Rozporządzenie 2494/2000 w sprawie środków promocji ochrony i trwałej gospodarki lasami tropikalnymi i innymi lasami w krajach rozwijających się

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2000.288.6

Akt utracił moc

Wersja od: 28 grudnia 2005 r.

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 2494/2000 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 7 listopada 2000 r.

w sprawie środków promocji ochrony i trwałej gospodarki lasami tropikalnymi i innymi lasami w krajach rozwijających się

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 i 179,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽²⁾,

po konsultacji z Komitetem Regionów,

działając zgodnie z procedurą ustaloną w art. 251 Traktatu⁽³⁾, w świetle wspólnego tekstu zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy dnia 27 lipca 2000 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Lasy spełniają różnorodne funkcje, przedstawiają znaczącą wartość dla ludzkości i mogą przyczynić się do osiągnięcia przez Wspólnotę celów w dziedzinie rozwoju oraz środowiska, takich jak walka z ubóstwem, trwały rozwój ekonomiczny i społeczny oraz ochrona środowiska.

(2) W licznych uchwałach Parlament Europejski wyraził swoje zaniepokojenie z powodu zniszczenia lasów oraz konsekwencji tego dla ludności, której egzystencja związana jest z lasem, w szczególności dla ludności autochtonicznej.

(3) W odpowiedzi na prośbę Parlamentu Europejskiego, wyrażoną w jego uchwale w sprawie strategii Unii Europejskiej dotyczącej leśnictwa⁽⁴⁾, Komisja przyjęła informację ,"Lasy i Rozwój: Podejście WE", określającą strategię działania Wspólnoty na rzecz promocji ochrony i trwałej gospodarki lasami w krajach rozwijających się.

(4) Cele tej strategii mają być realizowane w kontekście szerszego celu Wspólnoty promocji ochrony i trwałego użytkowania lasów, bez względu na to, w jakim znajdują się one rejonie geograficznym lub strefie klimatycznej.

(5) Wspólnota i jej Państwa Członkowskie są sygnatariuszami Deklaracji z Rio i programu działania Agenda 21 i przyjęły na siebie zobowiązania w ramach uchwały "Program dalszego wprowadzania w życie Agendy 21", przyjętej na Specjalnej Sesji (Ungass) Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych.

(6) Wspólnota i jej Państwa Członkowskie są członkami Światowej Organizacji Handlu i stronami Wielostronnych Umów w sprawach Środowiska, w szczególności Konwencji o Różnorodności Biologicznej, Ramowej Konwencji w sprawie zmian klimatu i Konwencji o Walce z Pustynnieniem; są one zatem zobowiązane brać pod uwagę wspólne, lecz zróżnicowane obowiązki w tych sprawach krajów rozwiniętych i rozwijających się.

(7) Na swojej Sesji Specjalnej w 1997 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych zaaprobowało propozycje działań przedstawionych w ramach Międzyrządowej Grupy Ekspertów ds. Lasów (IPF). Wspólnota i jej Państwa Członkowskie są w pełni zobowiązane do wprowadzenia w życie tych propozycji.

(8) Rozporządzenie Rady (WE) nr 3062/95 z dnia 20 grudnia 1995 r. w sprawie działań na rzecz wspierania lasów tropikalnych⁽⁵⁾ określiło ramy pomocy Wspólnoty w tym obszarze. Rozporządzenie (WE) nr 3062/95 obowiązywało do dnia 31 grudnia 1999 r. Doświadczenie nabyte w czasie wprowadzania w życie rozporządzenia (WE) nr 3062/95 powinno znaleźć odzwierciedlenie w niniejszym rozporządzeniu.

(9) W swojej rezolucji z dnia 30 listopada 1998 r. Rada potwierdziła znaczenie ludności autochtonicznej dla środowiska, w szczególności jeśli chodzi o ochronę i trwałe użytkowanie lasów tropikalnych w krajach rozwijających się.

(10) Dostępne dla Wspólnoty finansowe instrumenty wspierania ochrony i trwałego rozwoju lasów powinny zostać uzupełnione.

