Rozporządzenie 2670/81 ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1981.262.14

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2002 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (EWG) NR 2670/81

z dnia 14 września 1981 r.

ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę

.................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1785/81 z dnia 30 czerwca 1981 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru⁽¹⁾, w szczególności jego art. 26 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

art. 26 rozporządzenia (EWG) 1785/81 przewiduje, że cukier C, który nie jest przenoszony na następny rok gospodarczy, zgodnie z art. 27 tego rozporządzenia, oraz izoglukoza C muszą być wywożone w stanie naturalnym bez zwrotów kosztów lub opłat przed dniem 1 stycznia następującym po zakończeniu omawianego roku gospodarczego; jeżeli część lub cała ilość zostanie sprzedana na rynku wewnętrznym lub jeżeli nie zostanie wywieziona przed ustaloną datą, zostanie nałożona opłata na odnośne ilości, która zostanie ustalona zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 41 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81; szczegółowe zasady regulujące tę kwestię zostały przyjęte w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2645/70 z dnia 28 grudnia 1970 r. w sprawie przepisów dotyczących cukru wyprodukowanego ponad maksymalną kwotę⁽²⁾, ostatnio zmienionym rozporządzeniem (EWG) nr 1367/78⁽³⁾, oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 1700/80 z dnia 30 czerwca 1980 r. ustalającym szczegółowe zasady stosowania kwot dla produkcji izoglukozy w okresie od dnia 1 lipca 1980 r. do dnia 30 czerwca 1981 r.⁽⁴⁾; rozporządzenie (EWG) nr 2645/70 było już kilkakrotnie zmieniane i dalsze zmiany są konieczne ze względu na podstawowe przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1785/81 dotyczące cukru i izoglukozy, które są słodzikami i dla których istnieje jednolity rynek; dlatego też dla jasności należy przyjąć nowe rozporządzenie obejmujące szczegółowe zasady dotyczące cukru C i izoglukozy C;

z przyczyn administracyjnych należy określić, że do celów art. 26 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81 ilość cukru C lub izoglukozy C, w odniesieniu do których producent nie dostarczył dowodu wywozu we właściwym czasie przed określonym terminem, jest uważana za sprzedaną na rynku wewnętrznym; z tych samych powodów dokumenty używane do dostarczenia tego dowodu powinny być dokumentami używanymi do wywozu, zgodnie z wymogami rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2630/81 z dnia 10 września 1981 r. ustanawiającego specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru⁽⁵⁾ oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3183/80 z dnia 3 grudnia 1980 r. ustalającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zezwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym wyznaczeniu refundacji dla produktów rolnych⁽⁶⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2646/81⁽⁷⁾;

przy ustaleniu opłaty nakładanej w przypadku sprzedaży na rynku wewnętrznym, istotne jest umieszczenie cukru C lub izoglukozy C, które nie zostały wywiezione, na takim samym poziomie jak cukier lub izoglukoza przywożone z państw nieczłonkowskich; w tym celu należy tak ustalić opłatę, aby z jednej strony uwzględniona została najwyższa opłata przywozowa dla cukru lub zmiennego elementu, określonego w art. 16 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81 dla izoglukozy, który był stosowany w pewnym okresie i z drugiej strony kwota stawki ryczałtowej ustalonej na podstawie kosztów sprzedaży cukru przywożonego z państw nieczłonkowskich. Ten określony okres obejmuje rok gospodarczy, w którym dany cukier lub dana izoglukoza zostały wyprodukowane i następujące po tym roku gospodarczym sześć miesięcy;

towary dostarczone do miejsc przeznaczenia, określone w art. 5 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2730/79 z dnia 29 listopada 1979 r. ustalającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu dopłat eksportowych do produktów rolnych⁽⁸⁾, ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 2646/81, nie będą uważane za towary podlegające wywozowi;

producentowi należy zezwolić na wywóz cukru lub izoglukozy, które nie zostały przez niego wyprodukowane; konieczne jest, aby w tym przypadku zapewnić płatność kwoty stawki ryczałtowej, która może być uznana we wszystkich przypadkach za rekompensatę każdej korzyści narastającej z takiej substytucji;

konieczne jest zapewnienie pewnych środków w przypadkach gdy działanie siły wyższej uniemożliwia wywóz cukru C i izoglukozy C; uzasadnione jest, aby środki te stosowane były z mocą wsteczną, tak aby kilka przypadków tego rodzaju, które wystąpiły w przeszłości, można było rozwiązać z korzyścią dla zainteresowanych, kiedy w szczególności należna opłata nie będzie wymagana, gdy wywóz odnośnego produktu z wymienionego powodu nie nastąpił;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1 ¹

