Decyzja 95/319/WE ustanawiająca Komitet Starszych Inspektorów Pracy

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1995.188.11

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 stycznia 2010 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 12 lipca 1995 r.

ustanawiająca Komitet Starszych Inspektorów Pracy

(95/319/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 09 sierpnia 1995 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

a także mając na uwadze, co następuje:

"Grupa Starszych Inspektorów Pracy" działała nieformalnie od 1982 r.;

komunikat Komisji ⁽¹⁾ w sprawie jej programu dotyczącego bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy przewiduje ujęcie w formalne ramy regularnych spotkań tej grupy;

wnioski Rady z dnia 21 grudnia 1992 r. w sprawie wprowadzania w życie i stosowania ustawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie stosunków społecznych ⁽²⁾ zachęcają Państwa Członkowskie i Komisję do inspirowania i wspierania ścisłej współpracy pomiędzy członkami grupy, z poszanowaniem zasady subsydiarności;

komunikat Komisji ⁽³⁾ w sprawie jej programu dotyczącego bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy przewiduje sformalizowanie "Grupy Starszych Inspektorów Pracy" poprzez nadanie jej statusu Komitetu;

rezolucja Rady z dnia 16 czerwca 1994 r. w sprawie rozwoju współpracy administracyjnej w celu stosowania ustawodawstwa wspólnotowego na rynku wewnętrznym ⁽⁴⁾ rozwija odpowiednie podejście do współpracy administracyjnej pomiędzy Państwami Członkowskimi i pomiędzy tymi państwami a Komisją, mając na uwadze zobowiązania do wzajemnej pomocy i przejrzystości, a także zasad proporcjonalności i poufności;

takie podejście należy także przyjąć w zakresie wprowadzania w życie i egzekwowania ustawodawstwa społecznego Wspólnoty w dziedzinach bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności w sposób określony w Białej Księdze Komisji w sprawie europejskiej polityki społecznej (§ 10B) oraz w średniookresowym Społecznym Programie Działań Socjalnych;

określenie, analizowanie i rozwiązywanie praktycznych problemów związanych ze stosowaniem i monitorowaniem wtórnego ustawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy mieści się w zakresie kompetencji krajowych urzędów ds. nadzoru nad bezpieczeństwem pracy i wymaga ścisłej współpracy między tymi urzędami a Komisją;

"Komitet Starszych Inspektorów Pracy", biorąc pod uwagę swoje doświadczenie, tworzy właściwe struktury monitorowania, na bazie ścisłej współpracy pomiędzy jego członkami a Komisją, dla efektywnego i odpowiedniego stosowania prawa wspólnotowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, a także w celu rzetelnej analizy pytań natury praktycznej, związanych z monitorowaniem i stosowaniem ustawodawstwa w tej dziedzinie;

niniejsza decyzja nie koliduje ze zobowiązaniami Państw Członkowskich wynikającymi z Konwencji Inspekcji Pracy MOP z dnia 11 lipca 1947 r. (nr 81),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

1. Komisja będzie wspomagana przez "Komitet Starszych Inspektorów Pracy", zwany dalej "Komitetem".

2. Komitet złożony będzie z przedstawicieli urzędów ds. nadzoru nad bezpieczeństwem pracy Państw Członkowskich.

Artykuł  2

1. Komitet przekazuje opinie Komisji bądź na jej prośbę, bądź z własnej inicjatywy, w sprawie wszystkich problemów dotyczących stosowania przez Państwa Członkowskie prawa wspólnotowego o bezpieczeństwie i higienie pracy.

2. W związku z różnorodnością obowiązków krajowych urzędów ds. nadzoru nad bezpieczeństwem pracy, które mogą wykraczać poza sfery bezpieczeństwa i higieny pracy, Komitet, bądź na prośbę Komisji, bądź z własnej inicjatywy, wyraża także własne opinie w sprawach należących do innych obszarów ustawodawstwa społecznego Wspólnoty, które mają wpływ na bezpieczeństwo i higienę pracy.

