Decyzja 2015/2037 upoważniająca państwa członkowskie do ratyfikowania, w interesie Unii Europejskiej, Protokołu z 2014 r. do Konwencji z 1930 r. dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej Międzynarodowej Organizacji Pracy w odniesieniu do kwestii dotyczących polityki społecznej

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2015.298.23

Akt obowiązujący

Wersja od: 14 listopada 2015 r.

DECYZJA RADY (UE) 2015/2037

z dnia 10 listopada 2015 r.

upoważniająca państwa członkowskie do ratyfikowania, w interesie Unii Europejskiej, Protokołu z 2014 r. do Konwencji z 1930 r. dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej Międzynarodowej Organizacji Pracy w odniesieniu do kwestii dotyczących polityki społecznej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 153 ust. 2 w związku z art. 153 ust. 1 lit. a) i b) i art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Unia dąży do ratyfikacji międzynarodowych konwencji dotyczących pracy, które zostały przez Międzynarodową Organizację Pracy (MOP) uznane za aktualne, aby w ten sposób uzupełnić swoje działania, które mają na celu propagowanie praw człowieka i godnej pracy dla wszystkich oraz wyeliminowanie handlu ludźmi zarówno w obrębie Unii, jak i poza jej terytorium. Kluczowym elementem propagowania praw człowieka jest ochrona podstawowych zasad i praw w pracy.

(2) Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r., której uzupełnieniem jest Protokół z 2014 r., to jedna z fundamentalnych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy mająca wpływ na przepisy odnoszące się do podstawowych norm pracy.

(3) Część postanowień Protokołu z 2014 r. do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. (zwanego dalej "Protokołem") wchodzi w zakres kompetencji Unii zgodnie z art. 153 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). W szczególności niektóre postanowienia Protokołu zostały już objęte unijnym dorobkiem prawnym w dziedzinie polityki społecznej. W tym względzie art. 1 ust. 1, art. 2 lit. a) i d) Protokołu w szczególności dotyczą kwestii uregulowanych dyrektywą Rady 91/533/EWG ¹ , dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/104/WE ² oraz dyrektywami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy, w tym dyrektywą Rady 89/391/EWG ³ , dyrektywą 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ⁴ , dyrektywą Rady 94/33/WE ⁵ oraz dyrektywą Rady 92/85/EWG ⁶ .

(4) Art. 19 ust. 4 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, regulujący przyjmowanie i ratyfikowanie konwencji, ma zastosowanie także do protokołów, które są prawnie wiążącymi umowami międzynarodowymi podlegającymi ratyfikacji i powiązanymi z konwencjami.

(5) Unia nie może ratyfikować Protokołu, ponieważ jedynie państwa mogą być jego stronami.

(6) Należy zatem upoważnić państwa członkowskie do ratyfikowania Protokołu, działając wspólnie w interesie Unii, w odniesieniu do części wchodzących w zakres kompetencji Unii zgodnie z art. 153 ust. 2 TFUE.

(7) Części Protokołu wchodzące w zakres kompetencji przyznanych Unii inne niż części odnoszące się do polityki społecznej będą przedmiotem decyzji przyjętej równolegle z niniejszą decyzją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Niniejszym upoważnia się państwa członkowskie do ratyfikowania - odnośnie do części wchodzących w zakres kompetencji przyznanych Unii zgodnie z art. 153 ust. 2 TFUE - Protokołu z 2014 r. do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r.

Artykuł  2

Państwa członkowskie powinny podjąć niezbędne kroki w celu jak najszybszego złożenia aktów ratyfikacji Protokołu u Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy najlepiej do dnia 31 grudnia 2016 r.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 listopada 2015 r.

	W imieniu Rady
	P. GRAMEGNA
	Przewodniczący

¹ Dyrektywa Rady 91/533/EWG z dnia 14 października 1991 r. w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącego informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy (Dz.U. L 288 z 18.10.1991, s. 32).

² Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/104/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie pracy tymczasowej (Dz.U. L 327 z 5.12.2008, s. 9).

³ Dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1).

⁴ Dyrektywa 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. L 299 z 18.11.2003, s. 9).

⁵ Dyrektywa Rady 94/33/WE z dnia 22 czerwca 1994 r. w sprawie ochrony pracy osób młodych (Dz.U. L 216 z 20.8.1994, s. 12).

⁶ Dyrektywa Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (dziesiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz.U. L 348 z 28.11.1992, s. 1).