1. 2 Produkty określone w art. 26 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81 uznaje się za wywiezione, jeżeli:

a) bez uszczerbku dla innych przepisów niniejszego rozporządzenia dowód określony w art. 2 jest w posiadaniu właściwej agencji Państwa Członkowskiego produkcji, bez względu na to, z którego z Państw Członkowskich cukier C, izoglukoza C lub syrop inulinowy C zostały wywiezione;

b) dane zgłoszenie wywozowe zostaje przyjęte przez Państwo Członkowskie wywozu przed dniem 1 stycznia następującego po zakończeniu roku gospodarczego, w którym cukier C, izoglukoza C lub syrop inulinowy C zostały wyprodukowane;

c) cukier C, izoglukoza C, syrop inulinowy C lub odpowiadająca im ilość w rozumieniu art. 2 ust. 3 opuściła wspólnotowy obszar celny nie później niż 60 dni od dnia 1 stycznia określonego w lit. b);

d) ³ produkt został wywieziony bez refundacji lub opłat wyrównawczych jako cukier biały lub cukier surowy, który nie został poddany denaturacji, lub w postaci syropów uzyskanych przed cukrem w formie stałej i objętych kodami CN 1702 60 95 i 1702 90 99, takich jak izoglukoza w stanie naturalnym lub syrop inulinowy w stanie naturalnym.

Poza przypadkami działania siły wyższej, jeżeli którykolwiek z warunków przewidzianych w akapicie pierwszym nie zostanie spełniony, dane ilości cukru C, izoglukozy C lub syropu inulinowego C uważa się za zbyte na rynku wewnętrznym.

W przypadkach działania siły wyższej właściwa agencja Państwa Członkowskiego, na którego terytorium cukier C, izoglukoza C lub syrop inulinowy C zostały wyprodukowane, podejmuje decyzję w sprawie niezbędnych środków na podstawie okoliczności powoływanych przez zainteresowaną stronę.

W przypadku gdy cukier C, izoglukoza C lub syrop inulinowy C są wywożone z terytorium Państwa Członkowskiego innego niż to, w którym zostały wyprodukowane, środki te są podejmowane po otrzymaniu, w odpowiednim przypadku, opinii właściwych władz tego Państwa Członkowskiego.

1a. 4 W okresie wskazanym w art. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001⁽⁹⁾, nie uchybiając przepisom ust. 1 lit. a), b) i d), w przypadku gdy cukier C jest przywożony na Wyspy Kanaryjskie lub na Maderę w postaci cukru białego objętego kodem CN 1701 lub na Azory w postaci cukru nierafinowanego objętego kodem CN 1701 12 10 w systemie zwolnień z należności przywozowych przewidzianych w art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1453/2001⁽¹⁰⁾, lub art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1454/2001⁽¹¹⁾, jest uważany za wywożony do państwa trzeciego w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 i pochodzący z tego państwa trzeciego do celów stosowania wymienionego systemu.

2.[] Ilości cukru wywożone w postaci syropów, określone na podstawie ust. 1 lit. d) akapit pierwszy, należy ustalać na podstawie zawartości w nich cukru ekstraktywnego, stwierdzanej zgodnie z przepisami art. 1 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia (EWG) nr 1443/82.

Nie można powoływać się na przepisy art. 34 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3665/87⁽¹²⁾; w odniesieniu do stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  2

1. 5 Dowód, że warunki określone w art. 1 ust. 1 zostały spełnione przez danego producenta, przedkładany jest właściwym władzom Państwa Członkowskiego, na którego terytorium cukier C, izoglukoza C lub syrop inulinowy C zostały wyprodukowane przed dniem 1 kwietnia po zakończeniu roku gospodarczego, w którym zostały wyprodukowane.

Jednakże w szczególnych wypadkach właściwa agencja danego Państwa Członkowskiego może zezwolić na dłuższy termin.

