Dyrektywa 2008/128/WE ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Wersja skodyfikowana)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2009.6.20

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 2011 r.

DYREKTYWA KOMISJI 2008/128/WE

z dnia 22 grudnia 2008 r.

ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych

(Wersja skodyfikowana)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE L z dnia 10 stycznia 2009 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dodatków do środków spożywczych dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi⁽¹⁾, w szczególności jej art. 3 ust. 3 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Komisji 95/45/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych⁽²⁾ została kilkakrotnie znacząco zmieniona⁽³⁾. Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna zostać ujednolicona.

(2) Należy ustanowić kryteria czystości dla wszystkich barwników wymienionych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 94/36/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie barwników używanych w środkach spożywczych⁽⁴⁾.

(3) Należy uwzględnić specyfikacje i techniki analityczne dla barwników określone w Kodeksie żywnościowym sporządzonym przez Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Substancji dodatkowych do żywności (JECFA).

(4) Substancje dodatkowe do żywności, otrzymywane metodami produkcji lub z materiałów wyjściowych znacznie różniących się od tych poddanych ocenie Naukowego Komitetu ds. Żywności lub też różniących się od tych wymienionych w niniejszej dyrektywie, powinny zostać przedłożone do oceny bezpieczeństwa przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ze szczególnym uwzględnieniem kryteriów czystości.

(5) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.

(6) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań Państw Członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku II, część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 2008 r.

	W imieniu Komisji
	José Manuel BARROSO
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 27.

⁽²⁾ Dz.U. L 226 z 22.9.1995, str. 1.

⁽³⁾ Zob. załącznik II, część A.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 13.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK I 1

A. SPECYFIKACJA OGÓLNA DLA LAKÓW GLINOWYCH BARWNIKÓW

Definicja:	Laki glinowe wytwarzane są poprzez reakcję barwników odpowiadających kryteriom czystości wymienionym we właściwej specyfikacji monograficznej z tlenkiem glinu w środowisku wodnym. Tlenek glinu jest to zazwyczaj świeżo przygotowywany niesuszony materiał wytworzony poprzez reakcję siarczanu lub chlorku glinu z węglanem lub wodorowęglanem sodu lub wapnia lub amoniakiem. Po wytworzeniu się laki, produkt jest filtrowany, przemywany wodą i suszony. W produkcie gotowym może także występować tlenek glinu, który nie wszedł w reakcję.
Substancje nierozpuszczalne w HCl	Nie więcej niż 0,5 %
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % (w warunkach neutralnych)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Stosuje się określone kryteria czystości dla odpowiednich barwników.

B. SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA CZYSTOŚCI

E 100 KURKUMINA
Nazwy synonimowe	CI Żółcień naturalna 3, Żółcień kurkumowa, Diferoil metanu
Definicja	Kurkuminę otrzymuje się poprzez ekstrakcję rozpuszczalnikową kurkumy tzn. zmielonych kłączy naturalnych odmian Curcuma longa L. W celu otrzymania skoncentrowanej kurkuminy w proszku, ekstrakt oczyszcza się poprzez krystalizację. Produkt zawiera głównie kurkuminy; tzn. barwnik zasadniczy (l,7-bis(4-hydroksy-3-metoksyfenylo)hepta-1,6-dien-3,5-dion) i jego dwie pochodne dezmetoksy w zróżnicowanych proporcjach. Mogą być obecne niewielkie ilości olejków i żywic naturalnie występujących w kurkumie.
	Do ekstrakcji można używać jedynie następujących rozpuszczalników: octan etylu, aceton, dwutlenekwęgla, dichlorometan, n-butanol, metanol, etanol, heksan.
Klasa	Dicynamoilometanowe
Nr wg Colour Index	75300
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	207-280-5
Nazwy chemiczne	I. 1,7-bis(4-hydroksy-3-metoksyfenylo)hepta-1,6-dien-3,5-dion
	II. 1-(4-Hydroksyfenylo)-7-(4-hydroksy-3-metoksy-fenylo-)hepta-1,6-dien-3,5-dion
	III. 1,7-bis(4-hydroksyfenylo)hepta-1,6-dien-3,5-dion
Wzór chemiczny	I. C₂₁H₂₀O₆
	II. C₂₀H₁₈O₅
	III. C₁₉H₁₆O₄
Masa cząsteczkowa	I. 368,39 II. 338,39 III. 308,39
Analiza	Zawiera nie mniej niż 90 % substancji barwiących ogółem
	E_{1 cm}^{1 %} 1 607 przy około 426 nm w etanolu
Opis	Pomarańczowo-żółty krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w etanolu przy około 426 nm
B. Zakres temperatur topnienia	179–182 °C
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Octan etylu		) ) } Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo ) lub łącznie ) )
	Aceton
	n-butanol
	Metanol
	Etanol
	Heksan
	Dichlorometan:nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 101 (i) RYBOFLAWINA
Nazwy synonimowe	Laktoflawina
Klasa	Izoalloksazyn
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	201-507-1
Nazwy chemiczne	7,8-Dimetylo-10-(D-rybo-2,3,4,5-tetrahydroksypentylo)benzo(g)pterydyno-2,4(3H,10H)-dion
	7,8-dimetylo-10-(1 '-D-rybitylo)izoalloksazyn
Wzór chemiczny	C₁₇H₂₀N₄O₆
Masa cząsteczkowa	376,37
Analiza	Zawiera nie mniej niż 98 % w bezwodnej masie
	E_{1 cm}^1% 328 przy około 444 nm w roztworze wodnym
Opis	Krystaliczny proszek o słabym zapachu i barwie żółtej do pomarańczowo-żółtej
Identyfikacja
A. Spektrometria	Stosunek A₃₇₅/A₂₆₇ pomiędzy 0,31 i 0,33			)
				} w roztworze wodnym
	Stosunek A₄₄₄/A₂₆₇ pomiędzy 0,36 i 0,39			)
	Maksimum w wodzie dla około 444 nm
B. Skręcalność właściwa	[α]D²⁰ pomiędzy – 115^o i – 140^o w 0,05 N roztworze wodorotlenku sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu	Nie więcej niż 1,5 % po suszeniu w temp. 105 °C przez 4 godz.
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,1 %
Pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 100 mg/kg (w przeliczeniu na anilinę)
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 101 (ii) RYBOFLAWINY-5′ -FOSFORAN
Nazwy synonimowe	Ryboflawiny-5’-fosforan soduRyboflawiny-5’-fosforan sodu
Definicja	Niniejsze specyfikacje odnoszą się do ryboflawiny-5’-fosforanu łącznie z niewielkimi ilościami wolnej ryboflawiny oraz difosforanu ryboflawiny.
Klasa	Izoalloksazyn
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	204-988-6
Nazwy chemiczne	Monosodowy fosforan
	(2R,3R,4S)-5-(3')10'-dihydro-7',8'-dimetylo-2',4'-diokso-10'-benzo[Y]pterydy-nylo)-2,3,4-trihydroksypentylu;
	Monosodowa sól 5′ -monofosforanowego estru ryboflawiny
Wzór chemiczny	Dla formy diwodzianu: C₁₇H₂₀N₄NaO₉P2H₂O
	Dla formy bezwodnej: C₁₇H₂₀N₄NaO₉P
Masa cząsteczkowa	541,36
Analiza	CZawiera nie mniej niż 95 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na C₁₇H₂₀N₄NaO₉P2H₂O
	E_{1 cm}^{1 %} 250 przy około 375 nm w roztworze wodnym
Opis	Higroskopijny krystaliczny proszek, o słabym zapachu i gorzkim smaku i barwie żółtej do pomarańczowej
Identyfikacja
A. Spektrometria	Stosunek A₃₇₅/A₂₆₇pomiędzy 0,30 i 0,34				)
					} w roztworze wodnym
	Stosunek A₄₄₄/A₂₆₇ pomiędzy 0,36 i 0,39				)
	Maksimum w wodzie przy około 444 nm
B. Skręcalność właściwa	[α]D₂₀ pomiędzy + 38° i + 42° w 5 molowym roztworze HCl
Czystość
Ubytek po suszeniu	Nie więcej niż 8 % (100 °C, 5 godz. w próżni nad P₂O₅) dla postaci diwodzianu
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 25 %
Fosforan nieorganiczny	Nie więcej niż 1,0 % (liczone jako PO₄ w bezwodnej masie)
Dodatkowe substancje barwiące	Ryboflawina (wolna): Nie więcej niż 6 %
	Difosforan ryboflawiny: Nie więcej niż 6 %
Pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 70 mg/kg (w przeliczeniu na anilinę)
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 102 TARTRAZYNA
Nazwy synonimowe	CI Żółcień spożywcza 4
Definicja	Tartrazyna zawiera głównie trisodowy 5-hydroksy-1-(4-sulfonianofenylo)-4-(4-sulfoniaofenylazo)-H-pirazolo-3-karboksylan i dodatkowe substancje barwiące łącznie z chlorkiem sodowym i/lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.
	Tartrazynę jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.
Klasa	Monoazowe
Nr wg Colour Index	19140
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych s	217-699-5
Nazwy chemiczne	5-hydroksy-1-(4-sulfonofenylo)-4-(4-sulfonofenylazo)-H-pirazolo-3-karboksylan trisodowy
Wzór chemiczny	C₁₆H₉N₄Na₃O₉S₂
Masa cząsteczkowa	534,37
Analiza	Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową
	E_1ºcm^{1 %} 530 przy około 426 nm w roztworze wodnym
Opis	Jasnopomarańczowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 426 nm
B. Żółty roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 1,0 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:	) ) ) ) ) }Łącznie nie więcej niż 0,5 % ) ) ) ) )
Kwas 4-hydrazynobenzeno sulfonowy
Kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy
Kwas 5-okso-1-(4-sulfofenylo)-2-pirazolino-3-karbok-sylowy
4,4′ -diazoaminodi(kwas benzeno sulfonowy)
Kwas tetrahydroksybursztynowy
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 104 ŻÓŁCIEŃ CHINOLINOWA
Nazwy synonimowe	CI Żółcień spożywcza 13
Definicja	Żółcień chinolinową otrzymuje się poprzez sulfonowanie 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu. Żółcień chinolinowa zawiera głównie sole sodowe mieszaniny disulfonianów (głównie), monosulfonianów i trisulfonianów powyższego związku i dodatkowe substancje barwiące oraz chlorek sodowy i/lub siarczan sodu jako główne składniki niebarwne.
	Żółcień chinolinową jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.
Klasa	Chinoftalon
Nr wg Colour Index	47005
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	305-897-5
Nazwa chemiczna	disodowe sole disulfonianów 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu (główny składnik)
Wzór chemiczny	C₁₈H₉N Na₂O₈S₂ (główny składnik)
Masa cząsteczkowa	477,38 (główny składnik)
Analiza	Zawiera nie mniej niż 70 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową
	Żółcień chinolinowa ma następujący skład:
	w stosunku do wszystkich obecnych substancji barwiących:
	— nie mniej niż 80 % 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dion-disulfonianów disodowych
	— nie więcej niż 15 % 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dion-monosulfonianów sodu
	— nie więcej niż 7,0 % 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dion-trisulfonianów trisodowych
	E_1ºcm^{1 %} 865 (główny składnik) przy około 411 nm w wodnym roztworze kwasu octowego
Opis	Żółty proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodnym roztworze kwasu octowego o pH 5 przy około 411 nm
B. Żółty roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 4,0 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
2-metylochinolina	) ) ) } Łącznie nie więcej niż 0,5 % ) ) )
Kwas 2-metylochinolino-sulfonowy
Kwas ftalowy
2,6-dimetylo chinolina
Kwas 2,6-dimetylo chinolino sulfonowy
2’-(2-chinolilo)indan-1,3-dion	Nie więcej niż 4 mg/kg
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 10 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 110 ŻÓŁCIEŃ POMARAŃCZOWA FCF
Nazwy synonimowe	CI Żółcień spożywcza 3, Żółcień pomarańczowa S
Definicja	Żółcień pomarańczowa FCF zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfonianofeny-lazo) naftaleno-6-sulfonianu disodowego i dodatkowe substancje barwiące łącznie z chlorkiem sodu i/lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.
	Żółcień pomarańczowa FCF jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapniowa i potasowa.
Klasa	Monoazowe
Numer wg Colour Index	15985
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	220-491-7
Nazwy chemiczne	2-Hydroksy-1-(4-sulfonianofenylazo) naftaleno-6-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny	C₁₆H₁₀N₂Na₂O₇S₂
Masa cząsteczkowa	452,37
Analiza	Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.
	E_1ºcm^{1 %} 55 przy około 485 nm w roztworze wodnym o pH 7
Opis	Pomarańczowo-czerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 485 nm dla pH 7
B. Pomarańczowy roztwór wodny
Czystość
Substancja nierozpuszczalna w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 5,0 %
1-(fenylazo)-2-naftol (Sudan I)	Nie więcej niż 0,5 mg/kg
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy	) ) ) ) ) ) } Łącznie nie więcej niż 0,5 % ) ) ) ) )
kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy
kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy
kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy
4,4′ -diazoaminodi(kwas benzenosulfonowy)
6,6′ -oksydi(kwas naftaleno-2-sulfonowy)
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
E 120 KOSZENILA, KWAS KARMINOWY, KARMINY
Definicja	Karminy i kwas karminowy otrzymuje się z ekstraktów wodnych, wodno-alkoholowych lub alkoholowych z Koszenili, składającej się z suszonych odwłoków samic owadów Dactylopius coccus Costa.
	Głównym składnikiem barwiącym jest kwas karminowy.
	Laki glinowe kwasu karminowego (karminy) otrzymuje się z glinu i kwasu karminowego obecnych w stosunku molowym 1:2.
	W produktach handlowych składnik barwiący występuje razem z kationami amonu, wapnia, potasu lub sodu pojedynczo lub łącznie, a kationy te mogą być również obecne w nadmiarze.
	Produkty handlowe mogą również zawierać substancje białkowe pochodzące od owadów źródłowych, mogą też zawierać wolne karminiany lub niewielkie po-zostałości niezwiązanych kationów glinu.
Klasa	Antrachinon
Nr wg Colour Index	75470
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	Koszenila: 215-680-6; kwas karminowy: 215-023-3; karminy: 215-724-4
Nazwy chemiczne	Kwas 7-β -D-glukopiranozylo-3,5,6,8-tetrahydroksy-1-metylo-9,10-dioksoantra-ceno-2-karboksylowy (kwas karminowy); karmin jest uwodnionym chelatem glinu tego kwasu
