Rozporządzenie 99/2000 dotyczące świadczenia pomocy dla państw partnerskich w Europie Wschodniej i Azji Środkowej

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2000.12.1

Akt utracił moc

Wersja od: 28 grudnia 2005 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, EURATOM) NR 99/2000

z dnia 29 grudnia 1999 r.

dotyczące świadczenia pomocy dla państw partnerskich w Europie Wschodniej i Azji Środkowej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 308,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 203,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W następstwie posiedzeń Rady Europejskiej w Dublinie oraz w Rzymie w 1990 r. Wspólnota wprowadziła program pomocy technicznej na rzecz reformy gospodarczej i ożywienia gospodarczego w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

(2) Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 1279/96 z dnia 25 czerwca 1996 r. dotyczące udzielania pomocy we wprowadzaniu reformy gospodarczej i poprawy sytuacji gospodarczej w nowych państwach niepodległych i Mongolii⁽²⁾ ustanowiło warunki świadczenia takiej pomocy i przewidziało takie działanie od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.

(3) Pomoc taka wywarła już znaczny wpływ na reformę w państwach partnerskich Europy Wschodniej i Azji Środkowej wymienionych w załączniku I ("państwach partnerskich").

(4) Finansowa kwota referencyjna w rozumieniu pkt 34 Porozumienia Międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej⁽³⁾ i poprawy procedury budżetowej jest objęta niniejszym rozporządzeniem przez cały czas trwania programu, tym samym nie naruszając kompetencji organu budżetowego, które zostały określone w Traktacie.

(5) Pomoc taka będzie w pełni skuteczna tylko w kontekście postępu na rzecz wolnych i otwartych społeczeństw demokratycznych przestrzegających praw człowieka, praw mniejszości oraz praw ludności tubylczej, a także na rzecz systemów gospodarczych zorientowanych rynkowo.

(6) Dalsza pomoc jest niezbędna dla promowania bezpieczeństwa jądrowego w państwach partnerskich.

(7) Kontynuacja świadczenia pomocy będzie przyczyniać się do osiągnięcia wspólnych celów, szczególnie w kontekście Umów o partnerstwie i współpracy oraz Umów o współpracy gospodarczej zawartych z państwami partnerskimi.

(8) W stosownych przypadkach świadczenie pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia będzie uwzględniać wspólne strategie przyjęte przez Radę Europejską.

(9) Właściwe jest ustalenie priorytetów tej pomocy, które są wyznaczone m.in. wspólnymi interesami Wspólnoty i państw partnerskich.

(10) Pomoc powinna uwzględniać zróżnicowane potrzeby oraz priorytety głównych regionów objętych niniejszym rozporządzeniem.

(11) Doświadczenie wskazuje, że pomoc wspólnotowa będzie skuteczniejsza, gdy będzie bardziej skoncentrowana na ograniczonej liczbie obszarów w ramach każdego państwa partnerskiego.

(12) Należy zachęcać do rozwijania powiązań gospodarczych między państwami i przepływów handlowych prowadzących do reform i restrukturyzacji gospodarczej.

(13) Należy zachęcać do współpracy regionalnej i subregionalnej, szczególnie w odniesieniu do Wymiaru Północnego oraz w regionie Morza Czarnego.

(14) Należy zachęcać do współpracy transgranicznej, szczególnie w kontekście granic między państwami partnerskimi a Unią Europejską, między państwami partnerskimi a Europą Środkową i Wschodnią, oraz między samymi państwami partnerskimi.

(15) Wymogi trwającej reformy gospodarczej i restrukturyzacji oraz efektywne zarządzanie tym programem wymaga wieloletniego podejścia.

(16) Długookresowa trwałość reformy będzie wymagać odpowiedniego nacisku na aspekty społeczne reformy i rozwój społeczeństwa obywatelskiego.

(17) Włączenie aspektów środowiskowych do pomocy ma główne znaczenie dla długookresowej trwałości reform i rozwoju gospodarczego.

(18) Rozwój zasobów ludzkich, włącznie z edukacją i kształceniem, ma znaczenie dla reform i restrukturyzacji.

(19) Jakość pomocy powinna być poprawiana poprzez wybór części projektów w oparciu o konkurencyjność.