2. 6 Dowód taki zostaje dostarczony przez okazanie:

a) ⁷ zezwolenia na wywóz wystawionego producentowi na podstawie art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2630/81 przez właściwy organ Państw Członkowskiego, określony w ust. 1. Jednakże w przypadku ust. 3 akapit drugi dowód ten zastępuje się równoważnym dowodem, jaki zostanie ustalony przez to samo Państwo Członkowskie;

b) ⁸ dokumentów, określonych w art. 30 i 31 rozporządzenia (EWG) nr 3183/80, wymaganych dla zwolnienia zabezpieczenia;

c) oświadczenie producenta stwierdzające, że cukier C, izoglukoza C lub syrop inulinowy C zostały przez niego wyprodukowane;

d) ⁹ oraz w przypadku określonym w ust. 3, jeżeli usunięcie z magazynu ma miejsce:

– przed przyjęciem zgłoszenia wywozowego, określonego w art. 1 ust. 1 lit. b), dowód dodatkowy ustalony przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym składowanie miało miejsce,

lub

– po przyjęciu zgłoszenia wywozowego, określonego w art. 1 ust. 1 lit. b), dowód w rozumieniu art. 31 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 3183/80, ustanowiony przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym składowanie miało miejsce.

Dodatkowy dowód musi w obu przypadkach potwierdzać usunięcie z magazynu przedmiotowego produktu lub ilości odpowiadającej zamianie w rozumieniu ust. 3.

Do celów wywozu dany producent może jednak zastąpić cukier C innym cukrem białym w jego naturalnym stanie, objętym kodom CN 1701, lub izoglukozę C inną izoglukozą o takiej samej zawartości fruktozy, wytworzoną przez innego producenta posiadającego siedzibę na obszarze tego samego Państwa Członkowskiego.

W tym przypadku producent dokonujący substytucji musi zapłacić w odniesieniu do cukru 1,25 ECU za 100 kilogramów, a w odniesieniu do izoglukozy 1,25 ECU za 100 kilogramów suchej masy.

W przypadku cukru C przerób syropów lub cukru nierafinowanego na cukier biały zlecony w celu późniejszego wywozu nie będzie uważany za substytucję w rozumieniu poprzedniego akapitu.

3. 10 W przypadku gdy cukier C, izoglukoza C lub syrop inulinowy C wyprodukowane przez producenta składowane są w celu ich wywiezienia w silosie, magazynie lub zbiorniku znajdującym się w miejscu położonym poza fabryką producenta, w Państwie Członkowskim produkcji lub innym Państwie Członkowskim, w którym składowane są inne cukry, izoglukozy lub syropy inulinowe przez innych producentów lub przez danego producenta, bez możliwości dokonania ich rozróżnienia, wszystkie cukry, izoglukozy lub syropy inulinowe w ten sposób składowane muszą zostać poddane kontroli administracyjnej zapewniającej gwarancje równoważne do kontroli celnej, do momentu przyjęcia zgłoszenia wywozowego określonego w art. 1 ust. 1 lit. b), i podlegają kontroli celnej od momentu wymienionego przyjęcia. W tym wypadku ilość cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego wyprodukowana we Wspólnocie, odpowiadająca danej ilości cukru C, izoglukozy C lub syropu inulinowego C, która ma być składowana w tym samym silosie, magazynie lub zbiorniku do momentu ich wydania ze składu, otrzymuje pozwolenie na wywóz w zastępstwie cukru C, izoglukozy C lub syropu inulinowego C spoza obszaru celnego Wspólnoty.

W przypadku gdy cukier biały C objęty kodem CN 1701 99 10 przygotowywany jest w celu wywozu w opakowaniach bezpośrednich, o zawartości produktu netto nieprzekraczającej 1 kg i znajduje się w przesyłce zawierającej inne produkty żywnościowe, które mają być wywiezione w imieniu przedsiębiorstwa, które wyprodukowało cukier C przez uznaną organizację charytatywną, można uznać to za zastąpienie w rozumieniu ust. 2.

Artykuł  3

1. 11 Zainteresowane Państwo Członkowskie nakłada na ilości, które w rozumieniu art. 1 ust. 1 zostały zbyte na rynku wewnętrznym, opłatę na cukier C za 100 kg odpowiednio cukru białego lub surowego, na izoglukozę C za 100 kg suchej masy i na syrop insulinowy C za 100 kg suchej masy wyrażonej w ekwiwalencie cukru lub izoglukozy, równe sumie:

– najwyższej opłaty przywozowej stosowanej w odniesieniu do danego produktu w ciągu okresu obejmującego rok gospodarczy, w trakcie którego dany cukier C, izoglukoza C lub syrop inulinowy C zostały wyprodukowane i sześć miesięcy od tego roku gospodarczego

oraz

– 1,21 ECU.

2. 12 Zainteresowane Państwo Członkowskie przed 1 maja następującym po 1 stycznia, określonym w art. 1 ust. 1 lit. b), informuje producentów, na których spoczywa obowiązek zapłaty kwoty określonej w ust. 1, o łącznej kwocie do zapłaty.

