Stanowisko Rady (UE) nr 8/2020 w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088 Przyjęte przez Radę w dniu 15 kwietnia 2020 r.
Dz.U.UE.C.2020.184.1
Akt nienormatywnySTANOWISKO RADY (UE) NR 8/2020 W PIERWSZYM CZYTANIU
w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2020/C 184/01)
(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2020 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 , stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 , a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Celem art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej jest ustanowienie rynku wewnętrznego działającego na rzecz trwałego rozwoju Europy, którego podstawą jest, między innymi, zrównoważony wzrost gospodarczy oraz wysoki poziom ochrony i poprawy jakości środowiska.
(2) W dniu 25 września 2015 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło nowe globalne ramy zrównoważonego rozwoju: Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 (zwaną dalej "Agendą 2030"). Podstawowym elementem Agendy 2030 są cele zrównoważonego rozwoju obejmujące trzy wymiary zrównoważonego rozwoju: gospodarczy, społeczny i środowiskowy. W komunikacie Komisji z dnia 22 listopada 2016 r. dotyczącym kolejnych kroków w kierunku zrównoważonej przyszłości Europy powiązano cele zrównoważonego rozwoju z unijnymi ramami polityki z myślą o zapewnieniu, by cele te od samego początku były uwzględniane we wszystkich unijnych działaniach i inicjatywach politycznych realizowanych zarówno w Unii, jak i na całym świecie. W konkluzjach z dnia 20 czerwca 2017 r. Rada potwierdziła zaangażowanie Unii i jej państw członkowskich we wdrażanie Agendy 2030 w pełni i w sposób spójny, kompleksowy, zintegrowany i skuteczny, w ścisłej współpracy z partnerami i innymi zainteresowanymi stronami. W dniu 11 grudnia 2019 r. Komisja opublikowała komunikat w sprawie "Europejskiego Zielonego Ładu".
(3) Porozumienie paryskie 3 przyjęte na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (zwane dalej "porozumieniem paryskim") zostało zatwierdzone przez Unię w dniu 5 października 2016 r. Celem art. 2 ust. 1 lit. c) porozumienia paryskiego jest podjęcie bardziej zdecydowanych działań w związku ze zmianą klimatu, między innymi przez zapewnienie zgodności przepływów finansowych z dążeniem do niskiego poziomu emisji gazów cieplarnianych i rozwoju odpornego na zmiany klimatu. W tym kontekście w dniu 12 grudnia 2019 r. Rada Europejska przyjęła konkluzje w sprawie zmian klimatu. W tym świetle niniejsze rozporządzenie stanowi ważny krok na drodze do osiągnięcia przez Unię neutralności klimatycznej do 2050 r.
(4) Zrównoważony rozwój oraz przejście na bezpieczną, neutralną dla klimatu, odporną na zmiany klimatu i bardziej zasobooszczędną gospodarkę o obiegu zamkniętym mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia długoterminowej konkurencyjności gospodarki Unii. Zrównoważony rozwój jest od dawna centralnym elementem projektu, jakim jest Unia, a jego wymiar społeczny i środowiskowy znajduje potwierdzenie w Traktacie o Unii Europejskiej i Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(5) W grudniu 2016 r. Komisja zleciła grupie ekspertów wysokiego szczebla opracowanie nadrzędnej i kompleksowej strategii Unii w zakresie zrównoważonego finansowania. W swoim sprawozdaniu opublikowanym w dniu 31 stycznia 2018 r. grupa ekspertów wysokiego szczebla wzywa do utworzenia na poziomie Unii solidnego technicznie systemu klasyfikacji, aby zapewnić jasność co do tego, która działalność kwalifikuje się jako "ekologiczna" lub "zrównoważona", począwszy od łagodzenia zmian klimatu.
(6) W swoim komunikacie z dnia 8 marca 2018 r. Komisja opublikowała swój plan działania w sprawie finansowania zrównoważonego wzrostu gospodarczego, rozpoczynając ambitną i kompleksową strategię w zakresie zrównoważonego finansowania. Jednym z celów wyznaczonych w tym planie działania jest przekierowanie przepływów kapitału na zrównoważone inwestowanie w celu osiągnięcia zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu. Utworzenie systemu jednolitej klasyfikacji zrównoważonej działalności jest najważniejszym i najpilniejszym działaniem przewidzianym w planie działania. W planie tym uznano, że przekierowanie przepływów kapitału w stronę bardziej zrównoważonej działalności powinno opierać się na wspólnym, całościowym rozumieniu pojęcia "zrównoważenia środowiskowego" działalności i inwestycji. W pierwszym kroku jasne wskazówki dotyczące działalności kwalifikującej się jako działalność przyczyniająca się do realizacji celów środowiskowych pomogłyby-inwestorom w uzyskaniu informacji o inwestycjach finansujących zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą. Dalsze wskazówki dotyczące działalności przyczyniającej się do realizacji innych celów dotyczących zrównoważonego rozwoju, w tym celów społecznych, mogą zostać opracowane na późniejszym etapie.
(7) Ze względu na systemowy charakter globalnych wyzwań środowiskowych potrzebne jest systematyczne i perspektywiczne podejście do zrównoważenia środowiskowego, które uwzględnia rozwój negatywnych tendencji, takich jak zmiany klimatu, utrata bioróżnorodności, nadmierne zużycie zasobów w skali światowej, niedobór żywności, zubożenie warstwy ozonowej, zakwaszanie oceanów, pogorszenie się systemu wody słodkiej oraz zmiany użytkowania gruntów, jak również pojawianie się nowych zagrożeń, w tym niebezpiecznych substancji chemicznych i ich połączonych efektów.
(8) W decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1386/2013/UE 4 apeluje się o zwiększenie wkładu sektora prywatnego w finansowanie wydatków związanych ze środowiskiem i klimatem, w szczególności poprzez ustanowienie zachęt i metod pobudzających przedsiębiorstwa do pomiaru środowiskowych kosztów ich działalności i zysków pochodzących z korzystania z usług środowiskowych.
(9) Osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju w Unii wymaga przekierowania przepływów kapitału w stronę zrównoważonych inwestycji. Ważne jest, aby dążąc do realizacji tych celów w pełni wykorzystywać potencjał rynku wewnętrznego. W tym kontekście kluczowe jest usunięcie przeszkód utrudniających efektywny przepływ kapitału w kierunku zrównoważonych inwestycji na rynku wewnętrznym oraz zapobieganie powstawaniu nowych przeszkód.
(10) Z uwagi na skalę wyzwań i kosztów związanych z zaniechaniem działań lub ich opóźnieniem konieczne jest stopniowe dostosowanie systemu finansowego tak, by wspomagał on funkcjonowanie gospodarki w sposób zrównoważony. W tym celu należy włączyć zrównoważone finansowanie do głównego nurtu działań, a także wziąć pod uwagę wpływ produktów i usług finansowych na zrównoważony rozwój.
