Rozporządzenie 4056/86 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 85 i 86 Traktatu do transportu morskiego

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1986.378.4

Akt utracił moc

Wersja od: 18 października 2006 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 4056/86

z dnia 22 grudnia 1986 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 85 i 86 Traktatu do transportu morskiego *

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 84 ust. 2 i art. 87,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia ⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

reguły konkurencji tworzą część ogólnych postanowień Traktatu, które stosuje się w transporcie morskim; szczegółowe reguły stosowania tych postanowień umieszczone są w rozdziale Traktatu dotyczącym reguł konkurencji lub muszą być ustalone w trybie przewidzianej w nim procedury;

zgodnie z rozporządzeniem Rady nr 141 ⁽³⁾, rozporządzenia Rady nr 17 ⁽⁴⁾ nie stosuje się do transportu; rozporządzenie Rady (EWG) nr 1017/68 ⁽⁵⁾ odnosi się tylko do transportu śródlądowego; w konsekwencji, Komisja nie posiada obecnie środków, aby przeprowadzać bezpośrednie kontrole w przypadku naruszeń art. 85 i 86 w transporcie morskim; poza tym Komisja nie posiada także własnych uprawnień do podejmowania decyzji lub stosowania sankcji koniecznych dla skutecznego przeciwdziałania takim naruszeniom;

sytuacja ta powoduje konieczność wydania rozporządzenia, odnoszącego się do zasad konkurencji w transporcie morskim; rozporządzenie Rady (EWG) nr 954/79 z dnia 15 maja 1979 r., którego treścią jest ratyfikacja lub przystąpienie przez Państwa Członkowskie do Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie kodeksu postępowania dla Konferencji Linii Żeglugowych ⁽⁶⁾ zaowocuje stosowaniem kodeksu postępowania przez wiele konferencji, działających na rzecz Wspólnoty; rozporządzenie w sprawie stosowania zasad konkurencji w transporcie morskim, przewidziane w punkcie ostatnim preambuły rozporządzenia (EWG) nr 954/79, powinno wziąć pod uwagę przyjęcie kodeksu; tak długo, jak długo konferencje podlegają kodeksowi, rozporządzenie powinno uzupełniać kodeks lub czynić go bardziej precyzyjnym;

stosownym wydaje się, aby usługi trampowe wyłączyć spod zakresu niniejszego rozporządzenia; stawki za te usługi są w każdym przypadku swobodnie negocjowane zgodnie z warunkami popytu i podaży;

niniejsze rozporządzenie musi uwzględnić konieczność, z jednej strony, stworzenia przepisów wykonawczych, które pozwolą Komisji zapewnić, żeby reguły konkurencji na wspólnym rynku nie były ponad miarę zakłócone, z drugiej strony, uniknięcia nadmiernej regulacji sektora;

rozporządzenie powinno określać zakres przepisów art. 85 i 86 Traktatu, biorąc pod uwagę szczególne właściwości transportu morskiego; na stosunki handlowe między Państwami Członkowskimi mogą mieć wpływ porozumienia ograniczające konkurencję lub nadużycia pozycji dominującej, które dotyczą międzynarodowego transportu morskiego, w tym transportu wewnątrzwspólnotowego, z lub do portów Wspólnoty; takie porozumienia ograniczające lub nadużycia mogą mieć wpływ na konkurencję przez zmianę obszarów operowania, po pierwsze, między portami w różnych Państwach Członkowskich a, po drugie, w ramach tych obszarów, przez co mogą zakłócać przepływy handlowe wewnątrz wspólnego rynku;

niektóre kategorie porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych o charakterze technicznym mogą być wyłączone z zakazu porozumień ograniczających, na tej podstawie że, w zasadzie, nie ograniczają konkurencji;

celowe jest ustanowienie wyłączenia grupowego dla konferencji linii żeglugowych; konferencje mają stabilizujący efekt, zapewniający załadowcom godne zaufania usługi; zapewniają one, z reguły, regulowane, wystarczające i efektywne usługi transportowe i uwzględniają interesy wszystkich użytkowników; takie rezultaty nie mogą być osiągnięte bez współpracy armatorów w ramach konferencji, której treścią są stawki przewozowe a, w razie potrzeby, zdolności przewozowe, alokacja ładunków oraz dochody; w większości przypadków konferencje są poddane efektywnej konkurencji linii żeglugowych nienależących do konferencji, a w pewnym zakresie także usług trampowych i usług innych rodzajów transportu; ponadto, mobilność flot, która jest charakterystyczną cechą struktury podaży w transporcie morskim, poddaje konferencje naciskowi konkurencji, której co do zasady nie są w stanie wyeliminować w istotnym zakresie usług transportowych;