Wzór chemiczny	C₂₂H₂₀O₁₃ (kwas karminowy)
Masa cząsteczkowa	492,39 (kwas karminowy)
Analiza	Zawiera nie mniej niż 2,0 % kwasu karminowego w ekstrakcie zawierającym kwas karminowy; nie mniejsza niż 50 % kwasu karminowego w chelatach.
Opis	Czerwone do ciemnoczerwonego, kruche ciało stałe lub proszek. Ekstrakt kosze-nili jest zazwyczaj ciemnoczerwoną cieczą, może być też wysuszony na proszek.
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w wodnym roztworze amoniaku przy około 518 nm
	Maksimum w rozcieńczonym roztworze kwasu chlorowodorowegoprzy około 494 nm dla kwasu karminowego
Czystość
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 122 AZORUBINA, KARMOIZYNA
Nazwy synonimowe	CI Czerwień spożywcza 3
Definicja	Azorubina zawiera głównie disodowy 4-hydroksy-3-(4-sulfoniano-1-naftylazo) naftaleno-1-sulfonianu i dodatkowe substancje barwiące oraz chlorek sodowy i/lub siarczan sodu jako główne składniki niebarwne.
	Azorubinę jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.
Klasa	Monoazowe
Nr wg Colour Index	14720
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	222-657-4
Nazwa chemiczna	Disodowy 4-hydroksy-3-(4-sulfoniano-1-naftylazo) naftaleno-1-sulfonian
Wzór chemiczny	C20H12N2Na2O7S2
Masa cząsteczkowa	502,44
Analiza	Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową
	E_{1 cm}^{1 %} 510 przy około 516 nm w roztworze wodnym
Opis	Proszek lub granulki o barwie czerwonej do rdzawo-czerwonej
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 516 nm
B. Czerwony roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 2,0 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy	) )
	} Łącznie nie więcej niż 0,5 %
Kwas 4-hydroksynaftaleno-1-sulfonowy	) )
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 123 AMARANT
Nazwy synonimowe	CI Czerwień spożywcza 9
Definicja	Amarant zawiera głównie trisodowy 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo) naftaleno-3,6-disulfonian i dodatkowe substancje barwiące oraz chlorek sodowy i/lub siarczan sodu jako główne składniki niebarwne.
	Amarant jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.
Klasa	Monoazowe
Nr wg Colour Index	16185
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	213-022-2
Nazwa chemiczna	Trisodowy 2-hydroksy-1-(4-sulfonato-1-naftylazo) naftaleno-3,6-disulfonian
Wzór chemiczny	C₂₀H₁₁N₂Na₃O₁₀S₃
Masa cząsteczkowa	604,48
Analiza	Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.
	E_{1 cm}^{1 %} 440 przy około 520 nm w roztworze wodnym.
Opis	Czerwono-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 520 nm
B. Czerwony roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 3,0 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy	) ) ) ) } Łącznie nie więcej niż 0,5 % ) ) ) ) )
Kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy
Kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy
Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy
Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-6-trisulfonowy
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 124 PĄS 4R, CZERWIEŃ KOSZENILOWA A
Nazwy synonimowe	CI Czerwień koszenilowa7, Nowa Kokcyna
Definicja	Pąs 4R zawiera głównie trisodowy 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo) naftaleno-6,8-disulfonian i dodatkowe substancje barwiące oraz chlorek sodowy i/lub siarczan sodu jako główne składniki niebarwne.
	Pąs 4R jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.
Klasa	Monoazowe
Nr wg Colour Index	16255
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	220-036-2
Nazwa chemiczna	Trisodowy 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo) naftaleno-6,8-disulfonian
Wzór chemiczny	C₂₀H₁₁N₂Na₃O₁₀S₃
Masa cząsteczkowa	604,48
Analiza	Zawiera nie mniej niż 80 % substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową
	E_{1 cm}^{1 %} 430 przy około 505 nm w roztworze wodnym
Opis	Czerwonawy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 505 nm
B. Czerwony roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 1,0 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy	) ) ) ) } Łącznie nie więcej niż 0,5 % ) ) ) ) )
Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy
Kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy
Kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy
Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-6-trisulfonowy
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 127 ERYTROZYNA
Nazwy synonimowe	CI Czerwień spożywcza14
Definicja	Erytrozyna zawiera głównie – monowodzian 2-(2,4,5,7-tetrajodo-3-oksydo-6-oksoksanteno-9-ylo) benzoesanu diodowego i dodatkowe substancje barwiące łącznie z wodą chlorkiem sodu i/lub siarczanem sodu jako głównymi składni-kami niebarwnymi.
	Erytrozyna jest opisana opi jako sól sodowa. Dozwolone są również sole: wapniowa i potasowa.
Klasa	Ksantenowe
Nr wg Colour Index	45430
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	240-474-8
Nazwa chemiczna	monowodzian 2-(2,4,5,7-tetrajodo-3-oksydo-6-oksoksanteno9-ylo) benzoesanu disodowego
Wzór chemiczny	C₂₀H₆I₄Na₂O₅.H₂O
Masa cząsteczkowa	897,88
Analiza	Zawiera nie mniej niż 87 % substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na bezwodną sól sodową
	E_{1 cm}¹ ^% 1 100 przy około 526 nm w roztworze wodnym o pH 7
Opis	Czerwony proszek lub granulki.
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 526 nm i pH7
B. Czerwony roztwór wodny
Czystość
Nieorganiczne jodki w przeliczeniu na jodek sodu	Nie więcej niż 0,1 %
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące (z wyjątkiem fluoresceiny)	Nie więcej niż 4,0 %
Fluoresceina	Nie więcej niż 20 mg/kg
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Trijodorezorcynol	Nie więcej niż 0,2 %
Kwas 2-(2,4-dihydroksy-3,5-dijodobenzoilo) benzoesowy	Nie więcej niż 0,2 %
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Z roztworu o pH od 7 do 8, nie więcej niż 0,2 %
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
Laki glinowe	Metoda dla substancji nierozpuszczalnych w kwasie chlorowodorowym nie znajduje zastosowania. Ten parametr zastąpiono wymaganiami odnośnie substancji nierozpuszczalnych w wodorotlenku sodu, których nie może być więcej niż 0,5 %, tylko dla tego barwnika
E 128 CZERWIEŃ 2G
Nazwy synonimowe	CI Czerwień spożywcza 10, Azogeranina
Definicja	Czerwień 2G zawiera głównie 8-acetamido-1-hydroksy-2-fenylazonaftaleno-3,6-disulfonian diodowy i dodatkowe substancje barwiące oraz chlorek sodowy i/lub siarczan sodu jako główne składniki niebarwne.
	Czerwień 2G jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole: wapniowa i potasowa.
Klasa	Monoazowe
Nr wg Colour Index	18050
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	223-098-9
Nazwa chemiczna	Disodium 8-acetamido-1-hydroksy-2-fenylazo-naftaleno-3,6-disulfonian disodowy
Wzór chemiczny	C₁₈H₁₃N₃Na₂O₈S₂
Masa cząsteczkowa	509,43
Analiza	Zawiera nie mniej niż 80 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową
	E_{1 cm}^{1 %} 620 przy około 532 nm w roztworze wodnym
Opis	Czerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 532 nm
B. Czerwony roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 2,0 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 5-acetamido-4-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy	) ) }Łącznie nie więcej niż 0,5 %
Kwas 5-amino-4-hydroksy-naftaleno-2,7-disulfonowy	) )
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 129 CZERWIEŃ ALLURA AC
Nazwy Synonimowe	CI Czerwień Spożywcza 17
Definicja	Czerwień Allura AC zawiera głównie 2-hydroksy-1-(2-metoksy-5-metylo-4-sulfo-nianofenylazo) naftaleno-6-sulfonian diodowy i dodatkowe substancje barwiące łącznie z chlorkiem sodu i/lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.
	Czerwień Allura AC jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole: wapniowa i potasowa.
Klasa	Monoazowe
Nr wg Colour Index	16035
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	247-368-0
Nazwa chemiczna	2-hydroksy-1-(2-metoksy-5-metylo-4-sulfonianofenylazo) naftaleno-6-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny	C₁₈H₁₄N₂Na₂O₈S₂
Masa cząsteczkowa	496,42
Analiza	Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową
	E_{1 cm}^{1 %} 540 przy około 504 nm w roztworze wodnym o pH 7
Opis	Ciemnoczerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 504 nm
B. Czerwony roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 3,0 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Sól sodowa kwasu 6-hydroksy-2-naftaleno-sulfo-nowego,	Nie więcej niż 0,3 %
Kwas 4-amino-5-metoksy-2-metylobenezeno sulfonowy	Nie więcej niż 0,2 %
Sól disodowa 6,6-oksybis (2-naftalenosulfonowego kwasu) diodowa	Nie więcej niż 1,0 %
Niesulfonowane pierwszorzę-dowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2 %
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 131 BŁĘKIT PATENTOWY V
Nazwy synonimowe	CI Ford Błękit spożywczy 5
Definicja	Błękit patentowy V zawiera głównie wapniowy lub sodowy związek [4-(α-(4-dietyloaminofenylo)-5-hydroksy-2,4-disulfofenylo-metylideno) 2,5-cyckloheksa-dien-1-yliden] dietyloamoniowego wodorotlenku soli inertnej i dodatkowe substancje barwiące łącznie z chlorkiem sodu i/lub siarczanem sodu i/lub siarczanem wapnia jako głównymi składnikami niebarwnymi.
	Dozwolona jest również sól potasu
Klasa	Triarylometanowe
Nr wg Colour Index	42051
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	222-573-8
Nazwy chemiczne	Wapniowy lub sodowy związek [4-(α-(4-dietyloaminofenylo)-5-hydroksy-2,4-disulfofenylo-metylideno) 2,5-cykloheksadien-1-yliden] dietyloamoniowego wodorotlenku soli wewnętrznej
Wzór chemiczny	Związek wapniowy: C₂₇H₃₁N₂O₇S₂Ca_½
	Związek sodowy: C₂₇H₃₁N₂O₇S₂Na
Masa cząsteczkowa	Związek wapniowy: 579,72
	Związek sodowy: 582,67
Analiza	Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową
	E_{1 cm}^{1 %} 2 000 przy około 638 nm w roztworze wodnym o pH 5
Opis	Ciemnoniebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy 638 nm i pH 5
B. Niebieski roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 2,0 %
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
3-hydroksy benzaldehyd	) ) } Ogółem nie więcej niż 0,5 % ) ) )
Kwas 3-hydroksy benzoesowy
Kwas 3-hydroksy-4-sulfo-benzoesowy
Kwas Ν,Ν-dietyloamino benzenosulfonowy
Leukozwiązek	Nie więcej niż 4,0 %
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Z roztworu o pH 5 nie więcej niż 0,2 %
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 132 INDYGOTYNA, INDYGOKARMINA
Nazwy synonimowe	CI Błękit spożywczy 1