(20) W celu właściwego sprostania najbardziej pilnym potrzebom państw partnerskich na obecnym etapie ich transformacji gospodarczej niezbędne jest zezwolenie na pewien zakres przydziału finansowego celem użycia jej do gospodarczo sprawnego finansowania inwestycji, szczególnie w obszarach współpracy transgranicznej, promocji małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), infrastruktury w dziedzinie ochrony środowiska oraz sieci o strategicznym znaczeniu dla Wspólnoty.

(21) Pomoc wspólnotowa może, stosownie do przypadku, być bardziej skuteczna, efektywna i wyrazista, gdy jest realizowana w sposób zdecentralizowany.

(22) Należy zapewnić skuteczną konkurencję między przedsiębiorstwami, organizacjami i instytucjami zainteresowanymi uczestnictwem w inicjatywach finansowanych przez program.

(23) Pomoc wspólnotowa będzie o wiele bardziej skuteczna, gdy zapewnione zostanie uczestnictwo państw partnerskich.

(24) Właściwe jest, aby Komisja podczas realizacji pomocy wspólnotowej, była wspomagana przez komitet złożony z przedstawicieli Państw Członkowskich.

(25) Środki niezbędne dla realizacji niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽⁴⁾.

(26) Procedury przetargowe oraz udzielenia zamówień powinny być zgodne z rozporządzeniem finansowym stosowanym do ogólnego budżetu Unii Europejskiej ("rozporządzenie finansowe").

(27) Przepisy dotyczące składania ofert oraz udzielania zamówień, jak również zasady regulujące udzielanie zamówień powinny być stosowane do momentu wejścia w życie przepisów zmieniających tytuł IX rozporządzenia finansowego w celu wprowadzenia podstawy dla przepisów wykonawczych, które będą stosowane do wszystkich wspólnotowych programów pomocy zewnętrznej.

(28) Oprócz osób fizycznych i prawnych z Państw Członkowskich i państw partnerskich udział w przetargach powinien być otwarty również dla osób fizycznych i prawnych z krajów korzystających z programu Phare oraz, w przypadku gdy wymagane są specyficzne rodzaje ekspertyzy, z państw śródziemnomorskich.

(29) Sprawozdania z postępu prac dotyczących realizacji programu pomocy powinny być ustalane corocznie.

(30) Traktaty nie wprowadziły, w celu przyjęcia niniejszego rozporządzenia, uprawnień innych niż wynikające z art. 308 Traktatu WE oraz art. 203 Traktatu EWEA,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Program wspierania przejścia do gospodarki rynkowej oraz wspierania demokracji i zasad państwa prawa w państwach partnerskich wymienionych w załączniku I (zwanych dalej "państwami partnerskimi") będzie realizowany przez Komisję od dnia 1 stycznia 2000 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. zgodnie z kryteriami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł  2

1. Program ten będzie oparty na zasadach i celach określonych w Umowach o partnerstwie i współpracy oraz w Umowach o handlu i współpracy gospodarczej w kontekście współpracy Wspólnoty, Państw Członkowskich i państw partnerskich w celu wspierania inicjatyw będących we wspólnym interesie.

2. Program ma na celu maksymalizację wpływu poprzez koncentrację na ograniczonej liczbie istotnych inicjatyw, bez wykluczania projektów na małą skalę, w przypadku gdy projekty takie są właściwe. W tym celu programy indykatywne i programy działania, o których mowa poniżej, będą obejmować co najwyżej trzy kompleksowe kwalifikujące się obszary współpracy wymienione w załączniku II. Stosownie do przypadku, oprócz tych trzech obszarów, wprowadzona zostanie pomoc na rzecz bezpieczeństwa jądrowego. Program uwzględnia zróżnicowane potrzeby i priorytety głównych regionów objętych niniejszym rozporządzeniem, w szczególności potrzebę wspierania demokracji i zasady państwa prawa.

3. Szczególna uwaga zwrócona jest na:

– potrzebę ograniczania zagrożeń środowiskowych i zanieczyszczenia środowiska, w tym zanieczyszczenia o charakterze transgranicznym,

– potrzebę wspierania zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych, włącznie z zasobami energetycznymi, oraz

– społeczne aspekty transformacji.

4. Program ma na celu wspieranie współpracy międzypaństwowej, międzyregionalnej oraz transgranicznej między samymi państwami partnerskimi, między państwami partnerskimi a Unią Europejską oraz między państwami partnerskimi a Europą Środkową i Wschodnią.

