Stosunki handlowe UE-Kanada.

A.

mając na uwadze, że oparty na zasadach wielostronny system handlu ustanowiony przez Światową Organizację Handlu (WTO) nadal stanowi najodpowiedniejsze ramy dla regulowania i wspierania sprawiedliwego i zrównoważonego handlu dzięki opracowywaniu odpowiednich zasad i zapewnianiu ich przestrzegania,

B.

mając na uwadze, że pomyślne i terminowe zakończenie dauhańskiej agendy rozwoju ma zasadnicze znaczenie dla dalszego rozwoju WTO, a jednocześnie mając na uwadze, że takie porozumienie nie wyklucza umów dwustronnych wychodzących poza zobowiązania przyjęte w ramach WTO i stanowiących uzupełnienie zasad wielostronnych,

C.

mając na uwadze, że Kanada jest jednym z najdłuższych stażem i najbliższych partnerów UE, jako że była pierwszym krajem, z którym UE podpisała w 1976 r. ramową umowę o współpracy handlowej i gospodarczej, mając na uwadze, że przez lata podpisano wiele umów dwustronnych mających ułatwić partnerom bardziej zacieśnione stosunki handlowe,

D.

mając na uwadze, że UE jest drugim najważniejszym partnerem handlowym Kanady, a Kanada jest obecnie jedenastym najważniejszym partnerem handlowym UE (dane na rok 2009), mając na uwadze, że Kanada, jest czwartym co do wielkości partnerem UE w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, a UE jest drugim największym inwestorem bezpośrednim w Kanadzie (dane na rok 2008),

E.

mając na uwadze, że wspólna analiza przeprowadzona w 2008 r. wykazała obustronnie znaczne potencjalne korzyści liberalizacji dwustronnych stosunków handlowych między Kanadą a UE,

F.

mając na uwadze, że sektor prywatny zarówno w UE, jak i w Kanadzie stanowczo poparł ambitną i kompleksową umowę gospodarczą, oraz wyraża przekonanie, że dalsze zacieśnianie partnerstwa gospodarczego UE-Kanada byłoby dla inwestorów i przedsiębiorców w UE, Kanadzie i na całym świecie silnym impulsem stymulującym wzrost,

G.

mając na uwadze uzasadnione powszechne przekonanie, że w stosunkach gospodarczych UE-Kanada nie wykorzystuje się jeszcze wszystkich możliwości oraz że porozumienie o wolnym handlu między UE a Kanadą może zasadniczo przyczynić się do rozwoju i osiągnięcia tego dzięki poprawie przepływów handlowych i inwestycyjnych przy jednoczesnym zniesieniu ceł i skrajnie wysokich stawek celnych oraz nieuzasadnionych barier pozataryfowych, jak również dzięki wspieraniu ściślejszej współpracy, w szczególności w dziedzinie stanowienia prawa, mobilności pracowników oraz uznawania kwalifikacji,

H.

mając na uwadze, że toczące się negocjacje w sprawie kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej mają na celu zawarcie bardzo szerokiego porozumienia, o ambitniejszych celach niż jakakolwiek umowa gospodarczo-handlowa wynegocjowana dotychczas przez UE czy przez Kanadę, co może jeszcze bardziej zacieśnić już i tak silne dwustronne więzy handlowe i inwestycyjne,

I.

mając na uwadze, że Komisja ma na celu uwzględnienie ochrony inwestycji w toczących się negocjacjach z Kanadą i zaproponowała Radzie zmianę obecnych wytycznych negocjacyjnych,

J.

mając na uwadze, że zarówno UE, jak i Kanada oświadczyły, iż poczyniono znaczne postępy w negocjacjach kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej celem wypracowania porozumienia do końca 2011 r.,

1.

jest zdania, że wielostronny system handlowy ustanowiony przez WTO nadal stanowi zdecydowanie najskuteczniejsze ramy prowadzenia swobodnej, sprawiedliwej i uczciwej wymiany handlowej na skalę światową; ponownie wyraża stanowcze poparcie dla udanego zakończenia negocjacji w ramach dauhańskiej agendy rozwoju, które pozostają priorytetem dla UE; wyraża przekonanie, że UE i Kanada mogą wspólnie przyczynić się do uwieńczonego powodzeniem zakończenia dauhańskiej agendy rozwoju;

2.

z zadowoleniem przyjmuje porozumienie z Kanadą wychodzące poza zobowiązania w ramach WTO i stanowiące uzupełnienie zasad wielostronnych, przy założeniu, że negocjacje doprowadzą do zawarcia wyważonego, ambitnego porozumienia wysokiej jakości, wykraczającego poza zmniejszenie taryf celnych; wzywa do stosowania zasady wzajemności w ramach dostępnych środków odwoławczych w przypadku sporów handlowych oraz podkreśla w szczególności potrzebę poprawy zasad ochrony praw własności intelektualnej, w tym znaków towarowych, patentów i oznaczeń geograficznych, oraz potrzebę uzyskania rzeczywistego wzajemnego dostępu do rynku, w szczególności do usług i przetargów publicznych (w tym na poziomie regionalnym);

3.

