Rozporządzenie 2236/2003 ustanawiające szczegółowe zasady w celu stosowania rozporządzenia Komisji (WE) nr 1868/94 ustanawiającego system kwot na produkcję skrobi ziemniaczanej

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2003.339.45

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2007 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2236/2003

z dnia 23 grudnia 2003 r.

ustanawiające szczegółowe zasady w celu stosowania rozporządzenia Komisji (WE) nr 1868/94 ustanawiającego system kwot na produkcję skrobi ziemniaczanej

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) 1868/94 z dnia 27 lipca 1994 r. ustanawiające system kwot na produkcję skrobi ziemniaczanej⁽¹⁾, w szczególności jego art. 8,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) ¹ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 97/95⁽²⁾ ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia (WE) nr 1868/94. Ze względu na zmiany rozporządzenia (WE) nr 1868/94 przez Traktat o Przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji oraz przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 1782/2003 z dnia 23 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające niektóre wspólne zasady dla rolników i zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001, rozporządzenie (WE) nr 97/95 należy dostosować w celu uwzględnienia wspomnianych zmian. Ze względu na zrozumiałość i pewność prawną wskazane jest uchylenie rozporządzenia (WE) nr 97/95 i zastąpienia go nowym;

(2) Rozporządzenie (WE) 1868/94 ustanawia system kwot na produkcję skrobi ziemniaczanej, uprawnionej do korzystania z pomocy Wspólnoty.

(3) Niezbędne jest wyszczególnienie, jakie elementy mają zostać uwzględnione w umowie kontraktacji pomiędzy przedsiębiorstwem produkującym skrobię ziemniaczaną a producentem, w celu uniknięcia zawarcia kontraktu z nadwyżką w stosunku do przysługującej przedsiębiorstwu subkwoty. Takie przedsiębiorstwa nie powinny przyjmować dostaw ziemniaków nieobjętych umową kontraktacji, ponieważ stwarza to zagrożenie dla efektywności sytemu kwotowego i wymogu, który stanowi, że cena minimalna ustalona w art. 4 lit. a) rozporządzenia (WE) 1868/94 powinna obejmować wszystkie ziemniaki przeznaczone do produkcji skrobi. Niemniej jednak, tam gdzie warunki klimatyczne panujące na obszarach objętych umową kontraktacji sprzyjają produkcji większej ilości ziemniaków lub ziemniaków o większej zawartości skrobi niż było to pierwotnie przewidziane, powinno być możliwe przyjęcie tych ziemniaków przez przedsiębiorstwo produkujące skrobię ziemniaczaną, pod warunkiem że przedsiębiorstwo to zapłaci za nie cenę minimalną określoną powyżej.

(4) Ziemniaki o zawartości skrobi poniżej 13 % nie mogą zostać zakwalifikowane jako surowiec do produkcji skrobi ziemniaczanej. Ziemniaki o zawartości skrobi poniżej 13 % nie powinny być przyjmowane przez przedsiębiorstwa produkujące skrobię. Tam, gdzie ze względu na warunki klimatyczne zawartość skrobi jest niższa, i na wniosek Państwa Członkowskiego Komisja może zezwolić na przyjmowanie ziemniaków o zawartości skrobi niższej niż 13 %.

(5) Za niezbędne uważa się określenie dopuszczalnych metod określania suchej wagi ziemniaków i sporządzenie tabeli określającej poziomy zawartości skrobi i odpowiadające im wysokości wypłacanej pomocy.

(6) Powinny zostać wprowadzone instrumenty kontrolne mające zapewnić, że tylko skrobia produkowana zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia stanowi podstawę do wypłacenia dotacji. W celu ochrony producentów ziemniaków przeznaczonych do produkcji skrobi, konieczne jest stosowanie ceny minimalnej, określonej w artykule 4 lit. a) rozporządzenia (WE) 1868/94, przy zakupie wszystkich ziemniaków. Dlatego też niezbędne jest wprowadzenie sankcji tam, gdzie nie zapłacono ceny minimalnej, albo wobec przedsiębiorstwa, które przyjęło ziemniaki nie objęte umową kontraktacji.

(7) Niezbędne jest wprowadzenie przepisów, które umożliwią dopilnowanie, by wyprodukowana nadwyżka skrobi ziemniaczanej, przekraczająca wysokość przyznanej przedsiębiorstwu subkwoty, była wywożona bez refundacji wywozowej, zgodnie z wymogami określonymi w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) 1868/94. W przypadku jakiegokolwiek naruszenia tego przepisu powinny zostać zastosowane sankcje.

(8) Niezbędne jest określenie, jakie decyzje mają być podjęte w stosunku do subkwoty przedsiębiorstw, które łączą się, zmieniają właściciela lub zaprzestają handlu.

(9) Niezbędne jest umożliwienie Państwom Członkowskim i Komisji sprawowania kontroli nad funkcjonowaniem systemu kwot. Powinna zostać określona forma i tryb przekazywania informacji przez przedsiębiorstwo Państwu Członkowskiemu i Komisji przez Państwo Członkowskie.