aby ochronić konferencje przed angażowaniem się w praktyki, które są niezgodne z art. 85 ust. 3 Traktatu, wyłączenie powinno być powiązane z pewnymi warunkami i obowiązkami;

celem tych warunków powinna być ochrona przed stosowaniem przez konferencje ograniczeń konkurencji, które nie są niezbędne do osiągnięcia celów uzasadniających wyłączenie; stąd konferencje nie mogą, w ramach tego samego szlaku, stosować stawek i warunków przewozu, które są zróżnicowane tylko w zależności od kraju pochodzenia lub miejsca przeznaczenia przewożonych towarów, powodując przez to przesunięcia w stosunkach handlowych wewnątrz Wspólnoty, będące są szkodliwe dla pewnych portów, załadowców, przewoźników lub dostawców usług pomocniczych w transporcie; ponadto, uzgodnienia co do lojalności powinny być dozwolone tylko pod warunkiem, że nie ograniczają jednostronnie wolności użytkowników, a w konsekwencji konkurencji w sektorze transportu morskiego, bez uszczerbku jednakże dla uprawnień konferencji do stosowania sankcji wobec użytkowników, którzy chcieliby obejść wymogi lojalności stanowiące ekwiwalent rabatów, obniżonych opłat przewozowych lub przyznanych im przez Konferencję prowizji; użytkownikom trzeba pozostawić wybór przedsiębiorstw, które będą im świadczyć usługi transportu śródlądowego lub usługi nabrzeżne, niebędące objęte opłatami przewozowymi lub innymi opłatami uzgodnionymi z armatorem;

wyłączenie powinno też być powiązane z pewnymi obowiązkami; w tym względzie, użytkownicy powinni móc na bieżąco zasięgać informacji o stawkach i warunkach przewozowych stosowanych przez członków konferencji, skoro w przypadku transportu śródlądowego, organizujący go przewoźnicy morscy podlegają nadal rozporządzeniu (EWG) nr 1017/68; odszkodowania przyznane przez arbitraż i zalecenia wydane przez arbitrów i zaakceptowane przez strony umów powinny być zgłaszane Komisji, aby mogła sprawdzić, czy nie zwalniają konferencji z warunków ustalonych w niniejszym rozporządzeniu i czy nie naruszają przepisów art. 85 i 86;

konsultacje między użytkownikami lub związkami użytkowników z jednej strony a konferencjami z drugiej strony okazały się zdolne do podwyższenia efektywności w transporcie morskim, a przez to do lepszego uwzględniania potrzeb użytkowników; w konsekwencji pewne praktyki ograniczające, które wynikają z takich konsultacji, powinny być wyłączone;

nie może być jednak wyłączenia, jeśli warunki zwarte w art. 85 ust. 3 nie są spełnione; Komisja musi mieć kompetencje do podjęcia odpowiednich środków w przypadku, gdy porozumienia lub praktyki uzgodnione, na skutek szczególnych okoliczności, mają skutki niezgodne z art. 85 ust. 3; z punktu widzenia roli, jaką konferencje spełniają w sektorze usług liniowych, reakcja Komisji powinna być stopniowa i proporcjonalna; Komisja powinna zatem mieć możliwość najpierw kierowania zaleceń, a potem podejmowania decyzji;

przewidziana w art. 85 ust. 3 nieważność z mocy prawa porozumień i decyzji, którym nie można było przyznać wyłączenia zgodnie z art. 85 ust. 3 z powodu ich cech dyskryminacyjnych lub innych cech, stosuje się nie do porozumień jako takich, lecz tylko do tych przepisów porozumienia, które są sprzeczne z art. 85 ust. 1, chyba że przepisy te nie mogą być oddzielone od pozostałej części porozumienia; Komisja, w przypadku wykrycia naruszenia wyłączenia grupowego, powinna zatem sprecyzować, które przepisy porozumienia są zakazane, a przez to nieważne z mocy prawa, lub podać powód, dla którego przepisy te są nierozłączną częścią porozumienia i dlaczego przez to całe porozumienie jest nieważne;