(11) Udostępnianie produktów finansowych służących realizacji celów zrównoważonych środowiskowo jest skutecznym sposobem przekierowywania inwestycji prywatnych w stronę zrównoważonej działalności. Wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych jako zrównoważonych środowiskowo inwestycji, w tym wymogi ustanowione przez państwa członkowskie i Unię w celu umożliwienia uczestnikom rynków finansowych i emitentom korzystania z oznakowania krajowego, maj ą na celu zwiększenie zaufania inwestorów i ich świadomości na temat skutków dla środowiska tych produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych, zapewnienie widoczności i rozwiązanie problemów związanych z "pseudoekologicznym marketingiem". W kontekście niniejszego rozporządzenia "pseudoekologiczny marketing" oznacza praktykę pozyskiwania nieuczciwej przewagi konkurencyjnej polegającą na wprowadzeniu do obrotu produktu finansowego jako przyjaznego dla środowiska, kiedy w rzeczywistości nie zostały spełnione podstawowe normy środowiskowe. Obecnie tylko kilka państw członkowskich dysponuje systemami oznakowania. Systemy te opierają się na różnych systematykach klasyfikujących rodzaje zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej. Z uwagi na zobowiązania polityczne podjęte na mocy porozumienia paryskiego oraz na poziomie Unii prawdopodobnie coraz więcej państw członkowskich będzie ustanawiać systemy oznakowania lub nałoży inne wymogi na uczestników rynku finansowego lub emitentów, dotyczące produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych promowanych jako zrównoważone środowiskowo. W takich przypadkach państwa członkowskie stosowałyby własne krajowe systematyki klasyfikujące w celu ustalenia, które inwestycje kwalifikują się jako zrównoważone. Jeśli te krajowe systemy oznakowania lub wymogi używałyby różnych kryteriów do ustalenia, która działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo, inwestorzy byliby zniechęceni do inwestowania w innych państwach ze względu na trudności w porównywaniu różnych możliwości inwestycyjnych. Ponadto podmioty gospodarcze, które chciałyby przyciągać inwestycje z całej Unii, musiałyby spełniać różne kryteria w różnych państwach członkowskich, aby ich działalność mogła zostać zakwalifikowana jako zrównoważona środowiskowo. Brak jednolitych kryteriów zwiększyłby zatem koszty i stanowiłby istotny czynnik zniechęcający podmioty gospodarcze do dostępu do transgranicznych rynków kapitałowych dla celów zrównoważonych inwestycji.
(12) Należy na poziomie Unii zharmonizować kryteria stosowane podczas ustalania, czy dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo, aby zlikwidować bariery w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego pod względem pozyskiwania środków na projekty związane ze zrównoważonym rozwojem oraz zapobiec pojawianiu się barier w stosunku do tych projektów. Dzięki takiej harmonizacji podmiotom gospodarczym łatwiej byłoby pozyskiwać środki na swoją zrównoważoną środowiskowo działalność prowadzoną w innych państwach, ponieważ w oparciu o jednolite kryteria możliwe byłoby porównywanie działalności gospodarczej poszczególnych podmiotów w celu dokonania wyboru, która z tych działalności ma stać się aktywami bazowymi zrównoważonych środowiskowo inwestycji. Taka harmonizacja ułatwiłaby zatem transgraniczne zrównoważone inwestycje w Unii.
(13) Jeżeli uczestnicy rynku finansowego nie wyjaśnią inwestorom, w jaki sposób działalność, w którą inwestorzy inwestują, przyczynia się do realizacji celów środowiskowych, lub jeśli uczestnicy rynku finansowego w swoich wyjaśnieniach używają różnych pojęć w odniesieniu do tego, czym jest zrównoważona środowiskowo działalność gospodarcza, sprawdzenie i porównanie różnych produktów finansowych będzie dla inwestorów nieproporcjonalnie uciążliwe. Stwierdzono, że takie praktyki zniechęcają inwestorów do inwestowania w zrównoważone środowiskowo produkty finansowe. Ponadto brak zaufania inwestorów ma istotny negatywny wpływ na rynek zrównoważonych inwestycji. Wykazano również, że krajowe przepisy lub inicjatywy rynkowe maj ące na celu rozwiązanie tego problemu na poziomie krajowym prowadzą do rozdrobnienia rynku wewnętrznego. Jeżeli uczestnicy rynku finansowego ujawnialiby, w jaki sposób i w jakim zakresie produkty finansowe udostępniane jako zrównoważone środowiskowo są inwestowane w działalność, która spełnia kryteria dotyczące zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej na podstawie niniejszego rozporządzenia, i jeśli uczestnicy rynku finansowego używaliby do tego wspólnych kryteriów w całej Unii, pomogłoby to inwestorom w porównywaniu możliwości inwestycyjnych w poszczególnych państwach oraz zachęciłoby to spółki, w których dokonano inwestycji, do przyjęcia bardziej zrównoważonych środowiskowo modeli biznesowych. Inwestorzy inwestowaliby ponadto z większym przekonaniem w zrównoważone środowiskowo produkty finansowe w całej Unii, usprawniając tym samym funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
(14) Aby zlikwidować istniejące przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i zapobiec pojawianiu się takich przeszkód w przyszłości, państwa członkowskie i Unia powinny mieć obowiązek stosowania wspólnego pojęcia zrównoważonych środowiskowo inwestycji przy wprowadzaniu wymogów na poziomie krajowym i na poziomie Unii dotyczących uczestników rynku finansowego lub emitentów do celów oznakowania produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo. Aby uniknąć rozdrobnienia rynku oraz wyrządzenia szkód interesom konsumentów i inwestorów z powodu zróżnicowanych pojęć zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej, wymogi krajowe, które muszą spełniać uczestnicy rynku finansowego lub emitenci, aby wprowadzać do obrotu produkty finansowe lub obligacje korporacyjne jako produkty lub obligacje zrównoważone środowiskowo, należy oprzeć na jednolitych kryteriach dotyczących zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej. Do takich uczestników rynku finansowego oraz emitentów należą uczestnicy rynku finansowego udostępniający zrównoważone środowiskowo produkty finansowe oraz przedsiębiorstwa niefinansowe emitujące zrównoważone środowiskowo obligacje korporacyjne.
