Stolica Apostolska-Unia Europejska. Układ monetarny. Bruksela.2009.12.17.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.28.13

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 lutego 2024 r.

UKŁAD MONETARNY

pomiędzy Unią Europejską a Państwem Watykańskim

(2010/C 28/05)

(Dz.U.UE C z dnia 4 lutego 2010 r.)

UNIA EUROPEJSKA, reprezentowana przez Komisję Europejską i Republikę Włoską,

oraz

PAŃSTWO WATYKAŃSKIE, reprezentowane przez Stolicę Apostolską w rozumieniu art. 3 traktatu laterańskiego,

mając na uwadze, co następuje:

(1) Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r., w dniu 1 stycznia 1999 r. euro zastąpiło walutę każdego państwa członkowskiego uczestniczącego w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej, w tym Włoch.

(2) Stosunki między Włochami a Państwem Watykańskim w kwestiach walutowych były uregulowane już przed wprowadzeniem euro na mocy dwustronnych umów, w szczególności na mocy zawartej w dniu 3 grudnia 1991 r. Convenzione monetaria tra la Repubblica Italiana e lo Stato della Città del Vaticano.

(3) W deklaracji nr 6 załączonej do Aktu końcowego Traktatu o Unii Europejskiej stwierdzono, że Wspólnota podejmuje się ułatwiać renegocjacje istniejących ustaleń z Państwem Watykańskim, jakie mogą okazać się konieczne w wyniku wprowadzenia wspólnej waluty.

(4) W dniu 29 grudnia 2000 r. Wspólnota Europejska, reprezentowana przez Republikę Włoską wraz z Komisją i Europejskim Bankiem Centralnym, zawarła układ monetarny z Państwem Watykańskim.

(5) Zgodnie ze wspomnianym układem monetarnym Państwo Watykańskie stosuje euro jako walutę urzędową, a banknotom i monetom euro przyznaje status prawnego środka płatniczego. Państwo Watykańskie powinno zagwarantować, że przepisy UE dotyczące banknotów i monet denominowanych w euro, w tym przepisy dotyczące ochrony euro przed fałszowaniem, mają zastosowanie na jego terytorium.

(6) Wspomniany układ nie zobowiązuje EBC ani krajowych banków centralnych do włączenia instrumentów finansowych Państwa Watykańskiego do wykazu(-ów) papierów wartościowych kwalifikujących się do operacji w ramach polityki pieniężnej prowadzonej przez Europejski System Banków Centralnych.

(7) Należy powołać wspólny komitet, w którego skład wejdą przedstawiciele Państwa Watykańskiego, Republiki Włoskiej, Komisji i EBC, którego zadaniem będzie analiza stosowania postanowień niniejszego układu, podejmowanie decyzji w sprawie rocznego pułapu emisji monet, ocena adekwatności minimalnego odsetka monet wprowadzanych do obiegu zgodnie z wartością nominalną oraz podjętych przez Państwo Watykańskie środków mających na celu wdrożenie odpowiednich przepisów UE.

(8) Organem wymiaru sprawiedliwości właściwym do rozstrzygania sporów, które mogą powstać w związku ze stosowaniem niniejszego układu, powinien być Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Państwo Watykańskie jest uprawnione do stosowania euro jako waluty urzędowej zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 1103/97 oraz (WE) nr 974/98. Państwo Watykańskie przyznaje banknotom i monetom euro status prawnego środka płatniczego.

Artykuł  2

Państwo Watykańskie emituje banknoty, monety lub wszelkie zastępcze środki pieniężne wyłącznie po uzgodnieniu warunków emisji z Unią Europejską. Warunki emisji monet euro, począwszy od dnia 1 stycznia 2010 r., określono w poniższych artykułach.

