Stosunki handlowe UE z Ameryką Łacińską (2010/2026(INI)).

A.

mając na uwadze, że Ameryka Łacińska i Unia Europejska nie tylko podzielają wspólne wartości, historię i kulturę, ale również tworzą strategiczne partnerstwo,

B.

mając na uwadze, że na przestrzeni trzech ostatnich dziesięcioleci międzynarodowe stosunki handlowe Ameryki Łacińskiej uległy ogromnemu zróżnicowaniu, przez co starała się zmniejszyć swoją zależność gospodarczą,

C.

mając na uwadze, że Unia Europejska wzmocniła swoje stosunki gospodarcze i handlowe z Ameryką Łacińską, stając się jej drugim najważniejszym partnerem handlowym oraz wiodącym partnerem handlowym MERCOSUR-u i Chile; mając na uwadze, że zgodnie z dnaymi Eurostatu obroty handlowe zwiększyły się dwukrotnie między 1999 a 2008 r., przy czym przywóz towarów z Ameryki Łacińskiej wzrósł do 96,14 mld EUR, a wywóz towarów do tego regionu do 76,81 mld EUR, a wymiana usług wykazywała stały wzrost; mając na uwadze, że z powodu dramatycznych skutków kryzysu finansowego i gospodarczego wartości te zmniejszyły się w 2009 r. do 70,11 mld EUR (przywóz) i 61,57 mld EUR (wywóz), lecz znów zaczęły piąć się w górę w 2010 r.; mając na uwadze, że najwięcej zagranicznych inwestycji bezpośrednich (ZIB) w Ameryce Łacińskiej pochodzi z krajów europejskich,

D.

mając na uwadze, że choć Ameryka Łacińska może poszczycić się bogactwem zasobów naturalnych, jest jednym z regionów, którym nie udało się zwiększyć ich udziału w handlu międzynarodowym, a wręcz przeciwnie, traci go na rzecz bardziej konkurencyjnych i dynamicznych gospodarczo krajów azjatyckich,

E.

mając na uwadze, że kilka krajów Ameryki Łacińskiej zaliczono do trzech krajów najbardziej narażonych na skutki zmiany klimatu na świecie, oraz biorąc pod uwagę poważne konsekwencje procesów pustynnienia i wylesiania, a także wzrost liczby takich zjawisk, jak cyklony i wymieranie gatunków, które w dużym stopniu dotykają Amerykę Łacińską, jak również konkretne, niepokojące i bardzo znaczące przykłady globalnego zagrożenia związanego ze zmianą klimatu, np. stan lasów deszczowych Amazonii i ryzyko stwarzane przez lodowce andyjskie,

F.

mając na uwadze, że zgodnie z danymi ECLAC-u można by jeszcze wiele osiągnąć w ramach redukcji ubóstwa, gdyż wskaźnik ubóstwa w Ameryce Łacińskiej zmniejszył się z 44,4 % w 2003 r. do 33 % w 2010 r., przy czym ubóstwo oraz migracja w coraz większym stopniu dotyczą kobiet, a także mając na uwadze, że zgodnie z danymi ECLAC-u i UNICEF-u prawie 63 % dzieci i nastolatków w Ameryce Łacińskiej cierpi z powodu ubóstwa,

G.

mając na uwadze, że różnica poziomów rozwoju tłumaczy fakt, iż handel między poszczególnymi krajami UE a krajami Ameryki Łacińskiej i regionu Karaibów (LAC) cechuje asymetria, jeżeli chodzi o rodzaj eksportowanych przez nie towarów; mając na uwadze, że wymiana handlowa pomiędzy tymi dwoma regionami podlega silnej koncentracji i że mimo ponad dwukrotnego wzrostu od 1990 r. rozwija się w wolniejszym tempie niż wymiana handlowa pomiędzy tymi dwoma regionami a resztą świata,

H.

mając na uwadze, że podczas szczytu UE-LAC, który odbył się w Limie w 2008 r. określono główne płaszczyzny partnerstwa strategicznego dla obu regionów w celu stworzenia sieci układów stowarzyszeniowych pomiędzy UE a różnorodnymi grupami integracji lokalnej; mając na uwadze, że na szczycie UE-LAC w Madrycie w maju 2010 r. osiągnięto duży postęp w pracach nad tym zagadnieniem i udało się odblokować wszystkie sektory negocjacji handlowych z krajami LAC, które pozostawały zablokowane w ostatnich latach,