(15) Ustanowienie kryteriów dotyczących zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej może zachęcić podmioty gospodarcze nieobjęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia do dobrowolnego publikowania i ujawniania na ich stronach internetowych informacji o prowadzonej przez nich zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej. Te informacje nie tylko pomogą uczestnikom rynku finansowego i innym odpowiednim podmiotom na rynkach finansowych łatwo stwierdzić, które podmioty gospodarcze prowadzą zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą, ale również ułatwią tym podmiotom gospodarczym pozyskiwanie środków na swoją zrównoważoną środowiskowo działalność.
(16) Klasyfikacja zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej na poziomie Unii powinna umożliwić opracowanie przyszłych polityk unijnych wspierających zrównoważone finansowanie, w tym ogólnounijnych norm dla zrównoważonych środowiskowo produktów finansowych, i w efekcie powinna umożliwić wprowadzenie oznakowań formalnie stwierdzających zgodność z tymi normami w całej Unii. Może ona również stanowić podstawę innych środków gospodarczych i regulacyjnych. Jednolite wymogi prawne określające stopień zrównoważenia środowiskowego inwestycji, w oparciu o jednolite kryteria dotyczące zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej, są niezbędne jako punkt odniesienia dla przyszłego prawa Unii, którego celem jest ułatwianie przekierowywania inwestycji w stronę zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej.
(17) W kontekście osiągania celów zrównoważonego rozwoju w Unii decyzje polityczne, na przykład utworzenie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, skutecznie przyczyniają się do przekierowywania inwestycji sektora prywatnego - obok wydatków publicznych - w stronę zrównoważonych inwestycji. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 5 przewiduje, że docelowy udział inwestycji związanych z klimatem na rzecz projektów infrastrukturalnych i innowacyjnych w ramach Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych ma wynieść 40 %. Wspólne kryteria określające czy działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona, w tym jakie wywołuje skutki dla środowiska, mogą stanowić podstawę przyszłych podobnych inicjatyw Unii mobilizujących inwestycje, które przyczyniają się do realizacji celów związanych z klimatem lub innych celów środowiskowych.
(18) Aby uniknąć szkodzenia interesom inwestorów, zarządzający funduszami i inwestorzy instytucjonalni udostępniający produkty finansowe powinni ujawniać, w jaki sposób i w jakim stopniu stosują oni kryteria dotyczące zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej w celu ustalenia zrównoważenia środowiskowego ich inwestycji. Dzięki ujawnionym informacjom inwestorzy powinni dysponować wiedzą na temat tego, jaki jest udział procentowy inwestycji w ramach produktu finansowego w zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą we wszystkich inwestycjach w ramach tego produktu finansowego, co umożliwiłoby inwestorom pozyskanie wiedzy co do stopnia zrównoważenia środowiskowego inwestycji. W przypadku gdy inwestycje w ramach produktu finansowego dokonywane są w działalność gospodarczą przyczyniającą się do celu środowiskowego, w ujawnianych informacjach należy określić dany cel lub cele środowiskowe, do których przyczynia się inwestycja w ramach produktu finansowego, a także w jaki sposób i w jakim stopniu inwestycje w ramach produktu finansowego finansują zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą, w tym szczegółowe informacje dotyczące odnośnych odsetków działalności wspomagającej i działalności na rzecz przejścia. Komisja powinna określić, jakie informacje należy w tym celu ujawniać. Takie informacje powinny umożliwiać właściwym organom krajowym łatwą weryfikację przestrzegania obowiązku ujawniania informacji oraz egzekwowanie takiego przestrzegania zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym. W przypadku gdy uczestnicy rynku finansowego nie biorą pod uwagę kryteriów dotyczących zrównoważonych środowiskowo inwestycji powinni oni przedstawić stosowne oświadczenie. Aby uniknąć obchodzenia obowiązku ujawniania informacji, obowiązek ten powinien mieć również zastosowanie w przypadku, gdy produkty finansowe są wprowadzane do obrotu jako promujące aspekt środowiskowy, w tym jako produkty finansowe, mające na celu ochronę środowiska w szerokim znaczeniu.
(19) Obowiązek ujawniania informacji ustanowiony w niniejszym rozporządzeniu stanowi uzupełnienie przepisów dotyczących ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem ustanowionych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2088 6 . W celu zwiększenia przejrzystości i zapewnienia przez uczestników rynku finansowego obiektywnych porównań dla inwestorów końcowych w zakresie udziału procentowego inwestycji finansujących zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą, niniejsze rozporządzenie uzupełnia przepisy dotyczące przejrzystości w informacjach ujawnianych przed zawarciem umowy i w sprawozdaniach okresowych, ustanowione w rozporządzeniu (UE) 2019/2088. Definicja "zrównoważonej inwestycji" zawarta w rozporządzeniu (UE) 2019/2088 obejmuje inwestycje w działalność gospodarczą, która przyczynia się do realizacji celu środowiskowego, które powinny obejmować między innymi inwestycje w "zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą" w rozumieniu niniejszego rozporządzenia. Ponadto rozporządzenie (UE) 2019/2088 uznaje inwestycję za zrównoważoną inwestycję, tylko wtedy, gdy nie wyrządza ona poważnej szkody któremukolwiek z celów środowiskowych lub społecznych określonych w tym rozporządzeniu.
(20) Aby zapewnić wiarygodność, spójność i porównywalność informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem ujawnianych w sektorze usług finansowych, informacje ujawniane zgodnie z niniejszym rozporządzaniem powinny, w miarę możliwości, korzystać z istniejących wskaźników zrównoważonego rozwoju, zgodnie propozycją Parlamentu Europejskiego zawartą w rezolucji z dnia 29 maja 2018 r. w sprawie zrównoważonych finansów 7 . W tym kontekście techniczne kryteria kwalifikacji powinny być w miarę możliwości oparte na wskaźnikach zrównoważonego rozwoju, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2019/2088.
(21) W odniesieniu do działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorstwa, które nie są zobowiązane do ujawniania informacji na mocy niniejszego rozporządzenia, można przewidzieć wyjątkowe sytuacje, w których uczestnicy rynku finansowego nie będą mogli w racjonalny sposób uzyskać stosownych informacji, aby w sposób wiarygodny stwierdzić zgodność z technicznymi kryteriami kwalifikacji ustanowionymi na podstawie niniejszego rozporządzenia. W takich wyjątkowych przypadkach i tylko w odniesieniu do działalności gospodarczej, co do której nie można uzyskać pełnych, wiarygodnych i terminowych informacji, uczestnicy rynku finansowego powinni mieć możliwość dokonywania uzupełniających ocen i szacunków na podstawie informacji z innych źródeł. Takie oceny i szacunki należy stosować tylko w ograniczonym zakresie i tylko w odniesieniu do konkretnych części pożądanych elementów danych, a ich rezultaty powinny mieć ostrożny charakter. W celu zapewnienia, aby ujawniane inwestorom informacje były jasne i niewprowadzające w błąd, uczestnicy rynku finansowego powinni w zrozumiały sposób wyjaśniać podstawy swoich wniosków a także powody, dla których musieli dokonywać takich uzupełniających ocen i szacunków na potrzeby ujawniania informacji inwestorom końcowym.
