Dyrektywa 2003/109/WE dotycząca statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2004.16.44

Akt obowiązujący
Wersja od: 20 maja 2011 r.
Artykuł  12

Ochrona przed wydaleniem

1.
Państwa Członkowskie mogą podjąć decyzję o wydaleniu rezydenta długoterminowego wyłącznie, jeżeli osoba ta stanowi faktyczne i wystarczająco poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.
2.
Decyzja określona w ust. 1 nie może być oparta na względach ekonomicznych.
3.
Przed podjęciem decyzji o wydaleniu rezydenta długoterminowego Państwa Członkowskie biorą pod uwagę następujące czynniki:

a) czas zamieszkania na ich terytorium;

b) wiek danej osoby;

c) konsekwencje dla danej osoby i członków jej rodziny;

d) powiązania z państwem zamieszkania lub brak powiązań z krajem pochodzenia.

3a. 12
 W przypadku podjęcia przez państwo członkowskie decyzji o wydaleniu rezydenta długoterminowego, którego zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE zawiera uwagę, o której mowa w art. 8 ust. 4, państwo to zwraca się do państwa członkowskiego wymienionego w tej uwadze, aby potwierdziło ono, że dana osoba nadal objęta jest ochroną międzynarodową w tym państwie członkowskim. Państwo członkowskie wymienione w uwadze odpowiada nie później niż jeden miesiąc po otrzymaniu wniosku o udzielenie informacji.
3b.
  13  Jeżeli rezydent długoterminowy nadal objęty jest ochroną międzynarodową w państwie członkowskim wymienionym w uwadze, jest on wydalany do tego państwa członkowskiego, które, bez uszczerbku dla mającego zastosowanie prawa unijnego lub prawa krajowego, a także bez uszczerbku dla zasady jedności rodziny, natychmiast i bez formalności przyjmuje osobę korzystającą z ochrony międzynarodowej oraz członków jej rodziny.
3c.
  14  W drodze odstępstwa od ust. 3b państwo członkowskie, które wydało decyzję o wydaleniu, zachowuje prawo do wydalenia, zgodnie ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi, rezydenta długoterminowego do państwa innego niż państwo członkowskie, które przyznało ochronę międzynarodową, w przypadku gdy spełnia on warunki określone w art. 21 ust. 2 dyrektywy 2004/83/WE.
4.
 W przypadku przyjęcia decyzji o wydaleniu rezydentowi długoterminowemu przysługuje dostęp do procedury odwoławczej w danym Państwie Członkowskim.
5.
Rezydentowi długoterminowemu, który nie dysponuje odpowiednimi środkami, zapewnia się pomoc prawną na takich samych warunkach, jak obywatelom Państwa, w którym zamieszkuje.
6. 15
 Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla artykułu 21 ust. 1 dyrektywy 2004/83/WE.
12 Art. 12 ust. 3a dodany przez art. 1 pkt 7 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2011/51/UE z dnia 11 maja 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.132.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 maja 2011 r.
13 Art. 12 ust. 3b dodany przez art. 1 pkt 7 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2011/51/UE z dnia 11 maja 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.132.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 maja 2011 r.
14 Art. 12 ust. 3c dodany przez art. 1 pkt 7 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2011/51/UE z dnia 11 maja 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.132.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 maja 2011 r.
15 Art. 12 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2011/51/UE z dnia 11 maja 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.132.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 maja 2011 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.