(11) Należy ustanowić przepisy mające na celu finansowanie działań wymienionych w niniejszym rozporządzeniu. Poważne zasoby finansowe są niezbędne dla znacznego udziału w ochronie lasów tropikalnych i innych lasów w krajach rozwijających się, gdzie wylesienie doprowadziło lub grozi doprowadzeniem do klęsk żywiołowych, takich jak powodzie lub zanieczyszczenie powietrza.

(12) Niniejsze rozporządzenie określa na cały czas trwania programu, który został ustalony na jego podstawie, ramy finansowe tworzące główne odniesienie, w rozumieniu punktu 33 Porozumienia Międzyinstytucjonalnego między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją z dnia 6 maja 1999 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej⁽⁶⁾, dla organów budżetowych w okresie rocznej procedury budżetowej.

⁽¹³⁾ Należy ustalić szczegółowe zasady wprowadzania w życie, a zwłaszcza formę działania, partnerów współpracy i procedurę podejmowania decyzji.

(14) Środki niezbędne do realizacji niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustalającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽⁷⁾,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Wspólnota zapewnia pomoc finansową i odpowiednią wiedzę fachową dla promocji ochrony i trwałego gospodarowania lasami tropikalnymi i innymi lasami w krajach rozwijających się, w celu spełnienia wymogów ekonomicznych, społecznych i środowiskowych, stawianych lasom na poziomie lokalnym, krajowym i globalnym.

Pomoc i fachowość zapewniana na podstawie niniejszego rozporządzenia uzupełniają i wzmacniają inne instrumenty zapewnione w ramach współpracy rozwojowej.

Artykuł  2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1. "Lasy tropikalne i inne lasy", dalej zwane "lasami", oznaczają naturalne i półnaturalne ekosystemy leśne, pierwotne lub wtórne, zamknięte lub otwarte lasy, na obszarach suchych, częściowo wysuszonych i wilgotnych.

2. "Ochrona" oznacza wszystkie działania mające na celu zachowanie i przywracanie do właściwego stanu lasów, zwłaszcza działania ukierunkowane na ochronę lub odtwarzanie różnorodności biologicznej oraz funkcji ekologicznych leśnego ekosystemu, jednocześnie zapewniając w możliwie największym stopniu ich obecną i przyszłą wartość dla ludzkości, a zwłaszcza dla ludności, której egzystencja związana jest z lasem.

3. "Trwała gospodarka lasami" oznacza gospodarowanie i użytkowanie lasami i terenami zadrzewionymi w sposób i w stopniu zachowującym ich różnorodność biologiczną, produktywność, zdolności regeneracyjne, żywotność i ich potencjał w zakresie spełniania, teraz i w przyszłości, odpowiednich funkcji ekologicznych, ekonomicznych i społecznych, na poziomie lokalnym, krajowym i globalnym, bez wyrządzania jakiejkolwiek szkody innym ekosystemom.

4. "Trwały rozwój" oznacza podnoszenie standardu życia i dobrobytu ludności związanej z lasem w granicach możliwości ekosystemów poprzez zachowanie naturalnych zasobów i ich różnorodności biologicznej dla dobra obecnego i przyszłych pokoleń.

5. "Ludność, której egzystencja związana jest z lasem" oznacza ludność autochtoniczną, która zamieszkuje w lesie lub uważa go za swój tradycyjny dom oraz wszyscy ludzie, którzy mieszkają w lesie lub w jego pobliżu i pozostają tradycyjnie bezpośrednio i w znacznym stopniu zależni od lasu.

Artykuł  3

Działania podjęte na podstawie niniejszego rozporządzenia mają na celu:

– podniesienie statusu lasów w polityce krajowej oraz zintegrowanie z planami rozwoju polityki dotyczącej lasów opartej o trwałą gospodarkę lasami;

– propagowanie produkcji oraz zastosowania drewna i leśnych produktów niedrzewnych, pochodzących z zasobów, które są zagospodarowywane w sposób trwały;

– przyczynienie się do właściwej wyceny zasobów leśnych i usług;

– zapewnienie aktywnego udziału lokalnych społeczności oraz ludności, której egzystencja związana jest z lasem w planowaniu rozwoju oraz w opracowywaniu krajowej polityki dotyczącej lasów;

– poprawę koordynacji i przepływu informacji pomiędzy projektami Komisji a projektami Państw Członkowskich, w celu uzyskania spójności działań w tym obszarze.

