Rozporządzenie delegowane 2015/35 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II)
Dz.U.UE.L.2015.12.1
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2015/35
z dnia 10 października 2014 r.
uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2009/138/WE, w szczególności jej art. 31 ust. 4, art. 35 ust. 9, art. 37 ust. 6, art. 37 ust. 7, art. 50 ust. 1 lit. a), art. 50 ust. 1 lit. b), art. 50 ust. 2 lit. a), art. 50 ust. 2 lit. b), art. 50 ust. 3, art. 56, art. 75 ust. 2, art. 75 ust. 3, art. 86 ust. 1 lit. a)-i), art. 86 ust. 2 lit. a), art. 86 ust. 2 lit. b), art. 92 ust. 1, art. 92 ust. 1 lit. a), art. 97 ust. 1, art. 97 ust. 2, art. 99 lit. a), art. 99 lit. b), art. 109a ust. 5, art. 111 ust. 1 lit. a)-f), art. 111 ust. 1 lit. g)-q), art. 114 ust. 1 lit. a), art. 114 ust. 1 lit. b), art. 126, art. 127, art. 130, art. 135 ust. 2 lit. a), art. 135 ust. 2 lit. b), art. 135 ust. 2 lit. c), art. 135 ust. 3, art. 143 ust. 1, art. 172 ust. 1, art. 211 ust. 2, art. 216 ust. 7, art. 217 ust. 3, art. 227 ust. 3, art. 234, art. 241 lit. a), art. 241 lit. b), art. 241 lit. c), art. 244 ust. 4, art. 244 ust. 5, art. 245 ust. 4, art. 245 ust. 5, art. 248 ust. 7, art. 248 ust. 8, art. 249 ust. 3, art. 256 ust. 4, art. 260 ust. 2 i art. 308b ust. 13,
(1) Przy stosowaniu wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić charakter, skalę i stopień złożoności ryzyk charakterystycznych dla działalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. Obciążenie i stopień złożoności dla zakładów ubezpieczeń powinny być współmierne do ich profilu ryzyka. Przy stosowaniu wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu informację należy uznać za istotną, jeśli może ona wpłynąć na proces decyzyjny lub ocenę użytkowników, do których taka informacja jest skierowana.
(2) W celu ograniczenia nadmiernego polegania na zewnętrznych ratingach zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny dążyć do posiadania własnej oceny kredytowej wszystkich swoich ekspozycji. Biorąc pod uwagę zasadę proporcjonalności, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny być jednak zobowiązane do posiadania własnych ocen kredytowych wyłącznie w odniesieniu do swoich większych lub bardziej złożonych ekspozycji.
(3) Organy nadzoru powinny zapewnić, aby zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji podjęły stosowne kroki w celu opracowania modeli wewnętrznych pokrywających ryzyko kredytowe, jeżeli ich ekspozycje są istotne w ujęciu bezwzględnym i jeżeli jednocześnie liczba ich istotnych kontrahentów jest wysoka. W tym celu organy nadzoru powinny stosować zharmonizowane podejście do definicji ekspozycji, które są istotne w ujęciu bezwzględnym, oraz do definicji znacznej liczby istotnych kontrahentów.
(4) W celu uniknięcia ryzyka błędnego oszacowania ryzyka kredytowego przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji, które nie stosują zatwierdzonego modelu wewnętrznego obliczania ryzyka kredytowego w swoim kapitałowym wymogu wypłacalności, ich własne oceny kredytowe nie powinny skutkować niższymi wymogami kapitałowymi niż wymogi wynikające z ratingów zewnętrznych.
(5) W celu uniknięcia nadmiernego polegania na ratingach w przypadku ekspozycji wobec innego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji zastosowanie ratingów do celów obliczenia wymogu kapitałowego zgodnie z formułą standardową można by zastąpić odniesieniem do wypłacalności kontrahenta (podejście oparte na współczynniku wypłacalności). Takie podejście spowodowałoby konieczność kalibracji w oparciu o kapitałowe wymogi wypłacalności i kwoty środków własnych dopuszczonych na pokrycie tych kapitałowych wymogów wypłacalności określonych zgodnie z systemem Wypłacalność II po jego wejściu w życie. Podejście oparte na współczynniku wypłacalności powinno ograniczać się do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, które nie podlegają ratingowi.
(6) W celu zapewnienia zgodności standardów wyceny do celów nadzoru ze zmieniającymi się międzynarodowymi regulacjami w zakresie rachunkowości zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny stosować metody wyceny spójne z informacjami pochodzącymi z rynku, określone w międzynarodowych standardach rachunkowości przyjętych przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002, chyba że zakład jest zobowiązany do stosowania określonej metody wyceny w odniesieniu do składnika aktywów lub zobowiązań lub może stosować metody oparte na metodzie wyceny, którą stosuje przy sporządzaniu sprawozdań finansowych.
(7) Wycena aktywów i zobowiązań przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji za pomocą metod spójnych z informacjami pochodzącymi z rynku określonych w międzynarodowych standardach rachunkowości przyjętych przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 powinna być zgodna z podstawową metodą wyceny, która przewiduje hierarchię wyceny opierającą się na cenach rynkowych notowanych na aktywnych rynkach tych samych aktywów lub zobowiązań, w celu zapewnienia wyceny tych aktywów i zobowiązań w kwocie, za jaką mogłyby one zostać wymienione w przypadku aktywów, a w przypadku zobowiązań przeniesione lub rozliczone, na warunkach rynkowych, pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi stronami transakcji. Zakłady powinny stosować to podejście nawet w przypadku, gdy międzynarodowe lub inne metody wyceny przewidują inną hierarchię wyceny.
(8) Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny ujmować i wyceniać aktywa i zobowiązania z tytułu odroczonego podatku dochodowego w odniesieniu do wszystkich pozycji, które są uznawane do celów wypłacalności lub w bilansie podatkowym, w celu zapewnienia ujęcia wszystkich kwot mogących powodować przyszłe przepływy pieniężne związane z podatkiem.
(9) Wycena zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych powinna obejmować zobowiązania związane z istniejącą działalnością ubezpieczeniową i reasekuracyjną. W wycenie nie należy uwzględniać zobowiązań związanych z przyszłą działalnością. Jeżeli umowy ubezpieczenia i reasekuracji zawierają opcje umożliwiające ubezpieczającemu ustanowienie, odnowienie, przedłużenie, zwiększenie lub wznowienie ochrony ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej lub opcje umożliwiające zakładowi rozwiązanie umowy lub zmianę składek lub świadczeń, należy określić granicę umowy w celu ustalenia, czy dodatkową ochronę wynikającą z tych opcji uznaje się za istniejącą czy przyszłą działalność.
(10) W celu ustalenia wartości przekazania zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych wycena tych zobowiązań powinna uwzględniać przyszłe przepływy pieniężne związane z opcjami przedłużenia umowy, niezależnie od ich rentowności, chyba że opcja odnowy oznacza, że z perspektywy ekonomicznej zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji miałby takie same prawa do ustalania składek lub świadczeń z tytułu odnowionej umowy jak prawa istniejące w przypadku nowej umowy.
(11) W celu niedopuszczenia do zafałszowania analizy sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe portfela zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych mogą być ujemne. Obliczenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych nie powinny podlegać dolnemu progowi równemu zeru.
(12) Wartość przekazania zobowiązania ubezpieczeniowego lub reasekuracyjnego może być niższa niż wartości wykupu umów bazowych. Obliczenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych nie powinny podlegać dolnym progom wartości wykupu.
(13) W celu ustalenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych odpowiadających wartości przekazania zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych przy obliczeniach najlepszego oszacowania należy uwzględnić przyszłe zmiany, takie jak zmiany demograficzne, prawne, medyczne, technologiczne, społeczne, środowiskowe i gospodarcze, które będą miały wpływ na wpływy i wypływy środków pieniężnych niezbędne do rozliczenia zobowiązań.
(14) W celu ustalenia najlepszego oszacowania odpowiadającego ważonej prawdopodobieństwem średniej przyszłych przepływów pieniężnych, o którym mowa w art. 77 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, w prognozie przepływów pieniężnych zastosowanej do obliczenia najlepszego oszacowania należy uwzględnić wszystkie niepewności przepływów pieniężnych.
(15) Wybór metody obliczenia najlepszego oszacowania powinien być współmierny do charakteru, skali i stopnia złożoności ryzyk ponoszonych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji. Zakres metod obliczania najlepszego oszacowania obejmuje techniki symulacyjne, deterministyczne i analityczne. W przypadku niektórych umów ubezpieczenia na życie, zwłaszcza jeżeli powodują one powstanie świadczeń uznaniowych uzależnionych od zwrotu z inwestycji lub jeżeli obejmują gwarancje finansowe i opcje umowne, metody symulacyjne mogą zapewniać bardziej adekwatne obliczenie najlepszego oszacowania.
(16) W przypadku gdy umowy ubezpieczenia i reasekuracji obejmują gwarancje finansowe i opcje bieżąca wartość przepływów pieniężnych wynikających z tych umów może zależeć zarówno od oczekiwanych rezultatów przyszłych zdarzeń i zmian, jak i od sposobu, w jaki faktyczne rezultaty w określonych scenariuszach mogłyby odbiegać od spodziewanych rezultatów. Metody stosowane do obliczenia najlepszego oszacowania powinny uwzględniać takie zależności.
(17) Definicja przyszłych świadczeń uznaniowych powinna ujmować świadczenia z tytułu umów ubezpieczenia i reasekuracji, które są wypłacane dodatkowo do świadczeń gwarantowanych i wynikają z udziału ubezpieczającego w zyskach. Nie powinna ona uwzględniać świadczeń związanych z wartością indeksu lub z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.
(18) Obliczenie marginesu ryzyka powinno opierać się na założeniu, że cały portfel zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych zostaje przeniesiony na inny zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji. W obliczeniu tym należy, przede wszystkim, wziąć pod uwagę dywersyfikację całego portfela.
(19) Obliczenie marginesu ryzyka powinno opierać się na prognozie kapitałowego wymogu wypłacalności uwzględniającego ograniczanie ryzyka poprzez umowy reasekuracji i spółki celowe (podmiotu specjalnego przeznaczenia). Nie należy określać oddzielnych obliczeń marginesu ryzyka z uwzględnieniem i bez uwzględnienia umów reasekuracji i spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia).
(20) Korekta podstawowych stóp procentowych wolnych od ryzyka z tytułu ryzyka kredytowego powinna wynikać z kursów rynkowych, które oddają ryzyko kredytowe odzwierciedlone w zmiennym kursie swapów stopy procentowej. W tym celu, aby dostosować sposób ustalenia korekty do standardowej praktyki rynkowej, zgodnie z warunkami rynkowymi podobnymi do warunków w dniu przyjęcia dyrektywy 2014/51/UE, zwłaszcza w przypadku euro, kursy rynkowe powinny odpowiadać międzybankowym stopom procentowym oferowanym w przypadku trzymiesięcznego terminu zapadalności.
(21) W warunkach rynkowych podobnych do warunków w dniu przyjęcia dyrektywy 2014/51/UE, przy ustalaniu ostatniego terminu zapadalności, w przypadku którego rynki obligacji nie są już głębokie, płynne i przejrzyste zgodnie z art. 77a dyrektywy 2009/138/WE, rynku obligacji denominowanych w euro nie należy uważać za głęboki i płynny, jeżeli łączny wolumen obligacji o terminach zapadalności dłuższych niż ostatni termin zapadalności lub mu równych jest mniejszy niż 6 procent wolumenu wszystkich obligacji na tym rynku.
(22) Jeżeli na podstawie podstawowych statystyk dotyczących niewykonanych zobowiązań nie można określić wiarygodnego spreadu kredytowego, jak ma to miejsce w przypadku ekspozycji z tytułu długu państwowego, spread bazowy służący do obliczenia korekty dopasowującej i korekty z tytułu zmienności powinien być równy części długoterminowej średniej wartości spreadu ponad stopę procentową wolną od ryzyka, o której mowa w art. 77c ust. 2 lit. b) i c) dyrektywy 2009/138/WE. Jeśli chodzi o ekspozycję wobec rządów centralnych i banków centralnych państw członkowskich, grupa aktywów powinna uwzględniać różnicę między poszczególnymi państwami członkowskimi.
(23) W celu zapewnienia przejrzystości ustalania odpowiedniej stopy procentowej wolnej od ryzyka, zgodnie z motywem 29 dyrektywy 2014/51/UE, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) powinien publikować metodykę, założenia i wskazanie danych wykorzystywanych przez EIOPA do obliczania korekty stóp swapu z tytułu ryzyka kredytowego, korekty z tytułu zmienności i spreadu bazowego na potrzeby korekty dopasowującej w ramach informacji technicznych podlegających publikacji na mocy art. 77e ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE.
(24) Segmentacja zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych na linie biznesowe i jednorodne grupy ryzyka powinna odzwierciedlać charakter ryzyk leżących u podstaw zobowiązania. Charakter powiązanych ryzyk może uzasadniać segmentację odmienną od podziału działalności ubezpieczeniowej na ubezpieczenia na życie i ubezpieczenia inne niż ubezpieczenia na życie, od grup ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie określonych w załączniku I do dyrektywy 2009/138/WE oraz od grup ubezpieczeń na życie określonych w załączniku II do dyrektywy 2009/138/WE.
(25) Przy ustalaniu, czy metoda obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych jest współmierna do charakteru, skali i stopnia złożoności ryzyk, należy uwzględnić ocenę błędu modelu dla danej metody. Ocena ta nie powinna jednak wymagać od zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji określenia precyzyjnej wartości błędu modelu.
(26) Do celów złożenia wniosku o zgodę przez organy nadzoru na stosowanie korekty dopasowującej, o której mowa w art. 77b ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, zakłady powinny mieć możliwość uznania różnych dopuszczalnych produktów ubezpieczeniowych za jeden portfel, o ile warunki dotyczące zgody są stale spełniane i brak jest przeszkód prawnych uniemożliwiających zorganizowanie działalności i zarządzanie nią oddzielnie od pozostałej działalności zakładu, w jednym portfelu.
(27) Zatwierdzenie uzupełniających środków własnych podlegających uwzględnieniu w celu spełnienia kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji powinno opierać się na dokonanej przez organy nadzoru ocenie odpowiednich kryteriów. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ubiegający się o zatwierdzenie pozycji uzupełniających środków własnych powinien jednak wykazać organom nadzoru, że kryteria zostały spełnione, oraz przekazać organom nadzoru wszystkie informacje, których mogą one zażądać do przeprowadzenia takiej oceny. Ocena wniosku o zatwierdzenie uzupełniających środków własnych przez organy nadzoru powinna następować indywidualnie dla każdego przypadku.
(28) Przy rozpatrywaniu wniosku o zatwierdzenie uzupełniających środków własnych zgodnie z art. 90 dyrektywy 2009/138/WE organy nadzoru powinny rozważyć charakter ekonomiczny i prawną egzekwowalność pozycji uzupełniających środków własnych, której dotyczy wniosek o zatwierdzenie.
(29) Na kategorię 1 środków własnych powinny składać się pozycje środków własnych, które mają wysoką jakość i które w pełni pokrywają straty, umożliwiając zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji kontynuację działalności.
(30) Jeżeli skutek ekonomiczny transakcji lub grupy powiązanych transakcji jest równoważny posiadaniu przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji akcji własnych, nadwyżkę aktywów nad zobowiązaniami należy pomniejszyć w celu odzwierciedlenia istnienia obciążenia na tej części środków własnych.
(31) Ocena wystarczającego czasu trwania danej pozycji środków własnych powinna opierać się na pierwotnym terminie zapadalności tej pozycji. Średni czas trwania łącznych środków własnych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, z uwzględnieniem pozostałego okresu zapadalności wszystkich pozycji środków własnych, nie powinien być znacznie krótszy niż średni czas trwania zobowiązań zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. W ramach własnej oceny ryzyka i wypłacalności zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny również ocenić, czy czas trwania łącznej kwoty środków własnych jest wystarczający, z uwzględnieniem zarówno pierwotnego, jak i pozostałego okresu zapadalności wszystkich pozycji środków własnych oraz wszystkich zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.
(32) Ocena zdolności do pokrycia strat w przypadku likwidacji zgodnie z art. 93 dyrektywy 2009/138/WE nie powinna opierać się na porównaniu nadwyżki aktywów nad zobowiązaniami wycenionymi przy założeniu kontynuowania działalności z nadwyżką aktywów nad zobowiązaniami wycenionymi przy założeniu, że wobec zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wszczęto postępowanie likwidacyjne.
(33) Ponieważ przyszłe składki należne z tytułu obecnych umów ubezpieczenia i umów reasekuracji są uwzględnione w obliczeniu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, kwoty nadwyżki aktywów nad zobowiązaniami uwzględnionej w kategorii 1 nie należy korygować w celu wyłączenia oczekiwanych zysków z tych przyszłych składek.
(34) Pozycje środków własnych o cechach stanowiących zachętę do umorzenia, takich jak umowne podwyższenie należnej dywidendy lub podwyższenie stopy kuponu w połączeniu z opcją kupna, powinny być ograniczone, aby umożliwić wprowadzenie ograniczeń spłaty lub umorzenia w przypadku naruszenia kapitałowego wymogu wypłacalności, i klasyfikowane wyłącznie jako kategoria 2 lub kategoria 3.
(35) Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny podzielić nadwyżkę aktywów nad zobowiązaniami na kwoty odpowiadające pozycjom kapitału w ich sprawozdaniach finansowych i rezerwie uzgodnieniowej. Rezerwa uzgodnieniowa może być dodatnia lub ujemna.
(36) W odniesieniu do każdej kategorii, w tym kategorii 3, należy określić pełny wykaz pozycji środków własnych, aby nie ulegało wątpliwości, w przypadku których pozycji zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny złożyć wniosek o zatwierdzenie klasyfikacji przez organ nadzoru.