Taka łączna kwota wpłacana jest przez danych producentów przed dniem 20 maja tego samego roku.

3. 13 Jednakże gdy właściwa agencja na mocy art. 2 ust. 1 akapit drugi przedłużyła termin na okazanie dowodu, dni 1 maja i 20 maja określone w ust. 2 zastępuje się datami, które zostaną określone przez właściwą agencję na podstawie dopuszczalnego przedłużenia terminu.

4. 14 W przypadku ilości cukru C, izoglukozy C lub syropu inulinowego C, które przed wywozem zostały zniszczone lub uszkodzone bez możliwości naprawienia strat, w okolicznościach uznanych przez właściwą agencję zainteresowanego Państwa Członkowskiego za przypadek działania siły wyższej, dana kwota określona w ust. 1 nie jest pobierana.

Artykuł  4 ¹⁵

1. Zainteresowane Państwo Członkowskie powiadamia przed 15 kwietnia następującym po 1 stycznia określonym w art. 1 ust. 1 lit. b) producentów, na których spoczywa obowiązek zapłaty kwoty określonej w art. 2 ust. 2 akapit drugi, o łącznej kwocie do zapłaty.

2. Łączna kwota wpłacana jest przez danych producentów przed dniem 1 maja tego samego roku.

Artykuł  5

Rozporządzenie (EWG) nr 2645/70 traci moc.

Jest ono jednakże nadal stosowane dla roku gospodarczego cukru 1980/81 w odniesieniu do cukru wyprodukowanego w nadmiarze, przekraczającego maksymalną kwotę.

Artykuł  6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 3 ust. 4 stosuje się z mocą od dnia 1 lipca 1979 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 września 1981 r.

	W imieniu Komisji
	Poul DALSAGER
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 177 z 1.7.1981, str. 4.

⁽²⁾ Dz.U. L 283 z 29.12.1970, str. 48.

⁽³⁾ Dz.U. L 166 z 23.6.1978, str. 24.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 166 z 1.7.1980, str. 90.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 258 z 11.9.1981, str. 16.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 338 z 13.12.1980, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 259 z 12.9.1981, str. 10.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 317 z 12.12.1979, str. 1.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 178 z 30.6.2001, str. 1.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 198 z 21.7.2001, str. 26.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 198 z 21.7.2001, str. 45.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 351 z 14.12.1987, str. 1.

¹ Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 3892/88 z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 1988 r.

² Art. 1 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 158/96 z dnia 30 stycznia 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.24.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 1996 r.

³ Art. 1 ust. 1 lit. d) zmieniona przez art. 2 ust. 3 rozporządzenia nr 1148/98 z dnia 2 czerwca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.159.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1998 r.

⁴ Art. 1 ust. 1a dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 95/2002 z dnia 18 stycznia 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.17.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2002 r.

⁵ Art. 2 ust. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 3892/88 z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 1988 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia nr 158/96 z dnia 30 stycznia 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.24.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 1996 r.

⁶ Art. 2 ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1760/84 z dnia 22 czerwca 1984 r. (Dz.U.UE.L.84.165.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 1984 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2561/85 z dnia 11 września 1985 r. (Dz.U.UE.L.85.244.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 września 1985 r.

- zmieniony przez art. 7 pkt 2 rozporządzenia nr 1714/88 z dnia 13 czerwca 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.152.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1988 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 3559/91 z dnia 6 grudnia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.336.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1991 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) i c) rozporządzenia nr 158/96 z dnia 30 stycznia 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.24.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 1996 r.

⁷ Art 2 ust. 2 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 56/91 z dnia 9 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.7.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 stycznia 1991 r.

⁸ Art. 2 ust. 2 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 3892/88 z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 1988 r.

⁹ Art.2 ust. 2 lit.d) dodana przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 3892/88 z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 1988 r.

¹⁰ Art. 2 ust. 3:

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 3892/88 z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 1988 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 56/91 z dnia 9 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.7.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 stycznia 1991 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia nr 158/96 z dnia 30 stycznia 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.24.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 1996 r.

¹¹ Art. 3 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia nr 158/96 z dnia 30 stycznia 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.24.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 1996 r.

¹² Art. 3 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 3892/88 z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 1988 r.

¹³ Art. 3 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 3892/88 z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 1988 r.

¹⁴ Art. 3 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia nr 158/96 z dnia 30 stycznia 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.24.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 1996 r.

¹⁵ Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 3892/88 z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 1988 r.