Sytuacja muzułmanów Rohingya (2013/2669(RSP)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.65.157

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 lutego 2016 r.

Sytuacja muzułmanów Rohingya

P7_TA(2013)0286

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie sytuacji muzułmanów Rohingya (2013/ 2669(RSP))

(2016/C 065/22)

(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2016 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Birmy/Mjanmy, w szczególności rezolucje z dni 20 kwietnia 2012 r. ¹ , 13 września 2012 r. ² i 22 listopada 2012 r. ³ ,

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie przywrócenia dostępu Republiki Związku Mjanmy do ogólnych preferencji taryfowych ⁴ ,

- uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych UE w sprawie Republiki Związku Mjanmy z dnia 22 kwietnia 2013 r.,

- uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 2012 r. w sprawie sytuacji pod względem praw człowieka w Republice Związku Mjanmy,

- uwzględniając oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 1 czerwca 2013 r. w sprawie porozumienia zawartego między rządem Mjanmy/Birmy a Organizacją Wyzwolenia Kaczinu,

- uwzględniając oświadczenie Kristaliny Georgievej, komisarz UE ds. współpracy międzynarodowej, pomocy humanitarnej i reagowania kryzysowego, z dnia 9 sierpnia 2012 r. w sprawie sytuacji muzułmanów Rohingya,

- uwzględniając sprawozdanie końcowe delegacji Podkomisji Praw Człowieka PE do Birmy/Mjanmy, która odbyła się w dniach 3-5 kwietnia 2013 r.,

- uwzględniając zestaw podjętych przez Unię Europejską środków ograniczających określonych w decyzji Rady 2010/ 232/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r., a ostatnio zmienionych rozporządzeniem Rady (UE) nr 1083/2011 z dnia 27 października 2011 r.,

- uwzględniając oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 23 marca 2013 r. w sprawie gwałtownych starć w mieście Miktila w Birmie/Mjanmie,

- uwzględniając oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 2 kwietnia 2013 r. w sprawie doniesień o śmierci 13 dzieci w wyniku pożaru w muzułmańskiej szkole w Birmie/Mjanmie,

- uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z dnia 10 grudnia 1948 r.,

- uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych ONZ z 1966 r.,

- uwzględniając Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców z 1951 r. oraz protokół do tej konwencji z 1967 r.,

- uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 67/233 z dnia 24 grudnia 2012 r. w sprawie sytuacji pod względem praw człowieka w Republice Związku Mjanmy,

- uwzględniając apel Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców z dnia 13 listopada 2012 r. do rządów państw Azji Południowo-Wschodniej o otwarcie granic dla osób uciekających z Birmy/Mjanmy drogą morską,

- uwzględniając raport specjalnego sprawozdawcy Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 6 marca 2013 r. w sprawie sytuacji pod względem praw człowieka w Republice Związku Mjanmy oraz jego oświadczenie z dnia 11 czerwca 2013 r., że "naruszenia praw człowieka,

- uwzględniając oświadczenie Aun San Suu Kyi z dnia 27 maja 2013 r. w sprawie polityki zezwalającej muzułmanom Rohingya na posiadanie najwyżej dwojga dzieci,

- uwzględniając podjętą na szczycie ASEAN w listopadzie 2011 r. decyzję o przekazaniu przewodnictwa w ASEAN w 2014 r. Republice Związku Mjanmy,

- uwzględniając sprawozdanie organizacji Human Rights Watch z dnia 22 kwietnia 2013 r. zatytułowane "»All You Can Do is Pray«: Crimes Against Humanity and Ethnic Cleansing of Rohingya Muslims in Burma's Rakhine State" (Została już tylko modlitwa: Zbrodnie przeciw ludzkości i czystki etniczne wobec muzułmanów Rohingya w stanie Arakan w Birmie/Mjanmie),

- uwzględniając art. 122 ust. 5 i art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że prześladowanie mniejszości Rohingya oraz przemoc wobec niej nadal przybierają na sile, przejawiając się zwłaszcza w niszczeniu mienia i miejsc kultu, masowych aresztowaniach, arbitralnych uwięzieniach, torturach, gwałtach oraz ograniczaniu swobody przemieszczania się, praw do zawierania małżeństwa i dostępu do edukacji;

B. mając na uwadze, że przemoc na tle religijnym, która zaczęła się w stanie Arakan, nadal szerzy się w całym kraju; mając na uwadze, że w okresie od marca do maja 2013 r. zanotowano szereg antymuzułmańskich ataków w prowincji Rangun, Mandalaj i Pegu, a także w stanach Kaczin i Szan, czego wynikiem było 46 ofiar śmiertelnych i przesiedlenie ponad 14 000 osób;

