Rozporządzenie delegowane 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez wskazanie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki
Dz.U.UE.L.2016.254.1
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/1675
z dnia 14 lipca 2016 r.
uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez wskazanie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającą rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającą dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE 1 , w szczególności jej art. 9 ust. 2,
(1) Unia musi zapewnić skuteczne mechanizmy ochrony całego rynku wewnętrznego w celu zwiększenia pewności prawa dla podmiotów gospodarczych oraz ogółu zainteresowanych podmiotów w odniesieniu do stosunków, jakie nawiązują one z jurysdykcjami państw trzecich. Integralność rynków finansowych oraz właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego jako całości są poważnie zagrożone ze strony jurysdykcji, których systemy przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu wykazują strategiczne braki. Takie jurysdykcje o niewydajnych ramach prawnych i instytucjonalnych oraz niskich standardach w zakresie kontroli przepływu pieniędzy stanowią znaczące zagrożenie dla systemu finansowego Unii.
(2) Wszystkie unijne podmioty zobowiązane na podstawie dyrektywy (UE) 2015/849 powinny stosować wzmocnione środki należytej staranności w odniesieniu do osób fizycznych lub podmiotów prawnych mających siedzibę w państwach trzecich wysokiego ryzyka, zapewniając tym samym równoważne wymogi wobec uczestników rynku w całej Unii.
(3) Art. 9 dyrektywy (UE) 2015/849 ustanawia kryteria, w oparciu o które Komisja powinna przeprowadzać swoją ocenę, oraz upoważnia Komisję do zidentyfikowania państw trzecich wysokiego ryzyka oparciu o wspomniane kryteria.
(4) Identyfikacja państw trzecich wysokiego ryzyka musi być oparta na jasnej i obiektywnej ocenie skupiającej się na zagadnieniu, czy dana jurysdykcja spełnia kryteria określone w dyrektywie (UE) 2015/849 pod kątem swoich ram prawnych i instytucjonalnych w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, uprawnień właściwych organów i procedur przez nie stosowanych do celów zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, jak również skuteczności systemu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w zakresie zwalczania ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, na które narażone jest dane państwo.
(5) Wszystkie ustalenia, na których opiera się decyzja Komisji o ujęciu danej jurysdykcji w wykazie państw trzecich wysokiego ryzyka, należy udokumentować za pomocą solidnych, wiarygodnych i aktualnych informacji.
(6) Ważne jest, by Komisja w pełni uznała odnośne prace podjęte na szczeblu międzynarodowym w celu zidentyfikowania państw trzecich wysokiego ryzyka, w szczególności prace Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy ("FATF"). W celu zapewnienia integralności globalnego systemu finansowego jest niezmiernie ważne, aby wykaz państw trzecich ustanowiony na szczeblu Unii był ściśle powiązany, w stosownych przypadkach, z wykazami uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym. Przez promowanie globalnego podejścia na poziomie międzynarodowym Unia przyczynia się do zwiększenia integralności finansowej na całym świcie oraz lepszej ochrony międzynarodowego systemu finansowego przed państwami wysokiego ryzyka. Takie globalne podejście ma służyć osiągnięciu równych warunków działania dla podmiotów zobowiązanych i uniknięciu wszelkich skutków mogących zakłócić międzynarodowy system finansowy.
(7) Zgodnie z kryteriami określonymi w dyrektywie (UE) 2015/849 Komisja uwzględniła wszystkie dostępne specjalistyczne analizy czynników przyczyniających się do tego, że dane państwo lub jurysdykcja są szczególnie podatne na zjawisko prania pieniędzy, finansowania terroryzmu lub innej nielegalnej działalności finansowej. W szczególności Komisja uwzględniła w stosownych przypadkach, zgodnie z art. 9 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/849, najnowsze oświadczenie publiczne FATF, dokumenty FATF ("Improving Global AML/CFT Compliance: on-going process"), sprawozdania FATF dotyczące przeglądu współpracy międzynarodowej, jak również sprawozdania z ocen wzajemnych przeprowadzonych przez FATF i podobne jej organy regionalne w odniesieniu do ryzyk stwarzanych przez poszczególne państwa trzecie.
