wystąpienia zakłóceń na rynku. Obecnie prowadzonym uprawom doświadczalnym winorośli i szkółkom szczepów należy zezwolić na kontynuację działalności zgodnie z przepisami mającymi do nich zastosowanie przed wejściem w życie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560. W celu zagwarantowania, że obszary, z których wino lub jego produkty przeznaczone są wyłącznie do spożycia w gospodarstwie domowym plantatora winorośli, nie będą się przyczyniały do powstawania zakłóceń na rynku, należy ustanowić ograniczenie wielkości i uzależnić to wyłączenie od warunku, że plantator winorośli nie zajmuje się produkcją wina na skalę handlową. Z tego samego powodu takie zwolnienie należy również rozszerzyć na organizacje nieprowadzące działalności handlowej. W odniesieniu do obszarów określonych przez producenta, który utracił pewien obszar uprawy winorośli w związku z obowiązkowym zakupem, prowadzonym w interesie publicznym na mocy prawa krajowego, należy ustanowić warunek w odniesieniu do maksymalnej powierzchni nowego obszaru, tak aby uniknąć naruszenia ogólnych celów systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli.

(4) W art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono przepisy dotyczące udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia i określono kryteria kwalifikowalności i pierwszeństwa, które mogą stosować państwa członkowskie. Należy ustanowić szczególne warunki związane z niektórymi kryteriami kwalifikowalności i pierwszeństwa w celu zapewnienia równych szans w ich wdrażaniu oraz w celu uniknięcia obchodzenia systemu zezwoleń przez producentów, którym przyznano zezwolenia. Ponadto należy utrzymać trzy dodatkowe kryteria, wprowadzone na podstawie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560. Są to: kryterium kwalifikowalności dotyczące przywłaszczenia renomy chronionych oznaczeń geograficznych; kryterium pierwszeństwa preferujące producentów, którzy przestrzegają przepisów w ramach systemu i którzy nie porzucili winnic w swoich gospodarstwach; oraz kryterium pierwszeństwa preferujące organizacje nienastawione na zysk i służące celom społecznym, które otrzymały grunty skonfiskowane w związku z aktami terroryzmu lub innego rodzaju działalnością przestępczą. Kryterium kwalifikowalności stanowi odpowiedź na potrzebę ochrony renomy konkretnych oznaczeń geograficznych, w podobny sposób jak renomy konkretnych nazw pochodzenia, zapewniając, by nie były one zagrożone nowymi nasadzeniami. Pierwsze kryterium pierwszeństwa preferuje niektórych wnioskodawców w oparciu o ich historię działalności wykazującą, że przestrzegają przepisów w ramach systemu zezwoleń oraz że nie występują oni o zezwolenia na nowe nasadzenia, mając jednocześnie obszary uprawy winorośli wyłączone z produkcji, które mogłyby otrzymać zezwolenie na nasadzenie. Drugie kryterium pierwszeństwa ma na celu preferowanie organizacji nienastawionych na zysk i służących celom społecznym, które otrzymały grunty skonfiskowane w związku z aktami terroryzmu lub innego rodzaju działalnością przestępczą, w celu propagowania społecznego użytkowania terenów, które w przeciwnym razie mogłyby być wyłączone z produkcji.

(5) Biorąc pod uwagę art. 118 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, oraz w celu uwzględnienia naturalnych i społeczno-gospodarczych różnic i różnych strategii wzrostu wśród podmiotów w tych różnych obszarach na określonym terytorium, państwa członkowskie powinny stosować kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa, o których mowa w art. 64 ust. 1 oraz 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, jak również trzy dodatkowe kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa, w różny sposób na szczeblu regionalnym w zależności od tego, czy są to szczególne obszary kwalifikujące się do objęcia chronioną nazwą pochodzenia (ChNP), szczególne obszary kwalifikujące się do objęcia chronionym oznaczeniem geograficznym (ChOG), czy obszary bez oznaczenia geograficznego. Takie różnice w stosowaniu tych kryteriów w różnych obszarach danego terytorium powinny zawsze opierać się na różnicach między tymi obszarami.

(6) W celu reagowania na przypadki obchodzenia systemu nieprzewidziane w niniejszym rozporządzeniu państwa członkowskie powinny przyjąć środki zapobiegające obchodzeniu kryteriów kwalifikowalności lub kryteriów pierwszeństwa przez ubiegających się o zezwolenia, w przypadku gdyby ich działania nie były objęte szczegółowymi przepisami przeciwdziałającymi obchodzeniu określonymi w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli chodzi o konkretne kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa.

(7) Art. 66 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przewiduje możliwość współistnienia winorośli, do której wykarczowania zobowiązał się producent, z nowo nasadzoną winoroślą. Aby zapobiec nieprawidłowościom, państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania odpowiednich środków w celu zapewnienia, by zobowiązanie do wykarczowania zostało spełnione, w tym wymogu wnoszenia zabezpieczenia towarzyszącego przyznaniu zezwolenia na przewidywane ponowne nasadzenie. Ponadto konieczne jest doprecyzowanie, że w przypadku gdy karczowanie nie zostało przeprowadzone w czteroletnim terminie określonym w tym przepisie, winorośl nasadzoną w danym obszarze należy uznać za nieuprawnioną.

(8) Art. 66 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zezwala państwom członkowskim na ograniczenie ponownego nasadzenia na obszarach kwalifikujących się do produkcji win objętych chronionymi nazwami pochodzenia lub chronionymi oznaczeniami geograficznymi, zgodnie z zaleceniami uznanych i reprezentatywnych organizacji zawodowych. Przyczyny takich decyzji o ograniczeniu powinny być zdefiniowane w celu wyjaśnienia ich zakresu, gwarantując jednocześnie, że system jest spójny i że jest niemożliwy do obejścia. Należy zapewnić, by automatyczność w przyznawaniu zezwoleń na ponowne nasadzenia, ustanowiona w art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, nie utrudniała państwom członkowskim ograniczania udzielania zezwoleń dla konkretnych obszarów zgodnie z art. 63 ust. 2 lit. b) oraz ust. 3 tego rozporządzenia. Należy jednak wyjaśnić, że niektóre szczególne przypadki nie mogą być uznawane za próbę obejścia systemu.

(9) Art. 145 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że niektóre państwa członkowskie prowadzą rejestr winnic, który zawiera aktualne informacje na temat potencjału produkcyjnego. Szczegóły dotyczące informacji, które mają być zawarte w rejestrze winnic, powinny zostać określone w niniejszym rozporządzeniu.

(10) Art. 147 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że produkty sektora wina mogą być wprowadzane do obrotu na terytorium Unii jedynie, jeśli posiadają oficjalnie zatwierdzony dokument towarzyszący. Należy ustanowić przepisy dotyczące stosowania dokumentów towarzyszących.

(11) Z doświadczeń państw członkowskich wynika, że zakres zwolnienia z obowiązku przewozu produktów sektora wina na podstawie dokumentu towarzyszącego może obejmować większe odległości i szerszy zakres działalności, a tym samym ułatwiać transport wina, nie uniemożliwiając równocześnie osiągnięcia zadowalającego poziomu identyfikowalności produktów sektora wina. W szczególności zwolnieniem powinny być objęte sok winogronowy i moszcz winogronowy, opatrzone kodami CN 2009 61 i 2009 69, dostarczane podmiotom, które nie uczestniczą w produkcji wina, ponieważ podmioty te nie podlegają kontroli przez organy odpowiedzialne za sektor wina, a identyfikowalność tych produktów można zapewnić za pomocą dokumentu handlowego.

(12) Dyrektywa Rady 2008/118/WE 10 zawiera ujednolicone uregulowania w odniesieniu do niektórych wyrobów akcyzowych, w tym niektórych napojów alkoholowych, i przewiduje, że przesyłkom tych towarów musi towarzyszyć elektroniczny dokument administracyjny i inne dokumenty. W celu ustanowienia jednolitych zasad mających zastosowanie w całej Unii, a także uproszczenia formalności administracyjnych dla podmiotów, należy zapewnić, aby dokumenty towarzyszące przewozowi produktów sektora wina na potrzeby stosowania przepisów o podatku akcyzowym, były również traktowane jako uznane dokumenty towarzyszące w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(13) Biorąc pod uwagę art. 40 dyrektywy 2008/118/WE oraz w celu przyśpieszenia formalności administracyjnych dla podmiotów i zwiększenia poziomu gwarancji wiarygodności certyfikacji i identyfikowalności produktów sektora wina, w odniesieniu do produktów sektora wina pochodzących od drobnych producentów i do przesyłek produktów sektora wina nieobjętych podatkiem akcyzowym należy uznać stosowanie uproszczonego systemu informatycznego służącego do wydawania elektronicznych dokumentów towarzyszących, wprowadzonego przez państwa członkowskie, przewidującego wykorzystanie dokumentu handlowego zawierającego co najmniej informacje niezbędne do zidentyfikowania produktu i prześledzenia przebytej przez niego drogi. Jednak aby umożliwić państwom członkowskim, które nie stosują jeszcze takiego systemu informatycznego, utworzenie go, należy ustanowić okres przejściowy, podczas którego dopuszczalne będzie korzystanie zarówno z towarzyszących dokumentów elektronicznych, jak i papierowych.

(14) Biorąc pod uwagę art. 30 dyrektywy 2008/118/WE, należy zezwolić państwom członkowskim na stosowanie uproszczonych procedur i dokumentów, które umożliwiają im monitorowanie transportu produktów sektora wina wyłącznie w obrębie ich terytorium.

(15) Dokumenty towarzyszące mogą również służyć ogólnie do poświadczania określonych cech produktów sektora wina oraz w szczególności do poświadczania roku zbiorów lub odmiany winorośli i ich ChNP lub ChOG. W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich podmiotów należy ustanowić w niniejszym rozporządzeniu warunki, zgodnie z którymi dokumenty towarzyszące mogą być wykorzystywane do celów poświadczania powyższych informacji. W celu uproszczenia formalności administracyjnych dla podmiotów oraz uwolnienia właściwych organów od obciążeń związanych z rutynowymi zadaniami należy ustanowić przepisy, które pozwalałyby właściwym organom na upoważnienie podmiotów wysyłających do samodzielnego wypełnienia i poświadczenia w dokumentach towarzyszących źródła lub pochodzenia oraz właściwości produktów sektora wina, roku zbiorów lub odmiany (odmian) winorośli, z których produkty są wytwarzane, oraz ChNP lub ChOG wina.

(16) Jeżeli podmioty muszą przedstawić na wniosek państw trzecich konkretne świadectwa dotyczące cech wina, niniejsze rozporządzenie powinno przewidywać możliwość stosowania certyfikacji w odniesieniu do wywożonych produktów sektora wina oraz ustanowić warunki jej autentyczności i stosowania.

(17) Jako uzupełnienie dokumentów towarzyszących zgodnie z przepisami celnymi wymagane są dodatkowe dokumenty, takie jak deklaracje wywozowe jako dowód wywozu produktów sektora wina. Należy zatem określić dodatkowe procedury dotyczące sporządzania i zatwierdzania takich dokumentów zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 11 .

(18) Produkty sektora wina przewożone luzem są bardziej narażone na nadużycia niż oznakowane produkty w butelkach wyposażonych w zamknięcia jednorazowe. W związku z tym przy tego rodzaju przesyłkach powinno być wymagane uprzednie poinformowanie właściwego organu w miejscu załadunku o szczegółach zawartych w dokumencie towarzyszącym, chyba że stosuje się system informatyczny umożliwiający właściwemu organowi uzyskanie tych informacji w miejscu rozładunku.

(19) W celu ułatwienia właściwym organom kontroli przewozu przesyłek produktów pochodzących z państw trzecich, dopuszczonych do swobodnego obrotu, lub produktów pochodzących z Unii, które zostały najpierw wywiezione, a następnie ponownie przywiezione do Unii, w dokumentach towarzyszących przesyłkom tego rodzaju produktów po dopuszczeniu do swobodnego obrotu powinno być wymagane odniesienie do dokumentów wykorzystanych do celów dopuszczenia do swobodnego obrotu lub, w przypadku produktów pochodzących z Unii, do dokumentu towarzyszącego wydanego do celów pierwotnej przesyłki lub innego zaakceptowanego dokumentu potwierdzającego pochodzenie produktów.

(20) Ze względu na pewność prawa należy ustanowić zasady w celu zharmonizowania działań, które mają zostać podjęte przez odbiorcę w przypadku odmowy przyjęcia produktu przewożonego na podstawie dokumentu towarzyszącego oraz określenia, na podstawie którego dokumentu towarzyszącego produkt może być później transportowany.

(21) W przypadku gdy właściwy organ stwierdzi lub ma uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że doszło do poważnego naruszenia przez wysyłającego przepisów unijnych i krajowych w sektorze wina w odniesieniu do przewozu produktów sektora wina na podstawie dokumentów towarzyszących lub w odniesieniu do warunków produkcji lub składu takich produktów, jak i z myślą o umożliwieniu właściwym organom monitorowania późniejszego przewozu lub podejmowanie decyzji w sprawie wykorzystania danego produktu w przyszłości, należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące procedury, która może być wymagana przez właściwe organy w odniesieniu do dokumentów towarzyszących oraz wymiany informacji i wzajemnej pomocy między właściwymi organami w takich sytuacjach.

(22) Aby zapewnić skutek odstraszający lub przywrócić legalność w przypadku naruszeń dotyczących dokumentów towarzyszących przewozowi produktów sektora wina, które nie są poważnymi naruszeniami, należy ustanowić przepisy umożliwiające właściwemu organowi, który wykrył nieprawidłowości, podjęcie odpowiednich działań w celu uregulowania takiego przewozu lub wprowadzenie proporcjonalnych środków w związku z nieprawidłowościami, w tym zakazu wprowadzania do obrotu przedmiotowych produktów, oraz poinformowanie właściwego organu w miejscu załadunku.

(23) W trosce o pewność prawa właściwe jest, aby obowiązywały przepisy dotyczące przypadków siły wyższej lub nieprzewidzianych zdarzeń w trakcie transportu, tak aby przewoźnik wiedział, co jest niezbędne do uregulowania danego przewozu.

(24) Art. 90 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że przywożonym produktom sektora wina objętym tym artykułem musi towarzyszyć zaświadczenie sporządzone przez właściwy organ w kraju pochodzenia produktu oraz sprawozdanie z analiz opracowane przez podmiot lub służby wyznaczone przez państwo trzecie pochodzenia produktu. W celu zmniejszenia liczby dokumentów wymaganych przy przywozie do Unii oraz w celu ułatwienia przeprowadzania kontroli właściwym organom państw członkowskich, zaświadczenia i sprawozdania z analiz powinny zostać połączone w ramach jednego dokumentu - VI-1. Z myślą o zapewnieniu pewności prawa i ułatwień w handlu należy wprowadzić przepisy sprawiające, że taki dokument będzie traktowany jako dokument potwierdzający właściwości produktu sektora wina, rok zbiorów lub odmianę (odmiany) winorośli, lub chronioną nazwę pochodzenia (ChNP) lub chronione oznaczenie geograficzne (ChOG).