I.

mając na uwadze, że zamiarem stworzenia sieci kompleksowych umów - już obowiązujących, zawartych lub będących na etapie negocjacji - z różnymi grupami państw Ameryki Łacińskiej jest przyczynienie się do pogłębienia współpracy między oboma kontynentami przy jednoczesnym uwzględnieniu procesów integracji regionalnej realizowanych w różnym tempie,

J.

mając na uwadze, że PKB na mieszkańca w regionie wynosi od 1.211 USD na Haiti czy 2.635 USD w Nikaragui do 11.225 USD w Brazylii czy około 15.000 USD w Argentynie, Chile i Meksyku,

K.

mając na uwadze, że mimo znacznych postępów w zarządzaniu finansami publicznymi w wielu krajach Ameryki Łacińskiej zadłużenie, często przejęte w spadku po poprzedniej epoce, jest jedną z najpoważniejszych przeszkód na drodze inwestycji handlowych, rozwoju i stabilnego budżetu państwa,

L.

mając na uwadze, że Amerykę Łacińską cechuje powszechne pragnienie zwiększenia znaczenia gospodarczego regionu w gospodarce światowej oraz mając na uwadze, że Ameryka Łacińska zmniejszyła swoją zależność gospodarczą, aktywnie różnicując swoje stosunki gospodarcze; mając na uwadze, że w tym celu Europa powinna działać mądrze, aby zwiększyć swoją rolę bardzo ważnego partnera handlowego, oraz mając na uwadze, że Europa i Ameryka Łacińska podtrzymują zobowiązanie do dalszego zacieśniania strategicznych stosunków opartych na wspólnych zasadach, wartościach i interesach,

M.

mając na uwadze, że nowa europejska strategia handlowa dostosowana do strategii Europa 2020 powinna uwzględniać szczególną sytuację w Ameryce Łacińskiej,

N.

mając na uwadze, że warunkiem eksportu produktów z zastosowaniem inteligentnych technologii i produktów wysokiej jakości promowanego w ramach Strategii Europa 2020 jest wypłacalność klientów; mając na uwadze, że w interesie obu stron, porozumienia między Ameryką Łacińską i Unią Europejską powinny nadal przynosić wymierne korzyści społeczeństwom obu partnerów,

O.

mając na uwadze, że w 2004 r. doszło do wstrzymania negocjacji zmierzających do utworzenia strefy wolnego handlu dla 750 mln konsumentów z powodu sporu związanego w dużej mierze z dostępem eksporterów z MERCOSUR-u do europejskich rynków rolnych,

1.

podkreśla, że Traktat z Lizbony określa politykę handlową UE jako nieodłączną i ważną część ogólnych działań zewnętrznych UE, która może odgrywać decydującą i pozytywną rolę w tworzeniu bogactwa, zacieśnianiu stosunków gospodarczych i politycznych między narodami i państwami, zapewnianiu pokoju i dążeniu do realizacji celów rozwojowych, środowiskowych i społecznych, a także podkreśla, że wszystkie te obszary polityki muszą się wzajemnie uzupełniać w dążeniu do realizacji celów określonych w Traktacie o Unii Europejskiej; uważa, że współczesna europejska polityka handlowa może odegrać ważną rolę w realizacji milenijnych celów rozwoju ONZ oraz w wypełnianiu międzynarodowych zobowiązań w dziedzinie praw człowieka, bezpieczeństwa żywnościowego oraz zrównoważenia środowiska;

2.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że stosunki handlowe z partnerami z Ameryki Łacińskiej stały się jednym z priorytetów Unii Europejskiej;

3.

podkreśla, że polityka handlowa jest ważnym narzędziem służącym realizacji celu międzyregionalnego partnerstwa strategicznego między Unią Europejską a Ameryką Łacińską; popiera w związku z tym utworzenie obszaru międzyregionalnego partnerstwa euro-latynoamerykańskiego opartego na modelu regionalizmu zgodnym z zasadami WTO;

4.

zauważa, że celem ściślejszej integracji gospodarki Europy i Ameryki Łacińskiej są obustronne korzyści; podkreśla, że zintensyfikowana i uczciwa współpraca handlowa powinna doprowadzić do tworzenia większej liczby lepszych stanowisk pracy w obu regionach i musi wspierać cel, którym jest wydajna pod względem zasobów, bardziej ekologiczna gospodarka; zauważa jednak, że wzrost obrotu handlowego nie powinien prowadzić do wylesiania i zwiększenia emisji gazów cieplarnianych;