(37) Fundusze wyodrębnione są rozwiązaniami, w których zarządzanie określonym zbiorem aktywów i zobowiązań odbywa się w taki sposób, jakby były one oddzielnymi zakładami, i nie powinny one obejmować konwencjonalnej działalności związanej z wartością indeksu lub z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ani działalności reasekuracyjnej. Ograniczone możliwości przenoszenia aktywów funduszu wyodrębnionego należy odzwierciedlić w obliczeniu nadwyżki aktywów nad zobowiązaniami zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
(38) Zarówno działalność związana z ubezpieczeniami na życie i ubezpieczeniami innymi niż ubezpieczenia na życie, jak i działalność reasekuracyjna może wiązać się z tworzeniem funduszy wyodrębnionych. Udział w zyskach nie zawsze jest związany z takimi wyodrębnieniami i nie należy traktować go jako cechy definiującej fundusz wyodrębniony.
(39) Fundusze wyodrębnione powinny ograniczać się do takich rozwiązań, które zmniejszają zdolność określonych pozycji środków własnych do pokrywania strat przy założeniu kontynuowania działalności. Rozwiązania, które mają jedynie wpływ na zdolność do pokrycia strat w przypadku likwidacji, nie powinny być uznawane za fundusze wyodrębnione.
(40) Aby nie dopuścić do podwójnego uwzględniania środków własnych na indywidualnym poziomie w sektorze ubezpieczeń i sektorze bankowym, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny odliczyć od kwoty podstawowych środków własnych wszelkie udziały w instytucjach finansowych i kredytowych przekraczające 10 % pozycji środków własnych w kategorii 1, które nie podlegają żadnemu limitowi. Udziały w instytucjach finansowych i kredytowych, które łącznie przekraczają ten sam próg, powinny zostać odliczone częściowo, proporcjonalnie. Odliczenie nie jest konieczne, jeżeli udziały kapitałowe mają charakter strategiczny, a w celu obliczenia wypłacalności grupy wobec tych zakładów stosowana jest metoda 1 określona w załączniku I do dyrektywy 2002/87/WE.
(41) Większość kwoty środków własnych dopuszczonej na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego i kapitałowego wymogu wypłacalności powinny stanowić środki własne zaliczone do kategorii 1. W celu zapewnienia, aby stosowanie limitów nie miało potencjalnych skutków procyklicznych, limity dopuszczonych kwot pozycji w kategorii 2 i kategorii 3 należy stosować w taki sposób, aby strata środków własnych w kategorii 1 nie skutkowała stratą wszystkich dopuszczonych środków własnych przekraczającą tę stratę. W związku z tym należy limity powinny być stosowane w zakresie, który zapewnia pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego za pomocą środków własnych. Pozycji środków własnych przekraczających limity nie należy liczyć jako dopuszczonych środków własnych.
(42) Przy sporządzaniu wykazów jednostek samorządu regionalnego i władz lokalnych EIOPA powinien przestrzegać wymogu, zgodnie z którym nie mogą istnieć różnice pod względem ryzyka między ekspozycjami wobec tych samorządów i władz lokalnych a ekspozycjami wobec rządu centralnego, w którego jurysdykcji mają one siedzibę, wynikające ze szczególnych uprawnień w zakresie zasilania własnego budżetu samorządów lub władz lokalnych, oraz wymogu nakazującego istnienie szczególnych środków instytucjonalnych, których celem jest ograniczenie ryzyka niewykonania zobowiązania. Skutkiem aktu wykonawczego przyjętego na podstawie art. 109a ust. 2 lit. a) dyrektywy 2009/138/WE w odniesieniu do tych wykazów jest traktowanie bezpośrednich ekspozycji wobec jednostek samorządu regionalnego i władz lokalnych ujętych w wykazie jako ekspozycji wobec rządu centralnego, w którego jurysdykcji mają one siedzibę, do celów obliczenia modułów formuły standardowej dotyczących ryzyka rynkowego i ryzyka niewykonania zobowiązań przez kontrahenta.
(43) Aby uniknąć niewłaściwych zachęt do zmiany umów długoterminowych na krótkoterminowe umowy odnawialne, stosowana w formule standardowej miara wielkości dotycząca ryzyka składki w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie i ubezpieczeniach zdrowotnych podobnych do ubezpieczeń na życie powinna opierać się na ekonomicznym charakterze umów ubezpieczenia i reasekuracji, a nie na ich formie prawnej. Miara wielkości powinna zatem uwzględniać składki zarobione wchodzące w zakres granic obecnych umów i umów, które zostaną podpisane w ciągu następnych 12 miesięcy.
(44) Ponieważ oczekiwane zyski z przyszłych składek z tytułu obecnych umów ubezpieczenia i reasekuracji w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie są uznawane w dopuszczonych środkach własnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, w module ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie należy ująć ryzyko związane z rezygnacjami w przypadku umów ubezpieczenia i reasekuracji w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie.
(45) W odniesieniu do ryzyka składki obliczenie wymogu kapitałowego dla ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie i ubezpieczeniach zdrowotnych powinno opierać się na większej wartości spośród przeszłych i przyszłych oczekiwanych składek zarobionych w celu uwzględnienia niepewności związanej z przyszłymi składkami zarobionymi. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji może jednak zapewnić z dużą pewnością, aby przyszłe składki zarobione nie przekroczyły oczekiwanych składek, obliczenie powinno opierać się wyłącznie na oczekiwanych składkach zarobionych.
(46) W celu odzwierciedlenia średnich cech zobowiązań z tytułu ubezpieczeń na życie modelowanie ryzyka związanego z masowymi rezygnacjami w standardowej formule kapitałowego wymogu wypłacalności powinno opierać się na założeniu, że ryzyko związane z opcjami, z których może skorzystać zakład ubezpieczeń dokonujący cesji lub zakład reasekuracji będący stroną umowy reasekuracji, jest nieistotne dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego cesjonariuszem.
(47) W celu odzwierciedlenia innego profilu ryzyka ubezpieczenia zdrowotnego udzielanego na zasadach technicznych podobnych do ubezpieczeń na życie i innych ubezpieczeń zdrowotnych udzielanych na zasadach technicznych niepodobnych do ubezpieczeń na życie moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych powinien obejmować różne podmoduły dla tych dwóch rodzajów ubezpieczenia.
(48) W celu odzwierciedlenia średnich cech zobowiązań z tytułu ubezpieczeń na życie modelowanie modułów ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach na życie i ubezpieczeniach zdrowotnych podobnych do ubezpieczeń na życie powinno opierać się na założeniu nieistotności ryzyka związanego z zależnością świadczeń ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu inflacji.
(49) Dokonywane metodą scenariuszową obliczenia podmodułów formuły standardowej dotyczących ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie i ubezpieczeniach zdrowotnych powinny opierać się na określeniu strat katastroficznych w ujęciu brutto, bez odliczenia kwot, które mogą być odzyskane z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia). Przy ustalaniu wynikającej z tego scenariusza zmiany podstawowych środków własnych zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny uwzględniać efekt ograniczania ryzyka z tytułu swoich odpowiednich umów reasekuracji oraz spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia).
(50) W celu odzwierciedlenia średnich cech zobowiązań z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie modelowanie ryzyka odpowiedzialności cywilnej w podmodule formuły standardowej dotyczącym ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie powinno opierać się na założeniu nieistotności ryzyka kumulacji wielu podobnych roszczeń, które są pokryte zobowiązaniami wynikającymi z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.
(51) W celu odzwierciedlenia średnich cech zobowiązań z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie modelowanie ryzyka wypadków masowych w formule standardowej powinno opierać się na założeniu, że ekspozycja zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji na ryzyko masowych wypadków zlokalizowane w państwach trzecich innych niż określone państwa europejskie nie jest istotna dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz grup ubezpieczeniowych podlegających dyrektywie 2009/138/WE. Powinno ono również opierać się na założeniu nieistotności ryzyka wypadków masowych w odniesieniu do ubezpieczeń pracowniczych.
(52) W celu odzwierciedlenia średnich cech zobowiązań z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie modelowanie ryzyka koncentracji wypadków w standardowej formule powinno opierać się na założeniu nieistotności ryzyka koncentracji wypadków w odniesieniu do ubezpieczeń pokrycia kosztów świadczeń medycznych i ubezpieczeń na wypadek utraty dochodów innych niż umowy grupowe.
(53) W celu odzwierciedlenia empirycznych dowodów katastrof naturalnych w kalibracji formuły standardowej modelowanie ryzyka katastrof naturalnych powinno opierać się na dostatecznie jednolitych podziałach geograficznych w odniesieniu do ryzyka, na które narażone są zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji. Wagi ryzyka dla tych podziałów powinny być określone w taki sposób, aby uwzględniały wskaźnik rocznej straty i sumy ubezpieczenia w przypadku odpowiednich linii biznesowych z zastosowaniem miary wartości narażonej na ryzyko o poziomie ufności wynoszącym 99,5 %. Współczynniki zależności między tymi podziałami geograficznymi należy wybrać w taki sposób, aby odzwierciedlały zależność między odpowiednimi ryzykami w podziałach geograficznych z uwzględnieniem nieliniowości tej zależności.
(54) W celu ujęcia faktycznej ekspozycji zakładu na ryzyko w obliczeniu wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka katastrof naturalnych w formule standardowej sumę ubezpieczenia należy ustalić w sposób uwzględniający umowne limity odszkodowania za zdarzenia katastroficzne.
(55) Moduł formuły standardowej dotyczący ryzyka rynkowego powinien opierać się na założeniu nieistotności wrażliwości aktywów i zobowiązań na zmiany dotyczące wahań parametrów rynkowych.
(56) Kalibracja ryzyka stopy procentowej w przypadku dłuższych terminów zapadalności powinna odzwierciedlać to, że ostateczna stopa forward, do której zbliża się struktura terminowa stopy procentowej wolnej od ryzyka, jest stabilna w czasie i zmienia się jedynie z powodu zmian długoterminowych oczekiwań.
(57) Na potrzeby obliczenia formuły standardowej zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny określić, które z ich jednostek powiązanych mają charakter strategiczny. Kalibracja podmodułu ryzyka cen akcji w przypadku inwestycji w jednostki powiązane mających charakter strategiczny powinna odzwierciedlać prawdopodobne ograniczenie zmienności ich wartości wynikające z ich charakteru strategicznego oraz wpływ wywierany na te jednostki powiązane przez zakład posiadający udziały kapitałowe w innej jednostce.
(58) Podmoduł ryzyka cen akcji oparty na duracji powinien opierać się na założeniu, że typowy okres posiadania inwestycji w udziały lub akcje, o którym mowa w art. 304 dyrektywy 2009/138/WE, jest spójny ze średnim czasem trwania zobowiązań zgodnie z art. 304 dyrektywy 2009/138/WE.
(59) W celu uniknięcia skutków procyklicznych okres symetrycznego mechanizmu dostosowania w odniesieniu do podmodułu ryzyka cen akcji powinien uwzględniać odpowiednio potrzebę utrzymania wrażliwości podmodułu na ryzyko i jednocześnie cel, jakim jest symetryczne dostosowanie.
(60) W przypadku zastosowania korekty dopasowującej w obliczeniu najlepszego oszacowania zobowiązań ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych obliczenie kapitałowego wymogu wypłacalności w podmodule ryzyka spreadu powinno ujmować wpływ zmian spreadów aktywów na korektę dopasowującą, a zatem na wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
(61) Biorąc pod uwagę, że profil ryzyka majątku znajdującego się w państwach trzecich nie jest istotnie odmienny od profilu ryzyka majątku znajdującego się w Unii, podmoduł formuły standardowej dotyczący ryzyka cen nieruchomości powinien traktować te dwa rodzaje ekspozycji jednakowo.
(62) Biorąc pod uwagę, że ryzyko koncentracji, na które narażone są zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, wynika głównie z braku dywersyfikacji emitentów, podmoduł formuły standardowej dotyczący koncentracji ryzyka rynkowego powinien opierać się na założeniu nieistotności geograficznej lub sektorowej koncentracji aktywów posiadanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
(63) Moduł formuły standardowej dotyczący ryzyka niewykonania zobowiązań przez kontrahenta powinien opierać się na założeniu, że w przypadku ekspozycji, które mogą podlegać dywersyfikacji, oraz gdy jest prawdopodobne, że kontrahent posiada rating (ekspozycje typu 1) straty z tytułu niewykonania zobowiązań przez kontrahentów, którzy nie należą do tej samej grupy, są niezależne, a straty z tytułu niewykonania zobowiązań przez kontrahentów, którzy należą do tej samej grupy, nie są niezależne.
(64) W celu zapewnienia ujęcia ryzyka kredytowego z tytułu wszystkich kontrahentów, na które są narażone zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, w kapitałowym wymogu wypłacalności obliczonym zgodnie z formułą standardową wszystkie ekspozycje nieujęte ani w podmodule ryzyka spreadu, ani w module ryzyka niewykonania zobowiązań przez kontrahenta jako ekspozycje typu 1 powinny być ujęte w module ryzyka niewykonania zobowiązań przez kontrahenta jako ekspozycje typu 2.
(65) Moduł formuły standardowej dotyczący ryzyka niewykonania zobowiązań przez kontrahenta powinien odzwierciedlać skutek ekonomiczny umów zabezpieczenia w przypadku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta. W szczególności należy rozważyć, czy przeniesieniu podlega pełne prawo własności do zabezpieczenia czy też nie. Należy również rozważyć, czy w przypadku niewypłacalności kontrahenta przy ustalaniu proporcjonalnego udziału zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w masie upadłościowej kontrahenta wykraczającego poza zabezpieczenie uwzględnia się, że zakład otrzymuje zabezpieczenie.
(66) Zgodnie z podejściem określonym w art. 104 ust. 1, 3 i 4 dyrektywy 2009/138/WE podstawowy kapitałowy wymóg wypłacalności powinien obejmować dodatkowy moduł ryzyka w celu uwzględnienia ryzyk szczególnych związanych z wartościami niematerialnymi i prawnymi, uznanych i wycenionych do celu wypłacalności, które nie są ujęte w innych elementach kapitałowego wymogu wypłacalności.
(67) Moduł formuły standardowej dotyczący ryzyka operacyjnego ujmuje ryzyko wynikające z nieodpowiednich lub zawodnych procedur wewnętrznych, błędów ludzi i systemów lub ze zdarzeń zewnętrznych w obliczeniu opartym na czynnikach. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, składki zarobione w ostatnich dwunastu miesiącach oraz koszty poniesione w ostatnich dwunastu miesiącach uznaje się w tym celu za miary wielkości odpowiednie do ujęcia tego ryzyka. Ostatnia z tych miar wielkości ma zastosowanie tylko do umów ubezpieczenia na życie, w przypadku których ryzyko lokaty (inwestycyjne) pokrywa w pełni ubezpieczający. Z uwagi na fakt, że koszty akwizycji są wdrażane w odmienny sposób w poszczególnych ubezpieczeniowych modelach biznesowych, wydatków tych nie należy uwzględniać w mierze wielkości dla kwoty wydatków poniesionych w ciągu ostatnich 12 miesięcy. W celu zapewnienia, aby wymóg kapitałowy dla ryzyka operacyjnego był w dalszym ciągu zgodny z poziomem ufności określonym w art. 101 dyrektywy 2009/138/WE, Komisja powinna ponownie zbadać moduł ryzyka operacyjnego w ramach swojego przeglądu metod, założeń i standardowych parametrów stosowanych przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności za pomocą formuły standardowej, o którym mowa w motywie 150. Przegląd ten powinien skupić się w szczególności na umowach ubezpieczenia na życie, w przypadku których ryzyko lokaty (inwestycyjne) pokrywa w pełni ubezpieczający.
(68) Obliczenie dostosowania z tytułu zdolności rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat powinno uniemożliwiać podwójne uwzględnianie efektu ograniczania ryzyka osiągniętego za pomocą przyszłych świadczeń uznaniowych lub odroczonych podatków dochodowych.
(69) Przyszłe świadczenia uznaniowe wiążą się zazwyczaj z umowami ubezpieczenia w ubezpieczeniach na życie i ubezpieczeniach zdrowotnych podobnych do ubezpieczeń na życie. W związku z tym dostosowanie z tytułu zdolności rezerw techniczno-ubezpieczeniowych do pokrywania strat powinno uwzględniać efekt ograniczania ryzyka osiągnięty za pomocą przyszłych świadczeń uznaniowych w odniesieniu do ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach na życie, ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych podobnych do ubezpieczeń na życie, ryzyka katastrof w ubezpieczeniach zdrowotnych, ryzyka rynkowego i ryzyka niewykonania zobowiązań przez kontrahenta. W celu ograniczenia stopnia złożoności formuły standardowej oraz związanego z obliczeniami obciążenia dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji dostosowania nie należy stosować do ryzyk w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie i ubezpieczeniach zdrowotnych innych niż ubezpieczenia na życie. Ponieważ straty wynikające z nieodpowiednich lub zawodnych procedur wewnętrznych, błędów ludzi i systemów lub ze zdarzeń zewnętrznych mogą nie zostać efektywnie pokryte za pomocą przyszłych świadczeń uznaniowych, dostosowania nie należy stosować do ryzyka operacyjnego.
(70) Uznawanie technik ograniczania ryzyka w obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności powinno odzwierciedlać ekonomiczny charakter stosowanej techniki i ograniczać się do technik ograniczania ryzyka, które skutecznie przenoszą ryzyko poza zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
(71) Ocena skuteczności przeniesienia ryzyka powinna uwzględniać wszystkie aspekty techniki ograniczania ryzyka oraz ustalenia między zakładem ubezpieczeń i zakładem reasekuracji a jego kontrahentami. W przypadku ograniczania ryzyka za pomocą reasekuracji fakt, że prawdopodobieństwo znacznego zróżnicowania kwoty lub terminów płatności przez reasekuratora jest niewielkie, nie powinien sam z siebie oznaczać, że reasekurator nie przyjął na siebie ryzyka.