(25) Ze względu na harmonizację i zmniejszanie obciążeń administracyjnych zarówno z myślą o podmiotach, jak i o państwach członkowskich, odstępstwa od obowiązku przedstawienia dokumentu VI-1 dla produktów sektora wina, które są przywożone do Unii, powinny zostać dostosowane do zwolnień mających zastosowanie do dokumentów towarzyszących przewozom produktów sektora wina po ich dopuszczeniu do swobodnego obrotu w obrębie Unii, do unijnego systemu zwolnień celnych określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1186/2009 12 i do zwolnień wynikających z konkretnych konwencji o stosunkach dyplomatycznych zawartych z państwami trzecimi.

(26) Aby umożliwić właściwym organom państw członkowskich stosowanie zharmonizowanych procedur i tego samego rodzaju dokumentu bez względu na państwo członkowskie przeznaczenia przywożonych produktów, należy wprowadzić wzór dokumentu VI-1 i jego wyciągu, dokumentu VI-2, a także szczegóły dotyczące procedury, która ma być stosowana do ich wydawania.

(27) Należy ustalić zasady dotyczące stosowania dokumentu VI-1 i wyciągu VI-2, aby zagwarantować, że wszystkie zainteresowane strony będą dopuszczać przesyłkę do swobodnego obrotu zgodnie z taką samą procedurą. Biorąc pod uwagę praktyki handlowe, należy wyraźnie podkreślić, że w przypadku dzielenia jednej partii wina na mniejsze właściwe organy powinny być uprawnione do zlecania sporządzenia pod ich nadzorem wyciągów z dokumentu VI-1, które towarzyszyć będą każdej nowej partii produktu powstałej na skutek podziału.

(28) Aby ułatwić wymianę handlową i uprościć przywozy pośrednie, należy ustanowić przepisy określające przypadki, w których nie są wymagane dalsze analizy w odniesieniu do przywozu z państw trzecich innych niż państwo pochodzenia produktu sektora wina.

(29) W celu uwzględnienia specyfiki konkretnych win, takich jak wina likierowe i wina wzmocnione do destylacji, jak również win z oznaczeniem geograficznym, należy ustanowić przepisy w odniesieniu do wykorzystania dokumentu VI-1 do przesyłek takich win. W celu zmniejszenia obciążeń spoczywających na eksporterach i organach władz przedstawienie dokumentu VI-1 powinno być wystarczającym poświadczeniem oznaczenia geograficznego lub pochodzenia winnego alkoholu dodanego do win likierowych lub win wzmocnionych do destylacji, o ile spełnione są określone warunki.

(30) W celu ułatwienia wymiany handlowej z państwami trzecimi, które zawarły z Unią Europejską umowy zawierające klauzule dotyczące bliższej współpracy w zakresie zapobiegania nadużyciom i które utrzymują dobre stosunki handlowe z Unią, należy upoważnić producentów z tych państw do samodzielnego wystawiania dokumentów VI-1 i uznawać te dokumenty za dokumenty wydane przez właściwe organy państw trzecich lub instytucje albo służby wyznaczone przez państwa trzecie, o których mowa w art. 90 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w sposób podobny do tego, który jest już dozwolony w przypadku win pochodzących z Unii.

(31) Biorąc pod uwagę rozwój systemów komputerowych w sektorze wina oraz w celu ułatwienia monitorowania transportu i kontroli produktów sektora wina, należy również zezwolić na wykorzystanie systemów komputerowych i wydawanie dokumentów elektronicznych przez właściwe organy państw trzecich lub bezpośrednio przez podmioty w państwach trzecich pod nadzorem właściwych organów. Niemniej jednak wykorzystanie systemów komputerowych powinno być uzależnione od przestrzegania pewnych minimalnych warunków i uznania przez Unię, że system kontroli ustanowiony w państwie trzecim zapewnia wystarczające gwarancje co do charakteru, pochodzenia oraz identyfikowalności produktów sektora wina przywożonych do Unii z tego państwa trzeciego. W związku z tym konieczne jest określenie tych minimalnych warunków. W celu uproszczenia i przyspieszenia procedur zarówno dla podmiotów, jak i właściwych organów upoważnionych do wydawania wyciągów VI-2, należy zezwolić organom państw członkowskich na wydawanie takich wyciągów za pomocą systemów komputerowych, zgodnie z procedurami, które mają zostać przez nie ustalone.

(32) Zgodnie z art. 147 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 osoby fizyczne lub osoby prawne, które przechowują produkty sektora wina, są zobowiązane do prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów w odniesieniu do tych produktów. Jednak w przypadku niektórych podmiotów, których zasoby lub sprzedaż nie przekraczają określonych progów, lub które sprzedają produkty jedynie na terenie własnych zakładów, prowadzenie ewidencji stanowiłby nieproporcjonalne obciążenie. Dlatego te podmioty powinny być zwolnione z tego obowiązku. Do celów przejrzystości i kontroli państwa członkowskie powinny prowadzić wykaz podmiotów mających obowiązek prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów. Ponadto w celu zapewnienia identyfikowalności i monitorowania przemieszczania i przechowywania produktów sektora wina należy ustanowić zasady dotyczące potrzeby stworzenia osobnego rejestru dla każdego przedsiębiorstwa, jak również informacji na temat sposobu prowadzenia takich rejestrów oraz tego, jakie rodzaje działalności należy wpisywać do rejestru.

(33) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić wspólne zasady mające zastosowanie do wszystkich podmiotów. W celu ułatwienia kontroli państwa członkowskie powinny jednak móc ustanowić dodatkowe przepisy dotyczące objętych rejestracją informacji na temat niektórych produktów lub działań, które mają zostać wpisane do rejestru, oraz wymagać od podmiotów powiadamiania o niektórych rodzajach obróbki, które mają być wpisywane do rejestru. Jednak ze względu na fakt, że takie powiadomienia mogłyby powodować nieproporcjonalne obciążenia administracyjne dla niektórych podmiotów, uzasadnione jest, aby ograniczyć możliwość nakładania przez państwa członkowskie wymogu składania takich powiadomień.

(34) Aby ułatwić gromadzenie danych z zakresu informacji o rynku na potrzeby monitorowania rynku i zarządzania nim, przy jednoczesnym ograniczeniu obciążeń administracyjnych, należy ustanowić przepisy, które zapewnią, by deklaracje dotyczące produkcji oraz stanu zapasów były składane przez zainteresowane podmioty mające siedzibę w państwach członkowskich, które mają obowiązek prowadzenia rejestru winnic. Państwa członkowskie, które nie są zobowiązane do prowadzenia rejestru winnic, powinny jednak mieć możliwość domagania się takiej deklaracji. W celu uniknięcia powielania danych państwa członkowskie, które wprowadziły rejestr winnic zawierający corocznie aktualizowane informacje dotyczące obszaru upraw winorośli w odniesieniu do każdego plantatora winorośli, powinny mieć możliwość zwolnienia przedsiębiorców z deklarowania powierzchni w deklaracjach produkcji.

(35) W celu poprawy identyfikowalności oraz zarządzania rynkiem państwom członkowskim należy zezwolić na gromadzenie dodatkowych danych dotyczących produkcji winogron i moszczu winogronowego przeznaczonych do produkcji wina. W tym celu państwom członkowskim należy zezwolić na wymaganie deklaracji zbiorów.

(36) W celu poprawy identyfikowalności oraz zarządzania rynkiem państwom członkowskim należy zezwolić na gromadzenie danych na temat działań, które mogą mieć miejsce między datą rzeczywistego zbioru a datami składania deklaracji zbiorów i produkcji dotyczących przetwarzania lub wprowadzania do obrotu zebranych winogron i pochodzących z nich moszczu oraz soku winogronowego.

(37) W celu poprawy przejrzystości i zarządzania rynkiem przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu nie powinny utrudniać państwom członkowskim zwracania się o bardziej wyczerpujące informacje. Ponadto w przypadku braku produkcji lub zapasów państwom członkowskim należy zezwolić na zwolnienie podmiotów z obowiązku składania deklaracji.

(38) Do celów art. 89 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 należy ustanowić jednolite zasady dotyczące kontroli, które mają zostać przeprowadzone w odniesieniu do rynku wewnętrznego. W związku z tym organy odpowiedzialne za monitorowanie przechowywania i wprowadzania do obrotu produktów sektora wina powinny dysponować narzędziami niezbędnymi do przeprowadzania skutecznych kontroli, zgodnie z jednolitymi zasadami mającymi zastosowanie w całej Unii, w odniesieniu do potencjału produkcyjnego, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących, certyfikacji oraz rejestru przychodów i rozchodów.

(39) W celu zagwarantowania sprawnego funkcjonowania kontroli i pobierania próbek winogron i produktów sektora wina należy przyjąć przepisy mające na celu powstrzymanie stron podlegających kontroli przed zakłócaniem tych kontroli oraz zobowiązanie tych stron do ułatwiania pobierania próbek i przekazywania informacji wymaganych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(40) Z myślą o zapewnieniu państwom członkowskim skutecznych narzędzi, które pozwolą ograniczyć ryzyko popełniania oszustw związanych z produkcją wina, ustanowiona została analityczna baza danych izotopowych, o której mowa w art. 89 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Została ona stworzona w europejskim ośrodku referencyjnym ds. kontroli w sektorze wina, który nią zarządza i który został ustanowiony w ramach Wspólnego Centrum Badawczego. Zastosowanie metod referencyjnych analizy izotopowej zapewnia skuteczne kontrole wzbogacania produktów sektora wina lub pozwala wykryć, czy do takich produktów dodano wodę. Obok innych technik analitycznych analityczna baza danych izotopowych pomaga w sprawdzaniu, czy produkty sektora wina są zgodne z pochodzeniem i odmianami wskazanymi w deklaracji. W tym celu należy ustanowić przepisy umożliwiające zastosowanie metod referencyjnych analizy izotopowej oraz prowadzenie i aktualizację bazy danych analitycznych.

(41) Państwa członkowskie powinny zapewnić skuteczność pracy organów odpowiedzialnych za kontrole w sektorze wina. W związku z tym kontrole powinny być koordynowane między właściwymi organami w państwach członkowskich, w sytuacji gdy za kontrole w sektorze wina odpowiada wiele różnych organów, a państwa członkowskie powinny wyznaczyć pojedynczy organ odpowiedzialny za komunikację między nimi a Komisją.

(42) Aby ułatwić przeprowadzanie kontroli w całej Unii, państwa członkowskie powinny podjąć działania niezbędne do zapewnienia, by personel właściwych organów posiadał kompetencje w zakresie prowadzenia dochodzeń właściwe dla zagwarantowania przestrzegania przepisów.

(43) W celu zapewnienia identyfikowalności produktów sektora wina i zgodności z unijnymi przepisami odnoszącymi się do sektora wina należy utrzymać koordynację kontroli i dostępu do informacji dla właściwych organów w sektorze wina. Aby w pełni zrealizować to skoordynowane podejście, różne organy zaangażowane w kontrole produktów sektora wina objętych akcyzą powinny mieć dostęp do informacji na temat przewożenia tych produktów na podstawie dyrektywy 2008/118/WE i rozporządzenia (WE) nr 684/2009. W tym celu wskazane jest uwzględnienie skomputeryzowanego systemu przepływu produktów objętych podatkiem akcyzowym i nadzoru nad nimi ustanowiony decyzją nr 1152/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 13 .

(44) Współzależność rynków sektora wina oraz handlu między państwami członkowskimi i państwami trzecimi wymaga ścisłej współpracy między różnymi organami odpowiedzialnymi za kontrole. W celu skutecznej współpracy między państwami członkowskimi w zakresie stosowania przepisów w sektorze wina właściwe organy państw członkowskich powinny być w stanie komunikować się z właściwymi organami innego państwa członkowskiego. W tym celu należy ustanowić zasady regulujące wzajemną pomoc na żądanie. W celu uproszczenia zarządzania wydatkami związanymi z pobieraniem i wysyłaniem próbek, ich analizą i badaniami organoleptycznymi oraz korzystaniem z usług specjalisty powinna zostać ustanowiona zasada, że tego rodzaju wydatki ponosi właściwy organ państwa członkowskiego zlecający pobieranie próbek lub zamawiający usługi eksperta.

(45) Aby zwiększyć skuteczność wzajemnej pomocy właściwych organów, niniejsze rozporządzenie powinno zawierać przepis dotyczący mocy wiążącej wyników kontroli przeprowadzonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym przeprowadzono kontrolę.

(46) W celu skutecznego zwalczania oszustw, aby uniknąć poważnego ryzyka nadużyć finansowych lub aby podjąć odpowiednie działania w przypadku podejrzenia lub wykrycia niezgodności produktów sektora wina z unijnymi przepisami, instytucje łącznikowe odnośnych państw członkowskich powinny mieć możliwość powiadamiania się wzajemnie o takich przypadkach. W tym celu zainteresowane państwa członkowskie powinny korzystać z systemów informatycznych udostępnianych przez Komisję.

(47) Art. 64 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 przewiduje kary administracyjne w przypadkach niezgodności w odniesieniu do kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań lub innych obowiązków wynikających ze stosowania sektorowego prawodawstwa rolnego. Na podstawie art. 71 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 należy ustanowić kary administracyjne w odniesieniu do nasadzeń bez zezwolenia. W celu zapewnienia odstraszającego skutku państwa członkowskie powinny móc stopniować te kary, w zależności od wartości handlowej win wytwarzanych w odnośnych winnicach. Minimalna wysokość tych kar powinna odpowiadać średniemu rocznemu dochodowi z hektara obszaru uprawy winorośli na poziomie Unii, mierzonemu jako marża brutto na hektar obszaru uprawy winorośli. Należy stopniować kary, począwszy od tej wartości minimalnej, w zależności od tego, jak długo trwało nieprzestrzeganie przepisów. Państwa członkowskie powinny również mieć możliwość stosowania wyższych kar minimalnych wobec producentów na danym obszarze, w przypadku gdy minimalne wartości ustalone na szczeblu unijnym kształtują się poniżej szacowanego średniego rocznego dochodu z hektara danego obszaru. Takie zwiększenie minimalnej wartości kary powinno być proporcjonalne do szacunkowego średniego rocznego dochodu z hektara w odniesieniu do obszaru, na którym znajduje się niedozwolona uprawa winorośli,

(48) Z uwagi na potrzebę zapewnienia szybkiej i skutecznej ochrony konsumentów kluczowe znaczenie ma zapewnienie możliwości zawieszenia stosowania dokumentów towarzyszących i procedur certyfikacyjnych przez podmioty, których działalność została uznana za niezgodną z unijnymi przepisami w zakresie produkcji lub transportu produktów sektora wina lub stosowania uproszczonych przepisów albo elektronicznych procedur dotyczących przywozu w przypadku wystąpienia oszustw lub zagrożenia dla zdrowia konsumentów, lub co do których istnieje podejrzenie niezgodności z tymi unijnymi przepisami.