(10) Instrumenty przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

DEFINICJE - SYSTEM KWOT

Artykuł  1

Na potrzeby niniejszego rozporządzenia będą stosowane następujące definicje:

a) kwota: kwota określona dla każdego Państwa Członkowskiego w art. 2 ust. 1 i 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) 1868/94⁽³⁾;

b) subkwota: część kwoty przyznana przez Państwo Członkowskie przedsiębiorstwu produkującemu skrobię;

c) przedsiębiorstwo produkujące skrobię: każda osoba fizyczna lub prawna działająca na terenie Państwa Członkowskiego, otrzymująca subkwotę i premię określoną w art. 5 rozporządzenia (WE) 1868/94;

d) producent: każda osoba fizyczna lub prawna lub grupa takich osób, dostarczająca wyprodukowane przez siebie lub przez swoich członków ziemniaki do przedsiębiorstwa produkującego skrobię, przez siebie i w swoim własnym imieniu, na podstawie umowy kontraktacji zawartej przez siebie lub w swoim własnym imieniu;

e) umowa kontraktacji: każda umowa zawarta między producentem lub grupą producentów, a przedsiębiorstwem produkującym skrobię;

f) ziemniaki: ziemniaki przeznaczone do produkcji skrobi ziemniaczanej wymienione w art. 93 rozporządzenia (WE) 1782/2003 i posiadające zawartość skrobi nie mniejszą niż 13 %;

g) skrobia nieprzetworzona: produkowana skrobia, objęta kodem CN 1108 13 00, nie poddana żadnemu procesowi przetwarzania;

h) łączenie się przedsiębiorstw produkujących skrobię: połączenie się w jedno dwóch lub większej liczby przedsiębiorstw produkujących skrobię;

i) przeniesienie własności przedsiębiorstwa produkującego skrobię: przekazanie lub przejęcie majątku przedsiębiorstwa posiadającego subkwotę, na rzecz jednego lub większej liczby przedsiębiorstw produkujących skrobię;

j) przeniesienie własności zakładu produkującego skrobię: przekazanie własności elementu technicznego, włączając w to całość urządzeń niezbędnych do wyprodukowania skrobi, na rzecz jednego lub większej liczby przedsiębiorstw, skutkujące częściowym lub całkowitym przejęciem zakładu należącego do przedsiębiorstwa dokonującego przeniesienia;

k) dzierżawa zakładu produkcyjnego: umowa dzierżawy elementu technicznego, włączając w to całość urządzeń niezbędnych do wyprodukowania skrobi, z zamiarem ich użytkowania, zawarta na okres co najmniej trzech następujących po sobie lat gospodarczych z przedsiębiorstwem mającym siedzibę w tym samym Państwie Członkowskim, co brany pod uwagę zakład, jeżeli po dojściu dzierżawy do skutku przedsiębiorstwo będące najemcą może być uznane za samodzielne przedsiębiorstwo produkujące skrobię ze względu na całość jego produkcji;

i) pomoc na skrobię ziemniaczaną: pomoc ustanowiona dla rolników produkujących ziemniaki przeznaczone na wytwarzanie skrobi ziemniaczanej. O wypłacie tej pomocy jest mowa w art. 93 rozporządzenia (WE nr 1782/2003.

Artykuł  2

Tam, gdzie stosuje się art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1868/94, przyznane subkwoty zostaną odpowiednio dostosowane na początku roku gospodarczego następującego po roku, w którym kwota została przekroczona.

ROZDZIAŁ  II

SYSTEM CEN I PŁATNOŚCI

Artykuł  3

1. Umowa kontraktacji powinna być zawierana na każdy rok gospodarczy. Każdy kontrakt powinien posiadać numer identyfikacyjny i zawierać przynajmniej poniższe informacje:

a) nazwisko/nazwę i adres producenta lub grupy producentów;

b) nazwisko/nazwę i adres przedsiębiorstwa produkującego skrobię;

c) areał upraw, wyrażony w hektarach z dokładnością do dwóch dziesiętnych i zidentyfikowany zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2419/2001 o Zintegrowanym Systemie Zarządzania i Kontroli (IACS);

d) wyrażoną w tonach przewidywaną wysokość zbiorów ziemniaków na tym obszarze, które następnie zostaną dostarczone do przedsiębiorstwa produkującego skrobię;

e) przewidywaną zawartość skrobi w ziemniakach, obliczoną w oparciu o średnią zawartość skrobi w ziemniakach dostarczonych przez producenta do przedsiębiorstwa produkującego skrobię w ciągu ostatnich trzech lat gospodarczych lub, w przypadku gdy te dane nie są dostępne, w oparciu o przeciętną zawartość charakterystyczną dla obszaru, z którego pochodzą dostawy;

f) zobowiązanie przedsiębiorstwa produkującego skrobię do wypłacenia producentowi ceny minimalnej, o której mowa w artykule 4 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1868/94.