Artykuł  3

1. Roczny pułap (w ujęciu wartościowym) emisji monet euro przez Państwo Watykańskie oblicza wspólny komitet powołany niniejszym układem jako sumę:

– części stałej, której wstępna kwota na rok 2010 wynosi 2.300.000 EUR. Wspólny komitet może dokonywać corocznej aktualizacji części stałej w celu uwzględnienia inflacji - na podstawie inflacji HICP odnotowanej we Włoszech w roku (n-1) - oraz ewentualnych znaczących zmian na rynku kolekcjonerskich monet euro,

– części zmiennej, odpowiadającej średniej emisji monet przez Republikę Włoską w przeliczeniu na jednego mieszkańca w roku (n-1) pomnożonej przez liczbę mieszkańców Państwa Watykańskiego.

2. Państwo Watykańskie może również emitować specjalne monety okolicznościowe i/lub monety kolekcjonerskie w latach sediswakancji Stolicy Apostolskiej. W przypadku gdy emisja specjalna doprowadzi do przekroczenia pułapu emisji określonego w ust. 1, wartość tej emisji zostanie uznana za wykorzystanie pozostałej części pułapu na poprzedni rok i/lub odjęta od pułapu na następny rok.

Artykuł  4

1. Monety euro wyemitowane przez Państwo Watykańskie i monety wyemitowane przez państwa członkowskie Unii Europejskiej, które przyjęły euro, są identyczne pod względem wartości nominalnej, statusu prawnego środka płatniczego, parametrów technicznych, wzornictwa wspólnej strony i wspólnych elementów wzorniczych strony narodowej.

2. Państwo Watykańskie z wyprzedzeniem powiadamia Komisję o projektach stron narodowych monet, których emisję zamierza zlecić, a Komisja sprawdza ich zgodność z przepisami UE.

Artykuł  5

1. Mennicą, która bije monety euro Państwa Watykańskiego, jest Istituto Poligrafico e Zecca dello Stato w Republice Włoskiej.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, monety euro Państwa Watykańskiego może - za zgodą wspólnego komitetu - bić inna niż wymieniona w ust. 1 mennica w UE wytwarzająca monety euro.

Artykuł  6

1. Do celów zatwierdzenia całkowitej wielkości emisji Włoch przez Europejski Bank Centralny zgodnie z art. 128 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, liczba monet emitowanych przez Państwo Watykańskie dodawana jest do liczby monet emitowanych przez Włochy.

2. Najpóźniej dnia 1 września każdego roku Państwo Watykańskie powiadamia Republikę Włoską o wielkości emisji i wartości nominalnej monet euro, które zamierza wyemitować w następnym roku. Państwo Watykańskie powiadamia również Komisję o przewidzianych warunkach emisji tych monet.

3. Państwo Watykańskie przekazuje wymienione w ust. 2 informacje dotyczące roku 2010 z chwilą podpisania niniejszego układu.

4. Bez uszczerbku dla emisji monet kolekcjonerskich Państwo Watykańskie wprowadza do obiegu zgodnie z wartością nominalną co najmniej 51 % monet euro wyemitowanych każdego roku. Co pięć lat wspólny komitet analizuje adekwatność minimalnego odsetka monet wprowadzanych do obiegu zgodnie z wartością nominalną i może zdecydować o jego zwiększeniu.

Artykuł  7

1. Państwo Watykańskie ma prawo do emisji kolekcjonerskich monet euro. Są one uwzględniane w rocznym pułapie, o którym mowa w art. 3. Państwo Watykańskie emituje kolekcjonerskie monety euro zgodnie z wytycznymi UE dotyczącymi kolekcjonerskich monet euro, które wymagają m.in. zastosowania parametrów technicznych, wzornictwa i denominacji umożliwiających odróżnienie kolekcjonerskich monet euro od monet przeznaczonych do obiegu.

