Decyzja wykonawcza 2013/191/UE upoważniająca Łotwę do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2013.113.11

Akt indywidualny

Wersja od: 25 kwietnia 2013 r.

DECYZJA WYKONAWCZA RADY

z dnia 22 kwietnia 2013 r.

upoważniająca Łotwę do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

(2013/191/UE)

(Dz.U.UE L z dnia 25 kwietnia 2013 r.)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej⁽¹⁾, w szczególności jej art. 395 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W pismach, które wpłynęły do Komisji w dniach 17 czerwca 2011 r. i 27 sierpnia 2012 r., Łotwa wystąpiła z wnioskiem o upoważnienie do stosowania odstępstw od przepisów dyrektywy 2006/112/WE regulujących prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do samochodów osobowych.

(2) Pismem z dnia 26 listopada 2012 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Łotwę. Pismem z dnia 30 listopada 2012 r. Komisja zawiadomiła Łotwę, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne w celu rozpatrzenia wniosku.

(3) Art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE określają prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług wykorzystywanych przez podatnika w ramach jego opodatkowanych transakcji. Art. 26 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy zawiera wymóg rozliczania się przez podatnika z VAT w przypadku użycia składników majątku przedsiębiorstwa do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

(4) Często bardzo trudne jest dokładne określenie zakresu wykorzystywania pojazdów do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nawet jeśli jest to możliwe, procedura jest często skomplikowana. W ramach upoważnienia, którego dotyczy wniosek, kwota podatku VAT od wydatków podlegających odliczeniu w przypadku samochodów osobowych, które nie są używane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, powinna, z pewnymi wyjątkami, stanowić zryczałtowaną stawkę procentową. W oparciu o informacje przedłożone przez Łotwę uzasadniona jest stawka w wysokości 80 %. Jednocześnie w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zawiesić wymóg rozliczania się z VAT w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeśli zostały one objęte ograniczeniami dopuszczonymi na mocy niniejszej decyzji. Taki środek upraszczający eliminuje konieczność prowadzenia ewidencji dotyczącej prywatnego wykorzystywania samochodów firmowych, zapobiegając uchylaniu się od opodatkowania wynikającemu z niewłaściwego prowadzenia dokumentacji.

(5) Ograniczenie prawa do odliczenia na podstawie przedmiotowego upoważnienia powinno mieć zastosowanie do podatku VAT zapłaconego w związku z zakupem, leasingiem, nabyciem wewnątrzwspólnotowym i przywozem określonych samochodów osobowych oraz związanymi z tym wydatkami, w tym zakupem paliwa.

(6) Upoważnienie powinno mieć zastosowanie wyłącznie do samochodów osobowych o maksymalnej dopuszczalnej masie nieprzekraczającej 3 500 kilogramów i posiadających nie więcej niż osiem miejsc siedzących oprócz siedzenia kierowcy. Zakres wykorzystywania samochodów osobowych o maksymalnej dopuszczalnej masie przekraczającej 3 500 kilogramów lub posiadających więcej niż osiem miejsc siedzących oprócz siedzenia kierowcy do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest bardzo ograniczony ze względu na ich charakter lub rodzaj działalności gospodarczej, do której są wykorzystywane. Należy również przedstawić szczegółowy wykaz kategorii samochodów osobowych wyłączonych z takiego upoważnienia w oparciu o ich konkretne zastosowanie.

(7) W swoim wniosku z dnia 29 października 2004 r. w sprawie dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG, obecnie dyrektywę 2006/112/WE, w celu uproszczenia zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej, Komisja zawarła przepisy mające na celu harmonizację kategorii wydatków, w odniesieniu do których można stosować wyjątki od prawa do odliczenia. Zgodnie z tym wnioskiem wyjątki od prawa do odliczenia można stosować do silnikowych pojazdów drogowych. Właściwe jest zatem ograniczenie okresu stosowania niniejszej decyzji do momentu rozpoczęcia stosowania proponowanej dyrektywy. Konieczne jest jednak określenie dokładnej daty wygaśnięcia tego upoważnienia, w przypadku gdy proponowana dyrektywa nie zacznie obowiązywać do tej daty, ponieważ konieczne będzie dokonanie przeglądu tego upoważnienia i stawki procentowej ogólnej proporcji wykorzystywania do celów działalności gospodarczej i do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

(8) W przypadku gdy Łotwa uzna, że konieczne jest przedłużenie obowiązywania tego upoważnienia na okres po 2015 r., powinna przedłożyć Komisji do dnia 30 marca 2015 r. sprawozdanie obejmujące przegląd stosowanego wskaźnika procentowego wraz z wnioskiem o przedłużenie jego obowiązywania.

(9) Odstępstwo to wpłynie jedynie w nieznacznym stopniu na ogólną kwotę wpływów z podatków pobieranych na etapie ostatecznej konsumpcji i nie będzie mieć negatywnego wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku VAT,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

W drodze odstępstwa od art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE Łotwa zostaje niniejszym upoważniona do ograniczenia do 80 % prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego w związku z wydatkami dotyczącymi samochodów osobowych, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

Artykuł  2

W drodze odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE Łotwa nie uznaje wykorzystywania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą samochodu osobowego wchodzącego w skład aktywów podatnika za świadczenie usług za wynagrodzeniem, jeśli samochód ten został objęty ograniczeniem dopuszczonym na mocy art. 1 niniejszej decyzji.

Artykuł  3

Wydatki, o których mowa w art. 1, obejmują zakup, leasing, nabycie wewnątrzwspólnotowe i przywóz samochodów osobowych, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, jak również wydatki dotyczące ich konserwacji, napraw oraz zakupu paliwa do takich pojazdów.

Artykuł  4

Niniejsza decyzja ma zastosowanie wyłącznie do samochodów osobowych o maksymalnej dopuszczalnej masie nieprzekraczającej 3 500 kilogramów i mających nie więcej niż osiem miejsc siedzących oprócz siedzenia kierowcy.

Artykuł  5

Artykuły 1 i 2 nie mają zastosowania do następujących kategorii samochodów osobowych:

a) samochodów zakupionych w celu odsprzedaży, wynajmu lub leasingu;

b) samochodów wykorzystywanych do przewozu pasażerów za opłatą, w tym usług taksówkowych;

c) samochodów wykorzystywanych do świadczenia usług transportu towarów;

d) samochodów wykorzystywanych do świadczenia usług nauki jazdy;

e) samochodów wykorzystywanych do świadczenia usług dozoru;

f) samochodów wykorzystywanych jako pojazdy służb ratunkowych;

g) samochodów wykorzystywanych jako demonstracyjne w ramach działalności polegającej na sprzedaży samochodów.

Artykuł  6

Ewentualny wniosek o przedłużenie upoważnienia przewidzianego niniejszą decyzją:

a) przedkłada się Komisji do dnia 30 marca 2015 r.; oraz

b) załącza się do niego sprawozdanie zawierające przegląd stawki procentowej określonej w art. 1.

Artykuł  7

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej notyfikacji.

Niniejsza decyzja wygasa w dniu rozpoczęcia stosowania przepisów unijnych określających wydatki związane z silnikowymi pojazdami drogowymi, które nie dają prawa do pełnego odliczenia podatku VAT, lub w dniu 31 grudnia 2015 r., w zależności od tego, która z tych dat będzie wcześniejsza.

Artykuł  8

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Łotewskiej.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 22 kwietnia 2013 r.

	W imieniu Rady
	E. GILMORE
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.