Rozporządzenie 609/1999 ustanawiające szczegółowe zasady przyznawania pomocy producentom chmielu

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1999.75.20

Akt utracił moc
Wersja od: 20 marca 1999 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 609/1999
z dnia 19 marca 1999 r.
ustanawiające szczegółowe zasady przyznawania pomocy producentom chmielu

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską;

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1696/71 z dnia 26 lipca 1971 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku chmielu(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1554/97(2), w szczególności jego art. 13 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1098/98 z dnia 25 maja 1998 r. wprowadzające tymczasowe środki specjalne dla chmielu(3), w szczególności jego art. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1350/72 z dnia 28 czerwca 1972 r. w sprawie zasad przyznawania pomocy producentom chmielu(4), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1136/98(5), zostało kilkakrotnie zmienione w istotny sposób; ze względu na potrzebę wprowadzenia dalszych zmian, należy je dla jasności gruntownie przebudować;

artykuł 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1037/72 z dnia 18 maja 1972 r. ustanawiającego ogólne zasady przyznawania i finansowania pomocy dla producentów chmielu(6), zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1604/91(7), przewiduje wprowadzenie przez Państwa Członkowskie systemu deklaracji i rejestracji obszarów uprawy; w celu zapewnienia zgodności systemów w poszczególnych Państwach Członkowskich należy określić szczegółowe dane, które należy umieszczać w deklaracjach producentów;

rozporządzenie (WE) nr 1098/98 przewiduje przyznawanie dopłat wyrównawczych za lata 1998-2002 w odniesieniu do obszarów, na których stosowane jest tymczasowe odłogowanie i/lub wykarczowanie; obszary te powinny zatem podlegać deklaracji na równi z obszarami uprawy;

obszary uprawy muszą być deklarowane nie później niż 31 maja roku zbiorów; stanowi to problem w Zjednoczonym Królestwie z powodu rozwoju metod produkcji, dzięki którym rośliny rozmnażane poprzez sadzonki mogą dawać zbiory w tym samym roku w którym zostały posadzone; ich uprawa kończy się w czerwcu a nie w maju; zbiory chmielu rozmnożonego tą metodą dotyczą tylko niewielkiego procentu całkowitego obszaru pod uprawę chmielu w Zjednoczonym Królestwie; należy jednak dopilnować, by nie doszło do dyskryminacji producentów stosujących tę metodę i tracących w ten sposób pomoc; w tym celu, należy przyjąć przepis o derogacji dotyczącej Zjednoczonego Królestwa i ustalającej termin deklarowania obszarów na dzień 30 czerwca roku zbiorów;

metody określania obszarów upraw chmielu mogą różnić się w poszczególnych regionach; należy zatem zdefiniować pojęcie "obszaru uprawy" na szczeblu Wspólnoty w celu zapewnienia, że obszary, dla których wypłacana jest pomoc dla produkcji, będą obliczane w ten sam sposób;

należy zwiększyć ostrożność przy stosowaniu pestycydów, a plantatorzy powinni mieć możliwość spryskiwania zewnętrznych rzędów ich upraw chmielu do środka plantacji w celu ochrony innych upraw; należy przewidzieć dodatkowy pas ziemi wzdłuż każdej strony uprawy chmielu; uprawa chmielu jest łatwiejsza, jeśli dwa pasy ziemi znajdujące się na końcach rzędów chmielu i niezbędne do manewrowania maszynami rolniczymi wynoszą osiem metrów, gdyż maszyny używane obecnie są dłuższe i wymagają szerszej przestrzeni manewrowej;

pomoc powinna być wypłacana tylko na szyszki chmielowe, a nie na całe młode rośliny hodowane w szkółkach;

płatności pomocy powinny podlegać spełnieniu warunków zapewniających, że zostaną nimi objęci tylko producenci, którzy właściwie hodowali i zbierali chmiel;

efektywny system zapewniający, że pomoc jest przyznana w sposób uzasadniony i że nie dochodzi do podwójnych płatności powinien zostać wprowadzony według wytycznych systemu przewidzianego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3508/92 z dnia 27 listopada 1992 r. ustanawiającego zintegrowany system zarządzania i kontroli dla niektórych programów pomocowych Wspólnoty(8), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 820/97(9) i w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3887/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli dla niektórych wspólnotowych systemów pomocy(10), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1678/98(11); należy przeprowadzać kontrole na miejscu na dostatecznie dużej próbie wniosków;