apeluje do Komisji, aby wykazując dobrą wolę, wycofała swe zarzuty wobec wymogów o charakterze lokalnym, przewidzianych w ontaryjskiej ustawie o energetyce ekologicznej (Ontario Green Energy Act);

4.

wyraża przekonanie, że rozdział umowy dotyczący własności intelektualnej nie powinien negatywnie wpływać na produkcję leków generycznych i musi być zgodny z wyjątkami dotyczącymi zdrowia publicznego przewidzianymi w porozumieniu TRIP;

5.

zauważa, że Komisja podjęła decyzję o zastosowaniu wykazu negatywnego w celu liberalizacji usług, jest jednak zdania, że powinno się to postrzegać jako wyjątek i nie powinno to stanowić precedensu dla przyszłych negocjacji; uważa, że wyłączenie usług użyteczności publicznej z zakresu GATS pozostaje najbardziej odpowiednim narzędziem gwarantującym obywatelom europejskim powszechny dostęp do usług użyteczności publicznej;

6.

wyraża zaniepokojenie wydobywaniem azbestu wciąż mającym miejsce w Kanadzie oraz poważnymi tego skutkami dla zdrowia pracowników; przypomina, że UE wprowadziła zakaz wszelkiego stosowania, wydobywania i przetwarzania azbestu oraz wytwarzania produktów zawierających azbest; wzywa Kanadę do podjęcia podobnych działań w celu poprawy zdrowia publicznego;

7.

w oparciu o uzupełnianie się obu gospodarek zwraca uwagę na przyszły potencjał wzrostu wymiany handlowej i inwestycji między UE a Kanadą oraz ogromne możliwości handlowe wynikające z kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej;

8.

wyraża przekonanie, że poziom ambicji podejścia reprezentowanego przez Komisję w negocjacjach z Kanadą należy zrównoważyć równie ambitnym podejściem do zrównoważonego rozwoju, w szczególności w odniesieniu do poziomu zobowiązań w zakresie pracy, zakresu rozdziału poświęconego środowisku oraz sposobu podjęcia kwestii wynikających z wielostronnej umowy środowiskowej, jak również mechanizmu egzekwowania prawa, a w jego ramach należy wspierać i promować inicjatywy przyczyniające się do walki ze zmianami klimatu, promowanie prawnie wiążących praw człowieka oraz norm społecznych i środowiskowych, jak również społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw;

9.

z zadowoleniem przyjmuje postępy w negocjacjach w sprawie kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej i zachęca Komisję do dalszych konsultacji z kluczowymi zainteresowanymi stronami; pomimo faktu, że wspólna analiza wykazała znaczące potencjalne korzyści dla Kanady i UE, wzywa Komisję do możliwie najszybszego przeprowadzenia szeroko zakrojonej oceny wpływu na zrównoważony wzrost, analizującej przewidywalne konsekwencje dla poszczególnych sektorów oraz skutki społeczno-ekonomiczne dla UE wynikające z ostatecznego porozumienia;

10.

zauważa, że stosunki UE-Kanada zachodzą zasadniczo na poziomie krajowym, jednak ponieważ prowincje i terytoria kanadyjskie odpowiadają za realizację zobowiązań umownych w zakresie, w jakim podlegają one jurysdykcji ich sądów, uważa za zasadny i z zadowoleniem przyjmuje udział kanadyjskich prowincji i terytoriów związkowych w negocjacjach kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej i zachęca prowincje i terytoria do zharmonizowania strategii politycznych i procedur, by zmaksymalizować potencjalne korzyści płynące z tego porozumienia; wyraża przekonanie, że skuteczne negocjacje winny również obejmować wyraźne zobowiązania podejmowane przez władze prowincji i terytoriów;

11.

zauważa z niepokojem, że Komisja przedstawiła Radzie projekt w sprawie zmiany wytycznych negocjacyjnych mający na celu umożliwienie jej negocjacji z Kanadą w sprawie inwestycji bez oczekiwania na przyjęcie przez Parlament jego stanowiska w sprawie ogólnej przyszłej polityki inwestycyjnej UE; wzywa Komisję, aby w prowadzonych z Kanadą negocjacjach dotyczących inwestycji w pełni uwzględniła wnioski Parlamentu Europejskiego w tej sprawie; jest zdania, że ze względu na wysoko rozwinięte systemy prawne Kanady i UE najbardziej odpowiednimi narzędziami służącymi rozwiązaniu sporów dotyczących inwestycji są mechanizm rozstrzygania sporów między państwami oraz stosowanie lokalnych środków odwoławczych; wzywa Komisję do zadbania o to, by mechanizm rozstrzygania ewentualnych sporów między inwestorami a państwem nie hamował przyjmowania przyszłych aktów prawnych w newralgicznych obszarach polityki, takich jak przepisy w zakresie ochrony środowiska, a także by opierał się on na szerzej zakrojonych wymogach ujętych w rezolucji Parlamentu w sprawie przyszłej europejskiej polityki inwestycji międzynarodowych;

12.

