Umowa wewnętrzna między przedstawicielami rządów Państw Członkowskich zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania i zarządzania pomocą Wspólnoty na mocy drugiego protokołu finansowego do czwartej Konwencji AKP-WE. Bruksela.1995.12.20.
Dz.U.UE.L.1998.156.108
Akt obowiązującyUMOWA WEWNĘTRZNA
między przedstawicielami rządów Państw Członkowskich zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania i zarządzania pomocą Wspólnoty na mocy drugiego protokołu finansowego do czwartej Konwencji AKP-WE
(Dz.U.UE L z dnia 29 maja 1998 r.)
PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ, ZEBRANI W RADZIE,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
a także mając na uwadze, co następuje:
czwarta Konwencja AKP-WE, podpisana w Lomé w dniu 15 grudnia 1989 roku (zwana dalej "Konwencją"), ze zmianami wprowadzonymi na mocy Umowy zmieniającej czwartą Konwencję państw AKP-WE z Lomé, podpisanego dnia 4 listopada 1995 roku, ustanawia łączną kwotę pomocy Wspólnoty dla państw AKP na okres pięcioletni, począwszy od dnia 1 marca 1995 roku, na kwotę 14.625 milionów ECU, z czego 12.967 milionów ECU pochodzi z Europejskiego Funduszu Rozwoju, a 1.658 milionów ECU z Europejskiego Banku Inwestycyjnego (zwanego dalej "Bankiem");
przedstawiciele rządów Państw Członkowskich zebrani w Radzie uzgodnili ustanowienie kwoty 165 milionów ECU pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju, z przeznaczeniem dla krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się część czwarta Traktatu (zwanych dalej "KTZ"); uwzględnia się również kwotę 35 milionów ECU na operacje przeprowadzane ze środków własnych Banku w KTZ;
ecu, używane do celów stosowania niniejszej umowy, zdefiniowane jest w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3180/78, z dnia 18 grudnia 1978 roku, zmieniającym wartość jednostki rozliczeniowej stosowanej przez Europejski Fundusz Współpracy Walutowej(1), lub, tam gdzie ma to zastosowanie, we wszelkich późniejszych rozporządzeniach Rady definiujących skład ecu;
w celu wprowadzenia w życie Konwencji oraz decyzji dotyczącej stowarzyszenia z KTZ (zwanej dalej "decyzją") winien zostać ustanowiony ósmy Europejski Fundusz Rozwoju i powinna zostać ustalona procedura przyznawania funduszy oraz określania wkładu Państw Członkowskich na rzecz tych funduszy;
należy ustalić zasady zarządzania współpracą finansową, określić procedurę programowania, kontroli oraz zatwierdzania pomocy, a także ustanowić szczegółowe zasady nadzoru nad wykorzystaniem tych funduszy;
komitet przedstawicieli rządów Państw Członkowskich powinien zostać utworzony przy Komisji, podobny komitet powinien zostać utworzony przy Banku; prace wykonane przez Komisję oraz Bank w celu zastosowania Konwencji i odpowiednich przepisów decyzji winny być zharmonizowane; pożądane jest zatem, jeśli to tylko możliwe, by skład komitetów ustanowionych przy Komisji i Banku był identyczny;
uchwała Rady z dnia 2 grudnia 1993 roku oraz konkluzje Rady z dnia 6 maja 1994 roku dotyczące koordynacji polityk współpracy oraz działań w obrębie Wspólnoty; rozporządzenie Rady z dnia 1 czerwca 1995 roku dotyczy komplementarności między polityką i działaniami rozwoju Unii oraz jej Państw Członkowskich;
po konsultacji z Komisją,
UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:
ROZDZIAŁ 1
i) 12.840 milionów ECU stanowić będzie wkład ze strony Państw Członkowskich, jak następuje:
(w milionach ECU)
Belgia 503
Dania 275