(22) W swoim komunikacie z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie "Wytycznych dotyczących sprawozdawczości w zakresie informacji niefinansowych: Suplement dotyczący zgłaszania informacji związanych z klimatem" Komisja, zaleca, by niektóre duże przedsiębiorstwa przedstawiały niektóre kluczowe wskaźniki wyników związane z klimatem na podstawie ram ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. W szczególności informacje o udziale procentowym obrotu, nakładów inwestycyjnych (CapEx) lub wydatków operacyjnych (OpEx) takich dużych przedsiębiorstw niefinansowych, który jest związany ze zrównoważoną środowiskowo działalnością gospodarczą, a także o kluczowych wskaźnikach wyników dostosowanych do potrzeb dużych przedsiębiorstw finansowych, są użyteczne dla inwestorów zainteresowanych przedsiębiorstwami, których produkty i usługi wnoszą istotny wkład w realizację dowolnego z celów środowiskowych określonych w niniejszym rozporządzeniu. W związku z tym właściwe jest nałożenie na takie duże przedsiębiorstwa wymogu corocznej publikacji takich kluczowych wskaźników wyników oraz dalsze doprecyzowanie tego wymogu w aktach delegowanych, w szczególności w odniesieniu do dużych przedsiębiorstw finansowych. Jakkolwiek objęcie tym wymogiem mniejszych przedsiębiorstw byłoby nieproporcjonalnie uciążliwe, przedsiębiorstwa takie mogą jednak dobrowolnie podjąć decyzję o publikowaniu takich informacji.
(23) Należy sporządzić wyczerpującą listę celów środowiskowych na potrzeby ustalania, czy dana działalność gospodarcza jest zrównoważona środowiskowo. Niniejsze rozporządzenie powinno obejmować następujących sześć celów środowiskowych: łagodzenie zmian klimatu, adaptacja do zmian klimatu, zrównoważone wykorzystywanie i ochrona zasobów wodnych i morskich, przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym, zapobieganie zanieczyszczeniu i jego kontrola oraz ochrona i odbudowa bioróżnorodności i ekosystemów.
(24) Działalność gospodarcza, która prowadzi do realizacji celu środowiskowego polegającego na łagodzeniu zmian klimatu, powinna wnosić istotny wkład w ustabilizowanie emisji gazów cieplarnianych poprzez niedopuszczanie do powstania emisji, ograniczanie ich lub zwiększanie pochłaniania gazów cieplarnianych. Działalność ta powinna być zgodna z długoterminowym celem dotyczącym temperatury określonym w porozumieniu paryskim. Ten cel środowiskowy należy interpretować zgodnie ze stosownym prawem Unii, w tym z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE 8 .
(25) Działalność gospodarcza, która prowadzi do realizacji celu środowiskowego polegającego na adaptacji do zmian klimatu powinna wnosić istotny wkład w ograniczanie lub powstrzymywanie niekorzystnych skutków obecnych lub oczekiwanych przyszłych warunków klimatycznych albo ryzyka związanego z takimi niekorzystnymi skutkami, wywieranymi na samą działalność lub na ludzi, przyrodę lub aktywa. Ten cel środowiskowy należy interpretować zgodnie ze stosownym prawem Unii oraz z ramami z Sendai dotyczącymi ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych w latach 2015-2030.
(26) Cel środowiskowy polegający na zrównoważonym wykorzystywaniu i ochronie zasobów wodnych i morskich należy interpretować zgodnie ze stosownym prawem Unii, w tym z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 9 , dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE 10 , 2006/7/WE 11 , 2006/118/WE 12 , 2008/56/WE 13 i 2008/105/WE 14 , dyrektywami Rady 91/271/EWG 15 , 91/676/EWG 16 i 98/83/WE 17 , decyzją Komisji (UE) 2017/848 18 oraz komunikatami Komisji z dnia 18 lipca 2007 r. pt. "Rozwiązanie problemu dotyczącego niedoboru wody i susz w Unii Europejskiej", z dnia 14 listopada 2012 r. pt. "Plan ochrony zasobów wodnych Europy" i z dnia 11 marca 2019 r. pt. "Strategiczne podejście Unii Europejskiej do substancji farmaceutycznych w środowisku".
(27) Cel środowiskowy polegający na przejściu na gospodarkę o obiegu zamkniętym należy interpretować zgodnie ze stosownym prawem Unii w dziedzinach gospodarki o obiegu zamkniętym, odpadów i chemikaliów, w tym z rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1013/2006 19 , (WE) nr 1907/2006 20 i (UE) 2019/1021 21 dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 94/62/WE 22 , 20 00/53/WE 23 , 2006/66/WE 24 , 2008/98/WE 25 , 20 1 0/75/UE 26 ,2011/65/UE 27 , 20 1 2/19/UE 28 , (UE) 20 1 9/8 8 3 29 i (UE) 2019/904 30 , dyrektywą Rady 1999/31/WE 31 , rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1357/2014 32 , decyzjami Komisji 2000/532/WE 33 i 2014/955/UE 34 oraz komunikatami Komisji z dnia 2 grudnia 2015 r. pt. "Zamknięcie obiegu - plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym" i z dnia 16 stycznia 2018 r. pt. "Europejska strategia na rzecz tworzyw sztucznych w gospodarce o obiegu zamkniętym".
(28) Działalność gospodarcza może wnieść istotny wkład w realizację celu środowiskowego polegającego na przejściu na gospodarkę o obiegu zamkniętym na wiele sposobów. Może ona na przykład zwiększać trwałość produktów, możliwości ich naprawy i ulepszenia oraz ponowne użycie lub może zmniejszać zużycie zasobów poprzez odpowiednie projektowanie i wybór materiałów, ułatwianie zmiany przeznaczenia oraz demontażu i rozbiórki w sektorze budowlanym, w szczególności w celu ograniczenia zużycia i promowania powtórnego wykorzystania materiałów budowlanych. Może ona także wnieść istotny wkład w realizację celu środowiskowego polegającego na przejściu na gospodarkę o obiegu zamkniętym poprzez rozwijanie modeli biznesowych "produkt jako usługa" oraz łańcuchów wartości opartych na obiegu zamkniętym, z myślą o zapewnieniu jak największej użyteczności i wartości produktów, komponentów i materiałów tak długo, jak to możliwe. Każde ograniczenie zawartości substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach w całym cyklu życia, w tym poprzez zastąpienie ich bezpieczniejszymi alternatywami, powinno być co najmniej zgodne z prawem Unii. Działalność gospodarcza może wnieść istotny wkład w realizację celu środowiskowego polegającego na przejściu na gospodarkę o obiegu zamkniętym również poprzez zmniejszenie odpadów żywnościowych wytwarzanych podczas produkcji, przetwarzania lub dystrybucji żywności.