Artykuł  4

1. Działania realizowane na podstawie niniejszego rozporządzenia są ukierunkowane w szczególności na:

a) rozwój odpowiednich ram krajowej i międzynarodowej polityki dotyczącej lasów, opartej na realistycznej wycenie zasobów leśnych, obejmującej planowanie gospodarki gruntami, sprawiedliwy handel produktami leśnymi wytwarzanymi zgodnie z zasadami trwałej gospodarki, środki prawne i fiskalne, tworzenie instytucji, wspieranie sektora prywatnego i wspieranie samodzielnych inicjatyw ludności, której egzystencja związana jest z lasem, w celu ukształtowania ich własnego społecznego, ekonomicznego i kulturalnego rozwoju. Powinno to uwzględniać polityki dotyczące innych sektorów, mające wpływ na lasy oraz na interesy oraz zwyczajowe prawa społeczności zależnych od lasu;

b) ochronę i odtwarzanie lasów, które są uznawane za mające duże znaczenie ze względu na ich wysoką wartość ekologiczną, a zwłaszcza na ich wkład do utrzymania różnorodności biologicznej lub ze względu na ich lokalne i globalne oddziaływanie, takie jak ochrona basenów hydrograficznych, ochrona przed erozją gleby lub zmianą klimatu;

c) trwałą gospodarkę leśną i użytkowanie lasów prowadzone w celu zapewnienia korzyści ekonomicznych, społecznych i środowiskowych oraz uwzględniając, między innymi, certyfikację lasów biorąc pod uwagę różne warunki gospodarowania małymi i dużymi obszarami leśnymi - oraz nieszkodliwe dla środowiska zbieranie plonów produktów leśnych zarówno drzewnych, jak i niedrzewnych oraz naturalne i wspomagane odtwarzanie lasów;

d) ekonomiczną żywotność trwałej gospodarki lasami poprzez bardziej efektywne użytkowanie produktów leśnych i techniczne ulepszenia w działalności ubocznej sektora leśnego, takiej jak przetwórstwo na małą i średnią skalę oraz sprzedaż leśnych produktów drzewnych i niedrzewnych, stosowanie drewna jako źródła energii w sposób zgodny z zasadami trwałego użytkowania oraz rozwijanie alternatyw wobec działalności rolniczej opierającej się na wycinaniu lasów;

e) uzyskiwanie i przetwarzanie wiedzy i informacji dotyczących usług i produktów leśnych, w celu zapewnienia solidnej bazy naukowej dla działań wymienionych w lit. a) - d).

2. Działania kwalifikujące się do finansowania obejmują projekty pilotażowe w terenie, programy innowacyjne, studia i badania, których wyniki, w połączeniu z ich określonymi celami, przyczyniają się do rozwoju, dostosowania i lepszego wprowadzania w życie polityki w sprawach leśnictwa Wspólnoty i krajów partnerskich.

3. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

– zachęcanie prywatnych przedsiębiorstw przejawiających odpowiedzialne podejście do środowiska naturalnego i zagadnień społecznych do przetwarzania produktów leśnictwa i tworzenia sieci sprzedaży, w kontekście uzgodnionej polityki dotyczącej rozwoju sektora prywatnego i biorąc pod uwagę istniejące systemy socjalne oraz wspólnotowe działania gospodarcze;

– zachęcanie do bezpośredniego udziału partnerów współpracujących w krajach rozwijających się, a jednocześnie zapewnianie odpowiedniej skali interwencji i przystosowania procedur administracyjnych do miejscowych możliwości gospodarki lasami,

– dostarczanie wcześniejszej informacji oraz zapewnienie udziału społeczności związanych z lasem i lokalnych społeczności w działaniach realizowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, uwzględniając ich priorytety rozwoju oraz prawa ekonomiczne, społeczne i kulturalne, m.in. poprzez budowanie zdolności do pełnego uczestnictwa we wszystkich procesach podejmowania decyzji,

– trwałość społeczną, ekonomiczną i w zakresie środowiska wszystkich proponowanych działań,

– właściwą koordynację i przepływ informacji między Komisją a Państwami Członkowskimi w celu zapewnienia spójności działań w regionach będących przedmiotem zainteresowania,

– specyficzną rolę płci, wiedzę, perspektywy oraz udział kobiet/dziewcząt oraz mężczyzn/chłopców w gospodarce leśnej i użytkowaniu lasów.