(49) W celu zapewnienia skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia oraz właściwego monitorowania rynku wina należy ustanowić kary ze skutkiem odstraszającym, które mają być stosowane przez państwa członkowskie w zależności od dotkliwości i powtarzalności nieprzestrzegania przepisów w przypadku niespełniania obowiązków prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów, składania deklaracji lub przesyłania powiadomień.

(50) W celu zapewnienia równego traktowania podmiotów należy ustanowić zasady dotyczące przypadków oczywistych błędów oraz wyjątkowych okoliczności.

(51) Zgodnie z art. 223 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 należy ustanowić przepisy w sprawie powiadomień przekazywanych Komisji przez państwa członkowskie. W tym celu należy określić charakter i rodzaj informacji, które mają być przekazywane, oraz warunków publikowania informacji.

(52) W celu ułatwienia kontroli dokumentów przywozu produktów sektora wina wydanych przez państwa trzecie Komisja powinna sporządzić i opublikować wykaz właściwych organów, wyznaczonych instytucji lub służb i upoważnionych producentów wina zgłoszonych przez państwa trzecie do celów sporządzania takich dokumentów. W celu ułatwienia komunikacji i przesyłania żądania pomocy między państwami członkowskimi a Komisją, z jednej strony, a państwami trzecimi, z drugiej strony, Komisja powinna również podać do publicznej wiadomości, która instytucja jest instytucją łącznikową wyznaczoną w każdym z państw trzecich do kontaktowania się z Komisją i państwami członkowskimi.

(53) W celu zapewnienia odpowiedniej jakości produktów sektora wina należy ustanowić przepisy dotyczące wprowadzenia w życie zakazu nadmiernego tłoczenia winogron. Weryfikacja prawidłowego stosowania tego zakazu wymaga odpowiedniego monitorowania produktów ubocznych powstałych w wyniku produkcji wina i ich ostatecznego wykorzystania. W tym celu powinny zostać ustalone zasady dotyczące minimalnej zawartości alkoholu w produktach ubocznych po wytłoczeniu winogron, jak również warunków obowiązkowego usuwania produktów ubocznych znajdujących się w posiadaniu osób fizycznych, osób prawnych lub grup osób, pod nadzorem właściwych organów państw członkowskich. Ponieważ warunki te są bezpośrednio związane z procesem produkcji wina, powinny one zostać umieszczone w wykazie wraz z praktykami enologicznymi i ograniczeniami dotyczącymi produkcji wina określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 606/2009. Należy zatem odpowiednio zmienić wspomniane rozporządzenie.

(54) W trosce o jasność i pewność prawa należy skreślić przepisy rozporządzenia (WE) nr 555/2008, (WE) nr 606/2009 i (WE) nr 607/2009, które zostaną zastąpione niniejszym rozporządzeniem i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/274. Z tego samego powodu rozporządzenie (WE) nr 436/2009 i rozporządzenie delegowane (UE) 2015/560 powinny zostać uchylone,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WPROWADZAJĄCE

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy uzupełniające rozporządzenia, odpowiednio, (UE) nr 1306/2013 i (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do:

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274 stosuje się następujące definicje:

a) 14

"plantator winorośli" oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których gospodarstwo znajduje się na terytorium Unii w rozumieniu art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej w związku z art. 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz które posiadają obszar upraw winorośli, jeżeli produkt pochodzący z tego obszaru jest wykorzystywany do komercyjnej produkcji produktów sektora wina lub obszar ten jest objęty zwolnieniami do celów doświadczalnych lub na nasadzenia lub ponowne nasadzenia na obszarach przeznaczonych do zakładania zbiorów odmian winorośli przeznaczonych do zachowania zasobów genetycznych, lub na szkółki szczepów, o których mowa w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia;

c) 15

"działka winnicy" oznacza działkę rolną zgodnie z definicją w art. 67 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 obsadzoną winoroślą przeznaczoną do komercyjnego wytwarzania produktów sektora wina lub objętą zwolnieniami do celów doświadczalnych lub na nasadzenia lub ponowne nasadzenia na obszarach przeznaczonych do zakładania zbiorów odmian winorośli przeznaczonych do zachowania zasobów genetycznych, lub na szkółki szczepów, o których mowa w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia;

"podmiot dokonujący zbiorów" oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę takich osób, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, które dokonują zbioru winogron pochodzących z obszaru, na którym zostały one nasadzone w celu prowadzenia sprzedaży tych winogron do produkcji produktów sektora wina przez strony trzecie lub w celu przetworzenia ich na produkty sektora wina w swoim gospodarstwie, lub zlecania ich przetworzenia w swoim gospodarstwie w celach komercyjnych;

"sprzedawca detaliczny" oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę takich osób, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których działalność gospodarcza obejmuje bezpośrednią sprzedaż konsumentom wina i moszczu winogronowego w małych ilościach, które określają poszczególne państwa członkowskie, mając na uwadze szczególne cechy handlu i dystrybucji, ale z wyłączeniem osób, które wykorzystują piwnice wyposażone do składowania wina lub urządzenia do butelkowania wina w znacznych ilościach, oraz osób, które zajmują się sprzedażą obwoźną wina przewożonego luzem;

Do celów rozdziałów IV-VIII niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem art. 47, oraz rozdziałów IV-VII rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274 "producent" oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę takich osób, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, które same przetwarzają świeże winogrona, moszcz winogronowy lub młode wino w trakcie fermentacji na wino lub moszcz do celów handlowych lub w imieniu których są one przetwarzane.

ROZDZIAŁ II

SYSTEM ZEZWOLEŃ NA NASADZENIA WINOROŚLI

Artykuł 3

Obszary wyłączone z systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli

2. 17

Nasadzenie lub ponowne nasadzanie na obszarach przeznaczonych do celów doświadczalnych lub na nasadzenia lub ponowne nasadzenia na obszarach przeznaczonych do zakładania zbiorów odmian winorośli przeznaczonych do zachowania zasobów genetycznych lub na szkółki szczepów podlega obowiązkowi uprzedniego powiadomienia o tym właściwych organów. Powiadomienie zawiera wszystkie istotne informacje dotyczące tych obszarów oraz informacje o okresie, w jakim będzie trwało doświadczenie lub będą utrzymywane zbiory odmian winorośli, lub będzie trwała produkcja w szkółkach szczepów. O przedłużeniu takich okresów należy również powiadomić właściwe organy.

W przypadku gdy nie ma ryzyka wystąpienia zakłóceń na rynku, państwa członkowskie mogą zdecydować, że w okresach, o których mowa w akapicie pierwszym, winogrona produkowane na tych obszarach, a także produkty sektora wina otrzymane z takich winogron mogą być wprowadzane do obrotu. Na koniec takich okresów dany producent musi albo:

Obszary przeznaczone do celów doświadczalnych lub na szkółki szczepów, które zostały nasadzone przed dniem 1 stycznia 2016 r. w następstwie przyznania nowych praw do nasadzeń, nadal spełniają po tej dacie wszelkie warunki określone dla korzystania z takich praw do końca okresu trwania doświadczenia lub produkcji w szkółkach szczepów, na które zostały one przyznane. Po upływie tych terminów mają zastosowanie przepisy określone w akapicie pierwszym i drugim.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie do obszarów przeznaczonych do zakładania zbiorów odmian winorośli tylko wtedy, gdy celem utworzenia takich zbiorów jest zachowanie zasobów genetycznych odmian winorośli, które są typowe dla danego regionu produkcji wina, oraz gdy obszar objęty każdym zbiorem nie przekracza 2 hektarów.

Państwa członkowskie mogą sporządzić wykaz odmian winorośli sklasyfikowanych zgodnie z art. 81 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 na ich terytoriach, które kwalifikują się na poziomie krajowym lub regionalnym do celów utworzenia zbioru odmian w celu zachowania zasobów genetycznych. Państwa członkowskie mogą również ustalić maksymalny obszar zbiorów takich odmian winorośli o powierzchni poniżej 2 hektarów, jak również maksymalną liczbę roślin przypadającą na odmianę, mniejszą niż pułap określony w art. 2 ust. 1 lit. l) niniejszego rozporządzenia.

3. 18

Nasadzenie lub ponowne nasadzenie na obszarach, z których wino lub produkty sektora wina przeznaczone są wyłącznie do spożycia w gospodarstwie domowym osoby fizycznej lub grupy osób fizycznych niebędących plantatorami winorośli w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a), podlega następującym warunkom:

Artykuł 4

Kryteria przyznawania zezwoleń

W przypadku gdy państwa członkowskie stosują kryterium kwalifikowalności ustanowione w art. 64 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, mają zastosowanie przepisy określone w sekcji A załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie mogą również zastosować dodatkowe obiektywne i niedyskryminacyjne kryterium wymagające, by wniosek nie pociągał za sobą ryzyka przywłaszczenia renomy konkretnych chronionych oznaczeń geograficznych - na zasadzie domniemania -, chyba że władze publiczne dowiodą, że takie ryzyko istnieje.

Zasady stosowania tego dodatkowego kryterium określone są w sekcji B załącznika I.

W przypadku gdy państwa członkowskie stosują jedno lub więcej z kryteriów kwalifikowalności, o których mowa w art. 64 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, mają zastosowanie przepisy określone w sekcjach A-H załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie mogą również stosować dodatkowe obiektywne i niedyskryminujące kryteria dotyczące uprzedniego postępowania producenta oraz organizacji nienastawionych na zysk i służących celom społecznym, które otrzymały grunty skonfiskowane w związku z aktami terroryzmu lub innego rodzaju działalnością przestępczą. Zasady stosowania tych dodatkowych kryteriów określono w sekcji I załącznika II.

Artykuł 5

Zezwolenia na przewidywane ponowne nasadzanie

Państwa członkowskie mogą uzależnić od złożenia zabezpieczenia udzielanie zezwoleń producentom prowadzącym karczowanie obszaru nasadzonego winoroślą zgodnie z art. 66 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

W każdym przypadku, jeżeli karczowanie nie jest przeprowadzone przez producentów do końca czwartego roku od dnia, w którym nowe winorośle zostały nasadzone, w odniesieniu do obszaru, który nie został wykarczowany, stosuje się art. 71 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 6 19

Ograniczenia dotyczące ponownego nasadzenia

Państwa członkowskie mogą ograniczyć ponowne nasadzenia na podstawie art. 66 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w przypadku gdy dany teren, który ma być ponownie nasadzony, znajduje się w obszarze dla którego wydawanie zezwoleń na nowe nasadzenia jest ograniczone zgodnie z art. 63 ust. 2 lit. b) tego rozporządzenia, i pod warunkiem że decyzja jest uzasadniona potrzebą uniknięcia udokumentowanego ryzyka dewaluacji konkretnej chronionej nazwy pochodzenia (ChNP) lub konkretnego chronionego oznaczenia geograficznego (ChOG).

Ryzyko dewaluacji, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie występuje w przypadku gdy:

ROZDZIAŁ III

REJESTR WINNIC

Artykuł 7

Minimum informacji, jakie należy ująć w rejestrze winnic

ROZDZIAŁ IV

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE I ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRZYWOZU PRODUKTÓW SEKTORA WINA

SEKCJA I

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE DO CELÓW MONITOROWANIA I CERTYFIKACJI PRODUKTÓW SEKTORA WINA

Artykuł 8

Zasady ogólne

Do celów art. 147 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przy każdej czynności przewozu produktów sektora wina między plantatorami winorośli, podmiotami dokonującymi zbiorów, producentami, przetwórcami, podmiotami dokonującymi butelkowania lub handlowcami, lub między nimi a sprzedawcami detalicznymi, wymagany jest dokument towarzyszący.

Podmioty, o których mowa w akapicie pierwszym, muszą być w stanie przedstawić właściwym organom dokument towarzyszący na każdym etapie przewozu.

Artykuł 9

Zwolnienia

Na zasadzie odstępstwa od art. 8 dokument towarzyszący nie jest wymagany:

w przypadku przewożenia produktów sektora wina z winnic do zakładów produkcji wina, między dwoma pomieszczeniami tego samego przedsiębiorstwa lub między pomieszczeniami należącymi do grupy producentów, kiedy nie następuje zmiana właściciela, pod warunkiem że transportu dokonuje się na potrzeby produkcji, przetwarzania, składowania lub butelkowania wina, całkowita odległość drogą nie przekracza 70 km i transport odbywa się wyłącznie na terytorium jednego państwa członkowskiego lub został zatwierdzony przez właściwe władze zainteresowanych państw członkowskich;

w przypadku przewozu wytłoków winogronowych i drożdżowego osadu winiarskiego:

w przypadku wymienionych poniżej produktów sektora wina przewożonych wyłącznie w obrębie terytorium państwa członkowskiego w pojemnikach o pojemności nominalnej nie większej niż 60 litrów:

Artykuł 10

Uznawane dokumenty towarzyszące

Właściwe organy uznają następujące dokumenty za dokumenty towarzyszące, pod warunkiem że spełniają one wymogi ustanowione w ust. 2-5 i w załączniku V:

w przypadku produktów sektora wina wysyłanych wewnątrz państwa członkowskiego lub pomiędzy państwami członkowskimi, nie naruszając lit. b) niniejszego akapitu:

(i)

jeden z dokumentów, o których mowa w art. 21 ust. 6 lub art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2008/118/WE w przypadku produktów przewożonych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy na terytorium Unii, pod warunkiem że w zaznaczono w nim wyraźnie niepowtarzalny administracyjny numer ewidencyjny, o którym mowa w art. 21 ust. 3 tej dyrektywy ("numer ARC"), został on sporządzony zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 684/2009 20 , a w przypadku gdy stosowany jest dokument, o którym mowa w art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2008/118/WE, wysyłający spełnia wymogi wynikające z ust. 1;

(iii)

w przypadku produktów sektora wina objętych akcyzą i wysyłanych przez drobnych producentów zgodnie z art. 40 dyrektywy 2008/118/WE i w przypadku produktów nieobjętych akcyzą, jeden z następujących dokumentów, sporządzony zgodnie z warunkami określonymi przez państwo członkowskie wysyłki:

Dokumenty, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) ppkt (iii) tiret drugie, mogą być stosowane tylko do dnia 31 grudnia 2020 r.

Dokumenty, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), muszą zawierać informacje, o których mowa w sekcji A załącznika V, lub umożliwiać właściwym organom uzyskanie dostępu to tych informacji.

Jeżeli te dokumenty zawierają numer ARC nadawany przez system komputerowy, o którym mowa w art. 21 ust. 2 dyrektywy 2008/118/WE, lub numer MVV nadawany przez system informatyczny ustanowiony przez państwo członkowskie wysyłki, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) ppkt (iii) tiret pierwsze, informacje, o których mowa w sekcji A załącznika V do niniejszego rozporządzenia, muszą znajdować się w wykorzystywanym systemie.