ze względu na szczególne cechy międzynarodowego transportu morskiego, trzeba wziąć pod uwagę fakt, że stosowanie niniejszego rozporządzenia do pewnych praktyk ograniczających lub nadużyć może spowodować konflikt z prawem i zasadami państw trzecich, a przez to może okazać się szkodliwe dla handlowych i przewozowych interesów Wspólnoty; w takich przypadkach Komisja powinna podjąć konsultacje lub, za zgodą Rady, negocjacje z tymi krajami, w celu zagwarantowania interesów Wspólnoty w sferze jej polityki transportu morskiego;

rozporządzenie powinno ustalić procedury, uprawnienia decyzyjne i sankcje, które są niezbędne, aby zapewnić zgodność z regułami ustanowionymi w art. 85 ust. 1 i art. 86, jak również z warunkami rządzącymi stosowaniem art. 85 ust. 3;

należy wziąć pod uwagę proceduralne przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1017/68, stosowanego w transporcie śródlądowym, które uwzględniają szczególne cechy transportu traktowanego jako całość;

ze względu na szczególne cechy transportu morskiego, jest w pierwszym rzędzie obowiązkiem samych przedsiębiorstw upewnić się, czy ich porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione odpowiadają regułom konkurencji; nie jest więc konieczne zobowiązanie do zgłaszania ich Komisji;

w pewnych okolicznościach przedsiębiorstwa mogą chcieć zwrócić się do Komisji z prośbą o stwierdzenie, czy ich porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione są zgodne z obowiązującymi przepisami; dla takich przypadków należy ustanowić uproszczoną procedurę,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

SEKCJA I

Artykuł 1

Przedmiot i zakres rozporządzenia

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) 3 (uchylona);

b) "konferencja linii żeglugowych" oznacza grupę dwóch lub więcej przewoźników eksploatujących statki, która świadczy międzynarodowe usługi liniowe przewozu ładunków na poszczególnym szlaku lub na szlakach na określonym obszarze geograficznym i która zawarła porozumienie lub uzgodnienie jakiegokolwiek rodzaju, w ramach którego działają oni na podstawie jednolitych lub wspólnych stawek przewozowych i innych uzgodnionych warunków świadczenia usług liniowych;

c) "użytkownik transportu" oznacza przedsiębiorstwo (np. załadowcę, komisanta, spedytora itp.), z zastrzeżeniem, że zawarło ono lub wyraziło wolę zawarcia porozumienia lub innego rodzaju uzgodnienia z konferencją lub linią żeglugową na przewóz towarów, albo jakikolwiek związek załadowców.

Artykuł 3

Wyłączenie porozumień między przewoźnikami, dotyczących świadczenia liniowych usług transportu morskiego

Porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione wszystkich lub części członków jednej lub więcej konferencji linii żeglugowych są niniejszym wyłączone spod zakazu określonego w art. 85 ust. 1 Traktatu, z zastrzeżeniem warunku nałożonego przez art. 4 niniejszego rozporządzenia, jeżeli mają one na celu ustalanie stawek i warunków przewozu oraz, w zależności od sytuacji, służą realizacji jednego lub więcej z następujących celów:

a) koordynacji rozkładów rejsów, dat wyjścia lub dat zawinięć;

b) określenia częstotliwości wyjść i zawinięć;

c) koordynacji lub podział wyjść i zawinięć między członkami konferencji;

d) uregulowania zdolności przewozowej oferowanej przez każdego członka;

e) podziału ładunków lub przychodów między członków.

Artykuł 4

Warunek powiązany z udzieleniem wyłączenia

Wyłączenie przewidziane w art. 3 i 6 może być przyznane, z zastrzeżeniem warunku, że porozumienie, decyzja lub praktyka uzgodniona w ramach wspólnego rynku nie spowoduje szkód dla niektórych portów, użytkowników transportu lub przewoźników poprzez stosowanie, w zakresie przewozów takich samych towarów i na obszarze obowiązywania porozumienia, decyzji lub praktyki uzgodnionej, różnych stawek i warunków przewozu w zależności od kraju pochodzenia lub przeznaczenia albo portu załadunku lub rozładunku, chyba, że takie stawki lub warunki są uzasadnione ekonomicznie.