(29) Cel środowiskowy polegający na zapobieganiu zanieczyszczeniu i jego kontroli należy interpretować zgodnie ze stosownym prawem Unii, w tym z dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE, 2004/3 5/WE 35 , 2004/107/WE 36 , 2006/118/WE, 2008/50/WE 37 , 20 0 8/105/WE, 2010/75/UE, (UE) 2016/802 38 i (UE) 2016/2284 39 .
(30) Cel środowiskowy polegający na ochronie i odbudowie bioróżnorodności i ekosystemów należy interpretować zgodnie ze stosownym prawem Unii, w tym z rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 40 , (UE) nr 511/2014 41 i (UE) nr 1143/2014 42 , dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE 43 , rozporządzeniem Rady (WE) nr 338/97 44 , dyrektywami Rady 91/676/EWG i 92/43/EWG 45 oraz komunikatami Komisji z dnia 21 maja 2003 r. pt. "Egzekwowanie prawa, zarządzanie i handel w dziedzinie leśnictwa (FLEGT)", z dnia 3 maja 2011 r. pt. "Nasze ubezpieczenie na życie i nasz kapitał naturalny - unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r.", z dnia 6 maja 2013 r. pt. "Zielona infrastruktura - zwiększanie kapitału naturalnego Europy", z dnia 26 lutego 2016 r. pt. "Plan działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi dziką fauną i florą" i z dnia 23 lipca 2019 r. pt. "Zintensyfikowanie działań UE na rzecz ochrony i odtwarzania światowych lasów".
(31) Działalność gospodarcza może wnieść istotny wkład w realizację celu środowiskowego polegającego na ochronie i odbudowie bioróżnorodności i ekosystemów na wiele sposobów, w tym poprzez ochronę, zachowanie lub odbudowę bioróżnorodności i ekosystemów, a tym samym poprzez rozwój usług ekosystemowych. Takie usługi dzielą się na cztery kategorie: usługi zaopatrzeniowe, takie jak zaopatrzenie w żywność i wodę; usługi regulowania, takie jak kontrola w zakresie klimatu i chorób; usługi wspierania, takie jak obiegi składników pokarmowych i produkcja tlenu; oraz usługi kulturalne, takie jak zapewnianie korzyści duchowych i rekreacyjnych.
(32) Do celów niniejszego rozporządzenia pojęcie "zrównoważonej gospodarki leśnej" należy interpretować z uwzględnieniem praktyk i sposobów wykorzystywania lasów i gruntów leśnych, które przyczyniają się do zwiększenia bioróżnorodności lub do powstrzymania degradacji ekosystemów, wylesiania i utraty siedlisk lub do zapobiegania tym procesom, z uwzględnieniem gospodarowania lasami i gruntami leśnymi i wykorzystywania ich w taki sposób i z taką intensywnością, które pozwalają utrzymać ich bioróżnorodność, produktywność, potencjał regeneracyjny, żywotność oraz potencjał w zakresie spełniania - obecnie, jak i w przyszłości - odpowiednich funkcji ekologicznych, gospodarczych i społecznych, na poziomie lokalnym, krajowym i globalnym, oraz które nie powodują szkód w innych ekosystemach, zgodnie z rezolucją H1 przyjętą na drugiej konferencji ministerialnej w sprawie ochrony lasów w Europie w dniach 16-17 czerwca 1993 r. w Helsinkach dotyczącą ogólnych wytycznych trwale zrównoważonego zagospodarowania lasów w Europie, z uwzględnieniem rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 i (UE) 2018/841 46 , dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 47 oraz komunikatu Komisji z dnia 20 września 2013 r. "Nowa strategia leśna UE na rzecz lasów i sektora leśno-drzewnego".
(33) Do celów niniejszego rozporządzenia pojęcie "efektywności energetycznej" należy stosować w szerokim rozumieniu i interpretować z uwzględnieniem stosownego prawa Unii, w tym rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1369 48 i dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2012/27/UE 49 oraz (UE) 2018/844 50 , a także środków wykonawczych przyjętych na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE 51 .
(34) W odniesieniu do każdego celu środowiskowego należy określić jednolite kryteria pozwalające ustalić czy działalność gospodarcza wnosi istotny wkład w realizację danego celu. Jednym z elementów takich jednolitych kryteriów powinno być unikanie poważnych szkód któremukolwiek z celów środowiskowych określonych w niniejszym rozporządzeniu. Ma to na celu uniknięcie inwestycje sytuacji, w której kwalifikują się jako zrównoważone środowiskowo w przypadkach, gdy działalność gospodarcza, która czerpie korzyści z tych inwestycji, wyrządza środowisku szkody w zakresie przekraczającym jej wkład w realizację celu środowiskowego. Takie kryteria powinny uwzględniać cykl życia produktów dostarczanych i usług świadczonych w ramach tej działalności gospodarczej obok skutków samej działalności gospodarczej dla środowiska, w tym dane pochodzące z istniejących ocen cyklu życia, ze szczególnym naciskiem na ich wytwarzanie, użytkowanie i zakończenie cyklu życia
(35) Przypominając wspólne zobowiązanie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji dotyczące realizacji zasad zapisanych w Europejskim filarze praw socjalnych w celu wsparcia zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz uznając znaczenie międzynarodowych minimalnych norm w zakresie praw człowieka i praw pracowniczych, należy zapewnić, aby jednym z warunków kwalifikowania działalności gospodarczej jako zrównoważonej środowiskowo było przestrzeganie minimalnych gwarancji. Z tego powodu działalność gospodarcza powinna kwalifikować się jako zrównoważona środowiskowo tylko wówczas, gdy prowadzona jest zgodnie z Wytycznymi OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych i Wytycznymi ONZ dotyczącymi biznesu i praw człowieka, w tym Deklaracją Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącą podstawowych zasad i praw w pracy, ośmioma podstawowymi konwencjami MOP i Międzynarodową kartą praw człowieka. W podstawowych konwencjach MOP określono prawa człowieka i prawa pracownicze, których przedsiębiorstwa powinny przestrzegać. Szereg tych międzynarodowych norm, w szczególności zakaz niewolnictwa i pracy przymusowej oraz zasada niedyskryminacji, jest także zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Te minimalne gwarancje nie wykluczają stosowania - w odpowiednich przypadkach - surowszych wymogów dotyczących środowiska, zdrowia, bezpieczeństwa oraz zrównoważonego rozwoju społecznego określonych w prawie Unii. Przestrzegając tych minimalnych gwarancji, przedsiębiorstwa powinny stosować się do zasady "nie czyń poważnych szkód" określonej w rozporządzeniu (UE) 2019/2088 oraz uwzględniać regulacyjne standardy techniczne przyjęte na podstawie tego rozporządzenia, które doprecyzowują tę zasadę.