Współpraca międzypaństwowa i międzyregionalna polega przede wszystkim na pomocy państwom partnerskim w zidentyfikowaniu i przeprowadzaniu działań, które są lepiej podejmowane na poziomie wielu krajów niż na poziomie krajowym, takich jak promowanie sieci, współpraca w dziedzinie środowiska oraz działania w obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych.

Współpraca transgraniczna polega przede wszystkim na:

a) pomocy regionom przygranicznym w przezwyciężaniu specyficznych problemów rozwojowych;

b) zachęcaniu do łączenia sieci po obu stronach granicy, np. usługi transgraniczne;

c) przyspieszeniu procesu transformacji w państwach partnerskich poprzez ich współpracę z regionami granicznymi w Unii Europejskiej lub Europie Środkowej i Wschodniej;

d) ograniczeniu transgranicznych zagrożeń środowiskowych i zanieczyszczenia środowiska.

5. W obszarze bezpieczeństwa jądrowego program koncentruje się na trzech priorytetach.

a) Wspieranie promocji kultury w dziedzinie skutecznego bezpieczeństwa jądrowego zgodnie z zasadami Konwencji bezpieczeństwa jądrowego, w szczególności poprzez trwałe wsparcie dla organów regulujących, a na poziomie elektrowni, poprzez pomoc na miejscu, w tym dostawę sprzętu, w sytuacjach gdy pomoc taka jest najbardziej potrzebna;

b) Wspieranie rozwoju i realizacji wykorzystanego paliwa, strategii wycofania z eksploatacji odpadów jądrowych i zarządzania nimi, w tym w północno-zachodniej Rosji w kontekście szerszej współpracy międzynarodowej;

c) Przyczynianie się do odnośnych inicjatyw międzynarodowych wspieranych przez UE, takich jak inicjatywa G7/UE dotycząca zamknięcia elektrowni w Czarnobylu.

Program wspiera stosowanie skutecznych zabezpieczeń materiałów jądrowych.

6. Program uwzględnia:

– zmieniające się i zróżnicowane potrzeby i priorytety państw partnerskich, indywidualnie i jako regionów, a także m.in. kontekst rozszerzenia,

– zdolność absorpcyjną państw partnerskich,

– postęp w kierunku demokratycznej i zorientowanej rynkowo reformy w państwach partnerskich.

Środki realizowane są z uwzględnieniem następujących kryteriów:

– potrzebę zrównoważonego rozwoju gospodarczego,

– wpływ społeczny środków objętych reformą,

– wspieranie równych szans dla kobiet,

– zrównoważone wykorzystanie zasobów naturalnych oraz poszanowanie środowiska naturalnego.

TYTUŁ  I

PROGRAMY INDYKATYWNE I PROGRAMY DZIAŁANIA

Artykuł  3

1. Pomoc stosowana jest w ramach programów krajowych, wielonarodowych i innych.

2. Programy krajowe i wielonarodowe obejmą programy indykatywne i programy działania.

3. Programy indykatywne, obejmujące okresy od trzech do czterech lat, ustanawia się zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2. Programy te określają podstawowe cele oraz wytyczne pomocy wspólnotowej w obszarach współpracy określonych w załączniku II, i mogłyby, w miarę możliwości w największym zakresie, obejmować orientacyjne szacunki finansowe. Przed ustanowieniem programów indykatywnych Komisja przedyskutuje z Komitetem określonym w art. 13 ust. 1 priorytety, które mają być określone wraz z państwami partnerskimi.

4. Programy działań oparte na programach indykatywnych określonych w ust. 3 przyjmuje się w corocznie lub co dwa lata, zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2. Te programy działań zawierają wykaz projektów do sfinansowania w ramach obszarów współpracy określonych w załączniku II. Przedmiot programów zostaje określona odpowiednio szczegółowo tak, by umożliwić Komitetowi określonemu w art. 13 ust. 1 wydanie opinii.

5. Środki wymienione w krajowych programach działania odzwierciedlone są w memorandach finansowych uzgodnionych między Komisją a każdym państwem partnerskim. Zostaną one oparte na dialogu uwzględniającym wspólne interesy wspólnotowe i państw partnerskich szczególnie w kontekście Umów o partnerstwie i współpracy.