5.

wzywa Komisję, aby aktywnie wspierała rozwój systemów sprawiedliwego handlu i obrót zarządzanymi w zrównoważony sposób zasobami;

6.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że deklaracja madrycka wyraźnie uznaje zasadę niezawisłego prawa państw do gospodarowania swymi zasobami naturalnymi i regulowania ich eksploatacji, zaznaczając jednocześnie, że należy brać pod uwagę kryteria zrównoważonego rozwoju;

7.

nalega, aby wszystkie kraje miały prawo ustanawiania mechanizmów niezbędnych do ochrony ich bezpieczeństwa żywnościowego oraz zapewnienia przetrwania i rozwoju małych i średnich producentów żywności;

8.

wyraża przekonanie, że aby zwiększyć korzyści płynące z wzajemnych stosunków handlowych i dokonywać właściwej dystrybucji zysku z obrotu handlowego wśród ludności, rządy w obu regionach powinny przeznaczyć te zyski na zwiększenie dobrobytu społecznego oraz powinny powiązać politykę handlową z odpowiednimi reformami wewnętrznymi i strukturalnymi, w szczególności w dziedzinie życia społecznego i podatków, a jednocześnie popierać odpowiedzialność za reformy handlowe oraz dalej rozwijać i zwiększać zdolności instytucjonalne związane z handlem;

9.

podkreśla, że konieczne jest wspieranie wdrażania specjalnie opracowanych dla danego kraju, uzupełniających strategii politycznych zwiększających możliwości wymiany handlowej pomiędzy zainteresowanym podmiotami, w zgodności z określonymi celami rozwoju; jest przekonany, że podstawowe znaczenie ma uruchomienie pomocy dla handlu oraz wykorzystanie wzrostu obrotu handlowego w celu sprzyjania rozwojowi;

10.

z zadowoleniem przyjmuje korzystny rozwój wydarzeń w tych krajach latynoamerykańskich, gdzie nowe strategie handlowe i polityka dotycząca zasobów, którym towarzyszą reformy wewnętrzne, przyczyniły się do ograniczenia ubóstwa i nierówności, widocznego w poprawie ich współczynników Giniego, i uważa, że ten rozwój wydarzeń ilustruje warunki, w jakich polityka handlowa może mieć postępujące skutki dystrybucyjne;

11.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w Ameryce Łacińskiej poszukuje się nowych, ambitnych form współpracy gospodarczej, powiązanych z polityką społeczno-gospodarczą; apeluje do Komisji o wspieranie tego typu podejścia do integracji na osi południe-południe oraz o unikanie w umowach handlowych UE postanowień, które mogłyby osłabić pozytywne efekty takiego podejścia integracyjnego;

12.

podkreśla, że należy korzystać z zasobów i pomocy technicznej, aby określić i finansować programy stwarzające lokalne i regionalne możliwości produkcji w celu zagwarantowania bezpieczeństwa żywnościowego oraz trwałego dostępu do rynków dla zmarginalizowanych wspólnot znajdujących się na najniższym szczeblu drabiny społeczno-gospodarczej oraz małych i średnich przedsiębiorstw;

13.

wyraża przekonanie, że w ramach pomocy handlowej należy wspierać producentów w zmniejszaniu kosztów transakcyjnych, wynikających z przepisów prawa i związanych z przestrzeganiem norm w zakresie jakości, oraz że należy stworzyć programy, które pomogą firmom w procesie kontroli, testowania i certyfikacji;

14.

podkreśla wagę nałożenia norm środowiskowych, identyfikowalności i bezpieczeństwa żywności na produkty rolne importowane na mocy porozumień między UE a państwami Ameryki Łacińskiej;

15.

uważa, że dalsze zróżnicowanie handlu, obecnie opartego głównie na surowcach, oraz dalsze zmierzanie ku zrównoważonemu handlowi produktami i usługami o największej wartości dodanej ma ogromne znaczenie dla Ameryki Łacińskiej, aby mogła ona konkurować w skali światowej; wyraża przekonanie, że światowy transport powiązany z bieżącymi łańcuchami dostaw oraz z międzynarodowym podziałem pracy powinien uwzględniać aspekty środowiska;