2. Kolekcjonerskie monety emitowane przez Państwo Watykańskie nie są prawnym środkiem płatniczym w Unii Europejskiej.

Artykuł  8

1. Państwo Watykańskie zobowiązuje się do zastosowania wszelkich odpowiednich środków, bądź to w postaci transpozycji bezpośredniej, bądź też w postaci analogicznych w skutkach działań, w celu wdrożenia aktów prawnych i przepisów UE wymienionych w załączniku do niniejszego układu i dotyczących:

a) banknotów i monet euro;

b) zapobiegania praniu pieniędzy, zapobiegania oszustwom i fałszowaniu gotówkowych i bezgotówkowych środków płatniczych, medali i żetonów oraz wymogów sprawozdawczości statystycznej.

Jeśli w Państwie Watykańskim zostanie utworzony sektor bankowy i z chwilą kiedy to nastąpi, wykaz aktów prawnych i przepisów wymienionych w załączniku zostanie poszerzony, tak aby uwzględniał prawodawstwo UE w zakresie bankowości i finansów oraz odpowiednie akty prawne i przepisy EBC, w szczególności w zakresie wymogów sprawozdawczości statystycznej.

2. Państwo Watykańskie wdraża akty prawne i przepisy, o których mowa w ust. 1, w terminach określonych w załączniku.

3. Komisja corocznie aktualizuje załącznik w celu uwzględnienia nowych aktów prawnych i przepisów UE oraz zmian obowiązujących przepisów. Wspólny komitet decyduje następnie o odpowiednich i rozsądnych terminach wdrożenia przez Państwo Watykańskie nowych aktów prawnych i przepisów dodanych do załącznika.

4. Zaktualizowany załącznik jest publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  9

Instytucje finansowe znajdujące się w Państwie Watykańskim mogą uzyskać dostęp do systemów płatności i rozrachunków międzybankowych oraz rozrachunku papierów wartościowych w strefie euro na odpowiednich warunkach określonych przez włoski bank centralny w porozumieniu z Europejskim Bankiem Centralnym.

Artykuł  10

1. Organem właściwym do rozstrzygania utrzymujących się sporów między stronami, które mogą powstać w związku ze stosowaniem niniejszego układu i które nie mogły zostać rozwiązane przez wspólny komitet, jest Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

2. Jeżeli Unia Europejska (działając na podstawie zalecenia delegacji UE we wspólnym komitecie) lub Państwo Watykańskie uzna, że druga strona uchybiła zobowiązaniu wynikającemu z niniejszego układu, może wnieść przeciwko niej skargę do Trybunału Sprawiedliwości. Wyrok Trybunału jest wiążący dla obu stron, które podejmują wszelkie środki niezbędne do zastosowania się do wyroku w terminie określonym przez Trybunał w tymże wyroku.

3. W przypadku gdy Unia Europejska lub Państwo Watykańskie nie podejmuje środków niezbędnych do zastosowania się do wyroku w określonym terminie, druga strona może wypowiedzieć układ ze skutkiem natychmiastowym.

Artykuł  11

1. Ustanawia się wspólny komitet. W skład komitetu wchodzą przedstawiciele Państwa Watykańskiego i Unii Europejskiej. W skład delegacji UE wchodzą przedstawiciele Komisji i Republiki Włoskiej oraz przedstawiciele Europejskiego Banku Centralnego. Delegacja Unii Europejskiej powinna przyjąć swój regulamin jednomyślnie.

2. Posiedzenia wspólnego komitetu odbywają się przynajmniej raz w roku. Funkcję przewodniczącego sprawuje na zasadzie corocznej rotacji przedstawiciel Unii Europejskiej lub przedstawiciel Państwa Watykańskiego. Wspólny komitet podejmuje decyzje jednomyślnie.

3. Wspólny komitet służy wymianie poglądów i informacji, a także przyjmuje decyzje, o których mowa w art. 3, 6 i 8. Komitet bada środki podjęte przez Państwo Watykańskie i dąży do rozwiązania ewentualnych sporów wynikających z wdrażania niniejszego układu.

4. Unia Europejska jako pierwsza przewodniczy wspólnemu komitetowi po wejściu w życie niniejszego układu, jak określono w art. 13.