2. 2 W celu umożliwienia niezbędnych kontroli każde przedsiębiorstwo produkujące skrobię przekazuje właściwym organom przed rozpoczęciem roku gospodarczego, w terminie ustalonym przez państwo członkowskie przed rozpoczęciem roku gospodarczego, zestawienie kontraktów, podając dla każdego kontraktu numer identyfikacyjny, nazwisko/nazwę producenta, areał upraw i zakontraktowany tonaż wyrażony w formie ekwiwalentu skrobiowego.

3. Suma ekwiwalentów skrobiowych dla ilości wymienionych w umowach kontraktacji nie powinna przekraczać subkwoty ustalonej dla przedsiębiorstwa produkującego skrobię.

4. Tam, gdzie wielkość faktycznej produkcji, zrealizowanej na podstawie umowy kontraktacji, wyrażona w ekwiwalencie skrobiowym, przekracza wielkość ustaloną w kontrakcie, to nadwyżka ta może zostać dostarczona, jeżeli tak zadecyduje przedsiębiorstwo produkujące skrobię. W takim przypadku zostanie zapłacona cena minimalna, o której mowa w art. 4 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1868/94.

5. Przedsiębiorstwom produkującym skrobię zabronione jest przyjęcie dostaw ziemniaków nieobjętych umową kontraktacji.

Artykuł  4

1. Wytwórcy skrobi będą przyjmować ziemniaki albo na terenie przedsiębiorstw produkujących skrobię, albo w punktach skupu.

2. 3 Sprawdzanie wagi oraz zawartości skrobi, w zgodzie z artykułami 5 i 7, przeprowadza się w czasie przyjmowania dostaw i pod nadzorem inspektora zatwierdzonego przez Państwo Członkowskie.

Artykuł  5

1. Tam, gdzie jest to wymagane na użytek jednej z metod wspomnianych w zał. I rozporządzenia (WE) nr 2235/2003⁽⁴⁾, dla każdego ładunku powinna zostać określona waga brutto ziemniaków w momencie przyjęcia dostawy poprzez porównawcze ważenie używanego środka transportu - załadowanego i pustego.

2. Wagę netto ziemniaków ustala się jedną z metod opisanych w zał. I rozporządzenia (WE) nr 2235/2003.

3. 4 Przyjęte transporty muszą posiadać zawartość skrobi nie mniejszą niż 13 %.

Jednakże przedsiębiorstwa produkujące skrobię mogą przyjmować transporty ziemniaków o zawartości skrobi poniżej 13 %, pod warunkiem że ilość skrobi wyprodukowanej z tych ziemniaków nie będzie przekraczać 1 % subkwoty. Cena minimalna płacona w takich przypadkach powinna odpowiadać cenie minimalnej płaconej za ziemniaki o zawartości skrobi 13 %.

Artykuł  6

Zawartość skrobi w ziemniakach określana jest na wadze hydrostatycznej na podstawie suchej wagi odpowiadającej 5 050 gramów dostarczonych ziemniaków.

Używana woda jest czysta i bez dodatków, jej temperatura nie przekracza 18 °C.

Artykuł  7

1. Premię przyznaje się przedsiębiorstwom produkującym skrobię za skrobię wytwarzaną z pełnowartościowych ziemniaków o jakości umożliwiającej zbyt, na podstawie ilości użytych ziemniaków i poziomu zawartości skrobi w tych ziemniakach, według stawek określonych przez zał. II rozporządzenia (WE) nr 2235/2003 na ilość skrobi nie przekraczającą wielkości przyznanej im subkwoty. Premia nie powinna być przyznawana dla skrobi wyprodukowanej z niepełnowartościowych ziemniaków o niewystarczającej dla znalezienia zbytu jakości, ani też dla skrobi wytwarzanej z ziemniaków, w których zawartość skrobi jest niższa niż 13 %, z wyjątkiem przypadków, do których stosuje się art. 5 ust. 3.

Tam, gdzie zawartość skrobi jest obliczana na podstawie skali Reimanna lub Parrowa i odpowiada liczbie wymienionej w dwóch lub trzech wierszach drugiej kolumny zał. II rozporządzenia (WE) nr 2235/2003, to stosowane stawki powinny odnosić się do drugiego lub trzeciego wiersza.

2. Tam, gdzie dostarczone partie transportów zawierają 25 lub więcej procent ziemniaków, które mogą przejść przez sieć selekcyjną sortownika z otworami kwadratowymi o długości boku 28 mm (dalej określane jako "odrzuty"), waga netto używana dla określania ceny minimalnej przez wytwórcę powinna być zmniejszona zgodnie z poniższą tabelą:

Odsetek odrzutów	Redukcja wagi w %
25 do 30 %	10 %
31 do 40 %	15 %
41 do 50 %	20 %

Jeżeli partie dostaw zawierają więcej niż 50 % odrzutów, to wówczas powinny one być traktowane oddzielnie na podstawie wzajemnych uzgodnień, przy czym premie do nich nie powinny być wypłacane.