Dokumenty, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) ppkt (iii) tiret drugie, i ich kopie muszą przed wysyłką zostać zatwierdzone:

Specjalna pieczęć lub pieczęć wymagana przez władze, o której mowa w lit. b), może być wcześniej nadrukowana na formularzach, jeżeli druk zostanie wykonany przez zatwierdzoną w tym celu drukarnię.

Artykuł 11

Poświadczenie pochodzenia lub miejsca pochodzenia, cech, roku zbiorów lub odmiany winorośli oraz ChNP lub ChOG

Artykuł 12

Certyfikacja wywożonych produktów sektora wina

W przypadku gdy właściwe organy państwa trzeciego przeznaczenia wymagają certyfikacji, o której mowa w art. 11, w odniesieniu do produktów sektora wina wysyłanych do tego państwa trzeciego, certyfikacja odbywa się w jednej z następujących form:

Artykuł 13

Dokumenty stosowane jako dowód wywozu

Jeżeli produkty sektora wina są przewożone na podstawie dokumentu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. a) ppkt (iii), dowód opuszczenia obszaru celnego Unii jest ustanawiany zgodnie z art. 334 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447. W takim przypadku wysyłający lub osoba upoważniona działającą w imieniu wysyłającego umieszcza na dokumencie towarzyszącym numer referencyjny deklaracji wywozowej, o której mowa w art. 331 tego rozporządzenia, wydawanej przez urząd celny wywozu z wykorzystaniem jednej z adnotacji wymienionych w sekcji D załącznika V do niniejszego rozporządzenia.

Produktom sektora wina, które są czasowo wywożone w ramach uszlachetniania biernego przewidzianego w art. 210 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 952/2013 zgodnie z tytułem VII rozdział I oraz V rozporządzenia (UE) 2015/2446 23 i z tytułem VII rozdział I rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 do jednego z państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) w celu przeprowadzenia składowania, dojrzewania lub pakowania, musi towarzyszyć, oprócz dokumentu towarzyszącego, arkusz informacyjny ustanowiony zaleceniem Rady Współpracy Celnej z dnia 3 grudnia 1963 r. Arkusz ten zawiera w rubrykach zarezerwowanych dla opisu produktu opis zgodny ze wspólnotowymi i krajowymi przepisami oraz ilość przewożonego wina.

Informacje te pochodzą z oryginału dokumentu towarzyszącego przewozowi, na podstawie którego wino zostało przewiezione do urzędu celnego, który wydaje arkusz informacyjny. Ponadto w arkuszu informacyjnym należy podać rodzaj, datę i numer dokumentu towarzyszącego wcześniej przewozowi.

W przypadku ponownego wprowadzenia na obszar celny Unii produktów, o których mowa w akapicie pierwszym, arkusz informacyjny jest należycie wypełniony przez właściwy urząd celny EFTA. Dokument ten jest równoważny z dokumentem towarzyszącym w przypadku przewozu do urzędu celnego właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia w Unii lub ze względu na miejsce dopuszczenia do spożycia, pod warunkiem że w rubryce zarezerwowanej na oznaczenie towarów dokument ten zawiera dane określone w akapicie pierwszym.

Właściwy urząd celny w Unii potwierdza kopię lub kserokopię tego dokumentu dostarczaną przez odbiorcę lub jego przedstawiciela i zwraca mu ją do celów stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

Przewóz produktów sektora wina luzem

Jeżeli system komputerowy lub system informatyczny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. a) pkt (iii) tiret pierwsze lub w art. 10 ust. 5, nie jest stosowany lub jeżeli system ten nie umożliwia właściwemu organowi na miejscu rozładunku uzyskania informacji, wysyłający przesyłki produktów sektora wina luzem przekazuje, najpóźniej w dniu wyjazdu środka transportu, egzemplarz dokumentu towarzyszącego właściwemu organowi na terytorium, na którym znajduje się miejsce załadunku, w odniesieniu do następujących produktów:

produkty niepochodzące z Unii w ilości powyżej 60 litrów:

produkty bez względu na ich pochodzenie i przewożoną ilość, nie naruszając zwolnień przewidzianych w art. 9:

Właściwy organ w państwie członkowskim, na terytorium którego znajduje się miejsce załadunku, informuje właściwy organ w państwie członkowskim, na terytorium którego znajduje się miejsce rozładunku, że transport został rozpoczęty.

Artykuł 15

Przesyłki produktów z państw trzecich lub z Unii pierwotnie wywiezionych do państwa trzeciego

W przypadku transportu w obrębie obszaru celnego Unii partii produktów pochodzących z państwa trzeciego dopuszczonych do swobodnego obrotu dokument towarzyszący opiera się na dokumencie VI-1, o którym mowa w art. 20, lub równoważnym dokumencie, o którym mowa w art. 26 lub 27, i zawiera następujące informacje lub pozwala właściwym organom na uzyskanie dostępu do następujących informacji:

Podmiot musi być w stanie przedstawić dokument VI-1, równoważny dokument, o którym mowa w art. 26 lub 27, lub wyciąg VI-2, o którym mowa w art. 22, w każdej chwili na żądanie właściwych organów państw członkowskich.

W przypadku przewozu w obrębie terytorium celnego Unii partii produktów sektora wina pochodzących z Unii, pierwotnie wywiezionych do państwa trzeciego lub do terytorium, o którym mowa w art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy 2008/118/WE, dokument towarzyszący obejmuje następujące informacje lub pozwala właściwym organom na uzyskanie dostępu do następujących informacji:

Artykuł 16

Odmowa przyjęcia przesyłki przez odbiorcę

Jeżeli odbiorca odrzuca część lub całość produktu przewożonego na podstawie dokument towarzyszącego, na odwrocie dokumentu umieszcza adnotację "produkt odrzucony przez odbiorcę" oraz datę i podpis oraz, w odpowiednim przypadku, uzupełnia je, podając ilości odrzuconego produktu w litrach lub kilogramach.

W takim przypadku dany produkt może zostać odesłany do wysyłającego na podstawie tego samego dokumentu towarzyszącego przewozowi lub zatrzymany w pomieszczeniach przewoźnika do czasu sporządzenia nowego dokumentu towarzyszącego produktowi podczas wysyłki zwrotnej.

Artykuł 17

Zatwierdzenie dokumentu towarzyszącego w przypadku poważnego naruszenia przepisów lub niezgodności z nimi

W przypadku gdy właściwy organ stwierdzi lub ma uzasadniony powód, by podejrzewać, że wysyłający przewoził lub przewozi produkt sektora wina, który nie spełnia przepisów unijnych lub przepisów krajowych przyjętych na podstawie przepisów unijnych dotyczących warunków produkcji lub składu, lub produkt sektora wina, w odniesieniu do którego popełniono poważne naruszenie odnoszące się do dokumentów towarzyszących, może on zażądać od wysyłającego wypełnienia nowego dokumentu towarzyszącego przewozowi temu produktowi i jego zatwierdzenia przez właściwy organ.

Przyznanie zatwierdzenia może być powiązane z warunkami dotyczącymi przyszłego wykorzystania produktu lub zakazem wprowadzania produktu do obrotu. Zatwierdzenie zawiera pieczęć, podpis urzędnika reprezentującego właściwy organ i datę.

Artykuł 18

Środki wprowadzane w przypadku naruszeń dotyczących dokumentów towarzyszących przewozowi innych niż poważne naruszenia

Jeżeli właściwy organ ustali, że przesyłka wymagająca dokumentu towarzyszącego jest przewożona bez tego dokumentu lub na podstawie dokumentu zawierającego błędne lub niekompletne informacje, może on wprowadzić niezbędne środki w celu uregulowania tego przewozu poprzez skorygowanie istotnych błędów albo poprzez wypełnienie nowego dokumentu.

Organ, o którym mowa w akapicie pierwszym, pieczętuje dokumenty skorygowane lub sporządzone na podstawie tego przepisu. Uregulowanie nieprawidłowości nie może opóźniać danego przewozu o czas dłuższy, niż jest to bezwzględnie konieczne.

W przypadku powtarzających się nieprawidłowości popełnianych przez tego samego wysyłającego, organ, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy, powiadamia organ właściwy dla miejsca załadunku. W przypadku transportu wewnątrz Unii zastosowanie mają zasady wzajemnej pomocy lub zgłoszenia podejrzenia niezgodności zgodnie z art. 43 i 45.

Artykuł 19

Siła wyższa lub nieprzewidziane zdarzenia

Jeżeli w trakcie przewozu z powodu nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej ma miejsce podział ładunku objętego wymogiem dokumentu towarzyszącego na części albo utrata części lub całości tego ładunku, przewoźnik występuje do właściwego organu znajdującego się najbliżej miejsca nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej o sporządzenie oświadczenia o stanie faktycznym i podjęcie środków niezbędnych do uregulowania danego przewozu.

SEKCJA II

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE DO CELÓW DOPUSZCZENIA DO SWOBODNEGO OBROTU PRZYWOŻONYCH PRODUKTÓW SEKTORA WINA

Artykuł 20

Certyfikacja zgodności z przepisami przywożonych produktów sektora wina

Dokument towarzyszący do celów przywozu produktów sektora wina obejmuje zaświadczenie i sprawozdanie z analizy, o których mowa odpowiednio w art. 90 ust. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Stanowią one jeden dokument, zwany dalej "dokumentem VI-1". Jednak jeżeli produkty te nie są przeznaczone do bezpośredniego spożycia przez ludzi, wypełnienie sekcji sprawozdania z analizy dokumentu VI-1 nie jest obowiązkowe.

Właściwe organy lub wyznaczone instytucje albo służby, o których mowa w art. 90 ust. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, to organy, o których mowa w art. 51 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do odnośnych państw trzecich.

Dokument VI-1 zostaje sporządzony i jest stosowany zgodnie z art. 22-25 i uznaje się go za poświadczający, że przywożony produkt:

Artykuł 21

Zwolnienia

Na zasadzie odstępstwa od art. 90 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zastosowanie mają następujące zwolnienia:

dokument VI-1 nie jest wymagany w przypadku:

w przypadku win umieszczonych w oznakowanych pojemnikach o pojemności nie większej niż 60 litrów, wyposażonych w jednorazowe zamknięcia, oraz zakładając, że wino to pochodzi z kraju, który przedstawił specjalne gwarancje zaakceptowane przez Unię, wymienionego w sekcji A części IV załącznika VII, część dokumentu VI-1 dotyczącą sprawozdania z analizy należy wypełnić tylko w zakresie:

Artykuł 22

Zasady opracowywania dokumentu VI-1 oraz wyciągu VI-2

Dokument VI-1 sporządza się na formularzu odpowiadającym wzorowi określonemu w części I załącznika VII zgodnie z przepisami technicznymi zawartymi w tym załączniku.

Dokument podpisuje urzędnik właściwego organu oraz urzędnik wyznaczonych instytucji lub służb wymienionych w wykazie w art. 51 ust. 1.

Do produktu dołącza się oryginał i kopię dokumentu VI-1.

Wyciąg, zwany dalej "wyciągiem VI-2", może zostać sporządzony zgodnie ze wzorem przedstawionym w części II załącznika VII, zawierającym dane pojawiające się w dokumencie VI-1 lub, w przypadku gdy przedstawiony został wyciąg VI-2, w wyciągu VI-2, i opatrzony pieczęcią urzędu celnego Unii. Do produktu dołącza się oryginał i dwie kopie wyciągu VI-2.

Artykuł 23

Wykorzystanie dokumentu VI-1 i wyciągów VI-2

Oryginał i kopia dokumentu VI-1 lub oryginał i kopie wyciągu VI-2 są przekazywane właściwym organom w państwie członkowskim, w którym dokonywane są formalności celne wymagane do dopuszczenia do swobodnego obrotu towaru, do którego odnoszą się te dokumenty, a po zakończeniu tych formalności odpowiednio:

W przypadku gdy wyciąg VI-2 jest przekazywany razem z dokumentem VI-1, organy celne sprawdzają, czy dane wpisane do dokumentu VI-1 są takie same jak dane wpisane do wyciągu VI-2. W przypadku gdy wyciąg VI-2 wypełniony później jest przekazywany razem z wyciągiem VI-2 wypełnionym uprzednio, organy celne sprawdzają, czy dane wpisane wcześniej do wyciągu VI-2 są takie same jak dane wpisane później do wyciągu VI-2, i stemplują ten ostatni, który zostaje uznany za równoważny z wyciągiem VI-2 wypełnionym uprzednio.

Organy celne poświadczają odwrotną stronę zarówno oryginału, jak i kopii dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio.

Organy celne zwracają oryginał dokumentu VI-1 i wszelkich wyciągów VI-2 nowemu wysyłającemu i przechowują ich kopie przez co najmniej pięć lat.

Jednak wypełnienie formularza VI-2 nie jest konieczne, jeżeli partia produktów jest powrotnie wywożona do państwa trzeciego;

Organy celne sprawdzają, czy szczegółowe dane wprowadzane do dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio są takie same jak dane na wyciągu VI-2 wypełnionym później dla każdej nowej partii. Jeżeli dane są takie same, organy celne stemplują wyciąg VI-2 wypełniony później, który jest od tej pory równoważny z wyciągiem VI-2 wypełnionym uprzednio, i potwierdzają odwrotną stronę zarówno oryginału, jak i kopii dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio. Zwracają one zainteresowanej osobie oryginał wyciągu VI-2 wypełnionego później wraz z oryginałem dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio i przechowują kopię każdego z tych dokumentów przez okres przynajmniej pięciu lat.

Artykuł 24

Stosowanie dokumentu VI-1 w przypadku przywozów pośrednich

W przypadku gdy wino jest wywożone z państwa trzeciego, na którego terytorium zostało wyprodukowane (zwanego dalej "państwem pochodzenia"), do innego państwa trzeciego (zwanego dalej "państwem wywozu") przed wywozem do Unii, dokument VI-1 odnoszący się do danego wina uznaje się za ważny dla celów przywozu do Unii, jeżeli został on sporządzony przez właściwe organy tego państwa wywozu, bez dalszych analiz wina, na podstawie dokumentu VI-1 lub równoważnego dokumentu sporządzonego przez właściwe organy państwa pochodzenia, pod warunkiem że to wino:

Dokument VI-1 państwa wywozu zawiera poświadczenie właściwego organu tego państwa, że przedmiotowe wino jest winem, do którego odnosi się pierwszy akapit, i że spełnia ono warunki w nim określone.

Do dokumentu VI-1 państwa wywozu dołącza się oryginał lub poświadczoną kopię dokumentu VI-1 lub dokumentu równoważnego państwa pochodzenia.

Właściwymi organami państw trzecich dla celów niniejszego artykułu są państwa umieszczone w wykazie w art. 51 ust. 1.

Artykuł 25

Zasady szczególne dotyczące certyfikacji poszczególnych win

Dokument VI-1 1 może zostać wykorzystany jako dokument poświadczający, że przywiezione wino posiada oznaczenie geograficzne zgodne z porozumieniem TRIPS, prawodawstwem unijnym w sprawie oznaczeń geograficznych lub porozumieniem w sprawie uznawania i ochrony oznaczeń geograficznych między Unią a państwem trzecim, z którego pochodzi wino.