Artykuł  12

Nie naruszając postanowień art. 10 ust. 3, każda ze stron może wypowiedzieć niniejszy układ z zachowaniem rocznego okresu wypowiedzenia.

Artykuł  13

Niniejszy układ wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.

Artykuł  14

Układ monetarny z dnia 29 grudnia 2000 r. traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego układu. Odniesienia do układu z dnia 29 grudnia 2000 r. rozumiane są jako odniesienia do niniejszego układu.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2009 r.

W imieniu Unii Europejskiej	W imieniu Państwa Watykańskiego oraz - działającej w jego imieniu - Stolicy Apostolskiej
Joaquín ALMUNIA	Jego Ekscelencja Arcybiskup André DUPUY
Członek Komisji Europejskiej	Nuncjusz Apostolski przy Unii Europejskiej

ZAŁĄCZNIK  ¹  

	PRZEPISY WYMAGAJĄCE WDROŻENIA	TERMIN WDROŻENIA
	Przeciwdziałanie praniu pieniędzy
1	Decyzja ramowa Rady 2001/500/WSiSW z dnia 26 czerwca 2001 r. w sprawie prania brudnych pieniędzy oraz identyfikacji, wykrywania, zamrożenia, zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa (Dz.U. L 182 z 5.7.2001, s. 1)
2	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/42/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty narzędzi służących do popełnienia przestępstwa i korzyści pochodzących z przestępstwa w Unii Europejskiej (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 39)	31 grudnia 2016 r.^(2)
3	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/847 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1781/2006 (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 1)	31 grudnia 2017 r.^(3)
4	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73) zmieniona:	31 grudnia 2017 r.^(3)
4-1	dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/843 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz zmieniającą dyrektywy 2009/138/WE i 2013/36/UE (Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 43) uzupełniona:	31 marca 2020 r.^(6)
4-2	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2016/1675 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez wskazanie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki (Dz.U. L 254 z 20.9.2016, s. 1) zmienionym:	31 grudnia 2017 r.^(5)
4-2-1	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/105 z dnia 27 października 2017 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 przez dodanie Etiopii do wykazu państw trzecich wysokiego ryzyka zawartego w tabeli w pkt I załącznika (Dz.U. L 19 z 24.1.2018, s. 1)	31 marca 2019 r.^(6)
4-2-2	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/212 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez dodanie Sri Lanki, Trynidadu i Tobago oraz Tunezji do tabeli w pkt I załącznika (Dz.U. L 41 z 14.2.2018, s. 4)	31 marca 2019 r.^(6)
4-2-3	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/1467 z dnia 27 lipca 2018 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez dodanie Pakistanu do tabeli w pkt I załącznika (Dz.U. L 246 z 2.10.2018, s. 1)	31 grudnia 2019 r.^(7)
4-2-4	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2020/855 z dnia 7 maja 2020 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez włączenie Bahamów, Barbadosu, Botswany, Kambodży, Ghany, Jamajki, Mauritiusu, Mongolii, Mjanmy/Birmy, Nikaragui, Panamy i Zimbabwe do tabeli w pkt I załącznika oraz wykreślenie z tej tabeli Bośni i Hercegowiny, Etiopii, Gujany, LaotańskiejRepubliki Ludowo-Demokratycznej, Sri Lanki i Tunezji (Dz.U. L 195 z 19.6.2020, s. 1)	31 grudnia 2022 r.^(9)