Komisja musi znać nazwy i adresy organów odpowiedzialnych za rejestrację obszarów i środki podejmowane przez Państwa Członkowskie w ramach stosowania systemu pomocy producentom chmielu;

w niektórych przypadkach pomoc może być przyznawana bezpośrednio uznanym grupom producentów i ich stowarzyszeniom; w takich przypadkach należy przyjąć przepis o informowaniu Komisji o sposobie zarządzania pomocą lub o tym, w jaki sposób korzysta się z pomocy dla osiągnięcia różnych celów uznanych grup producentów;

w ramach nowej wspólnej organizacji rynku chmielu dzień 31 grudnia jest najbardziej odpowiednim terminem dostarczania przez Państwa Członkowskie informacji dotyczących zarządzania pomocą przez grupy producentów;

konieczne jest zapewnienie poprawności deklaracji obszaru; należy przyjąć przepisy zapobiegające nieprawidłowościom i nadużyciom oraz nakładające, za dopuszczenie się ich, nieuchronne kary w zależności od wagi nieprawidłowości;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Chmielu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1
1.
Do 31 maja, a w Zjednoczonym Królestwie do 30 czerwca, roku zbiorów, producenci chmielu składają deklaracje co do obszarów uprawy oraz obszarów objętych specjalnymi środkami tymczasowego odłogowania i/lub wykarczowania zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1098/98.
2.
Deklaracje te zawierają co najmniej:

a) nazwisko i adres deklarującego;

b) dla każdej odmiany lub uprawy doświadczalnej:

i) obszary uprawy lub obszary objęte specjalnymi środkami odłogowania lub wykarczowania;

ii) adnotację katastralną dotyczącą tego obszaru lub adnotację pochodzącą ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 3887/92; jeśli takie wyciągi nie istnieją dla danego obszaru, równoważną identyfikację urzędową i, w razie potrzeby, dodatkowe szczegóły umożliwiające jednoznaczne określenie lokalizacji odmiany lub uprawy doświadczalnej;

c) nazwę uznanej grupy producentów, jeśli deklarujący jest członkiem takiej grupy dla celów produkcji chmielu.

3.
Przez "obszar uprawy" rozumie się:

a) bez uszczerbku dla przepisów lit. b) - działkę ograniczoną linią łączącą zewnętrzne podpórki żerdzi; jeśli na linii tej znajdują się sadzonki chmielu, z każdej strony danego obszaru dodaje się dodatkowy pas o szerokości odpowiadającej średniej szerokości alei wewnątrz tej działki; dodatkowy pas nie może być częścią drogi publicznej;

b) dwa pasy ziemi na końcach rzędów chmielu niezbędne do manewrowania maszynami rolniczymi, pod warunkiem że szerokość żadnego z nich nie przekracza ośmiu metrów i że nie są one częścią drogi publicznej.

Artykuł  2
1.
Wnioski o przyznanie pomocy i, w Państwach Członkowskich, które decydują się na zastosowanie środków tymczasowego odłogowania, wnioski o przyznanie dopłat wyrównawczych zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1098/98, składają indywidualni producenci lub, w ich imieniu, grupy producentów w terminie wyznaczonym przez Państwo Członkowskie i nie później niż 31 października roku zbiorów. W przypadku trwałego wykarczowania wnioski o dopłatę wyrównawczą składa się nie później niż 31 października pierwszego roku stosowania systemu.
2.
Pomoc przyznaje się wyłącznie na obszary zarejestrowane, określone w art. 1 ust. 3 lit. a), które dla danych zbiorów:

a) były uprawiane z zachowaniem jednolitej gęstości co najmniej 1.500 sadzonek na hektar w przypadku zastosowania podwójnego sznurka/drutu lub 2.000 sadzonek na hektar w przypadku zastosowania pojedynczego sznurka/drutu;

b) zostały zadeklarowane zgodnie z art. 1;

c) były poddane normalnym zabiegom uprawy i zbiorów; z wyłączeniem młodych sadzonek chmielu uprawianych głównie jako produkty szkółkarskie.

Dopłatę wyrównawczą przyznaje się wyłącznie na obszary zarejestrowane, które:

a) zostały zadeklarowane zgodnie z art. 1 z tytułu danych zbiorów;

b) były uprawiane w 1997 r. i na których zastosowano specjalne środki odłogowania i/lub wykarczowania.

Artykuł  3
1.
Wnioski o przyznanie pomocy lub dopłaty wyrównawczej zawierają co najmniej informacje wymienione w art. 1 ust. 2 w odniesieniu do obszarów, których wniosek dotyczy i, w przypadku obszarów wymienionych w art. 2 ust. 2 akapit pierwszy, oświadczenie, że uprawy z obszarów, których wniosek dotyczy zostały zebrane.
2.
Państwa Członkowskie mogą postanowić, że wnioski o przyznanie pomocy lub dopłaty wyrównawczej mogą zawierać duplikat deklaracji zgodnej z art. 1 wraz z załączonym oświadczeniem, że uprawy z obszarów, których wniosek dotyczy zostały zebrane.
Artykuł  4

Przeprowadza się kontrolę administracyjną i kontrolę na miejscu w celu sprawdzenia, czy spełnione są warunki przyznania pomocy i dopłaty wyrównawczej.