4. Priorytety ustala się zgodnie z:

– potrzebami każdego kraju odzwierciedlonymi w polityce regionalnej, rozwoju kraju oraz w dziedzinie środowiska odnoszącej się do lasów, uwzględniając krajowe plany dotyczące lasów i lokalne potrzeby, oraz

– celami współpracy wspólnotowej, ustalonymi przez Komisję we wspólnie uzgodnionych dokumentach strategicznych dotyczących poszczególnych krajów.

5. Działania prowadzone na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny być poprzedzone oceną ich wpływu na życie społeczno-kulturalne oraz na środowisko, włączając ocenę zgodności przewidzianych działań z priorytetami rozwojowymi ludności, której egzystencja związana jest z lasem i zainteresowanych społeczności lokalnych, jak również analizą możliwości finansowych i ekonomicznych. Te działania powinny być poprzedzone otwartą wymianą informacji z ludnością, której egzystencja związana jest z lasem i społecznościami lokalnymi oraz uzależniona od ich poparcia.

6. Działania prowadzone na podstawie niniejszego rozporządzenia są koordynowane i mogą wspierać krajowe i międzynarodowe programy i działania na rzecz ochrony lasów i trwałej gospodarki leśnej, a szczególnie propozycji działań sformułowanych w ramach Międzyrządowej Grupy Ekspertów ds. Lasów/Międzyrządowego Forum w sprawach leśnictwa (IPF/IFF).

7. Jeśli jest to wskazane, działania są prowadzone w ramach organizacji regionalnych i międzynarodowych programów współpracy oraz wspomagają rozwój globalnej polityki w dziedzinie ochrony i trwałej gospodarki leśnej, tam gdzie polityka Wspólnoty może zostać zintegrowana.

Artykuł  5

Za partnerów współpracy, którzy mogą otrzymać pomoc na podstawie niniejszego rozporządzenia, uważa się organizacje międzynarodowe, państwa, regiony i jednostki regionalne, zdecentralizowane służby, agencje publiczne, prywatne podmioty gospodarcze, przemysł, spółdzielnie, lokalne społeczności, organizacje pozarządowe i stowarzyszenia reprezentujące miejscową ludność, w szczególności ludność, której egzystencja jest związana z lasem.

Artykuł  6

1. Finansowanie wspólnotowe może obejmować studia, pomoc techniczną, edukację kształcenie, lub inne usługi, dostawy i prace, niewielkie dotacje, jak również oszacowania, audyt oraz oceny i misje monitorujące. Może ono pokrywać, w ramach limitu ustalanego corocznie przez organy budżetowe, koszty pomocy technicznej i administracyjnej, udzielanej na rzecz Komisji i beneficjanta, związanej z działaniami innymi niż stałe zadania administracji publicznej, związane z identyfikacją, przygotowaniem, zarządzaniem, monitorowaniem, audytem i kontrolą programów lub projektów.

Finansowanie wspólnotowe może obejmować zarówno inwestycje związane ze specyficzną działalnością, z wyjątkiem kupna nieruchomości, jak i stałe wydatki (w tym wydatki administracyjne, wydatki na utrzymanie i funkcjonowania).

Wydatki stałe mogą być w zasadzie pokryte tylko w fazie początkowej oraz na bazie stopniowo zmniejszającej się, z wyjątkiem programów kształcenia, edukacji i badań.

2. Udziału ze strony partnerów współpracy, wymienionych w art. 5, poszukuje się w każdej dziedzinie współpracy. Ich udział jest uzależniony od ich środków i rodzaju prowadzonej działalności.