4-2-5	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2021/37 z dnia 7 grudnia 2020 r. w sprawie zmiany rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1675 uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 odnośnie do wykreślenia Mongolii z tabeli w pkt I załącznika (Dz.U. L 14 z 18.1.2021, s. 1)	31 grudnia 2023 r.^(9)
4-2-6	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2022/229 z dnia 7 stycznia 2022 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez dodanie Burkiny Faso, Kajmanów, Haiti, Jordanii, Mali, Maroka, Filipin, Senegalu i Sudanu Południowego do tabeli w pkt I załącznika oraz wykreślenie z tej tabeli Bahamów, Botswany, Ghany, Iraku i Mauritiusa (Dz.U. L 39 z 21.2.2022, s. 4)	31 grudnia 2024 r.^(10)
4-2-7	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2023/410 z dnia 19 grudnia 2022 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 przez dodanie DemokratycznejRepubliki Konga, Gibraltaru, Mozambiku, Tanzanii i Zjednoczonych Emiratów Arabskich do tabeli I w załączniku do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1675 oraz wykreślenie z tej tabeli Nikaragui, Pakistanu i Zimbabwe (Dz.U. L 59 z 24.2.2023, s. 3)	31 grudnia 2025 r.^(11)
4-3	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/758 z dnia 31 stycznia 2019 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny zakres działań oraz rodzaj dodatkowych środków, które instytucje kredytowe i finansowe muszą wdrożyć, aby ograniczyć ryzyko związane z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu w niektórych państwach trzecich (Dz.U. L 125 z 14.5.2019, s. 4)
5	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1672 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Unii lub wywożonych z Unii oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1889/2005 (Dz.U. L 284 z 12.11.2018, s. 6)	31 grudnia 2021 r.^(7)
6	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1673 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie zwalczania prania pieniędzy za pomocą środków prawnokarnych (Dz.U. L 284 z 12.11.2018, s. 22)	31 grudnia 2021 r.^(7)
	Przeciwdziałanie oszustwom i fałszowaniu pieniędzy
7	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 6)	31 grudnia 2010 r.
7-1	zmienione: rozporządzeniem Rady (WE) nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 17 z 22.1.2009, s. 1)
8	Rozporządzenie Rady (WE) nr 2182/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro (Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 1) zmienione:	31 grudnia 2010 r.
8-1	rozporządzeniem Rady (WE) nr 46/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 2182/2004 dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro (Dz.U. L 17 z 22.1.2009, s. 5)
9	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/62/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie prawnokarnych środków ochrony euro i innych walut przed fałszowaniem, zastępująca decyzję ramową Rady 2000/383/WSiSW (Dz.U. L 151 z 21.5.2014, s. 1)	31 grudnia 2016 r.^(2)
10	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/713 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie zwalczania fałszowania i oszustw związanych z bezgotówkowymi środkami płatniczymi, zastępująca decyzję ramową Rady 2001/413/WSiSW (Dz.U. L 123 z 10.5.2019, s. 18)	31 grudnia 2021 r.^(7)
	Przepisy dotyczące banknotów i monet euro