16.

wzywa do zacieśnienia współpracy pomiędzy UE a krajami Ameryki Łacińskiej, by zgodnie ze zobowiązaniami zawartymi w deklaracji madryckiej skoordynowały one wysiłki w celu szybkiego zawarcia ambitnego, sprawiedliwego i kompletnego porozumienia w ramach rundy dauhańskiej WTO; podkreśla, że wielostronny system handlowy oparty na otwartych i sprawiedliwych zasadach przyczyni się do wyjścia gospodarek światowych z kryzysu gospodarczego oraz do sprzyjania wzrostowi i rozwojowi, dzięki stopniowemu i zrównoważonemu ograniczaniu taryfowych i pozataryfowych barier w handlu - w odpowiednich przypadkach i zgodnie z zasadą specjalnego i preferencyjnego traktowania krajów rozwijających się - a jednocześnie skutecznie przyczyni się do redukcji ubóstwa;

17.

ubolewa z powodu środków protekcjonistycznych przyjętych w czasie kryzysu finansowego przez niektóre kraje Ameryki Łacińskiej, a zwłaszcza Argentynę; stale nalega na Komisję, aby poruszała z krajami Ameryki Łacińskiej kwestię dostępu do rynku;

18.

podkreśla, że realizację ośmiu milenijnych celów rozwoju ONZ należy postrzegać jako kluczowe zadanie podczas prowadzonych aktualnie wielostronnych i dwustronnych negocjacji handlowych; podkreśla, że realizacja ponowionych zobowiązań zawartych w deklaracji madryckiej dotyczących milenijnych celów rozwoju i likwidacji ubóstwa na świecie wymagać będzie takich warunków prowadzenia obrotu handlowego, w których kraje rozwijające się w Ameryce Łacińskiej będą miały rzeczywisty dostęp do rynków krajów rozwiniętych i będą mogły utrzymać i rozwijać swój własny konkurencyjny przemysł wytwórczy i przetwórstwa żywności - warunków, w których wdrażane są bardziej sprawiedliwe praktyki handlowe i stosowane są surowe i wzmocnione przepisy w zakresie ochrony środowiska oraz praw socjalnych;

19.

uważa, że Unia Europejska powinna starać się wysunąć bardziej atrakcyjną ofertę mającą na celu służenie interesom rozwoju gospodarczego naszych partnerów, aby zapewnić swoją obecność w regionie obok USA i Chin; jest przekonany, że oferta ta powinna zawierać oferty dodatkowe dotyczące na przykład budowania potencjału oraz transferów technologii; podkreśla również potrzebę szacunku dla partnerów UE i uznania ich niejednakowych potrzeb;

20.

ponownie zwraca uwagę na znaczenie włączania klauzul dotyczących praw człowieka oraz norm środowiskowych i socjalnych do wszystkich umów handlowych zawieranych między UE a krajami trzecimi, w tym krajami latynoamerykańskimi, aby nadać spójność działaniom zewnętrznym, jednocześnie odzwierciedlającym interesy gospodarcze UE i propagującym jej podstawowe wartości;

21.

podkreśla, że korzystne tendencje rynkowe wzdłuż całego łańcucha wartości muszą umożliwiać osiąganie odpowiednich dochodów, a marże z zysku powinny być korzystne dla wszystkich podmiotów uczestniczących w całym łańcuchu wartości;

22.

uważa, że konieczne jest nadanie naszemu partnerstwu handlowemu prawdziwie europejskiego wymiaru, intensyfikując wymianę między krajami Ameryki Łacińskiej i wszystkimi krajami europejskimi, w tym państwami z Europy Środkowo-Wschodniej; sądzi, że konieczne jest ujęcie w tej wymianie szerszego wachlarza dziedzin działalności gospodarczej;

23.

podkreśla konstruktywną rolę, jaką powinny odgrywać przedsiębiorstwa z siedzibą w UE działające na terenie Ameryki Łacińskiej poprzez stosowanie wysokich norm w zakresie ochrony środowiska, praw socjalnych i zarządzania jakością oraz oferowanie uczciwego wynagrodzenia i bezpieczeństwa zatrudnienia;

24.