W takim przypadku w rubryce 14 wpisuje się, co następuje:

"poświadczono, że wino objęte niniejszym dokumentem zostało wytworzone w regionie uprawy winorośli i otrzymało oznaczenie geograficzne wskazane w rubryce 6 zgodnie z przepisami państwa pochodzenia".

Artykuł 26

Procedura uproszczona

Dokumenty VI-1 sporządzone przez producentów wina w państwach trzecich, które przedstawiły specjalne gwarancje zaakceptowane przez Unię, wymienione w części IV sekcja B załącznika VII, są uważane za dokumenty VI-1 sporządzone przez właściwe organy i wyznaczone instytucje lub służby ujęte w wykazie w art. 51 ust. 1 w odniesieniu do odnośnych państw trzecich, pod warunkiem że producenci otrzymali indywidualne zezwolenie od właściwych organów tych państw trzecich i podlegają ich kontroli.

Zatwierdzeni producenci, o których mowa w ust. 1, wykorzystują dokumenty VI-1 i w szczególności podają w nich:

Producenci składają podpis w przewidzianym do tego celu miejscu w rubrykach 9 i 10, wykreślając uprzednio słowa "nazwisko i tytuł urzędnika".

Nie są wymagane pieczęcie, nazwa ani adres wyznaczonej instytucji lub służby.

Artykuł 27

Dokument elektroniczny

Dokument VI-1 można zastąpić dokumentem elektronicznym w przypadku przywozu do Unii produktów sektora wina pochodzących z państw trzecich, które posiadają system kontroli uznany przez Unię, zgodnie z akapitem drugim, za równoważny z systemem ustanowionym dla takich samych produktów w prawodawstwie unijnym.

System kontroli w państwie trzecim może zostać uznany przez Unię za równoważny z systemem ustanowionym dla takich samych produktów, jeżeli spełnia co najmniej następujące warunki:

Państwa trzecie, w których obowiązuje system kontroli uznany przez Unię za równoważny zgodnie z akapitem drugim, zostają włączone do wykazu znajdującego się w załączniku VII część IV sekcja C.

ROZDZIAŁ V

REJESTR PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW

Artykuł 28

Rejestr przychodów i rozchodów

Na zasadzie odstępstwa od art. 147 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz pod warunkiem że przyjęcie, wydanie oraz stan zapasów mogą być sprawdzone w każdej chwili na podstawie dokumentów handlowych stosowanych w odniesieniu do rachunków finansowych, rejestru przychodów i rozchodów, w niniejszym rozdziale dalej zwanego "rejestrem", nie muszą prowadzić:

Rejestr jest prowadzony indywidualnie dla każdego przedsiębiorstwa.

Jeżeli sklepy detaliczne sprzedające towary bezpośrednio konsumentowi końcowemu należą do tego samego przedsiębiorstwa i są zaopatrywane przez co najmniej jeden magazyn centralny również należący do tego przedsiębiorstwa, wówczas każdy z takich centralnych magazynów, bez nie naruszając ust. 1 lit. a), prowadzi rejestr w odniesieniu do produktów, które dostarcza. Towary dostarczane do sklepów detalicznych zapisywane są w rejestrze jako towary wydane.

Rejestr jest przechowywany na terenie obiektów, w których przechowywane są produkty.

Jednak - pod warunkiem że przyjęcie, wydanie oraz stan zapasów mogą być sprawdzone w każdej chwili w faktycznym miejscu przechowywania produktów na podstawie innych dokumentów potwierdzających, właściwe organy mogą udzielić zezwolenia:

Artykuł 29

Działania, które należy uwzględniać w rejestrze

Podmioty, które mają obowiązek prowadzenia rejestru, wskazują stosowane przez siebie praktyki enologiczne oraz metody przetwarzania i obróbki, zgodnie z wymogami i praktykami enologicznymi, o których mowa w art. 78 ust. 2 i art. 80 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz w załącznikach I A i I D do rozporządzenia (WE) nr 606/2009, jak również eksperymentalne stosowanie nowych praktyk enologicznych, włącznie z odpowiednim odniesieniem do zezwolenia wydanego przez zainteresowane państwo członkowskie zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 606/2009.

W przypadku ich wykonywania działania dotyczące następujących metod przetwarzania zostaną ujęte w rejestrze zgodnie z art. 16 i 17 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274, w tym, jeżeli jest to przewidziane przez państwa członkowskie, odpowiednie odniesienia do powiadomień składanych właściwym organom zgodnie z art. 30 ust. 2:

W przypadku ich wykonywania następujące działania szczegółowe są odnotowywane w rejestrze:

Artykuł 30

Przepisy krajowe

Państwa członkowskie mogą przyjmować przepisy uzupełniające dotyczące rejestracji szczegółowych informacji dotyczących:

Państwa członkowskie mogą przewidzieć obowiązek prowadzenia odrębnych rozliczeń lub dostosowania istniejącego rejestru.

Nie naruszając obowiązku rejestracji danych dotyczących każdej operacji korekty zawartości alkoholu, wzbogacania, zakwaszania i odkwaszania, o których mowa w art. 29 ust. 2 lit. a), b) i c), państwa członkowskie mogą wymagać od podmiotów prowadzących działalność na ich terytorium powiadomienia ich właściwych organów lub instytucji o takich operacjach po ich przeprowadzeniu lub, w przypadku operacji wzbogacania, zanim zostaną one przeprowadzone.

Powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie jest wymagane w odniesieniu do produktów objętych systematycznymi kontrolami analitycznymi wszystkich partii produktów realizowanymi przez właściwe organy inspekcji państw członkowskich.

ROZDZIAŁ VI

DEKLARACJE

Artykuł 31

Deklaracje produkcji

Producenci mający siedzibę w państwie członkowskim, które jest zobowiązane do prowadzenia aktualnego rejestru winnic zgodnie z art. 145 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, co roku składają właściwym organom tego państwa członkowskiego deklarację produkcji w odniesieniu do swojej produkcji w danym roku winiarskim w tym państwie członkowskim.

Państwa członkowskie, które utworzyły aktualizowany corocznie rejestr winnic, na podstawie którego można ustalić powiązanie wśród składających deklaracje z deklarowaną produkcją i odpowiednimi działkami winnicy, mogą zwolnić producentów z obowiązku zgłaszania informacji, o których mowa w art. 22 ust. 2 lit. e) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274. W takim przypadku właściwe organy państw członkowskich same uzupełniają deklaracje poprzez wskazanie obszaru na podstawie danych znajdujących się w tym rejestrze.

Podmioty dokonujące zbiorów, należące do jednej lub wielu spółdzielczych wytwórni wina lub grup producentów, lub z nimi związane, które dostarczyły całą swoją produkcję winogron lub moszczu do tych spółdzielczych wytwórni wina lub grup producentów, zastrzegając sobie równocześnie prawo do uzyskania w drodze wyrobu wina ilości mniejszej niż 10 hektolitrów na potrzeby spożycia przez rodzinę, są zwolnione z obowiązku składania deklaracji produkcji, pod warunkiem że te spółdzielcze wytwórnie wina lub grupy producentów są zobowiązane do składania deklaracji produkcji.

Artykuł 32

Deklaracje zapasów

Artykuł 34

Deklaracje dotyczące obróbki lub wprowadzania do obrotu

Państwa członkowskie mogą postanowić, że podmioty dokonujące zbiorów, producenci i handlowcy zajmujący się sprzedażą winogron, soku winogronowego i moszczu, którzy przed upływem daty składania deklaracji produkcji i deklaracji zbiorów określonych w art. 22 i 24 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274 dokonywali obróbki produktów sektora wina przeznaczonych do produkcji wina lub wprowadzali je do obrotu, muszą złożyć właściwym organom deklaracje obróbki lub wprowadzenia do obrotu w odniesieniu do roku winiarskiego, w którym odbyły się obróbka lub wprowadzanie do obrotu.

W przypadku gdy państwa członkowskie wymagają od podmiotów dokonujących zbioru przedłożenia deklaracji dotyczących obróbki lub deklaracji dotyczących wprowadzania do obrotu zgodnie z ust. 1, podmioty dokonujące zbioru winogron, należące do jednej lub wielu spółdzielczych wytwórni wina lub grup producentów, lub z nimi związane, które dostarczyły całą swoją produkcję winogron lub moszczu do tych wytwórni wina lub grup producentów, zastrzegając sobie równocześnie prawo do uzyskania w drodze wyrobu wina ilości mniejszej niż 10 hektolitrów na potrzeby spożycia przez rodzinę, są zwolnione z obowiązku składania takiej deklaracji, pod warunkiem że te spółdzielcze wytwórnie wina lub grupy producentów są zobowiązane do składania deklaracji dotyczących obróbki lub deklaracji dotyczących wprowadzania do obrotu zgodnie z ust. 1.

ROZDZIAŁ VII

KONTROLE, WŁAŚCIWE ORGANY, WZAJEMNA POMOC I KARY

SEKCJA I

KONTROLE, WŁAŚCIWE ORGANY, INSTYTUCJE ŁĄCZNIKOWE I WZAJEMNA POMOC

Artykuł 36

Zasady ogólne

Państwa członkowskie przewidują kontrole w zakresie, w jakim są one niezbędne do zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów dotyczących systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących i certyfikacji, przywozu wina, rejestru przychodów i rozchodów oraz obowiązkowych deklaracji określonych w art. 90 oraz w tytule I rozdział III i w części II tytuł II rozdział II sekcja 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz w niniejszym rozporządzeniu. Państwa członkowskie przewidują system skutecznych i opartych na analizie ryzyka kontroli urzędowych.

Artykuł 37

Przepisy wspólne dotyczące kontroli

Kontrole są przeprowadzane w państwie członkowskim, w którym miała miejsce produkcja, bez uszczerbku dla kontroli wyrywkowych lub opartych na analizie ryzyka w państwie członkowskim wysyłki.

W przypadku kontroli przeprowadzanych na podstawie pobranych próbek liczba, charakter i częstotliwość kontroli są takie, by kontrole były reprezentatywne dla całego terytorium państwa członkowskiego i odpowiadały, w zależności od przypadku, ilości produktów sektora wina wyprodukowanych, wprowadzonych do obrotu lub przechowywanych w celu wprowadzenia ich do obrotu.

Kontrole, o których mowa w ust. 1, to kontrole administracyjne oraz, w stosownych przypadkach, kontrole na miejscu.

Kontrole administracyjne obejmują w razie potrzeby kontrole krzyżowe przy użyciu, między innymi, danych ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli przewidzianego w tytule V rozdział II rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Kontrole na miejscu mają charakter niezapowiedziany. Można jednak wystosować uprzednie powiadomienie ograniczone do niezbędnego minimum, jeżeli nie zakłóci to celu kontroli. Pismo takie można wystosować z wyprzedzeniem nie dłuższym niż 48 godzin, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków lub środków, w przypadku których odbywają się systematyczne kontrole na miejscu. Kontrole przeprowadza się, wybierając próbkę w postaci odpowiedniego odsetka producentów na podstawie analizy ryzyka. Z każdej kontroli na miejscu sporządza się sprawozdanie, umożliwiające przegląd szczegółów przeprowadzonej kontroli.

Jeżeli chodzi o rejestr winnic, państwa członkowskie przeprowadzają weryfikację zgodności ze stanem faktycznym sytuacji strukturalnej wynikającej z dokumentacji plantatora winorośli i dokumentacji produkcji wina przewidzianej w załącznikach III i IV w odniesieniu do każdego plantatora winorośli i każdej osoby fizycznej lub prawnej albo grupy takich osób, podlegających obowiązkowi składania deklaracji produkcji, o której mowa w art. 31. Na podstawie weryfikacji dokumentacja jest korygowana.

Artykuł 38

Osoby fizyczne lub prawne podlegające kontroli

Artykuł 39

Analityczna baza danych izotopowych

Europejski ośrodek referencyjny ds. kontroli w sektorze wina prowadzi i aktualizuje analityczną bazę danych izotopowych, opracowaną na szczeblu unijnym na podstawie danych przekazanych przez wyznaczone laboratoria w państwach członkowskich. Dane te są pozyskiwane w drodze ujednoliconej analizy izotopowej składników etanolu i wody w produktach sektora wina oraz umożliwiają przeprowadzenie odpowiednich kontroli na każdym z etapów obrotu, zgodnie z metodami analizy ustanowionymi na podstawie art. 80 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz zasadami i procedurami określonymi w art. 27, 28 i 29 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274.

Artykuł 40

Właściwe organy i instytucje łącznikowe

Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy do przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 37. Organy te dysponują wystarczającą liczbą wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników do skutecznego przeprowadzenia tych kontroli.

Jeżeli państwo członkowskie wyznacza kilka właściwych organów prowadzących kontrolę zgodności z przepisami regulującymi funkcjonowanie sektora wina, musi ono wskazać swoją szczególną odpowiedzialność i koordynować swoje działania.

Każde państwo członkowskie wyznacza jedną instytucję łącznikową, które będzie odpowiedzialna za kontakty z instytucjami łącznikowymi w innych państwach członkowskich i państwach trzecich oraz będzie otrzymywała i przekazywała dalej wnioski o pomoc administracyjną.

Artykuł 41

Uprawnienia urzędników

Każde państwo członkowskie wprowadza stosowne środki w celu ułatwienia pracy urzędnikom właściwych organów krajowych. Zapewnia ono, by ci urzędnicy, w razie konieczności wraz z urzędnikami innych organów, które to państwo w tym celu upoważni:

Artykuł 42

Koordynacja kontroli i dostęp do informacji

W odniesieniu do kontroli dotyczących przesyłek przewożonych na podstawie dokumentów towarzyszących, o których mowa w art. 10, właściwe organy wyznaczone na podstawie art. 40 mają dostęp do informacji przechowywanych w systemie komputerowym, o którym mowa w art. 21 dyrektywy 2008/118/WE, oraz do informacji na temat przemieszczania produktów sektora wina zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale IV tej dyrektywy.

Te właściwe organy mają również dostęp do informacji przechowywanych w systemach informatycznych utworzonych w celu kontroli przemieszczania produktów sektora wina innych niż te, o których mowa w akapicie pierwszym.

Informacje przechowywane zgodnie z akapitem pierwszym i drugim mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 43

Wzajemna pomoc

Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego podejmuje czynności kontrolne na swoim terytorium, może on zwrócić się o informacje do właściwego organu dowolnego innego państwa członkowskiego, na które czynności te mogą wywierać bezpośredni lub pośredni wpływ. Taki wniosek o informacje może zostać złożony za pośrednictwem instytucji łącznikowych przewidzianych w art. 40 akapit trzeci, a pomoc powinna być udzielana terminowo.

Komisję powiadamia się za każdym razem, gdy produkt będący przedmiotem kontroli, o których mowa w akapicie pierwszym, pochodzi z państwa trzeciego oraz jeśli wprowadzanie tego produktu na rynek może być przedmiotem szczególnego zainteresowania innych państw członkowskich.

