Decyzja 2015/1024 upoważniająca niektóre państwa członkowskie do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Singapuru do konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2015.163.32

Akt obowiązujący
Wersja od: 30 czerwca 2015 r.

DECYZJA RADY (UE) 2015/1024
z dnia 15 czerwca 2015 r.
upoważniająca niektóre państwa członkowskie do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Singapuru do konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 81 ust. 3, w związku z art. 218,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Unia Europejska wyznaczyła jako jeden ze swoich celów wspieranie ochrony praw dziecka, zgodnie z treścią art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Środki ochrony dzieci przed bezprawnym uprowadzeniem lub zatrzymaniem stanowią zasadniczą część tej polityki.

(2) Unia przyjęła rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 2 ("rozporządzenie Bruksela IIa"), którego celem jest ochrona dzieci przed szkodliwymi skutkami bezprawnego uprowadzenia lub zatrzymania i ustanowienie procedur zapewniających niezwłoczny powrót dziecka do państwa jego zwykłego pobytu, a także zapewnienie ochrony prawa do kontaktów z dzieckiem i do pieczy nad nim.

(3) Rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 uzupełnia i wzmacnia Konwencję haską z dnia 25 października 1980 r. dotyczącą cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę ("konwencja haska z 1980 r."), która ustanawia, na szczeblu międzynarodowym, system obowiązków i współpracę między umawiającymi się państwami oraz między organami centralnymi, którego celem jest zapewnienie niezwłocznego powrotu bezprawnie uprowadzonych lub zatrzymanych dzieci.

(4) Wszystkie państwa członkowskie Unii są stronami konwencji haskiej z 1980 r.

(5) Unia zachęca państwa trzecie do przystąpienia do konwencji haskiej z 1980 r. i wspiera właściwe wdrażanie konwencji haskiej z 1980 r., uczestnicząc, wraz z państwami członkowskimi, między innymi w komisjach specjalnych organizowanych regularnie przez Haską Konferencję Prawa Prywatnego Międzynarodowego.

(6) Wspólne ramy prawne mające zastosowanie między państwami członkowskimi Unii a państwami trzecimi można uznać za najlepsze rozwiązanie w delikatnych sprawach uprowadzenia dziecka za granicę.

(7) Konwencja haska z 1980 r. przewiduje, że ma ona zastosowanie w stosunkach między państwem przystępującym a tymi umawiającymi się państwami, które złożyły oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie.

(8) Konwencja haska z 1980 r. nie pozwala regionalnym organizacjom integracji gospodarczej, takim jak Unia, na zostanie jej stronami. Unia nie może zatem przystąpić do niej ani złożyć oświadczenia o wyrażeniu zgody dotyczącej państwa przystępującego.

(9) Zgodnie z opinią 1/13 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oświadczenia o wyrażeniu zgody na mocy konwencji z 1980 r. wchodzą w zakres wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii.

(10) Singapur złożył swój dokument przystąpienia do konwencji haskiej z 1980 r. w dniu 28 grudnia 2010 r. Konwencja weszła w życie w odniesieniu do Singapuru w dniu 1 marca 2011 r.

(11) Szereg państw członkowskich wyraziło już zgodę na przystąpienie Singapuru do konwencji haskiej z 1980 r. Z oceny sytuacji w Singapurze wynika, że te państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Singapuru, są w stanie wyrazić zgodę, w interesie Unii, na przystąpienie Singapuru zgodnie z warunkami określonymi w konwencji haskiej z 1980 r.

(12) Państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Singapuru, powinny zatem zostać upoważnione do złożenia swoich oświadczeń o wyrażeniu zgody na przystąpienie Singapuru w interesie Unii zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji. Królestwo Belgii, Republika Czeska, Republika Federalna Niemiec, Republika Estońska, Irlandia, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Republika Włoska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Malty, Republika Słowacka oraz Królestwo Szwecji, które wyraziły już zgodę na przystąpienie Singapuru do konwencji haskiej z 1980 r., nie powinny składać nowych oświadczeń o wyrażeniu zgody, ponieważ istniejące oświadczenia zachowują ważność na mocy międzynarodowego prawa publicznego.

(13) Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane rozporządzeniem (WE) nr 2201/2003 i biorą udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.

(14) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1
1.
Państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Singapuru do Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę ("konwencja haska z 1980 r.") w interesie Unii, zostają niniejszym do tego upoważnione.
2.
Te państwa członkowskie złożą nie później niż w dniu 16 czerwca 2016 r. oświadczenie o wyrażeniu zgody na przystąpienie Singapuru do konwencji haskiej z 1980 r. w interesie Unii, w brzmieniu:

"[PAŃSTWO CZŁONKOWSKIE - pełna nazwa] oświadcza, że wyraża zgodę na przystąpienie Singapuru do Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, zgodnie z decyzją Rady (UE) 2015/1024.".

3.
Każde z państw członkowskich informuje Radę i Komisję o złożeniu swojego oświadczenia o wyrażeniu zgody na przystąpienie Andory i przekazuje Komisji tekst oświadczenia w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.
Artykuł  2

Państwa członkowskie, które przed datą przyjęcia niniejszej decyzji złożyły oświadczenia o wyrażeniu zgody na przystąpienie Singapuru do konwencji haskiej z 1980 r., nie składają nowych oświadczeń.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  4

Niniejsza decyzja skierowana jest do wszystkich państw członkowskich, z wyjątkiem: Królestwa Belgii, Republiki Czeskiej, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Estońskiej, Irlandii, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Malty, Republiki Słowackiej oraz Królestwa Szwecji.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 15 czerwca 2015 r.

W imieniu Rady

Dz. RASNAČS

Przewodniczący

1 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 11 lutego 2015 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
2 Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338 z 23.12.2003, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.