(36) Aby zapewnić spójność między niniejszym rozporządzeniem a rozporządzeniem (UE) 2019/2088, niniejsze rozporządzenie powinno zmienić rozporządzenie (UE) 2019/2088 w celu upoważnienia Europejskich Urzędów Nadzoru, ustanowionych na mocy rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 52 , (UE) nr 1094/2010 53 i (UE) nr 10 9 5/20 1 0 54 (łącznie zwanych "Europejskimi Urzędami Nadzoru") do wspólnego opracowania regulacyjnych standardów technicznych służących doprecyzowaniu szczegółów treści i prezentacji informacji w odniesieniu do zasady "nie czyń poważnych szkód". Te regulacyjne standardy techniczne powinny być spójne z treścią, metodami i sposobem prezentacji wskaźników zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do niekorzystnych skutków, o czym mowa w rozporządzeniu (UE) 2019/2088. Powinny one być również zgodne z zasadami zapisanymi w Europejskim filarze praw socjalnych, Wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka, w tym Deklaracji MOP dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy, ośmiu podstawowych konwencjach MOP i Międzynarodowej karcie praw człowieka.
(37) Należy dodatkowo zmienić rozporządzenie (UE) 2019/2088 aby upoważnić Europejskie Urzędy Nadzoru do opracowania, za pośrednictwem Wspólnego Komitetu, projektów regulacyjnych standardów technicznych w celu uzupełnienia przepisów dotyczących przejrzystości promowania aspektów środowiskowych i zrównoważonych środowiskowo inwestycji w informacjach ujawnianych przed zawarciem umowy i sprawozdaniach okresowych.
(38) Biorąc pod uwagę konkretne szczegóły techniczne, które są niezbędne do oceny skutków danej działalności gospodarczej dla środowiska, oraz szybko zmieniający się charakter zarówno nauki, jak i techniki, należy regularnie dostosowywać kryteria dotyczące zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej, by odzwierciedlały one te zmiany. Aby kryteria były aktualne oraz opierały się na dowodach naukowych i informacjach przekazywanych przez ekspertów i przez właściwe zainteresowane strony, warunki dotyczące "istotnego wkładu" i "poważnych szkód" powinny być określane bardziej szczegółowo dla różnych rodzajów działalności gospodarczej i podlegać regularnej aktualizacji. W tym celu Komisja powinna ustanowić szczegółowe i odpowiednio dostosowane techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące różnych rodzajów działalności gospodarczej na podstawie informacji technicznych przekazanych w ramach wielostronnej platformy ds. zrównoważonego finansowania.
(39) Niektóre rodzaje działalności gospodarczej mają negatywne skutki dla środowiska, w związku z czym istotny wkład w realizację co najmniej jednego celu środowiskowego można zapewnić poprzez ograniczenie tych negatywnych skutków. W odniesieniu do takich rodzajów działalności gospodarczej należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji, które wymagałyby, aby uzyskiwano dużo lepsze wyniki środowiskowe w porównaniu do, między innymi, średniej branżowej, przy jednoczesnym unikaniu szkodliwych dla środowiska efektów uzależnienia (lock-in), w tym efektów polegających na uzależnieniu od wysokoemisyjności podczas ekonomicznego cyklu życia finansowanej działalności gospodarczej. Kryteria te powinny również uwzględniać długoterminowe skutki konkretnej działalności gospodarczej.
(40) Nie powinno się kwalifikować działalności gospodarczej jako zrównoważonej środowiskowo, jeśli przynosi ona więcej szkód niż korzyści dla środowiska. W technicznych kryteriach kwalifikacji należy wskazać minimalne wymogi niezbędne do uniknięcia poważnych szkód dla innych celów, w tym opierając się na wszelkich minimalnych wymogach ustanowionych na mocy prawa Unii. Podczas ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja powinna zapewnić, aby kryteria te opierały się na dostępnych dowodach naukowych, zostały opracowane z uwzględnieniem aspektów związanych z cyklem życia, w tym istniejących ocen cyklu życia, i były regularnie aktualizowane. W przypadku gdy ocena naukowa nie pozwala na określenie ryzyka z dostateczną pewnością, zastosowanie, zgodnie z art. 191 TFUE, powinna mieć zasada ostrożności.
(41) Ustanawiając i aktualizując techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do celu środowiskowego dotyczącego łagodzenia zmian klimatu, Komisja powinna uwzględniać bieżący i konieczny proces przejścia do gospodarki neutralnej dla klimatu, a także wprowadzić stosowne zachęty w tym celu, zgodnie z art. 10 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Przejście to wymaga - obok wykorzystania energii neutralnej dla klimatu oraz zwiększenia inwestycji w rodzaje działalności gospodarczej i sektory gospodarki, które już teraz są niskoemisyjne - znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych pochodzących z innych rodzajów działalności gospodarczej i sektorów, dla których nie istnieją alternatywne niskoemisyjne rozwiązania, które byłyby wykonalne pod względem technologicznym i ekonomicznym. Te przejściowe rodzaje działalności gospodarczej powinny kwalifikować się jako wnoszące istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, jeżeli pochodzące z nich emisje gazów cieplarnianych są znacznie niższe od średniej sektorowej lub branżowej, nie utrudniają rozwoju i wprowadzania alternatywnych niskoemisyjnych rozwiązań oraz nie prowadzą do uzależnienia od aktywów niezgodnych z celem neutralności klimatycznej, z uwzględnieniem ekonomicznego cyklu życia tych aktywów. Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące takich przejściowych rodzajów działalności gospodarczej powinny zapewnić, by te przejściowe rodzaje działalności miały wiarygodną ścieżkę osiągnięcia neutralności klimatycznej, oraz powinny być odpowiednio dostosowywane w regularnych odstępach czasu.
(42) Dana działalność gospodarcza powinna kwalifikować się jako wnosząca istotny wkład w realizację co najmniej jednego z celów środowiskowych określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli bezpośrednio umożliwia innym rodzajom działalności wnoszenie istotnego wkładu w realizację co najmniej jednego z tych celów. Taka działalność wspomagająca nie powinna prowadzić do uzależnienia od aktywów podważających długoterminowe cele środowiskowe, z uwzględnieniem ekonomicznego cyklu życia tych aktywów, oraz powinna mieć istotne pozytywne skutki dla środowiska na podstawie względów związanych z cyklem życia.