Niemcy 3.000
Grecja 160
Hiszpania 750
Francja 3.120
Irlandia 80
Włochy 1.610
Luksemburg 37
Niderlandy 670
Austria 340
Portugalia 125
Finlandia 190
Szwecja 350
Wielka Brytania 1.630
ii) 292 miliony ECU uzyskane z przekazania środków nieprzyznanych lub niewykorzystanych z poprzednich funduszy, sfinansowane przez Państwa Członkowskie w sposób następujący:
– 111 milionów ECU z korekty łącznej sumy dotacji siódmego EFR, przydzielone przez umawiające się strony na podstawie artykułu 232 Konwencji, w podziale zgodnym ze skalą ustaloną w artykule 1 ustęp 2 umowy wewnętrznej w sprawie finansowania oraz zarządzania siódmym EFR,
– 142 miliony ECU, z korekty łącznej sumy dotacji siódmego EFR, które muszą zostać uznane za niewykorzystane do celów programowanej pomocy, w podziale zgodnym ze skalą ustaloną w artykule 1 ustęp 2 umowy wewnętrznej w sprawie finansowania oraz zarządzania siódmym EFR,
– 26 milionów ECU, z korekty łącznej sumy dotacji nieprzyznanych w ramach szóstego EFR, w podziale zgodnym ze skalą ustaloną w artykule 1 ustęp 2 umowy wewnętrznej w sprawie finansowania oraz zarządzania szóstym EFR,
– 13 milionów ECU, uzyskanych z korekty łącznej sumy dotacji nieprzyznanych w ramach czwartego EFR, w podziale zgodnym ze skalą ustaloną w artykule 1 ustęp 2 umowy wewnętrznej w sprawie finansowania oraz zarządzania czwartym EFR.
b) Rozdział składek na mocy litery a) i) może zostać zmieniony decyzją Rady, stanowiącej jednomyślnie, jeśli do Wspólnoty przystąpi nowe państwo.
a) 12.967 milionów ECU dla państw AKP, w tym:
i) 11.967 milionów ECU w formie dotacji, z czego:
– 1.400 miliona ECU zarezerwowanych specjalnie na wsparcie dostosowania strukturalnego,
– 1.800 miliona ECU w formie przeniesień zgodnych z częścią trzecią tytuł II rozdział 1 Konwencji,
– 575 milionów ECU w formie specjalnego instrumentu finansowania, zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 3 Konwencji,
– 260 milionów ECU, zarezerwowane na pomoc w sytuacjach kryzysowych oraz na pomoc dla uchodźców,
– 1.300 milionów ECU zarezerwowane na współpracę regionalną,
– 370 milionów ECU na sfinansowanie subsydiów do oprocentowania, zgodnie z artykułem 235 Konwencji,
– 6.262 milionów ECU na sfinansowanie krajowych programów pomocowych;
ii) 1.000 milionów ECU w formie kapitału ryzyka;
b) 165 milionów ECU dla KTZ, w tym:
i) 135 milionów ECU w formie dotacji, z czego:
– 2,5 miliona ECU w formie specjalnego instrumentu finansowania, zgodnie z przepisami decyzji odnoszącej się do produktów górnictwa,
– 5,5 milionów ECU w formie przeniesień na rzecz KTZ, zgodnie z tymi przepisami decyzji, które dotyczą systemu stabilizacji przychodów z wywozu,
– 3,5 miliona ECU zarezerwowanych na pomoc w sytuacjach kryzysowych oraz na pomoc dla uchodźców,
– 10 milionów ECU zarezerwowanych na współpracę regionalną,
– 8,5 miliona ECU na sfinansowanie subsydiów do oprocentowania, zgodnie z artykułem 157 decyzji,
– 105 milionów ECU na sfinansowanie krajowych programów pomocy;
ii) 30 milionów ECU w formie kapitału ryzyka.
W takich przypadkach dane państwo będzie nadal kwalifikować się do uzyskania funduszy przewidzianych w ustępie 1 litera b i) tiret drugie, zgodnie z przepisami administracyjnymi ustanowionymi w części trzeciej tytuł II rozdział 1 Konwencji.
Do kwoty przewidzianej w artykule 1 dodane zostaje 1.693 miliona ECU w formie pożyczek przyznawanych przez Bank z jego środków własnych, na warunkach określonych przez Bank zgodnie z jego Statutem.