6. Jeśli wymagają tego okoliczności, programy indykatywne i programy działań mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2 w okresie ich stosowania.

Artykuł  4

1. Oprócz krajowych programów działania, ustanowiony zostaje program stymulujący w celu wprowadzenia elementu konkurencji do rozdziału zasobów w celu wspierania jakości. Aby zapewnić koncentrację, projekty finansowane w ramach programu powinny zostać połączone z kompleksowymi obszarami współpracy ustanowionymi w krajowych programach indykatywnych określonych w art. 3.

2. Program wprowadzany jest stopniowo i uwzględnia możliwości administracyjne różnych państw partnerskich. W pierwszym roku stosowania, rozmiar programu nie przekracza 10 % całkowitego budżetu programu. W kolejnych latach stosunek ten może wzrosnąć maksymalnie o 5 % rocznie.

3. Biorąc pod uwagę doświadczenie nabyte w latach poprzednich, w tym dystrybucję geograficzną, podejmuje się specjalne starania w celu wsparcia udziału w tym programie wszystkich państw partnerskich, w szczególności doświadczających najwięcej trudności w jego pomyślnej realizacji.

4. Roczny program stymulujący, w tym kryteria wyboru projektów oraz jego rozmiar, zostanie uzgodniony zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2.

TYTUŁ  II

ŚRODKI, KTÓRE MAJĄ BYĆ OBJĘTE WSPARCIEM

Artykuł  5

1. W ramach programów określonych w tytule I, które składają się przede wszystkim z pomocy technicznej, wsparcie zostanie przeznaczone na:

– przekazanie ekspertyzy i know-how, w tym szkolenia,

– współpracę i partnerstwo przemysłowe na rzecz rozwoju instytucjonalnego opartego na współpracy między organizacjami publicznymi i prywatnymi z Unii Europejskiej i państw partnerskich,

– na zasadzie jednostkowych przypadków, rozsądny koszt dostaw wymaganych w trakcie realizowania pomocy. W szczególnych przypadkach pomoc może objąć istotny element dostaw, w tym bezpieczeństwo jądrowe, wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne oraz współpracę transgraniczną,

– inwestycje oraz działania związane z inwestycjami. Pomoc może objąć pomoc techniczną w celu stymulowania i wspierania inwestycji. Pomoc może także objąć finansowanie inwestycji opisane w załączniku III, szczególnie w obszarach współpracy transgranicznej, wspierania małych i średnich przedsiębiorstw, infrastruktury w dziedzinie ochrony środowiska i sieci.

2. Pomoc obejmuje również koszty związane z przygotowaniem, realizacją, monitorowaniem, audytem i oceną programu, jak również informacje o kosztach.

3. Środki mogą być realizowane, we właściwym przypadku, w sposób zdecentralizowany. Końcowi odbiorcy pomocy wspólnotowej są aktywnie zaangażowani w przygotowaniu i realizacji projektów. W miarę możliwości, identyfikacja i przygotowanie projektów przeprowadzane są na poziomie regionalnym i lokalnym.

4. Projekty realizowane są etapowo, w uzasadnionych przypadkach i w sposób pozwalający na uniknięcie zakłóceń w ciągłości działań. Wsparcie kolejnych etapów będzie uzależnione od pomyślnego zakończenia poprzednich etapów.

5. Do zaangażowania w realizację projektu zachęcani będą lokalni eksperci

TYTUŁ  III

PRZEPISY FINANSOWE

Artykuł  6

1. Finansowa kwota referencyjna na realizację niniejszego programu w okresie 2000-2006 r. wynosi 3.138 milionów EUR.

Wartość rocznych środków przyznanych zostanie zatwierdzona przez władze budżetowe w ramach limitów perspektywy finansowej.

2. Maksymalnie 20 % rocznego budżetu może zostać przydzielone na finansowanie inwestycji zgodnie z opisem w załączniku III. Maksymalnie 20 % rocznego budżetu może zostać przydzielone na "program stymulujący" wymieniony w art. 4.

Artykuł  7

1. Środki określone w niniejszym rozporządzeniu, które są finansowane z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, są zarządzane przez Komisję zgodnie rozporządzeniem finansowym, które stosuje się do tego budżetu.

2. Komisja przestrzega zasad należytego zarządzania finansami oraz, w szczególności, zasad gospodarności i efektywności pod względem kosztów określonych w rozporządzeniu finansowym.

