Decyzja 84/338/Euratom,EWWiS,EWG dotycząca struktur i procedur zarządzania oraz koordynacji wspólnotowych działań badawczych, rozwojowych i demonstracji

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1984.177.25

Akt utracił moc

Wersja od: 4 lipca 1984 r.

DECYZJA RADY

z dnia 29 czerwca 1984 r.

dotycząca struktur i procedur zarządzania oraz koordynacji wspólnotowych działań badawczych, rozwojowych i demonstracji

(84/338/Euratom, EWWiS, EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 04 lipca 1984 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktaty ustanawiające Wspólnoty Europejskie,

uwzględniając projekt decyzji przedstawiony przez Komisję⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

dnia 14 stycznia 1974 r. Rada przyjęła rezolucję dotyczącą koordynacji polityk krajowych oraz określenia działań w interesie Wspólnoty w dziedzinie nauki i technologii⁽⁴⁾;

Komisja przesłała Radzie komunikat z 21 grudnia 1982 r. przedstawiający europejską strategię naukowo-techniczną (program ramowy obejmujący lata 1984-1987);

dnia 25 lipca 1983 r. Rada przyjęła rezolucję dotyczącą programów ramowych dla wspólnotowych działań badawczych, rozwojowych i demonstracji oraz pierwszego programu ramowego, obejmującego lata 1984-1987 ⁽⁵⁾;

jeżeli strategia proponowana przez Komisję ma zostać wdrożona, ważne jest, aby struktury oraz procedury koordynacyjne i zarządzające zostały zreorganizowane w celu osiągnięcia większej skuteczności ze strony instytucji wspólnotowych, w szczególności w celu osiągnięcia racjonalizacji istniejącego systemu;

uwzględniono opinię wydaną przez Komitet Badań Naukowych i Technicznych (CREST),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Przy Komisji ustanawia się komitety doradcze zarządzania i koordynacji, zwane dalej "KDZK" i które wyszczególnione są w Załączniku.

W razie potrzeby, w świetle nowych decyzji programowych, lista zostanie zmieniona i uzupełniona.

Artykuł  2

1. Zadaniem KDZK jest wspieranie Komisji w jej zadaniu określania i przygotowywania działań badawczych, rozwojowych i demonstracji oraz w jej funkcjach zarządzająco-koordynujących, które są związane z wdrażaniem wspólnotowej strategii naukowo-technicznej.

2. Obowiązkiem KDZK jest:

a) informować Komisję i doradzać jej w kwestiach naukowo-technicznych w dziedzinach, w których są kompetentne,

b) regularnie porównywać krajowe programy badań naukowych i rozwoju technicznego, leżące w obszarze zainteresowań Wspólnoty, oraz udzielać Komisji informacji odnoszących się do tych porównań w celu identyfikacji działań koordynujących, które mogłyby zostać podjęte pomiędzy Państwami Członkowskimi;

c) wspierać Komisję przy określaniu i wybieraniu, na podstawie celów naukowo-technicznych postawionych w programie ramowym, tych tematów i działań, które mogą być przedmiotem wspólnotowych działań badawczych, rozwojowych i demonstracji;

d) przyczyniać się do optymalnej realizacji wspólnotowych programów naukowych, badawczych i demonstracji - za które odpowiada Komisja - w szczególności do szczegółowego opisu projektów i ich wyboru oraz do oceny wyników i zapewnienia ściślejszego powiązania między realizacją programów na poziomie Wspólnoty i analogicznymi pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Państwach Członkowskich na ich własną odpowiedzialność;

e) formułować opinie na temat współpracy naukowo-technicznej zaplanowanej między Wspólnotami Europejskimi, państwami trzecimi i/lub organizacjami międzynarodowymi w szczególnych dziedzinach, którymi się zajmują.

Artykuł  3

1. Każdy KDZK jest powoływany przez Komisję na podstawie nominacji dokonanych przez Państwa Członkowskie.

2. Komitet ten składa się z:

– dwóch przedstawicieli z każdego Państwa Członkowskiego, których kadencja trwa cztery lata; przedstawicieli tych mogą wspierać lub zastępować krajowi eksperci na warunkach wskazanych w art. 4,

– dwóch przedstawicieli Komisji, których mogą wspierać lub zastępować inni przedstawiciele na warunkach wskazanych w art. 4,

- jednego przewodniczącego.