Pożyczki te rozdzielone są w następujący sposób:
a) kwota 1.658 miliona ECU na sfinansowanie działań w państwach AKP;
b) kwota 35 milionów ECU na sfinansowanie działań w KTZ.
Ta część kwoty, określonej w artykule 2 ustęp 1 litera a) i) tiret szóste oraz w artykule 1 litera b) i) tiret piąte, przeznaczona na sfinansowanie subsydiów do oprocentowania, która pod koniec okresu, w którym przyznawane są pożyczki Banku, nie zostanie zaangażowana, zostanie ponownie udostępniona w formie dotacji, z których pierwotnie pochodziła.
Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji sporządzony w porozumieniu z Bankiem, może podjąć decyzję o podniesieniu tego pułapu.
Z wyjątkiem pożyczek udzielonych przez Bank ze swoich własnych środków wszelkie operacje finansowe podjęte na rzecz państw AKP lub KTZ, zgodnie z Konwencją lub decyzją, są prowadzone na warunkach określonych w niniejszej umowie i obciążają Fundusz.
Wszelkie prowizje należne Bankowi z tytułu zarządzania pożyczkami oraz operacji wymienionych w akapicie pierwszym zostaną z góry odliczone od tych kwot.
– na pokrycie kosztów administracyjnych i finansowych, wynikających z zarządzania środkami pieniężnymi funduszu,
– na krótkoterminowe opracowania lub usługi doradcze o ograniczonym budżecie, w szczególności w celu wzmocnienia własnych możliwości w dziedzinie analiz, diagnostyki oraz wypracowywania polityki dostosowania strukturalnego,
– na krótkoterminowe audyty oraz wyceny o ograniczonym budżecie,
– na krótkoterminowe opracowania o ograniczonym budżecie lub usługi doradcze podczas finalizacji wniosków o finansowanie.
Jednakże Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, określoną w artykule 21 ustęp 4 na wniosek Komisji, może podjąć decyzję, o wykorzystaniu dochodów, określonych w niniejszym artykule na cele inne, niż przewidziane w ustępie 2.
ROZDZIAŁ II
Komisja zapewnia wykonanie polityki pomocowej określonej przez Radę oraz wytycznych rozwoju współpracy finansowej określonych przez Radę Ministrów państw AKP-WE, zgodnie z artykułem 325 Konwencji.
Komisja ocenia również wnioski o przekazanie środków zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 1 Konwencji oraz odpowiednimi przepisami decyzji, wraz z projektami i programami kwalifikującymi się do korzystania ze specjalnego instrumentu finansowania zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 3 Konwencji oraz odpowiednimi przepisami decyzji.
Bez uszczerbku dla ogólnych instrukcji, które Bank otrzymuje od Wspólnoty w odniesieniu do odzyskania kwoty głównej oraz odsetek od specjalnych pożyczek i operacji w ramach specjalnego instrumentu finansowania na mocy uprzednich Konwencji, Komisja podejmuje, w imieniu Wspólnoty, realizację finansową operacji przeprowadzonych z wykorzystaniem środków Funduszu w formie dotacji, przeniesienia środków lub specjalnych instrumentów finansowych i dokonuje płatności zgodnie z rozporządzeniem finansowym, określonym w artykule 32.
ROZDZIAŁ III
a) przy analizowaniu sytuacji zainteresowanych państw Komisja, stosując metodę diagnostyczną w oparciu o wskaźniki wymienione w artykule 246 Konwencji, ocenia zakres i skuteczność reform podjętych lub rozważanych w dziedzinach, do których stosuje się niniejszy artykuł, w szczególności politykę pieniężną, budżetową i fiskalną;
b) wsparcie udzielone na dostosowanie strukturalne musi się bezpośrednio odnosić do działań oraz środków przyjętych przez dane państwo w związku z tym dostosowaniem;
c) procedury mające zastosowanie przy przyznawaniu zamówień muszą być wystarczająco elastyczne, by można było dostosować je do procedur administracyjnych i handlowych zainteresowanych państw AKP;
d) z zastrzeżeniem litery c) i tam, gdzie mają zastosowanie programy przywozowe, każdy z programów wsparcia dla dostosowania strukturalnego określa dla przywozu system przetargów wraz z wartością zamówień przywozowych, ustalając wybór dwóch form zaproszenia do przetargu:
– międzynarodowego zaproszenia do składania ofert,
– zamówienia z wolnej ręki.