Artykuł  8

1. Pomoc wspólnotowa ma zasadniczo formę dotacji. Mogą one generować fundusze, które mogą zostać wykorzystane na finansowanie innych projektów lub środków współpracy.

2. Decyzje finansowe oraz umowy, które z nich wynikają, przewidują wyraźnie monitoring oraz nadzór i kontrolę finansową Komisji i Trybunału Obrachunkowego, które mają być, w razie potrzeby, przeprowadzane na miejscu.

Artykuł  9

1. Koszt projektu w walucie miejscowej pokrywa Wspólnota tylko w takim zakresie, który jest bezwzględnie konieczny.

2. Państwa partnerskie są aktywnie zachęcane do współfinansowania projektów.

3. Podatki, cła oraz zakup mienia nieruchomego nie są finansowane przez Wspólnotę.

Artykuł  10

Poniższe przepisy dotyczące składania ofert oraz udzielania zamówień a także zasady regulujące udzielanie zamówień określonych w załączniku IV maja zastosowanie do momentu wejścia w życie przepisów zmieniających tytuł IX rozporządzenia finansowego, w celu wprowadzenia podstawy dla przepisów wykonawczych, które będą miały zastosowanie do wszystkich wspólnotowych programów pomocy zewnętrznej.

Artykuł  11

1. Komisja realizuje działania zgodnie z programami działań określonymi w art. 3 ust. 4 oraz zgodnie z tytułem IX rozporządzenia finansowego oraz art. 12 niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja dostarcza państwom partnerskim zestaw zasad dotyczących definicji projektów.

3. 1 Zamówienia na dostawy i roboty budowlane przyznawane są w drodze nieograniczonych przetargów z wyjątkiem przypadków określonych w art. 116 rozporządzenia finansowego. Pochodzenie dostaw i materiałów zakupionych na podstawie niniejszego rozporządzenia określają reguły pochodzenia, a także odstępstwa od tych reguł, zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2112/2005 z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty⁽⁵⁾.

4. 2 Udział w zaproszeniach do składania ofert oraz zamówieniach jest nieograniczony na równych warunkach dla wszystkich osób fizycznych i prawnych z Państw Członkowskich, państw partnerskich oraz państw korzystających z programu Phare. Udział osób fizycznych i prawnych z państw śródziemnomorskich o tradycyjnych powiązaniach gospodarczych, handlowych i geograficznych może zostać zatwierdzona przez Komisję na zasadzie jednostkowych przypadków, jeżeli odnośne programy lub projekty wymagają specyficznych form ekspertyzy dostępnej w takich państwach. Uprawnienie do udziału w procedurach przetargowych na podstawie niniejszego rozporządzenia określają dodatkowo kryteria kwalifikujące, a także odstępstwa od nich, zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2112/2005.

5. 3 W przypadku współfinansowania, Komisja może zezwolić na udział państw trzecich w zaproszeniach do składania ofert i zamówieniach, ale na zasadzie jednostkowych przypadków. W takich przypadkach, udział przedsiębiorstw z państw trzecich dopuszcza się tylko wtedy, gdy zachowana jest zasada wzajemności. Udział w procedurach umownych wdrażanych za pośrednictwem organizacji międzynarodowych lub współfinansowanych przez państwo trzecie jest dodatkowo określony w rozporządzeniu (WE) nr 2112/2005.

Artykuł  12

W przypadku nieograniczonych przetargów w celu udzielenia zamówień na dostawy zgodnie z art. 114 rozporządzenia finansowego, przewidywany jest termin na złożenie oferty nie krótszy niż 52 dni od daty zamieszczenia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Zamówienia na usługi przyznawane są w drodze przetargów ograniczonych oraz umów prywatnych na działania nieprzekraczające 200.000 EUR.

TYTUŁ  IV

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  13

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet ds. świadczenia pomocy dla nowych państw niepodległych i Mongolii (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku każdego odniesienia do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE, ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  14

Komisja, wspólnie z Państwami Członkowskimi, na podstawie zasady wzajemności i systematycznej wymiany informacji, w tym wymiany informacji na miejscu, zapewnia skuteczną koordynację starań na rzecz pomocy podejmowanych przez Wspólnotę i poszczególne Państwa Członkowskie w celu zwiększenia spójności oraz komplementarności ich programów współpracy.