Udział procentowy odrzutów powinien być ustalany w tym samym czasie, co waga netto.

3. To, czy limity określone przez subkwoty są przestrzegane przez przedsiębiorstwa produkujące skrobię, powinno być oceniane na podstawie ilości ziemniaków używanych do jej produkcji i zawartości skrobi w tych ziemniakach, zgodnie ze wskaźnikami określonymi w zał. II rozporządzenia (WE) nr 2235/2003.

Artykuł  8

1. Za sporządzenie formularza odbioru wspólnie odpowiadają: przedsiębiorstwo produkujące skrobię, inspektor zatwierdzony przez Państwo Członkowskie oraz dostawca. Przedsiębiorstwo produkujące skrobię ma obowiązek dostarczyć kopię formularza producentowi i zatrzymać oryginał dla siebie, w celu przedłożenia go agencji odpowiedzialnej za monitoring premii, jeśli zajdzie taka potrzeba.

2. Formularz odbioru powinien zawierać przynajmniej poniższe informacje, uzyskane w wyniku przeprowadzenia działań zgodnie z art. 4-7:

a) datę dostawy;

b) numer dostawy;

c) numer umowy kontraktacyjnej;

d) nazwisko/nazwę i adres producenta ziemniaków;

e) wagę środka transportu po przybyciu do fabryki skrobi lub punktu odbioru;

f) wagę środka transportu po rozładunku i usunięciu pozostałości ziemi;

g) wagę brutto dostawy;

h) wysokość redukcji wagi ze względu na czynniki uboczne i wagę wody zaabsorbowanej podczas płukania, wyrażonej w procentach i stosowanej do wagi brutto dostawy;

i) wysokość redukcji, wyrażonej w kilogramach, stosowanej do wagi brutto dostawy, będącej skutkiem ubocznym;

j) odsetek odrzutów;

k) całkowitą wagę netto dostawy (waga brutto minus redukcja, wliczając w to korektę ze względu na odrzuty);

l) ⁵ zawartość skrobi wyrażona w procentach lub jako waga pod wodą;

m) cena jednostkowa do zapłaty.

Artykuł  9

Przedsiębiorstwo produkujące skrobię wydaje każdemu producentowi odcinek końcowy wypłaty, zawierający następujące elementy:

a) nazwę firmową przedsiębiorstwa produkującego skrobię;

b) nazwisko/nazwę producenta ziemniaków;

c) numer umowy kontraktacyjnej;

d) datę i numer formularza odbioru;

e) wagę netto każdej dostawy po wszelkich redukcjach, zgodnie z art. 8 ust. 2;

f) ceny jednostkowe za każdą dostawę;

g) całkowitą kwotę należną hodowcy;

h) kwoty wypłacone producentowi ziemniaków i datę dokonywania płatności;

i) podpis i pieczątkę wytwórcy skrobi.

ROZDZIAŁ  III

PŁATNOŚCI - KARY

Artykuł  10

1. 6 Dokonanie płatności premii, o której mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1868/94, jest uzależnione od spełnienia następujących warunków:

– przedsiębiorstwo produkujące skrobię przedstawia dowód na to, że wyprodukowało podlegającą dopłacie skrobię w ciągu danego roku gospodarczego,

– przedsiębiorstwo produkujące skrobię musi dowieść, że zapłaciło producentom cenę nie niższą od tej, o której mowa w art. 4 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1868/94 na etapie dostarczenia surowca do fabryki i za całą ilość ziemniaków wyprodukowanych we Wspólnocie i użytych do produkcji skrobi,

– przedsiębiorstwo produkujące skrobię przedstawia dowody na to, że skrobia, o której mowa, została wytworzona przy wykorzystaniu ziemniaków objętych umowami kontraktacyjnymi, o których mowa w art. 3.

2. Przedstawienie dowodu, o którym mowa w ust. 1, odbywa się poprzez dostarczenie odcinka końcowego wypłaty, określonego w art. 9, wraz z załączonym potwierdzeniem dokonania płatności sporządzonym przez producenta lub pokwitowaniem wydanym przez instytucję finansową, która dokonała płatności na zlecenie wytwórcy skrobi, poświadczającym dokonanie płatności.

3. Premia dla przedsiębiorstw produkujących skrobię jest wypłacana przez Państwo Członkowskie, na którego terytorium skrobia ziemniaczana została wytworzona, w cztery miesiące od daty, do której odnosi się dowód, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł  11

1. Państwa Członkowskie wprowadzają postępowanie kontrolne w celu dokonania na miejscu weryfikacji działań, których przeprowadzenie uprawnia do otrzymania premii oraz sprawdzenia zgodności z subkwotami przyznawanymi każdemu przedsiębiorstwu produkującemu skrobię. W celu przeprowadzenia kontroli inspektorom powinny zostać udostępnione ewidencje zapasów towarowych, sprawozdania przedsiębiorstw, a także urządzenia służące do produkcji i składowania.