11	Konkluzje Rady z dnia 10 maja 1999 r. w sprawie systemu zarządzania jakością w odniesieniu do monet euro	31 grudnia 2010 r.
12	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego EBC/2003/5 z dnia 20 marca 2003 r. w sprawie egzekwowania środków przeciwdziałających niedozwolonej reprodukcji banknotów euro oraz w sprawie wymiany i wycofywania z obiegu banknotów euro (Dz.U. L 78 z 25.3.2003, s. 20) zmienione:	31 grudnia 2010 r.
12-1	wytycznymi Europejskiego Banku Centralnego EBC/2013/11 z dnia 19 kwietnia 2013 r. zmieniającymi wytyczne EBC/2003/5 w sprawie egzekwowania środków przeciwdziałających niedozwolonejreprodukcji banknotów euro oraz w sprawie wymiany i wycofywania z obiegu banknotów euro (Dz.U. L 118 z 30.4.2013, s. 43)	31 grudnia 2014 r.^(1)
12-2	wytycznymi Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2020/2091 z dnia 4 grudnia 2020 r. zmieniającymi wytyczne EBC/2003/5 w sprawie egzekwowania środków przeciwdziałających niedozwolonejreprodukcji banknotów euro oraz w sprawie wymiany i wycofywania z obiegu banknotów euro (EBC/2020/61) (Dz.U. L 423 z 15.12.2020, s. 65).	30 września 2022 r.^(9)
13	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego EBC/2010/14 z dnia 16 września 2010 r. w sprawie weryfikacji autentyczności i jakości obiegowej oraz powtórnego wprowadzania do obiegu banknotów euro (Dz.U. L 267 z 9.10.2010, s. 1) zmieniona:	31 grudnia 2012 r.
13-1	decyzją Europejskiego Banku Centralnego EBC/2012/19 z dnia 7 września 2012 r. (Dz.U. L 253 z 20.9.2012, s. 19)	31 grudnia 2013 r.^(1)
13-2	decyzją Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/2195 z dnia 5 grudnia 2019 r. zmieniającą decyzję EBC/2010/14 w sprawie weryfikacji autentyczności i jakości obiegowej oraz powtórnego wprowadzania do obiegu banknotów euro (EBC/2019/39) (Dz.U. L 330 z 20.12.2019, s. 91)	31 grudnia 2021 r.^(8)
14	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1210/2010 z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie weryfikacji autentyczności monet euro oraz postępowania z monetami euro nienadającymi się do obiegu (Dz.U. L 339 z 22.12.2010, s. 1)	31 grudnia 2012 r.
15	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 651/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie emisji monet euro (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 135)	31 grudnia 2013 r.^(1)
16	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego EBC/2013/10 z dnia 19 kwietnia 2013 r. w sprawie nominałów, parametrów, reprodukcji, wymiany i wycofywania banknotów euro (Dz.U. L 118 z 30.4.2013, s. 37) zmieniona:	31 grudnia 2014 r.^(1)
16-1	decyzją Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/669 z dnia 4 kwietnia 2019 r. zmieniającą decyzję EBC/2013/10 w sprawie nominałów, parametrów, reprodukcji, wymiany i wycofywania banknotów euro (Dz.U. L 113 z 29.4.2019, s. 6)	31 grudnia 2020 r.^(7)
16-2	decyzją Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2020/2090 z dnia 4 grudnia 2020 r. zmieniającą decyzję EBC/2013/10 w sprawie nominałów, parametrów, reprodukcji, wymiany i wycofywania banknotów euro (EBC/2020/60) (Dz.U. L 423 z 15.12.2020, s. 62)	30 września 2022 r.^(9)
17	Rozporządzenie Rady (UE) nr 729/2014 z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie nominałów i parametrów technicznych monet euro przeznaczonych do obiegu (wersja przekształcona) (Dz.U. L 194 z 2.7.2014, s. 1)	30 września 2014 r.^(2)