Ustanawia się systematyczną koordynację między Komisją a Państwami Członkowskimi, włącznie z koordynacją na miejscu w kontaktach z państwami partnerskimi zarówno podczas definiowania programu, jak i na etapie jego realizacji.

W czasie realizacji współpracy transgranicznej, programy obejmujące Państwa Członkowskie, państwa Phare i państwa partnerskie, Komisja zapewnia skuteczną koordynację oraz spójność z programami finansowanymi za pośrednictwem funduszy strukturalnych, wspólnotowych programów pomocy zewnętrznej oraz inicjatyw pomocy bilateralnej.

Komisja zapewnia ponadto koordynację i współpracę z międzynarodowymi instytucjami finansowymi i innymi donatorami.

W ramach pomocy świadczonej na mocy niniejszego rozporządzenia, Komisja wspiera współfinansowanie z instytucjami publicznymi lub prywatnymi w Państwach Członkowskich.

Artykuł  15

1. Corocznie Komisja składa sprawozdanie z postępu prac związanych z realizacją programu pomocy. Sprawozdanie to obejmuje ocenę pomocy już świadczonej, w tym skuteczność programu, jak również informację o wynikach działań monitorujących podejmowanych w ciągu roku. Sprawozdanie zostanie przekazane Państwom Członkowskim, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.

2. W świetle tych sprawozdań Komisja może składać do Rady wnioski o zmianę niniejszego rozporządzenia.

3. Ponadto Komisja udostępnia informacje statystyczne określone w ust. 1 dotyczące udzielania zamówień. Treść i forma informacji statystycznych, które mają zostać przekazane, zostanie przedyskutowana z Komitetem określonym w art. 13 ust. 1.

Artykuł  16

Gdy zabraknie zasadniczego elementu niezbędnego dla kontynuacji współpracy poprzez pomoc, szczególnie w przypadku pogwałcenia zasad demokratycznych oraz praw człowieka, Rada może na wniosek Komisji, stanowiąc większością kwalifikowaną, zadecydować o właściwych środkach dotyczących pomocy dla państwa partnerskiego.

Ta sama procedura może być stosowana jako ostateczny środek w przypadkach poważnego pogwałcenia zobowiązań państw partnerskich określonych w układach o partnerstwie i współpracy.

Artykuł  17

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 grudnia 1999 r.

	W imieniu Rady
	K. HEMILÄ
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 37 z 11.2.1999, str. 8.

⁽²⁾ Dz.U. L 165 z 4.7.1996, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 172 z 18.6.1999, str. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 344 z 27.12.2005, str. 23.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

PAŃSTWA PARTNERSKIE OKREŚLONE W ART. 1

Armenia

Azerbejdżan

Białoruś

Gruzja

Kazachstan

Kirgistan

Mołdawia

Mongolia

Federacja Rosyjska

Tadżykistan

Turkmenistan

Ukraina

Uzbekistan

ZAŁĄCZNIK  II

OBSZARY WSPÓŁPRACY OKREŚLONE W ART. 2 UST. 2 ORAZ W ART. 3 UST. 3 i 4

1. Wsparcie reformy instytucjonalnej, prawnej i administracyjnej:

– rozwój zasady państwa prawa,

– wsparcie skutecznego prowadzenia polityki,

– reforma administracji publicznej na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym,

– wsparcie organów wykonawczych i ustawodawczych (krajowych, regionalnych i lokalnych),

– wsparcie działań z zakresu wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych,

– wzmacnianie ram prawnych i regulacyjnych,

– wsparcie wykonania zobowiązań międzynarodowych,

– wsparcie społeczeństwa obywatelskiego,

– wsparcie edukacji i kształcenia.

2. Wsparcie sektora prywatnego oraz pomoc na rzecz rozwoju gospodarczego:

– wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw,

– wspieranie systemów usług bankowych i finansowych,

– wspieranie prywatnej przedsiębiorczości, w tym wspólnych przedsiębiorstw,

– współpraca przemysłowa, włącznie z badaniami,

– prywatyzacja,

– restrukturyzacja przedsiębiorstw,

– wspieranie ram rynkowych dla handlu i inwestycji.