(72) Dokonywane metodą scenariuszową obliczenia formuły standardowej kapitałowego wymogu wypłacalności opierają się na wpływie nagłych zaburzeń, a zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie powinny brać pod uwagę technik ograniczania ryzyka, które polegają na podjęciu przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przyszłych działań, takich jak dynamiczne strategie hedgingowe lub przyszłe działania zarządu, w momencie powstania zaburzenia. Dynamiczne strategie hedgingowe oraz przyszłe działania zarządu należy odróżnić od umów hedgingu rolowanego, w przypadku których obowiązuje już technika ograniczania ryzyka i które w momencie ich wygaśnięcia zostaną zastąpione podobną umową, niezależnie od wypłacalności zakładu.
(73) W celu uniknięcia sytuacji, w której skuteczność techniki ograniczania ryzyka jest obniżona z powodu istnienia ryzyka bazowego, zwłaszcza ze względu na niedopasowanie walutowe, zakłady powinny odzwierciedlić istotne ryzyko bazowe w obliczeniu kapitałowego wymogu wypłacalności. Jeżeli istotne ryzyko bazowe nie jest odzwierciedlone w obliczeniu kapitałowego wymogu wypłacalności, nie należy uznawać danej techniki ograniczania ryzyka.
(74) Istnienie umów o udziale w zysku, na mocy których zyski przydzielane są ubezpieczającym lub beneficjentom, powinno być w adekwatny sposób odzwierciedlone w obliczeniu kapitałowego wymogu wypłacalności.
(75) Jeżeli obliczenie wymogu kapitałowego na potrzeby modułu lub podmodułu ryzyka podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności opiera się na wpływie dwukierunkowych scenariuszy na podstawowe środki własne, jak ma to miejsce w przypadku ryzyka stopy procentowej, ryzyka walutowego lub ryzyka związanego z rezygnacjami, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji powinien ustalić, który scenariusz wywiera największy niekorzystny wpływ na podstawowe środki własne całego zakładu ubezpieczeń lub całego zakładu reasekuracji. W odpowiednich przypadkach w ustaleniu tym uwzględnia się skutki udziału w zyskach oraz podział przyszłych świadczeń uznaniowych na poziomie funduszu wyodrębnionego. Ustalony w ten sposób scenariusz powinien być scenariuszem właściwym do obliczenia hipotetycznego kapitałowego wymogu wypłacalności dla każdego funduszu wyodrębnionego.
(76) Aby móc przygotować się do przyszłych zmian parametrów zależności na podstawie odpowiednich informacji empirycznych, takich jak zmiany współczynników umieralności i rezygnacji w przypadku zobowiązań wynikających z umów ubezpieczeń na życie oraz wskaźników szkodowo-kosztowych lub współczynników wypływu rezerw w przypadku zobowiązań wynikających z umów ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie, EIOPA powinien otrzymywać stosowne dane od organów nadzoru. Organy nadzoru powinny otrzymywać te dane od zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji jako część informacji podlegających przekazaniu organom nadzoru, biorąc pod uwagę fakt, że będą one niezbędne do celów nadzoru, a zatem nie powinny powodować dodatkowych obciążeń dla zakładów.
(77) Wydając opinię w sprawie aktualizacji parametrów zależności, EIOPA powinien wziąć pod uwagę, czy w wyniku zastosowania zaktualizowanych parametrów zależności przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji uzyskany zostanie ogólny kapitałowy wymóg wypłacalności zgodny z zasadami określonymi w art. 101 dyrektywy 2009/138/WE oraz czy zależności między ryzykami mają charakter nieliniowy lub czy w scenariuszach skrajnych brak jest dywersyfikacji, w którym to przypadku EIOPA powinien rozważyć alternatywne miary zależności do celów kalibracji aktualizacji parametrów zależności.
(78) Wiele aspektów modeli wewnętrznych może ulec zmianie w miarę upływu czasu wraz ze wzrostem wiedzy na temat modelowania ryzyka, a zatem organy nadzoru powinny brać pod uwagę aktualne informacje i praktykę przy sporządzaniu ocen modelu wewnętrznego, aby zapewnić jego zgodność z najnowszymi zmianami.
(79) Model wewnętrzny może pełnić ważną rolę w systemie zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji tylko wówczas, gdy jest dostosowany do działalności zakładu i zrozumiały dla osób podejmujących decyzje na podstawie uzyskanych za jego pomocą wyników. Test użyteczności modeli wewnętrznych powinien zatem zapewniać, aby zatwierdzone modele wewnętrzne były odpowiednie do działalności zakładu i zrozumiałe dla osób, które faktycznie zarządzają zakładem.
(80) Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji obliczające kapitałowy wymóg wypłacalności na podstawie modelu wewnętrznego powinny wykorzystywać ten model w systemie zarządzania ryzykiem oraz procesach decyzyjnych w sposób stwarzający zachęty do poprawy jakości samego modelu wewnętrznego.
(81) Określony w art. 120 dyrektywy 2009/138/WE wymóg, zgodnie z którym model wewnętrzny jest powszechnie stosowany i odgrywa ważną rolę w ich systemie zarządzania, nie powinien powodować, że zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji będą bezkrytycznie polegać na wynikach uzyskanych przy użyciu modelu wewnętrznego. Zakłady nie powinny podejmować decyzji na podstawie wyników uzyskanych przy użyciu modelu wewnętrznego bez krytycznego sprawdzenia adekwatności modelu. Powinny one być świadome ograniczeń modelu wewnętrznego i uwzględniać je w swoich decyzjach.
(82) Ponieważ w art. 121 ust. 4 dyrektywy 2009/138/WE nie wskazano konkretnej metody wyznaczania prognozy rozkładu prawdopodobieństwa w przypadku modeli wewnętrznych, a modele wewnętrzne należy dostosować do konkretnej działalności zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, modele wewnętrzne mogą znacznie różnić się pod względem metodyki, informacji, założeń i danych stosowanych w modelach wewnętrznych i procesach ich walidacji. Standardy jakości statystycznej i standardy walidacji powinny zatem nadal opierać się na zasadach i obejmować wyłącznie szczegółowe wymogi minimalne. Z tego samego względu standardy dokumentacji nie powinny obejmować kompletnego wykazu dokumentów, lecz jedynie minimalny wykaz dokumentów dla każdego modelu wewnętrznego. Dokumentacja zakładów powinna zawierać wszelkie dodatkowe informacje niezbędne do zapewnienia zgodności ze standardami dotyczącymi dokumentacji na potrzeby modeli wewnętrznych.
(83) W celu zapewnienia aktualności modelu wewnętrznego oraz jak najlepszego odzwierciedlenia w nim profilu ryzyka zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny śledzić ważne zmiany w technikach aktuarialnych i ogólnie przyjętej praktyce rynkowej w zakresie modelowania ryzyka. Nie oznacza to jednak, że zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny zawsze dostosowywać swoje modele wewnętrzne do ogólnie przyjętych praktyk rynkowych. W wielu przypadkach konieczne może być odejście od ogólnie przyjętej praktyki rynkowej w celu uzyskania adekwatnego modelu wewnętrznego.
(84) Modele wewnętrzne mogą opierać się na znacznej ilości danych, które pochodzą z wielu źródeł oraz różnią się pod względem cech charakterystycznych i jakości. W celu zapewnienia adekwatności danych wykorzystywanych w modelu wewnętrznym zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny gromadzić, przetwarzać i stosować dane w sposób przejrzysty i zorganizowany.
(85) Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny swobodnie decydować o strukturze modelu wewnętrznego, który najlepiej odzwierciedla ich ryzyka. Taki wybór powinien podlegać zatwierdzeniu przez organy nadzoru. W przypadku częściowych modeli wewnętrznych lepszym rozwiązaniem może być oddzielne obliczenie poszczególnych składników i włączenie ich bezpośrednio do formuły standardowej, bez przeprowadzania dodatkowej agregacji w modelu wewnętrznym. W tym przypadku prognozę rozkładu prawdopodobieństwa należy wyznaczyć dla każdego składnika.
(86) Wszelkie techniki integracji częściowego modelu wewnętrznego z formułą standardową w celu obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności stanowią część tego modelu wewnętrznego i, podobnie jak pozostałe komponenty częściowego modelu wewnętrznego, powinny spełniać odpowiednie wymogi dyrektywy 2009/138/WE.
(87) Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny obliczać liniowy kapitałowy wymóg wypłacalności za pomocą obliczenia standardowego, niezależnie od tego, czy do obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności zakład stosuje standardową formułę czy model wewnętrzny.
(88) Do celów obliczenia górnego i dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego, o których mowa w art. 129 ust. 3 dyrektywy 2009/138/WE, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie powinny mieć obowiązku obliczać kapitałowego wymogu wypłacalności co kwartał. Jeżeli obliczenie minimalnego wymogu kapitałowego nie zbiega się z corocznym obliczeniem kapitałowego wymogu wypłacalności, zakłady powinny stosować ostatni obliczony kapitałowy wymóg wypłacalności zgodnie z art. 102 dyrektywy 2009/138/WE.
(89) Zgodnie z zasadą "ostrożnego inwestora" określoną w art. 132 dyrektywy 2009/138/WE oraz w celu zapewnienia spójności międzysektorowej należy wzajemnie dopasować interesy przedsiębiorstw przekształcających pożyczki w zbywalne papiery wartościowe i inne instrumenty finansowe (jednostki inicjujące, jednostki sponsorujące lub pierwotni kredytodawcy) oraz interesy zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji inwestujących w te papiery wartościowe lub instrumenty. W celu zapewnienia tego dopasowania zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny mieć możliwość inwestowania w te papiery wartościowe lub instrumenty, wyłącznie jeśli jednostka inicjująca, jednostka sponsorująca lub pierwotny kredytodawca utrzymuje istotny udział gospodarczy netto w aktywach bazowych. Wymóg, zgodnie z którym jednostka inicjująca, sponsorująca lub pierwotny kredytodawca musi utrzymać istotny udział gospodarczy netto w aktywach bazowych, powinna mieć również zastosowanie w przypadku, gdy istnieje większa liczba jednostek inicjujących, jednostek sponsorujących lub pierwotnych kredytodawców. Aby zapobiec ewentualnemu obejściu wymogów, uniknąć nieporozumień i zapewnić zgodność terminologiczną z nazewnictwem stosowanym w prawodawstwie Unii regulującym działalność instytucji kredytowych, zamiast terminu "inwestycje w zbywalne papiery wartościowe lub inne instrumenty finansowe oparte na pożyczkach przekształconych" należy stosować termin "inwestycje w pozycje sekurytyzacyjne".
(90) Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji inwestujące w sekurytyzacje powinny posiadać kompleksową i gruntowną wiedzę na temat inwestycji i ekspozycji bazowych. W celu zapewnienia tej wiedzy zakłady powinny podejmować decyzje inwestycyjne dopiero po przeprowadzeniu gruntownej analizy due diligence, która powinna dostarczyć im odpowiednie informacje i wiedzę na temat sekurytyzacji.
(91) W celu zapewnienia, by wymogi kapitałowe dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji należycie odzwierciedlały ryzyka wynikające z pozycji sekurytyzacyjnych, należy przyjąć przepisy zapewniające traktowanie takich inwestycji z uwzględnieniem wrażliwości na ryzyko i adekwatny pod względem ostrożnościowym w zależności od charakteru ekspozycji bazowych oraz procedur związanych z ich gwarantowaniem, a także cech strukturalnych i przejrzystości. Sekurytyzacje, które spełniają te wymogi, powinny być traktowane w podmodule ryzyka spreadu kredytowego w szczególny sposób, uznający ich niższy profil ryzyka. Ponieważ do takiego traktowania kwalifikują się tylko transze o najwyższym stopniu uprzywilejowania oraz biorąc pod uwagę wsparcie jakości kredytowej wbudowane w większość transzy o najwyższym stopniu uprzywilejowania w porównaniu z całą pulą ekspozycji bazowych, właściwe jest nałożenie górnego limitu ograniczającego czynniki ryzyka spreadu kredytowego dla takich pozycji do poziomu czynnika ryzyka spreadu kredytowego, który miałby zastosowanie do ekspozycji bazowych, to jest do poziomu czynnika ryzyka wynoszącego 3 % na każdy rok czasu trwania, mającego zastosowanie do pożyczek nieposiadających ratingu. Komisja powinna ponownie zbadać to podejście w ramach swojego przeglądu metod, założeń i standardowych parametrów stosowanych przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności za pomocą formuły standardowej, o którym mowa w motywie 150.
(92) W celu zapobieżenia arbitrażowi regulacyjnemu przepisy dotyczące sekurytyzacji należy stosować zgodnie z zasadą przewagi treści ekonomicznej nad formą. W tym celu niezbędna jest precyzyjna i kompleksowa definicja sekurytyzacji uwzględniająca wszelkie transakcje lub programy, w wyniku których ryzyko kredytowe związane z ekspozycją lub pulą ekspozycji ulega podziałowi na transze. Ekspozycji, która stwarza bezpośrednie zobowiązanie z tytułu zapłaty w odniesieniu do transakcji lub programu wykorzystywanych w celu finansowania aktywów rzeczowych lub operowania nimi, nie należy uznawać za ekspozycję z tytułu sekurytyzacji, nawet jeśli w ramach danej transakcji lub programu istnieją zobowiązania z tytułu zapłaty o różnym stopniu uprzywilejowania.
(93) Dobre zarządzanie stanowi podstawę skutecznego i prawidłowego zarządzania zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji, a także jest ono głównym elementem ram regulacyjnych. System zarządzania zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji powinien opierać się na odpowiednim i przejrzystym podziale obowiązków nadzorczych i kierowniczych, który służy ustanowieniu skutecznych procedur decyzyjnych, zapobieganiu konfliktom interesów i zapewnieniu skutecznego zarządzania zakładem.
(94) Zgodnie z podstawową zasadą dobrego zarządzania żadna osoba nie może mieć uprawnień decyzyjnych niepod-legających pewnej formie kontroli. Dlatego też przed wykonaniem ważnej decyzji dotyczącej zakładu decyzja ta powinna podlegać weryfikacji przez co najmniej jedną inną osobę.
(95) W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu zarządzania ryzykiem działania podejmowane przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny obejmować ustanawianie, wdrażanie, utrzymywanie i monitorowanie praktyk i procedur, które są odpowiednie w świetle obowiązujących w zakładzie zasad dotyczących zarządzania ryzykiem, uwzględniając najważniejsze obszary działalności tego zakładu.
(96) Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny dysponować odpowiednimi mechanizmami kontroli wewnętrznej w celu zapewnienia, aby wszystkie osoby, na których spoczywają obowiązki operacyjne i nadzorcze, działały zgodnie z celami zakładu oraz przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi.
(97) Aby zapewnić rzetelną, dokładną i zgodną z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE wycenę ekonomiczną, ważne jest ustanowienie i wdrożenie odpowiednich kontroli wewnętrznych na potrzeby wyceny aktywów i zobowiązań zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, w tym niezależnego przeglądu i weryfikacji wykorzystanych informacji, danych i założeń.
(98) W celu zapewnienia, aby ustalanie wartości rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej było dokonywane zgodnie z art. 76-85 dyrektywy 2009/138/WE system zarządzania zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji powinien obejmować procedurę walidacji obliczeń rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
(99) W kontekście systemu zarządzania, w celu zapewnienia niezależności, osoba lub jednostka organizacyjna pełniąca określoną funkcję powinna być w stanie wykonywać swoje zadania w sposób obiektywny i wolny od wpływów oraz móc powiadamiać o wynikach swojej pracy bezpośrednio organ administrujący, zarządzający lub nadzorczy. W celu umożliwienia organom nadzoru wczesnego podejmowania, w razie konieczności, środków naprawczych zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny przekazywać organom nadzoru z odpowiednim wyprzedzeniem informacje na temat wszystkich osób, które faktycznie zarządzają zakładem lub nadzorują inne kluczowe funkcje, oraz wszelkie inne informacje potrzebne do oceny kompetencji i reputacji tych osób. Uznając konieczność zapobieżenia nakładaniu niepotrzebnych obciążeń na zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji czy organy nadzoru, wystosowanie zawiadomienia przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie powinno jednak wiązać się z wstępnym zatwierdzeniem przez organ nadzoru. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że dana osoba nie spełnia określonych w dyrektywie 2009/138/WE wymogów dotyczących kompetencji i reputacji, powinien mieć prawo zażądać od zakładu zastąpienia tej osoby.
(100) Aby ocenić reputację osób, które faktycznie zarządzają zakładem lub wykonują czynności w ramach innych kluczowych funkcji, należy zbadać ich wcześniejsze działania w celu sprawdzenia, czy osoby te są zdolne do skutecznego wykonywania swoich obowiązków zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i wytycznymi, które mają zastosowanie. Informacje dotyczące wcześniejszych działań mogą być informacjami pochodzącymi z rejestrów karnych lub rejestrów informacji finansowych. Wcześniejsza kariera zawodowa danej osoby może dostarczyć wskazówek na temat jej uczciwości.
(101) Aby zapewnić outsourcing funkcji lub działalności w skuteczny sposób i zgodnie z zobowiązaniami spoczywającymi na zakładach ubezpieczeń i zakładach reasekuracji na mocy dyrektywy 2009/138/WE, konieczne jest ustanowienie wymogów dotyczących metody wyboru usługodawcy, pisemnej umowy, którą należy zawrzeć, oraz stałej kontroli, którą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji musi sprawować nad usługodawcą.
(102) Zasady i praktyki dotyczące wynagrodzeń, które zachęcają do podejmowania ryzyka wykraczającego poza zatwierdzone limity tolerancji ryzyka obowiązujące zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, mogą osłabić skuteczność zarządzania ryzykiem w tym zakładzie. W związku z tym konieczne jest ustanowienie wymogów dotyczących wynagrodzeń, służących prawidłowemu i ostrożnemu zarządzaniu działalnością oraz przeciwdziałających systemom wynagradzania, które zachęcają do podejmowania nadmiernego ryzyka.
