Rozporządzenie 1534/91 w sprawie stosowania art. 85 ust. 3 Traktatu do niektórych kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych w sektorze ubezpieczeniowym

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1991.143.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 1534/91

z dnia 31 maja 1991 r.

w sprawie stosowania art. 85 ust. 3 Traktatu do niektórych kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych w sektorze ubezpieczeniowym

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 87,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 85 ust. 1 Traktatu może, zgodnie z art. 85 ust. 3, być uznany za nie mający zastosowania do kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, które spełniają wymagania art. 85 ust. 3;

należy przyjąć szczegółowe zasady stosowania art. 85 ust. 3 Traktatu w drodze rozporządzenia na podstawie art. 87 Traktatu;

współpraca między zakładami w sektorze ubezpieczeniowym jest, do pewnego stopnia, pożądana, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie tego sektora i jednocześnie wspierać interesy konsumentów;

stosowanie rozporządzenia Rady (EWG) nr 4064/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw⁽⁴⁾ umożliwia Komisji sprawowanie ścisłego nadzoru w związku z koncentracjami dokonywanymi we wszystkich sektorach, łącznie z sektorem ubezpieczeniowym;

wyłączenia przyznane na mocy art. 85 ust. 3 Traktatu nie mogą naruszać przepisów Wspólnoty ani przepisów krajowych chroniących interesy konsumentów w tym sektorze;

porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione służące takim celom mogą, o ile objęte są zakazem zawartym w art. 85 ust. 1 Traktatu, zostać z niego wyłączone na pewnych warunkach; dotyczy to w szczególności porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych dotyczących ustanowienia wspólnych podstaw taryf składek na podstawie wspólnie opracowanych danych statystycznych lub liczby zgłoszonych roszczeń, ustalania standardów ogólnych warunków ubezpieczeń, wspólnego ubezpieczania od pewnych typów ryzyka, zaspokajania roszczeń, badania i zatwierdzania urządzeń zabezpieczających oraz rejestrów i informacji dotyczących zwiększonych ryzyk;

z uwagi na dużą liczbę powiadomień przedłożonych na podstawie rozporządzenia Rady nr 17 z dnia 6 lutego 1962 r.: pierwszego rozporządzenia wprowadzającego w życie art. 85 i 86 Traktatu⁽⁵⁾, ostatnio zmienionego Aktem Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, pożądane jest, aby w celu ułatwienia zadania Komisji, umożliwić jej oświadczenie w drodze rozporządzenia, że przepisy art. 85 ust. 1 Traktatu nie mają zastosowania do niektórych kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych;

należy ustalić, na jakich warunkach Komisja, w ścisłej i stałej współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich, może wykonywać takie uprawnienia;

wykonując takie uprawnienia, Komisja będzie brać pod uwagę nie tylko ryzyko zlikwidowania konkurencji na znacznej części danego rynku oraz ewentualne korzyści, które posiadacze polisy ubezpieczeniowej mogą uzyskać w wyniku porozumień, lecz również ryzyko, które rozpowszechnianie restrykcyjnych klauzul i funkcjonowanie firm podejmujących nadmierne ryzyko powodowałoby dla posiadaczy polisy ubezpieczeniowej;

prowadzenie rejestrów i obsługa informacji dotyczących zwiększonych ryzyk powinny być realizowane z zachowaniem właściwej ochrony poufności;

zgodnie z art. 6 rozporządzenia nr 17 Komisja może ustalić, że decyzja podjęta zgodnie z art. 85 ust. 3 Traktatu obowiązuje z mocą wsteczną; Komisja powinna również móc przyjąć przepisy o takim skutku w rozporządzeniu;

zgodnie z art. 7 rozporządzenia nr 17 porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione mogą, decyzją Komisji, być wyłączone z zakazu, szczególnie jeżeli zostaną zmienione w taki sposób, aby spełniały wymagania art. 85 ust. 3 Traktatu; pożądane jest, aby umożliwić Komisji udzielenie, w drodze rozporządzenia, podobnego wyłączenia w odniesieniu do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, jeżeli zostaną one zmienione w taki sposób, aby zostały zaliczone do kategorii określonej w rozporządzeniu wyłączającym;

nie można wykluczyć, że w szczególnych przypadkach warunki określone w art. 85 ust. 3 Traktatu nie będą mogły być spełnione; Komisja musi mieć możliwość dokonywania uregulowań w takich przypadkach zgodnie z rozporządzeniem nr 17 w drodze decyzji ze skutkiem na przyszłość,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. Bez uszczerbku dla stosowania rozporządzenia nr 17 Komisja może, w drodze rozporządzenia oraz zgodnie z art. 85 ust. 3 Traktatu, uznać, że art. 85 ust. 1 nie stosuje się do kategorii porozumień między przedsiębiorstwami, decyzji związków przedsiębiorstw i praktyk uzgodnionych w sektorze ubezpieczeniowym, których celem jest współpraca w odniesieniu do:

a) ustalania wspólnych podstaw taryf składek na podstawie wspólnie opracowanych danych statystycznych lub liczby zgłoszonych roszczeń;

b) ustalania standardów ogólnych warunków ubezpieczeń;

c) wspólnego ubezpieczania od pewnych typów ryzyka;

d) zaspokajania roszczeń;

e) badania i zatwierdzania urządzeń zabezpieczających;

f) rejestrów i informacji dotyczących zwiększonych ryzyk, pod warunkiem że prowadzenie tych rejestrów i obsługa informacji są realizowane z zachowaniem właściwej ochrony poufności.

