Decyzja 2015/1878 upoważniająca Królestwo Belgii i Rzeczpospolitą Polską do ratyfikowania, a Republikę Austrii do przystąpienia do budapeszteńskiej konwencji w sprawie umowy przewozu ładunków w żegludze śródlądowej (CMNI)
Dz.U.UE.L.2015.276.1
Akt jednorazowyDECYZJA RADY (UE) 2015/1878
z dnia 8 października 2015 r.
upoważniająca Królestwo Belgii i Rzeczpospolitą Polską do ratyfikowania, a Republikę Austrii do przystąpienia do budapeszteńskiej konwencji w sprawie umowy przewozu ładunków w żegludze śródlądowej (CMNI)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 81 ust. 2, w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,
(1) Budapeszteńska konwencja w sprawie umowy przewozu ładunków w żegludze śródlądowej (CMNI) (zwana dalej "konwencją budapeszteńską" lub "konwencją") jest ważnym instrumentem promowania żeglugi śródlądowej w Europie.
(2) Unia posiada wyłączną kompetencję zewnętrzną w szczególności w odniesieniu do art. 29 konwencji budapeszteńskiej w zakresie, w jakim postanowienia tego artykułu mają wpływ na zasady ustanowione w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 1 .
(3) Konwencja budapeszteńska nie przewiduje udziału regionalnych organizacji integracji gospodarczej, takich jak Unia Europejska. W związku z tym Unia nie może być umawiającą się stroną tej konwencji.
(4) Państwa członkowskie, które posiadają żeglowne śródlądowe drogi wodne wchodzące w zakres konwencji budapeszteńskiej, powinny zatem zostać upoważnione do ratyfikowania lub przystąpienia do konwencji.
(5) Umawiającymi się stronami konwencji budapeszteńskiej są: Królestwo Belgii, Republika Bułgarii, Republika Czeska, Republika Federalna Niemiec, Republika Francuska, Republika Chorwacji, Wielkie Księstwo Luksemburga, Węgry, Królestwo Niderlandów, Rumunia i Republika Słowacka.
(6) Królestwo Belgii ratyfikowało konwencję budapeszteńską po przyjęciu rozporządzenia (WE) nr 593/2008, na mocy którego Unia zyskała wyłączną kompetencję zewnętrzną. Rada powinna więc upoważnić ex post Królestwo Belgii do ratyfikowania tej konwencji.
(7) Republika Austrii i Rzeczpospolita Polska, które posiadają żeglowne śródlądowe drogi wodne wchodzące w zakres konwencji budapeszteńskiej, wyraziły chęć zostania umawiającymi się stronami konwencji.
(8) Pozostałe państwa członkowskie wskazały, że nie posiadają żeglownych śródlądowych dróg wodnych wchodzących w zakres konwencji budapeszteńskiej, w związku z czym nie są zainteresowane ratyfikacją lub przystąpieniem do konwencji.
(9) Konwencja budapeszteńska umożliwia umawiającym się państwom składanie oświadczeń w zakresie stosowania konwencji. W związku z tym Republika Austrii i Rzeczpospolita Polska powinny złożyć oświadczenia dopuszczone na mocy jej postanowień, jakie uznają za stosowne i niezbędne.
(10) Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane rozporządzeniem (WE) nr 593/2008 i w związku z powyższym biorą udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.
(11) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, który załączony jest do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Niniejszym Rada upoważnia Królestwo Belgii i Rzeczpospolitą Polską do ratyfikowania, a Republikę Austrii do przystąpienia do budapeszteńskiej konwencji w sprawie umowy przewozu ładunków w żegludze śródlądowej (CMNI).
Tekst konwencji jest dołączony do niniejszej decyzji.
Republika Austrii i Rzeczpospolita Polska składają odpowiednie oświadczenia dopuszczone na mocy postanowień konwencji budapeszteńskiej.
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Belgii, Republiki Austrii i Rzeczypospolitej Polskiej.
W imieniu Rady | |
J. ASSELBORN | |
Przewodniczący |
BUDAPESZTEŃSKA KONWENCJA
w sprawie umowy przewozu ładunków w żegludze śródlądowej (CMNI) *
PAŃSTWA-STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,
MAJĄC NA UWADZE zalecenia Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z dnia 1 sierpnia 1975 roku w sprawie harmonizacji przepisów prawnych celem rozwoju transportu przez państwa członkowskie Centralnej Komisji Żeglugi na Renie i Komisji Dunaju we współpracy z Europejską Komisją Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych,
UZNAJĄC konieczność i celowość ustanowienia poprzez wspólne porozumienie pewnych jednolitych zasad dotyczących umów przewozu ładunku w żegludze śródlądowej,
ZDECYDOWAŁY, ze względu na ten cel, przyjąć Konwencję i uzgodniły, co następuje:
ROZDZIAŁ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Definicje
W niniejszej Konwencji:
Zakres stosowania
ROZDZIAŁ II
PRAWA I OBOWIĄZKI STRON UMOWY
PRAWA I OBOWIĄZKI STRON UMOWY
Przyjęcie, przewóz i dostarczenie ładunku
Przewoźnik faktyczny
Termin dostarczenia ładunku
Przewoźnik dostarcza ładunek w terminie, który uzgodniono w umowie przewozu, lub - jeśli nie uzgodniono takiego terminu - w terminie, którego można w sposób uzasadniony wymagać od starannego przewoźnika, biorąc pod uwagę okoliczności podróży i ewentualne przeszkody w żegludze.