Sekcja załącznika do układu monetarnego zgodnie z doraźnym uzgodnieniem wspólnego komitetu na wniosek Stolicy Apostolskiej oraz Państwa Watykańskiego o włączenie odpowiednich przepisów mających zastosowanie do podmiotów prowadzących profesjonalną działalność finansową

	ODPOWIEDNIE CZĘŚCI NASTĘPUJĄCYCH AKTÓW PRAWNYCH	TERMIN WDROŻENIA
18	Dyrektywa Rady 86/635/EWG z dnia 8 grudnia 1986 r. w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych (Dz.U. L 372 z 31.12.1986, s. 1) zmieniona:	31 grudnia 2016 r.^(2)
18-1	dyrektywą 2001/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. (Dz.U. L 283 z 27.10.2001, s. 28)
18-2	dyrektywą 2003/51/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2003 r. (Dz.U. L 178 z 17.7.2003, s. 16)
18-3	dyrektywą 2006/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. (Dz.U. L 224 z 16.8.2006, s. 1)
19	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338)	31 grudnia 2017 r.^(2)
19-1	zmieniona: dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/338 z dnia 16 lutego 2021 r. zmieniającą dyrektywę 2014/65/UE w zakresie wymogów informacyjnych, zarządzania produktami i limitów pozycji oraz dyrektywy 2013/36/UE i (UE) 2019/878 w zakresie ich zastosowania do firm inwestycyjnych w celu wsparcia odbudowy w następstwie kryzysu związanego z COVID-19 (Dz.U. L 68 z 26.2.2021, s. 14)	31 grudnia 2023 r.^(9)
20	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1) oraz, w stosownych przypadkach, powiązane środki poziomu 2 zmienione:	31 grudnia 2017 r.^(2)
20-1	rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2395 z dnia 12 grudnia 2017 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do rozwiązań przejściowych dotyczących złagodzenia wpływu wprowadzenia MSSF 9 na fundusze własne oraz dotyczących traktowania jako duże ekspozycje niektórych ekspozycji wobec podmiotów sektora publicznego denominowanych w walucie krajowejdowolnego państwa członkowskiego (Dz.U. L 345 z 27.12.2017, s. 27)	30 czerwca 2019 r.^(6)
20-2	rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2401 z dnia 12 grudnia 2017 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 1)	31 marca 2020 r.^(6)
20-3	rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/630 z dnia 17 kwietnia 2019 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do minimalnego pokrycia strat z tytułu ekspozycji nieobsługiwanych (Dz.U. L 111 z 25.4.2019, s. 4)	31 grudnia 2020 r.^(7)
20-4	rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów dotyczących sprawozdawczości i ujawniania informacji, a także rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 150 z 7.6.2019, s. 1)	31 grudnia 2023 r.^(8)
20-5	rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/873 z dnia 24 czerwca 2020 r. zmieniającym rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i (UE) 2019/876 w odniesieniu do niektórych dostosowań w odpowiedzi na pandemię COVID-19 (Dz.U. L 204 z 26.6.2020, s. 4)	31 grudnia 2022 r. (z wyjątkiem art. 1 pkt 4 - 31 grudnia 2023 r.)^(9)
20-6	rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/558 z dnia 31 marca 2021 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do dostosowań ram sekurytyzacji w celu wsparcia odbudowy gospodarczej w odpowiedzi na kryzys związany z COVID-19 (Dz.U. L 116 z 6.4.2021, s. 25).	31 grudnia 2023 r. (z wyjątkiem art. 1 pkt 2 i 4 - 31 grudnia 2024 r.)^(9)
21	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 1) oraz, w stosownych przypadkach, powiązane środki poziomu 2	30 września 2018 r.^(4)
21-1	zmienione: rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1033 z dnia 23 czerwca 2016 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 600/2014 w sprawie rynków instrumentów finansowych, rozporządzenie (UE) nr 596/2014 w sprawie nadużyć na rynku oraz rozporządzenie (UE) nr 909/2014 w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskieji w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych (Dz.U. L 175 z 30.6.2016, s. 1)	30 września 2018 r.^(5)
22	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/57/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie sankcji karnych za nadużycia na rynku (dyrektywa w sprawie nadużyć na rynku) (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 179)	30 września 2018 r.^(4)
	Prawodawstwo w dziedzinie gromadzenia informacji statystycznych*
23	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego EBC/2013/24 z dnia 25 lipca 2013 r. w sprawie wymogów sprawozdawczości statystycznej Europejskiego Banku Centralnego w dziedzinie kwartalnych rachunków finansowych (Dz.U. L 2 z 7.1.2014, s. 34). zmienione:	31 grudnia 2016 r.^(2)
23-1	wytycznymi Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/66 z dnia 26 listopada 2015 r. zmieniającymi wytyczne EBC/2013/24 w sprawie wymogów sprawozdawczości statystycznej Europejskiego Banku Centralnego w dziedzinie kwartalnych rachunków finansowych (EBC/2015/40) (Dz.U. L 14 z 21.1.2016, s. 36)	31 marca 2017 r.^(4)
