Decyzja 2006/388/WE upoważniająca Republikę Litewską do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 szóstej dyrektywy 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2006.150.13

Akt indywidualny

Wersja od: 3 czerwca 2006 r.

DECYZJA RADY

z dnia 15 maja 2006 r.

upoważniająca Republikę Litewską do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 szóstej dyrektywy 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych

(2006/388/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 3 czerwca 2006 r.)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku⁽¹⁾, w szczególności jej art. 27, uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może upoważnić państwo członkowskie do wprowadzenia specjalnych środków stanowiących odstępstwo od zastosowania przepisów tej dyrektywy w celu uproszczenia procedury poboru podatków oraz zapobieżenia niektórym rodzajom uchylania się od płacenia podatku lub unikania zobowiązań podatkowych.

(2) W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 28 czerwca 2005 r., Republika Litewska (zwana dalej "Litwą") wystąpiła z wnioskiem o upoważnienie do wprowadzenia środków stanowiących odstępstwo od art. 21 dyrektywy 77/388/EWG.

(3) Zgodnie z art. 27 ust. 2 dyrektywy 77/388/EWG dnia 22 sierpnia 2005 r. Komisja poinformowała listownie inne państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Litwę. W piśmie z dnia 23 sierpnia 2005 r. Komisja zawiadomiła Litwę, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne w celu rozpatrzenia wniosku.

(4) Artykuł 21 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG w wersji określonej w art. 28g tej dyrektywy przewiduje, że w systemie wewnętrznym do zapłacenia podatku od wartości dodanej (VAT) zobowiązany jest zazwyczaj podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi.

(5) Celem odstępstwa, o które wnioskuje Litwa, jest uczynienie, pod pewnymi warunkami, zobowiązanym do zapłaty podatku VAT z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług odbiorcy tych towarów lub usług, w przypadku postępowania dotyczącego niewypłacalności, postępowania restrukturyzacyjnego pod nadzorem sądowym, transakcji, których przedmiotem jest drewno, dostaw odpadów żelaznych i nieżelaznych oraz wykonywania robót budowlanych.

(6) Trudności finansowe często uniemożliwiają podatnikom, w stosunku do których toczy się postępowanie dotyczące niewypłacalności lub postępowanie restrukturyzacyjne pod nadzorem sądowym, zapłatę podatku VAT z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Jednakże odbiorca może odliczyć podatek VAT nawet wtedy, gdy nie został on zapłacony przez dostawcę.

(7) Problemy tego rodzaju występują na litewskim rynku drzewnym, z przyczyn związanych z charakterem tego rynku oraz uczestniczącymi w nim przedsiębiorstwami. Na rynku tym przeważają małe przedsiębiorstwa o zasięgu lokalnym, często odsprzedawcy i pośrednicy, trudne do skontrolowania przez organy podatkowe. Najbardziej rozpowszechnioną formą unikania zobowiązań podatkowych jest fakturowanie dostaw przez przedsiębiorstwo, które następnie "znika", nie płacąc podatku, co jednak pozwala klientowi dokonać odliczenia podatku na podstawie ważnej faktury.

(8) Podobny problem niepłacenia zafakturowanego podatku występuje w litewskim sektorze recyklingu odpadów metali żelaznych i nieżelaznych.

(9) Porównywalne problemy mają również miejsce w litewskim sektorze budownictwa, w szczególności w przypadku fakturowania podatku VAT przez podwykonawców, którzy następnie "znikają".

(10) Czyniąc odbiorcę odpowiedzialnym za zapłatę podatku VAT we wspomnianych powyżej przypadkach, które negatywnie wpływają na finanse publiczne, odstępstwo usuwa napotykane trudności bez wpływu na kwotę należnego podatku. Rezultatem tego jest ułatwienie pracy organów podatkowych przy poborze podatku i zapobieżenie niektórym formom uchylania się od płacenia podatków lub unikania zobowiązań podatkowych.

(11) Środek jest proporcjonalny do wyznaczonych celów z uwagi na fakt, iż nie będzie miał zastosowania ogólnego, a tylko do szczególnych działań i sektorów stwarzających problemy z poborem podatku, uchylaniem się od jego płacenia lub unikaniem zobowiązań podatkowych.

(12) Podobne odstępstwa zostały przyznane innym państwom członkowskim i okazały się skuteczne.

(13) Upoważnienie powinno być ograniczone w czasie do dnia 31 grudnia 2009 r., tak aby w świetle zdobytych w tym okresie doświadczeń można było ocenić czy utrzymanie odstępstwa jest uzasadnione. Jednakże dnia 16 marca 2005 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący dyrektywy racjonalizującej niektóre odstępstwa przyznawane na podstawie art. 27 dyrektywy 77/388/EWG⁽²⁾. Należy zatem zakończyć stosowanie tych części niniejszej decyzji, które są objęte wnioskiem, do chwili wejścia w życie tej dyrektywy.

(14) Odstępstwo nie ma żadnego negatywnego wpływu na dochody własne Wspólnoty pochodzące z podatku VAT, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Na zasadzie odstępstwa od art. 21 ust. 1 lit. a) dyrektywy 77/388/EWG, w wersji określonej w art. 28g tej dyrektywy, niniejszym upoważnia się Litwę do wyznaczenia podatnika, któremu dostarcza się towary lub na rzecz którego świadczy się usługi, jako osoby odpowiedzialnej za zapłacenie podatku VAT.

Artykuł  2

Odbiorca towarów lub usług może zostać wyznaczony jako osoba zobowiązana do zapłaty podatku VAT w następujących przypadkach:

1) dostawy towarów i świadczenia usług przez podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie dotyczące niewypłacalności lub postępowanie restrukturyzacyjne pod nadzorem sądowym;

2) dostaw drewna;

3) dostawy przez podatnika odpadów żelaznych i złomu, pozostałości i innych surowców wtórnych składających się z metali żelaznych i nieżelaznych;

4) wykonywania robót budowlanych przez podwykonawcę na rzecz generalnego wykonawcy, innego podwykonawcy lub przedsiębiorstwa wykonującego własne prace budowlane.

Artykuł  3

Upoważnienie przyznane na mocy art. 1 wygasa w dniu 31 grudnia 2009 r. Jednakże pkt 3 i 4 w art. 2 tracą moc prawną w dniu wejścia w życie dyrektywy racjonalizującej odstępstwa przyznawane zgodnie z art. 27 dyrektywy 77/388/EWG, zawierającej specjalny system stosowania podatku VAT w tych sektorach, pod warunkiem że wejście w życie tej dyrektywy nastąpi przed dniem 31 grudnia 2009 r.

Artykuł  4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Litewskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 maja 2006 r.

	W imieniu Rady
	U. PLASSNIK
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/18/WE (Dz.U. L 51 z 22.2.2006, str. 12).

⁽²⁾ Dz.U. C 125 z 24.5.2005, str. 12.