(43) Podczas ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja powinna uwzględniać stosowne prawo Unii, w tym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/20 0 9 55 i (WE) nr 66/20 1 0 56 , a także zalecenie Komisji 2013/179/UE 57 i komunikat Komisji z dnia 16 lipca 2018 r. pt. "Zamówienia publiczne na rzecz poprawy stanu środowiska". Aby uniknąć niepotrzebnych niespójności z klasyfikacjami działalności gospodarczej obowiązującymi już do innych celów, Komisja powinna również uwzględniać klasyfikacje statystyczne dotyczące sektora towarów i usług środowiskowych, a mianowicie klasyfikację działalności związanych z ochroną środowiska (CEPA) oraz klasyfikację działalności związanych z gospodarką zasobami (CReMA) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 538/2014 58 . Podczas ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja powinna uwzględniać istniejące wskaźniki środowiskowe i ramy sprawozdawczości, opracowane m.in. przez Komisję i Europejską Agencję Środowiska, oraz standardy międzynarodowe, takie jak standardy opracowane m.in. przez OECD.
(44) Podczas ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja powinna uwzględniać również specyfikę sektora infrastruktury oraz powinna uwzględniać środowiskowe, społeczne i gospodarcze efekty zewnętrzne w ramach analizy kosztów i korzyści. W tym względzie Komisja powinna wziąć pod uwagę stosowne prawo Unii, w tym dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/42/WE 59 , 2011/92/UE 60 , 2014/23/UE 61 , 2014/24/UE 62 i2014/25/UE 63 , normy i aktualną metodologię, jak również prace prowadzone przez organizacje międzynarodowe, takie jak OECD. W tym kontekście techniczne kryteria kwalifikacji powinny promować odpowiednie ramy zarządzania uwzględniające czynniki środowiskowe, społeczne i związane z zarządzaniem, o których mowa w popieranych przez ONZ zasadach odpowiedzialnego inwestowania, na wszystkich etapach cyklu życia projektu.
(45) Techniczne kryteria kwalifikacji powinny zapewniać, by odpowiednie rodzaje działalności gospodarczej prowadzonej w danym sektorze można było zakwalifikować jako zrównoważone środowiskowo i by były one traktowane jednakowo, jeśli w równym stopniu przyczyniają się do realizacji co najmniej jednego celu środowiskowego określonego w niniejszym rozporządzeniu. Potencjalne możliwości przyczynienia się do realizacji tych celów środowiskowych mogą różnić się między sektorami, co powinno zostać odzwierciedlone w tych kryteriach. Niemniej jednak - w ramach każdego sektora - kryteria te nie powinny powodować sytuacji, w której określone rodzaje działalności gospodarczej będą traktowane gorzej niż inne rodzaje działalności gospodarczej, jeśli jedne i drugie w takim samym stopniu przyczyniają się do realizacji celów środowiskowych.
(46) Podczas ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów dotyczących kwalifikacji zrównoważonej środowiskowo działalności Komisja powinna ocenić, czy ustanowienie tych kryteriów spowodowałoby powstanie aktywów osieroconych lub oferowanie niespójnych zachęt lub czy miałoby jakikolwiek inne niekorzystne skutki dla rynków finansowych.
(47) Aby uniknąć ponoszenia przez podmioty gospodarcze nadmiernych kosztów przestrzegania przepisów, Komisja powinna ustanowić takie techniczne kryteria kwalifikacji, które zapewniają dostateczną jasność prawa, są możliwe do zrealizowania, łatwe w stosowaniu, a ich przestrzeganie można zweryfikować w rozsądnych granicach kosztowych, unikając w ten sposób zbędnych obciążeń administracyjnych. Techniczne kryteria kwalifikacji mogą wymagać przeprowadzenia oceny cyklu życia, o ile jest to dostatecznym stopniu możliwe do wykonania i potrzebne.
(48) W celu zapewnienia przekierowania inwestycji w stronę działalności gospodarczej, która wywiera największy pozytywny wpływ na realizację celów środowiskowych, Komisja powinna priorytetowo potraktować ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji dotyczących tych rodzajów działalności gospodarczej, które potencjalnie najbardziej przyczyniają się do realizacji celów środowiskowych.
(49) Należy ustanowić odpowiednie techniczne kryteria kwalifikacji dla sektora transportowego, w tym dla aktywów ruchomych. Te kryteria kwalifikacji powinny uwzględnić fakt, że sektor transportowy, w tym przewozy międzynarodowe, generuje blisko 26 % łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii. Jak wykazano w planie działania w sprawie finansowania zrównoważonego wzrostu gospodarczego, udział sektora transportowego w dodatkowych rocznych potrzebach inwestycyjnych w zakresie zrównoważonego rozwoju w Unii wynosi 30 %, na przykład w celu zwiększenia elektryfikacji lub wsparcia w przejściu na czystsze rodzaje transportu poprzez promowanie przesunięcia międzygałęziowego i lepszego zarządzania ruchem.
(50) Szczególnie ważne jest, aby w trakcie opracowywania technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja prowadziła odpowiednie konsultacje, zgodnie z Programem lepszego stanowienia prawa. W proces ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji powinny być zaangażowane właściwe zainteresowane strony i powinien się on opierać się doradztwie ekspertów mających sprawdzoną wiedzę i doświadczenie w przedmiotowych obszarach. W tym celu Komisja powinna utworzyć Platformę ds. zrównoważonego finansowania (zwaną dalej "platformą"). Platforma ta powinna składać się z ekspertów reprezentujących zarówno sektor publiczny, jak i prywatny. Wśród ekspertów sektora publicznego powinni znaleźć się przedstawiciele Europejskiej Agencji Środowiska, Europejskich Urzędów Nadzoru, Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Wśród ekspertów z sektora prywatnego powinni być przedstawiciele uczestników rynków finansowych i niefinan- sowych oraz sektorów działalności gospodarczej, reprezentujący odpowiednie gałęzie przemysłu, a także eksperci posiadający wiedzę specjalistyczną w dziedzinie rachunkowości i sprawozdawczości. Uczestnikami platformy powinni być również eksperci reprezentujący społeczeństwo obywatelskie, w tym eksperci posiadający wiedzę specjalistyczną w dziedzinie środowiska, spraw społecznych, pracowniczych i zarządzania. Uczestników rynku finansowego należy zachęcać, aby informowali Komisję w przypadku, gdy ich zdaniem daną działalność gospodarczą, która nie spełnia technicznych kryteriów kwalifikacji lub wobec której takich kryteriów dotychczas nie ustanowiono, należy zakwalifikować jako zrównoważoną środowiskowo celem ułatwienia Komisji dokonania oceny zasadności uzupełnienia lub aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji.