23-2	wytycznymi Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2020/1553 z dnia 14 października 2020 r. zmieniającymi wytyczne EBC/2013/24 w sprawie wymogów sprawozdawczości statystycznej Europejskiego Banku Centralnego w dziedzinie kwartalnych rachunków finansowych (EBC/2020/51) (Dz.U. L 354 z 26.10.2020, s. 24)	31 grudnia 2022 r.^(9)
23-3	wytycznymi Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2021/827 z dnia 29 kwietnia 2021 r. zmieniającymi wytyczne EBC/2013/24 w sprawie wymogów sprawozdawczości statystycznej Europejskiego Banku Centralnego w dziedzinie kwartalnych rachunków finansowych (EBC/2021/20) (Dz.U. L 184 z 25.5.2021, s. 4)	31 grudnia 2022 r.^(9)
24	Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2021/379 z dnia 22 stycznia 2021 r. w sprawie pozycji bilansowych instytucji kredytowych i sektora monetarnych instytucji finansowych (wersja przekształcona) (EBC/2021/2) (Dz.U. L 73 z 3.3.2021, s. 16)	31 grudnia 2022 r.^(9)
25	Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1072/2013 z dnia 24 września 2013 r. w sprawie statystyki stóp procentowych stosowanych przez monetarne instytucje finansowe (EBC/2013/34) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 51) zmienione:	31 grudnia 2016 r.^(2)
25-1	rozporządzeniem Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 756/2014 z dnia 8 lipca 2014 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 1072/2013 (EBC/2013/34) w sprawie statystyki stóp procentowych stosowanych przez monetarne instytucje finansowe (EBC/2014/30) (Dz.U. L 205 z 12.7.2014, s. 14)
26	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2021/830 z dnia 26 marca 2021 r. w sprawie statystyki pozycji bilansowych i statystyki stóp procentowych monetarnych instytucji finansowych (EBC/2021/11) (Dz.U. L 208 z 11.6.2021, s. 1) zmienione:	31 grudnia 2022 r.^(9)
26-1	wytycznymi Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2022/67 z dnia 6 stycznia 2022 r. zmieniającymi wytyczne (UE) 2021/830 w sprawie statystyki pozycji bilansowych i statystyki stóp procentowych monetarnych instytucji finansowych (EBC/2022/1) (Dz.U. L 11 z 18.1.2022, s. 56)	31 grudnia 2023 r.^(10)
(1) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2013 r.
^(2) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2014 r.
^(3) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2015 r.
^(4) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2016 r.
^(5) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2017 r.
^(6) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2018 r.
^(7) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2019 r.
^(8) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2020 r.
^(9) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2021 r.
^(10) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2022 r.
^(11) Terminy te uzgodnił wspólny komitet w 2023 r.
* Zgodnie ze wzorem uproszczonej sprawozdawczości statystycznej."

¹ Załącznik:

- zmieniony przez decyzję Komisji nr 2012/355/UE z dnia 2 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.174.24) zmieniającą nin. umowę międzynarodową z dniem 5 lipca 2012 r.

- zmieniony przez decyzję z dnia 6 marca 2014 r. (Dz.U.UE.C.2014.73.29) zmieniającą nin. umowę międzynarodową z dniem 1 kwietnia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (UE) 2015/767 z dnia 12 maja 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.120.58) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 2 czerwca 2015 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (UE) 2016/255 z dnia 23 lutego 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.47.10) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2016 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji z dnia 24 stycznia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.19.64) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 14 lutego 2017 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (UE) 2018/495 z dnia 22 marca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.81.77) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 12 kwietnia 2018 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (UE) 2019/511 z dnia 26 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.85.24) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 16 kwietnia 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 109/2020 z dnia 23 stycznia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.19.36) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 13 lutego 2020 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2022/453 z dnia 15 marca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.92.5) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 10 kwietnia 2022 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2023/393 z dnia 15 lutego 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.53.81) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 13 marca 2023 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2024/410 z dnia 30 stycznia 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.410) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 20 lutego 2024 r.