Każde porozumienie lub każda decyzja lub, jeżeli są one podzielne, jakakolwiek część takiego porozumienia lub takiej decyzji, o ile są niezgodne z akapitem poprzednim, są nieważne z mocy prawa, zgodnie z art. 85 ust. 2 Traktatu.

Artykuł 5

Obowiązki powiązane z uzyskaniem wyłączenia

Następujące obowiązki są powiązane z uzyskaniem wyłączenia przewidzianego w art. 3:

1. Konsultacje

Konsultacje między użytkownikami transportu z jednej strony a konferencjami z drugiej strony odbywają się w celu uzyskania rozwiązań dotyczących spraw podstawowych natury ogólnej, dotyczących stawek, warunków i jakości liniowych usług transportu morskiego.

Konsultacje odbywają się na każde żądanie wyżej wymienionych stron.

2. Uzgodnienia co do lojalności

Należący do konferencji armatorzy żeglugi liniowej mają prawo do zawierania i utrzymywania uzgodnień, co do lojalności z użytkownikami transportu, których forma i warunki są przedmiotem konsultacji między konferencją a organizacjami użytkowników transportu. Te uzgodnienia co do lojalności zawierają zabezpieczenia, które określają wyraźnie prawa użytkowników transportu i członków konferencji. Uzgodnienia te są oparte na systemie umów lub na innym systemie zgodnym z prawem.

Uzgodnienia co do lojalności muszą spełniać następujące warunki:

a) Każda konferencja oferuje użytkownikom transportu system natychmiastowych rabatów lub wybór między takim systemem a systemem odroczonych rabatów:

– na podstawie systemu natychmiastowych rabatów każda ze stron jest uprawniona do wypowiedzenia uzgodnienia co do lojalności w każdym czasie bez żadnej kary i z zastrzeżeniem terminu wypowiedzenia nie dłuższym niż sześć miesięcy; termin ten jest skrócony do trzech miesięcy w przypadku, gdy stawka konferencji jest przedmiotem sporu sądowego;

– na podstawie systemu odroczonych rabatów zarówno okres lojalności, na podstawie, którego obliczany jest rabat, jak i kolejny okres lojalności, wymagany przed płatnością rabatu, nie mogą przekraczać sześciu miesięcy; termin ten jest skrócony do trzech miesięcy, gdy stawka konferencji jest przedmiotem sporu sądowego;

b) Konferencja, po konsultacjach z zainteresowanymi użytkownikami transportu, ustala:

(i) wykaz ładunków, lub jakiejkolwiek części ładunków, uzgodnionej z użytkownikami transportu, które są w szczególności wyłączone z zakresu uzgodnień co do lojalności; stuprocentowe uzgodnienia co do lojalności mogą by proponowane, ale nie mogą być jednostronnie narzucane;

(ii) wykaz okoliczności, w których użytkownicy transportu są automatycznie zwolnieni z ich obowiązku lojalności; obejmują one:

– okoliczności, w których ładunki wysyłane są z lub do portu na obszarze objętym przez konferencję, ale nie są ogłaszane i jeżeli wniosek o zwolnienie jest uzasadniony, oraz

– takie, w których oczekiwanie w porcie przekracza okres, określony dla każdego portu i dla każdego towaru lub grupy towarów w wyniku konsultacji z użytkownikami transportu bezpośrednio zainteresowanymi prawidłową obsługą portu.

Konferencja musi jednakże zostać poinformowana przez użytkownika transportu, w określonym terminie, o jego zamiarze wysłania ładunku z portu niewymienionego przez konferencję lub o wykorzystaniu statku nienależącego do konferencji w porcie obsługiwanym przez konferencję zaraz po tym, jak udało mu się ustalić na podstawie ogłoszonego rozkładu rejsów, że maksymalny okres oczekiwania zostanie przekroczony.

3. Usługi nieobjęte stawkami przewozowymi

Użytkownicy transportu są uprawnieni do wyboru przedsiębiorstw świadczących usługi żeglugi śródlądowej i usługi nabrzeżne, nieobjęte stawkami przewozowymi lub stawkami uzgodnionymi przez armatora liniowego i użytkownika transportu.