Kontrola administracyjna polega również na porównaniu działek zadeklarowanych pod uprawę chmielu z bazą danych przewidzianą w art. 2 rozporządzenia (EWG) nr 3508/92.

Kontrole na miejscu przeprowadzane są po analizie ryzyka i obejmują dostatecznie dużą próbkę deklaracji i wniosków wynoszącą co najmniej 5 % deklaracji obszarów i 5 % wniosków o przyznanie pomocy lub dopłaty wyrównawczej.

Artykuł  5
1.
Każde Państwo Członkowskie notyfikuje Komisji nazwy i adresy organów wyznaczonych zgodnie z art. 13 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (EWG) nr 1696/71 oraz środki podjęte zmierzające do zapewnienia stosowania systemu pomocy i dopłaty wyrównawczej dla producentów chmielu.
2.
Co roku Państwa Członkowskie przesyłają Komisji wszystkie informacje dotyczące uznanych grup producentów działających na ich terytorium, obejmujące sposoby zarządzania przez grupy wypłacaną im pomocą i dopłatą wyrównawczą oraz, w odpowiednich przypadkach, szczegóły dotyczące środków podjętych zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (EWG) nr 1696/71. Informacje te przekazuje się 31 grudnia roku następującego po roku zbiorów, którego wypłaty dotyczą.
Artykuł  6
1.
Jeśli stwierdzono, że określony obszar jest większy od deklarowanego, pomoc lub dopłatę wyrównawczą oblicza się na podstawie obszaru deklarowanego.
2.
Jeśli stwierdzono, że obszar deklarowany jest większy od określonego obszaru, pomoc lub dopłatę wyrównawczą oblicza się na podstawie obszaru określonego podczas inspekcji. Jednakże, z wyjątkiem przypadków działania siły wyż szej, określony obszar zmniejsza się o dwukrotność różnicy między tym obszarem a obszarem deklarowanym, jeśli różnica ta wynosi więcej niż 3 % lub dwa hektary, i jest najwyżej równa 20 % określonego obszaru.

Jeśli różnica ta wynosi więcej niż 20 % określonego obszaru, nie przyznaje się pomocy ani dopłaty wyrównawczej.

Nie stosuje się redukcji, jeśli producenci mogą dowieść, że w swych deklaracjach poprawnie wykorzystali informacje zaakceptowane przez właściwe władze.

3.
W przypadku niepoprawnych deklaracji wynikających z poważnego zaniedbania, dany producent nie kwalifikuje się do uzyskania pomocy lub dopłaty wyrównawczej z tytułu danych zbiorów.

W przypadku niepoprawnych deklaracji poczynionych umyślnie, dany producent nie kwalifikuje się do uzyskania pomocy lub dopłaty wyrównawczej z tytułu danych zbiorów i zbiorów następnych.

Artykuł  7

Stosuje się następujące przepisy rozporządzenia (EWG) nr 3887/92 z uwzględnieniem istniejących różnic:

a) art. 6 ust.3 akapit drugi, w przypadku wykrycia znaczących nieprawidłowości w regionie lub części regionu;

b) art. 8 ust. 1 akapit pierwszy, w przypadku spóźnionego złożenia deklaracji obszaru i/lub wniosków o pomoc lub dopłatę wyrównawczą;

c) art. 11, w odniesieniu do przypadków działania siły wyższej;

d) art. 12, w odniesieniu do sprawozdań z inspekcji;

e) art. 13, w odniesieniu do przypadków, w których nie można przeprowadzić kontroli na miejscu;

f) art. 14, w odniesieniu do nieprawidłowych płatności.

Artykuł  8

Rozporządzenie (EWG) nr 1350/72 traci moc.

Odniesienia do rozporządzenia uchylonego należy rozumieć jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 1999 r.

W imieniu Komisji
Franz FISCHLER
Członek Komisji

______

(1) Dz.U. L 175 z 4.8.1971, str. 1.

(2) Dz.U. L 208 z 2.8.1997, str. 1.

(3) Dz.U. L 157 z 30.5.1998, str. 7.

(4) Dz.U. L 148 z 30.6.1972, str. 11.

(5) Dz.U. L 157 z 30.5.1998, str. 104.

(6) Dz.U. L 118 z 20.5.1972, str. 19.

(7) Dz.U. L 149 z 14.6.1991, str. 13.

(8) Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 1.

(9) Dz.U. L 117 z 7.5.1997, str. 1.

(10) Dz.U. L 391 z 31.12.1992, str. 36.

(11) Dz.U. L 212 z 30.7.1998, str. 23.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.