Organ, do którego się zwrócono, przekazuje wszelkie informacje umożliwiające organowi wnioskującemu wykonanie swoich obowiązków.

W porozumieniu z organem, do którego skierowany jest wniosek, organ wnioskujący może wyznaczyć urzędników do następujących zadań:

Kopie, o których mowa akapicie pierwszym lit. a), można wykonywać wyłącznie za zgodą organu, do którego się zwrócono.

Urzędnicy organu wnioskującego:

Artykuł 45

Zgłoszenie podejrzenia niezgodności z przepisami

W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego posiada podstawy, by podejrzewać lub jest w posiadaniu informacji, że produkt sektora wina jest niezgodny ze stosownymi przepisami rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, zasadami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/274 lub że był on przedmiotem nadużyć mających na celu uzyskanie ich lub sprzedanie, instytucja łącznikowa tego państwa członkowskiego niezwłocznie powiadamia instytucję łącznikową każdego państwa członkowskiego, z punktu widzenia którego nieprzestrzeganie tych zasad ma szczególne znaczenie, i jako takie może prowadzić do wprowadzenia środków administracyjnych lub prawnych.

W przypadku gdy właściwe organy państwa członkowskiego wiedzą lub podejrzewają, że produkty sektora wina są przedmiotem fałszerstwa mogącego powodować ryzyko dla konsumentów lub są niezgodne z art. 80 lub art. 90 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, instytucja łącznikowa tego państwa członkowskiego niezwłocznie informuje Komisję i instytucje łącznikowe innych państw członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, instytucje łącznikowe zainteresowanych państw trzecich, za pośrednictwem systemu informacyjnego wprowadzonego przez Komisję.

SEKCJA II

KARY

Artykuł 46

Kary za nasadzenia bez zezwolenia i odzyskiwanie kosztów karczowania

Państwa członkowskie nakładają kary finansowe na producentów, którzy nie przestrzegają obowiązku określonego w art. 71 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Minimalna kwota kary pieniężnej wynosi:

W przypadku gdy szacuje się, że roczny dochód uzyskany w danej winnicy przekracza 6 000 EUR za hektar, państwa członkowskie mogą zwiększyć minimalne kwoty określone w akapicie drugim proporcjonalnie do średniego rocznego dochodu z hektara szacowanego dla tego obszaru.

Jeżeli państwo członkowskie zapewnia wykarczowanie niedozwolonych nasadzeń własnymi środkami, odpowiednie koszty, którymi obciążani są producenci zgodnie z art. 71 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, są obliczane w obiektywny sposób, biorąc pod uwagę koszty pracy, wykorzystanie maszyn, transport lub inne poniesione koszty. Koszty te są dodawane do mającej zastosowanie kary.

Artykuł 47

Kary związane z dokumentami towarzyszącymi i dokumentami VI-1 w odniesieniu do niezgodności z niektórymi przepisami unijnymi

Artykuł 48

Kary za nieprzestrzeganie obowiązku prowadzenia ewidencji przychodów i rozchodów, przedkładania deklaracji lub powiadomień

Podmioty zobowiązane do prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów, do przedstawienia deklaracji produkcji, zapasów lub zbiorów, lub do powiadamiania właściwych organów o działaniach, o których mowa w art. 30 ust. 2, które nie prowadzą takiego rejestru, nie przedłożą takich deklaracji w terminach, o których mowa w art. 22, 23 i 24 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274, lub nie dokonają takiego powiadomienia w terminie ustalonym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 30 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, podlegają karom administracyjnym.

W przypadku poważnego lub powtarzającego się nieprzestrzegania obowiązku składania deklaracji przed upływem terminów, o których mowa w ust. 1, dany podmiot nie może korzystać ze środków wsparcia przewidzianych w art. 47 i 50 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w danym roku budżetowym ani na kolejny rok budżetowy, z zastrzeżeniem, że:

Artykuł 49

Nadzwyczajne okoliczności i oczywiste błędy

ROZDZIAŁ VIII

POWIADOMIENIA

Artykuł 50

Charakter i rodzaj zgłaszanych informacji

Państwa członkowskie zgłaszają Komisji:

Artykuł 51

Publikacja zgłoszonych informacji

Na podstawie powiadomień przekazanych przez właściwe organy z państw trzecich Komisja sporządza i aktualizuje wykazy zawierające następujące informacje:

ROZDZIAŁ IX

ZMIANY, UCHYLENIE, PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 53

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 606/2009

W rozporządzeniu (WE) nr 606/2009 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się art. 14a i 14b w brzmieniu:

"Artykuł 14a

Określanie minimalnej zawartości alkoholu w odniesieniu do produktów ubocznych

1. Z zastrzeżeniem części II sekcja D pkt 1 w załączniku VIII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie określają minimalny procent objętości alkoholu, jaki muszą zawierać produkty uboczne po ich oddzieleniu od win, w odniesieniu do zawartości alkoholu w wytworzonym winie. Państwa członkowskie mogą regulować tę minimalną zawartość na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

2. Jeżeli stosowny odsetek ustalony przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 nie zostanie osiągnięty, dany podmiot dostarcza określoną ilość wina pochodzącą z własnej produkcji, która odpowiada ilości wymaganej do osiągnięcia tego minimalnego udziału procentowego.

3. Do celów określenia zawartości alkoholu w produktach ubocznych w odniesieniu do zawartości alkoholu w wytworzonym winie, standardowe zawartości alkoholu w % objętościowych w winie, stosowane w różnych strefach uprawy winorośli, są następujące:

a) 8,0 % dla strefy A;

b) 8,5 % dla strefy B;

c) 9,0 % dla strefy C I;

d) 9,5 % dla strefy C II;

e) 10,0 % dla strefy C III.

Artykuł 14b

Zagospodarowywanie produktów ubocznych

1. Producenci wycofują produkty uboczne powstałe podczas produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron pod nadzorem właściwych organów państw członkowskich, z zastrzeżeniem wymogów dotyczących dostarczania i rejestracji określonych odpowiednio w art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/273 * oraz art. 14 ust. 1 lit. b) ppkt (vii) i w art. 18 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/274 * .

2. Wycofanie odbywa się bezzwłocznie i nie później niż na koniec roku winiarskiego, w którym zostały uzyskane produkty uboczne, zgodnie z obowiązującymi przepisami unijnymi, w szczególności w odniesieniu do środowiska naturalnego.

3. Państwa członkowskie mogą zadecydować, że producenci, którzy w trakcie danego roku winiarskiego nie wytwarzają więcej niż 50 hektolitrów wina lub moszczu samodzielnie we własnych zakładach, nie podlegają wymogowi wycofywania produktów ubocznych.

4. Producenci mogą wypełnić obowiązek zagospodarowania części lub całości produktów ubocznych produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron, przekazując produkty uboczne do destylacji. Zagospodarowanie produktów ubocznych poświadcza właściwy organ państwa członkowskiego.

5. Państwa członkowskie mogą zadecydować, że przekazanie do destylacji części lub całości produktów ubocznych powstałych podczas produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron jest obowiązkowe dla wszystkich lub dla niektórych producentów działających na terytorium ich kraju na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.".

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 grudnia 2017 r.

	W imieniu Komisji
	Jean-Claude JUNCKER
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I 26

ZASADY ODNOSZĄCE SIĘ DO KRYTERIÓW KWALIFIKOWALNOŚCI, O KTÓRYCH MOWA W ART. 64 UST. 1 LIT. c) ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1308/2013, ORAZ DODATKOWEGO KRYTERIUM, O KTÓRYM MOWA W ART. 4 UST. 1 NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, uznaje się za spełnione, jeżeli jest spełniony jeden z następujących warunków:

jeżeli obszar(-y) przeznaczony(-e) do nowego nasadzania, jest (są) przeznaczony(-e) do produkcji wina o określonej ChNP, wnioskodawca podejmuje następujące zobowiązania:

Wnioskodawca zobowiązuje się do podjęcia zobowiązań, o których mowa w pkt 2, w ograniczonym okresie, który zostanie ustalony przez dane państwo członkowskie i który nie może wykraczać poza dzień 31 grudnia 2045 r.

Dodatkowe kryterium określone w art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia

Dodatkowe kryterium, o którym mowa w art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, uznaje się za spełnione, jeżeli jest spełniony jeden z następujących warunków:

jeżeli obszar(-y) przeznaczony(-e) do nowego nasadzania, jest (są) przeznaczony(-e) do produkcji wina o określonym ChOG wnioskodawca podejmuje następujące zobowiązania:

ZAŁĄCZNIK II 27

ZASADY ODNOSZĄCE SIĘ DO KRYTERIÓW PIERWSZEŃSTWA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 64 UST. 2 LIT. a)-h) ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1308/2013, ORAZ DODATKOWEGO KRYTERIUM, O KTÓRYM MOWA W ART. 4 UST. 3 NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013

Osoby prawne, niezależnie od ich formy prawnej, uznaje się za spełniające niniejsze kryterium, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

osoba fizyczna, która po raz pierwszy zakłada winnicę i która kieruje gospodarstwem ("nowy podmiot"), sprawuje faktyczną i trwałą kontrolę nad daną osobą prawną w zakresie decyzji dotyczących zarządzania, korzyści i ryzyka finansowego. W przypadku gdy w kapitale osoby prawnej lub w zarządzaniu nią uczestniczy kilka osób fizycznych, w tym jedna lub więcej osób niebędących nowymi podmiotami, nowy podmiot jest uprawniony do sprawowania takiej faktycznej i długoterminowej kontroli samodzielnie albo wspólnie z innymi osobami; lub

Warunki określone w lit. a) i b) stosuje się odpowiednio w odniesieniu do grup osób fizycznych, niezależnie od statusu prawnego nadanego takiej grupie i jej członkom w prawie krajowym.

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o włączeniu dodatkowego warunku wymagającego, by wnioskodawca był osobą fizyczną, która ma nie więcej niż 40 lat w roku złożenia wniosku ("młody producent").

Osoby prawne, o których mowa w pkt 1, mogą być uznane za spełniające dodatkowy warunek, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego punktu, jeżeli osoba fizyczna, o której mowa w pkt 1 lit. a) i b) ma nie więcej niż 40 lat w roku złożenia wniosku.

Warunki ustanowione w akapicie drugim stosuje się odpowiednio w odniesieniu do grup osób fizycznych, o których mowa w pkt 1 akapit drugi.

Państwa członkowskie mogą wymagać, aby wnioskodawcy zobowiązali się, że w okresie pięciu lat nie wynajmą, ani nie sprzedadzą obszaru(-ów) nowo nasadzonego(-ych) innej osobie fizycznej lub prawnej.

W przypadku gdy wnioskodawca jest osobą prawną lub grupą osób fizycznych, państwa członkowskie mogą również wymagać od wnioskodawcy, aby przez okres pięciu lat nie przekazywał wykonywania skutecznej i długoterminowej kontroli nad gospodarstwem pod względem zarządzania, korzyści i ryzyka finansowego innej osobie lub innym osobom, chyba że taka osoba lub osoby spełniały warunki określone w pkt 1 i 2, które obowiązywały w momencie udzielania zezwolenia.

wnioskodawca zobowiązuje się do przestrzegania, w okresie od pięciu do siedmiu lat, zasad produkcji ekologicznej ustanowionych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 28 i, w stosownych przypadkach, w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 889/2008 29 w odniesieniu do obszaru(-ów), który(-e) ma(-ją) być nowo nasadzone, lub do całego gospodarstwa rolnego. Okres taki nie może wykraczać poza dzień 31 grudnia 2045r.

Państwa członkowskie mogą uznać, że kryterium to zostało spełnione, jeżeli wnioskodawcy są już plantatorami winorośli w momencie składania wniosku, oraz jeżeli efektywnie stosowali zasady produkcji ekologicznej, o których mowa w akapicie pierwszym, do całego obszaru uprawy winorośli w danym gospodarstwie przez okres co najmniej pięciu lat przed złożeniem wniosku.

wnioskodawca zobowiązuje się do przestrzegania jednej z następujących wytycznych lub systemów certyfikacji, które wykraczają poza odpowiednie obowiązkowe normy ustanowione zgodnie z tytułem VI rozdział I rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, przez okres co najmniej pięciu do siedmiu lat, który w żadnym wypadku nie może wykraczać poza dzień 31 grudnia 2045 r.:

krajowych lub regionalnych systemów certyfikacji środowiskowej poświadczających zgodność z prawodawstwem w zakresie ochrony środowiska w odniesieniu do jakości gleby i wody, różnorodności biologicznej, zachowania krajobrazu oraz łagodzenia zmiany klimatu lub przystosowania się do zmiany klimatu, oraz które mają znaczenie dla uprawy winorośli.

Systemy certyfikacji, o których mowa w lit. b) i c), poświadczają, że rolnik stosuje w swoim gospodarstwie praktyki zgodne ze zdefiniowanymi na poziomie krajowym przepisami dla produkcji zintegrowanej lub z celami, o których mowa w lit. c). Certyfikacja ta prowadzona jest przez jednostki certyfikujące, które są akredytowane zgodnie z rozdziałem II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 31 , jak również z zachowaniem odpowiednich norm zharmonizowanych dotyczących "Oceny zgodności - wymogi dla organów certyfikujących produkty, procesy i usługi" lub "Oceny zgodności - wymogi dla jednostek prowadzących audyt i certyfikację systemów zarządzania".

Państwa członkowskie mogą uznać, że kryterium to zostało spełnione, jeżeli wnioskodawcy są już plantatorami winorośli w momencie składania wniosku oraz jeżeli efektywnie przestrzegali wytycznych lub systemów certyfikacji, o których mowa w akapicie pierwszym, w odniesieniu do całego obszaru uprawy winorośli w danym gospodarstwie przez okres co najmniej pięciu lat przed złożeniem wniosku.

W przypadku gdy program(-y) rozwoju obszarów wiejskich państw członkowskich obejmuje(-ą) szczególny rodzaj "rolno-środowiskowo-klimatycznych" operacji określonych w art. 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 32 , który ma zastosowanie do obszarów uprawy winorośli mających znaczenie dla konkretnego obszaru wskazanego we wniosku, oraz pod warunkiem że dostępne będą wystarczające środki, wnioskodawca kwalifikuje się do uzyskania pomocy oraz zobowiązuje się stosować tego rodzaju operację(-e) do obszaru, który ma być nowo nasadzony, oraz spełnić zobowiązania określone w odpowiednim(-ich) programie(-ach) rozwoju obszarów wiejskich, dla danego "rolno-środowiskowo-klimatycznego" rodzaju operacji.

Wnioskodawca zobowiązuje się do utrzymania przez okres co najmniej siedmiu do dziesięciu lat obszaru lub obszarów, które mają być nowo nasadzone co najmniej jedną z odmian wymienionych w sporządzonym w tym celu przez państwo członkowskie krajowym wykazie odmian winorośli kwalifikujących się do ochrony zasobów genetycznych. Okres taki nie może wykraczać poza dzień 31 grudnia 2045 r.

całkowity obszar, dla którego składany jest wniosek o zezwolenie, nie przekracza różnicy, jeśli taka istnieje, pomiędzy obszarem uprawy winorośli na uprzednio posiadanej(-ych) działce(-ach) a obszarem określonym we wniosku.