4. Dostępność taryf

Taryfy, warunki towarzyszące, regulacje i jakiekolwiek ich zmiany są udostępniane użytkownikom transportu po rozsądnych cenach lub wykładane do wglądu w biurach armatorów liniowych i ich agentów. Określają one wszystkie warunki dotyczące załadunku i rozładunku, dokładny zakres usług objętych stawkami przewozowymi w rozbiciu na transport morski transport lądowy, lub innymi opłatami nakładanymi przez armatora liniowego i przyjętą praktykę w tych sprawach.

5. Zawiadamianie Komisji o orzeczeniach arbitrażowych i zaleceniach

Orzeczenia arbitrażowe i zalecenia arbitrów zaakceptowane przez strony są zgłaszane niezwłocznie do Komisji po rozstrzygnięciu sporów dotyczących praktyk konferencji określonych w art. 4 i pkt. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 6

Wyłączenie porozumień między użytkownikami transportu i konferencjami, dotyczących korzystania z liniowych usług transportu morskiego

Porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione między użytkownikami transportu z jednej strony, i konferencjami z drugiej strony, oraz porozumienia między użytkownikami transportu, które mogą okazać się w tym celu konieczne, dotyczące stawek, warunków i jakości usług żeglugi liniowej, jeżeli są przewidziane w art. 5 ust. 1 i 2, są niniejszym wyłączone spod zakazu ustanowionego w art. 85 ust. 1 Traktatu.

Artykuł 7

Kontrolowanie wyłączonych porozumień

1. 5 Naruszenie obowiązku

Jeżeli określone osoby naruszą obowiązek, który zgodnie z art. 5 jest powiązany z wyłączeniem przewidzianym w art. 3, to Komisja może w celu doprowadzenia do zaprzestania takiego naruszenia i na mocy warunków ustanowionych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu⁽⁷⁾ przyjąć decyzję, która zabrania tym osobom stosowania praktyk lub nakazuje im wykonanie pewnych szczególnych działań bądź wycofuje przyznane im wyłączenie grupowe.

2. Skutki niezgodne z art. 85 ust. 3

a) 6 Jeżeli ze względu na szczególne okoliczności określone poniżej, porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione, kwalifikujące się do wyłączenia przewidzianego w art. 3 i 6, wywierają skutki niezgodne z warunkami ustanowionymi w art. 85 ust. 3 Traktatu, Komisja, na podstawie wniesionej skargi lub z własnej inicjatywy, zgodnie z warunkami, określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1/2003, podejmuje środki określone poniżej w lit. c). Surowość tych środków musi być proporcjonalna do powagi sytuacji.

b) Szczególne okoliczności są, między innymi, wynikiem:

(i) działań konferencji lub zmiany warunków rynkowych w danych przewozach, wynikających z braku lub z eliminacji faktycznej lub potencjalnej konkurencji, takich jak praktyki ograniczające, w wyniku których nie jest możliwa konkurencja w danych stosunkach handlowych; lub

(ii) działań konferencji uniemożliwiających rozwój techniczny lub gospodarczy lub udział użytkowników w korzyściach;

(iii) działań państw trzecich, które:

– uniemożliwiają udział innych podmiotów w przewozach,

– nakładają nieuczciwe taryfy na członków konferencji,

– narzucają porozumienia, które w inny sposób niekorzystnie wpływają na rozwój techniczny lub gospodarczy (podział ładunków, ograniczenia do określonych typów statków).

c) (i) 7 Jeżeli faktyczna lub potencjalna konkurencja nie istnieje lub może być wyeliminowana w wyniku działania państwa trzeciego, Komisja podejmuje konsultacje z właściwymi władzami danego państwa trzeciego, a następnie, jeśli będzie to konieczne, negocjacje zgodnie z dyrektywami wydanymi przez Radę, w celu naprawienia sytuacji.

Jednakże, jeśli szczególne okoliczności powodują brak lub eliminację faktycznej lub potencjalnej konkurencji, niezgodnie z art. 85 ust. 3 lit. b) Traktatu, to Komisja pozbawia korzyści z wyłączenia grupowego. Równocześnie podejmuje decyzję, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, czy przyjąć zobowiązania przedstawione przez zainteresowane przedsiębiorstwa w celu, między innymi, uzyskania dostępu do rynku przez armatorów liniowych nienależących do konferencji.