(103) Okoliczności, w których można ustanowić narzuty kapitałowe, oraz metodyki ich obliczania powinny być wyszczególnione w sposób zapewniający, aby stosowanie narzutów kapitałowych było skutecznym i praktycznym narzędziem nadzorczym służącym do ochrony ubezpieczających i beneficjentów dzięki obliczeniu kapitałowego wymogu wypłacalności właściwie odzwierciedlającego ogólny profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. Kwoty narzutu kapitałowego mają numeryczną wartość dodatnią. Przy ich określaniu należy również uwzględnić konieczność opracowania spójnych i wspólnych sposobów podejścia w podobnych okolicznościach. W tym celu jako założenia służące do oceny odchyleń można by zastosować procentowe wartości i limity odniesienia, które jednak nie powinny odwracać uwagi od głównego celu, którym jest ustalenie narzutów odpowiednich dla danego zakładu ubezpieczeń lub danego zakładu reasekuracji.
(104) Do celów stosowania art. 138 ust. 4 dyrektywy 2009/138/WE, podejmując decyzję o stwierdzeniu wyjątkowej niekorzystnej sytuacji, która wpływa na zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji reprezentujące znaczny udział w rynku lub dotknięte tą sytuacją linie biznesowe, EIOPA powinien uwzględnić wszystkie odpowiednie czynniki na poziomie dotkniętego rynku lub linii biznesowej, w tym czynniki określone w niniejszym rozporządzeniu.
(105) Do celów stosowania art. 138 ust. 4, podejmując decyzję o ewentualnym przedłużeniu okresu naprawczego oraz ustalając czas takiego przedłużenia w przypadku danego zakładu ubezpieczeń lub danego zakładu reasekuracji, który zgodnie z art. 138 ust. 4 nie może jednak wynosić więcej niż siedem lat, organ nadzoru powinien wziąć pod uwagę wszystkie odpowiednie czynniki specyficzne dla zakładu, w tym czynniki określone w niniejszym rozporządzeniu.
(106) Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji są zobowiązane na mocy dyrektywy 2009/138/WE do publicznego ujawnienia informacji dotyczących ich wypłacalności i kondycji finansowej. Szczegółowe i zharmonizowane wymogi określające informacje, które muszą być ujawniane, i środki, za pomocą których należy tego dokonać, powinny być odpowiednie, tak aby zapewnić równoważne warunki rynkowe i sprawne funkcjonowanie rynków ubezpieczeń i reasekuracji w całej Unii oraz ułatwić skuteczną integrację rynków ubezpieczeń i reasekuracji w całej Unii.
(107) Stosowanie zasady proporcjonalności w odniesieniu do publicznego ujawniania informacji nie powinno skutkować zobowiązaniem zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji do ujawniania informacji, które nie dotyczyłyby ich działalności lub nie byłyby istotne.
(108) Odniesienia do równoważnych informacji ujawnianych publicznie na podstawie innych wymogów prawnych lub regulacyjnych powinny bezpośrednio prowadzić do samych informacji, a nie stanowić odniesienia do dokumentu ogólnego.
(109) Jeżeli organy nadzoru zezwalają zakładom ubezpieczeń i zakładom reasekuracji na nieujawnianie określonych informacji zgodnie z art. 53 ust. 1 i 2 dyrektywy 2009/138/WE, takie zezwolenie powinno pozostać ważne tylko dopóki istnieje powód ich nieujawnienia. W przypadku ustania takiej przyczyny zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ujawniają odpowiednie informacje dopiero od dnia ustania przyczyny.
(110) Dyrektywa 2009/138/WE określa wobec państw członkowskich wymóg zapewnienia, aby organy nadzoru posiadały uprawnienia do żądania wszystkich informacji niezbędnych do celów nadzoru. Zasadniczą część tych informacji powinny stanowić informacje podlegające regularnemu przekazywaniu organom nadzoru.
(111) Należy przyjąć szczegółowe i zharmonizowane wymogi określające informacje podlegające regularnemu przekazywaniu oraz środki, za pomocą których należy tego dokonać, w celu zapewnienia skutecznej konwergencji procesów nadzoru sprawowanego przez organy nadzoru.
(112) Informacje podlegające regularnemu zgłaszaniu organom nadzoru przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji obejmują sprawozdanie na temat wypłacalności i kondycji finansowej. Ponadto zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny przedkładać organom nadzoru regularne sprawozdanie do celów nadzoru zawierające - oprócz informacji ujętych w sprawozdaniu na temat wypłacalności i kondycji finansowej - informacje niezbędne do celów nadzoru. Jako ułatwienie zarówno dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, jak i organów nadzoru te dwa sprawozdania powinny mieć taką samą strukturę.
(113) Na podstawie oceny ryzyka, na które jest narażony zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, przeprowadzonej zgodnie z art. 36 dyrektywy 2009/138/WE organy nadzoru mogą żądać corocznego składania regularnych sprawozdań do celów nadzoru. W przeciwnym razie, jeśli zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji przedkładają regularne sprawozdanie do celów nadzoru jedynie co 3 lata, powinny jednak co roku informować organy nadzoru o wszelkich istotnych zdarzeniach, które nastąpiły od ostatniego okresu sprawozdawczego.
(114) Dane ilościowe i jakościowe powinny być regularnie ujawniane lub przekazywane organowi nadzoru w formie sprawozdania opisowego i formularzy sprawozdawczych zawierających dane ilościowe. Formularze sprawozdawcze zawierające dane ilościowe powinny bardziej szczegółowo określać i w stosownych przypadkach uzupełniać informacje podane w sprawozdaniu opisowym. Sprawozdanie i formularze powinny zapewniać organom nadzoru wystarczające informacje - oprócz informacji przedstawionych już w sprawozdaniu na temat wypłacalności i kondycji finansowej - umożliwiające im wykonywanie obowiązków na podstawie dyrektywy 2009/138/WE, lecz nie powinny powodować niepotrzebnego obciążenia dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji. Zakres formularzy sprawozdawczych zawierających dane ilościowe podlegających przekazaniu co kwartał powinien być węższy niż zakres formularzy sprawozdawczych zawierających dane ilościowe podlegających przekazaniu co roku.
(115) Stosowanie zasady proporcjonalności w przypadku sprawozdań do celów nadzoru nie powinno skutkować zobowiązaniem zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji lub oddziałów z siedzibą w Unii do przekazywania informacji, które nie dotyczyłyby ich działalności lub nie byłyby istotne.
(116) Kryteria i metody stosowane w procesie nadzoru powinny być ujawniane. Powinny one obejmować ogólne sposoby i środki stosowane przez organy nadzoru w przeglądzie i ocenie zgodności z wymogami określonymi w art. 36 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, a zwłaszcza w ocenie adekwatności zarządzania ryzykiem przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji oraz ich odporności na niekorzystne zdarzenia i zmiany.
(117) Ujawnienie zagregowanych danych statystycznych na mocy art. 31 ust. 2 lit. c) dyrektywy 2009/138/WE ma na celu przedstawienie ogólnych informacji dotyczących krajowych sektorów ubezpieczeń oraz istotnych działań samych organów nadzoru. Istotne informacje powinny obejmować dane związane z wymogami zarówno ilościowymi, jak i jakościowymi oraz krajowe dane zagregowane zgłaszane na porównywalnych zasadach w długim okresie.
(118) W celu zapewnienia porównywalności informacji ujawnianych przez organy nadzoru należy określić wykaz najważniejszych aspektów stosowania ram nadzoru ostrożnościowego, których mają dotyczyć dane zagregowane podlegające ujawnieniu przez organy nadzoru jako minimum.
(119) Ekspozycja spółki celowej (podmiotu specjalnego przeznaczenia) powinna być zawsze ograniczona w celu zapewnienia posiadania przez nią aktywów o wartości równej co najmniej jej zagregowanej maksymalnej ekspozycji na ryzyko.
(120) Jeżeli spółka celowa (podmiot specjalnego przeznaczenia) przejmuje ryzyka od więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, spółka ta powinna być przez cały czas objęta ochroną przed postępowaniem likwidacyjnym każdego z pozostałych zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji, które przenoszą ryzyka na tę spółkę celową (podmiot specjalnego przeznaczenia).
(121) Ocena wymogów dotyczących kompetencji i reputacji akcjonariuszy lub wspólników posiadających znaczny pakiet akcji spółki celowej (podmiotu specjalnego przeznaczenia) oraz osób, które faktycznie zarządzają spółką celową (podmiotem specjalnego przeznaczenia), powinna w odpowiednich przypadkach uwzględniać podobne wymogi mające zastosowanie do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji.
(122) Przeniesienie ryzyka z zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji na spółkę celową (podmiot specjalnego przeznaczenia) i ze spółki celowej (podmiotu specjalnego przeznaczenia) na dostawców finansowania dłużnego lub innego finansowania powinno być wolne od transakcji powiązanych, które mogłyby utrudnić skuteczne przeniesienie ryzyka, na przykład umownych praw do potrąceń lub umów pobocznych mających na celu ograniczenie potencjalnych lub faktycznych strat poniesionych w wyniku przeniesienia ryzyka na dostawców finansowania dłużnego lub innego finansowania dla spółki celowej (podmiotu specjalnego przeznaczenia).
(123) W celu niedopuszczenia do tego, by uwzględnienie przyszłych płatności utrudniło skuteczne przeniesienie ryzyka z zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji na spółkę celową (podmiot specjalnego przeznaczenia), jest ważne, aby nieotrzymanie płatności nie wpływało niekorzystnie na podstawowe środki własne zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. Ustalając, że nie istnieje scenariusz, w którym mogłoby do tego dojść, zakład powinien rozważyć wszystkie scenariusze uwzględnione w warunkach umownych oraz wszelkie inne scenariusze, chyba że prawdopodobieństwo pojawienia się tych innych scenariuszy jest niezwykle małe.
(124) Zgodnie z art. 220 dyrektywy 2009/138/WE obliczenie wypłacalności na poziomie grupy przeprowadza się według metody 1 (metoda opierająca się na sprawozdaniach skonsolidowanych), chyba że jej wyłączne zastosowanie nie byłoby właściwe. Oceniając, czy zamiast metody 1 lub łącznie z nią należy zastosować metodę 2 (metoda odliczeń i agregacji), organ sprawujący nadzór nad grupą powinien rozważyć szereg odpowiednich zharmonizowanych elementów. Jednym z takich elementów jest to, czy zastosowanie metody 1 byłoby nadmiernie uciążliwe, a charakter, skala i stopień złożoności ryzyk grupy powodują, że zastosowanie metody 2 nie wpłynęłoby istotnie na wyniki obliczenia wypłacalności grupy. Ustalając w tym celu, czy zastosowanie metody 2 istotnie wpłynęłoby na wyniki obliczenia wypłacalności grupy, należy porównać metodę 2 z metodą 1 przy wykorzystaniu dopuszczonych łącznych środków własnych grupy i łącznych kapitałowych wymogów wypłacalności grupy obliczonych zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE, a nie z wymogami wypłacalności określonymi w równoważnym państwie trzecim.
(125) Aby pomóc zapewnić równe warunki działania w państwach trzecich, w których grupa obejmuje powiązane zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji w państwach trzecich, oraz o ile Komisja przyjęła akty delegowane na podstawie art. 227 ust. 4 lub 5 dyrektywy 2009/138/WE stwierdzające równoważność lub tymczasową równoważność systemów wypłacalności stosowanych w tych państwach trzecich, organ sprawujący nadzór nad grupą powinien przede wszystkim rozważyć ten element, decydując, czy zamiast metody 1 (konsolidacja) lub łącznie z nią należy zastosować metodę 2 (odliczenia i agregacja).
(126) Dyrektywa 2009/138/WE przewiduje, że jeżeli organy nadzoru uznają, że niektóre środki własne dopuszczone na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub powiązanego zakładu reasekuracji nie mogą zostać faktycznie udostępnione na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, wówczas te środki własne mogą być uwzględnione w obliczeniu tylko w zakresie, w jakim są dopuszczone na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności jednostki powiązanej. W tym kontekście, rozważając, czy określone środki własne jednostki powiązanej nie mogą zostać faktycznie udostępnione grupie, organy nadzoru powinny opierać swoje decyzje na tym, czy istnieją ograniczenia wpływające na zamienność odpowiednich pozycji środków własnych (tj. czy są one przeznaczone na pokrycie wyłącznie określonych strat) lub możliwości ich przenoszenia (tj. czy istnieją znaczące przeszkody dla przenoszenia pozycji środków własnych z jednego podmiotu do innego). Do celów tej oceny organy nadzoru powinny zwrócić szczególną uwagę na udziały mniejszościowe w dopuszczonych środkach własnych pokrywających kapitałowy wymóg wypłacalności zależnego zakładu ubezpieczeń, zależnego zakładu reasekuracji, zakładu ubezpieczeń państwa trzeciego, zakładu reasekuracji państwa trzeciego, ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej.
(127) W celu zapewnienia odpowiedniej ochrony ubezpieczających i beneficjentów zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji należących do grupy w razie likwidacji któregokolwiek zakładu objętego nadzorem nad grupą nie należy uznawać za wolne od obciążeń pozycji środków własnych, które są emitowane przez ubezpieczeniowe spółki holdingowe i finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej w grupie, chyba że roszczenia związane z tymi pozycjami środków własnych mają niższy stopień uprzywilejowania niż roszczenia wszystkich ubezpieczających i beneficjentów zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji należących do grupy.
(128) Na poziomie grupy należy określić stosowne przepisy dotyczące traktowania spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia). W tym kontekście spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia) określone w dyrektywie 2009/138/WE, które albo spełniają określone w niej wymogi, albo są regulowane przez organ nadzoru w państwie trzecim i spełniają równoważne wymogi, nie powinny być w pełni skonsolidowane.
(129) Obliczenie najlepszego oszacowania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na poziomie grupy według metody 1 (metoda opierająca się na sprawozdaniach skonsolidowanych) powinno opierać się na założeniu, że suma najlepszego szacunku zakładów ubezpieczeń posiadających udziały kapitałowe w innej jednostce lub zakładów reasekuracji posiadających udziały kapitałowe w innej jednostce oraz proporcjonalnej części najlepszego oszacowania dla jednostek powiązanych - po skorygowaniu każdego z tych oszacowań o transakcje wewnątrzgrupowe - jest w przybliżeniu taka sama jak kwota, która wynikałaby z obliczenia najlepszego oszacowania dla skonsolidowanych zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych na poziomie grupy zgodnie z art. 75-86 dyrektywy 2009/138/WE. W szczególności, jeżeli w tym obliczeniu stosuje się najlepsze oszacowania zakładu ubezpieczeń państwa trzeciego lub zakładu reasekuracji państwa trzeciego oszacowania te należy ocenić zgodnie z tymi artykułami.
(130) Obliczenie marginesu ryzyka rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na poziomie grupy według metody 1 (metoda opierająca się na sprawozdaniach skonsolidowanych) powinno opierać się na założeniu, że przeniesienie zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych grupy następuje oddzielnie w odniesieniu do każdego zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji należącego do grupy oraz że margines ryzyka nie dopuszcza dywersyfikacji ryzyk tych zakładów. W odniesieniu do zakładów, o których mowa w art. 73 ust. 2 i 5 dyrektywy 2009/138/WE, obliczenie powinno opierać się na założeniu, że przeniesienie portfelowych zobowiązań ubezpieczeniowych w przypadku ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie następuje oddzielnie.
(131) Grupy mogą występować o możliwość stosowania dwóch rodzajów modeli wewnętrznych do obliczania skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy. Jeżeli model wewnętrzny jest stosowany wyłącznie do obliczania skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy i nie jest stosowany do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub powiązanego zakładu reasekuracji w grupie, zastosowanie powinien mieć art. 230 dyrektywy 2009/138/WE. W tym kontekście konieczne jest zapewnienie wydania zatwierdzenia modelu wewnętrznego stosowanego do obliczania wyłącznie skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy przez organ sprawujący nadzór nad grupą w sposób zgodny z przepisami tej dyrektywy dotyczącymi procedury zatwierdzania modeli wewnętrznych stosowanych na poziomie indywidualnym, w tym z przepisami aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 114 ust. 2 tej dyrektywy. W celu wsparcia współpracy w ramach kolegium organów nadzoru konieczne jest określenie sposobu zaangażowania przez organ sprawujący nadzór nad grupą pozostałych organów nadzoru przed podjęciem decyzji w sprawie wniosku.
(132) Jeżeli grupa składa wniosek o zezwolenie na stosowanie tego samego modelu wewnętrznego do obliczania skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowego wymogu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub powiązanego zakładu reasekuracji w grupie, zastosowanie powinien mieć art. 231 dyrektywy 2009/138/WE. W tym kontekście w celu zapewnienia skutecznej współpracy organu sprawującego nadzór nad grupą i pozostałych zainteresowanych organów nadzoru oraz podjęcia przez nie świadomej wspólnej decyzji o ewentualnym zezwoleniu na zastosowanie tego modelu wewnętrznego konieczne jest określenie przepisów dotyczących potrzebnej dokumentacji i procedury podejmowania wspólnej decyzji w sprawie wniosku.
(133) Zatwierdzenie modelu wewnętrznego stosowanego wyłącznie do obliczania skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy wydane na podstawie art. 230 dyrektywy 2009/138/WE nie powinno wpływać na ewentualne przyszłe zezwolenia na podstawie art. 231 tej dyrektywy. W szczególności każdy wniosek o zezwolenie na obliczanie skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy razem z kapitałowym wymogiem wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub powiązanego zakładu reasekuracji w grupie na podstawie modelu wewnętrznego zatwierdzonego już na mocy art. 230 dyrektywy 2009/138/WE powinien być zgodny z procedurą określoną w art. 231 tej dyrektywy.
(134) Grupy powinny złożyć wniosek o zezwolenie na stosowanie częściowego modelu wewnętrznego służącego do obliczania skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, jeżeli jedynie niektóre z jednostek powiązanych są objęte zakresem modelu wewnętrznego grupy, lub w odniesieniu do ograniczonego zakresu, o którym mowa w art. 112 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, lub w odniesieniu do połączenia tych dwóch elementów.