Państwa członkowskie mogą również wymagać, aby producenci zobowiązali się, by przez okres co najmniej pięciu do siedmiu lat nie karczować, ani nie nasadzać ponownie na obszarach o szczególnych ograniczeniach naturalnych lub innych. Okres taki nie może wykraczać poza dzień 31 grudnia 2045 r.

Państwa członkowskie mogą, najpóźniej do 2018 r., podjąć decyzję o wykluczeniu jednego lub większej ilości obszarów wymienionych w akapicie pierwszym, w odniesieniu do zgodności z kryterium pierwszeństwa, jeżeli nie są one w stanie ocenić w sposób skuteczny przestrzegania tej zgodności.

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, uważa się za spełnione, jeśli zrównoważoność w oparciu o ocenę ekonomiczną danego projektu ustala się na podstawie jednej lub większej liczby następujących standardowych metod analizy finansowej inwestycji rolnych:

Metodę stosuje się w sposób dostosowany do rodzaju wnioskodawcy.

Państwa członkowskie mogą zażądać od wnioskodawcy opracowania nowego nasadzenia winorośli, w zależności od właściwości technicznych określonych we wniosku.

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, uważa się za spełnione, jeśli wzrost oszczędności kosztowej lub konkurencyjności, lub obecności na rynkach ustanowiono w oparciu o jedno z następujących ustaleń:

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. g) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. g) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, uważa się za spełnione, jeśli działka(-i), która(-e) ma(-ją) zostać nasadzona(-e), znajduje(-ą) się w obszarze geograficznym produkcji istniejącej ChNP lub ChOG, o ile winogrona przeznaczone są do produkcji win ChNP lub ChOG i spełniony jest jeden z następujących warunków:

odmiana(-y) winorośli lub odpowiedni(-e) klon(-y) do uprawy jest (są) lepiej dostosowana(-e) do szczególnych właściwości glebowych i klimatycznych działki(-ek), która(-e) ma(-ją) zostać nasadzona(-e) w porównaniu z działkami posiadającymi winnice zgodne ze specyfikacjami oznaczenia geograficznego, posiadające podobne cechy glebowe i klimatyczne oraz znajdujące się w tym samym regionie, ale na których uprawia się inne odmiany lub inne klony należące do tej samej odmiany (odmian);

Państwa członkowskie mogą bardziej uszczegółowić warunki wymienione w pkt 1-4.

Państwa członkowskie mogą zażądać od wnioskodawcy opracowania nowego nasadzenia winorośli, w zależności od właściwości technicznych określonych we wniosku.

Państwa członkowskie mogą stosować to kryterium pierwszeństwa do wniosków dotyczących nowych nasadzeń w obszarze, który został wyznaczony w dokumentacji technicznej dołączonej do wniosku o ochronę nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego objętego wstępną procedurą krajową lub okresem kontroli ze strony Komisji. W takim przypadku warunki wymienione w pkt 1-4 stosuje się odpowiednio.

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013

Kryterium, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, uznaje się za spełnione, jeżeli powierzchnia działek winnicy w gospodarstwie wnioskodawcy w chwili składania wniosku jest zgodna z progami, które mają zostać ustalone przez państwa członkowskie na poziomie krajowym lub regionalnym na podstawie obiektywnych kryteriów. Progi te ustala się na poziomie:

Dodatkowe kryteria określone w art. 4 ust. 3 niniejszego rozporządzenia

II.

Organizacje nienastawione na zysk i służące celom społecznym, które otrzymały grunty skonfiskowane w związku z aktami terroryzmu lub innego rodzaju działalnością przestępczą.

Dodatkowe kryterium, o którym mowa w art. 4 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, uznaje się za spełnione, jeżeli wnioskodawca jest osobą prawną, niezależnie od jej formy prawnej, i są spełnione następujące warunki:

Państwa członkowskie mogą również wymagać, aby wnioskodawcy zobowiązali się, że w okresie, który ustali państwo członkowskie, nie wynajmą, ani nie sprzedadzą obszaru(-ów) nowo nasadzonego(-ych) innej osobie fizycznej lub prawnej. Okres taki nie może wykraczać poza dzień 31 grudnia 2045 r.

ZAŁĄCZNIK III

MINIMUM INFORMACJI, JKTÓRE NALEŻY PODAĆ W REJESTRZE WINNIC, ORAZ SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE TYCH INFORMACJI ZGODNIE Z ART. 7

1.1.

Identyfikacja i położenie

1.2.

Charakterystyka obszaru(-ów) uprawy winorośli na działkach winorośli

Te informacje w odniesieniu do każdej działki winorośli powinny być wykazywane oddzielnie w dokumentacji plantatora winorośli. Jeżeli jednak pozwala na to jednorodny charakter działek winorośli, informacje mogą dotyczyć całości składającej się z kilku przyległych działek lub części przyległych działek, o ile identyfikacja każdej działki pozostanie zagwarantowana.

Identyfikacja działki winorośli: System identyfikacji działek winorośli należy ustanowić w oparciu o mapy, dokumenty ewidencji gruntów lub też inne dane kartograficzne. Korzysta się z technik opartych na skomputeryzowanym systemie informacji geograficznej, w tym ortoobrazów lotniczych lub satelitarnych, przy zastosowaniu jednolitego standardu gwarantującego dokładność co najmniej równą dokładności kartografii w skali 1:5 000 (lub 1:10 000 w przypadku gdy zostały one nabyte na podstawie umów długoterminowych, które zostały uzgodnione przed listopadem 2012 r.), przy uwzględnieniu obwodu i stanu działki. Należy to określić zgodnie z istniejącymi normami unijnymi.

Obszar działki winorośli lub w stosownych przypadkach obszar w przeliczeniu na uprawy czyste, z następującym podziałem w odniesieniu do obszaru(-ów) uprawy winorośli (informacje zgodne z zasadami przekazywania informacji, o których mowa w art. 33 ust. 1 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274, i w części I załącznika IV do wspomnianego rozporządzenia, które jest, jeśli ma to zastosowanie, podstawą obliczenia wartości 1 %, o której mowa w art. 63 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013):

Informacje, o których mowa w pkt 6 i 7, muszą również obejmować wszystkie obszary zrestrukturyzowane lub przekształcone, lub objęte zielonymi zbiorami zgodnie z art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 (informacje zgodne z zasadami przekazywania informacji, o których mowa w załączniku IV lub IVa i załączniku VI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1150) 36 .

W przypadku gdy wszystkie obszary uprawy winorośli w dokumentacji plantatora zostały opuszczone lub mają inne zastosowanie niż uprawy winorośli, dokumentacja powinna zostać usunięta z rejestru winnic lub odpowiednio oznaczona, a odpowiednie obszary powinny zostać odliczone od tych, o których mowa w pkt 1.2 niniejszego załącznika.

ZAŁĄCZNIK IV 37

MINIMUM DODATKOWYCH INFORMACJI UJĘTYCH W REJESTRZE WINNIC ORAZ SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE TYCH INFORMACJI ZGODNIE Z ART. 7 UST. 1

1.1.

Identyfikacja i położenie

1.2.

Charakterystyka obszaru(-ów) uprawy winorośli na działkach winorośli

Obszar(-y) objęty(-e) wymienionymi poniżej zwolnieniami w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli:

ZAŁĄCZNIK V

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE

WYMAGANIA DOTYCZĄCE STOSOWANIA DOKUMENTÓW TOWARZYSZĄCYCH

Informacje, o których mowa w art. 10 ust. 2, przedstawia się w postaci pozycji danych wymienionych w kolumnie 1 poniższej tabeli.

W przypadku dokumentów, o których mowa w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) ppkt (i) oraz (iii), pozycje danych określa się cyframi i literami znajdującymi się w kolumnach A i B tabel w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 684/2009 (kolumna 2 poniższej tabeli).

W przypadku dokumentów, o których mowa w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) ppkt (ii), pozycje danych określa się cyframi i literami znajdującymi się w rozporządzeniu (EWG) nr 3649/92 (kolumna 3 poniższej tabeli).

Kolejność i szczegółowe umiejscowienie pozycji danych ustalają państwa członkowskie na podstawie przepisów określonych w sekcji B niniejszego załącznika.

1	2	3
Numer referencyjny: każda przesyłka musi posiadać numer referencyjny, który pozwala zidentyfikować ją w rejestrach nadawcy. Ten numer to w stosownych przypadkach numer ARC, numer MVV lub numer referencyjny uproszczonego dokumentu towarzyszącego przypisany dokumentowi towarzyszącemu w jego formie administracyjnej lub handlowej	Nr 1d	Nr 2
Wysyłający: pełna nazwa (imię i nazwisko) i adres z kodem pocztowym oraz numer akcyzowy systemu wymiany informacji dotyczących podatku akcyzowego (SEED) uprawnionego podmiotu prowadzącego skład lub zarejestrowanego wysyłającego, w stosownych przypadkach	Nr 2	Nr 1
Miejsce wysyłki: faktyczne miejsce wysyłki, jeżeli towary nie są wysyłane z adresu wysyłającego	Nr 3	Nr 1
Odbiorca: pełna nazwa (imię i nazwisko) i adres z kodem pocztowym oraz numer akcyzowy systemu wymiany informacji dotyczących podatku akcyzowego (SEED) uprawnionego podmiotu prowadzącego skład lub zarejestrowanego odbiorcy, w stosownych przypadkach	Nr 5	Nr 4
Miejsce dostawy: faktyczne miejsce dostawy, jeżeli towary nie zostały dostarczone na adres odbiorcy	Nr 7	Nr 7
Właściwe organy dla miejsca wysyłki: nazwa i adres właściwego organu odpowiedzialnego za kontrolę sporządzania dokumentów towarzyszących w miejscu wysyłki. Informacja ta jest wymagana wyłącznie w przypadku przewozu do innego państwa członkowskiego lub wywozu poza Unię	Nr 10	Pole A
Przewoźnik: imię i nazwisko oraz adres osoby odpowiedzialnej za organizację pierwszego przewozu (jeżeli nie jest to wysyłający)	Nr 15	Nr 5
Pozostałe informacje dotyczące przewozu: a) rodzaj środka transportu (samochód ciężarowy, furgonetka, samochód cysterna, samochód, wagon kolejowy, wagon cysterna, samolot, statek); b) numer rejestracyjny lub, w przypadku statku, nazwa (informacje nieobowiązkowe). W przypadku zmiany środka transportu przewoźnik dokonujący załadunku produktu wskazuje na odwrocie dokumentu: - datę wysyłki, - rodzaj środka transportu oraz numer rejestracyjny w przypadku pojazdów i nazwa w przypadku statków - swoje imię i nazwisko lub nazwę przedsiębiorstwa oraz adres z kodem pocztowym. W przypadku zmiany miejsca dostawy: faktyczne miejsce dostawy	Nr 16	Nr 5
Kod CN	Nr 17c	Nr 9
Opis produktu: zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013 i obowiązującymi przepisami krajowymi, w szczególności dotyczącymi oznaczeń obowiązkowych	Nr 17p	Nr 8
Opis na opakowaniu towarów: numery identyfikacyjne oraz liczba opakowań zewnętrznych, liczba opakowań wewnętrznych. W odniesieniu do dokumentów innych niż te, o których mowa w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) ppkt (i), dalsza część opisu może zostać podana na oddzielnym arkuszu dołączanym do każdego egzemplarza. W tym celu można zastosować wykaz opakowań	Nr 17.1	Nr 8
W przypadku produktów luzem: - wino: rzeczywista zawartość alkoholu, - produkty niesfermentowane: współczynnik refraktometryczny lub gęstość, - produkty w trakcie fermentacji: całkowita objętościowa zawartość alkoholu - wino o resztkowej zawartości cukru większej niż 4 gramy na litr: oprócz rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu całkowita objętościowa zawartość alkoholu	Nr 17 g i 17o	Nr 8
Informacje fakultatywne w przypadku przewozu luzem: w przypadku przewozu luzem win, o których mowa w ust. 1-9, 15 i 16 części II załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oznaczenie produktu zawiera nieobowiązkowe informacje, o których mowa w art. 120 wspomnianego rozporządzenia, o ile są one umieszczone na etykietach lub ich umieszczenie na etykietach jest przewidziane	Nr 17p	Nr 8
Ilość: - w przypadku produktów luzem: całkowita ilość netto - w przypadku produktów pakowanych: ilość pojemników zawierających produkt	Nr 17d/f oraz 17.l	Nr 8
Poświadczenia: poświadczenie ChNP, poświadczenie ChOG lub certyfikacja wina ze wskazanym rokiem zbiorów lub odmianą (odmianami) winorośli: zob. art. 11 i 12	Nr 17 l	Nr 14
Kategoria produktu sektora wina	Nr 17.2a	Nr 8
Kod strefy uprawy winorośli	Nr 17.2b	Nr 8
Kod czynności związanych z winem	Nr 17.2.1a	Nr 8
Certyfikat - kontrola wywozu, w stosownych przypadkach	Nr 18	A
Data rozpoczęcia przewozu oraz, jeśli wymaga tego państwo członkowskie, na którego terytorium rozpoczyna się operacja przewozu, godzina rozpoczęcia przewozu	Nr 18	Nr 15
Pieczęć organu właściwego dla miejsca wysyłki dla dokumentów innych niż te, o których mowa w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) ppkt (i) (jeżeli jest wymagana)	Nr 18	Nr 15

Dokumenty, o których mowa w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) ppkt lit. a) ppkt (iii) tiret pierwsze, mogą zawierać elementy, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego punktu.

Wysyłający lub osoby upoważnione mogą jednak uzyskać zezwolenie państwa członkowskiego na sporządzenie jednego dokumentu dla całej ilości produktu powstałego w wyniku zmieszania. W takim przypadku właściwy organ określa sposób dostarczenia dowodu dotyczącego kategorii, pochodzenia i ilości różnych ładunków.

2.1.

Informacje dotyczące oznaczenia produktu

Zawartość alkoholu i gęstość

W przypadku przewozu produktów luzem lub w nieoznakowanych pojemnikach o pojemności nominalnej nie większej niż 60 litrów:

Informacje te wyraża się z zastosowaniem tabel równoważności uznanych przez Unię w zasadach metod analitycznych.

2.2.