Jednakże zwykłe procedury zamówień publicznych stosowane będą przy przywozie przez państwo lub instytucje parapubliczne;
e) na wniosek zainteresowanego państwa AKP, oraz po konsultacjach z nim, pomoc techniczna udostępniona zostanie instytucji AKP odpowiedzialnej za wykonanie programu.
Podczas negocjowania pomocy technicznej Komisja zapewni, że w ramach takiej pomocy technicznej przyjęta zostanie odpowiedzialność za:
– nadzór nad aspektami operacjonalnymi programu,
– zapewnienie, by przywożone towary były nabywane na najlepszych warunkach cenowo-jakościowych, po jak najszerszych konsultacjach z dostawcami z państw AKP i UE,
– doradzanie importerom, gdy jest to technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione, w jaki sposób rozszerzać swoje rynki.
Personel pomocy technicznej może, jeżeli będzie to konieczne, udzielać pomocy importerom, którzy pragną połączyć zamówienia w wypadkach, gdy przywożone towary będą posiadać charakter jednorodny, i w ten sposób uzyskać lepszy stosunek jakości do ceny;
f) bezpośrednie wsparcie budżetowe musi być całkowicie zgodne z ramami makroekonomicznymi oraz budżetowymi stanowiącymi element całościowego programu reform i musi podlegać zwyczajowym wyjątkom mającym zastosowanie w ramach ogólnych i sektorowych programów przywozowych. W szczególności pomoc nie może być wykorzystana na wspieranie wydatków na cele wojskowe.
ROZDZIAŁ IV
Komitetowi EFR przewodniczy przedstawiciel Komisji, obsługę sekretariatu zapewnia Komisja.
W jego pracach uczestniczy przedstawiciel Banku.
Belgia 9
Dania 5
Niemcy 50
Grecja 4
Hiszpania 13
Francja 52
Irlandia 2
Włochy 27
Luksemburg 1
Niderlandy 12
Austria 6
Portugalia 3
Finlandia 4
Szwecja 6
Wielka Brytania 27.
– opracowanie programów pomocy Wspólnoty,
– monitorowanie wykonania pomocy Wspólnoty, włączając w to aspekty sektorowe,
– podejmowanie decyzji.
W odniesieniu do opracowania programów celem badania określonego w artykule 18 ustęp 1 oraz wymiany poglądów przewidzianej w artykule 18 ustęp 3 i artykule 19 ustęp 2 będzie osiągnięcie pożądanego konsensusu między Komisją a Państwami Członkowskimi. Badanie oraz wymiana poglądów będą mieć miejsce w Komitecie EFR i dotyczą:
– ogólnych ram współpracy Wspólnoty z każdym z państw AKP, w szczególności wskazanych kluczowych sektorów i środków przewidywanych, aby osiągnąć cele ustalone dla tych sektorów, a także ogólnych wytycznych zaproponowanych w celu wykonania współpracy regionalnej,
– spójności i komplementarności między pomocą Wspólnoty i pomocą Państw Członkowskich.
Jeżeli nie jest możliwe osiągnięcie konsensu, określonego w pierwszym ustępie, na wniosek Państwa Członkowskiego lub Komisji Komitet EFR wyraża również swoją opinię, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 21.
W odniesieniu do monitorowania wykonania współpracy Komitet EFR omawia:
– problemy związane z polityką rozwoju oraz wszelkie problemy o charakterze ogólnym i/lub sektorowym, które mogą wyniknąć z wykonania poszczególnych projektów lub programów finansowanych ze środków zarządzanych przez Komisję, z uwzględnieniem doświadczeń oraz działań Państw Członkowskich,
– postawę Wspólnoty oraz Państw Członkowskich wobec wsparcia dostosowawczego udzielonego zainteresowanym państwom, włączając w to zagadnienie wykorzystania funduszy uzupełniających,
– wszelkie zmiany, które mogą okazać się konieczne w programach indykatywnych lub we wsparciu dostosowawczym,
– ocenę w połowie okresu, gdy o jej przeprowadzenie zawnioskuje Komitet EFR podczas zatwierdzania propozycji finansowania dla poszczególnych projektów lub programów,
– ocenę pomocy Wspólnoty, gdy jest związana z zagadnieniami istotnymi dla prac Komitetu EFR.
