Decyzja 2010/769/UE w sprawie ustanowienia kryteriów stosowania przez gazowce LNG metod technicznych jako alternatywy dla stosowania paliw żeglugowych o niskiej zawartości siarki spełniających wymogi art. 4b dyrektywy Rady 1999/32/WE odnoszącej się do redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych zmienionej dyrektywą 2005/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie zawartości siarki w paliwach żeglugowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2010.328.15

Akt obowiązujący

Wersja od: 14 grudnia 2010 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 13 grudnia 2010 r.

w sprawie ustanowienia kryteriów stosowania przez gazowce LNG metod technicznych jako alternatywy dla stosowania paliw żeglugowych o niskiej zawartości siarki spełniających wymogi art. 4b dyrektywy Rady 1999/32/WE odnoszącej się do redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych zmienionej dyrektywą 2005/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie zawartości siarki w paliwach żeglugowych

(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 8753)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2010/769/UE)

(Dz.U.UE L z dnia 14 grudnia 2010 r.)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 1999/32/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. odnosząca się do redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych⁽¹⁾ zmienioną dyrektywą 2005/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady⁽²⁾, w szczególności jej art. 4c,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 4b dyrektywy wymaga, aby od dnia 1 stycznia 2010 r. statki cumujące w portach Wspólnoty nie stosowały paliw żeglugowych o zawartości siarki przekraczającej 0,1 % na jednostkę masy. Wymóg ten nie ma jednak zastosowania do paliw używanych na statkach stosujących zatwierdzone technologie ograniczania emisji zgodnie z art. 4c.

(2) Artykuł 4c ust. 4 stanowi, że państwa członkowskie mogą zezwolić statkom na stosowanie zatwierdzonych technologii ograniczania emisji jako alternatywy dla stosowania paliw żeglugowych o niskiej zawartości siarki spełniających wymogi art. 4b, jeżeli statki te stale osiągają redukcję emisji, która jest co najmniej równorzędna z wynikami, które zostałyby uzyskane w wyniku zastosowania paliwa o zawartości siarki odpowiadającej limitom określonym w wymienionej dyrektywie.

(3) Artykuł 4c ust. 3 przewiduje ustalenie kryteriów stosowania metod technicznych na statkach pływających pod wszystkimi banderami w portach zamkniętych i ujściach rzek we Wspólnocie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9 ust. 2 dyrektywy. O kryteriach tych należy poinformować IMO.

(4) Gazowce skroplonego gazu ziemnego (LNG) są często wyposażone w kotły zasilane dwoma rodzajami paliwa, wykorzystujące opary skroplonego gazu i ciężki olej opałowy do napędu oraz działań związanych z ładunkiem. Aby spełnić wymogi dyrektywy, większość gazowców LNG zawijających do portów UE mogłaby stosować technologię ograniczania emisji poprzez używanie mieszanki paliwa żeglugowego i oparów skroplonego gazu; w ten sposób produkowane emisje siarki byłyby równe emisjom z paliw o zawartości siarki 0,1 % lub mniejsze od nich.

(5) W perspektywie długoterminowej opary skroplonego gazu mogłyby być stosowane jako podstawowe paliwo w trakcie cumowania, co skutkowałoby obniżeniem emisji siarki poniżej poziomu emisji, jaki można osiągnąć poprzez ograniczanie zawartości siarki w paliwie, o którym mowa w dyrektywie.

(6) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu regulacyjnego ustanowionego na mocy art. 9 ust. 2 dyrektywy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Gazowce skroplonego gazu ziemnego (LNG) to statki towarowe zbudowane lub dostosowane do masowego przewozu skroplonego gazu ziemnego, zgodnie z definicją w Międzynarodowym kodeksie budowy i wyposażenia statków przewożących skroplone gazy luzem (kodeksie IGC).

Artykuł  2

Aby osiągnąć cel ograniczenia emisji ze statków w drodze alternatywnej metody technicznej ograniczania emisji poprzez używanie mieszanki paliwa żeglugowego i oparów skroplonego gazu, gazowce LNG powinny stosować kryteria obliczeniowe określone w załączniku.

Gazowce LNG mogą stosować alternatywną metodę techniczną ograniczania emisji w trakcie cumowania w portach Wspólnoty, pozostawiając załodze dostatecznie dużo czasu na dokończenie wszelkich niezbędnych operacji wymiany paliwa na mieszankę paliwa żeglugowego i oparów skroplonego gazu możliwie najszybciej po przybyciu na miejsce cumowania i możliwie najpóźniej przed odpłynięciem.