C. mając na uwadze, że przemoc na tle religijnym ogarnęła już nowy obszar w Birmie/Mjanmie, jako że w dniu 28 maja 2013 r. tłum spalił sklepy w mieście Lasho w stanie Szan, a w dniu 4 czerwca 2013 r. policja zabiła trzy kobiety Rohingya w miejscowości Parein podczas starć na tle zakwaterowania przesiedlonej mniejszości;

D. mając na uwadze, że ponad 130 000 przesiedlonych członków grupy etnicznej Rohingya pozostaje w obozach i innych miejscach, a rząd Birmy/Mjanmy zezwolił tylko na bardzo ograniczony i niewystarczający dostęp organizacji humanitarnych do zagrożonej ludności Rohingya; mając na uwadze, że członkowie grupy Rohingya są odizolowani na obszarach o zwiększonym zagrożeniu powodziowym, w których są narażeni na opady monsunowe i cyklony; mając na uwadze, że nie mogą oni powrócić do swoich domów z uwagi na ciągłe akty przemocy oraz na fakt, że ich domy zostały zniszczone lub że siły bezpieczeństwa uniemożliwiają im opuszczanie obozów, w których są przetrzymywani;

E. mając na uwadze, że dziesiątki tysięcy członków grupy Rohingya uciekły drogą morską, aby uniknąć prześladowań, oraz że setki zginęły na zatopionych łodziach lub w wyniku zepchnięcia do morza; mając na uwadze, że według doniesień niemal 1 700 członków grupy Rohingya, którzy uciekli z Birmy/Mjanmy, jest przetrzymywanych w potwornych warunkach w tajskich ośrodkach detencyjnych dla imigrantów;

F. mając na uwadze, że w dniu 23 kwietnia 2013 r. niezależna komisja śledcza, powołana w sierpniu 2012 r. w celu zbadania przemocy na tle religijnym w stanie Arakan, wydała sprawozdanie z zaleceniami pod kątem złagodzenia napięć, ale odmówiła uznania odrębnej tożsamości grupy Rohingya, nie zdołała wskazać sprawców naruszeń praw człowieka w trakcie zamieszek, opowiedziała się za "tymczasowym oddzieleniem" społeczności buddyjskiej i muzułmańskiej oraz zaleciła wobec muzułmanów wprowadzenie programów kontroli urodzin, co jest niedopuszczalne;

G. mając na uwadze, że chociaż prezydent Birmy/Mjanmy Thein Sein zobowiązał się w przemówieniu z dnia 6 maja 2013 r., że rząd zagwarantuje podstawowe prawa muzułmanów w stanie Arakan, oraz podjął pewne kroki w celu zwiększenia swobód obywatelskich w kraju, dramatyczna sytuacja ludności Rohingya oraz ogólnie stosunki między grupami etnicznymi mogą potencjalnie zagrozić całemu procesowi reform w Birmie/Mjanmie; mając na uwadze, że wiarygodne niezależne sprawozdania wskazują na udział władz Birmy/Mjanmy w zbrodniach przeciw ludzkości wobec ludności Rohingya, które doprowadziły do znacznych podziałów religijnych w stanie Arakan;

H. mając na uwadze, że rząd Birmy/Mjanmy ogłosił niedawno, iż przywróci politykę zezwalającą na posiadanie najwyżej dwojga dzieci; mając na uwadze, że działanie to zostało potępione przez Tomása Ojeę Quintanę, specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. praw człowieka w Birmie/Mjanmie, jako dyskryminujące i represyjne wobec ludności Rohingya w stanie Arakan oraz naruszające jej podstawowe prawa człowieka, a także międzynarodowe zobowiązania Birmy/ Mjanmy w zakresie praw człowieka;

I. mając na uwadze, że wspólnota międzynarodowa wezwała rząd Birmy/Mjanmy do zmiany ustawy o obywatelstwie z 1982 r., aby zagwarantować, że członkowie grupy Rohingya nie będą już bezpaństwowcami, oraz zaradzić przyczynom wieloletniej dyskryminacji wobec ludności Rohingya;

J. mając na uwadze, że w czerwcu 2012 r. dr Tun Aung, 65-letni lekarz i szanowany przywódca społeczności w stanie Arakan, został aresztowany i skazany na 17 lat pozbawienia wolności pod zarzutami, które - jak szeroko donoszą stowarzyszenia obrony praw człowieka, w tym Amnesty International - były umotywowane politycznie;

K. mając na uwadze, że według sprawozdania organizacji Human Rights Watch pt. "»All You Can Do is Pray«: Crimes Against Humanity and Ethnic Cleansing of Rohingya Muslims in Burma's Rakhine State", opublikowanego dnia 22 kwietnia 2013 r., nadużycia wobec ludności Rohingya mające miejsce w zeszłym roku z domniemanym udziałem agend państwowych noszą znamiona zbrodni przeciw ludzkości i czystek etnicznych; mając na uwadze, że w sprawozdaniu tym przedstawiono też dowody na istnienie w stanie Arakan czterech masowych grobów z 2012 r.;