3. Komitet kieruje do Komisji inicjatywy, które uważa za stosowne, w celu zachęcania do właściwego stosowania prawa wspólnotowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, poprzez ścisłą współpracę pomiędzy narodowymi systemami ds. nadzoru nad bezpieczeństwem pracy.

Artykuł  3

Komitet, wspomagając działanie Komisji, dąży do osiągnięcia następujących celów:

1. określania wspólnych zasad działania inspekcji pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy i rozwijania metod oceniania narodowych systemów nadzoru nad bezpieczeństwem pracy w odniesieniu do tych zasad;

2. promowania poszerzonej wiedzy i wzajemnego zrozumienia różnorodnych narodowych systemów i praktyk stosowanych przez inspekcję pracy, metod i prawnych możliwości działania;

3. rozwijania wymiany pomiędzy narodowymi urzędami ds. nadzoru nad bezpieczeństwem pracy, ich doświadczeń w zakresie nadzoru nad stosowaniem prawa wspólnotowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy służącej do stosowania w całej Wspólnocie;

4. wspierania wymiany inspektorów pracy między administracjami różnych państw i tworzenia programów kształcenia dla inspektorów;

5. sporządzania i publikowania dokumentów ułatwiających działania inspektorów pracy;

6. rozwijania solidnego i wydajnego systemu szybkiej wymiany informacji między inspektorami pracy w zakresie problemów napotkanych w czasie monitorowania stosowania ustawodawstwa wspólnotowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;

7. ustanawiania aktywnej współpracy z inspektoratami pracy państw trzecich w celu wspierania prac wykonanych przez Wspólnoty w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz pomocy w rozwiązywaniu problemów międzypaństwowych;

8. badania możliwego wpływu polityki Wspólnoty w innych dziedzinach związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy oraz warunkami pracy na działalność inspekcji pracy.

Artykuł  4

Komitet tworzy trzyletni program, w którym indywidualne zadania określane są odrębnie każdego roku, mając na uwadze ocenę działań podjętych w poprzednim roku.

Artykuł  5

1. 1 W skład Komitetu wchodzi jeden pełnoprawny członek z każdego kraju członkowskiego.

Dla każdego pełnoprawnego członka istnieje możliwość wyznaczenia zastępcy. Zastępca członka uczestniczy w posiedzeniach Komitetu tylko wtedy, gdy członek pełnoprawny nie może być na nich obecny.

2. 2 Pełnoprawni członkowie Komitetu i ich zastępcy są mianowani przez Komisję na wniosek państwa członkowskiego.

Przedkładając Komisji nazwiska osób nominowanych, państwa członkowskie dopilnowują, by byli to wysokiej rangi przedstawiciele ich krajowego urzędu ds. nadzoru nad bezpieczeństwem pracy posiadający mandat do wykonywania zadań Komitetu.

3. Kadencje członków Komitetu trwają trzy lata. Nominacje są odnawialne.

4. Kadencja członka Komitetu kończy się przed zakończeniem trzyletniej kadencji w przypadku rezygnacji, śmierci lub w następstwie poinformowania Komisji przez państwo członkowskie, że wycofuje nominację.

5. 3 (skreślony).

Artykuł  6

Lista członków jest publikowana przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich w celach informacyjnych.

Artykuł  7

1. Komitetowi przewodniczy reprezentant Komisji.

2. Przewodniczący jest wspomagany przez dwóch wiceprzewodniczących, wybieranych spośród członków dwóch państw, które przewodniczą Radzie w danym roku.

3. Przewodniczący i dwóch wiceprzewodniczących tworzą Biuro.

4. Biuro przygotowuje i organizuje prace Komitetu łącznie ze służbami komisji, które funkcjonują jako sekretariat Komitetu, Biura i grup roboczych określonych w art. 9.

Artykuł  8 ⁴

1. Komitet może, w porozumieniu z przedstawicielem Komisji, zaprosić jakąkolwiek osobę posiadającą szczególne kompetencje w kwestii włączonej do porządku dziennego do wzięcia udziału w pracach Komitetu.