Obowiązki nadawcy
Ponadto nadawca przekazuje przewoźnikowi, podczas przekazywania ładunku, wszystkie wymagane dokumenty towarzyszące.
Ładunki niebezpieczne i zanieczyszczające środowisko
Odpowiedzialność nadawcy
Przewoźnik nie może powoływać się na odpowiedzialność nadawcy jeśli udowodniono, że wina jest po stronie przewoźnika, jego pracowników lub przedstawicieli. Dotyczy to również przewoźnika faktycznego.
Rozwiązanie umowy przewozu przez przewoźnika
Dostarczenie ładunku
ROZDZIAŁ III
DOKUMENTY PRZEWOZOWE
DOKUMENTY PRZEWOZOWE
Rodzaj i treść
Brak jednej lub więcej danych, o których mowa w niniejszym ustępie, nie ma wpływu na prawny charakter dokumentu przewozowego w rozumieniu art. 1 ust. 6 niniejszej Konwencji.
Zastrzeżenia w dokumentach przewozowych
Konosament
ROZDZIAŁ IV
PRAWO DO ROZPORZĄDZANIA ŁADUNKIEM
PRAWO DO ROZPORZĄDZANIA ŁADUNKIEM
Osoba uprawniona do rozporządzania
Warunki wykonywania prawa do rozporządzania
Nadawca lub, w przypadkach określonych w art. 14 ust. 2 i 3, odbiorca, musi, jeśli chce skorzystać ze swego prawa do rozporządzania:
ROZDZIAŁ V
ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRZEWOŹNIKA
ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRZEWOŹNIKA
Odpowiedzialność za szkodę
Pracownicy i przedstawiciele
Nadzwyczajne zwolnienia z odpowiedzialności
Obliczanie odszkodowania
Ograniczenie odpowiedzialności
Utrata prawa do ograniczenia odpowiedzialności
Stosowanie zwolnień i ograniczeń odpowiedzialności
Zwolnienia i ograniczenia odpowiedzialności przewidziane w niniejszej Konwencji lub w umowie przewozu mają zastosowanie do każdego roszczenia z tytułu utraty, uszkodzenia lub opóźnienia w dostarczeniu ładunku będącego przedmiotem umowy przewozu, niezależnie od tego, czy podstawę roszczenia stanowi odpowiedzialność umowna, deliktowa lub inna.
ROZDZIAŁ VI
DOCHODZENIE ROSZCZEŃ
DOCHODZENIE ROSZCZEŃ
Zgłoszenie szkody
Przedawnienie roszczeń
ROZDZIAŁ VII
GRANICE SWOBODY UMÓW
GRANICE SWOBODY UMÓW
Nieważność postanowień umownych
ROZDZIAŁ VIII
POSTANOWIENIA DODATKOWE
POSTANOWIENIA DODATKOWE
Awaria wspólna
Postanowienia niniejszej Konwencji nie ograniczają stosowania postanowień umowy przewozu lub prawa krajowego dotyczących obliczania wysokości szkody i udziału w awarii wspólnej.
Inne mające zastosowanie postanowienia i szkoda jądrowa
Jednostka obliczeniowa
Jednostkę obliczeniową, o której mowa w art. 20 niniejszej Konwencji, stanowi Specjalne Prawo Ciągnienia określone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Kwoty, o których mowa w art. 20, przelicza się na walutę państwa według wartości waluty z dnia wydania orzeczenia sądowego lub daty ustalonej przez strony. Wartość waluty Państwa-Strony w stosunku do Specjalnego Prawa Ciągnienia jest obliczana zgodnie ze sposobem przeliczenia stosowanym przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy w danym dniu dla jego własnych operacji i transakcji.
Dodatkowe postanowienia krajowe
ROZDZIAŁ IX
OŚWIADCZENIA DOTYCZĄCE ZAKRESU STOSOWANIA
OŚWIADCZENIA DOTYCZĄCE ZAKRESU STOSOWANIA
Przewóz określonymi śródlądowymi drogami wodnymi
Transport krajowy i transport nieodpłatny
Każde państwo może, w momencie podpisywania niniejszej Konwencji, jej ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niej lub w dowolnym późniejszym terminie, oświadczyć, że będzie również stosować niniejszą Konwencję:
Postanowienia regionalne dotyczące odpowiedzialności
ROZDZIAŁ X
PRZEPISY KOŃCOWE
PRZEPISY KOŃCOWE
Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie, przystąpienie
Wejście w życie
Wypowiedzenie
Przegląd i zmiany
Na żądanie co najmniej jednej trzeciej Państw-Stron niniejszej Konwencji depozytariusz zwołuje konferencję Państw- Stron w celu dokonania przeglądu lub zmian niniejszej Konwencji.
Zmiana kwot ograniczenia odpowiedzialności i jednostki obliczeniowej
Depozytariusz
SPORZĄDZONO W Budapeszcie dnia 22 czerwca 2001 r. w jednym oryginale, którego teksty: angielski, francuski, niderlandzki, niemiecki i rosyjskim są jednakowo autentyczne.
NA DOWÓD TEGO, niżej podpisani pełnomocnicy, należycie w tym celu upoważnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszą Konwencję.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.