Definicja	Indygotyna zawiera głównie mieszaninę 3,3′ diokso-2,2′ -bi-indolylideno-5,5′ -disulfonianu disodowego, i 3,3′ -diokso-2,2′ -bi-indolylideno-5,7′ -disulfonianu disodowego i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/lub siarczanu sodu jako głównymih składnikami niebarwnymi.
	Indygotyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole: wapniowa i potasowa.
Klasa	Indygoidowe
Nr wg Colour Index	73015
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	212-728-8
Nazwy chemiczne	3,3′ -diokso-2,2′ -bi-indolylideno-5,5′ -disulfonian disodowy
Wzór chemiczny	C₁₆H₈N₂Na₂O₈S₂
Masa cząsteczkowa	466,36
Analiza	Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową;
	3,3′ -diokso-2,2′ -bi-indolylideno-5,7′ -disulfonian disodowy: nie więcej niż 18 %
	E_{1 cm}^{1 %} 480 przy około 610 nm w roztworze wodnym
Opis	Ciemnoniebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 610 nm
B. Niebieski roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Oprócz 3,3′ -diokso-2,2′ -bi-indolylideno-5,7′ -disulfonianu disodowego: nie więcej niż 1,0 %
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas izatyno-5-sulfonowy	) } Ogółem nie więcej niż 0,5 % )
Kwas 5-sulfoantranilowy
Kwas antranilowy
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 133 BŁĘKIT BRYLANTOWY FCF
Nazwy synonimowe	CI Błękit spożywczy 2
Definicja	Błękit brylantowy FCF zawiera głównie α-(4-(N-etylo-3-sulfonobenzylamino) fenylo)-α-(4-N-etylo-3-sulfonobenzylamino) cykloheksa-2,5-dienylideno) tolueno-2-sulfonian disodowy oraz jego izomery i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.
	Błękit brylantowy FCF jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole: wapniowa i potasowa.
Klasa	Triarylometanowe
Nr wg Colour Index	42090
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	223-339-8
Nazwy chemiczne	α-(4-(N-etylo-3-sulfonianobenzylamino) fenylo)-α-(4-N-etylo-3-sulfonianobenzy-lamino) cykloheksa-2,5-dienylideno) tolueno-2-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny	C₃₇H₃₄N₂Na₂O₉S₃
Masa cząsteczkowa	792,84
Analiza	Zawiera nie mniej niż 85 % , substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową
	E_{1 cm}^{1 %} 1 630 przy około 630 nm w roztworze wodnym
Opis	Czerwonawo-niebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 630 nm
B. Niebieski roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 6,0 %
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
Suma kwasów 2-, 3-i 4-formylobenzeno sulfonowych	Nie więcej niż 1,5 %
Kwas 3-((etylo)(4-sulfofenylo) amino) metylobenzeno sulfonowy	Nie więcej niż 0,3 %
Leukozwiązek	Nie więcej niż 5,0 %
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % przy pH 7
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 140 (i) CHLOROFILE
Nazwy synonimowe	CI Zieleń naturalna 3, Chlorofil magnezowy, Feofityna magnezowa
Definicja	Chlorofile są otrzymywane w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. Podczas poekstrakcyjnego usuwania rozpuszczalnika, naturalnie obecny magnez koordynacyjny, może być częściowo lub całkowicie usunięty z chlorofili i utworzyć odpowiednio feofityny. Głównymi składnikami barwiącymi są feofityny i chlorofile magnezowe. Produkt otrzymany w wyniku ekstrakcji, z którego usunięto rozpuszczalnik, zawiera zarówno inne pigmenty, takie jak karotenoidy jak też olejki, tłuszcze i woski pochodzące z surowca. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan.
Klasa	Porfiryny
Nr wg Colour Index	75810
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	Chlorofile: 215-800-7, chlorofil a: 207-536-6, chlorofil b: 208-272-4
Nazwy chemiczne	Głównymi składnikami barwiącymi są:
	Fityl (13²R,17S,18S)-3)-(8-etylo-13²-metoksykarbonylo-2,7,12,18-tetrametylo-13′ -okso-3-winylo-13¹-13²-17,18-tetrahydrocyklopenta [at]-porfiryno-17-ylo) propionian, (feofityna a), lub jako kompleks magnezowy (chlorofil a)
	Fityl (13²R,l7S,18S)-3-(8-etylo-7-formylo-13²-metoksykarbonylo-2,12,18-trime-tylo-13′ -okso-3-winylo-13′ -13²-17,18-tetrahydrocyklopenta [at]-porfiryno-17-ylo)propionian, (feofityna b), lub jako kompleks magnezowy (chlorofil b)
Wzór chemiczny	Chlorofil a (kompleks magnezowy): C₅₅H₇₂MgN₄O₅
	Chlorofil a: C₅₅H₇₄N₄O₅
	Chlorofil b (kompleks magnezowy): C₅₅H₇₀MgN₄O₆
	Chlorofil b: C₅₅H₇₂N₄O₆
Masa cząsteczkowa	Chlorofil a (kompleks magnezowy): 893,51
	Chlorofil a: 871,22
	Chlorofil b (kompleks magnezowy): 907,49
	Chlorofil b: 885,20
Analiza	Zawartość chlorofili i ich kompleksów magnezowych ogółem wynosi nie mniej niż 10 %
	E_{1 cm}^{1 %} 700 przy około 409 nm w chloroformie
Opis	Ciało stałe woskowe o barwie od oliwkowo-zielonej do ciemnozielonej w zależności od zawartości magnezu koordynacyjnego
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w chloroformie przy około 409 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Aceton	) ) } Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie ) ) )
	Keton metyloetylowy
	Metanol
	Etanol
	Propan-2-ol
	Heksan
	Dichlorometan: Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 140 (ii) CHLOROFILINY
Nazwy synonimowe	CI Zieleń naturalna 5, Chlorofilina sodowa, Chlorofilina potasowa
Definicja	Sole zasadowe chlorofilin są otrzymywane w wyniku zmydlenia ekstraktów naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. W wyniku zmydlania zostają usunięte grupy estrowe metylowe i fitolowych i mogą ulec częściowemu rozszczepieniu pierścienie cyklopentenylowe. Grupy kwasowe ulegają neutralizacji tworząc sole potasowe i/lub sodowe.
	Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan.
Klasa	Porfiryny
Nr wg Colour Index	75815
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	287-483-3
Nazwy chemiczne	Głównymi składnikami barwiącymi w formach kwasowych są:
	— 3-(10-karboksylato-4-etylo-1,3,5,8-tetrametylo-9-okso-2-winyloforbin-7-ylo) propionian (chlorofilina a)
	i
	— 3-(10-karboksylato-4-etylo-3-formylo-1,5,8-trimetylo-9-okso-2-winyloforbin-7-ylo)propionian (chloroflina b)
	W zależności od stopnia hydrolizy, pierścień cyklopentenylowy może zostać rozszczepiony prowadząc do utworzenia trzeciej funkcji karboksylowej.
	Mogą również występować kompleksy magnezowe.
Wzór chemiczny	Chlorofilina a (forma kwasowa): C₃₄H₃₄N₄O₅
	Chlorofilina b (forma kwasowa): C₃₄H₃₂N₄O₆
Masa cząsteczkowa	Chlorofilina a: 578,68
	Chlorofilina b: 592,66
	Każda z ww. wartości może ulec powiększeniu o 18 daltonów w przypadku rozszczepienia pierścienia cyklopentenylowego
Analiza	zawartość chlorofilin ogółem wynosi nie mniej niż 95 % próbki wysuszonej w temp. około 100 °C przez 1 godzinę.
	E_{1 cm}^{1 %} 700 przy około 405 nm w roztworze wodnym o pH 9
	E_{1 cm}^{1 %} 140 przy około 653 nm w roztworze wodnym o pH 9
Opis	Proszek ciemnozielony do niebiesko-czarnego
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w wodnym buforze fosforanowym o pH 9 przy około 405 nm i przy około 653 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Aceton	) ) }Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie ) ) )
	Keton metyloetylowy
	Metanol
	Etanol
	Propan-2-ol
	Heksan
	Dichlorometan: Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 141 (i) KOMPLEKSY MIEDZIOWE CHROLOFILI
Nazwy synonimowe	CI Naturalna zieleń 3, Chlorofil miedziowy, Feofityna miedziowa
Definicja	Chlorofile miedziowe są otrzymywane w wyniku dodatku soli miedzi do substancji otrzymanej przez ekstrakcję rozpuszczalnikami naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. Produkt, z którego został usunięty rozpuszczalnik zawiera zarówno inne pigmenty, takie jak karotenoidy jak również tłuszcze i woski pochodzące z surowca. Głównymi składnikami barwiącymi są feofityny miedziowe. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan.
Klasa	Porfiryny
Nr wg Colour Index	75815
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	Chlorofil miedziowy a: 239-830-5; chlorofil miedziowy b: 246-020-5
Nazwy chemiczne	[Fityl (13²R,17S,18S)-3-(8-etylo-13²-metoksykarbonylo-2,7,12,18-tetrametylo-13′ -okso-3-winylo-13¹-13²-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryno-17-ylo)propionian] miedzi (II) (Chlorofil miedziowy a)
	[Fityl (13²R,17S,18S)-3-(8-etylo-7-formylo-13²-metoksykarbonylo-2,12,18-trimetylo-13′ -okso-3-winylo-13¹-13²-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryno-17-ylo)propionian] miedzi (II) (chlorofil miedziowy b)
Wzór chemiczny	Chlorofil miedziowy a: C₅₅H₇₂Cu N₄O₅
	chlorofil miedziowy b: C₅₅H₇₀Cu N₄O₆
Masa cząsteczkowa	Chlorofil miedziowy a: 932,75
	chlorofil miedziowy b: 946,73
Analiza	zawartość chlorofili miedziowych ogółem wynosi nie mniej niż 10 %.
	E_{1 cm}^{1 %} 540 przy około 422 nm w chloroformie
	E_{1 cm}^{1 %} 300 przy około 652 nm w chloroformie
Opis	Ciało stałe woskowe o barwie od niebiesko-zielonej do ciemnozielonej w zależności od surowca
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w chloroformie przy około 422 nm i przy około 652 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Aceton	) ) } Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie ) ) )
	keton metyloetylowy
	Metanol
	Etanol
	Propan-2-ol
	Heksan
	Dichlorometan: Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Jony miedziowe	Nie więcej niż 200 mg/kg
miedź ogółem	Nie więcej niż 8,0 % feofityn miedziowych ogółem
E 141 (ii) KOMPLEKSY MIEDZIOWE CHLOROFILIN
Nazwy synonimowe	Chlorofilina miedziowo-sodowa, Chlorofilina miedziowo-potasowa, CI Naturalna zieleń 5
Definicja	Sole zasadowe chlorofilin miedziowych są otrzymywane w wyniku dodatku miedzi do produktu otrzymanego poprzez zmydlanie ekstraktów z naturalnych odmian surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. W wyniku zmydlania zostają usunięte grupy estrowe metylowe fitolowe i mogą ulec częściowemu rozszczepieniu pierścienie cyklopentenylowe. Po dodaniu miedzi do oczyszczonych chlorofilin, grupy kwasowe ulegają neutralizacji tworząc sole potasowe i/lub sodowe.
	Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan.
Klasa	Porfiryny
Nr Colour Index	75815
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Nazwy chemiczne	Głównymi związkami [składnikami-′ colouring principle′ wszędzie tłumaczone jest jako ′ składnik barwiący′ ] barwiącymi w formie kwaśnej są:
	3-(10-Karboksylano-4-etylo-1,3,5,8-tetrametylo-9-okso-2-winyloforbin-7-ylo)pro-pionianu, kompleksmiedziowy (chlorofilina miedziowa a)
	3-(10-Karboksylano-4-etylo-3-formylo-1,5,8-trimetylo-9-okso-2-winyloforbin-7-ylo) propionian, kompleks miedziowy (chlorofilina miedziowa b)
Wzór chemiczny	Chlorofilina miedziowa a (forma kwasowa): C₃₄H₃₂Cu N₄O₅
	Chlorofilina miedziowa b (forma kwasowa): C₃₄H₃₀Cu N₄O₆
Masa cząsteczkowa	Chlorofilina miedziowa a: 640,20
	Chlorofilina miedziowa b: 654,18
	Każda z ww. wartości może ulec powiększeniu o 18 daltonów w przypadku rozszczepienia pierścienia cyklopentenylowego.