jest świadomy wcześniejszych przypadków niewłaściwego postępowania przedsiębiorstw działających w Ameryce Łacińskiej, obejmujących degradację ekologiczną, przypadki nadmiernego wykorzystywania siły roboczej oraz poważne naruszenia praw człowieka; przypomina, że UE jako całość oraz przedsiębiorstwa z siedzibą w UE działające w Ameryce Łacińskiej powinny służyć za wzór postaw w zakresie praw socjalnych i pracowniczych oraz ochrony środowiska, w szeroko pojmowanych ramach przejrzystości i poszanowania praw człowieka, zapewniających ochronę wszystkim podmiotom; podkreśla, że europejskie przedsiębiorstwa wielonarodowe stanowią ważny element wizerunku UE w regionie i powinny propagować jej wartości, przestrzegając zasad społecznej odpowiedzialności biznesu;

25.

przyznaje, że zawarcie porozumień WTO dotyczących handlu bananami ostatecznie zamknęło wieloletni spór z dostawcami bananów z Ameryki Łacińskiej i partnerskimi krajami AKP, mogłoby ułatwić postępy w negocjacjach w ramach rundy dauhańskiej oraz przyczyniło się do zakończenia negocjacji dotyczących różnych porozumień z krajami Ameryki Środkowej oraz z Kolumbią i Peru; niemniej wzywa do uwzględnienia zarówno zobowiązań podjętych w stosunku do partnerów AKP, jak i interesów producentów UE; wzywa, w celu uniknięcia przyszłych sporów, do zagwarantowania sprawiedliwego traktowania wszystkim partnerom handlowym w Ameryce Łacińskiej, włącznie z tymi, którzy nie zawarli porozumienia handlowego z UE;

26.

przypomina, że umowy zawarte na szczeblu WTO oraz umowy dwustronne będące na etapie negocjacji z niektórymi państwami Ameryki Łacińskiej oddziałują na wrażliwe gospodarki regionów najbardziej oddalonych z powodu podobieństwa rodzajów ich produkcji rolnej do sektorów rolnictwa na kontynencie latynoamerykańskim; popiera zatem podejście, zgodnie z którym w stosunkach handlowych między UE a Ameryką Łacińską strategiczne i tradycyjne sektory regionów najbardziej oddalonych są chronione i podlegają odpowiedniej rekompensacie oraz są obiektem szczególnej uwagi, tak aby nie podważyć zobowiązań, jakie UE przyjęła w stosunku do tych regionów w europejskiej strategii dla regionów najbardziej oddalonych w 2009 r.;

27.

wskazuje na fakt, że podczas wdrażania wszystkich układów o stowarzyszeniu należy uwzględniać interesy obywateli oraz że ich wdrożenie musi być poddane ratyfikacji przez parlamenty w odniesieniu do wszystkich ich elementów, a mianowicie dialogu politycznego, współpracy i handlu;

28.

zauważa pozytywne zakończenie negocjacji w sprawie układu o stowarzyszeniu między UE a Ameryką Środkową, który jako pierwszy przykład układu między dwoma regionami powinien przyczynić się, wraz z odpowiednimi towarzyszącymi strategiami politycznymi, nie tylko do bogacenia się, lecz również do dalszej integracji państw Ameryki Środkowej; przyjmuje do wiadomości decyzję Panamy o zapoczątkowaniu procesu włączania do Systemu Integracji Gospodarczej Ameryki Środkowej;

29.

stwierdza, że w pozytywny sposób zostały zakończone negocjacje w ramach wielostronnego porozumienia handlowego między UE a Kolumbią i Peru; zauważa, że Boliwia postanowiła wycofać z Trybunału Sprawiedliwości Wspólnoty Andyjskiej skargę dotyczącą wielostronnego porozumienia handlowego; wzywa zatem poszczególne strony do zmierzania ku przyszłemu układowi o stowarzyszeniu, który będzie negocjowany ze wszystkimi państwami Wspólnoty Andyjskiej;

30.