a) kwalifikacji państw AKP do ubiegania się o środki na wsparcie dostosowania strukturalnego, z wyjątkiem przypadków, gdy na mocy artykułu 246 ustęp 2 Konwencji taka kwalifikacja jest automatyczna;
b) propozycji finansowania projektów lub programów o wartości przekraczającej 2 miliony ECU, zgodnie z pisemną procedurą lub standardowymi procedurami, których szczegółowe ustalenia sprecyzowane są w regulaminie, określonym w artykule 21 ustęp 2;
c) propozycji finansowania odnoszących się do wsparcia dostosowawczego lub do specjalnych instrumentów finansowania (Sysmin), bez względu na kwotę;
d) propozycji finansowania sporządzonych na mocy artykułu 9 ustęp 2 (wykorzystanie odsetek).
b) Jeśli dodatkowe zobowiązania, określone w literze a), nie przekraczają 4 milionów ECU, Komitet EFR jest informowany o decyzji Komisji. Jeśli dodatkowe zobowiązania, określone w literze a), mają wartość przekraczającą 4 miliony ECU, lecz stanowią poniżej 20 % wartości pierwotnego zobowiązania, należy zasięgnąć opinii Komitetu EFR w drodze uproszczonej i przyspieszonej procedury, która zostanie ustalona na podstawie wniosku Komisji, po przyjęciu regulaminu wewnętrznego Komitetu EFR.
a) szkoleń;
b) zdecentralizowanej współpracy;
c) mikroprojektów;
d) wspierania handlu i rozwoju;
e) pakietów działań na małą skalę w danym sektorze;
f) współpracy technicznej.
Po takich konsultacjach Komisja przekazuje ich wyniki Państwom Członkowskim na najbliższym posiedzeniu Komitetu EFR.
– przekazania sprawy do rozpatrzenia Komitetowi Ministerialnemu AKP-WE, określonemu w artykule 325 Konwencji (zwanemu dalej "Komitetem do spraw Rozwoju Współpracy Finansowej"), albo
– przesłuchania tego państwa lub państw przez organy decyzyjne Wspólnoty, na warunkach określonych w artykule 27 ustęp 2.
W tym ostatnim przypadku, gdy dotyczy to propozycji finansowania, zainteresowane państwo AKP może, o ile nie zdecyduje się na przekazanie sprawy do Komitetu do spraw Rozwoju Współpracy Finansowej, przedstawić Radzie, zgodnie z artykułem 289 ustęp 3 Konwencji, wszelkie dodatkowe informacje, które uzna za niezbędne przed podjęciem ostatecznej decyzji, oraz może zostać przesłuchane przez przewodniczącego i członków Rady.
W jego pracach uczestniczy przedstawiciel Komisji.
Przedstawiciel Komisji może na posiedzeniach przedstawiać ocenę Komisji dotyczącą tych propozycji. Ocena ta obejmuje zgodność projektów ze wspólnotową polityką wspierania rozwoju, z celami współpracy finansowej i technicznej ustanowionymi w Konwencji oraz z ogólnymi wytycznymi przyjętymi przez Radę Ministrów AKP-WE.
Komitet może również, na żądanie Banku, lub, za jego zgodą, na żądanie jednego lub więcej Państw Członkowskich:
– analizować kwestie polityki rozwoju, w zakresie ich bezpośredniego związku z działalnością Banku w ramach projektu,
– prowadzić wymianę poglądów na temat praktycznych koncepcji Banku i Państw Członkowskich w odniesieniu do finansowania projektów z perspektywy koordynacji,
– omawiać zagadnienia wynikające z oceny działalności Banku, jak stanowi artykuł 30 ustęp 6.