Artykuł  3

Osiągnięte ograniczenie emisji siarki wynikające z zastosowania metody, o której mowa w art. 2, musi być co najmniej równoważne ograniczeniu, które osiąga się poprzez ograniczenie zawartości siarki w paliwach, o którym mowa w dyrektywie.

Artykuł  4

Od gazowców LNG stosujących alternatywną metodę techniczną ograniczania emisji i zawijających do portów pod jurysdykcją państw członkowskich, państwa te wymagają przedstawienia szczegółowych zapisów w dzienniku pokładowym na temat rodzaju i ilości paliw stosowanych na danym statku. W tym celu statki te powinny być wyposażone w urządzenia do stałego monitorowania i pomiaru zużycia oparów skroplonego gazu i paliwa żeglugowego.

Artykuł  5

Państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania, aby monitorować i kontrolować stosowanie alternatywnej metody technicznej ograniczania emisji w trakcie cumowania na podstawie dostarczonych przez gazowce LNG danych dotyczących osiągniętego ograniczenia emisji.

Artykuł  6

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 grudnia 2010 r.

	W imieniu Komisji
	Siim KALLAS
	Wiceprzewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 121 z 11.5.1999, s. 13.

⁽²⁾ Dz.U. L 191 z 22.7.2005, s. 59.

ZAŁĄCZNIK 

1. Wzór

W celu określenia równoważności w rozumieniu art. 3 stosuje się następujący wzór:

S_f (%) M_f ≤ 0,1 % M_F01%

gdzie:

– S_f (%) to odsetek zawartości siarki na jednostkę masy w stosowanym paliwie żeglugowym

– M_Fto masa zużytego paliwa żeglugowego w trakcie postoju statku, w kg

– M_F0,1 % to równoważna masa paliwa o zawartości siarki ≤ 0,1 %, w kg. Współczynnik ten oblicza się według następującego wzoru:

M_{F0,1 %}= (M_BOG E_BOG + M_F E_F)/ E_{F0,1 %}

gdzie:

– M_BOGto masa oparów skroplonego gazu zużytego w trakcie postoju, w kg

– E_BOGto wartość energetyczna zużytych oparów skroplonego gazu, w MJ/kg

– M_Fto masa paliwa żeglugowego zużytego w trakcie postoju, w kg

– E_Fto wartość energetyczna zużytego paliwa żeglugowego, w MJ/kg

– E_{F0,1 %}to wartość energetyczna paliwa żeglugowego o zawartości siarki ≤ 0,1 % w MJ/kg

Rozwinięcie 1 wzoru

Dwa wyżej wymienione wzory można połączyć w następujący sposób:

S_F (%) M_F/(M_BOG E_BOG + M_F E_F) ≤ 0,1 %/E_F01%

Rozwinięcie 2 wzoru

Wzór można dalej rozwinąć w następujący sposób:

S_F (%)/(R_G/F E_BOG + E_F) ≤ 0,1 %/E_F0,1%

gdzie:

– R_G/_F to stosunek masy oparów skroplonego gazu i paliwa żeglugowego zużytych w trakcie postoju (M_BOG/M_F)

Drugie rozwinięcie można także przedstawić w następujący sposób:

R_G/_F ≥ (S_F (%) E_F0,1% - 0,1 % E_F)/0,1 % E_BOG

2. Zastosowanie wzoru

Ponieważ wartość energetyczna poszczególnych paliw żeglugowych, o których mowa we wzorze, jest w dużej mierze podobna, aby ułatwić stosowanie wzoru w praktyce, uzasadnione jest stosowanie standardowych wartości dla E_F0,1%, E_Fi E_BOG. Można mianowicie przyjąć następujące standardowe wartości energetyczne:

E_F0,1%= 43,0 MJ/kg (źródło: DNV Petroleum Services)

E_F= 40,8 MJ/kg (źródło: DNV Petroleum Services)

E_BOG= 50,0 MJ/kg (wartość opałowa metanu wg ISO)

Wzór byłby zatem uproszczony w następujący sposób:

R_G/_F ≥ 8,6 S_F (%) - 0,816

Na tej podstawie jedyną wartością, którą należy podstawić we wzorze, aby otrzymać potrzebny stosunek masy zużytych oparów skroplonego gazu do masy zużytego paliwa żeglugowego (R_G/_F lub M_BOG/M_F), jest zawartość siarki w paliwie żeglugowym używanym w trakcie postoju. Poniższa tabela wskazuje przykładowe minimalne wartości stosunku tych mas niezbędne do spełnienia kryterium równoważności dla paliw żeglugowych o różnej zawartości siarki.

Zawartość siarki (w %)	1,0	1,5	2,0	2,5	3,0	3,5
Mbog/Mf	7,8	12,1	16,4	20,7	25,0	29,3