(135) Aby model wewnętrzny służący wyłącznie do obliczania skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy był powszechnie stosowany i pełnił ważną rolę w systemie zarządzania grupy, wyniki uzyskane przy użyciu tego modelu wewnętrznego powinny być wykorzystywane przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którego całość lub część działalności jest objęta zakresem modelu wewnętrznego. W tym kontekście zakłady te nie powinny być zobowiązane do spełnienia wymogów w zakresie testu użyteczności, jak gdyby stosowały ten model wewnętrzny do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności. Wymóg przeprowadzenia testu użyteczności przez te zakłady powinien ograniczać się do wyników uzyskanych przy użyciu tego modelu wewnętrznego oraz służyć celom spójnego wdrożenia systemu zarządzania ryzykiem i systemu kontroli wewnętrznej w całej grupie.
(136) Oceniając, czy spełnione zostały warunki określone w art. 236 dyrektywy 2009/138/WE, organ sprawujący nadzór nad grupą oraz pozostałe zainteresowane organy nadzoru powinny wziąć pod uwagę szereg odpowiednich zharmonizowanych kryteriów w celu zapewnienia zharmonizowanego nadzoru nad wypłacalnością grup o scentralizowanym zarządzaniu ryzykiem.
(137) W celu zapewnienia skutecznej współpracy w zakresie nadzoru nad zależnymi zakładami ubezpieczeń lub zależnymi zakładami reasekuracji w grupie o scentralizowanym zarządzaniu ryzykiem, jak przewidziano w art. 237-243 dyrektywy 2009/138/WE, konieczne jest zharmonizowanie procedur stosowanych przez organy nadzoru w ramach nadzoru nad tymi zależnymi zakładami ubezpieczeń i zależnymi zakładami reasekuracji.
(138) W celu jasnego określenia, kiedy dochodzi do sytuacji nadzwyczajnej w rozumieniu art. 239 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, organ nadzoru, który wydał zezwolenie zależnemu zakładowi ubezpieczeń lub zależnemu zakładowi reasekuracji, którego kondycja finansowa ulega pogorszeniu, powinien wziąć pod uwagę szereg zharmonizowanych kryteriów.
(139) Kolegium organów nadzoru powinno stanowić stałą platformę koordynującą działania organów nadzoru, wspierającą jednolite rozumienie profilu ryzyka grupy i jej jednostek powiązanych oraz dążącą do efektywniejszego i skuteczniejszego nadzoru w oparciu o ryzyko zarówno na poziomie grupy, jak i na poziomie indywidualnym. W tym kontekście w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania kolegium konieczne jest określenie kryteriów uznawania oddziału za istotny do celu udziału w kolegium organów nadzorujących istotne oddziały. Niezbędna jest również harmonizacja wymogów mających zastosowanie do koordynacji nadzoru nad grupami ubezpieczeniowymi i reasekuracyjnymi w celu wsparcia konwergencji praktyk nadzorczych.
(140) Zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE zakłady ubezpieczeń posiadające udziały kapitałowe w innej jednostce, zakłady reasekuracji posiadające udziały kapitałowe w innej jednostce, ubezpieczeniowe spółki holdingowe lub finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej są zobowiązane do publicznego ujawnienia informacji dotyczących wypłacalności i kondycji finansowej grupy. Dyrektywa umożliwia im również przedstawienie jednego sprawozdania na temat wypłacalności i kondycji finansowej obejmującego zarówno informacje dotyczące grupy, jak i informacje dotyczące wypłacalności i kondycji finansowej wymagane w odniesieniu do którejkolwiek z ich jednostek zależnych. System ten ma na celu zapewnienie właściwego poinformowania zainteresowanych stron o wypłacalności i kondycji finansowej grup ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a jednocześnie stosowne ograniczenie związanego z tym obciążenia dla takich grup. W tym kontekście konieczna jest harmonizacja wymogów mających zastosowanie do publicznego ujawniania informacji przez grupy ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, niezależnie od tego, czy korzystają one z możliwości przedstawienia jednego sprawozdania na temat wypłacalności i kondycji finansowej.
(141) Należy przyjąć szczegółowe i zharmonizowane wymogi określające informacje podlegające regularnemu przekazywaniu przez grupy ubezpieczeniowe i reasekuracyjne w celu zapewnienia skutecznej konwergencji procesów nadzoru przez organy sprawujące nadzór nad grupą. Wymogi powinny również ułatwiać wymianę informacji w ramach kolegiów organów nadzoru oraz w jak największym stopniu ograniczać związane z tym obciążenie dla takich grup ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.
(142) Przewidziana w art. 172, 227 i 260 dyrektywy 2009/138/WE ocena równoważności systemu wypłacalności lub systemu nadzoru ostrożnościowego w państwie trzecim z systemem ustanowionym w tytule I lub tytule III tej dyrektywy powinna być prowadzona na bieżąco, a jej celem powinno być zapewnienie, aby system wypłacalności lub system nadzoru ostrożnościowego w państwie trzecim wykazywał poziom ochrony ubezpieczających i beneficjentów, który jest równoważny z poziomem przewidzianym w tej dyrektywie.
(143) Przewidziana w art. 172, 227 i 260 dyrektywy 2009/138/WE ocena równoważności systemu wypłacalności lub systemu nadzoru ostrożnościowego w państwie trzecim z systemem ustanowionym w tytule I lub tytule III tej dyrektywy powinna być prowadzona na podstawie kryteriów określonych w niniejszym rozporządzeniu - odpowiednio w art. 378 w odniesieniu do art. 172, w art. 379 w odniesieniu do art. 227 oraz w art. 380 w odniesieniu do art. 260.
(144) Podstawą stwierdzenia spełnienia kryteriów, które należy wziąć pod uwagę przy ocenie równoważności systemu państwa trzeciego, powinny być: treść przepisów prawa lub innych wymogów regulacyjnych tworzących system wypłacalności lub system nadzoru ostrożnościowego w tym państwie trzecim, sposoby wdrożenia i stosowania tych przepisów oraz wymogów, a także praktyki organów nadzoru w tym państwie trzecim. Dokonując tego stwierdzenia, należy także uwzględnić zakres, w którym organy nadzoru w danym państwie trzecim stosują zasadę proporcjonalności określoną w dyrektywie 2009/138/WE.
(145) W celu zapewnienia, aby skutki uznania równoważności systemu zgodnie z art. 172 ust. 2 i art. 172 ust. 3 dyrektywy 2009/138/WE oraz art. 211 niniejszego rozporządzenia nie podważały głównego celu regulacji zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz nadzoru nad nimi, którym jest odpowiednia ochrona ubezpieczających i beneficjentów, kryteria oceny równoważności na podstawie art. 172 tej dyrektywy powinny obejmować zasady określone w tytule I zawierającym przepisy ogólne dotyczące podejmowania i prowadzenia działalności reasekuracyjnej.
(146) W celu zapewnienia, aby uwzględnienie określonych przez państwa trzecie kapitałowych wymogów wypłacalności i dopuszczonych środków własnych na potrzeby określenia wypłacalności grupy, przy zastosowaniu metody 2, prowadziło do ustaleń dotyczących wypłacalności grupy, które są równoważne wobec ustaleń będących wynikiem zastosowania wymogów przewidzianych w dyrektywie 2009/138/WE, kryteria dotyczące oceny równoważności na podstawie art. 227 tej dyrektywy powinny obejmować zasady określone w tytule I rozdział VI zawierającym przepisy dotyczące wyceny aktywów i zobowiązań, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, środków własnych, kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego oraz zasady dotyczące lokowania.
(147) W celu zapewnienia, aby wyłączenie grupy z nadzoru nad grupami na szczeblu Unii nie podważało fundamentalnej roli przypisanej nadzorowi nad grupami w dyrektywie 2009/138/WE, kryteria dotyczące oceny równoważności na podstawie art. 260 tej dyrektywy powinny obejmować zasady określone w tytule III dotyczącym nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji w grupie.
(148) Organy nadzoru w państwach członkowskich i organy nadzoru w państwach trzecich, w przypadku których została wydana decyzja potwierdzająca równoważność systemu lub w stosunku do których obowiązują tymczasowe lub przejściowe systemy równoważności, powinny współpracować ze sobą i wymieniać się informacjami, aby zapewnić dobre zrozumienie przez wszystkie strony ryzyk dotyczących grupy i kwestii wypłacalności grupy.
(149) W celu zapewnienia możliwości wymiany informacji pomiędzy organami nadzoru, organy nadzoru w państwach trzecich, w przypadku których została wydana decyzja potwierdzająca równoważność systemu lub w stosunku do których obowiązują tymczasowe lub przejściowe systemy równoważności, powinny być zobowiązane do zachowania tajemnicy służbowej.
(150) W celu zapewnienia stałej zgodności formuły standardowej z wymogami określonymi w art. 101 ust. 2 i 3 dyrektywy 2009/138/WE Komisja dokona przeglądu metod, założeń i standardowych parametrów stosowanych przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności za pomocą formuły standardowej, zwłaszcza metod, założeń i standardowych parametrów stosowanych w module ryzyka rynkowego, określonych w tytule I rozdział V sekcja 6, w tym przeglądu standardowych parametrów papierów wartościowych o dochodzie stałym i infrastruktury długoterminowej, standardowych parametrów ryzyka składki i rezerw określonych w załączniku II, standardowych parametrów ryzyka śmiertelności, a także podzbioru standardowych parametrów, które mogą zostać zastąpione parametrami specyficznymi dla zakładu, o których mowa w art. 218, oraz standardowych metod obliczania tych parametrów, o których mowa w art. 220. W przeglądzie tym, który powinien zostać przeprowadzony do grudnia 2018 r., należy wykorzystać doświadczenie uzyskane przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji w okresie przejściowym i w ciągu pierwszych lat stosowania tych aktów delegowanych.
(151) W celu zwiększenia pewności prawa w zakresie systemu nadzoru w fazie wprowadzenia przewidzianej w art. 308a dyrektywy 2009/138/WE, która rozpocznie się dnia 1 kwietnia 2015 r., należy zapewnić jak najszybsze wejście w życie niniejszego rozporządzenia, w dniu następującym po jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
TYTUŁ I
WYMOGI DOTYCZĄCE WYCENY I WYMOGI KAPITAŁOWE OPARTE NA RYZYKU (FILAR I), POPRAWA ZARZĄDZANIA (FILAR II) ORAZ ZWIĘKSZENIE PRZEJRZYSTOŚCI (FILAR III)
WYMOGI DOTYCZĄCE WYCENY I WYMOGI KAPITAŁOWE OPARTE NA RYZYKU (FILAR I), POPRAWA ZARZĄDZANIA (FILAR II) ORAZ ZWIĘKSZENIE PRZEJRZYSTOŚCI (FILAR III)
ROZDZIAŁ III
ZASADY DOTYCZĄCE REZERW TECHNICZNO-UBEZPIECZENIOWYCH
ZASADY DOTYCZĄCE REZERW TECHNICZNO-UBEZPIECZENIOWYCH
SEKCJA 3
Metody obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
Metody obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
Podsekcja 4
Margines ryzyka
Margines ryzyka
Obliczanie marginesu ryzyka
gdzie:
a) CoC oznacza stopę kosztu kapitału;
b) suma obejmuje wszystkie liczby całkowite, w tym zero;
c) SCR(t) oznacza kapitałowy wymóg wypłacalności, o którym mowa w art. 38 ust. 2, po t latach;
d) r(t + 1) oznacza podstawową stopę procentową wolną od ryzyka dla terminu zapadalności równego t + 1 lat.
Podstawową stopę procentową wolną od ryzyka r(t + 1) wybiera się zgodnie z walutą stosowaną w sprawozdaniach finansowych zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
SEKCJA 6
Proporcjonalność i uproszczenia
Proporcjonalność i uproszczenia
Uproszczone obliczenia korekty z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta
Nie naruszając przepisów art. 56 niniejszego rozporządzenia, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać korektę w celu uwzględnienia oczekiwanych strat z tytułu niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, o której mowa w art. 81 dyrektywy 2009/138/WE, w odniesieniu do określonego kontrahenta i jednorodnej grupy ryzyka według następującego wzoru:
gdzie:
a) PD oznacza prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania przez kontrahenta w okresie kolejnych 12 miesięcy;
b) Durmodoznacza zmodyfikowany czas trwania kwot należnych z umów reasekuracji zawartych z danym kontrahentem w odniesieniu do danej jednorodnej grupy ryzyka;
c) BErec oznacza kwoty należne z umów reasekuracji zawartych z danym kontrahentem w odniesieniu do danej jednorodnej grupy ryzyka.
ROZDZIAŁ V
FORMUŁA STANDARDOWA KAPITAŁOWEGO WYMOGU WYPŁACALNOŚCI
FORMUŁA STANDARDOWA KAPITAŁOWEGO WYMOGU WYPŁACALNOŚCI
SEKCJA 1
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Podsekcja 5
Obliczanie podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności
Obliczanie podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności
Podstawowy kapitałowy wymóg wypłacalności uwzględnia moduł ryzyka z tytułu wartości niematerialnych i prawnych według następującego równania:
gdzie:
a) sumowania, Corri,j SCRioraz SCRjsą określane zgodnie z pkt 1 załącznika IV do dyrektywy 2009/138/WE;
b) SCRintangiblesoznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka z tytułu wartości niematerialnych i prawnych, o którym mowa w art. 203.
Podsekcja 6
Proporcjonalność i uproszczenia
Proporcjonalność i uproszczenia
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie dla wewnętrznych zakładów ubezpieczeń i wewnętrznych zakładów reasekuracji
gdzie s obejmuje wszystkie segmenty określone w załączniku II.
gdzie:
a) V(prem,s) oznacza miarę wielkości ryzyka składki dla segmentu s wyznaczoną zgodnie z art. 116 ust. 3;
b) V(res,s)oznacza miarę wielkości ryzyka rezerw w segmencie wyznaczoną zgodnie z art. 116 ust. 6.
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka śmiertelności w ubezpieczeniach na życie
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka śmiertelności w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:
gdzie, w odniesieniu do umów ubezpieczenia i reasekuracji z dodatnią sumą na ryzyku:
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka niepełnosprawności-zachorowalności w ubezpieczeniach na życie
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka niepełnosprawności-zachorowalności w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:
SCRdisability-morbidity | = |
| 0,35 ∙ CAR1 ∙ d1 |
+ 0,25 ∙ 1,1(n-3)/2 ∙ (n-1) ∙ CAR2 ∙ d2 | |||
+ 0,2 ∙ 1,1(n-1)/2 ∙ t ∙ n ∙ BEdis |
gdzie, w odniesieniu do umów ubezpieczenia i reasekuracji z dodatnią sumą na ryzyku:
a) CAR1oznacza całkowitą sumę na ryzyku, czyli sumę, po wszystkich umowach, wartości równych wyższej z dwóch następujących wartości - zero oraz różnicy:
(i) sumy:
- kwoty, którą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wypłaciłby obecnie w przypadku śmierci lub niepełnosprawności osób ubezpieczonych na podstawie umowy po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
- oczekiwanej obecnej wartości kwot, które nie zostały ujęte powyżej, a które zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wypłaciłby w przyszłości w przypadku nagłej śmierci lub niepełnosprawności osób ubezpieczonych z tytułu umowy po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
(ii) najlepszego oszacowania odpowiednich zobowiązań, po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
b) CAR2oznacza całkowitą sumę na ryzyku zdefiniowaną w lit. a) po upływie 12 miesięcy;
c) d1oznacza oczekiwany średni współczynnik niepełnosprawności-zachorowalności w okresie kolejnych 12 miesięcy ważony sumą ubezpieczenia;
d) d2oznacza oczekiwany średni współczynnik niepełnosprawności i zachorowalności w okresie 12 miesięcy po kolejnych 12 miesiącach ważony sumą ubezpieczenia;
e) n oznacza zmodyfikowany czas trwania płatności, wypłacanych z tytułu niepełnosprawności-zachorowalności, uwzględnionych w wyznaczaniu najlepszego oszacowania;
f) t oznacza oczekiwany współczynnik zakończenia umów w okresie kolejnych 12 miesięcy;
g) BEdisoznacza najlepsze oszacowanie zobowiązań narażonych na ryzyko niepełnosprawności-zachorowalności.
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka wydatków w ubezpieczeniach na życie
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka wydatków w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:
gdzie:
a) EI oznacza kwotę wydatków poniesionych w związku z obsługą zobowiązań ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń na życie, innych niż zobowiązania z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych i reasekuracyjne zobowiązania zdrowotne w ostatnim roku;
b) n oznacza zmodyfikowany czas trwania (w latach) przepływów pieniężnych uwzględnionych w wyznaczaniu najlepszego oszacowania dla tych zobowiązań;
c) i oznacza średnią ważoną stopę inflacji przyjętą w wyznaczaniu najlepszego oszacowania dla tych zobowiązań, gdzie wagi opierają się na obecnej wartości wydatków przyjętych w wyznaczaniu najlepszego oszacowania, które ponoszone są przy obsłudze obecnych zobowiązań z tytułu ubezpieczeń na życie.
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach na życie
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie umowy z dodatnią sumą na ryzyku;
b) CARioznacza sumę na ryzyku dla umowy i, czyli wyższą z dwóch następujących wartości - zero oraz różnicy:
(i) sumy:
- kwoty którą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wypłaciłby obecnie w przypadku śmierci osób ubezpieczonych na podstawie umowy po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
- oczekiwanej obecnej wartości kwot, które nie zostały ujęte powyżej, a które zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wypłaciłby w przyszłości w przypadku nagłej śmierci osób ubezpieczonych z tytułu umowy po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
(ii) najlepszego oszacowania odpowiednich zobowiązań, po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia).