W przypadku gdy Komitet nie wyrazi pozytywnej opinii, Bank albo wycofuje wniosek, albo postanawia go utrzymać. W drugiej sytuacji wniosek, wraz z uzasadnioną opinią Komitetu oraz tam, gdzie jest to stosowne, z oceną przedstawiciela Komisji, jest przedkładany do decyzji Radzie dyrektorów, która stanowi zgodnie ze statutem Banku.
W przypadku gdy Komitet nie wyrazi pozytywnej opinii, Bank, zgodnie z artykułem 289 ustęp 2 i 3 Konwencji, informuje przedstawicieli zainteresowanego państwa lub państw AKP, którzy mogą wnioskować albo o:
– przekazanie sprawy do Komitetu do spraw Rozwoju Współpracy Finansowej, albo
– o przesłuchanie przez właściwe organy Banku.
Po przesłuchaniu Bank może albo:
– zadecydować o odrzuceniu propozycji, albo
– zażądać, by Państwo Członkowskie przewodniczące Komitetowi ustanowionemu na mocy artykułu 28 przekazało jak najszybciej sprawę do Rady.
W drugim przypadku propozycja przedkładana jest Radzie wraz z opinią Komitetu ustanowionego na mocy artykułu 28 oraz tam, gdzie jest to stosowne, z oceną przedstawiciela Komisji, a także z wszelkimi dalszymi informacjami, jakie państwo AKP uzna za wymagane przez Radę.
Rada działa zgodnie z tą samą procedurą głosowania co Komitet ustanowiony na mocy artykułu 28.
Jeżeli Rada potwierdzi stanowisko Komitetu ustanowionego na mocy artykułu 28, Bank wycofuje swoją propozycję.
Jeżeli natomiast Rada zgodzi się z propozycją Banku, Bank uruchamia procedury przewidziane w jego statucie.
ROZDZIAŁ V
Sprawozdanie wskazuje w szczególności skutki przekazania środków na rozwój sektorów, którym zostały przydzielone.
ROZDZIAŁ VI
Postanowienia wprowadzające w życie niniejszą umowę są przedmiotem rozporządzenia finansowego, które przyjmuje, po wejściu w życie umowy zmieniającej czwartą Konwencję AKP-WE, Rada stanowiącą kwalifikowaną większością głosów określoną w artykule 21 ustęp 4, na podstawie projektu Komisji, po wyrażeniu przez Bank opinii odnośnie do dotyczących go postanowień oraz opinii Trybunału Obrachunkowego, ustanowionego na mocy artykułu 188a i następnych Traktatu.
– pozostałe saldo Funduszu, określone na mocy umowy wewnętrznej z roku 1975 w sprawie finansowania i zarządzania pomocą Wspólnoty, będzie nadal zarządzane zgodnie z postanowieniami tej umowy oraz zgodnie z postanowieniami obowiązującymi na dzień 28 lutego 1980 roku,
– pozostałe saldo Funduszu, określone na mocy umowy wewnętrznej z roku 1979 w sprawie finansowania i zarządzania pomocą Wspólnoty, będzie nadal zarządzane zgodnie z postanowieniami tej umowy oraz zgodnie z postanowieniami obowiązującymi na dzień 28 lutego 1985 roku,
– pozostałe saldo Funduszu, określone na mocy umowy wewnętrznej z roku 1985, w sprawie finansowania i zarządzania pomocą Wspólnoty, będzie nadal zarządzane zgodnie z postanowieniami tej umowy oraz zgodnie z postanowieniami obowiązującymi na dzień 28 lutego 1990 roku,
– pozostałe saldo Funduszu, określone na mocy umowy wewnętrznej z roku 1990, w sprawie finansowania i zarządzania pomocą Wspólnoty, będzie nadal zarządzane zgodnie z postanowieniami tej umowy oraz zgodnie z postanowieniami obowiązującymi na dzień 28 lutego 1995 roku.
Niniejsza umowa została sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: duńskim, niderlandzkim, angielskim, fińskim, francuskim, niemieckim, greckim, włoskim, portugalskim, hiszpańskim i szwedzkim, teksty w każdym z tych języków są na równi autentyczne, i zostaje ona złożona do depozytu w archiwum Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej, który przekaże uwierzytelniony odpis każdemu z rządów pozostałych Państw Sygnatariuszy.