W ciągu każdego okresu przetwórczego inspekcja powinna objąć cały proces przetwórczy co najmniej 10 % ziemniaków dostarczonych do przedsiębiorstwa produkującego skrobię.

2. Państwa Członkowskie będą odpowiednio powiadamiać każde przedsiębiorstwo produkujące skrobię o wielkości nadwyżek wyprodukowanej skrobi w stosunku do przyznanej subkwoty.

3. Jeżeli kompetentna instytucja uzna, że zobowiązania wymienione w art. 10 ust. 1 tiret drugie nie zostały wypełnione przez przedsiębiorstwo produkujące skrobię, to przedsiębiorstwo to, w przypadku braku wystąpienia siły wyższej, powinno utracić uprawnienie do otrzymywania premii, w całości lub w części, zgodnie z następującymi wytycznymi:

– jeżeli zobowiązania nie zostały wypełnione w odniesieniu do ilości skrobi mniejszej niż 20 % całkowitej ilości skrobi produkowanej przez przedsiębiorstwo, to przyznawana premia powinna zostać zmniejszona o pięciokrotność udziału procentowego branego w tym przypadku pod uwagę,

– jeżeli udział procentowy wynosi 20 % lub więcej, wówczas premia nie zostaje przyznana.

4. Jeżeli zostaje popełnione wykroczenie przeciw zakazowi zawartemu w art. 3 ust. 5, to wówczas premia wypłacana za subkwotę powinna zostać zmniejszona, zgodnie z następującymi wytycznymi:

– jeżeli kontrola wykaże, że pewna ilość ekwiwalentu skrobi, nie większa niż 10 % subkwoty przysługującej przedsiębiorstwu, została przez nie przyjęta, to całość premii, jakie mają zostać przekazane przedsiębiorstwu w ciągu roku gospodarczego, zostanie pomniejszona o 10-krotność odnotowanego udziału procentowego,

– jeżeli ilość nie objęta kontraktami na produkcję jest większa od ilości wymienionej w pierwszym akapicie, to wówczas nie zostaje przyznana premia na odnośny rok gospodarczy. Ponadto nie zostanie przyznana premia na następny rok gospodarczy.

5. Jeżeli, w sprzeczności z art. 5 ust. 3, skrobia, która może zostać wyprodukowana z dostaw o zawartości skrobi poniżej 13 %:

– przekracza 1 % subkwoty przyznanej przedsiębiorstwu na przetwórstwo, to wówczas nie zostanie przyznana premia za ilość stanowiącą nadwyżkę. Ponadto premia przyznawana na subkwotę zostanie pomniejszona o 10-krotność odnotowanego udziału procentowego,

– przekracza 11 % subkwoty przyznanej przedsiębiorstwu na przetwórstwo, to wówczas nie zostanie przyznana premia na odnośny rok gospodarczy. Ponadto przedsiębiorstwo nie będzie uprawnione do otrzymania premii na następny rok gospodarczy.

6. Kontrole przeprowadzane zgodnie z niniejszym artykułem zostają bez zastrzeżeń przekazane do jakiejkolwiek dalszej weryfikacji przez kompetentne władze.

Artykuł  12

1. Operacje eksportowe, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1868/94, powinny zostać uznane za dokonane, jeżeli:

a) kompetentne instytucje Państwa Członkowskiego, odpowiedzialne za produkcję, niezależnie od Państwa Członkowskiego, z którego została wyeksportowana skrobia, otrzymały dowód, o którym mowa w art. 13 ust. 2;

b) państwo Członkowskie eksportujące skrobię przyjęło odpowiednią deklarację eksportową przed dniem 1 stycznia następującym po końcu roku gospodarczego, w którym skrobia została wyprodukowana;

c) skrobia, o której mowa, opuściła obszar celny Wspólnoty nie później niż 60 dni po dacie 1 stycznia, wyszczególnionej w lit. b);

d) produkt został wywieziony bez refundacji.

Jeżeli nie zostały spełnione wszystkie warunki wymienione w pierwszym punkcie, to z wyłączeniem przypadków, w których wystąpiła siła wyższa, każdą ilość skrobi przekraczającej subkwotę uznaje się za rozdysponowaną na potrzeby rynku wewnętrznego.

2. W przypadkach, w których wystąpiła siła wyższa, kompetentna instytucja Państwa Członkowskiego, na którego terytorium skrobia została wyprodukowana, podejmuje niezbędne środki stosownie do okoliczności, na które powołuje się strona zainteresowana.

Jeżeli skrobia jest eksportowana z terytorium Państwa Członkowskiego, innego niż to, w którym została wyprodukowana, te środki powinny zostać podjęte po otrzymaniu opinii kompetentnych władz tego Państwa Członkowskiego.

3. Na użytek niniejszego rozporządzenia, można nie odwoływać się do art. 36 rozporządzenia (WE) nr 800/1999⁽⁵⁾.

Artykuł  13

1. Drogą derogacji od art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003⁽⁶⁾ ubezpieczenie licencji na eksport powinno wynosić 23 EUR za tonę.