3. Wsparcie przeznaczone na złagodzenie społecznych skutków transformacji:

– reforma systemów służby zdrowia, emerytalnych, ochrony socjalnej i ubezpieczeń,

– pomoc na łagodzenie społecznych skutków restrukturyzacji przemysłu,

– pomoc na odbudowę struktury społecznej,

– rozwój biur pośrednictwa pracy, włącznie z przekwalifikowaniem.

4. Rozwój infrastruktury w zakresie sieci:

– sieci transportowe,

– sieci telekomunikacyjne,

– sieci i rurociągi energetyczne,

– przejścia graniczne.

5. Wspieranie ochrony środowiska naturalnego i zarządzanie zasobami naturalnymi:

– rozwój polityk i praktyk z zakresu zrównoważonego zarządzania środowiskiem naturalnym,

– wspieranie harmonizacji standardów środowiskowych z normami Unii Europejskiej,

– usprawnianie technologii energetycznych na etapie dostaw i końcowego użycia,

– wspieranie zrównoważonego użycia i zarządzania zasobami naturalnymi, w tym energia, oszczędność, wydajne wykorzystywanie energii oraz poprawa infrastruktury w dziedzinie ochrony środowiska.

6. Rozwój gospodarki wiejskiej:

– ramy prawne i regulacyjne, w tym prywatyzacja ziemi,

– zwiększanie dostępu do finansowania oraz wspierania szkoleń,

– poprawa dystrybucji i dostępu do rynków.

W stosownym przypadku, wsparcie na rzecz bezpieczeństwa jądrowego udzielane jest zgodnie z priorytetami wymienionymi w art. 2 ust. 5.

ZAŁĄCZNIK  III

FINANSOWANIE INWESTYCJI

Finansowanie inwestycji uzasadnione jest następującymi kryteriami:

– efekt mnożnikowy, według którego pomocy wspólnotowej będzie towarzyszyć wielokrotność inwestycji z innych źródeł,

– dodatkowo, gdyby pomoc Wspólnoty zachęcała do inwestowania, które w innym przypadku nie miałoby miejsca,

– obszary interesu Wspólnoty.

Finansowanie inwestycji może mieć formę współfinansowania z innymi źródłami finansowania inwestycji lub, w wyjątkowej sytuacji, samych inwestycji.

Sektory priorytetowe finansowania inwestycji będą obejmować: współpracę transgraniczną, w tym infrastrukturę graniczną, wsparcie MŚP, infrastrukturę w dziedzinie ochrony środowiska i sieci. Bezpośrednie finansowanie kapitału i udziałów w indywidualnych przedsiębiorstwach jest wykluczone.

ZAŁĄCZNIK  IV

ZASADY REGULUJĄCE UDZIELANIE ZAMÓWIEŃ W DRODZE PRZETARGU, W SZCZEGÓLNOŚCI PRZETARGU OGRANICZONEGO

1. Wszelkie niezbędne informacje zostaną udostępnione wraz z "zaproszeniem oferentów" każdemu oferentowi, który został wpisany na listę osób zakwalifikowanych lub który złożył taki wniosek po opublikowaniu ogłoszenia o przetargu nieograniczonym. Informacja ta zawiera w szczególności kryteria oceny. Ocena techniczna oferty może objąć rozmowy z osobami zaproponowanymi w ofercie.

2. Komisja przewodniczy wszystkim komitetom oceniającym i wyznacza odpowiednią liczbę osób oceniających przed rozpoczęciem przetargu. Jedna osoba oceniająca powinna pochodzić z instytucji przyjmującej pomoc w krajach będących beneficjentami. Wszystkie osoby oceniające powinny podpisać oświadczenie o bezstronności.

3. Oferta jest oceniana na podstawie porównania jakości technicznej i ceny. Porównanie tych dwóch kryteriów jest ogłaszane w przypadku każdego zaproszenia do składania ofert. Ocena techniczna zostanie przeprowadzona, w szczególności, według następujących kryteriów: organizacja, harmonogram, metody i plan prac zaproponowanych w celu świadczenia tych usług, kwalifikacje, doświadczenie, umiejętności personelu zaproponowane w celu świadczenia tych usług oraz wykorzystanie lokalnych przedsiębiorstw i ekspertów, ich udział w projekcie oraz ich wkład do trwałości wyników projektu. Specyficzne doświadczenie oferentów w programie Tacis nie uwzględnia się.