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka śmiertelności w ubezpieczeniach zdrowotnych
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka śmiertelności w ubezpieczeniach zdrowotnych w następujący sposób:
gdzie, w odniesieniu do umów ubezpieczenia i reasekuracji z dodatnią sumą na ryzyku:
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka kosztów świadczeń medycznych z powodu niepełnosprawności-zachorowalności
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka kosztów świadczeń medycznych z powodu niepełnosprawności-zachorowalności w następujący sposób:
gdzie:
a) MP oznacza kwotę wydatków medycznych w ostatnim roku wynikających z zobowiązań z tytułu ubezpieczeń pokrycia kosztów świadczeń medycznych lub zobowiązań reasekuracyjnych obejmujących pokrycie kosztów świadczeń medycznych w ostatnim roku;
b) n oznacza zmodyfikowany czas trwania (w latach) przepływów pieniężnych uwzględnionych w wyznaczaniu najlepszego oszacowania dla tych zobowiązań;
c) i oznacza średnią stopę inflacji wydatków medycznych przyjętą w wyznaczaniu najlepszego oszacowania dla tych zobowiązań, gdzie wagi opierają się na obecnej wartości wydatków medycznych przyjętych w wyznaczaniu najlepszego oszacowania tych zobowiązań.
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka rekompensaty utraty dochodów z powodu niepełnosprawności-zachorowalności
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka rekompensaty utraty dochodów z powodu niepełnosprawności-zachorowalności w następujący sposób:
SCRincome-protection-disability-morbidity | = |
| 0,35 ∙ CAR1 ∙ d1 |
+ 0,25 ∙ 1,1(n-3)/2 ∙ (n-1) ∙ CAR2 ∙ d2 | |||
+ 0,2 ∙ 1,1(n-1)/2 ∙ t ∙ n ∙ BEdis |
gdzie, w odniesieniu do umów ubezpieczenia i reasekuracji z dodatnią sumą na ryzyku:
a) CAR1oznacza całkowitą sumę na ryzyku, czyli sumę, po wszystkich umowach, wartości równych wyższej z dwóch następujących wartości - zero oraz różnicy:
(i) sumy:
- kwoty, którą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wypłaciłby obecnie w przypadku śmierci lub niepełnosprawności osób ubezpieczonych na podstawie umowy po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
- oczekiwanej obecnej wartości kwot, które nie zostały ujęte powyżej, a które zakład wypłaciłby w przyszłości w przypadku nagłej śmierci lub niepełnosprawności osób ubezpieczonych z tytułu umowy po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
(ii) najlepszego oszacowania odpowiednich zobowiązań, po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
b) CAR2oznacza całkowitą sumę na ryzyku zdefiniowaną w lit. a) po upływie 12 miesięcy;
c) d1 oznacza oczekiwany średni współczynnik niepełnosprawności-zachorowalności w okresie kolejnych 12 miesięcy ważony sumą ubezpieczenia;
d) d2oznacza oczekiwany średni współczynnik niepełnosprawności-zachorowalności w okresie 12 miesięcy po kolejnych 12 miesiącach ważony sumą ubezpieczenia;
e) n oznacza zmodyfikowany czas trwania płatności, wypłacanych z tytułu niepełnosprawności-zachorowalności, uwzględnionych w wyznaczaniu najlepszego oszacowania;
f) t oznacza oczekiwany współczynnik zakończenia umów w okresie kolejnych 12 miesięcy;
g) BEdisoznacza najlepsze oszacowanie zobowiązań narażonych na ryzyko niepełnosprawności-zachorowalności.
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka związanego z wysokością ponoszonych kosztów w ubezpieczeniach zdrowotnych
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka związanego z wysokością ponoszonych kosztów w ubezpieczeniach zdrowotnych w następujący sposób:
gdzie:
1) EI oznacza kwotę wydatków poniesionych z tytułu obsługi zobowiązań z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych lub reasekuracyjnych zobowiązań zdrowotnych w ostatnim roku;
2) n oznacza zmodyfikowany czas trwania (w latach) przepływów pieniężnych uwzględnionych w wyznaczaniu najlepszego oszacowania dla tych zobowiązań;
3) i oznacza średnią ważoną stopę inflacji przyjętą w obliczeniach najlepszego oszacowania dla tych zobowiązań ważoną obecną wartością kosztów przyjętych w obliczeniach najlepszego oszacowania z tytułu obsługi obecnych zobowiązań z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych.
Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka stopy procentowej dla wewnętrznych zakładów ubezpieczeń lub wewnętrznych zakładów reasekuracji
gdzie:
a) pierwsza suma obejmuje wszystkie przedziały i okresów zapadalności wskazane w ust. 4 niniejszego artykułu;
b) MVALi oznacza wartość zgodną z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE aktywów po odjęciu zobowiązań innych niż rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla przedziałów i okresów zapadalności;
c) durioznacza uproszczony czas trwania dla przedziałów i okresów zapadalności;
d) rateioznacza odpowiednią stopę wolną od ryzyka dla uproszczonego czasu trwania dla przedziałów i okresów zapadalności;
e) stress(i,up)oznacza względny szok górny stopy procentowej dla uproszczonego czasu trwania dla przedziałów i okresów zapadalności;
f) druga suma obejmuje wszystkie linie biznesowe określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;
g) BEloboznacza najlepsze oszacowanie dla linii biznesowej lob;
h) durloboznacza zmodyfikowany czas trwania najlepszego oszacowania w linii biznesowej lob;
i) rateloboznacza odpowiednią stopę wolną od ryzyka dla zmodyfikowanego czasu trwania w linii biznesowej lob;
j) stress(lob) oznacza względny szok górny stopy procentowej dla zmodyfikowanego czasu trwania durlob.
gdzie:
a) pierwsza suma obejmuje wszystkie przedziały i okresów zapadalności wskazane w ust. 4;
b) MVALioznacza wartość zgodną z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE aktywów po odjęciu zobowiązań innych niż rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla przedziałów i okresów zapadalności;
c) durioznacza uproszczony czas trwania dla przedziałów i okresów zapadalności;
d) rateioznacza odpowiednią stopę wolną od ryzyka dla uproszczonego czasu trwania dla przedziałów i okresów zapadalności;
e) stress(i,down)oznacza względny szok dolny stopy procentowej dla uproszczonego czasu trwania dla przedziałów i okresów zapadalności;
f) druga suma obejmuje wszystkie linie biznesowe określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;
g) BEloboznacza najlepsze oszacowanie dla linii biznesowej lob;
h) durloboznacza zmodyfikowany czas trwania najlepszego oszacowania w linii biznesowej lob;
i) rateloboznacza odpowiednią stopę wolną od ryzyka dla zmodyfikowanego czasu trwania w linii biznesowej lob;
j) stress(lob,down)oznacza względny szok dolny stopy procentowej dla zmodyfikowanego czasu trwania durlob.
Uproszczone obliczenia dla ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami
gdzie:
a) SCRbondsoznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami;
b) MVbondsoznacza, zgodnie z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE, wartość aktywów narażonych na ryzyko spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami;
c) %MVibondsoznacza część portfela aktywów podlegających wymogowi kapitałowemu z tytułu ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami, która ma stopień jakości kredytowej i, jeżeli dla tych aktywów jest dostępna ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI;
d) %MVbondsnorating oznacza część portfela aktywów podlegających wymogowi kapitałowemu z tytułu ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami, dla których nie jest dostępna ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI;
e) durii durnoratingoznaczają zmodyfikowany, określony w latach czas trwania aktywów podlegających wymogowi kapitałowemu z tytułu ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami, dla których nie jest dostępna ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI;
f) stressioznacza funkcję stopnia jakości kredytowej i oraz zmodyfikowanego, określonego w latach czasu trwania aktywów podlegających wymogowi kapitałowemu z tytułu ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami o stopniu jakości kredytowej i, zgodnie z ust. 2;
g) ΔLiabuloznacza wzrost rezerw techniczno-ubezpieczeniowych bez marginesu ryzyka dla umów ubezpieczenia, gdzie ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi ubezpieczający, z wbudowanymi opcjami i gwarancjami, który wynikałby z nagłego spadku wartości aktywów podlegających wymogowi kapitałowemu z tytułu ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami o wartości: 
Uproszczone obliczenia dla umów wspólnej puli ryzyk
W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą stosować następujące uproszczone obliczenia do celów art. 193, 194 i 195:
gdzie BEUoznacza najlepsze oszacowanie zobowiązania scedowanego na wspólną pulę ryzyk przez jednostkę będącą członkiem puli, po odliczeniu reasekuracji od kontrahentów niebędących członkami puli.
gdzie BECEPoznacza najlepsze oszacowanie zobowiązania scedowanego na zewnętrznego kontrahenta przez członków puli, w odniesieniu do ryzyka scedowanego na pulę przez jednostkę.
gdzie:
(i) BECEoznacza najlepsze oszacowanie zobowiązania scedowanego na zewnętrznego kontrahenta przez wszystkich strony umowy wspólnej puli ryzyk;
(ii) ΔRMCEPoznacza udział wszystkich zewnętrznych kontrahentów w efekcie ograniczania ryzyka w ramach umowy wspólnej puli ryzyk dla ryzyka aktuarialnego jednostki;
Uproszczone obliczenia wielkości efektu ograniczania ryzyka dla ryzyka aktuarialnego
Do celów art. 196, jeżeli zachowana została zgodność z art. 88 i umowa reasekuracji, sekurytyzacja lub instrument pochodny obejmują zobowiązania z jednego tylko segmentu (segmentu s) określonego w załączniku II lub, w stosownych przypadkach, w załączniku XIV, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wielkość efektu ograniczania ryzyka wynikającego z umowy reasekuracji, sekurytyzacji lub instrumentu pochodnego dla ryzyka aktuarialnego w następujący sposób:
gdzie:
a) 
oznacza hipotetyczny wymóg kapitałowy dla modułu ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 119 ust. 2 lub, w stosownych przypadkach, hipotetyczny wymóg kapitałowy dla podmodułu ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach zdrowotnych, o którym mowa w art. 160, który obowiązywałby w przypadku braku umowy reasekuracji, sekurytyzacji lub instrumentu pochodnego;
b) 
oznacza wymóg kapitałowy dla modułu ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 119 ust. 2 lub, w stosownych przypadkach, wymóg kapitałowy dla podmodułu ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach zdrowotnych, o którym mowa w art. 160;
c) σs oznacza odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s wyznaczone zgodnie z art. 117 ust. 3 lub, w stosownych przypadkach, odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s wyznaczone zgodnie z art. 148 ust. 3;
d) 
oznacza hipotetyczną miarę wielkości ryzyka składki dla segmentu s wyznaczoną zgodnie z art. 116 ust. 3 lub 4, lub, w stosownych przypadkach, art. 147 ust. 3 lub 4, która miałaby zastosowanie w przypadku braku umowy reasekuracji, sekurytyzacji lub instrumentu pochodnego;
e) 
oznacza miarę wielkości ryzyka składki dla segmentu s wyznaczoną zgodnie z art. 116 ust. 3 lub 4, lub, w stosownych przypadkach, art. 147 ust. 3 lub 4;
f) 
oznacza najlepsze oszacowanie kwot należnych z tytułu umowy reasekuracji, sekurytyzacji lub instrumentu pochodnego i odpowiadających im należności.
SEKCJA 2
Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie
Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie
Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje podmodułów (i,j) określonych w ust. 1;
b) CorrNL(i,j)oznacza parametr zależności ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie dla podmodułów ryzyka i oraz j;
c) SCRioraz SCRjoznaczają wymogi kapitałowe odpowiednio dla podmodułów ryzyka i oraz j.
Odchylenie standardowe ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie
gdzie:
a) Vnloznacza miarę wielkości ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie;
b) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje segmentów (s,t) określonych w załączniku II;
c) CorrS(s,t)oznacza parametr zależności ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentów s i t określonych w załączniku IV;
d) σsi σtoznaczają odchylenia standardowe ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie odpowiednio dla segmentów s i t;
e) Vsi Vtoznaczają miarę wielkości ryzyka składki i rezerw odpowiednio dla segmentów s i t, o których mowa w art. 116.
gdzie:
a) σ(prem,s) oznacza odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s wyznaczone zgodnie z ust. 3;
b) σ(res,s)oznacza odchylenie standardowe ryzyka rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s, określone w załączniku II;
c) V(prem,s)oznacza miarę wielkości ryzyka składki dla segmentu s, o której mowa w art. 116;
d) V(res,s)oznacza miarę wielkości ryzyka rezerw dla segmentu s, o której mowa w art. 116.
Podmoduł ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie
gdzie:
a) SCRnatCAToznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka katastrof naturalnych;
b) SCRnppropertyoznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka katastrof dla reasekuracji nieproporcjonalnej ubezpieczenia mienia;
c) SCRmmCAToznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka katastrof spowodowanych przez człowieka;
d) SCRCATotheroznacza wymóg kapitałowy dla pozostałego ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie.
Podmoduł ryzyka katastrof naturalnych
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje podmodułów i określonych w ust. 1;
b) SCRioznacza wymóg kapitałowy dla podmodułu i.
Podmoduł ryzyka huraganu
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje regionów (r,s) określonych w załączniku V;
b) CorrWS(r,s)oznacza współczynnik zależności ryzyka huraganu dla regionu r i regionu s określonych w załączniku V;
c) SCR(windstorm,r) i SCR(windstorm,s) oznaczają wymóg kapitałowy dla ryzyka huraganu odpowiednio w regionach r i s;
d) SCR(windstorm,other) oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka huraganu w regionach innych niż regiony określone w załączniku XIII.
gdzie:
a) Q(windstorm,r)oznacza czynnik ryzyka huraganu dla regionu r określony w załączniku V;
b) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje stref (i,j) w regionie r, określonych w załączniku IX;
c) Corr(windstorm,r,i,j)oznacza współczynnik zależności ryzyka huraganu w strefach i oraz j należących do regionu r, określony w załączniku XXII;
d) WSI(windstorm,r,i)i WSI(windstorm,r,j)oznaczają ważone łączne sumy ubezpieczenia od ryzyka huraganu w strefach i oraz j należących do regionu r, określonych w załączniku IX.
Podmoduł ryzyka trzęsienia ziemi
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje regionów (r,s) określonych w załączniku VI;
b) CorrEQ(r,s)oznacza współczynnik zależności ryzyka trzęsienia ziemi dla regionu r i regionu s określonych w załączniku VI;
c) SCR(earthquake,r)i SCR(earthquake,s)oznaczają wymóg kapitałowy dla ryzyka trzęsienia ziemi odpowiednio w regionach r i s;
d) SCR(earthquake,other)oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka trzęsienia ziemi w regionach innych niż regiony określone w załączniku XIII.
gdzie:
a) (skreślony);
b) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje stref (i,j) w regionie r, określonych w załączniku IX;
c) Corr(earthquake,r,i,j)oznacza współczynnik zależności ryzyka trzęsienia ziemi w strefach i oraz j należących do regionu r, określony w załączniku XXIII;
d) WSI(earthquake,r,i)i WSI(earthquake,j)oznaczają ważone łączne sumy ubezpieczenia od ryzyka trzęsienia ziemi w strefach i oraz j należących do regionu r, określonych w załączniku IX.
Podmoduł ryzyka powodzi
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje regionów (r,s) określonych w załączniku VII;
b) CorrFL(r,s)oznacza współczynnik zależności ryzyka powodzi dla regionu r i regionu s określonych w załączniku VII;
c) SCR(flood,r)oraz SCR(flood,s)oznaczają wymóg kapitałowy dla ryzyka powodzi odpowiednio w regionach r i s;
d) SCR(flood,other)oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka powodzi w regionach innych niż regiony określone w załączniku XIII.
gdzie:
a) (skreślona);
b) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje stref (i,j) w regionie r, określonych w załączniku IX;
c) Corr(flood,r,i,j)oznacza współczynnik zależności ryzyka powodzi w strefach i oraz j należących do regionu r, określony w załączniku XXIV;
d) WSI(flood,r,i)i WSI(flood,r,j)oznaczają ważone łączne sumy ubezpieczenia od ryzyka powodzi w strefach i oraz j należących do regionu r, określonych w załączniku IX.
Podmoduł ryzyka gradobicia
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje regionów (r,s) określonych w załączniku VIII;
b) CorrHL(r,s) oznacza współczynnik zależności ryzyka gradobicia dla regionu r i regionu s określonych w załączniku VIII;
c) SCR(hail,r)oraz SCR(hail,s)oznaczają wymóg kapitałowy dla ryzyka gradobicia odpowiednio w regionach r i s;
d) SCR(hail,other)oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka gradobicia w regionach innych niż regiony określone w załączniku XIII.
gdzie:
a) (skreślona);
b) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje stref (i,j) w regionie r, określonych w załączniku IX;
c) Corr(hail,r,i,j)oznacza współczynnik zależności ryzyka gradobicia w strefach i oraz j należących do regionu r, określony w załączniku XXV;
d) WSI(hail,r,i)i WSI(hail,j)oznaczają ważone łączne sumy ubezpieczenia od ryzyka gradobicia odpowiednio w strefach i oraz j należących do regionu r, określonych w załączniku IX.
Podmoduł ryzyka osunięcia się ziemi
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje stref (i,j) we Francji określonych w załączniku IX;
b) Corr(subsidence,i,j)oznacza współczynnik zależności ryzyka osunięcia się ziemi w strefach i oraz j, określony w załączniku XXVI;
c) WSI(subsidence,i)oraz WSI(subsidence,j)oznaczają ważone łączne sumy ubezpieczenia od ryzyka osunięcia się ziemi w strefach i oraz j we Francji, określonych w załączniku IX.
Podmoduł ryzyka katastrof spowodowanych przez człowieka
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie podmoduły określone w ust. 1;
b) SCRioznacza wymogi kapitałowe dla podmodułu i.
Podmoduł ryzyka odpowiedzialności cywilnej z tytułu użytkowania pojazdów mechanicznych
gdzie:
a) Nato liczba pojazdów mechanicznych ubezpieczanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ramach linii biznesowych 4 i 16 określonych w załączniku I, dla których suma gwarancyjna przekracza 24 000 000 euro;
b) Nbto liczba pojazdów mechanicznych ubezpieczanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ramach linii biznesowych 4 i 16 określonych w załączniku I, dla których suma gwarancyjna nie przekracza 24 000 000 euro.