popiera wznowienie negocjacji w sprawie układu o stowarzyszeniu UE-MERCOSUR - jako że szybko zawarty układ o stowarzyszeniu tego rodzaju, mający niezwykłe znaczenie i wpływający na życie siedmiuset milionów osób, byłby najambitniejszym na świecie porozumieniem międzyregionalnym - i podkreśla znaczenie głębokiego angażowania Parlamentu Europejskiego na wszystkich etapach negocjacji; jest świadomy tego, że kwestie związane z rolnictwem będą prawdopodobnie jednym z drażliwych tematów w ramach negocjacji; domaga się, aby import produktów rolnych do UE był dopuszczalny wyłącznie wtedy, gdy produkty te spełniają europejskie normy w zakresie ochrony konsumentów, dobrostanu zwierząt, ochrony środowiska i minimalne standardy socjalne; podkreśla, że należy osiągnąć wyważony rezultat zadowalający ostatecznie obie strony poprzez zapewnienie, że w negocjacjach zostaną w pełni uwzględnione ostatnie wydarzenia w gospodarce światowej, światowe wyzwania związane ze środowiskiem, takie jak zmiany klimatu, oraz dezyderaty i obawy Parlamentu;

31.

wzywa Komisję do ścisłego zaangażowania Parlamentu w negocjacje dotyczące koniecznej aktualizacji porozumień z Chile i Meksykiem;

32.

zdecydowanie popiera przyjęcie wspólnego planu wykonawczego dla partnerstwa strategicznego UE-Meksyk oraz negocjacje mające na celu ambitną modernizację stosunków handlowych z myślą o wykorzystaniu pełnego potencjału układu o stowarzyszeniu UE-Meksyk, który od momentu wejścia w życie umożliwił 122-procentowy wzrost obrotu handlowego;

33.

zdecydowanie popiera mapę drogową i program roboczy dotyczące partnerstwa na rzecz rozwoju i innowacyjności UE-Chile oraz obustronnie zadowalające rozszerzenie w dziedzinie obrotu towarami i usługami układu o stowarzyszeniu, który od 2003 r. umożliwił podwojenie obrotu między Chile a UE;

34.

podkreśla konieczność przeprowadzenia uprzedniej analizy oddziaływania skutków umowy z MERCOSUR-em ze względu na przewidywany wzrost eksportu mięsa do Europy - a mianowicie wołowiny o 70 % oraz drobiu o 25 % - które jest tańsze z powodu niższych wymogów sanitarnych, środowiskowych i społecznych;

35.

wzywa Komisję i jej partnerów w Ameryce Łacińskiej do angażowania społeczeństwa obywatelskiego w ocenę przestrzegania zawartych w umowach handlowych standardów w zakresie pracy, praw człowieka i ochrony środowiska oraz do sprzyjania przeprowadzaniu regularnych debat z udziałem społeczeństwa obywatelskiego przewidzianych w układach o stowarzyszeniu;

36.

jest głęboko zaniepokojony środkami ograniczającymi przyjętymi niedawno przez rząd Argentyny i dotyczącymi produktów spożywczych importowanych z krajów trzecich, w tym z Unii Europejskiej; uważa, że środki te stanowią w praktyce barierę pozataryfową, niezgodną ze zobowiązaniami w ramach WTO; w związku z tym apeluje do rządu Argentyny o likwidację tego nielegalnego obciążenia nałożonego na produkty spożywcze, które mogłoby stanowić negatywny sygnał i poważne utrudnienie dla toczących się negocjacji między UE a MERCOSUR-em;

37.

wzywa Komisję do uczynienia negocjacji handlowych bardziej przejrzystymi dzięki udzieleniu wczesnego dostępu do najważniejszych dokumentów i projektów układów wszystkim partnerom społecznym z sektorów, na które może potencjalnie oddziaływać wynik porozumień handlowych, przy jednoczesnym zastosowaniu standardowych procedur dotyczących dokumentów podlegających wymogom poufności, a także do ustanowienia trwałego i sformalizowanego procesu konsultacji z nimi;

38.

zwraca uwagę na ważną rolę, jaką odgrywa Unia Narodów Południowoamerykańskich (UNASUR);

39.

wzywa Komisję do rozważenia możliwości ustanowienia bliskiej współpracy między oboma kontynentami, w celu rozwijania nowej sieci kolejowej w Ameryce Łacińskiej;

40.

przyjmuje do wiadomości decyzję o utworzeniu Wspólnoty Krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów (CELAC); wskazuje, że integracja regionalna jest kluczowym procesem pomagającym Ameryce Łacińskiej dostosować się do nowych globalnych wyzwań;

41.

wyraża przekonanie, że ramy dotyczące handlu, energii i zmian klimatycznych powinny mieć względem siebie komplementarny charakter;

42.