(8) Z uwagi na wysoki poziom integracji międzynarodowego systemu finansowego, bliskie powiązania między podmiotami gospodarczymi, dużą liczbę transakcji transgranicznych zawieranych z podmiotami z UE, a także stopień otwarcia rynku przyjmuje się, że każde zagrożenie dla międzynarodowego systemu finansowego związane z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu stanowi również zagrożenie dla systemu finansowego UE.
(9) Zgodnie z najnowszymi właściwymi informacjami Komisja doszła w swojej analizie do wniosku, że za jurysdykcje państw trzecich mające strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i zwalczaniu terroryzmu, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii, należy uznać Afganistan, Bośnię i Hercegowinę, Gujanę, Irak, Laotańską Republikę Ludowo-Demokratyczną, Syrię, Ugandę, Vanuatu i Jemen. Wymienione państwa przedstawiły pisemne zobowiązanie polityczne na wysokim szczeblu do usunięcia stwierdzonych braków i opracowały wraz z FATF plan działania, który pozwoli im spełnić wymogi określone w dyrektywie (UE) 2015/849.
(10) Zgodnie z najnowszymi właściwymi informacjami Komisja doszła w swojej analizie również do wniosku, że za jurysdykcję państwa trzeciego mającą strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i zwalczaniu terroryzmu, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii, należy uznać Iran. Państwo to, wskazane w oświadczeniu publicznym FATF, przedstawiło zobowiązanie polityczne na wysokim szczeblu do usunięcia stwierdzonych braków i zdecydowało się poprosić o pomoc techniczną we wdrażaniu planu działania FATF, który pozwoli mu spełnić wymogi określone w dyrektywie (UE) 2015/849.
(11) Zgodnie z najnowszymi właściwymi informacjami Komisja doszła w swojej analizie również do wniosku, że za jurysdykcję państwa trzeciego mającą strategiczne braki w swoim systemie przeciwdziałania praniu pieniędzy i zwalczaniu terroryzmu, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii, należy uznać Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną (KRLD). Państwo to, wskazane w oświadczeniu publicznym FATF, jest źródłem ciągłego i znacznego ryzyka w zakresie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu i wielokrotnie zaniechało usunięcia stwierdzonych uchybień.
(12) Konieczne jest, aby Komisja zaprosiła wszystkie jurysdykcje państw trzecich zidentyfikowanych jako państwa wysokiego ryzyka do pełnej współpracy z nią samą oraz z organami międzynarodowymi w celu uzgodnienia i skutecznego wdrożenia środków korygujących strategiczne braki w ich krajowych systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.
(13) Na potrzeby aktualizacji wykazu państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki niezbędne jest, aby Komisja stale monitorowała zmiany w ocenie obowiązujących ram prawnych i instytucjonalnych państw trzecich, ocenie uprawnień ich właściwych organów i procedur przez nie stosowanych, jak również ocenie skuteczności ich systemów przeciwdziałania praniu pieniędzy i zwalczaniu terroryzmu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Komisji | |
| Jean-Claude JUNCKER | |
| Przewodniczący |
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (EU) 2018/105 z dnia 27 października 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 lutego 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/212 z dnia 13 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.41.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 marca 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/1467 z dnia 27 lipca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.246.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 października 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 855/2020 z dnia 7 maja 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.195.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 lipca 2020 r.
- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 855/2020 z dnia 7 maja 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.195.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 37/2021 z dnia 7 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.14.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 lutego 2021 r.
- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 2022/229 z dnia 7 stycznia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.39.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/410 z dnia 19 grudnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2023.59.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 marca 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/1219 z dnia 17 maja 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.160.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 lipca 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/2070 z dnia 18 sierpnia 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.239.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2024/163 z dnia 12 grudnia 2023 r. (Dz.U.UE.L.2024.163) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 lutego 2024 r.