2. Każdemu członkowi lub jego zastępcy może towarzyszyć ekspert, pod warunkiem że członek przedłoży przewodniczącemu Komisji uzasadniony wniosek co najmniej miesiąc przed danym posiedzeniem Komitetu.

Artykuł  9

1. Komitet może, w porozumieniu z reprezentantem Komisji, powoływać grupy robocze.

2. 5 Grupom roboczym przewodniczy członek Komitetu lub ekspert z urzędu ds. nadzoru nad bezpieczeństwem pracy krajów członkowskich; grupy te składają się z członków Komitetu lub zależnie od przypadku, z ekspertów. Grupy robocze składają Komitetowi na sesjach plenarnych sprawozdania ze swoich działań.

Artykuł  9a ⁶

Członkowie i eksperci nie otrzymują wynagrodzenia za swoją pracę.

Artykuł  10

1. Komitet i Biuro są zwoływane przez przewodniczącego Komitetu bądź z własnej inicjatywy, bądź na żądanie jednej trzeciej liczby członków Komitetu. Komitet spotyka się co najmniej dwa razy do roku.

2. Przedstawiciele Komisji biorą udział w spotkaniach Komitetu i grup roboczych.

3. 7 Następujące osoby mogą uczestniczyć w charakterze obserwatorów w posiedzeniach Komitetu:

a) przedstawiciele urzędu ds. nadzoru nad bezpieczeństwem pracy każdego z państw EOG i EFTA;

b) dyrektor Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy;

c) przedstawiciel Międzynarodowej Organizacji Pracy.

Artykuł  11

1. Komisja, występując o opinie Komitetu, może wyznaczyć limit czasu, w którym powinien on opinię przedstawić.

2. Narady Komitetu kończą się bez głosowania.

3. Wnioski Komitetu są formułowane na piśmie. W przypadku odmiennych opinii członków Komitetu poszczególne opinie są, w formie oświadczenia pisemnego, przedkładane Komisji.

Artykuł  11a ⁸

Komitet ustala regulamin wewnętrzny ustanawiający praktyczne zasady jego pracy, łącznie ze zwoływaniem posiedzeń i organizacją grup roboczych.

Artykuł  12

1. Komitet sporządza dla Komisji coroczny raport ze swojej działalności, w szczególności na temat problemów związanych z egzekwowaniem lub nadzorowaniem egzekwowania wtórnego prawa Wspólnoty w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w pracy.

2. 9 Komisja przekazuje sprawozdanie Radzie, Parlamentowi Europejskiemu, Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Doradczemu ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Pracy.

Artykuł  13

Bez uszczerbku dla przepisu art. 214 Traktatu, członkowie Komitetu są zobowiązani do nieujawniania informacji uzyskanych w czasie prac Komitetu lub grup roboczych, jeśli Komisja lub członek Komitetu poproszą, by określone informacje lub opinia pozostały tajemnicą.

W takich przypadkach w spotkaniach uczestniczą tylko członkowie Komitetu i przedstawiciele Komisji.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 lipca 1995 r.

	W imieniu Komisji
	Pádraig FLYNN
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 28 z 3.2.1988, str. 3.

⁽²⁾ Dz.U. C 49 z 19.2.1993, str. 6.

⁽³⁾ Komunikat Komisji (95) 282 końcowy.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 179 z 1.7.1994, str. 1.

¹ Art. 5 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.

² Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.

³ Art. 5 ust. 5 skreślony przez art. 1 pkt 1 lit. b) decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.

⁴ Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 2 decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.

⁵ Art. 9 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.

⁶ Art. 9a dodany przez art. 1 pkt 4 decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.

⁷ Art. 10 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 5 decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.

⁸ Art. 11a dodany przez art. 1 pkt 6 decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.

⁹ Art. 12 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 7 decyzji nr 2008/823/WE z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.288.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2010 r.