3. Przewodniczący każdego KDZK jest wybierany zgodnie z regulaminem spośród przedstawicieli Państw Członkowskich. Jego kadencja trwa dwa lata i jest raz odnawialna. Państwo Członkowskie, z którego pochodzi przewodniczący, wyznaczy osobę będącą jego zastępcą.

4. Obsługę sekretariatu zapewnia Komisja.

5. Każdy KDZK opracowuje swój regulamin wewnętrzny.

6. Każdy KDZK zbiera się przynajmniej raz w roku.

Artykuł  4

KDZK organizują swoją pracę w taki sposób, aby uzyskać specjalistyczne doradztwo, którego mogą potrzebować; spotykają się w zmiennym składzie, odpowiednio do charakteru zadań, które mają wykonać. W tym celu każde Państwo Członkowskie oraz Komisja mogą być reprezentowane na każdym posiedzeniu KDZK przez maksymalnie trzy osoby wybrane spośród przedstawicieli lub ekspertów, o których mowa w art. 3.

Artykuł  5

1. KDZK mogą ustanawiać grupy robocze ad hoc z dokładnie zdefiniowanym zakresem uprawnień, przyznanych na określony czas.

2. Grupom roboczym ad hoc przewodniczy członek KDZK. Grupy te składają się maksymalnie z dwóch członków z każdego Państwa Członkowskiego i dwóch przedstawicieli Komisji.

Artykuł  6

Komisja stara się zapewnić wszystkie niezbędne połączenia między KDZK. W opiniach KDZK przytacza się ewentualne stanowiska mniejszości. Są one systematycznie przekazywane przez Komisję Parlamentowi oraz Radzie.

Artykuł  7

a) Komitety określone w:

– art. 3 decyzji Rady 78/264/Euratom z dnia 6 marca 1978 r. w sprawie poszukiwania i wydobycia uranu⁽⁶⁾, zmienionej decyzją 81/364/Euratom⁽⁷⁾,

– art. 4 decyzji Rady 84/60/Euratom z dnia 31 stycznia 1984 r. w sprawie zamykania obiektów nuklearnych⁽⁸⁾,

– art. 4 decyzji Rady 79/345/Euratom z dnia 27 marca 1979 r. w sprawie bezpieczeństwa termicznych reaktorów wodnych⁽⁹⁾,

– art. 5 decyzji Rady 81/213/EWG z dnia 3 marca 1981 r. w sprawie ochrony środowiska i klimatologii ⁽¹⁰⁾,

– art. 3 decyzji Rady 81/1014/EWG z dnia 15 grudnia 1981 r. w sprawie materiałów włókienniczych i odzieży⁽¹¹⁾,

– art. 4 decyzji Rady 81/1032/EWG z dnia 7 grudnia 1981 r. w sprawie inżynierii biomolekularnej⁽¹²⁾,

– art. 3 decyzji Rady 82/402/EWG z dnia 17 maja 1982 r. w sprawie surowców⁽¹³⁾,

– art. 3 decyzji Rady 82/752/EWG z dnia 4 listopada 1982 r. w sprawie systemu tłumaczenia maszynowego nowoczesnej technologii ⁽¹⁴⁾,

– art. 3 decyzji Rady 82/837/EWG z dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie nauki i technologii na rzecz rozwoju⁽¹⁵⁾,

– art. 4 decyzji Rady 82/839/EWG z dnia 22 listopada 1982 r. w sprawie wpływu przetwarzania na fizyczne właściwości środków spożywczych⁽¹⁶⁾,

– art. 4 decyzji Rady 84/197/EWG z dnia 2 kwietnia 1984 r. dotyczącej wykorzystania produktów ubocznych zawierających lignocelulozę i inne pozostałości roślinne do żywienia zwierząt⁽¹⁷⁾,