2. Rozporządzenie Komisji określone w ust. 1 określa kategorie porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, do których się stosuje i w szczególności określa:

a) ograniczenia lub klauzule, które mogą lub nie mogą występować w porozumieniach, decyzjach i praktykach uzgodnionych;

b) klauzule, które muszą być zawarte w porozumieniach, decyzjach i praktykach uzgodnionych, lub inne warunki, jakie muszą zostać spełnione.

Artykuł  2

Każde rozporządzenie przyjęte na podstawie art. 1 ma ograniczony okres obowiązywania.

Może ono zostać uchylone lub zmienione, jeżeli nastąpi zmiana okoliczności w odniesieniu do jakichkolwiek faktów, które miały decydujące znaczenie przy jego przyjmowaniu; w takim przypadku zostaje ustalony okres na dokonanie zmian w porozumieniach, decyzjach i praktykach uzgodnionych, do których stosuje się wcześniejsze rozporządzenie.

Artykuł  3

Rozporządzenie przyjęte na podstawie art. 1 może stanowić, że stosuje się je z mocą wsteczną do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, do których w dniu wejścia w życie wspomnianego rozporządzenia stosowałaby się decyzja podjęta z mocą wsteczną zgodnie z art. 6 rozporządzenia nr 17.

Artykuł  4

1. Rozporządzenie przyjęte na podstawie art. 1 może stanowić, że zakaz zawarty w art. 85 ust. 1 Traktatu nie ma zastosowania, przez okres ustalony w tym rozporządzeniu, do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych już istniejących w dniu 13 marca 1962 r., które nie spełniają warunków art. 85 ust. 3, jeżeli:

– w ciągu sześciu miesięcy od wejścia w życie wspomnianego rozporządzenia zostaną one zmienione w taki sposób, aby spełniały wspomniane warunki zgodnie z przepisami tego rozporządzenia oraz

– o zmianach powiadomiona zostanie Komisja w terminie ustalonym we wspomnianym rozporządzeniu.

Przepisy akapitu pierwszego stosuje się w ten sam sposób do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych istniejących w dniu przystąpienia nowych Państw Członkowskich, do których art. 85 ust. 1 Traktatu stosuje się na mocy przystąpienia i które nie spełniają warunków art. 85 ust. 3.

2. Ustęp 1 stosuje się do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, które musiały być zgłaszane przed dniem 1 lutego 1963 r. zgodnie z art. 5 rozporządzenia nr 17, tylko wówczas gdy zostały zgłoszone przed tym terminem.

Ustęp 1 nie stosuje się do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych istniejących w dniu przystąpienia nowych Państw Członkowskich, do których art. 85 ust. 1 Traktatu stosuje się na mocy przystąpienia i które musiały być zgłaszane w ciągu sześciu miesięcy od daty przystąpienia zgodnie z art. 5 i 25 rozporządzenia nr 17, chyba że zostały zgłoszone we wspomnianym okresie.

3. Na przepisy przyjęte na podstawie ust. 1 nie można powoływać się w postępowaniu sądowym będącym w toku w dniu wejścia w życie rozporządzenia przyjętego na podstawie art. 1; nie można też powoływać się na nie jako na podstawę roszczeń odszkodowawczych wobec osób trzecich.

Artykuł  5

W przypadku gdy Komisja występuje z wnioskiem o przyjęcie rozporządzenia, publikuje jego projekt, aby umożliwić wszystkim zainteresowanym osobom i organizacjom przedłożenie uwag w ustalonym przez nią terminie, nie krótszym niż jeden miesiąc.

Artykuł  6

1. Komisja zasięga opinii Komitetu Doradczego ds. Porozumień Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominującej:

a) przed opublikowaniem projektu rozporządzenia;

b) przed przyjęciem rozporządzenia.

2. Stosuje się art. 10 ust. 5 i 6 rozporządzenia nr 17, dotyczący zasięgnięcia opinii Komitetu Doradczego. Jednakże wspólne posiedzenia z Komisją odbywają się nie wcześniej niż jeden miesiąc po wystosowaniu zawiadomienia zwołującego posiedzenie.

Artykuł  7 ¹

(uchylony)

Artykuł  8

Nie później niż sześć lat po wejściu w życie rozporządzenia Komisji przewidzianego w art. 1 Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat funkcjonowania niniejszego rozporządzenia wraz z wnioskami w sprawie zmian niniejszego rozporządzenia, które mogą okazać się konieczne w świetle zdobytego doświadczenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 31 maja 1991 r.

	W imieniu Rady
	A. BODRY
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 16 z 23.1.1990, str. 13.

⁽²⁾ Dz.U. C 260 z 15.10.1990, str. 57.

⁽³⁾ Dz.U. C 182 z 23.7.1990, str. 27.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 1.

⁽⁵⁾ Dz.U. 13 z 21.2.1962, str. 204/62.

¹ Art. 7 uchylony przez art. 40 rozporządzenia nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U.UE.L.03.1.1) z dniem 1 maja 2004 r.