Liczba pojazdów mechanicznych objętych zobowiązaniami z tytułu reasekuracji proporcjonalnej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji jest ważona udziałem zobowiązań ubezpieczeniowych zakładu w odniesieniu do sum ubezpieczenia pojazdów mechanicznych.
Podmoduł ryzyka morskiego
gdzie:
a) SCRvessel to wymóg kapitałowy dla ryzyka zderzenia jednostki pływającej;
b) SCR platformto wymóg kapitałowy dla ryzyka eksplozji na platformie.
gdzie:
a) funkcja maksimum odnosi się do wszystkich jednostek pływających w żegludze morskiej i śródlądowej ubezpieczanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji od ryzyka zderzenia jednostki pływającej w ramach linii biznesowych 6, 18 i 27 określonych w załączniku I, w przypadku gdy wartość ubezpieczenia jednostki pływającej wynosi co najmniej 250 000 EUR;
b) SI(hull,v)to łączna suma ubezpieczenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji dla ubezpieczenia i reasekuracji kadłuba w odniesieniu do jednostki pływającej v, po odliczeniu kwot, które zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji może odzyskać z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
c) SI(liabv)to łączna suma ubezpieczenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji dla ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej i reasekuracji w odniesieniu do jednostki pływającej v, po odliczeniu kwot, które zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji może odzyskać z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia);
d) SI(pollution,v) to łączna suma ubezpieczenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji dla ubezpieczenia i reasekuracji od zanieczyszczenia ropą w odniesieniu do jednostki pływającej v, po odliczeniu kwot, które zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji może odzyskać z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia).
Do celów wyznaczenia SI(hull,v), SI(liabv) oraz SI(pollution,v)zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji uwzględniają jedynie umowy reasekuracji i spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia), z których dokonywana byłaby wypłata w przypadku roszczeń ubezpieczeniowych dotyczących jednostki pływającej v. Nie uwzględnia się umów reasekuracji i spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia), w przypadku których wypłata zależy od roszczeń ubezpieczeniowych, które nie dotyczą jednostki pływającej v.
W przypadku gdy odliczenie kwot należnych prowadziłoby do wymogu kapitałowego dla ryzyka zderzenia jednostki pływającej w niewystarczającym stopniu uwzględniającego ryzyko zderzenia jednostki pływającej, na które narażony jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oblicza SI(hull,v), SI(liab,v) lub SI(pollution,v) bez odliczania kwot należnych.
Podmoduł ryzyka lotniczego
Wymóg kapitałowy dla ryzyka lotniczego jest równy stracie podstawowych środków własnych zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji spowodowanej nagłą stratą kwoty, która wynosi:
gdzie:
a) funkcja maksimum odnosi się do wszystkich samolotów ubezpieczanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ramach linii biznesowych 6, 18 i 27 określonych w załączniku I;
b) SIa to łączna suma ubezpieczenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji dla ubezpieczenia i reasekuracji kadłuba samolotu oraz dla odpowiedzialności cywilnej i reasekuracji w odniesieniu do samolotu a, po odliczeniu kwot, które zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji może odzyskać z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia).
Do celów niniejszego artykułu zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji uwzględniają jedynie umowy reasekuracji i spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia), z których dokonywana byłaby wypłata w przypadku roszczeń ubezpieczeniowych dotyczących samolotu a. Nie uwzględnia się umów reasekuracji i spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia), w przypadku których wypłata zależy od roszczeń ubezpieczeniowych, które nie dotyczą samolotu a.
W przypadku gdy odliczenie kwot należnych prowadziłoby do wymogu kapitałowego dla ryzyka lotniczego w niewystarczającym stopniu uwzględniającego ryzyko lotnicze, na które narażony jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oblicza SIa bez odliczania kwot należnych.
Podmoduł ryzyka odpowiedzialności cywilnej
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje grup ryzyka odpowiedzialności cywilnej (i,j), określonych w załączniku XI;
b) Corr(liability,i,j)oznacza współczynnik zależności dla ryzyka odpowiedzialności cywilnej dla grup ryzyka odpowiedzialności cywilnej i oraz j, określony w załączniku XI;
c) SCR(liability,j)oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka odpowiedzialności cywilnej dla grupy ryzyka odpowiedzialności cywilnej i.
gdzie:
(i) f(liability,i)oraz P(liability,i)są zdefiniowane jak w ust. 2;
(ii) Lim(i,1)oznacza najwyższy limit odpowiedzialności cywilnej dla odszkodowań wypłacanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ramach grupy ryzyka i;
Podmoduł ryzyka ubezpieczenia kredytów i poręczeń
gdzie:
a) SCRdefaultto wymóg kapitałowy dla ryzyka niewykonania dużego zobowiązania przez kontrahenta;
b) SCRrecessionto wymóg kapitałowy dla ryzyka recesji.
Podmoduł pozostałego ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie
Wymóg kapitałowy dla pozostałego ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie jest równy stracie podstawowych środków własnych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji spowodowanej przez nagłą stratę, która bez odliczania kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) wynosi:
gdzie:
a) P1, P2, P3, P4 and P5 oznaczają odpowiednio szacowaną składkę brutto, bez odliczania kwot należnych z tytułu umów reasekuracji, zarobioną przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w okresie kolejnych 12 miesięcy w ramach grup od 1 do 5 określonych w załączniku XII;
b) c1, c2, c3, c4 oraz c5 oznaczają czynniki ryzyka dla grup zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych od 1 do 5 określone w załączniku XII.
SEKCJA 3
Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach na życie
Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach na życie
Współczynniki zależności
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje podmodułów (i,j) określonych w ust. 1;
b) CorrNL(i,j)oznacza parametr zależności ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach na życie dla podmodułów i oraz j;
c) SCRioraz SCRjoznaczają wymogi kapitałowe odpowiednio dla podmodułów i oraz j.
SEKCJA 4
Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych
Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych
Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje podmodułów (i,j) określonych w ust. 1;
b) CorrH(i,j)oznacza parametr zależności ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych dla podmodułów i oraz j;
c) SCRioraz SCRjoznaczają wymogi kapitałowe odpowiednio dla podmodułów i oraz j.
Podmoduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie
gdzie:
a) SCR(NSLTh,pr)oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie;
b) SCR(NSLTh,lapse)oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka związanego z rezygnacjami w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie.
Odchylenie standardowe ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń
innych niż ubezpieczenia na życie
gdzie:
a) VNSLThoznacza miarę wielkości ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie;
b) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje segmentów (s,t) określonych w załączniku XIV;
c) CorrHS(s,t)oznacza parametr zależności ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentów s i t określonych w załączniku XV;
d) ssoraz stoznaczają odchylenia standardowe ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie odpowiednio dla segmentów s i t;
e) Vsi Vtoznaczają miarę wielkości ryzyka składki i rezerw odpowiednio dla segmentów s i t, o których mowa w załączniku XIV.
gdzie:
a) s(prem,s)oznacza odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s wyznaczone zgodnie z ust. 3;
b) s(res,s)oznacza odchylenie standardowe ryzyka rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s, określone w załączniku XIV;
c) V(prem,s)oznacza miarę wielkości ryzyka składki dla segmentu s, o której mowa w art. 147;
d) V(res,s)oznacza miarę wielkości ryzyka rezerw dla segmentu s, o której mowa w art. 147.
Systemy wyrównania ryzyka dla ubezpieczeń zdrowotnych
W przypadku gdy systemem HRES jest objęta jedynie część działalności zakładu ubezpieczeń w segmencie s, zakład stosuje odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla tego segmentu na potrzeby obliczania ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 148 ust. 1, wynoszące:
gdzie:
a) s(prem,s)oznacza odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s, określone w załączniku XIV;
b) V(prem,s,nHRES)oznacza miarę wielkości ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla działalności w segmencie s nieobjętej HRES;
c) s(prem,s,HRES)oznacza odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla działalności w segmencie s objętej HRES, obliczone zgodnie z ust. 2;
d) V(prem,s,HRES)oznacza miarę wielkości ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla działalności w segmencie s objętej HRES.
V(prem,sHRES)i V(prem,s,n,HRES)oblicza się w ten sam sposób, co miarę wielkości ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s, o którym mowa w art. 147, przy czym V(prem,s,HRES) uwzględnia jedynie zobowiązania ubezpieczeniowe i reasekuracyjne objęte HRES, a V(prem,s,n,HRES)uwzględnia jedynie zobowiązania ubezpieczeniowe i reasekuracyjne nieobjęte HRES.
W przypadku gdy systemem HRES jest objęta jedynie część działalności zakładu ubezpieczeń w segmencie s, zakład stosuje odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla tego segmentu na potrzeby obliczania ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 148 ust. 1, wynoszące:
gdzie:
a) s(res,s)oznacza odchylenie standardowe ryzyka rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s, określone w załączniku XIV;
b) V(res,s,n,HRES) oznacza miarę wielkości ryzyka rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla działalności w segmencie s nieobjętej HRES;
c) s(res,s,HRES)oznacza odchylenie standardowe ryzyka rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla działalności w segmencie s objętej HRES, obliczone zgodnie z ust. 2;
d) V(res,s,HRES)oznacza miarę wielkości ryzyka rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla działalności w segmencie s objętej HRES.
V(res,s,n,HRES)i V(res,s,HRES)oblicza się w ten sam sposób, co miarę wielkości ryzyka rezerw w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie dla segmentu s, o którym mowa w art. 147, przy czym V(res,s,HRES)uwzględnia jedynie zobowiązania ubezpieczeniowe i reasekuracyjne objęte HRES, a V(res,s,n,HRES)uwzględnia jedynie zobowiązania ubezpieczeniowe i reasekuracyjne nieobjęte HRES.
Podmoduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń na życie
gdzie:
a) suma oznacza wszystkie możliwe kombinacje (i,j) podmodułów określonych w ust. 1;
b) CorrSLTH(i,j)oznacza parametr zależności ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń na życie dla podmodułów i oraz j;
c) SCRioraz SCRjoznaczają wymogi kapitałowe odpowiednio dla podmodułów i oraz j.
Podmoduł ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach zdrowotnych
gdzie:
a) SCRmaoznacza wymóg kapitałowy dla podmodułu ryzyka wypadków masowych;
b) SCRacoznacza wymóg kapitałowy dla podmodułu ryzyka koncentracji wypadków;
c) SCRpoznacza wymóg kapitałowy dla podmodułu ryzyka pandemii.
Podmoduł ryzyka wypadków masowych
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie państwa określone w załączniku XVI;
b) SCR(ma,s)oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka wypadków masowych w państwie s.
gdzie:
a) rsoznacza współczynnik osób poszkodowanych na skutek wypadku masowego w państwie s zgodnie z załącznikiem XVI;
b) suma obejmuje wszystkie rodzaje zdarzeń e określone w załączniku XVI;
c) xeoznacza współczynnik osób, które otrzymają świadczenia w związku ze zdarzeniem typu e powstałym na skutek wypadku zgodnie z załącznikiem XVI;
d) E(e,s)oznacza łączną wartość świadczeń wypłacanych przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dla zdarzenia typu e w państwie s.
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie osoby ubezpieczone i przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji od zdarzeń typu e, które są mieszkańcami państwa s;
b) SI(e,i) oznacza wartość świadczeń wypłacanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji osobie ubezpieczonej i w przypadku zdarzenia typu e.
Wartość świadczeń wypłaconych stanowi sumę ubezpieczenia lub jeżeli umowa ubezpieczenia przewiduje świadczenia cykliczne - najlepsze oszacowanie świadczenia wypłacanego w przypadku zdarzenia typu e. Jeżeli świadczenia wypłacane na podstawie umowy ubezpieczenia są uzależnione od charakteru lub zakresu obrażeń spowodowanych przez zdarzenie e, obliczenie wartości świadczeń opiera się na maksymalnej wysokości świadczeń, jakie można uzyskać na podstawie umowy w związku z wypadkiem. W przypadku zobowiązań z tytułu ubezpieczeń pokrycia kosztów świadczeń medycznych i zobowiązań reasekuracyjnych obejmujących pokrycie kosztów świadczeń medycznych wartość świadczeń opiera się na oszacowaniu średnich kwot wypłacanych w przypadku zdarzenia e, przy założeniu, że osoba ubezpieczona jest niepełnosprawna przez określony czas i biorąc pod uwagę specyfikę gwarancji objętych zobowiązaniami.
Podmoduł ryzyka koncentracji wypadków
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie państwa c;
b) SCR(ac,c)oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka koncentracji wypadków w państwie c.
gdzie:
a) Ccoznacza największą koncentrację ryzyka wypadków dla zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji w państwie c;
b) suma obejmuje wszystkie rodzaje zdarzeń e określone w załączniku XVI;
c) xeoznacza współczynnik osób, które otrzymają świadczenia w związku ze zdarzeniem typu e powstałym na skutek wypadku zgodnie z załącznikiem XVI;
d) CE(e,c)oznacza średnią wartość świadczeń wypłacanych przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dla zdarzenia typu e dla największej koncentracji ryzyka wypadków w państwie c.
gdzie:
a) Neoznacza liczbę osób ubezpieczonych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji od zdarzenia typu e, które stanowią największą koncentrację ryzyka wypadków dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w państwie c;
b) suma obejmuje wszystkie ubezpieczone osoby, o których mowa w lit. a);
c) SI(e,i)oznacza wartość świadczeń wypłacanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji osobie ubezpieczonej i w przypadku zdarzenia typu e.
Wartość świadczeń, o których mowa w lit. c) stanowi sumę ubezpieczenia lub jeżeli umowa ubezpieczenia przewiduje świadczenia cykliczne - najlepsze oszacowanie świadczenia wypłacanego w przypadku zdarzenia typu e. Jeżeli świadczenia wypłacane na podstawie umowy ubezpieczenia są uzależnione od charakteru lub zakresu obrażeń spowodowanych przez zdarzenie e, obliczenie wartości świadczeń opiera się na maksymalnej wysokości świadczeń, jakie można uzyskać na podstawie umowy w związku z wypadkiem. W przypadku zobowiązań z tytułu ubezpieczeń pokrycia kosztów świadczeń medycznych i zobowiązań reasekuracyjnych obejmujących pokrycie kosztów świadczeń medycznych wartość świadczeń opiera się na oszacowaniu średnich kwot wypłacanych w przypadku zdarzenia e, przy założeniu, że osoba ubezpieczona jest niepełnosprawna przez określony czas i biorąc pod uwagę specyfikę gwarancji objętych zobowiązaniami.
Podmoduł ryzyka pandemii
gdzie:
a) E oznacza ekspozycję zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji z tytułu ubezpieczeń na wypadek utraty dochodów w związku z pandemią;
b) suma obejmuje wszystkie państwa c;
c) Ncoznacza liczbę osób ubezpieczonych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, które spełniają wszystkie następujące warunki:
(i) osoby ubezpieczone mieszkają w państwie c,
(ii) osoby ubezpieczone są objęte zobowiązaniami z tytułu ubezpieczeń pokrycia kosztów świadczeń medycznych lub zobowiązaniami reasekuracyjnymi obejmującymi pokrycie kosztów świadczeń medycznych, innymi niż zobowiązania z tytułu ubezpieczeń pracowniczych lub zobowiązania reasekuracyjne obejmujące odszkodowania pracownicze, które obejmują koszty świadczeń medycznych spowodowanych chorobą zakaźną;
d) Mcoznacza oczekiwaną wartość średnią kwoty wypłacanej w przypadku pandemii przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji na jedną osobę ubezpieczoną w państwie c.
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie osoby ubezpieczone i na wypadek utraty dochodów objęte zobowiązaniami z tytułu ubezpieczeń na wypadek utraty dochodów lub zobowiązaniami reasekuracyjnymi obejmującymi utratę dochodów, innymi niż zobowiązania z tytułu ubezpieczeń pracowniczych lub zobowiązania reasekuracyjne obejmujące odszkodowania pracownicze;
b) Eioznacza wartość świadczeń wypłacanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji osobie ubezpieczonej i w przypadku jej trwałej niezdolności do pracy spowodowanej przez chorobę zakaźną. Wartość świadczeń wypłaconych stanowi suma ubezpieczenia lub jeżeli umowa przewiduje świadczenia cykliczne - najlepsze oszacowanie wypłacanego świadczenia przy założeniu, że osoba ubezpieczona jest trwale niepełnosprawna i nie odzyska sprawności.
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie typy korzystania z opieki zdrowotnej h określone w załączniku XVI;
b) Hhoznacza współczynnik osób ubezpieczonych wykazujących objawy kliniczne, które korzystają z opieki zdrowotnej h określonej w załączniku XVI;
c) CH(h,c)oznacza najlepsze oszacowanie kwot wypłacanych w przypadku pandemii przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji na osobę ubezpieczoną w państwie c w związku z korzystaniem z opieki zdrowotnejh, na skutek zobowiązań z tytułu ubezpieczeń pokrycia kosztów świadczeń medycznych lub zobowiązań reasekuracyjnych obejmujących pokrycie kosztów świadczeń medycznych, innymi niż zobowiązania z tytułu ubezpieczeń pracowniczych lub zobowiązania reasekuracyjne obejmujące odszkodowania pracownicze.
SEKCJA 5
Moduł ryzyka rynkowego
Moduł ryzyka rynkowego
Podsekcja 1
Współczynniki zależności
Współczynniki zależności
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie możliwe kombinacje podmodułów i,j modułu ryzyka rynkowego;
b) Corr(i,j) oznacza parametr zależności odnoszący się do ryzyka rynkowego dla podmodułów i oraz j;
c) SCRi i SCRj oznaczają wymogi kapitałowe dla podmodułów - odpowiednio - i oraz j.
