USA-Unia Europejska. Umowa o ekstradycji. Waszyngton.2003.06.25.
Dz.U.UE.L.2003.181.27
Akt obowiązującyPOROZUMIENIE
między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji *
PRAGNĄC dalszego ułatwiania współpracy między państwami członkowskimi Unii Europejskiej a Stanami Zjednoczonymi Ameryki,
PRAGNĄC zwiększyć skuteczność zwalczania przestępczości jako środka ochrony ich demokratycznych społeczeństw i wspólnych wartości,
NALEŻYCIE UWZGLĘDNIAJĄC prawa jednostek oraz zasadę państwa prawnego,
MAJĄC ŚWIADOMOŚĆ istniejących w ich systemach prawnych gwarancji zapewniających osobom wydanym prawo do rzetelnego procesu, łącznie z ustawowym prawem do bycia osądzonym przez bezstronny sąd powołany na mocy prawa,
PRAGNĄC zawrzeć umowę w sprawie ekstradycji sprawców czynu zabronionego,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
Cel i przedmiot
Umawiające się Strony zobowiązują się, zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia, zapewnić poprawę współpracy w kontekście stosownych relacji między państwami członkowskimi a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w zakresie ekstradycji, regulujących ekstradycję sprawców czynu zabronionego.
Definicje
Zakres zastosowania niniejszego Porozumienia w odniesieniu do dwustronnych traktatów o ekstradycji z państwami członkowskimi
a) artykuł 4 stosuje się w miejsce postanowień dwustronnego traktatu, zezwalających na ekstradycję wyłącznie w odniesieniu do listy konkretnych przestępstw karnych;
b) artykuł 5 stosuje się w miejsce postanowień dwustronnego traktatu regulujących przekazywanie, certyfikację, uwierzytelnianie lub legalizację wniosku o wydanie oraz dokumentów uzupełniających przekazywanych przez państwo wzywające;
c) artykuł 6 stosuje się w przypadku braku postanowień dwustronnego traktatu zezwalających na bezpośrednie przekazywanie wniosków o tymczasowe aresztowanie między Departamentem Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych a Ministerstwem Sprawiedliwości zainteresowanego państwa członkowskiego;
d) artykuł 7 stosuje się w celu uzupełnienia postanowień dwustronnego traktatu regulujących przekazywanie wniosków o wydanie;
e) artykuł 8 stosuje się w przypadku braku postanowień dwustronnego traktatu regulujących przekazywanie informacji uzupełniających; w przypadku gdy postanowienia dwustronnego traktatu nie określają sposobu, w jaki przekazanie ma nastąpić, stosuje się również ustęp 2 tego artykułu;
f) artykuł 9 stosuje się w przypadku braku postanowień dwustronnego traktatu zezwalających na tymczasowe wydanie osób, wobec których prowadzone jest postępowanie lub odbywających karę w państwie wezwanym;
g) artykuł 10 stosuje się, o ile nie przewidziano inaczej, w miejsce, lub w przypadku braku postanowień dwustronnego traktatu odnoszących się do decyzji w sprawie kilku wniosków o wydanie tej samej osoby;
h) artykuł 11 stosuje się w przypadku braku postanowień dwustronnego traktatu zezwalających na odstąpienie od ekstradycji lub uproszczone procedury ekstradycyjne;
i) artykuł 12 stosuje się w przypadku braku postanowień dwustronnego traktatu regulujących tranzyt; w sytuacji gdy postanowienia dwustronnego traktatu nie określają procedury stosowanej przy nieprzewidzianym lądowaniu samolotu, zastosowanie ma ustęp 3 tego artykułu;
j) artykuł 13 może być zastosowany przez państwo wezwane w miejsce, lub w przypadku braku, postanowień dwustronnego traktatu regulujących karę śmierci;
k) artykuł 14 stosuje się w przypadku braku postanowień dwustronnego traktatu regulujących procedurę w przypadku wniosku zawierającego informacje podlegające szczególnej ochronie.
b) Unia Europejska, zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej, zapewnia, że nowe państwa członkowskie przystępujące do Unii Europejskiej po wejściu w życie niniejszego Porozumienia oraz posiadające dwustronne traktaty o ekstradycji ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podejmują kroki określone w literze a).
c) Umawiające się Strony dokładają starań w celu zakończenia procesu określonego w literze b) przed zaplanowanym przystąpieniem nowego państwa członkowskiego, lub tak szybko jak jest to możliwe po przystąpieniu. Unia Europejska zawiadamia Stany Zjednoczone Ameryki o terminie przystąpienia nowych państw członkowskich.