En fe de lo cual, los representantes de los Gobiernos de los Estados miembros, reunidos en el seno del Consejo, abajo firmantes, suscriben el presente Acuerdo.
Til bekræftelse heraf har repræsentanterne for Det Europæiske Fællesskabs medlemsstater, forsamlet i Rådet, underskrevet denne aftale.
Zu Urkund dessen haben die unterzeichneten Bevollmächtigten der im Rat vereinigten Regierungen der Mitgliedstaaten ihre Unterschriften unter dieses Abkommen gesetzt.
Σε πίστωση των οποίων, οι υπογράφοντες αντιπρόσωποι των κυβερνήσεων των κρατών μελών, συνελθόντες στα πλαίσια του Συμβουλίου, έθεσαν την υπογραφή τους κάτω από την παρούσα συμφωνία.
In witness whereof, the undersigned representatives of the Governments of the Member States, meeting within the Council, have hereunto set their hands.
En foi de quoi, les représentants des gouvernements des États membres, réunis au sein du Conseil, soussignés, ont apposé leurs signatures au bas du présent accord.
In fede di che i sottoscritti rappresentanti dei governi degli Stati membri, riuniti in sede di Consiglio, hanno apposto le loro firme in calce al presente accordo.
Ten blijke waarvan de ondergetekende vertegenwoordigers van de regeringen van de ondertekenende lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, hun handtekening onder dit Akkoord hebben gesteld.
Em fé do que, os representantes dos Governos dos Estados-membros, reunidos no Conselho, apuseram as suas assinaturas no final do presente acordo.
Tämän vakuudeksi alia mainitut neuvostossa kokoontuneet jäsenvaltioiden hallitusten edustajat ovat allekirjoittaneet tämän sopimuksen.
Till bevis harpå har företrädarna för medlemsstaternas regeringar, församlade i rådet, undertecknat detta avtal.
Hecho in Bruselas el veinte de diciembre de mil novecientos noventa y cinco.
Udfærdiget i Bruxelles, den tyvende december nitten hundrede og femoghalvfems.
Geschehen zu Brüssel am zwanzigsten Dezember neunzehnhundertfünfundneunzig.
Έγινε στις Βρυξέλλες, στις είκοσι Δεκεμβρίου χίλια εννιακόσια ενενήντα πέντε.
Done at Brussels on the twentieth day of December in the year one thousand nine hundred and ninety-five.
Fait à Bruxelles, le vingt décembre mil neuf cent quatre-vingt-quinze.
Fatto a Bruxelles, addì venti dicembre millenovecentonovantacinque.
Gedaan te Brussel, de twintigste december negentienhonderd vijfennegentig.
Feito em Bruxelas, em vinte de Dezembro de mil novecentos e noventa e cinco.
Tehty Brysselissä kahdentenakymmenentenä päivänä joulukuuta vuonna tuhatyhdeksänsataayhdeksänkymmentäviisi.
Som skedde i Bryssel den tjugonde december nittonhundranittiofem.
Pour le Royaume de Belgique
Voor het Koninkrijk België
Für das Königreich Belgien
(podpis pominięto)
På Kongeriget Danmarks vegne
(podpis pominięto)
Für die Bundesrepublik Deutschland
(podpis pominięto)
Για την Ελληνική Δημοκρατία
(podpis pominięto)
Por el Reino de España
(podpis pominięto)
Pour la République française
(podpis pominięto)
Thar ceann na hÉireann
For Ireland
(podpis pominięto)
Per la Repubblica italiana
(podpis pominięto)
Pour le Grand-Duché de Luxembourg
(podpis pominięto)
Voor het Koninkrijk der Nederlanden
(podpis pominięto)
Für die Republik Österreich
(podpis pominięto)
Pela República Portuguesa
(podpis pominięto)
Suomen tasavallan puolesta
(podpis pominięto)
För Konungariket Sverige
(podpis pominięto)
For the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
(podpis pominięto)
______
(1) Dz.U. L 379 z 30.12.1978, str. 1. Rozporządzenie zmienione na mocy rozporządzenia (EWG) nr 1971/89 (Dz.U. L 189 z 4.7.1989, str. 1).
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.