(51) Platforma powinna zostać ustanowiona zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami horyzontalnymi dotyczącymi tworzenia i funkcjonowania grup ekspertów Komisji, w tym w odniesieniu do procesu wyboru. Proces wyboru powinien mieć na celu zapewnienie wysokiego poziomu wiedzy specjalistycznej, równowagi geograficznej i równowagi płci, jak również wyważonej reprezentacji odpowiedniej wiedzy fachowej, z uwzględnieniem poszczególnych zadań platformy. Podczas procesu wyboru Komisja powinna przeprowadzić ocenę zgodnie z przepisami horyzontalnymi w celu ustalenia, czy istnieją potencjalne konflikty interesów i powinna podjąć stosowne działania w celu zaradzenia wszelkim takim konfliktom.
(52) Platforma powinna doradzać Komisji w sprawie opracowywania, analizy i przeglądu technicznych kryteriów kwalifikacji, w tym potencjalnego wpływu takich kryteriów na wycenę tych aktywów, które kwalifikują się jako aktywa zrównoważone środowiskowo na podstawie istniejących praktyk rynkowych. Platforma powinna również doradzać Komisji w sprawie tego, czy techniczne kryteria kwalifikacji nadają się do zastosowania w ramach przyszłych inicjatyw politycznych Unii ukierunkowanych na ułatwianie zrównoważonych inwestycji, oraz w sprawie ewentualnej roli standardów rachunkowości i sprawozdawczości dotyczącej zrównoważonego rozwoju we wspieraniu stosowania technicznych kryteriów kwalifikacji. Platforma powinna doradzać Komisji w sprawie opracowywania dalszych środków służących poprawie dostępności i jakości danych, z uwzględnieniem celu, jakim jest uniknięcie nadmiernych obciążeń administracyjnych, w sprawie uwzględniania innych celów dotyczących zrównoważonego rozwoju, w tym celów społecznych, oraz w sprawie funkcjonowania minimalnych gwarancji i ewentualnej potrzeby ich uzupełnienia.
(53) Komisja powinna zadbać o kontynuację prac istniejącej grupy ekspertów z państw członkowskich ds. zrównoważonego finansowania i o nadanie jej formalnego statusu. Zadania tej grupy ekspertów będą polegać m.in. na doradzaniu Komisji co do oceny adekwatności technicznych kryteriów kwalifikacji i podejścia przyjmowanego przez platformę względem opracowywania tych kryteriów. Do tego celu Komisja powinna przekazywać państwom członkowskim informacje na regularnych posiedzeniach grupy ekspertów z państw członkowskich ds. zrównoważonego finansowania.
(54) W celu sprecyzowania wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, a w szczególności w celu ustanowienia i aktualizacji dla różnych rodzajów działalności gospodarczej szczegółowych i odpowiednio dostosowanych technicznych kryteriów kwalifikacji, pozwalających ustalić, co stanowi "istotny wkład" w realizację celów środowiskowych oraz "poważną szkodę" dla tych celów, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290TFUE w odniesieniu do informacji wymaganych w celu spełnienia obowiązków ujawniania informacji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, oraz w odniesieniu do technicznych kryteriów kwalifikacji. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, np. za pośrednictwem platformy oraz grupy ekspertów z państw członkowskich ds. zrównoważonego finansowania, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 64 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(55) Niniejsze rozporządzenie stanowi uzupełnienie wymogów dotyczących ujawniania informacji ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2019/2088. Aby zapewnić uporządkowane i skuteczne monitorowanie przestrzegania przez uczestników rynku finansowego przepisów niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie powinny polegać na właściwych organach wyznaczonych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/2088. W celu wyegzekwowania przestrzegania przepisów państwa członkowskie powinny dodatkowo ustanowić przepisy dotyczące środków i sankcji, które powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Właściwe organy krajowe i Europejskie Urzędy Nadzoru powinny wykonywać uprawnienia do interwencji produktowej ustanowione w rozporządzeniach Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 65 , (UE) nr 1286/2014 66 i (UE) 20 1 9/12 3 8 67 również w odniesieniu do praktyk w zakresie niewłaściwej sprzedaży lub wprowadzającego w błąd ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem, w tym informacji wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia.
(56) Aby zapewnić sprawną i trwałą organizację prac i spotkań w odniesieniu do zarówno do platformy, jak i do grupy ekspertów z państw członkowskich ds. zrównoważonego finansowania, a także aby umożliwić szerokie uczestnictwo i skuteczną interakcję w ramach grup, ich podgrup, Komisji i zainteresowanych stron, należy rozważyć zwiększone zastosowanie, w odpowiednich przypadkach, technologii cyfrowych, w tym wirtualnych.
(57) Aby zapewnić właściwym podmiotom dostateczną ilość czasu na zapoznanie się z kryteriami kwalifikacji dotyczącymi zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej określonymi w niniejszym rozporządzeniu oraz na przygotowanie się do ich stosowania, obowiązki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, powinny zacząć obowiązywać - w odniesieniu do poszczególnych celów środowiskowych - dwanaście miesięcy po ustanowieniu stosownych technicznych kryteriów kwalifikacji.
(58) Przepis niniejszego rozporządzenia odnoszący się do systemów zachęt podatkowych opartych na certyfikatach, istniejących przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, pozostaje bez uszczerbku dla odpowiednich kompetencji Unii i państw członkowskich w odniesieniu do przepisów podatkowych, jak przewidziano w Traktatach.
(59) Stosowanie niniejszego rozporządzenia powinno być regularnie poddawane przeglądowi w celu dokonania oceny między innymi: postępów w odniesieniu do opracowywania technicznych kryteriów kwalifikacji dotyczących zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej; ewentualnej konieczności przeglądu i uzupełnienia tych kryteriów do celów uznawania czy dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo; skuteczności systemu klasyfikacyjnego dla zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej w zakresie przekierowywania inwestycji prywatnych w stronę takiej działalności, szczególnie w odniesieniu do przepływów kapitału do przedsiębiorstw prywatnych i innych podmiotów prawnych; oraz dalszego opracowywania tego systemu klasyfikacyjnego, w tym poprzez poszerzenie jego zakresu poza zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą, tak aby objąć nim także działalność, która poważnie szkodzi środowisku, jak również inne cele dotyczące zrównoważonego rozwoju, w tym cele społeczne.
(60) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na potrzebę wprowadzenia na poziomie Unii jednolitych kryteriów dotyczących zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej, możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
| Przewodniczący | Przewodniczący |