Podsekcja 1a 86
Kwalifikowalne inwestycje infrastrukturalne
Kwalifikowalne inwestycje infrastrukturalne
Podsekcja 3
Podmoduł ryzyka cen akcji
Podmoduł ryzyka cen akcji
Przepisy ogólne
gdzie:
Kwalifikowalne portfele nienotowanych instrumentów kapitałowych
gdzie:
a) β to współczynnik beta inwestycji w akcje lub udziały spółki;
b) GM to średnia marża brutto spółki w ciągu ostatnich pięciu lat obrachunkowych kończących się przed dniem, w którym oblicza się kapitałowy wymóg wypłacalności;
c) Debt to łączny dług spółki na koniec ostatniego roku obrachunkowego, za który dostępne są dane liczbowe;
d) CFO to średnie przepływy pieniężne netto spółki z działalności w ciągu ostatnich pięciu lat obrachunkowych kończących się przed dniem, w którym oblicza się kapitałowy wymóg wypłacalności;
e) ROCE to średni zwrot spółki z kapitału podstawowego w ciągu ostatnich pięciu lat obrachunkowych kończących się przed dniem, w którym oblicza się kapitałowy wymóg wypłacalności. Kapitał podstawowy należy rozumieć jako kapitał własny, o którym mowa w załączniku III do dyrektywy 2013/34/UE Parlamentu Europejskiego i Rady 105 , z wyłączeniem akcji uprzywilejowanych oraz powiązanej z nimi nadwyżki ceny emisyjnej powyżej wartości nominalnej akcji.
Symetryczne dostosowanie narzutu kapitałowego z tytułu ryzyka cen akcji
SA = 
gdzie:
a) CI oznacza bieżący poziom indeksu akcji;
b) AI oznacza średnią ważoną dziennych poziomów indeksu akcji z ostatnich 36 miesięcy.
Podsekcja 5
Podmoduł ryzyka spreadu kredytowego
Podmoduł ryzyka spreadu kredytowego
Ryzyko spreadu kredytowego związane z obligacjami i pożyczkami
| Stopień jakości kredytowej | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 oraz 6 | |||||||
| Czas trwania (duri) | stressi | ai | bi | ai | bi | ai | bi | ai | bi | ai | bi | ai | bi |
| Do 5 lat | bi duri | - | 0,9 % | - | 1,1 % | - | 1,4 % | - | 2,5 % | - | 4,5 % | - | 7,5 % |
| Od 5 lat do 10 lat | ai + bi (duri - 5) | 4,5 % | 0,5 % | 5,5 % | 0,6 % | 7,0 % | 0,7 % | 12,5 % | 1,5 % | 22,5 % | 2,5 % | 37,5 % | 4,2 % |
| Od 10 lat do 15 lat | ai + bi (duri- 10) | 7,0 % | 0,5 % | 8,5 % | 0,5 % | 10,5 % | 0,5 % | 20,0 % | 1,0 % | 35,0 % | 1,8 % | 58,5 % | 0,5 % |
| Od 15 lat do 20 lat | ai + bi (duri- 15) | 9,5 % | 0,5 % | 11 % | 0,5 % | 13,0 % | 0,5 % | 25,0 % | 1,0 % | 44,0 % | 0,5 % | 61,0 % | 0,5 % |
| Ponad 20 lat | min[ai+ bi (duri- 20);1] | 12,0 % | 0,5 % | 13,5 % | 0,5 % | 15,5 % | 0,5 % | 30,0 % | 0,5 % | 46,6 % | 0,5 % | 63,5 % | 0,5 % |
| Czas trwania (duri) | stressi |
| Do 5 lat | 3 % duri |
| Od 5 lat do 10 lat | 15 % + 1,7 % (duri- 5) |
| Od 10 lat do 20 lat | 23,5 % + 1,2 % (duri - 10) |
| Ponad 20 lat | min(35,5 % + 0,5 % (duri - 20);1) |
Szczególne ekspozycje
| Stopień jakości kredytowej | 0 | 1 | 2 | 3 | |||||
| Czas trwania (duri) | stressi | ai | bi | ai | bi | ai | bi | ai | bi |
| Do 5 lat | bi duri | - | 0,64 % | - | 0,78 % | - | 1,0 % | - | 1,67 % |
| Od 5 lat do 10 lat | ai + bi (duri - 5) | 3,2 % | 0,36 % | 3,9 % | 0,43 % | 5,0 % | 0,5 % | 8,35 % | 1,0 % |
| Od 10 lat do 15 lat | ai + bi (duri- 10) | 5,0 % | 0,36 % | 6,05 % | 0,36 % | 7,5 % | 0,36 % | 13,35 % | 0,67 % |
| Od 15 lat do 20 lat | ai + bi (duri- 15) | 6,8 % | 0,36 % | 7,85 % | 0,36 % | 9,3 % | 0,36 % | 16,7 % | 0,67 % |
| Ponad 20 lat | min[ai+ bi (duri- 20);1] | 8,6 % | 0,36 % | 9,65 % | 0,36 % | 11,1 % | 0,36 % | 20,05 % | 0,36 % |
Podsekcja 6
Podmoduł ryzyka koncentracji aktywów
Podmoduł ryzyka koncentracji aktywów
Obliczanie wymogu kapitałowego dla ryzyka koncentracji aktywów
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie ekspozycje wobec pojedynczych kontrahentów i;
b) Concioznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka koncentracji aktywów związanego z ekspozycją wobec pojedynczych kontrahentów i.
SEKCJA 6
Moduł ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta
Moduł ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta
Podsekcja 1
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Zakres
gdzie:
a) SCRdef,1 oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta w odniesieniu do ekspozycji typu 1, określonych w ust. 2;
b) SCRdef,2oznacza wymóg kapitałowy dla ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta w odniesieniu do ekspozycji typu 2, określonych w ust. 3.
Strata z tytułu niewykonania zobowiązania
LGD = max [50% * (REcoverables + 50% * RMre) - F ∙ Collateral; 0]
gdzie:
a) Recoverables oznacza najlepsze oszacowanie kwot należnych z tytułu umowy reasekuracji lub sekurytyzacji ubezpieczeniowej i odpowiadających im należności;
b) RMreoznacza wielkość efektu ograniczania ryzyka aktuarialnego z tytułu umowy reasekuracji lub sekurytyzacji;
c) Collateral oznacza wartość zabezpieczenia skorygowaną o ryzyko w stosunku do umowy reasekuracji lub sekurytyzacji;
d) F oznacza czynnik uwzględniający skutki ekonomiczne umowy zabezpieczenia w odniesieniu do umowy reasekuracji lub sekurytyzacji w przypadku jakiegokolwiek zdarzenia kredytowego dotyczącego kontrahenta.
Jeżeli umowę reasekuracji zawarto z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji bądź z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji z państwa trzeciego, a 60 % lub więcej aktywów kontrahenta jest objęte umową zabezpieczenia, strata z tytułu niewykonania zobowiązania jest równa:
LGD = max(90 % (Recoverables + 50 % RMre) - F' Collateral;0)
gdzie:
F' oznacza czynnik uwzględniający skutki ekonomiczne umowy zabezpieczenia w odniesieniu do umowy reasekuracji lub sekurytyzacji w przypadku zdarzenia kredytowego dotyczącego kontrahenta.
Strata z tytułu niewykonania zobowiązania dla należących do wspólnej puli ryzyk ekspozycji typu A
W odniesieniu do należących do wspólnej puli ryzyk ekspozycji typu A uznawanych przez jednostkę za oddzielne ekspozycje wobec pojedynczych kontrahentów zgodnie z art. 190 ust. 2, w ramach których każdy z członków puli ponosi odpowiedzialność do pełnej wysokości zobowiązania wynikającego z umowy wspólnej puli ryzyk, strata z tytułu niewykonania zobowiązania obliczona zgodnie z art. 192 jest mnożona przez wskaźnik podziału ryzyka, obliczonego, jak następuje:
Risk-share_factor = e- 0,15(min(SR,196%)- 1)
gdzie:
a) SR = (1 - P) ∙ 
;
b) i oznacza wszystkich członków puli objętych zakresem określonym w art. 2 dyrektywy 2009/138/WE, a j oznacza wszystkich członków puli wyłączonych spod zakresu określonego w art. 2 wspomnianej dyrektywy;
c) 
d) Pjoznacza udział w całości ryzyka w ramach umowy wspólnej puli ryzyk przyjęty przez członka j;
e) w odniesieniu do członków puli, dla których jest dostępna ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, wartości SRi oraz SRj przypisuje się na podstawie następującej tabeli:
| Stopień jakości kredytowej | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| SRi | 196 % | 196 % | 175 % | 122 % | 95 % | 75 % | 75 % |
f) w odniesieniu do członków puli objętych zakresem stosowania dyrektywy 2009/138/WE, dla których nie jest dostępna ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, wartości SRioraz SRj stanowi najnowszy dostępny współczynnik wypłacalności;
g) w odniesieniu do członków puli mających siedzibę w państwie trzecim, dla których nie jest dostępna ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI:
(i) wartości SRioraz SRj wynoszą 100 %, jeżeli członek puli ma siedzibę w państwie, którego system wypłacalności uznaje się za równoważny zgodnie z art. 172 dyrektywy 2009/138/WE;
(ii) wartości SRioraz SRj wynoszą 75 %, jeżeli członek puli ma siedzibę w państwie, którego systemu wypłacalności nie uznaje się za równoważny zgodnie z art. 172 dyrektywy 2009/138/WE.
Strata z tytułu niewykonania zobowiązania dla należących do wspólnej puli ryzyk ekspozycji typu B
gdzie:
a) PUoznacza udział jednostki w ponoszeniu ryzyka zgodnie z warunkami umowy wspólnej puli ryzyk;
b) PCoznacza udział kontrahenta będącego członkiem puli w ponoszeniu ryzyka zgodnie z warunkami umowy wspólnej puli ryzyk;
c) RRCwynosi:
(i) 10 %, jeśli 60 % lub większa część aktywów kontrahenta będącego członkiem puli została objęta umową zabezpieczenia;
(ii) w przeciwnym wypadku 50 %;
d) BECoznacza najlepsze oszacowanie zobowiązania scedowanego przez jednostkę na kontrahenta będącego członkiem puli, po odliczeniu reasekuracji od kontrahentów niebędących członkami puli;
e) ΔRMCoznacza udział kontrahenta będącego członkiem puli w efekcie ograniczania ryzyka w ramach umowy wspólnej puli ryzyk dla ryzyka aktuarialnego ponoszonego przez jednostkę;
f) Collateral oznacza skorygowaną o ryzyko wartość zabezpieczenia posiadanego przez kontrahenta będącego członkiem puli;
g) F oznacza czynnik uwzględniający skutki ekonomiczne zabezpieczenia posiadanego przez kontrahenta będącego członkiem puli, obliczany zgodnie z art. 197.
Podsekcja 2
Ekspozycje typu 1
Ekspozycje typu 1
Ekspozycje typu 1
σ = 
gdzie V oznacza wariancję rozkładu strat dla ekspozycji typu 1.
Wariancja rozkładu strat dla ekspozycji typu 1
gdzie:
a) suma obejmuje wszelkie możliwe kombinacje (j,k) prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania dla ekspozycji wobec pojedynczych kontrahentów, zgodnie z art. 199;
b) TLGDj i TLGDkoznaczają sumę strat z tytułu niewykonania zobowiązania dla ekspozycji typu 1 przez kontrahentów, których prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania jest równe odpowiednio PDj i PDk.
gdzie:
a) pierwsza suma obejmuje wszelkie możliwe prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania dla ekspozycji wobec pojedynczych kontrahentów, zgodnie z art. 199;
b) druga suma obejmuje wszystkie ekspozycje wobec pojedynczych kontrahentów, których prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania jest równe PDj;
c) LGDioznacza stratę z tytułu niewykonania zobowiązania dla ekspozycji wobec pojedynczych kontrahentów i.
Podsekcja 3
Ekspozycje typu 2
Ekspozycje typu 2
Ekspozycje typu 2
Wymóg kapitałowy dla ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta dla ekspozycji typu 2 jest równy stracie podstawowych środków własnych, która nastąpiłaby wskutek nagłego spadki wartości ekspozycji typu 2 o następującą kwotę:
90% ∙ LGDreceivables>3 months + 
gdzie:
a) LGDreceivables>3 monthsoznacza całkowitą stratę z tytułu niewykonania zobowiązania dla wszystkich należności od pośredników wymagalnych od ponad trzech miesięcy.
b) suma jest wyznaczana po wszystkich ekspozycjach typu 2 innych niż należności od pośredników wymagalne od ponad trzech miesięcy;
c) LGDioznacza stratę z tytułu niewykonania zobowiązania dla ekspozycji i typu 2.
SEKCJA 8
Ryzyko operacyjne
Ryzyko operacyjne
| Oppremiums | = |  | 0,04 ∙ (Earnlife - Earnlife–ul ) + 0,03 ∙ Earnnon-life |
| + max(0;0,04 ∙ (Earnlife - 1,2 ∙ pEarnlife - (Earnlife-ul - 1,2 ∙ pEarnlife-ul))) | |||
| + max(0;0,03 ∙ (Earnnon-life - 1,2 ∙ pEarnnon-life)) |
gdzie:
a) Earnlifeoznacza składki zarobione w ciągu ostatnich 12 miesięcy wynikające ze zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń na życie, bez odliczania składek z tytułu umów reasekuracji;
b) Earnlife-uloznacza składki zarobione w ciągu ostatnich 12 miesięcy wynikające ze zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń na życie, w przypadku gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi ubezpieczający, bez odliczania składek z tytułu umów reasekuracji;
c) Earnnon-lifeoznacza składki zarobione w ciągu ostatnich 12 miesięcy wynikające ze zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie, bez odliczania składek z tytułu umów reasekuracji;
d) pEarnlifeoznacza składki zarobione w ciągu 12 miesięcy poprzedzających ostatnie 12 miesięcy, wynikające ze zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń na życie, bez odliczania składek z tytułu umów reasekuracji;
e) pEarnlife-uloznacza składki zarobione w ciągu 12 miesięcy poprzedzających ostatnie 12 miesięcy, wynikające ze zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń na życie, w przypadku gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi ubezpieczający, bez odliczania składek z tytułu umów reasekuracji;
f) pEarnnonlifeoznacza składki zarobione w ciągu 12 miesięcy poprzedzających ostatnie 12 miesięcy, wynikające z zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie, bez odliczania składek z tytułu umów reasekuracji.
Do celów niniejszego ustępu składki zarobione wyraża się w kwocie brutto, bez odliczania składek z tytułu umów reasekuracji.
ROZDZIAŁ VII
MINIMALNY WYMÓG KAPITAŁOWY
MINIMALNY WYMÓG KAPITAŁOWY
Komponent formuły liniowej dla zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie
gdzie:
a) suma obejmuje wszystkie segmenty określone w załączniku XIX;
b) TP(nl,s)oznacza rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe bez marginesu ryzyka dla zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie w segmencie s po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia), z dolnym progiem równym zero;
c) Psoznacza składki przypisane do zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych w segmencie s w ostatnich 12 miesiącach, po odliczeniu składek z tytułu umów reasekuracji biernej, z dolnym progiem równym zero;
d) czynniki αsi βssą określone w załączniku XIX.
Minimalny wymóg kapitałowy: zakłady prowadzące działalność w różnych działach ubezpieczeń
gdzie:
a) SCR oznacza kapitałowy wymóg wypłacalności obliczany zgodnie z przepisami tytułu I rozdział VI sekcja 4 podsekcja 2 dyrektywy 2009/138/WE lub tytułu I rozdział VI sekcja 4 podsekcja 3 dyrektywy 2009/138/WE, który do celów niniejszego artykułu wyklucza jakikolwiek narzut kapitałowy nałożony zgodnie z art. 37 tej dyrektywy;
b) NMCR(linear,nl)oznacza hipotetyczny liniowy minimalny wymóg kapitałowy dla działalności w zakresie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie lub reasekuracji;
c) NMCR(linear,l)oznacza hipotetyczny liniowy minimalny wymóg kapitałowy dla działalności w zakresie ubezpieczeń na życie lub reasekuracji.
gdzie:
a) SCR oznacza kapitałowy wymóg wypłacalności obliczany zgodnie z przepisami tytułu I rozdział VI sekcja 4 podsekcja 2 dyrektywy 2009/138/WE lub tytułu I rozdział VI sekcja 4 podsekcja 3 dyrektywy 2009/138/WE, który do celów niniejszego artykułu wyklucza jakikolwiek narzut kapitałowy nałożony zgodnie z art. 37 tej dyrektywy;
b) NMCR(linear,nl)oznacza hipotetyczny liniowy minimalny wymóg kapitałowy dla działalności w zakresie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie lub reasekuracji;
c) NMCR(linear,l)oznacza hipotetyczny liniowy minimalny wymóg kapitałowy dla działalności w zakresie ubezpieczeń na życie lub reasekuracji.
| W imieniu Komisji | |
| José Manuel BARROSO | |
| Przewodniczący |
- dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 442/2020 z dnia 17 grudnia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2020.92.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 lipca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. c rozporządzenia nr 2019/981 z dnia 8 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.161.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 lipca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. c rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. c rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniona przez art. 1 pkt 5 lit. d ppkt i) rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. d ppkt i rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniona przez art. 1 pkt 5 lit. d ppkt i) rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. d ppkt i rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. d ppkt ii) rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. d ppkt ii rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- dodana przez art. 1 pkt 5 lit. d ppkt iii) rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. d ppkt iii rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniona przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 6 rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 57 lit. d rozporządzenia nr (UE) 2019/981 z dnia 8 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.161.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 lipca 2019 r.
- dodany przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr (UE) 2017/1542 z dnia 8 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.236.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 września 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 73 rozporządzenia nr (UE) 2019/981 z dnia 8 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.161.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 lipca 2019 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 442/2020 z dnia 17 grudnia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2020.92.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 lipca 2019 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- sprostowanie z dnia 1 sierpnia 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.195.27). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 sprostowanie z dnia 6 stycznia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.2.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 stycznia 2015 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 2 pkt 11 rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 pkt 76 rozporządzenia nr (UE) 2019/981 z dnia 8 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.161.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 lipca 2019 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 2 pkt 13 rozporządzenia nr (UE) 2016/467 z dnia 30 września 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2016 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 pkt 78 rozporządzenia nr (UE) 2019/981 z dnia 8 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.161.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 lipca 2019 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.