L. mając na uwadze, że wolność prasy i mediów, zarówno internetowych, jak i tradycyjnych, odgrywa kluczową rolę w wykrywaniu i dokumentowaniu przypadków łamania praw człowieka oraz w pociąganiu rządów do odpowiedzialności za takie działania;

M. mając na uwadze, że zgodnie z Powszechną deklaracją praw człowieka każdy ma prawo do poszukiwania azylu, jeżeli grozi mu prześladowanie;

1. potępia poważne przypadki przemocy i łamania praw człowieka w stosunku do muzułmanów Rohingya w Birmie/ Mjanmie oraz wzywa wszystkie strony, by powstrzymały się od stosowania przemocy;

2. składa kondolencje ofiarom przemocy i bezprawnych prześladowań w Birmie/Mjanmie;

3. docenia działania, jakie w minionym roku podjął prezydent Thein Sein i inni reformatorzy w Birmie/Mjanmie, by przeprowadzić demokratyczne reformy; ubolewa jednak, że rząd nie zdołał ochronić mniejszości Rohingya przed zorganizowanymi aktami przemocy, i wzywa go, podobnie jak całe społeczeństwo Birmy/Mjanmy, do niezwłocznych działań na rzecz położenia kresu łamaniu praw człowieka oraz do postawienia przed sądem sprawców brutalnych ataków i innych nadużyć;

4. apeluje do rządu Birmy/Mjanmy o zagwarantowanie, że jego siły bezpieczeństwa zrobią wszystko, co w ich mocy, by chronić muzułmanów Rohingya przed aktami przemocy; wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu doniesień o udziale członków birmańskich sił bezpieczeństwa w aktach przemocy i ponawia gorący apel o przeprowadzenie z pomocą ONZ pełnego i niezależnego śledztwa w sprawie tych doniesień;

5. podkreśla pilną potrzebę działania w celu zapobieżenia niebezpiecznej sytuacji humanitarnej, jaka grozi w Birmie/ Mjanmie wszystkim wysiedleńcom, a zwłaszcza ludności Rohingya; ponawia apel do rządu Birmy/Mjanmy, aby zapewnił agendom ONZ i humanitarnym organizacjom pozarządowym, jak również dziennikarzom i dyplomatom, nieograniczony wstęp do wszystkich rejonów kraju, w tym do stanu Arakan, i zagwarantował pełny i nieograniczony dostęp do pomocy humanitarnej wszystkim społecznościom dotkniętym konfliktem i przemocą o podłożu religijnym; wzywa władze Birmy/ Mjanmy, by w trybie pilnym poprawiły warunki w obozach dla przesiedlonej ludności Rohingya;

6. apeluje do wszystkich krajów w regionie, by wypełniły swoje międzynarodowe zobowiązania dotyczące praw uchodźców, otworzyły granice dla ubiegających się o azyl osób należących do mniejszości Rohingya i zapewniły im przynajmniej tymczasową ochronę, a zarazem wspierały rząd Birmy/Mjanmy w poszukiwaniu długoterminowych, sprawiedliwych rozwiązań eliminujących głębokie przyczyny konfliktu;

7. wzywa rząd Tajlandii, by niezwłocznie położył kres nieludzkiemu przetrzymywaniu co najmniej 1 700 ubiegających się o azyl osób należących do mniejszości Rohingya oraz by zapewnił im dostęp do agend ONZ ds. uchodźców; ubolewa, że rząd Tajlandii nie zezwolił jak dotąd Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Uchodźców na przeprowadzenie procedur ustalenia statusu uchodźcy wśród ubiegających się o azyl osób należących do mniejszości Rohingya;

8. wzywa rząd Birmy/Mjanmy, by zezwolił na utworzenie w tym kraju biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka oraz jego oddziałów w poszczególnych prowincjach z myślą o umożliwieniu odpowiedniego monitorowania stanu poszanowania praw człowieka w kraju;

9. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że prezydent Thein Sein złożył obietnicę, iż wszyscy sprawcy aktów przemocy będą ścigani, a także fakt, że zaangażował się on na rzecz wielokulturowego, wieloetnicznego i wielowyznaniowego społeczeństwa; wzywa prezydenta do dalszych działań na rzecz egzekwowania zasad praworządności oraz do zajęcia się głębokimi przyczynami przemocy;

10. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że prezydent Thein Sein ogłosił w dniu 4 czerwca 2013 r., iż wszyscy więźniowie polityczni w Birmie/Mjanmie zostaną uwolnieni; przypomina swoje stanowisko, iż uwolnienie wszystkich więźniów politycznych, wśród których znajduje się dr Tun Aung, powinno nastąpić niezwłocznie i bezwarunkowo oraz że zwolnieniu temu powinno towarzyszyć przywrócenie im pełni praw i swobód;