Informacje dotyczące ilości netto

Uwierzytelnienie

UWAGI, O KTÓRYCH MOWA W ART. 13 UST. 2

W języku angielskim: Exported: Export declaration No ... of [date]

W języku bułgarskim: Изнесено: Декларация за износ № ... от [дата]

W języku chorwackim: Izvezeno: Izvozna deklaracija br. ....[datum]

W języku czeskim: Vyvezeno: Vývozní prohlášení č. ... ze dne [datum]

W języku duńskim: Udførsel: Udførselsangivelse-nr.: ... af [dato]

W języku estońskim: Eksporditud: Ekspordideklaratsiooni nr ..., ... [kuupäev]

W języku fińskim: Viety: Vienti-ilmoitus nro ..., ... [päiväys]

W języku francuskim: Exporté: Déclaration d'exportation no ... du [date]

W języku greckim: Εξαχθέν: Δήλωση εξαγωγής αριθ. ... της [ημερομηνία]

W języku hiszpańskim: Exportado: Declaración de exportación no ... de [fecha]

W języku litewskim: Eksportuota: Eksporto deklaracija Nr. ..., [data]

W języku łotewskim: Eksportēts: [datums] Eksporta deklarācija Nr. ...

W języku maltańskim: Esportat: Dikjarazzjoni tal-esportazzjoni nru ... ta' [data]

W języku niderlandzkim: Uitgevoerd: Uitvoeraangifte nr. ... van [datum]

W języku niemieckim: Ausgeführt: Ausfuhranmeldung Nr. ... vom [Datum]

W języku polskim: Wywieziono: Zgłoszenie eksportowe nr ... z dnia [data]

W języku portugalskim: Exportado: Declaração de exportação n.^o ... de [data]

W języku rumuńskim: Exportat: Declaraț ie de export nr. ... din [data]

W języku słowackim: Vyvezené: Vývozné vyhlásenie č. ... zo dňa [dátum]

W języku słoweńskim: Izvoženo: Izvozna deklaracija št. ... z dne [datum]

W języku szwedzkim: Exporterad: Export deklaration nr ... av den [datum]

W języku węgierskim: Exportálva: Exportnyilatkozat-sz.: ..., [dátum]

W języku włoskim: Esportato: Dichiarazione di esportazione n. ... del [data]

1 Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

2 Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549.

3 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

4 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 555/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do programów wsparcia, handlu z krajami trzecimi, potencjału produkcyjnego oraz kontroli w sektorze wina (Dz.U. L 170 z 30.6.2008, s. 1).

5 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 436/2009 z dnia 26 maja 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do rejestru winnic, obowiązkowych deklaracji i sporządzania informacji na potrzeby monitorowania rynku, dokumentów towarzyszących przewozowi produktów i rejestrów prowadzonych w sektorze wina (Dz.U. L 128 z 27.5.2009, s. 15).

6 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 606/2009 z dnia 10 lipca 2009 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do kategorii produktów sektora wina, praktyk enologicznych i obowiązujących ograniczeń (Dz.U. L 193 z 24.7.2009, s. 1).

7 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 607/2009 z dnia 14 lipca 2009 r. ustanawiające niektóre szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, określeń tradycyjnych, etykietowania i prezentacji niektórych wyrobów winiarskich (Dz.U. L 193 z 24.7.2009, s. 60).

8 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/560 z dnia 15 grudnia 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli (Dz.U. L 93 z 9.4.2015, s. 1).

9 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/274 z dnia 11 grudnia 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, certyfikacji, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji i powiadomień dokumentów towarzyszących i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i uchylające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/561 (zob. s. 60 niniejszego Dziennika Urzędowego).

10 Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 12).

11 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

12 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz.U. L 324 z 10.12.2009, s. 23).

13 Decyzja nr 1152/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie komputeryzacji przepływu wyrobów objętych podatkiem akcyzowym i nadzoru nad nimi (Dz.U. L 162 z 1.7.2003, s. 5).

14 Art. 2 ust. 1 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

15 Art. 2 ust. 1 lit. c) zmieniona przez art. 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

16 Art. 2 ust. 1 lit. l) dodana przez art. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

17 Art. 3 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

18 Art. 3 ust. 3 zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

19 Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

20 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 684/2009 z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy Rady 2008/118/WE w odniesieniu do skomputeryzowanych procedur przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy (Dz.U. L 197 z 29.7.2009, s. 24).

21 Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3649/92 z dnia 17 grudnia 1992 r. w sprawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego w wewnątrzwspólnotowym przepływie produktów objętych podatkiem akcyzowym, przeznaczonych do konsumpcji w państwie członkowskim wysyłki (Dz.U. L 369 z 18.12.1992, s. 17).

22 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

23 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).

24 Art. 28 ust. 1 lit. c) dodana przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/840 z dnia 12 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.138.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 marca 2018 r.

25 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1).

* Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/273 z dnia 11 grudnia 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących i świadectw, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji, powiadomień i publikowania zgłoszonych informacji, oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i kar, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008, (WE) nr 606/2009 i (WE) nr 607/2009 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 436/2009 i rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/560 (Dz.U. L 58 z 28.2.2018, s. 1).

*^*)Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/274 z dnia 11 grudnia 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, certyfikacji, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji i powiadomień dokumentów towarzyszących i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i uchylające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/561 (Dz.U. L 58 z 28.2.2018, s. 60).

26 Załącznik I zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

27 Załącznik II zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

28 Rozporządzanie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1).

29 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 889/2008 z dnia 5 września 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli (Dz.U. L 250 z 18.9.2008, s. 1).

30 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71).

31 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30).

32 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487).

33 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 229/2013 z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiające szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1405/2006 (Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 41).

34 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/42/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty narzędzi służących do popełnienia przestępstwa i korzyści pochodzących z przestępstwa w Unii Europejskiej (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 39).

35 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1337/2011 z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie statystyk europejskich dotyczących upraw trwałych oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 357/79 i dyrektywę 2001/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 347 z 30.12.2011, s. 7).

36 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1150 z dnia 15 kwietnia 2016 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do krajowych programów wsparcia w sektorze wina (Dz.U. L 190 z 15.7.2016, s. 23).

37 Załącznik IV zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 2022/2566 z dnia 13 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.330.134) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2022 r.

38 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/561 z dnia 7 kwietnia 2015 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli (Dz.U. L 93 z 9.4.2015, s. 12).

39 Załącznik VII:

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 17 lipca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.230.38) zmieniające nin. rozporządzenie z dniem 17 lipca 2020 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2019/840 z dnia 12 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.138.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 czerwca 2019 r. Zmiany nie zostały naniesone na tekst.

- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 2023/1606 z dnia 30 maja 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.198.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 grudnia 2023 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Dz.U.UE.L.2018.58.1

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WPROWADZAJĄCE

ROZDZIAŁ II

SYSTEM ZEZWOLEŃ NA NASADZENIA WINOROŚLI

ROZDZIAŁ III

REJESTR WINNIC

ROZDZIAŁ IV

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE I ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRZYWOZU PRODUKTÓW SEKTORA WINA

SEKCJA I

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE DO CELÓW MONITOROWANIA I CERTYFIKACJI PRODUKTÓW SEKTORA WINA

SEKCJA II

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE DO CELÓW DOPUSZCZENIA DO SWOBODNEGO OBROTU PRZYWOŻONYCH PRODUKTÓW SEKTORA WINA

ROZDZIAŁ V

REJESTR PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW

ROZDZIAŁ VI

DEKLARACJE

ROZDZIAŁ VII

KONTROLE, WŁAŚCIWE ORGANY, WZAJEMNA POMOC I KARY

SEKCJA I

KONTROLE, WŁAŚCIWE ORGANY, INSTYTUCJE ŁĄCZNIKOWE I WZAJEMNA POMOC

SEKCJA II

KARY

ROZDZIAŁ VIII

POWIADOMIENIA

ROZDZIAŁ IX

ZMIANY, UCHYLENIE, PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK I 26

ZASADY ODNOSZĄCE SIĘ DO KRYTERIÓW KWALIFIKOWALNOŚCI, O KTÓRYCH MOWA W ART. 64 UST. 1 LIT. c) ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1308/2013, ORAZ DODATKOWEGO KRYTERIUM, O KTÓRYM MOWA W ART. 4 UST. 1 NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

ZAŁĄCZNIK II 27

ZASADY ODNOSZĄCE SIĘ DO KRYTERIÓW PIERWSZEŃSTWA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 64 UST. 2 LIT. a)-h) ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1308/2013, ORAZ DODATKOWEGO KRYTERIUM, O KTÓRYM MOWA W ART. 4 UST. 3 NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

ZAŁĄCZNIK III

MINIMUM INFORMACJI, JKTÓRE NALEŻY PODAĆ W REJESTRZE WINNIC, ORAZ SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE TYCH INFORMACJI ZGODNIE Z ART. 7

ZAŁĄCZNIK IV 37

MINIMUM DODATKOWYCH INFORMACJI UJĘTYCH W REJESTRZE WINNIC ORAZ SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE TYCH INFORMACJI ZGODNIE Z ART. 7 UST. 1

ZAŁĄCZNIK V

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE

ZAŁĄCZNIK VI

ŚWIADECTWA POŚWIADCZAJĄCE POCHODZENIE I CECHY PRODUKTÓW SEKTORA WINA, ROK ZBIORÓW LUB ODMIANĘ(-Y) WINOROŚLI, Z KTÓREJ(-YCH) PRODUKTY SĄ WYTWARZANE ORAZ ChNP LUB ChOG WIN Z UNII

ZAŁĄCZNIK VII 39

WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOKUMENTÓW VI-1 I WYCIĄGÓW VI-2

Dz.U.UE.L.2018.58.1

ROZDZIAŁ I PRZEPISY WPROWADZAJĄCE

ROZDZIAŁ II SYSTEM ZEZWOLEŃ NA NASADZENIA WINOROŚLI

ROZDZIAŁ III REJESTR WINNIC

ROZDZIAŁ IV DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE I ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRZYWOZU PRODUKTÓW SEKTORA WINA

SEKCJA I DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE DO CELÓW MONITOROWANIA I CERTYFIKACJI PRODUKTÓW SEKTORA WINA

SEKCJA II DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE DO CELÓW DOPUSZCZENIA DO SWOBODNEGO OBROTU PRZYWOŻONYCH PRODUKTÓW SEKTORA WINA

ROZDZIAŁ V REJESTR PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW

ROZDZIAŁ VI DEKLARACJE

ROZDZIAŁ VII KONTROLE, WŁAŚCIWE ORGANY, WZAJEMNA POMOC I KARY

SEKCJA I KONTROLE, WŁAŚCIWE ORGANY, INSTYTUCJE ŁĄCZNIKOWE I WZAJEMNA POMOC

SEKCJA II KARY

ROZDZIAŁ VIII POWIADOMIENIA

ROZDZIAŁ IX ZMIANY, UCHYLENIE, PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK I 26 ZASADY ODNOSZĄCE SIĘ DO KRYTERIÓW KWALIFIKOWALNOŚCI, O KTÓRYCH MOWA W ART. 64 UST. 1 LIT. c) ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1308/2013, ORAZ DODATKOWEGO KRYTERIUM, O KTÓRYM MOWA W ART. 4 UST. 1 NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

ZAŁĄCZNIK II 27 ZASADY ODNOSZĄCE SIĘ DO KRYTERIÓW PIERWSZEŃSTWA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 64 UST. 2 LIT. a)-h) ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1308/2013, ORAZ DODATKOWEGO KRYTERIUM, O KTÓRYM MOWA W ART. 4 UST. 3 NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

ZAŁĄCZNIK III MINIMUM INFORMACJI, JKTÓRE NALEŻY PODAĆ W REJESTRZE WINNIC, ORAZ SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE TYCH INFORMACJI ZGODNIE Z ART. 7

ZAŁĄCZNIK IV 37 MINIMUM DODATKOWYCH INFORMACJI UJĘTYCH W REJESTRZE WINNIC ORAZ SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE TYCH INFORMACJI ZGODNIE Z ART. 7 UST. 1

ZAŁĄCZNIK V DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE

ZAŁĄCZNIK VI ŚWIADECTWA POŚWIADCZAJĄCE POCHODZENIE I CECHY PRODUKTÓW SEKTORA WINA, ROK ZBIORÓW LUB ODMIANĘ(-Y) WINOROŚLI, Z KTÓREJ(-YCH) PRODUKTY SĄ WYTWARZANE ORAZ ChNP LUB ChOG WIN Z UNII

ZAŁĄCZNIK VII 39 WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOKUMENTÓW VI-1 I WYCIĄGÓW VI-2

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WPROWADZAJĄCE

ROZDZIAŁ II

SYSTEM ZEZWOLEŃ NA NASADZENIA WINOROŚLI

ROZDZIAŁ III

REJESTR WINNIC

ROZDZIAŁ IV

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE I ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRZYWOZU PRODUKTÓW SEKTORA WINA

SEKCJA I

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE DO CELÓW MONITOROWANIA I CERTYFIKACJI PRODUKTÓW SEKTORA WINA

SEKCJA II

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE DO CELÓW DOPUSZCZENIA DO SWOBODNEGO OBROTU PRZYWOŻONYCH PRODUKTÓW SEKTORA WINA

ROZDZIAŁ V

REJESTR PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW

ROZDZIAŁ VI

DEKLARACJE

ROZDZIAŁ VII

KONTROLE, WŁAŚCIWE ORGANY, WZAJEMNA POMOC I KARY

SEKCJA I

KONTROLE, WŁAŚCIWE ORGANY, INSTYTUCJE ŁĄCZNIKOWE I WZAJEMNA POMOC

SEKCJA II

KARY

ROZDZIAŁ VIII

POWIADOMIENIA

ROZDZIAŁ IX

ZMIANY, UCHYLENIE, PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

ZAŁĄCZNIK I 26

ZASADY ODNOSZĄCE SIĘ DO KRYTERIÓW KWALIFIKOWALNOŚCI, O KTÓRYCH MOWA W ART. 64 UST. 1 LIT. c) ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1308/2013, ORAZ DODATKOWEGO KRYTERIUM, O KTÓRYM MOWA W ART. 4 UST. 1 NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

ZAŁĄCZNIK II 27

ZASADY ODNOSZĄCE SIĘ DO KRYTERIÓW PIERWSZEŃSTWA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 64 UST. 2 LIT. a)-h) ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1308/2013, ORAZ DODATKOWEGO KRYTERIUM, O KTÓRYM MOWA W ART. 4 UST. 3 NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

ZAŁĄCZNIK III

MINIMUM INFORMACJI, JKTÓRE NALEŻY PODAĆ W REJESTRZE WINNIC, ORAZ SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE TYCH INFORMACJI ZGODNIE Z ART. 7

ZAŁĄCZNIK IV 37

MINIMUM DODATKOWYCH INFORMACJI UJĘTYCH W REJESTRZE WINNIC ORAZ SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE TYCH INFORMACJI ZGODNIE Z ART. 7 UST. 1

ZAŁĄCZNIK V

DOKUMENTY TOWARZYSZĄCE

ZAŁĄCZNIK VI

ŚWIADECTWA POŚWIADCZAJĄCE POCHODZENIE I CECHY PRODUKTÓW SEKTORA WINA, ROK ZBIORÓW LUB ODMIANĘ(-Y) WINOROŚLI, Z KTÓREJ(-YCH) PRODUKTY SĄ WYTWARZANE ORAZ ChNP LUB ChOG WIN Z UNII

ZAŁĄCZNIK VII 39

WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOKUMENTÓW VI-1 I WYCIĄGÓW VI-2