2. Dowód na to, że odnośne przedsiębiorstwo produkujące skrobię postępowało zgodnie z warunkami określonymi w art. 12 ust. 1 pkt 1, powinien zostać przekazany do kompetentnej instytucji w Państwie Członkowskim, na którego terytorium skrobia została wyprodukowana, przed dniem 1 kwietnia roku kalendarzowego następującego po końcu roku gospodarczego, w którym skrobia została wyprodukowana.

3. Taki dowód powinien zostać dostarczony poprzez sporządzenie:

a) ⁷ pozwolenia na wywóz wydawanego przedsiębiorstwu produkującemu skrobię przez kompetentną władzę Państwa Członkowskiego, o której mowa w ust. 2, opatrzonego jednym z zapisów wymienionych w Załączniku, w drodze odstępstwa od art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1518/95⁽⁷⁾.

b) dokumentów, o których mowa w art. 32 i 33 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000⁽⁸⁾, niezbędnych do wydania ubezpieczenia;

c) oświadczenia przedsiębiorstwa produkującego skrobię, że wyprodukowało ono skrobię.

4. W przypadku gdy nieprzetworzona skrobia, produkowana przez przedsiębiorstwo produkujące skrobię, przeznaczona na eksport, jest składowana w silosie, magazynie lub pojemniku poza terenem fabryki należącej do wytwórcy, na terenie Państwa Członkowskiego, w którym skrobia została wyprodukowana, lub też na terenie jakiegokolwiek innego Państwa Członkowskiego, a w którym jest składowana także inna nieprzetworzona skrobia, wyprodukowana przez to samo przedsiębiorstwo lub inne przedsiębiorstwa, w taki sposób, że niemożliwe jest rozróżnienie składowanych produktów, to wówczas wszystkie takie produkty powinny zostać poddane nadzorowi administracyjnemu, gwarantującemu takie samo zabezpieczenie, jak nadzór służb celnych, do czasu, gdy deklaracja eksportowa, o której mowa w art. 12 ust. 1 lit. b), zostanie przyjęta. Po przyjęciu deklaracji eksportowej nadzór przejmują służby celne.

W okolicznościach, o których mowa w pkt 1, gdy wycofanie z zapasów następuje:

– przed przyjęciem deklaracji eksportowej, o której mowa w art. 12 ust. 1 lit. b), dalszych dowodów dostarczonych przez kompetentne władze Państwa Członkowskiego, na terenie którego skrobia była składowana, lub

– po przyjęciu deklaracji eksportowej, o której mowa w art. 12 ust. 1 lit. b), dalszych dowodów w rozumieniu art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 dostarczonych przez władze celne Państwa Członkowskiego, na terenie którego skrobia była składowana.

W obydwu przypadkach dalsze dowody powinny świadczyć o wycofaniu z zapasów produktu, o którym mowa, lub odpowiadającej mu ilości w rozumieniu pkt 1.

Artykuł  14 ⁸

(skreślony)

Artykuł  15

1. Omawiane Państwo Członkowskie wprowadza jednolitą stawkę na taką ilość skrobi, jaka zostaje przeznaczona na rynek wewnętrzny, w rozumieniu art. 12 ust. 1 drugi akapit, w przypadku nieprzetworzonej skrobi lub każdego produktu pochodnego umieszczonego na liście stanowiącej załącznik do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1518/95⁽⁹⁾ lub wchodzącego w zakres rozporządzenia Komisji (WE) nr 1520/2000⁽¹⁰⁾. Jednolita stawka jest obliczana dla tony nieprzetworzonej skrobi i równa wspólnej taryfie celnej nakładanej na tonę skrobi, objętej kodem CN 1108 13 00 w czasie trwania roku gospodarczego, w którym została wyprodukowana skrobia lub produkty pochodne, powiększonej o 10 %.

2. Omawiane Państwo Członkowskie powiadamia przedsiębiorstwa produkujące skrobię przed dniem 1 maja następującym po dniu 1 stycznia, określonym w art. 12 ust. 1 lit. b), o wysokości całkowitej kwoty, jaka zostanie zapłacona.

Całkowita kwota zapłacona jest przez przedsiębiorstwa produkujące skrobię, o której mowa, nie później niż do dnia 20 maja tego roku.