Przestępstwa stanowiące podstawę wydania
a) niezależnie od tego, czy prawo obowiązujące w państwie wzywającym oraz w państwie wezwanym zalicza to przestępstwo do przestępstw tego samego rodzaju lub określa to przestępstwo taką samą nazwą;
b) niezależnie od tego, czy dane przestępstwo jest przestępstwem, co do którego prawo federalne Stanów Zjednoczonych wymaga wykazania istnienia takich okoliczności, jak przewóz międzystanowy albo posługiwanie się pocztą lub innymi środkami wpływającymi na handel międzystanowy lub zagraniczny, przy czym ma to znaczenie tylko dla uzasadnienia właściwości sądu federalnego Stanów Zjednoczonych; oraz
c) w sprawach karnych odnoszących się do podatków, ceł, obrotu dewizami oraz przywozu lub wywozu towarów, niezależnie od tego czy prawo obowiązujące w państwie wzywającym oraz państwie wezwanym przewidują takie same rodzaje podatków, ceł, kontroli obrotu dewizami lub wywozu lub przywozu towarów tego samego rodzaju.
Przekazywanie i uwierzytelnianie dokumentów
Przekazywanie wniosków o tymczasowe aresztowanie
Wnioski o tymczasowe aresztowanie mogą być składane bezpośrednio między ministerstwami sprawiedliwości państwa wzywającego oraz państwa wezwanego, oprócz drogi dyplomatycznej. Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej (Interpol) może pośredniczyć przy przekazaniu takiego wniosku.
Przekazywanie dokumentów w następstwie aresztu tymczasowego
Informacje dodatkowe
Tymczasowe przekazanie
Wnioski o wydanie lub o przekazanie złożone przez kilka państw
a) czy wnioski zostały złożone na podstawie traktatu;
b) miejsca popełnienia każdego przestępstwa;
c) poszczególne interesy państw wzywających;
d) waga przestępstw;
e) obywatelstwo pokrzywdzonego;
f) możliwość późniejszego wydania między państwami wzywającymi; oraz
g) porządek chronologiczny, w jakim wnioski zostały otrzymane od państw wzywających.
Uproszczone procedury ekstradycyjne
Jeżeli osoba, o której wydanie się wnosi, zgadza się na wydanie do państwa wzywającego, państwo wezwane może, zgodnie z zasadami i procedurami swojego systemu prawnego, wydać osobę najszybciej jak to możliwe bez dalszego postępowania. Zgoda osoby, o której wydanie się wnosi, może obejmować zgodę na zrzeczenie się ochrony z tytułu zasady ograniczenia ścigania.
Tranzyt
Kara śmierci
W przypadku gdy przestępstwo, w odniesieniu do którego wnosi się o wydanie, jest zagrożone karą śmierci według prawa państwa wzywającego i nie jest zagrożone karą śmierci według prawa państwa wezwanego, państwo wezwane może wyrazić zgodę na wydanie pod warunkiem, że kara śmierci nie zostanie orzeczona w odniesieniu do osoby, o której wydanie się wnosi, albo, jeżeli ze względów proceduralnych taki warunek nie może zostać spełniony przez państwo wzywające, pod warunkiem, że jeżeli kara śmierci zostanie orzeczona, nie zostanie wykonana. Jeżeli państwo wzywające akceptuje wydanie z zastrzeżeniem warunków na mocy niniejszego artykułu, spełnia te warunki. Jeżeli państwo wzywające nie akceptuje warunków, wniosek o wydanie może zostać odrzucony.
Wniosek zawierający informacje podlegające szczególnej ochronie
W przypadku gdy państwo wzywające rozważa - dla uzasadnienia wniosku o wydanie - przekazanie informacji podlegających szczególnej ochronie, może ono porozumieć się z państwem wezwanym w celu ustalenia zakresu, w jakim może ono zapewnić ochronę tych informacji. Jeżeli państwo wezwane nie może zapewnić wymaganego przez państwo wzywające sposobu ochrony tych informacji, państwo wzywające decyduje, czy pomimo to przekaże informacje.
Konsultacje
Umawiające się Strony konsultują się odpowiednio celem najefektywniejszego wykorzystania niniejszego Porozumienia, włączając w to ułatwianie rozwiązania wszelkich sporów odnoszących się do interpretacji lub stosowania niniejszego Porozumienia.
Zakres zastosowania
Stosunek do obowiązujących przepisów prawnych
Przyszłe dwustronne traktaty o ekstradycji z państwami członkowskimi
Niniejsze Porozumienie nie stanowi przeszkody dla zawierania, po jego wejściu w życie, dwustronnych umów o ekstradycji między państwem członkowskim a Stanami Zjednoczonymi Ameryki zgodnych z niniejszym Porozumieniem.