– art. 4 decyzji Rady 84/304/EWG z dnia 24 maja 1984 r. w sprawie wpływu przetwarzania i dystrybucji na jakość i wartość odżywczą żywności⁽¹⁸⁾,

zostają niniejszym rozwiązane.

b) Wszystkie inne komitety doradcze zarządzania programem (KDZP), określone w ust. 1 rezolucji Rady z dnia 18 lipca 1977 r.⁽¹⁹⁾ zostają rozwiązane, z wyjątkiem KDZP ds. programu eksploatacji i wykorzystania reaktora HFR oraz KDZP ds. gospodarowania odpadami radioaktywnymi i ich składowania, przy czym ten ostatni zostaje zachowany wyłącznie w celu doradzania Komisji w sprawie realizacji wspólnotowego planu działania w dziedzinie odpadów radioaktywnych przez cały okres obowiązywania planu, w funkcji, jaką przewidziano w rezolucji Rady z dnia 18 lutego 1980 r.⁽²⁰⁾

Artykuł  8

Nowe KDZK, o których mowa w art. 1, rozpoczną działanie w okresie krótszym niż sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej decyzji.

Komitety rozwiązane zgodnie z art. 7 wykonują swoje zadania do chwili, kiedy nowe KDZK rzeczywiście rozpoczną działalność.

Artykuł  9

Po upływie okresu nie dłuższego niż trzy lata, struktury i procedury ustanowione niniejszą decyzją zostaną jeszcze raz zbadane, na podstawie sprawozdania Komisji, w celu oceny ich skuteczności oraz, w razie potrzeby, ich usprawnienia.

Artykuł  10

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 29 czerwca 1984 r.

	W imieniu Rady
	L. FABIUS
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 113 z 27.4.1983, str. 4.

⁽²⁾ Dz.U. C 307 z 14.11.1983, str. 112 i

Dz.U. C 351 z 24.12.1983, str.10.

⁽³⁾ Dz.U. C 341 z 19.12.1983, str. 51.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 7 z 29.1.1974, str. 2.

⁽⁵⁾ Dz.U. C 208 z 4.8.1983, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 72 z 14.3.1978, str.12.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 137 z 23.5.1981, str. 44.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 36 z 8.2.1984, str. 23.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 83 z 3.4.1979, str. 21.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 101 z 11.4.1981, str. 1.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 367 z 23.12.1981, str. 29.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 375 z 30.12.1981, str. 1.

⁽¹³⁾ Dz.U. L 174 z 21.6.1982, str. 23.

⁽¹⁴⁾ Dz.U. L 317 z 13.11.1982, str. 19.

⁽¹⁵⁾ Dz.U. L 352 z 14.12.1982, str. 24.

⁽¹⁶⁾ Dz.U. L 353 z 15.12.1982, str. 25.

⁽¹⁷⁾ Dz.U. L 103 z 16.4.1984, str. 23.

⁽¹⁸⁾ Dz.U. L 151 z 7.6.1984, str. 46.

⁽¹⁹⁾ Dz.U. C 192 z 11.8.1977, str. 1.

⁽²⁰⁾ Dz.U. C 51 z 29.2.1980, str. 4.

ZAŁĄCZNIK 

KOMITETY, KTÓRE MAJĄ ZOSTAĆ USTANOWIONE

Sektor	Komitety
PRZEMYSŁ	1. Technologia przemysłowa
	2. Normy naukowe i technologiczne
	3. Biotechnologia
SUROWCE I INNE MATERIAŁY	4. Surowce i inne materiały
ENERGIA	5.Energia rozszczepienia jądrowego - Reaktory i bezpieczeństwo, kontrola materiałów rozszczepialnych
	6. Energia rozszczepienia jądrowego - Cykl paliwowy/przetwarzanie i składowanie odpadów
	7. Energia nienuklearna
POMOC ROZWOJOWA	8. Badania związane z rozwojem
ZDROWIE I BEZPIECZEŃSTWO	9. Badania w dziedzinie medycyny i zdrowia
	10. Ochrona przed promieniowaniem
ŚRODOWISKO NATURALNE	11. Środowisko naturalne i klimatologia
JĘZYKI	12. Problemy lingwistyczne