nakłania Komisję do wsparcia partnerów w Ameryce Łacińskiej w tworzeniu konkurencyjnych zakładów produkcyjnych o wartości dodanej; proponuje utworzenie regionalnych akademii handlu zarówno w regionach Ameryki Łacińskiej, jak i w państwach członkowskich UE, nastawionych na budowanie potencjału wśród MŚP poprzez udostępnianie szkoleń na temat warunków koniecznych do handlowania produktami, towarami i usługami rolnymi z regionem partnerskim;

43.

nakłania kraje Ameryki Łacińskiej do poczynienia prawdziwych starań w celu zwalczania zmian klimatu, a w szczególności do powstrzymania wylesiania;

44.

zachęca, by w ramach wsparcia UE dla targów handlowych UE-Ameryka Łacińska odbywających się w różnych krajach europejskich i latynoamerykańskich utworzyć platformę dla kontaktów i umów partnerskich, zwłaszcza wśród MŚP;

45.

jest zdania, że kolejna reforma ogólnego systemu preferencji powinna uczynić go bardziej skutecznym i stabilnym, tak aby zagwarantować, że producenci z Ameryki Łacińskiej będą czerpać z niego potencjalne korzyści; uważa, że negocjacje dotyczące porozumień handlowych z krajami już korzystającymi z systemu GSP+ powinny brać pod uwagę stopień asymetrii uwzględniający w znacznym stopniu poziom preferencji, z jakich korzystają w ramach systemu GSP+; podkreśla, że żaden kraj nie jest zobowiązany do podejmowania negocjacji, a więc wszystkie kraje mogą nadal korzystać z systemu GSP+, dopóki spełniają odpowiednie warunki;

46.

zauważa utworzenie przez UE nowego instrumentu inwestycyjnego dla Ameryki Łacińskiej, który powinien być przede wszystkim dźwignią do uruchomienia dodatkowych funduszy różnicujących inwestycje w Ameryce Łacińskiej mające pomóc w osiąganiu postępów w priorytetowych dziedzinach, takich jak solidny transport publiczny i systemy mobilności, oszczędność energii, energie odnawialne, edukacja i badania;

47.

przyjmuje z zadowoleniem decyzję o utworzeniu Fundacji UE-LAC, która również na płaszczyźnie handlowej posłuży do umocnienia partnerstwa międzyregionalnego, zwiększenia jego widoczności i rozpowszechnienia jego pełnego potencjału;

48.

uważa, że sformułowania zawarte w rozdziałach dotyczących ochrony inwestycji w umowach handlowych powinny przyczynić się do zaistnienia pewności prawa w celu zwiększenia inwestycji, umożliwiając jednocześnie rządom spełnienie oczekiwań społeczeństwa w zakresie środowiska, ochrony zdrowia i ochrony społecznej;

49.

uznaje znaczenie przeprowadzenia audytu długu zagranicznego Ekwadoru przez międzynarodową komisję i zachęca inne kraje do przyjęcia podobnego podejścia; wzywa Komisję i Radę do szybszego rozwiązania problemu długu zagranicznego niektórych krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów zarówno w stosunkach dwustronnych, jak i w ramach międzynarodowych instytucji finansowych;

50.

wzywa Unię Europejską do poparcia nowej koncepcji wspierania ochrony środowiska poprzez kompensatę strat w zakresie potencjalnych wpływów z handlu oraz do współfinansowania utworzenia pod auspicjami Programu Rozwoju Narodów Zjednoczonych proponowanego przez rząd Ekwadoru funduszu powierniczego Yasuni-ITT, którego celem jest zrekompensowanie obywatelom Ekwadoru odstąpienia od wydobycia ropy naftowej z pól położonych w Parku Narodowym Yasuni;

51.

ponownie podkreśla, że Unia Europejska powinna aktywnie wspierać konkretnie te kraje rozwijające się, które korzystają z tak zwanych rozwiązań elastycznych zapisanych w porozumieniu TRIPS, tak aby mogły one zapewniać leki po przystępnych cenach w ramach krajowych programów w dziedzinie zdrowia publicznego;

52.

wzywa Komisję do realizacji zaleceń zawartych w niniejszym sprawozdaniu w nowej strategii handlowej UE, zwłaszcza jeżeli chodzi handel pomiędzy UE a krajami Ameryki Łacińskiej i Karaibów w przyszłości;

53.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

Stosunki handlowe UE z Ameryką Łacińską (2010/2026(INI)).

Dz.U.UE.C.2012.70E.79