Wyznaczanie i zawiadamianie
Unia Europejska powiadamia Stany Zjednoczone Ameryki o każdym wyznaczeniu na mocy artykułu 2 ustęp 3 oraz artykułu 10 ustęp 2, przed wymianą pisemnych dokumentów określoną w artykule 3 ustęp 2 między państwami członkowskimi a Stanami Zjednoczonymi Ameryki.
Terytorialny zakres stosowania
a) do Stanów Zjednoczonych Ameryki;
b) w odniesieniu do Unii Europejskiej, do:
– państw członkowskich,
– terytoriów, za których stosunki zagraniczne odpowiedzialne jest państwo członkowskie, lub krajów, które nie są państwami członkowskimi, względem których państwo członkowskie posiada inne obowiązki związane ze stosunkami zagranicznymi, w przypadku gdy tak uzgodniono w drodze wymiany not dyplomatycznych między Umawiającymi się Stronami, i należycie potwierdzono przez właściwe państwo członkowskie.
Przegląd
Umawiające się Strony uzgadniają przeprowadzanie wspólnego przeglądu niniejszego Porozumienia w miarę potrzeby, a w żadnym wypadku nie później niż pięć lat po jego wejściu w życie. Przegląd w szczególności odnosi się do praktycznego wykonywania Porozumienia i może również obejmować kwestie takie, jak konsekwencje dalszego rozwoju Unii Europejskiej w odniesieniu do przedmiotu niniejszego Porozumienia, włączając artykuł 10.
Wejście w życie i wypowiedzenie
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy podpisali niniejsze Porozumienie.
Sporządzono w Waszyngtonie, dnia dwudziestego piątego czerwca dwa tysiące trzeciego roku w dwóch egzemplarzach w języku duńskim, niderlandzkim, angielskim, fińskim, francuskim, niemieckim, greckim, włoskim, portugalskim, hiszpańskim, szwedzkim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne.
Por la Unión Europea
For Den Europćiske Union
Für die Europäische Union
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση
For the European Union
Pour l’Union européenne
Per l’Unione europea
Voor de Europese Unie
Pela Uniăo Europeia
Euroopan unionin puolesta
Pĺ Europeiska unionens vägnar
(podpis pominięto)
Por los Estados Unidos de América
For Amerikas Forenede Stater
Für die Vereinigten Staaten von Amerika
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αερικής
For the United States of America
Pour les États-Unis d’Amérique
Per gli Stati Uniti d’America
Voor de Verenigde Staten van Amerika
Pelos Estados Unidos da América
Amerikan yhdysvaltojen puolesta
Pĺ Amerikas förenta staters vägnar
(podpis pominięto)
Nota wyjaśniająca w sprawie Porozumienia między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji
Niniejsza nota wyjaśniająca odzwierciedla ustalenia odnoszące się do zastosowania niektórych postanowień Porozumienia o ekstradycji między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki (zwanego dalej "Porozumieniem") uzgodnione między Umawiającymi się Stronami.
W sprawie artykułu 10
Artykuł 10 nie ma na celu naruszania zobowiązań Państw Stron Statutu Rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego ani nie narusza praw Stanów Zjednoczonych Ameryki, niebędących stroną, w odniesieniu do Międzynarodowego Trybunału Karnego.
W sprawie artykułu 18
Artykuł 18 przewiduje, że Porozumienie nie stanowi przeszkody dla zawierania, po jego wejściu w życie, dwustronnych umów o ekstradycji między państwem członkowskim a Stanami Zjednoczonymi Ameryki zgodnych z Porozumieniem.
Jeżeli jakiekolwiek środki określone w Porozumieniu stwarzają trudności operacyjne dla jednego lub większej liczby państw członkowskich lub Stanów Zjednoczonych Ameryki, takie trudności powinny zostać w pierwszej kolejności rozwiązane, jeżeli jest to możliwe, w drodze konsultacji między zainteresowanym państwem członkowskim lub państwami członkowskimi a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, lub, jeżeli jest to właściwe, w drodze procedury konsultacyjnej określonej w niniejszym Porozumieniu. W przypadku gdy nie jest możliwe rozwiązanie takich trudności operacyjnych wyłącznie w drodze konsultacji, zgodne z Porozumieniem byłoby, w odniesieniu do przyszłych dwustronnych umów między państwem członkowskim lub państwami członkowskimi a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, wprowadzenie operacyjnie wykonalnego mechanizmu alternatywnego, który osiągałby cele poszczególnych postanowień, w odniesieniu do których powstały trudności.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.