4. Oferenci, których oferty odrzucono, powiadamiani są listownie z podaniem przyczyn odrzucenia oraz nazwy oferenta, którego ofertę przyjęto.

5. Każda osoba fizyczna lub prawna zaangażowana w przygotowanie projektu będzie wykluczona z udziału w jego realizacji. Jeżeli uczestniczący w przetargu oferent zatrudnia takie osoby, w dowolnym charakterze w ciągu sześciu miesięcy od zakończenia ich zaangażowania w procedurze przetargowej, oferent ten może zostać wykluczony z udziału w danym projekcie. Każdy oferent, który został wpisany na listę osób zakwalifikowanych, zostanie wykluczony z udziału w ocenie tej oferty.

6. Komisja zapewnia, by wszystkie informacje ważne ze względów handlowych dotyczące zaproponowanej oferty pozostały poufne.

7. W każdym przypadku gdy firma, organizacja lub instytucja ma istotne powody wnioskowania o ponowne rozpatrzenie oferty, zawsze istnieje możliwość zwrócenia się z takim wnioskiem do Komisji. W takim przypadku należy udzielić uzasadnionej odpowiedzi na taki wniosek.

8. W przypadku udzielenia zamówienia w drodze ograniczonych przetargów określonych w art. 116 rozporządzenia finansowego, każde pisemne wyrażenie zainteresowania powinno zostać zarejestrowane przez Komisję, która wykorzysta rejestr przy sporządzaniu listy zakwalifikowanych oferentów.

Ponadto przy sporządzaniu listy zakwalifikowanych oferentów mogą zostać uwzględnione inne informacje, w szczególności z centralnego rejestru doradców Tacis. Rejestr ten jest otwarty dla wszystkich zainteresowanych firm, organizacji i instytucji w celu rejestracji.

9. W czasie sporządzania listy zakwalifikowanych oferentów Komisja będzie się kierować kwalifikacjami, interesem oraz dostępnością firmy, organizacji lub instytucji. Liczba firm, organizacji i instytucji znajdująca się na liście zakwalifikowanych oferentów będzie uzależniona od rozmiaru oraz kompleksowości projektu oraz powinna oferować możliwie najszerszy wybór.

Firmy, organizacje i instytucje, które pisemnie wyraziły swoje zainteresowanie projektem, zostaną powiadomione, czy zostały zawarte na liście zakwalifikowanych oferentów.

10. Corocznie Komitet określony w art. 13 ust. 1 przekazuje Komisji listę przedsiębiorstw, organizacji oraz instytucji, które zostały wybrane.

11. W bardzo skomplikowanych projektach, Komisja może zaproponować przedsiębiorstwom, organizacjom oraz instytucjom, które zostały zakwalifikowane, stworzenie między sobą konsorcjum. W tych przypadkach, propozycja ta, podobnie jak pełna lista zakwalifikowanych oferentów zostanie przekazana wszystkim przedsiębiorstwom, organizacjom i instytucjom znajdującym się na liście.

12. W przetargu ograniczonym, stosowany będzie minimalny okres 60 dni kalendarzowych między ostateczną opinią wydaną przez Komitet, określony w art. 13 ust. 1, oraz rozpoczęciem przetargu. Niemniej jednak, w pilnych wypadkach, okres ten może zostać skrócony przez Komisję pod warunkiem przesłania szczegółowego wyjaśnienia do Komitetu.

Zaproszenie do przetargu ograniczonego powinno przewidywać termin 60 dni kalendarzowych od dnia dostarczenia listu z zaproszeniem. W pilnych wypadkach okres ten może zostać ograniczony, nigdy jednak nie może być krótszy niż 40 dni kalendarzowych. W wyjątkowych przypadkach, termin ten może zostać przedłużony przez Komisję pod warunkiem przesłania szczegółowego wyjaśnienia Komitetowi określonemu w art. 13 ust. 1. O wszelkich zmianach terminu muszą być powiadomione odpowiednie przedsiębiorstwa, organizacje i instytucje.

¹ Art. 11 ust. 3 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia nr 2112/2005 z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.23) z dniem 28 grudnia 2005 r.

² Art. 11 ust. 4 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia nr 2112/2005 z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.23) z dniem 28 grudnia 2005 r.

³ Art. 11 ust. 5 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia nr 2112/2005 z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.23) z dniem 28 grudnia 2005 r.