Decyzja 2002/956/WSiSW ustanawiająca europejską sieć ochrony osób publicznych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2002.333.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 listopada 2009 r.

DECYZJA RADY

z dnia 28 listopada 2002 r.

ustanawiająca europejską sieć ochrony osób publicznych

(2002/956/WSiSW)

(Dz.U.UE L z dnia 10 grudnia 2002 r.)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 30 ust. 1 lit. a) i c) oraz art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając inicjatywę Królestwa Hiszpanii⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Oprócz zalecenia Rady z dnia 6 grudnia 2001 r. ustanawiającego wspólną skalę oceny zagrożeń w odniesieniu do osób publicznych, odwiedzających Unię Europejską⁽³⁾, nie istnieją żadne przepisy, standardy ani podręczniki Unii o charakterze ogólnym, regulujące ochronę osób publicznych, bez względu na to, czy chodzi o krajowe osoby publiczne, pochodzące ze Wspólnoty czy spoza Wspólnoty.

(2) Nie można wykluczyć możliwości zamachów i ataków na te osoby.

(3) Ochrona osób publicznych należy do obowiązków przyjmującego Państwa Członkowskiego. Środki ochronne przyjmującego Państwa Członkowskiego oparte są wyłącznie na obowiązujących przepisach prawnych w danym Państwie Członkowskim i odpowiednich umowach międzynarodowych.

(4) Wzrastająca ilość podróży osób publicznych na terytorium Unii wymaga ustanowienia oficjalnego kanału komunikacyjnego i konsultacji między władzami krajowymi,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

1. Tworzy się europejską sieć ochrony osób publicznych, zwaną dalej "siecią".

2. Sieć składa się z krajowych służb policyjnych i innych służb, odpowiedzialnych za ochronę osób publicznych. Każde Państwo Członkowskie wyznacza jeden punkt kontaktowy. Informacje o wyznaczonych krajowych punktach kontaktowych, z późniejszymi zmianami, przekazywane są do Sekretariatu Generalnego Rady, który publikuje je w Dzienniku Urzędowym.

Artykuł  2 ¹

Na użytek niniejszej decyzji określenie "osoba publiczna" oznacza każdą osobę, zarówno będącą urzędnikiem, jak i nim niebędącą, której przyznaje się ochronę przez służbę ochrony, zgodnie z ustawodawstwem krajowym państwa członkowskiego lub na podstawie przepisów organizacji lub instytucji o charakterze międzynarodowym lub ponadnarodowym.

Artykuł  3

1. Działalność sieci wspierana jest przez Państwo Członkowskie sprawujące Prezydencję Rady.

2. Kraje kandydujące i Europol mogą również wyznaczyć punkt kontaktowy w celu uczestniczenia w sieci.

Prezydencja rozważa, na zasadzie jednostkowych przypadków, udział Komisji i Sekretariatu Generalnego Rady w działaniach sieci, określonych w art. 4 lit. a), b), c) i d).

Artykuł  4

Sieć ma następujące cele:

a) wspieranie wymiany informacji między departamentami, biorącymi udział w sieci, w szczególności:

– informacji i doświadczeń ogólnych i technicznych, dotyczących ochrony osób publicznych,

– informacji dotyczących najwłaściwszych kryteriów wyboru i szkolenia odpowiednich pracowników służb odpowiedzialnych za ochronę osób publicznych;

b) wspieranie rozwoju szeregu wspólnych najlepszych praktyk w odniesieniu do działalności operacyjnej podejmowanej przez departamenty uczestniczące w sieci;

c) wspieranie wzajemnego oddelegowywania urzędników departamentów uczestniczących w sieci;

d) zezwalanie departamentom uczestniczącym w sieci na wymianę informacji, komunikowanie się i rozwijanie wspólnych stanowisk w zakresie:

– procedur i wniosków o zatwierdzenie, wnoszonych przez przyjmujące Państwo Członkowskie dotyczących obecności na jego terytorium służb ochrony Państwa wnioskującego towarzyszących osobie publicznej,

– metod wspólnego działania w celu zapobiegania zamachom i atakom, włączając sposób, w jaki urzędnicy i zasoby mogą być wykorzystywane,

– protokołów w sprawie przyznania statusu priorytetowego chronionym osobom publicznym podczas podróży służbowych,

– współpracy z odpowiednimi służbami ścigania i innymi departamentami publicznymi,

– zaleceń dotyczących mediów;

e) sprzyjanie wymianie, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, informacji operacyjnych, za pośrednictwem punktów kontaktowych lub poprzez kontakty bezpośrednie między odpowiednimi służbami, informowanymi przez punkty kontaktowe, dotyczących zastosowania ochrony w przypadkach, w których ochrona osoby publicznej musi zostać zapewniona w dwóch lub więcej Państwach Członkowskich.

f) ² sprzyjanie kontaktom między odnośnymi organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za zapewnianie służb ochrony w sprawie ochrony w przypadkach, w których osobom publicznym należy zapewnić ochronę w dwóch państwach członkowskich lub większej ich liczbie; kontakty te odbywają się za pośrednictwem punktów kontaktowych lub bezpośrednio między danymi służbami, zgodnie z informacjami pochodzącymi z punktów kontaktowych.

Artykuł  5

Sieć przedkłada roczne sprawozdanie do Rady w sprawie rozwoju jej działalności. Rada oceni działalność sieci co trzy lata.

Artykuł  6

Niniejsza decyzja staje się skuteczna od pierwszego dnia po jej przyjęciu przez Radę.

Sporządzono w Brukseli, dnia 28 listopada 2002 r.

	W imieniu Rady
	B. HAARDER
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 42 z 15.2.2002, str. 14.

⁽²⁾ Opinia wydana dnia 30 maja 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽³⁾ Dz.U. C 356 z 14.12.2001, str. 1.

¹ Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr 2009/796/WSiSW z dnia 4 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.283.62) zmieniającej nin. decyzję z dniem 19 listopada 2009 r.

² Art. 4 lit. f) dodana przez art. 1 pkt 2 decyzji nr 2009/796/WSiSW z dnia 4 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.283.62) zmieniającej nin. decyzję z dniem 19 listopada 2009 r.