Analiza	zawartość chlorofilin miedziowych ogółem wynosi nie mniej niż 95 % próbki wysuszonej w temp. 100 °C przez 1 h.
	E_{1 cm}^{1 %} 565 przy około 405 nm w wodnym roztworze o pH 7,5
	E_{1 cm}^{1 %} 145 dla około 630 nm w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5
Opis	Proszek ciemnozielony do niebiesko-czarnego
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5 przy około 405 nm i przy 630 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Aceton					) ) } Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie ) ) )
	Keton metylo-etylowy
	Metanol
	Etanol
	Propan-2-ol
	Heksan
	Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Jony miedziowe	Nie więcej niż 200 mg/kg
miedź ogółem	Nie więcej niż 8,0 % chlorofilin miedziowych ogółem
E 142 ZIELEŃ S
Nazwy synonimowe	CI Zieleń spożywcza 4, Zieleń brylantowa BS
Definicja	Zieleń S zawiera głównie N-[4-(dimetyloamino)fenylo] 2-hydroksy-3,6-disulfo-1-naftalenylo)metyleno]-2,5-cykloheksadien-1-ylideno]-N-metylometanoaminian sodu i dodatkowe substancje barwiące łącznie z chlorkiem sodu i/lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.
	Zieleń S jest opisana jako sól sodową. Dozwolone są również sole: wapniowa i potasowa.
Klasa	Triarylometanowe
Nr wg Colour Index	44090
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	221-409-2
Nazwy chemiczne	N-[4-[[4-(dimetyloamino)fenylo](2-hydroksy-3,6-disulfo-1-naftalenylo)-mety-leno]2,5-cykloheksadien-1-ylideno-N-metylometanoaminian sodu;
	5-[4-dimetyloamino-α-(4-dimetylominocykloheksa-2,5-dienylodeno) benzylo]-6-hydroksy-7-sulfoniano-naftaleno-2-sulfonian sodu (alternatywna nazwa name).
Wzór chemiczny	C₂₇H₂₅N₂NaO₇S₂
Masa cząsteczkowa	576,63
Analiza	Zawiera nie mniej niż 80 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową
	E_{1 cm}^{1 %} 1 720 przy około 632 nm w roztworze wodnym
Opis	Ciemnozielony lub ciemnoniebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 632 nm
B. Niebieski lub zielony roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 1,0 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Alkohol 4,4′ -bis(dimetyloa-mino)-benzhydrylowy	Nie więcej niż 0,1 %
4,4′ -bis(dimethylamino)-benzophenone	Nie więcej niż 0,1 %
Kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy	Nie więcej niż 0,2 %
Leukozwiązek	Nie więcej niż 5,0 %
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 150a KARMEL
Definicja	Karmel jest otrzymywany przez kontrolowaną obróbkę cieplną węglowodanów (dostępnych w sprzedaży spożywczych produktów o właściwościach słodzących posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy i/lub ich polimerów, np. syropy glukozowe, sacharoza, i/lub syropy inwertowane i dekstroza). W celu ułatwienia karmelizacji mogą być zastosowane kwasy, zasady i sole, z wyjątkiem związków amonu i siarczynów
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	232-435-9
Opis	Ciecz lub ciało stałe o barwie ciemnobrązowej do czarnej
Czystość
Barwniki związane przez celulozę DEAE	Nie więcej niż 50 %
Barwniki związane przez fosforylocelulozę	Nie więcej niż 50 %
Intensywność barwy⁽¹⁾	0,01-0,12
Azot ogółem	Nie więcej niż 0,1 %
Siarka ogółem	Nie więcej niż 0,2 %
Arsen	Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 25 mg/kg
E 150b KARMEL SIARCZYNOWY
Definicja	Karmel siarczynowy jest otrzymywany w wyniku kontrolowanej obróbki cieplnej węglowodanów (dostępne w sprzedaży spożywcze produkty o właściwościach słodzących, posiadające wartość odżywczą, które są monomerami glukozy i fruktozy i/lub ich polimerów, np. syropy glukozowe, sacharoza, i/lub syropy inwertowane, i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności związków siarczynowych (kwas siarkawy, siarczyn potasu, wodorosiarczyn potasu, siarczyn sodu oraz wodorosiarczyn sodu); nie używa się związków amonu.
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	232-435-9
Opis	Ciecz lub ciało stałe o barwie ciemnobrązowej do czarnej
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE	Więcej niż 50 %
Intensywność barwy⁽¹⁾	0,05-0,13
Azot ogółem	Nie więcej niż 0,3 %⁽²⁾
Dwutlenek siarki	Nie więcej niż 0,2 %⁽²⁾
Siarka ogółem	0,3-3,5 %⁽²⁾
Siarka związana przez celulozę DEAE	Więcej niż 40 %
Stosunek absorbancji barwnika związanego przez celulozę DEAE	19–34
Stosunek absorbancji	Większy niż 50
(A 280/560)
Arsen	Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 25 mg/kg
E 150c KARMEL AMONIAKALNY
Definicja	Karmel amoniakalny jest otrzymywany w wyniku kontrolowanej obróbki cieplnej węglowodanów (dostępne w sprzedaży spożywcze produkty o właściwościach słodzących, posiadające wartość odżywczą,, które są monomerami glukozy i fruktozy i/lub ich polimerów, np. syropy glukozowe, sacharoza, i/ lub syropy inwertowane, i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności związków amonu (wodorotlenek amonu, węglan amonu, wodoro-węglan amonu oraz fosforan amonu); nie używa się związków siarczynowych
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	232-435-9
Opis	Ciecz lub ciało stałe o barwie ciemnobrązowej do czarnej
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE	Nie więcej niż 50 %
Barwnik związany przez fosforylocelulozę	Więcej niż 50 %
Intensywność barwy⁽¹⁾	0,08-0,36
Azot amoniakalny	Nie więcej niż 0,3 %⁽²⁾
4-metyloimidazol	Nie więcej niż 250 mg/kg⁽²⁾
2-acetylo-4-tetrahydroksy-butylomidazol	Nie więcej niż 10 mg/kg⁽²⁾
Siarka ogółem	Nie więcej niż 0,2 %⁽²⁾
Azot ogółem	0,7–3,3 %⁽²⁾
Stosunek absorbancji barwnika związanego przez fosforylocelulozę	13–35
Arsen	Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 25 mg/kg
E 150d KARMEL AMONIAKALNO-SIARCZYNOWY
Definicja	Karmel amoniakalno-siarczynowy jest otrzymywany w wyniku kontrolowanej obróbki cieplnej węglowodanów (dostępne w sprzedaży spożywcze produkty o właściwościach słodzących, posiadające wartość odżywczą,, które są monomerami glukozy i fruktozy i/lub ich polimerów, np. syropy glukozowe, sacharoza, i/ lub syropy inwertowane, i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności zarówno związków amonu jak i siarczynowych (kwas siarkawy, siarczyn potasu, wodorosiarczyn potasu, siarczyn sodu, wodorosiarczyn sodu, wodorotlenek amonu, węglan amonu, wodorowęglan amonu, fosforan amonu, siarczan amonu, siarczyn amonu oraz wodorosiarczyn amonu)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	232-435-9
Opis	Ciecz lub ciało stałe o barwie ciemnobrązowej do czarnej
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE	Więcej niż 50 %
Intensywność barwy⁽¹⁾	0,10–0,60
Azot amoniakalny	Nie więcej niż 0,6 %⁽²⁾
Dwutlenek siarki	Nie więcej niż 0,2 %⁽²⁾
4-metyloimidazol	Nie więcej niż 250 mg/kg⁽²⁾
Azot ogólem	0,3–1,7 %⁽²⁾
Siarka ogółem	0,8–2,5 %⁽²⁾
Stosunek azot/siarka w osadzie alkoholowym	0,7–2,7
Stosunek absorbancji osadu alkoholowego⁽³⁾	8–14
Stosunek absorbancji (A_280/560)	Nie więcej niż 50
Arsen	Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 25 mg/kg
E 151 CZERŃ BRYLANTOWA BN, CZERŃ PN
Nazwy synonimowe	CI Czerń spożywcza 1
Definicja	Czerń brylantowa BN zawiera głównie tetrasodowy 4-acetamido-5-hydroksy-6-[7-sulfoniano-4-(4-sulfonianofenylazo)-1-naftylazo] naftaleno-1,7-disulfonian i dodatkowe substancje barwiące oraz chlorek sodu i/lub siarczan sodu jako główne składniki niebarwne.
	Czerń brylantową BN jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.
Klasa	Bisazowe
Numer wg Colour Index	28440
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	219-746-5
Nazwy chemiczne	Tetrasodowy 4-acetamido-5-hydroksy-6-[7-sulfoniano-4-(4-sulfonianofenylazo)-1-naftylazo] naftaleno-1,7-disulfonian
Wzór chemiczny	C₂₈H₁₇N₅Na₄O₁₄S₄
Masa cząsteczkowa	867,69
Analiza	Zawiera nie mniej niż 80 % substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową
	E_{1 cm}^{1 %}530 przy około 570 nm w roztworze
Opis	Czarny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy około 570 nm
B. Czarno-niebieskawy roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 10 % (wyrażone w odniesieniu do zawartości barwnika)
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 4-acetamido-5-hydroksynaftaleno-1,7-disulfonowy	) ) ) ) }Ogółem nie więcej niż 0,8 % ) ) ) )
Kwas 4-amino-5-hydroksy-naftaleno-1,7-disulfonowy
Kwas 8-aminonaftaleno-2-sulfonowy
Kwas 4,4′ -diazoaminodi-(benzenosulfonowy)
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 153 WĘGIEL ROŚLINNY
Nazwy synonimowe	Czerń roślinna
Definicja	Węgiel roślinny jest otrzymywany w wyniku zwęglania surowców roślinnych, takich jak drewno, pozostałości celulozy, torf, skorupki orzechów kokosowych i innych. Surowiec jest zwęglany w wysokich temperaturach. Zawiera głównie miałki węgiel. Może zawierać niewielkie ilości azotu, wodoru oraz tlenu. Po wytworzeniu produkt może wchłonąć nieco wilgoci.
Numer wg Colour Index	77266
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	215-609-9
Nazwy chemiczne	Węgiel
Wzór chemiczny	C
Masa cząsteczkowa	12,01
Analiza	Zawiera nie mniej niż 95 % węgla w przeliczeniu na bezwodną i wolną od popiołu masę
Opis	Czarny proszek bez zapachu i smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność	Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych
B. Palność	Przy podgrzaniu do czerwoności, spala się wolno bez płomienia
Czystość
Popiół (ogółem)	Nie więcej niż 4,0 % (temperatura zapłonu: 625 °C)
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
Wielopierścieniowe węglowo-dory aromatyczne	Ekstrakt otrzymany przez ekstrakcję 1 g produktu z 10 g czystego cykloheksanu (w przyrządzie do ekstrakcji ciągłej) powinien być bezbarwny i fluorescencja ekstraktu w świetle ultrafioletowym nie może być bardziej intensywna niż fluo-rescencja roztworu 0,100 mg siarczanu chininy w 1 000 ml 0,01 M kwasu siarkowego.
Ubytek po suszeniu	Nie więcej niż 12 % (120 °C, 4 godz.)
Substancje rozpuszczalne w zasadach	Przesącz, otrzymany przez gotowanie 2 g próbki w 20 ml N wodorotlenku sodu i po przefiltrowaniu, powinien być bezbarwny.
E 154 BRĄZ FK
Nazwy synonimowe	CI Brąz spożywczy 1
Definicja	Brąz FK zawiera głównie mieszaniny:
	I 4-(2,4-diaminofenylazo) benzenosulfonianu sodu
	II 4-(4,6-diamino-m-tolilazo) benzenosulfonianu sodu
	III disodowego 4,4′ -(4,6-diamino-1,3-fenylenobisazo)di (benzenosulfonianu)
	IV disodowego 4,4′ -(2,4-diamino-1,3-fenylenobisazo)di (benzenosulfonianu)
	V disodowego 4,4′ -(2,4-diamino-5-metylo-1,3-fenylenobisazo)di (benzenosul-fonianu)
	VI trisodowego 4,4′ ,4″ -(2,4-diaminobenzeno-1,3,5-trisazo)tri-(benzeno sulfonianu)
	i dodatkowych substancji barwiących oraz wody, chlorku sodowego i/lub siarczanu sodu jako głównych składników niebarwnych.
	Brąz FK jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.
Klasa	Azowe (mieszanina barwników mono-, bis-i trisazowych)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Nazwy chemiczne	Mieszanina:
	I 4-(2,4-diaminofenylazo) benzenosulfonianu sodu
	II 4-(4,6-diamino-m-tolilazo) benzenosulfonianu sodu
	III 4,4′ -(4,6-diamino-1,3-fenylenobisazo)di (benzenosulfonianu) disodowego
	IV 4,4′ -(2,4-diamino-1,3-fenylenobisazo)di (benzenosulfonianu) disodowego
	V 4,4′ -(2,4-diamino-5-metylo-1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) diso-dowego
	VI 4,4',4"-(2,4-diaminobenzeno-1,3,5-trisazo)tri-(benzenosulfonianu) trisodowego
Wzór chemiczny	I C₁₂H₁₁N₄NaO₃S
	II C₁₃H₁₃N₄NaO₃S
	III C₁₈H₁₄N₆Na₂O₆S₂
	IV C₁₈H₁₄N₆Na₂O₆S₂
	V C₁₉H₁₆N₆Na₂O₆S₂
	VI C₂₄H₁₇N₈Na₃O₉S₃
Masa cząsteczkowa	I 314,30
	II 328,33
	III 520,46
	IV 520,46
	V 534,47
	VI 726,59
Analiza	Zawiera nie mniej niż 70 % substancji barwiących ogółem
	W odniesieniu do substancji barwiących ogółem proporcje poszczególnych składników nie powinny przekraczać:
	I 26%
	II 17 %
	III 17 %
	IV 16 %
	V 20%
	VI 16 %
Opis	Czerwono-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
Roztwór o barwie pomarańczowej do czerwonawej
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 3,5 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonow	Nie więcej niż 0,7 %
m-fenylenodiamina i 4-metylo-m-fenylenodiamina	Nie więcej niż 0,35 %
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne inne niż m-fenylenodiamina i 4-metylo-m-fenyleno diamina	Nie więcej niż 0,007 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2 %
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 155 BRĄZ HT
Nazwy synonimowe	CI Brąz spożywczy 3
Definicja	Brąz HT zawiera głównie disodowy 4,4′ -(2,4-dihydroksy-5-hydroksymetylo-1,3-fenylenobisazo) di (naftaleno-1-sulfonian) i dodatkowe substancje barwiące oraz chlorek sodowy i/lub siarczan sodu jako główne składniki niebarwne.
	Brąz HT jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.
Klasa	Bisazowe
Numer wg Colour Index	20285
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	224-924-0
Nazwy chemiczne	Disodowy 4,4′ -(2,4-dihydroksy-5-hydroksymetylo-1,3-fenyleno bisazo)di (naftaleno-1-sulfonian)
Wzór chemiczny	C₂₇H₁₈N₄Na₂O₉S₂
Masa cząsteczkowa	652,57
Analiza	Zawiera nie mniej niż 70 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.
	E_{1 cm}^{1 %} ^% 403 przy około 460 nm w roztworze wodnym o pH 7
Opis	Czerwonawo-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w wodzie przy pH 7 i przy około 460 nm
B. Brązowy roztwór wodny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 10 % (metoda TLC)
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy	Nie więcej niż 0,7 %
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem	Nie więcej niż 0,2 % w roztworze o pH 7
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 160 a (i) MIESZANINA KAROTENÓW
1. *Karoteny otrzymywane z roślin*
Nazwy synonimowe	CI Pomarańczowy spożywczy 5
Definicje	Mieszanina karotenów jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych odmian roślin jadalnych, marchwi, olejów roślinnych, trawy, alfalfa (lucerna siewna) oraz pokrzywy.
	Głównym składnikiem barwiącym są karotenoidy, z których beta-karoten stanowi większą część. Mogą być obecne również alfa, gamma-karoten i inne pigmenty. Oprócz pigmentów barwiących, mieszanina karotenów może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w surowcach.
	Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, metanol, etanol, propan-2-ol, heksan⁽⁴⁾, dichlorometan i dwutlenek węgla.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Colour Index	75130
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	230-636-6
Wzór chemiczny	Beta-karoten: C₄₀H₅₆
Masa cząsteczkowa	Beta-karoten: 536,88
Analiza	Zawartość karotenów (w przeliczeniu na beta -karoten) jest nie mniejsza niż 5 %. Dla produktów otrzymanych przez ekstrakcję olejów roślinnych: nie mniej niż 0,2 % w tłuszczach jadalnych
	E_{1 cm}^{1 %} 2 500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w cykloheksanie przy 440-457 nm i 470-486 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Aceton					) ) } Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie ) ) )
	Keton metyloetylowy
	Metanol
	Propan-2-ol
	Heksan
	Etanol
	Dichlorometan: Nie więcej niż 10 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 5 mg/kg
2. *Karoteny otrzymywane z alg*
Nazwy synonimowe	CI Pomarańczowy spożywczy 5
Definicje	Mieszanina karotenów może być również otrzymywana z naturalnych odmian alg Dunaliella salina, rozwijających się w dużych słonych jeziorach położonych w Whyalla, w południowej Australii. Beta-karoten jest ekstrahowany za pomocą olejku eterycznego. Preparatem jest zawiesina o stężeniu 20–30 % w oleju jadalnym. Stosunek izomerów trans-cis jest w zakresie 50/50 do 71/29.
	Głównym składnikiem barwiącym są karotenoidy, z których beta-karoten stanowi większą część. Mogą być również obecne alfa-karoten, luteina, zeaksantyna i beta-kryptoksantyna. Oprócz pigmentów barwiących, mieszanina karotenów może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w materiale wyjściowym.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Colour Index	75130
Wzór chemiczny	Beta-karoten: C₄₀H₅₆
Masa cząsteczkowa	Beta-karoten: 536,88
Analiza	Zawartość karotenów (w przeliczeniu na beta -karoten) jest nie mniejsza niż 20 %.
	E_{1 cm}^{1 %} 2 500przy i około 440 - 457 nm w cykloheksanie
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w cykloheksanie przy 440 - 457 nm i 474 - 486 nm
Czystość
Naturalne tokoferole w oleju jadalnym	Nie więcej niż 0,3 %
Ołów	Nie więcej niż 5 mg/kg
E 160 a (ii) BETA-KAROTEN
1. *Beta-karoten*
Nazwy synonimowe	CI Pomarańczowy spożywczy 5
Definicje	Niniejsze specyfikacje dotyczą głównie wszystkich trans izomerów beta-karotenu łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Rozcieńczone i stabilizowane preparaty mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Colour Index	40800
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	230-636-6
Nazwy chemiczne	Beta-karoten; beta,beta-karoten
Wzór chemiczny	C40H56
Masa cząsteczkowa	536,88
Analiza	Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na beta-karoten)
	E_{1 cm}^{1 %} 2 500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie
Opis	Czerwone do brązowawo-czerwonych kryształy lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w cykloheksanie przy 453-456 nm
Czystość
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Karotenoidy inne niż beta-karoten: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Ołów	Nie więcej niż 2 mg/kg
2. *Beta-karoten z Blakeslea trispora*
Synonimy	CI Pomarańczowy spożywczy 5
Definicje	Otrzymywany w procesie fermentacji z użyciem mieszanej kultury fizjologicznie różnych osobników typów (+) i (-) naturalnych odmian grzyba Blakeslea trispora. Beta-karoten jest ekstrahowany z biomasy za pomocą octanu etylu, lub octanu izobutylu, następnie alkoholem izopropylowym i krystalizowany. Skrystalizowany produkt zawiera głównie trans beta-karoten. W wyniku naturalnego procesu około 3 % produktu zawiera mieszaninę karotenoidów, co jest specyficzne dla produktu.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Colour Index	40800
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	230-636-6
Nazwy chemiczne	Beta-karoten, beta,beta-karoten
Wzór chemiczny	C₄₀H₅₆
Masa cząsteczkowa	536,88
Analiza	Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na beta-karoten)
	E_{1 cm}^{1 %} 2 500 przy około 440 -457 nm w cykloheksanie
Opis	Czerwone, brązowawo-czerwone lub purpurowo-fioletowe kryształy lub proszek krystaliczny (barwa zależy od użytego rozpuszczalnika ekstrakcyjnego i warunków krystalizacji)
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w cykloheksanie przy 453-456 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	9 Octan etylu						) } Nie więcej niż 0,8 % pojedynczo lub łącznie )