(ii) Jeżeli w wyniku szczególnych okoliczności określonych w lit. b) występują skutki inne niż określone w (i) powyżej, to Komisja stosuje jeden lub więcej ze środków określonych w ust. 1.

Artykuł 8

Skutki niezgodne z art. 86 Traktatu

2. 9

W przypadku, gdy Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego bądź osób fizycznych lub prawnych mających uzasadniony interes, stwierdzi, że w poszczególnym przypadku postępowanie konferencji korzystających z wyłączenia ustanowionego w art. 3 mimo to wywiera skutki niezgodne z art. 86 Traktatu, może pozbawić korzyści z wyłączenia grupowego i podjąć, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1/2003, wszystkie stosowne środki w celu doprowadzenia do zaprzestania naruszeń art. 86 Traktatu.

SEKCJA II

REGULAMIN

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 1986 r.

	W imieniu Rady
	G. SHAW
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 172 z 2.7.1984, str. 178; Dz.U. C 255 z 13.10.1986, str. 169.

⁽²⁾ Dz.U. C 77 z 21.3.1983, str. 13; Dz.U. C 344 z 31.12.1985, str. 31.

⁽³⁾ Dz.U. 124 z 28.11.1962, str. 2751/62.

⁽⁴⁾ Dz.U. 13 z 21.2.1962, str. 204/62.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 175 z 23.7.1968, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 121 z 17.5.1979, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 1 z 4.1.2003, str. 1.

* Z dniem 18 października 2006 r. niniejsze rozporządzenie traci moc z wyjątkiem art. 1 ust. 3 lit. b) i c), art. 3-7, art. 8 ust. 2 oraz art. 26, które są stosowane do dnia 18 października 2008 r. w odniesieniu do konferencji linii żeglugowych spełniających wymogi nin. rozporządzenia w dniu 18 października 2006 r., zgodnie z art. 1 rozporządzenia nr 1419/2006 z dnia 25 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.269.1).

1 Art. 1 ust. 1 uchylony przez art. 1 rozporządzenia nr 1419/2006 z dnia 25 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.269.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2006 r.

2 Art. 1 ust. 2 uchylony przez art. 1 rozporządzenia nr 1419/2006 z dnia 25 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.269.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2006 r.

3 Art. 1 ust. 3 lit. a) uchylona przez art. 1 rozporządzenia nr 1419/2006 z dnia 25 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.269.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2006 r.

4 Art. 2 uchylony przez art. 1 rozporządzenia nr 1419/2006 z dnia 25 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.269.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2006 r.

5 Art. 7 ust. 1 zmieniony przez art. 38 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

6 Art. 7 ust. 2 lit. a) zmieniona przez art. 38 pkt 1 lit. b) ppkt i) rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

7 Art. 7 ust. 2 lit. c) ppkt i) zmieniony przez art. 38 pkt 1 lit. b) ppkt ii) rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

8 Art. 8 ust. 1 skreślony przez art. 38 pkt 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

9 Art. 8 ust. 2 zmieniony przez art. 38 pkt 2 lit. b) rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

10 Art. 8 ust. 3 skreślony przez art. 38 pkt 2 lit. c) rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

11 Art. 9 uchylony przez art. 1 rozporządzenia nr 1419/2006 z dnia 25 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.269.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2006 r.

12 Art. 10 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

13 Art. 11 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

14 Art. 12 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

15 Art. 13 uchylony przez art. 1 rozporządzenia nr 1419/2006 z dnia 25 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.269.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2006 r.

16 Art. 14 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

17 Art. 15 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

18 Art. 16 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

19 Art. 17 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

20 Art. 18 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

21 Art. 19 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

22 Art. 20 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

23 Art. 21 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

24 Art. 22 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

25 Art. 23 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

26 Art. 24 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

27 Art. 25 uchylony przez art. 38 pkt 4 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

28 Art. 26 zmieniony przez art. 38 pkt 5 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.

29 Art. 26a uchylony przez art. 1 rozporządzenia nr 1419/2006 z dnia 25 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.269.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2006 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.