podkreśla, że w rozdziale poświęconym inwestycjom należy wspierać inwestycje wysokiej jakości, które są prowadzone z poszanowaniem środowiska i sprzyjają dobrym warunkom pracy; ponadto apeluje, aby w rozdziale poświęconym inwestycjom uszanowano prawo obu stron do regulacji, w szczególności w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego, środowiska, zdrowia publicznego, praw pracowniczych i praw konsumenta, polityki przemysłowej i różnorodności kulturowej; wzywa Komisję do wyłączenia z zakresu umów inwestycyjnych sektorów newralgicznych takich jak kultura, edukacja, obrona narodowa i zdrowie publiczne;

13.

ponownie wyraża zaniepokojenie z powodu wpływu procesu wydobywania piasku roponośnego na środowisko na świecie z uwagi na wysoki poziom emisji CO₂ podczas procesu produkcyjnego i zagrożenie, jakie stanowi on dla lokalnej różnorodności biologicznej; wyraża przekonanie, że negocjacje w sprawie kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej nie powinny wpłynąć na uprawnienia UE w zakresie stanowienia prawa w ramach dyrektywy w sprawie jakości paliw ani ograniczać możliwości władz kanadyjskich w zakresie wprowadzenia w przyszłości norm dotyczących ochrony środowiska dotyczących wydobycia piasku roponośnego; zachęca obie strony do polubownego rozstrzygania wszelkich sporów, niestanowiącego zagrożenia dla negocjacji w sprawie kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej;

14.

uwzględnia niedawno przyjęte rozwiązania prawne w związku z wprowadzonym przez UE zakazem importu produktów z fok, w szczególności wniosek Kanady do WTO w sprawie powołania formalnego zespołu rozstrzygania sporów; oczekuje, że Komisja pozostanie stanowcza w odniesieniu do stanowiska UE w zakresie zakazu importu produktów z fok, a także wyraża głęboką nadzieję, że przed konieczną ratyfikacją kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej przez Parlament Europejski Kanada wycofa wniesiony do WTO sprzeciw, który godzi w prawidłowe stosunki handlowe;

15.

zwraca uwagę na różne strategie polityczne przyjęte przez UE i Kanadę w odniesieniu do przepisów dotyczących organizmów modyfikowanych genetycznie (GMO); ostrzega, że surowsze przepisy przyjęte w UE mogą być kwestionowane przez przedsiębiorstwa prywatne w ramach proponowanego w kompleksowej umowie gospodarczo-handlowej (CETA) mechanizmu rozstrzygania sporów;

16.

uważa, że rozdziały dotyczące rolnictwa są ważnym zagadnieniem dla obu stron tych negocjacji; jest zaniepokojony ewentualnymi znacznymi ustępstwami w odniesieniu do organizmów modyfikowanych genetycznie, mleka i oznakowania pochodzenia; w związku z tym podkreśla, że należy w pełni uwzględnić potrzeby i priorytety w rolnictwie i wzywa Komisję do wynegocjowania umowy, która będzie korzystna dla europejskich i kanadyjskich konsumentów i dla sektora rolnego obu stron, oraz do zapewnienia, w ramach ogólnie wyważonej umowy, większej, a jednocześnie sprawiedliwszej konkurencji wśród dostawców UE i kanadyjskich dostawców towarów rolnych; z zadowoleniem przyjmuje wstępne zobowiązanie się obu stron, iż nie będą one nadal stosować, wprowadzać lub przywracać rolnych subsydiów wywozowych na produkty rolne, co stanowi krok w kierunku ambitnych i uczciwych negocjacji, jak również ich zgodę na współpracę w ramach negocjacji WTO dotyczących rolnictwa;

17.

z myślą o zapewnieniu spójności strategii politycznych Unii, w szczególności strategii dotyczących krajów i terytoriów zamorskich, wzywa Komisję Europejską, by dopilnowała, że w przyszłym porozumieniu między UE i Kanadą znajdzie się zapis o ochronie interesów tych krajów i terytoriów w zakresie ich strategicznych produktów;

18.

podkreśla, że negocjacje w sprawie środków sanitarnych i fitosanitarnych to jedna z najważniejszych kwestii w rozdziałach dotyczących rolnictwa; w tym kontekście wzywa Komisję do pełnego zaangażowania, by wynegocjować surowe normy w tej dziedzinie;

19.

przypomina Radzie i Komisji, że od czasu wejścia w życie Traktatu z Lizbony Rada musi uzyskać zgodę Parlamentu na wszelkie międzynarodowe umowy handlowe, zaś Parlament musi być bezzwłocznie i wyczerpująco informowany zarówno przez Radę, jak i Komisję na wszystkich etapach procedury; wzywa Radę do natychmiastowego przedłożenia Parlamentowi wszelkich informacji na etapach procedury, na których jest on odpowiedzialny za negocjacje, w szczególności co do przyjętych wytycznych negocjacyjnych i wszelkich wprowadzonych do nich zmian; wzywa Radę i Komisję do stałego angażowania Parlamentu na wszystkich etapach negocjacji oraz do pełnego uwzględniania jego stanowiska;

20.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Kanady, jak również rządom i parlamentom prowincji i terytoriów Kanady.

Stosunki handlowe UE-Kanada.

Dz.U.UE.C.2012.380E.20