	Etanol
	Octan izobutylu: nie więcej niż 1,0 %
	Alkohol izopropylowy: nie więcej niż 0,1 %
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące	Karotenoidy inne niż beta-karoten: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Ołów	Nie więcej niż 2 mg/kg
Mykotoksyny
Aflatoksyna B1	Nieobecna
Trichoteceny (T2)	Nieobecne
Ochratoksyna	Nieobecna
Zearalenon	Nieobecny
Mikrobiologia:
Pleśnie	Nie więcej niż 100/g
Drożdże	Nie więcej niż 100/g
Salmonella	Nieobecne w 25 g
Escherichia coli	Nieobecne w 5 g
E 160b ANNATO, BIKSYNA, NORBIKSYNA
Nazwy synonimowe	CI Naturalny pomarańczowy 4
Definicja
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Colour Index	75120
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	Annato: 215-735-4, ekstrakt z nasion annato: 289-561-2; biksyna: 230-248-7
Nazwy chemiczne	Biksyna: '-Metylowodoro-9'-cis-6,6'-diapokaroteno-6,6'-dionian 6 '-Metylowodoro-9 '-trans-6,6 '-diapokaroteno-6,6 '-dionian
	Norbiksyna: kwas 9′ -cis-6,6′ -diapokaroteno-6,6′ -diowy kwas 9′ -trans-6,6′ -diapokaroteno-6,6′ -diowy
Wzór chemiczny	Biksyna: C₂₅H₃₀O₄
	Norbiksyna: C₂₄H₂₈O₄
Masa cząsteczkowa	Biksyna: 394,51
	Norbiksyna: 380,48
Opis	Czerwonawo-brązowy proszek, zawiesina lub roztwór
Identyfikacja
Spektrometria	Biksyna: maksimum w chloroformie przy około 502 nm
	Norbiksyna: maksimum w rozcieńczonym roztworze KOH przy około 482 nm
(i) Biksyna i norbiksyna ekstrahowane przy użyciu rozpuszczalników
Definicja	Biksynę otrzymuje się poprzez ekstrakcję zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu jednego lub kilku z następujących rozpuszczalników: aceton, metanol, heksan lub dichlorometan, dwutlenek węgla i następnie usunięciu rozpuszczalnika.
	Norbiksynę otrzymuje się w wyniku hydrolizy ekstraktu biksyny wodnym roztworem zasady
	Biksyna i norbiksyna mogą zawierać inne substancje wyekstrahowane z nasion annato.
	Sproszkowana biksyna zawiera kilka składników barwnych, głównym z nich jest biksyna, która może występować w formach cis-i trans-. Mogą również występować produkty termicznego rozkładu biksyny.
	Sproszkowana norbiksyna zawiera produkty hydrolizy biksyny w postaci soli sodowej lub potasowej, jako główne składniki barwiące. Mogą występować formy cis-i trans-.
Analiza	Zawartość sproszkowanej biksyny wynosi nie mniej niż 75 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na biksynę.
	Zawartość sproszkowanej norbiksyny wynosi nie mniej niż 25 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na norbiksynę
	Biksyna: E_{1 cm}^{1 %} 2 870 przy około 502 nm w chloroformie
	Norbiksyna: E_{1 cm}^{1 %} 2 870 przy około 482 nm w roztworze KOH
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Aceton			) } Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie )
	Metanol
	Heksan
	Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyra-żone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
(ii) Annato ekstrahowane przy użyciu zasad
Definicja	Annato rozpuszczalne w wodzie otrzymuje się poprzez ekstrakcję wodnym roztworem zasad (wodorotlenku sodu lub potasu) zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.)
	Annato rozpuszczalne w wodzie zawiera norbiksynę, produkt hydrolizy biksyny, w postaci soli sodowej lub potasowej, jako główny składnik barwiący. Mogą występować formy cis-i trans-.
Analiza	Zawiera nie mniej niż 0,1 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na norbiksynę
	Norbiksyna: E_{1 cm}^{1 %} 2 870 przy około 482 nm w roztworze KOH
Czystość
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
(iii) Annato ekstrahowane przy użyciu oleju
Definicja	Olejowe ekstrakty annato w formie roztworu lub zawiesiny są otrzymywane w wyniku ekstrakcji zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu jadalnych olejów roślinnych. Olejowy ekstrakt annato zawiera szereg składników barwiących, z których głównym jest biksyna, występująca w formach cis-i trans-. Mogą również występować produkty termicznego rozkładu biksyny.
Analiza	Zawiera nie mniej niż 0,1 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na biksynę
	Biksyna: E_{1 cm}^{1 %} 2 870 przy około 502 nm w chloroformie
Czystość
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 160c EKSTRAKT Z PAPRYKI, KAPSANTYNA, KAPSORUBINA
Nazwy synonimowe	Oleożywica paprykowa
Definicja	Ekstrakt z papryki jest otrzymywany w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami z naturalnych odmian papryki, Capsicum annuum L. z lub bez pestek i zawierających główne substancje barwiące tej przyprawy. Głównymi substancjami barwiącymisą kapsantyna i kapsorubina. Występują również liczne inne składniki barwiące.
	Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: metanol, etanol, aceton, heksan, dichlorometan, octan metylu i dwutlenek węgla.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	Kapsantyna: 207-364-1, kapsorubina: 207-425-2
Nazwy chemiczne	Kapsantyna: (3R, 3′ S, 5′ R)-3,3′ -dihydroksy-β,k-karoten-6-on
	Kapsorubina: (3S, 3′ S, 5R, 5R′ )-3,3′ -dihydroksy-k,k-karoten-6,6′ -dion
Wzór chemiczny	Kapsantyna: C₄₀H₅₆O₃
	Kapsorubina: C₄₀H₅₆O₄
Masa cząsteczkowa	Kapsantyna: 584,85
	Kapsorubina: 600,85
Analiza	Ekstrakt papryki: zawiera nie mniej niż 7,0 % karotynoidów
	Kapsantyna/kapsorubina: nie mniej niż 30 % karotenoidów ogółem
	E_{1 cm}^{1 %} 2 100 dla około 462 nm w acetonie
Opis	Ciemnoczerwona lepka ciecz
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w acetonie przy około 462 nm
B. Reakcja barwna	Dodanie jednej kropli kwasu siarkowego do jednej kropli próbki w 2-3 kroplach chloroformu Daje ciemnoniebieskie zabarwienie.
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Octan etylu		) ) } Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie\ ) )
	Metanol
	Etanol
	Aceton
	Heksan
	Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Kapsaicyna	Nie więcej niż 250 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 160d LIKOPEN
(i) likopen syntetyczny
Nazwy synonimowe		Likopen otrzymywany na drodze syntezy chemicznej
Definicja		Likopen syntetyczny, będący mieszaniną geometrycznych izomerów likopenów, otrzymuje się, poddając kondensacji Wittiga syntetyczne produkty pośrednie wykorzystywane powszechnie do produkcji innych karotenoidów stosowanych w żywności. Likopen syntetyczny składa się głównie z all-trans-likopenu wraz z 5-cis-likopenem i niewielkich ilości innych izomerów. Dostępne w handlu preparaty przeznaczone do stosowania w żywności mogą mieć postać zawiesin w olejach jadalnych albo proszku rozprowadzanego wodą lub rozpuszczalnego w wodzie.
Numer według Colour Index		75125
Numer EINECS		207-949-1
Nazwa chemiczna		Ψ,Ψ-karoten, all-trans-likopen, all-E-likopen, 2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-dotriakonta-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-tridekaen
Wzór chemiczny		C₄₀H₅₆
Masa cząsteczkowa		536,85
Analiza		Nie mniej niż 96 % całkowitej zawartości likopenów (nie mniej niż 70 % all-trans-likopenu). E_{1 cm}^{1 %} przy 465-475 nm w heksanie (dla 100 % czystego all-translikopenu) wynosi 3 450.
Opis		Czerwony krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrofotometria		Roztwór w heksanie wykazuje maksimum absorpcji przy ok. 470 nm.
Badanie na karotenoidy		Kolor roztworu próbki w acetonie znika po stopniowym dodaniu 5-procentowego roztworu azotynu sodu i 1N kwasu siarkowego.
Rozpuszczalność		Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w chloroformie
Właściwości 1-procentowego roztworu w chloroformie		Przejrzysty, o intensywnie czerwono-pomarańczowym zabarwieniu
Czystość
Ubytek podczas suszenia		Nie więcej niż 0,5 % (40 °C, 4 godz. przy ciśnieniu 20 mm Hg)
Apo-12'-likopenal		Nie więcej niż 0,15 %
Tlenek trifenylofosfiny		Nie więcej niż 0,01 %
Pozostałości rozpuszczalnika		Metanol: nie więcej niż 200 mg/kg Heksan, propan-2-ol: nie więcej niż 10 mg/kg Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg (wyłącznie w preparatach dostępnych w handlu)
Ołów		Nie więcej niż 1 mg/kg
(ii) z czerwonych pomidorów
Nazwy synonimowe		Naturalna żółcień 27
Definicja		Likopen otrzymuje się przez ekstrakcję rozpuszczalnikową czerwonych pomidorów (Lycopersicon esculentum L.) z późniejszym usunięciem rozpuszczalnika. Można używać jedynie następujących rozpuszczalników: dwutlenek węgla, octan etylu, aceton, propan-2-ol, metanol, etanol, heksan. Głównym barwnikiem pomidorów jest likopen, mogą również występować małe ilości pozostałych pigmentów karotenoidowych. Oprócz pigmentów produkt może zawierać oleje, tłuszcze, woski oraz składniki smakowe naturalnie występujące w pomidorach.
Numer według Colour Index		75125
Numer EINECS		207-949-1
Nazwa chemiczna		Ψ,Ψ-karoten, all-trans-likopen, all-E-likopen, 2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-dotriakonta-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-tridekaen
Wzór chemiczny		C₄₀H₅₆
Masa cząsteczkowa		536,85
Analiza		E_{1 cm}^{1 %} przy 465-475 nm w heksanie (dla 100 % czystego all-trans-likopenu) wynosi 3 450. Zawartość nie mniejsza niż 5% ogólnej zawartości barwników.
Opis		Ciemnoczerwona lepka ciecz
Identyfikacja
Spektrofotometria		Maksymalna w heksanie przy około 472 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalnika		Propan-2-ol Heksan Aceton Etanol Metanol Octan etylu Nie więcej niż 50 mg/kg pozostałości jednego lub kilku rozpuszczalników łącznie
Popiół siarczanowy		Nie więcej niż 1 %
Rtęć		Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm		Nie więcej niż 1 mg/kg
Arsen		Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów		Nie więcej niż 2 mg/kg
(iii) z Blakeslea trispora
Nazwy synonimowe		Naturalna żółcień 27
Definicja		Likopen z Blakeslea trispora jest ekstrahowany z biomasy grzybów i oczyszczany poprzez krystalizację i filtrowanie. Składa się głównie z all-trans-likopenu. Zawiera również niewielkie ilości innych karotenoidów. Jedynymi rozpuszczalnikami stosowanymi do produkcji są izopropanol i octan izobutylu. Dostępne w handlu preparaty przeznaczone do stosowania w żywności mogą mieć postać zawiesin w olejach jadalnych albo proszku rozprowadzanego wodą lub rozpuszczalnego w wodzie.
Numer według Colour Index		75125
Numer EINECS		207-949-1
Nazwa chemiczna		Ψ,Ψ-karoten, all-trans-likopen, all-E-likopen, 2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-dotriakonta-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-tridekaen
Wzór chemiczny		C₄₀H₅₆
Masa cząsteczkowa		536,85
Analiza		Nie mniej niż 95 % całkowitej zawartości likopenów i nie mniej niż 90 % all-trans-likopenu w stosunku do całkowitej zawartości barwników
		E_{1 cm}^{1 %} przy 465-475 nm w heksanie (dla 100 % czystego all-trans-likopenu) wynosi 3 450
Opis		Czerwony krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrofotometria		Roztwór w heksanie wykazuje maksimum absorpcji przy ok. 470 nm.
Badanie na karotenoidy		Kolor roztworu próbki w acetonie znika po stopniowym dodaniu 5-procentowego roztworu azotynu sodu i 1N kwasu siarkowego
Rozpuszczalność		Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w chloroformie
Właściwości 1-procentowego roztworu w chloroformie		Przejrzysty, o intensywnie czerwono-pomarańczowym zabarwieniu
Czystość
Ubytek podczas suszenia		Nie więcej niż 0,5 % (40 °C, 4 godz. przy ciśnieniu 20 mm Hg)
Inne karotenoidy		Nie więcej niż 5 %
Pozostałości rozpuszczalnika		Propan-2-ol: nie więcej niż 0,1 % Octan izobutylu: nie więcej niż 1,0 % Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg (wyłącznie w preparatach dostępnych w handlu)
Popiół siarczanowy		Nie więcej niż 0,3 %
Ołów		Nie więcej niż 1 mg/kg
E 160e BETA-APO-8′ -KAROTENAL (C30)
Nazwy synonimowe	CI Pomarańczowy spożywczy 6
Definicja	Niniejsze specyfikacje dotyczą głównie wszystkich trans izomerów β-apo-8′ -karotenalu łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty β-apo-8′ -karotenalu łącznie z roztworami lub zawiesinami β-apo-8′ -karotenalu w jadalnych tłusz-czach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Colour Index	40820
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	214-171-6
Nazwy chemiczne	β-Apo-8′ -karotenal, Aldehyd Trans-β-apo-8 ′ karotenowy-
Wzór chemiczny	C₃₀H₄₀O
Masa cząsteczkowa	416,65
Analiza	Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem
	E_{1 cm}^{1 %} 2 640 przy około 460–462 nm w cykloheksanie
Opis	Ciemnofioletowe kryształki o metalicznym połysku lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w cykloheksanie przy 460–462 nm
Czystość
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,1 %
Dodatkowe substancje barwiące	Karotenoidy inne niż β-apo-8′ -karotenal:
	nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 160f ESTER ETYLOWY KWASU BETA-APO-8′ -KAROTENOWEGO (C30)
Nazwy synonimowe	CI Pomarańczowy spożywczy 7, ester β-apo-8′ -karotenowy
Definicja	Niniejsza specyfikacja dotyczą głównie wszystkich trans izomerów estru etylowego kwasu β-apo-8′ -karotenowego łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty estru etylowego kwasu β-apo-8′ -karotenowego łącznie z roztworami lub zawiesinami estru etylowego kwasu β-apo-8-karotenowego w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki cis/trans.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Colour Index	40825
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	214-173-7
Nazwy chemiczne	Ester etylowy kwasu β-apo-8′ -karotenowego, etylo 8′ -apo-β-karoten-8′ -ian etylu
Wzór chemiczny	C₃₂H₄₄O₂
Masa cząsteczkowa	460,70
Analiza	Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem
	E_{1 cm}^{1 %} 2 550 przy około 449 nm w cykloheksanie
Opis	Czerwone do fioletowo-czerwonych kryształki lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w cykloheksanie przy około 449 nm
Czystość
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,1 %
Dodatkowe substancje barwiące	Karotenoidy inne niż ester etylowy kwasu β-apo-8′ -karotenowego: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących łącznie
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 161b LUTEINA
Nazwy synonimowe	Mieszanina karotenoidów, Ksantofile
Definicja	Luteina jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnymi odmian jadalnych owoców i roślin, trawy, lucerny siewnej (alfalfa) i tagetes erecta. Głównymi substancjami barwiącymi są karotenoidy, których większą część stanowi luteina i jej estry z kwasami tłuszczowymi. Mogą występować zmienne ilości karotenów. Luteina może zawierać tłuszcze, oleje i woski naturalnie występujące w materiale roślinnym.
	Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: metanol, etanol, propan-2-ol, heksan, aceton, metylo etylo keton, dichlorometan i dwutlenek węgla.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	204-840-0
Nazwy chemiczne	3,3' -dihydroksy-d-karoten
Wzór chemiczny	C₄₀H₅₆O₂
Masa cząsteczkowa	568,88
Analiza	Zawartość substancji barwiących ogółem nie mniejsza niż 4 % w przeliczeniu na luteinę
	E_{1 cm}^{1 %} 2 550 przy około 445 nm w mieszaninie chloroform/etanol (10 + 90) lub w mieszaninie heksan/etanol/aceton (80 + 10 + 10)
Opis	Ciemna żółtawo-brązowa ciecz
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w mieszaninie chloroform/etanol (10 + 90) przy około 445 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników	Aceton				) ) } Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie ) ) )
	Metyloetylo keton
	Metanol
	Etanol
	Propan-2-ol
	Heksan
	Dichlorometan nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 161g KANTAKSANTYNA
Nazwy synonimowe	CI Pomarańczowy spożywczy 8
Definicja	Niniejsze specyfikacje dotyczą głównie wszystkich trans izomerów kantaksantyny łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty kantaksantyny łącznie z roztworami lub zawiesinami kantaksantyny w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans.
Klasa	Karotenoidy
Numer wg Colour Index	40850
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	208-187-2
Nazwy chemiczne	β-Karoten-4,4′ -dion, kantaksantyna, 4,4′ -diokso-β-karoten
Wzór chemiczny	C₄₀H₅₂O₂
Masa cząsteczkowa	564,86
Analiza	Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem(w przeliczeniu na kantaksantynę)
	E_{1 cm}^{1 %} 2 200 przy około 485 nm w chloroformie
	Przy 468–472 nm w cykloheksanie
	Przy 464–467 nm w eterze naftowym
Opis	Ciemnofioletowe kryształki lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w chloroformie przy około 485 nm
	Maksimam w cykloheksanie przy 468–472 nm
	Maksimum w benzynie przy 464–467 nm
Czystość
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,1 %
Dodatkowe substancje barwiące	Karotenoidy inne niż kantaksantyna: nie więcej niż 5,0 % substancji barwiących łącznie
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Atęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jakoPb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 162 CZERWIEŃ BURACZANA, BETANINA
Nazwy synonimowe	Czerwień buraczana
Definicja	Czerwień buraczaną otrzymuje się z korzenia naturalnych odmian buraków ćwikłowych (Beta vulgaris L. var. rubra) przez wyciskanie soku z kruszonych buraków lub przez ekstrakcję wodną poszatkowanych korzeni buraka, a następnie wzbogacanie w składniki aktywne. Barwnik zawiera różne pigmenty należące do klasy betalain. Głównymi składnikami barwiącymi są betacyjaniny (czerwień), gdzie betanina występuje w 75-95 %. Mogą także występować niewielkie ilości betaksantyny (żółć) i produktów degradacji betalain (jasny brąz).
	Oprócz barwiących pigmentów, sok lub ekstrakt zawiera cukry, sole i/lub białka naturalnie występujących w burakach ćwikłowych. Roztwór może być skoncentrowany, a niektóre produkty mogą być oczyszczane w celu usunięcia większości cukrów, soli i białek.
Klasa	Betalaina
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	231-628-5
Nazwy chemiczne	Kwas (S-(R′ ,R′ )-4-(2-(2-karboksy-5(β-D-glukopiranozyloksy)-2,3-dihydro-6-hydroksy-1H-indolo-1-ylo)etenylo)-2,3-dihydro-2,6-pirydyno-dikarboksylowy; 1-(2-(2,6-dikarboksy-1,2,3,4-tetrahydro-4-pirydylideno)etylodeno)-5-β-D-glukopira-nozyloksy)-6-hydroksyindolo-2-karboksylan
Wzór chemiczny	Betanina: C₂₄H₂₆N₂O₁₃
Masa cząsteczkowa	550,48
Analiza	Zawartość barwnika czerwonego (wyrażona jako betanina) nie mniejsza niż 0,4 %
	E_{1 cm}^{1 %} 1 120 przy około 535 nm w roztworze wodnym o pH 5
Opis	Czerwona lub ciemnoczerwona ciecz, pasta, proszek lub ciało stałe
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w wodzie o pH 5 przy około 535 nm
Czystość
Azotan	Nie więcej niż 2 g anionu azotanowego/g czerwonego barwnika (jak obliczone wg analizy)
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 163 ANTOCYJANINY
Definicja	Antocyjaniny są otrzymywane w wyniku ekstrakcji wodą siarczynowaną, zakwa-szoną wodą, dwutlenkiem węgla, metanolem lub etanolem, z naturalnych odmian jadalnych warzyw i jadalnych owoców. Antocyjany zawierają wspólny składnik surowca zwany antocyjanem, , jak również kwasy organiczne, garbniki, cukry, składniki mineralne, itp., ale niekoniecznie w takich samych proporcjach, w jakich występują one w surowcu
Klasa	Antocyjaniny
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	208-438-6 (cyjanidyna); 205-125-6 (peonidyna); 208-437-0 (delfinidyna); 211-403-8 (malwidyna); 205-127-7 (pelargonidyna)
Nazwy chemiczne	chlorek 3,3′ ,4′ ,5,7-pentahydroksy-flawilu (cyjanidyna)
	chlorek 3,4′ ,5,7-tetrahydroksy-3′ -metoksyflawilu (peonidyna)
	chlorek 3,4′ ,5,7-tetrahydroksy-3′ ,5′ -dimetoksyflawilu (malwidyna)
	chlorek 3,5,7-trihydroksy-2-(3,4,5,trihydroksyfenylo)-1-benzopyrylu (delfinidyna)
	chlorek 3,3′ 4′ ,5,7-pentahydroksy-5′ -metoksyflawlu (petunidyna)
	chlorek 3,5,7-trihydroksy-2-(4-hydroksyfenylo)-1-benzopirylu (pelargonidyna)
Wzór chemiczny	Cyjanidyna: C₁₅H₁₁O₆Cl
	Peonidyna: C₁₆H₁₃O₆Cl
	Malwinidyna: C₁₇H₁₅O₇Cl
	Delfinidyna: C₁₅H₁₁O₇Cl
	Petunidyna: C₁₆H₁₃O₇Cl
	Pelargonidyna: C₁₅H₁₁O₅Cl
Masa cząsteczkowa	Cyjanidyna: 322,6
	Peonidyna: 336,7
	Malwinidyna: 366,7
	Delfinidyna: 340,6
	Petunidyna: 352,7
	Pelargonidyna: 306,7
Analiza	E_{1 cm}^{1 %} 300 dla czystego pigmentu przy 515–535 nm o pH 3,0
Opis	Fioletowawo-czerwona ciecz, proszek lub pasta o słabym charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w metanolu o 0,01 % stęż. HCl
	Cyjanidyna: 535 nm
	Peonidyna: 532 nm
	Malwinidyna: 542 nm
	Delfinidyna: 546 nm
	Petunidyna: 543 nm
Czystość	Pelargonidyna: 530 nm
Pozostałości rozpuszczalników	Metanol			)
				} Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie
	Etanol			)
Dwutlenek siarki	Nie więcej niż 1 000 mg/kg na procent barwnika
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 170 WĘGLAN WAPNIA
Nazwy synonimowe	CI Pigment biały18, Kreda
Definicja	Węglan wapnia jest produktem otrzymanym z mielonego kamienia wapiennego lub poprzez strącanie jonów wapnia jonami węglanowymi
Klasa	Nieorganiczne
Numer wg Colour Index	77220
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	Węglan wapnia: 207-439-9
	Wapień, Kamień wapienny: 215-279-6
Nazwa chemiczna	Węglan wapnia
Wzór chemiczny	CaCO₃
Masa cząsteczkowa	100,1
Analiza	Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis	Biały proszek krystaliczny lub bezpostaciowy, bezwonny i bez smaku
Identyfikacja
Rozpuszczalność	Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i alkoholu. Rozpuszcza się musując w rozcieńczonym kwasie octowym, w rozcieńczonym kwasie solnym i rozcieńczonym kwasie azotowym i powstałe roztwory, po zagotowaniu, dają pozytywny wynik próby na obecność wapnia.
Czystość
Ubytek po suszeniu	Nie więcej niż 2,0 % (200 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w kwasie	Nie więcej niż 0,2 %
Sole magnezu i zasadowe sole magnezu	Nie więcej niż 1,5 %
Fluorek	Nie więcej niż 50 mg/kg
Antymon (wyrażone jako Sb)	) ) } Nie więcej niż 100 mg/kg, pojedynczo lub łącznie ) )
Miedź (wyrażone jako Cu)
Chrom (wyrażone jako Cr)
Cynk (wyrażone jako Zn)
Bar (wyrażone jako Ba)
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
E 171 DWUTLENEK TYTANU
Nazwy synonimowe	CI pigment biały 6
Definicja	Dwutlenek tytanu zawiera głównie czysty anataz i/lub rutyl dwutlenku tytanu, który może być pokryty niewielkimi ilościami glinu i/lub krzemu w celu poprawy właściwości technologicznych produktu.
Klasa	Nieorganiczne
Numer wg Colour Index	77891
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	236-675-5
Nazwy chemiczne	Dwutlenek tytanu
Wzór chemiczny	TiO₂
Masa cząsteczkowa	79,88
Analiza	Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na masę wolną od glinu i krzemu
Opis	Biały lub lekko zabarwiony proszek
Identyfikacja
Rozpuszczalność	Nierozpuszczalne w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszcza się wolno w kwasie fluorowodorowym i w gorącym stężonym kwasie siarkowym.
Czystość
Ubytek po suszeniu	Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 3 godziny)
Ubytek po prażeniu	Nie więcej niż 1,0 % w przeliczeniu na masę wolną od substancji lotnych (800 °C)
Tlenek glinu i/lub dwutlenek krzemu	Łącznie nie więcej niż 2,0 %
Substancje rozpuszczalne w 0,5 N HCl	Nie więcej niż 0,5 % w przeliczeniu na masę wolną od glinu i krzemu, dodatkowo dla produktów zawierających glin lub krzem, nie więcej niż 1,5 % w przeliczeniu na masę produktu handlowego.
Substancje rozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 0,5 %
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Antymon	Nie więcej niż 50 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg po całkowitym rozpuszczeniu
Cynk	Nie więcej niż 50 mg/kg po całkowitym roztworzeniu.
E 172 TLENKI I WODOROTLENKI ŻELAZA
Nazwy synonimowe	Żółty tlenek żelaza: CI pigment żółty 42 i 43
	Czerwony tlenek żelaza: CI pigment czerwony 101 i 102
	Czarny tlenek żelaza: CI pigment czarny 11
Definicja	Tlenki i wodorotlenki żelaza są otrzymywane w wyniku syntezy chemiczneji składają się głównie z bezwodnych lub/i uwodnionych tlenków żelaza. Odcienie barwy obejmują żółcie, czerwienie, brązy i czernie. Tlenki żelaza nadające się do produktów żywnościowych wyróżnia stosunkowo niski poziom zanieczyszczenia innymi metalami. Dokonuje się tego poprzez selekcję i kontrolę źródła żelaza i lub stopnia oczyszczania chemicznego podczas procesu produkcyjnego.
Klasa	Nieorganiczne
Numer wg Colour Index	Żółty tlenek żelaza: 77492
	Czerwony tlenek żelaza: 77491
	Czarny tlenek żelaza: 77499
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	Żółty tlenek żelaza: 257-098-5 Czerwony tlenek żelaza: 215-168-2
	Czarny tlenek żelaza: 235-442-5
Nazwy chemiczne	Żółty tlenek żelaza: uwodniony tlenek żelazowy, uwodniony tlenek żelaza (III)
	Czerwony tlenek żelaza: bezwodny tlenek żelazowy, bezwodny tlenek żelaza (III)
	Czarny tlenek żelaza: tlenek żelazawo-żelazowy, tlenek żelaza (II, III)
Wzór chemiczny	Żółty tlenek żelaza: FeO(OH)x XH₂O
	Czerwony tlenek żelaza: Fe₂O₃
	Czarny tlenek żelaza: FeOxFe₂O₃
Masa cząsteczkowa	88,85: FeO(OH)
	159,70: Fe₂O₃
	231,55: FeOFe₂O₃
Analiza	Żółty nie mniej niż 60 %, czerwony i czarny nie mniej niż 68 % żelaza ogółem, w przeliczeniu na żelazo
Opis	Proszek o barwie żółtej, czerwonej, brązowej , lub czarnej.
Identyfikacja
Rozpuszczalność	Nierozpuszczalne w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych
	Rozpuszczalne w stężonych kwasach mineralnych
Czystość
Substancje rozpuszczalne w wodzie	Nie więcej niż 1,0 %							) ) ) ) ) }Po całkowitym roztworzeniu ) ) ) ) )
Arsen	Nie więcej niż 5 mg/kg
Bar	Nie więcej niż 50 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 5 mg/kg
Chrom	Nie więcej niż 100 mg/kg
Miedź	Nie więcej niż 50 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 20 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Nikiel	Nie więcej niż 200 mg/kg
Cynk	Nie więcej niż 100 mg/kg
E 173 GLIN
Nazwy synonimowe	CI Pigment metaliczny, Al
Definicja	Proszek glinowy otrzymuje się w wyniku rozdrobnienia kawałków glinu. Rozdrabnianie może odbywać się lub nie, przy użyciu roślinnych olejów jadalnych i/lub kwasów tłuszczowych spełniających kryteria stawiane substancjom dodatkowym do żywności. Jest ono wolne od domieszek substancji innych niż roślinne tłuszcze jadalne i/lub kwasy tłuszczowe spełniające kryteria czystości substancji dodatkowych do żywności.
Numer wg Colour Index	77000
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	231-072-3
Nazwy chemiczne	Glin
Wzór chemiczny	Al.
Masa atomowa	26,98
Analiza	Nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na Al na masę wolną od tłuszczów
Opis	Srebrnoszary proszek lub listki
Identyfikacja
Rozpuszczalność	Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszczalny w rozcieńczonym kwasie solnym. Roztwór daje pozytywny wynik próby na obecność glinu.
Czystość
Ubytek po suszeniu	Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, do stałej masy)
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
E 174 SREBRO
Nazwy synonimowe	Argentum, Ag
Klasa	Nieorganiczne
Numer wg Colour Index	77820
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	231-131-3
Nazwa chemiczna	Srebro
Wzór chemiczny	Ag
Masa atomowa	107,87
Analiza	Zawiera nie mniej niż 99,5 % Ag
Opis	Srebrny proszek lub listki
E 175 ZŁOTO
Nazwy synonimowe	Pigment metaliczny 3, Aurum, Au
Klasa	Nieorganiczne
Numer wg Colour Index	77480
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych	231-165-9
Nazwa chemiczna	Złoto
Wzór chemiczny	Au
Masa atomowa	197,0
Analiza	Zawiera nie mniej niż 90 % Au
Opis	Złoty proszek lub listki
Czystość
Srebro	Nie więcej niż 7,0 %						} po całkowitym roztworzeniu
Miedź	Nie więcej niż 4,0 %						)
E 180 CZERWIEŃ LITOLOWA BK
Nazwy synonimowe	CI Pigment czerwony 57, Pigment rubinowy, Karmin 6B
Definicja	Czerwień litolowa BK zawiera głównie 3-hydroksy-4-(4-metylo-2-sulfonofeny-lazo)-2-naftalenokarboksylan wapnia i dodatkowe substancje barwiące łącznie z wodą oraz chlorkiem wapnia i/lub siarczanem wapnia jako głównych skład-ników niebarwnych.
Klasa	Monoazowe
Numer wg Colour Index	15850:1
Numer wg Europejskiego Spisu	226-109-5
Substancji Chemicznych
Nazwy chemiczne	3-hydroksy-4-(4-metylo-2-sulfonofenylazo)-2-naftaleno-karboksylan wapnia
Wzór chemiczny	C₁₈H₁₂CaN₂O₆S
Masa cząsteczkowa	424,45
Analiza	Zawiera nie mniej niż 90 % substancji barwiących ogółem
	E₁ _cm¹ ^% 200 przy około 442 nm w dimetyloformamidzie
Opis	Czerwony proszek
Identyfikacja
Spektrometria	Maksimum w dimetylformamidzie przy około 442 nm
Czystość
Dodatkowe substancje barwiące	Nie więcej niż 0,5 %
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 2-amino-5-metylobenzenosulfonowy, sól wapniowa	Nie więcej niż 0,2 %
Kwas 3-hydroksy-2-naftalenokarboksylowy, sól wapnowa	Nie więcej niż 0,4 %
Niesulfonowane I-rzędowea-miny aromatyczne	Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające ekstrahowaniu eterem	Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2 %
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jakoPb)	Nie więcej niż 40 mg/kg