Artykuł  16

1. W przypadku łączenia się przedsiębiorstw produkujących skrobię Państwo Członkowskie przyznaje przedsiębiorstwu powstałemu w wyniku połączenia subkwotę równą sumie subkwot przysługujących omawianym przedsiębiorstwom produkującym skrobię przed ich połączeniem się;

W przypadku przeniesienia przedsiębiorstwa produkującego skrobię Państwo Członkowskie przyznaje przedsiębiorstwu dokonującemu przeniesienia subkwotę przysługującą przeniesionemu przedsiębiorstwu. W przypadku gdy przeniesienia dokonuje więcej niż jedno przedsiębiorstwo, subkwota zostaje przyznana proporcjonalnie do wysokości potencjału produkcyjnego, jaki został przejęty przez każde z nich;

W przypadku przeniesienia fabryki skrobi, Państwo Członkowskie dokonuje zmniejszenia subkwoty przysługującej przedsiębiorstwu dokonującemu przeniesienia praw własności do fabryki i jednocześnie zwiększa subkwotę przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw produkujących skrobię, które zakupiło wspomnianą fabrykę o taką samą ilość, o jaką została zmniejszona, proporcjonalnie do wysokości przejętego potencjału produkcyjnego;

2. W przypadku zamknięcia, w związku z okolicznościami innymi niż te, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorstwa produkującego skrobię lub jednej lub większej liczby fabryk należących do przedsiębiorstwa produkującego skrobię, Państwo Członkowskie może przyznać subkwotę przysługującą zamykanej fabryce jednemu lub większej liczbie przedsiębiorstw produkujących skrobię.

3. W przypadku dzierżawienia fabryki należącej do przedsiębiorstwa produkującego skrobię, Państwo Członkowskie zmniejsza subkwotę przysługującą przedsiębiorstwu oferującemu fabrykę do wydzierżawienia i przyznaje część, o jaką subkwota została zmniejszona, przedsiębiorstwu, które wynajmuje fabrykę, aby produkować w niej skrobię.

Jeżeli dzierżawa ustaje przed terminem, o którym mowa w art. 1 lit. k), to wówczas przyznanie subkwoty, które zostało dokonane na podstawie poprzedniego akapitu, powinno zostać anulowane przez Państwo Członkowskie wstecznie, do daty, w której dzierżawa doszła do skutku.

4. Jeżeli, w następstwie zastosowania ust. 1 akapit pierwszy, produkcja zostaje zatrzymana w fabrykach należących do jednego lub większej liczby przedsiębiorstw produkujących skrobię, które połączyły się, poważnie zagrażając tym samym ciągłości produkcji ziemniaków stanowiących surowiec do wytwarzania skrobi na obszarze, który wcześniej zaopatrywał te przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwo: Państwo Członkowskie może nakazać połączonemu przedsiębiorstwu przekazanie Państwu Członkowskiemu subkwoty początkowo przysługującej przedsiębiorstwu, którego fabryki od tego czasu wstrzymały produkcję, oraz każda kwota przeniesiona zgodnie z tiret pierwszym może zostać ponownie przyznana przez Państwo Członkowskie każdemu przedsiębiorstwu produkującemu skrobię, które podejmie wytwarzanie skrobi na omawianym obszarze.

Artykuł  17

Środki, o których mowa w art. 16 zostają zastosowane, jeżeli do zamknięcia przedsiębiorstwa lub fabryki, połączenia się lub przeniesienia dojdzie:

a) między dniami 1 lipca i 31 marca następnego roku, na bieżący rok gospodarczy dla tego okresu;

b) między dniami 1 kwietnia i 30 czerwca tego samego roku, na rok gospodarczy następujący po tym okresie.

ROZDZIAŁ  IV

POWIADOMIENIA

Artykuł  18

1. Najpóźniej do dnia 30 kwietnia każdego roku gospodarczego, przedsiębiorstwa produkujące skrobię powiadamiają kompetentne władze o:

– ilości ziemniaków przeznaczonych do produkcji skrobi, na które została przyznana pomoc kwalifikująca się zgodnie z przepisami art. 93 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003,

– ilości skrobi ziemniaczanej, za którą została wypłacona premia, określona w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1868/94.

Artykuł  19

1. Najpóźniej do dnia 30 czerwca każdego roku gospodarczego Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o:

a) ilości ziemniaków przeznaczonych do produkcji skrobi ziemniaczanej, zakwalifikowanych zgodnie z przepisami art. 93 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b) ilości skrobi, na jaką została wypłacona premia przewidziana w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1868/94;

c) ilościach i subkwotach przyznanych przedsiębiorstwom produkującym skrobię, wymienionych w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1868/94 w ciągu roku gospodarczego i subkwotach dostępnych w następnym roku gospodarczym;

d) ilości przeznaczonej na eksport, nieobjętej refundacjami zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1868/94;

e) ilości, o której mowa w art. 11 ust. 3 i 4 niniejszego rozporządzenia;

f) ilości, o której mowa w art. 15 niniejszego rozporządzenia.

2. Tam, gdzie stosuje się art. 16, najpóźniej do dnia 30 czerwca każdego roku gospodarczego, Państwa Członkowskie dostarczają Komisji wszystkich odnośnych szczegółowych informacji wraz z towarzyszącą dokumentacją wykazującą, że określone warunki zostały spełnione.

ROZDZIAŁ  V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  20 ⁹

(skreślony)

Artykuł  21

Rozporządzenie (WE) nr 97/95 niniejszym traci moc z dniem 1 lipca 2004 r.

Artykuł  22

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia od daty jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się począwszy od roku gospodarczego 2004/2005

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 grudnia 2003 r.