11. wzywa rząd, by nadal poszukiwał trwałych rozwiązań eliminujących przyczyny napięć i wdrażał te rozwiązania, co obejmuje zajęcie się problemem statusu mniejszości Rohingya; ponawia swoje wcześniejsze apele o zmianę lub uchylenie ustawy o obywatelstwie z 1982 r., by zapewnić ludności Rohingya równy dostęp do obywatelstwa Birmy/Mjanmy, co oznacza zarówno prawa, jak i obowiązki, oraz o dostosowanie zmienionej lub zastąpionej ustawy do międzynarodowych norm w dziedzinie praw człowieka i do zobowiązań, jakie nakłada na ten kraj art. 7 Konwencji o prawach dziecka ONZ;

12. krytycznie ocenia oświadczenie, jakie wygłosił birmański minister ds. imigracji Khin Yi w dniu 11 czerwca 2013 r., wyrażając poparcie dla przywrócenia "polityki dwojga dzieci";

13. z zadowoleniem przyjmuje niedawne oświadczenie przywódczyni opozycji Aung San Suu Kyi, w którym zaprotestowała ona przeciwko przywróceniu "polityki dwojga" dzieci w odniesieniu do ludności Rohingya, i apeluje do rządu Birmy/Mjanmy o niezwłoczne odwołanie tych przepisów oraz innych represyjnych lub dyskryminacyjnych działań politycznych, zasad, regulacji i ustaw;

14. podkreśla znaczenie wprowadzenia zmian legislacyjnych i administracyjnych niezbędnych do zapewnienia jak najpełniejszego udziału mieszkańców Birmy/Mjanmy, w tym mniejszości, w wyborach, które odbędą się w 2014 r.;

15. wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel do zajęcia się tą sprawą na jak najwyższym szczeblu politycznym w jej stosunkach z Birmą/Mjanmą oraz innymi państwami należącymi do ASEAN;

16. przypomina, że Unia Europejska niedawno przywróciła ogólny system preferencji (GSP) dla Birmy/Mjanmy; przypomina o warunkowym charakterze tych preferencji, uzależnionych od przestrzegania podstawowych wolności i praw człowieka; wzywa Komisję do uważnego monitorowania postępów czynionych przez władze Birmy/Mjanmy w przestrzeganiu wspomnianych warunków;

17. zwraca się do Komisji, by przedkładając Parlamentowi i Radzie akt delegowany w sprawie przedłużenia systemu GSP dla Birmy/Mjanmy na okres po 31 grudnia 2013 r., dołączyła do niego sprawozdanie, w którym wykaże brak poważnych i systematycznych naruszeń zasad określonych w konwencjach wyszczególnionych w rozporządzeniu w sprawie GSP, ze szczególnym uwzględnieniem mniejszości Rohingya;

18. apeluje do Komisji, aby przed sformułowaniem wniosku w sprawie wytycznych negocjacyjnych przeprowadziła skuteczną i całościową ocenę wpływu przewidywanego dwustronnego porozumienia w sprawie inwestycji na prawa człowieka oraz aby w trakcie tego procesu szczegółowo konsultowała się z Parlamentem i ze społeczeństwem obywatelskim;

19. oczekuje, że ESDZ będzie się konsultować z Parlamentem i informować go regularnie o postępach w nawiązywaniu z Birmą/Mjanmą dialogu na temat praw człowieka; zwraca się do ESDZ i do państw członkowskich o sporządzenie wykazu precyzyjnych punktów odniesienia w dziedzinie praw człowieka, na których podstawie będzie można ocenić postępy poczynione przez władze Birmy/Mjanmy w procesie reform; podkreśla, że dalszy rozwój stosunków między UE a przywódcami Birmy powinien być uzależniony od namacalnych postępów, zwłaszcza jeśli chodzi o sytuację mniejszości Rohingya;

20. apeluje o znaczny i widoczny udział społeczeństwa obywatelskiego, w tym przedstawicieli ludności Rohingya, w pracach grupy zadaniowej UE-Birma, która ma powstać w tym roku, i uważa, że działania tej grupy powinny bazować na doświadczeniach grupy zadaniowej UE-Egipt;

21. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wiceprzewodniczącej Komisji/Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Birmy/Mjanmy, Sekretarzowi Generalnemu ASEAN, Międzyrządowej Komisji ASEAN ds. Praw Człowieka, Specjalnemu Przedstawicielowi ONZ ds. Praw Człowieka w Mjanmie, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw człowieka, Radzie Praw Człowieka ONZ oraz rządom i parlamentom innych państw w regionie.

¹ Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0142.

² Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0355.

³ Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0464.

⁴ Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0218.