⁽¹⁾ Intensywność barwy definiuje się jako absorbancję 0,1 % (w/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości 1 cm przy 610 nm.
⁽²⁾ Wyrażone w odniesieniu do ekwiwalentu bazy barwnika, tzn. jest wyrażone w warunkach produktu o intensywności barwy 0,1 jednostki absorbancji.
⁽³⁾ Stosunek absorbancji osadu alkoholowego określa się jako absorbancję osadu przy 280 nm podzieloną przez absorbancję przy 560 nm (kuweta o grubości 1 cm).
⁽⁴⁾ Benzenu nie więcej niż 0,05 % v/v.

CZĘŚĆ B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego

(określonych w art. 2)

Dyrektywa	Termin przeniesienia
95/45/WE	1 lipca 1996⁽¹⁾
1999/75/WE	1 lipca 2000
2001/50/WE	29 czerwca 2002
2004/47/WE	1 kwietnia 2005⁽²⁾
2006/33/WE	10 kwietnia 2007
⁽¹⁾ Zgodnie z art. 2 ust. 2 dyrektywy 95/45/WE, produkty wprowadzone na rynek lub oznakowane przed dniem 1 lipca 1996 r., które nie są zgodne z tą dyrektywą mogą być jednakże sprzedawane aż do wyczerpania zapasów. ⁽²⁾ Zgodnie z art. 3 dyrektywy 2004/47/WE, produkty skierowane na rynek lub etykietowane przed dniem 1 kwietnia 2005 r., które nie są zgodne z tą dyrektywą, mogą być sprzedawane aż do wyczerpania zapasów.

1 Załącznik I zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2011/3/UE z dnia 17 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.13.59) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 lutego 2011 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Dyrektywa 95/45/WE	Niniejsza dyrektywa
Artykuł 1 akapit pierwszy	Artykuł 1
Artykuł 1 akapit drugi	—
Artykuł 2	—
—	Artykuł 2
Artykuł 3	Artykuł 3
Artykuł 4	Artykuł 4
Załącznik	Załącznik I
—	Załącznik II
—	Załącznik III

Dyrektywa 2008/128/WE ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Wersja skodyfikowana)

Dz.U.UE.L.2009.6.20

DYREKTYWA KOMISJI 2008/128/WE

z dnia 22 grudnia 2008 r.

ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych

ZAŁĄCZNIK I 1

A. SPECYFIKACJA OGÓLNA DLA LAKÓW GLINOWYCH BARWNIKÓW

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian

CZĘŚĆ B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego

ZAŁĄCZNIK III

Tabela korelacji

Dyrektywa 2008/128/WE ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Wersja skodyfikowana)

Dz.U.UE.L.2009.6.20

DYREKTYWA KOMISJI 2008/128/WE z dnia 22 grudnia 2008 r. ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych

ZAŁĄCZNIK I 1 A. SPECYFIKACJA OGÓLNA DLA LAKÓW GLINOWYCH BARWNIKÓW

CZĘŚĆ A Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian

CZĘŚĆ B Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego

ZAŁĄCZNIK III Tabela korelacji

DYREKTYWA KOMISJI 2008/128/WE

z dnia 22 grudnia 2008 r.

ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych

ZAŁĄCZNIK I 1

A. SPECYFIKACJA OGÓLNA DLA LAKÓW GLINOWYCH BARWNIKÓW

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian

CZĘŚĆ B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego

ZAŁĄCZNIK III

Tabela korelacji