	W imieniu Rady
	Franz FISCHLER
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 197 z 30.7.1994, str. 4 rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. 270 z 21.10.2003, str. 1).

⁽²⁾ Dz.U. L 16 z 24.1.1995, str. 3 rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1350/2003 (Dz.U. L 192 z 31.7.2003, str. 7).

⁽³⁾ Dz.U. L 327 z 12.12.2001, str. 11.

⁽⁴⁾ Patrz: Dz.U. L 339 z 24.12.2003, str. 36.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str. 11.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 189 z 29.7.2003, str. 12.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 147 z 30.6.1995, str. 55.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 147 z 30.6.1995, str. 55.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 177 z 15.7.2000, str. 1.

ZAŁĄCZNIK ¹⁰

Wpisy, o których mowa w art. 13 ust. 3 lit. a)

– w języku bułgarskim: За износ без възстановяване в съответствие с член 6 от Регламент (ЕО) № 1868/94

– w języku hiszpańskim: Para exportación sin restitución, de conformidad con el artículo 6 del Reglamento (CE) n° 1868/94

– w języku czeskim: K vývozu bez náhrady podle článku 6 nařízení (ES) č. 1868/94

– w języku duńskim: Skal eksporteres uden restitution, jf. artikel 6 i forordning (EF)nr. 1868/94

– w języku niemieckim: Ausfuhr ohne Erstattung gemäß Artikel 6 der Verordnung (EG) Nr. 1868/94

– w języku estońskim: Eksportimiseks ilma eksporditoetuseta määruse (EÜ) nr 1868/94 artikli 6 kohaselt

– w języku greckim: Προς εξαγωγή χωρίς επιστροφή σύμφωνα με το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1868/94

– w języku angielskim: For export without refund under Article 6 of Regulation (EC) No 1868/94

– w języku francuskim: À exporter sans restitution conformément à l'article 6 du règlement (CE) n° 1868/94

– w języku włoskim: Da esportare senza restituzione a norma dell'articolo 6 del regolamento (CE) n. 1868/94

– w języku łotewskim: Eksportam bez kompensācijas saskaņā ar Regulas (EK) Nr. 1868/94 6. pantu

– w języku litewskim: Eksportui be grąžinamosios išmokos pagal Reglamento (EB) Nr. 1868/94 6 straipsnį

– w języku węgierskim: Visszatérítés nélkül exportálandó az 1868/94/EK rendelet 6. cikke szerint

– w języku maltańskim: Għall-esportazzjoni mingħajr rifużjoni skond l-Artikolu 6 tar-Regolament (KE) Nru 1868/94

– w języku niderlandzkim: Overeenkomstig artikel 6 van Verordening (EG) nr. 1868/94 zonder restitutie uit te voeren

– w języku polskim: Wywóz bez refundacji zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1868/94

– w języku portugalskim: A exportar sem restituição em conformidade com o artigo 6.° do Regulamento (CE) n.° 1868/94

– w języku rumuńskim: Pentru export fără restituire conform articolului 6 din Regulamentul (CE) nr. 1868/94

– w języku słowackim: Na vývoz bez náhrady podľa článku 6 nariadenia (ES) č. 1868/94

– w języku słoweńskim: Za izvoz brez nadomestila v skladu s členom 6 Uredbe (ES) št. 1868/94

– w języku fińskim: Viedään tuetta asetuksen (EY) N:o 1868/94 6 artiklan mukaisesti

– w języku szwedzkim: För export utan exportbidrag enligt artikel 6 i förordning (EG) nr 1868/94

¹ Motyw 1 zmieniony przez pkt 1 sprostowania z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.03.339.45/1).

² Art. 3 ust. 2 zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.03.339.45/1).

³ Art. 4 ust. 2 zmieniony przez pkt 3 sprostowania z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.03.339.45/1).

⁴ Art. 5 ust. 3 zmieniony przez pkt 4 sprostowania z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.03.339.45/1).

⁵ Art. 8 ust. 2 lit. l) zmieniona przez pkt 5 sprostowania z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.03.339.45/1).

⁶ Art. 10 ust. 1 zmieniony przez pkt 6 sprostowania z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.03.339.45/1).

⁷ Art. 13 ust. 3 lit. a) zmieniona przez art. 9 pkt 1 rozporządzenia nr 1950/2005 z dnia 28 listopada 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.312.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 listopada 2005 r.

⁸ Art. 14 skreślony przez art. 13 rozporządzenia nr 1713/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.321.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.

⁹ Art. 20 skreślony przez art. 25 rozporządzenia nr 1913/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania agromonetarnego systemu dla euro w rolnictwie i zmieniającego niektóre rozporządzenia (Dz.U.UE.L.06.365.52) z dniem 1 stycznia 2007 r.

¹⁰ Załącznik:

-dodany przez art. 9 pkt 2 rozporządzenia nr 1950/2005 z dnia 28 listopada 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.312.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 listopada 2005 r.

- zmieniony przez art. 14 rozporządzenia nr 1996/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.398.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.