3. 1 Można poszukiwać możliwości współfinansowania z innymi donatorami, w szczególności z Państwami Członkowskimi oraz zainteresowanymi organizacjami międzynarodowymi. W takim przypadku należy koordynować działania podjęte przez innych donatorów. Udział w procedurach umownych za pośrednictwem organizacji międzynarodowych lub współfinansowanych przez państwo trzecie jest określony w rozporządzeniu (WE) nr 2110/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty⁽⁸⁾.

4. Podejmuje się niezbędne kroki dla podkreślenia wspólnotowego charakteru pomocy udzielanej na podstawie niniejszego rozporządzenia.

5. Aby osiągnąć cel spójności i komplementarności ustanowiony w Traktacie i dla zagwarantowania optymalnej efektywności wszystkich działań, Komisja we współdziałaniu z Państwami Członkowskimi podejmuje wszystkie niezbędne kroki koordynujące, polegające w szczególności na:

a) systematycznej wymianie i analizowaniu informacji dotyczących działań finansowanych lub branych pod uwagę pod kątem finansowania przez Wspólnotę i Państwa Członkowskie;

b) koordynacji na miejscu tych działań drogą regularnych spotkań i informacji przekazywanych między przedstawicielami Komisji i Państw Członkowskich w krajach beneficjantach.

6. W celu osiągnięcia możliwie największego wpływu na działania na poziomie globalnym, krajowym i lokalnym Komisja, w powiązaniu z Państwami Członkowskimi, podejmuje każdą inicjatywę niezbędną do zapewnienia właściwej koordynacji i ścisłej współpracy, szczególnie w odniesieniu do wymiany informacji, z partnerami współpracy, donatorami i innymi zaangażowanymi organizacjami międzynarodowymi, w szczególności donatorami stanowiącymi część systemu Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  7

Pomoc finansowa udzielana jest na podstawie niniejszego rozporządzenia w formie dotacji.

Artykuł  8

Ramy finansowe dla wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia w okresie od roku 2000 do 2006 wynoszą 249 milionów EUR.

Roczna wartość przyznanych środków jest zatwierdzana przez organy budżetowe w granicach przewidzianych w perspektywie finansowej.

Artykuł  9

1. Komisja jest odpowiedzialna za szacowanie, podejmowanie decyzji o finansowaniu i administrowaniu działaniami, objętymi niniejszym rozporządzeniem zgodnie z obowiązującymi procedurami budżetowymi i innymi, w szczególności z tymi, które zostały ustanowione w rozporządzeniu finansowym mającym zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.

2. Raz na dwa lata Komisja przyjmuje strategiczne wytyczne i priorytety związane z wprowadzaniem w życie działań przewidzianych na następne lata, zgodnie z procedurą ustaloną w art. 10 ust. 2. Komisja informuje o tym Parlament Europejski.

3. Decyzje odnoszące się do dotacji w wysokości 3,5 miliona EUR lub większych na indywidualne działania finansowane na podstawie niniejszego rozporządzenia są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą ustaloną w art. 10 ust. 2.

4. Komisja informuje zwięźle Komitet, o którym mowa w art. 10 ust. 1 o każdej decyzji finansowania, jaką zamierza podjąć w odniesieniu do dotacji wynoszących mniej niż 3,5 miliona EUR dotyczących działań objętych niniejszym rozporządzeniem. Informacja zostaje udostępniona nie później niż na tydzień przed podjęciem tej decyzji.

5. Komisja jest upoważniona do zatwierdzenia każdego dodatkowego zobowiązania niezbędnego do pokrycia jakichkolwiek przewidywanych lub rzeczywistych przekroczeń kosztów lub do dodatkowych wymagań związanych z działaniami, pod warunkiem że przekroczenie lub dodatkowe wymogi stanowią mniej niż lub równowartość do 20 % początkowego zobowiązania ustalonego na podstawie decyzji finansowej.

6. Wszystkie umowy lub kontrakty dotyczące finansowania zawarte na podstawie niniejszego rozporządzenia przewidują prowadzenie przez Komisję i Trybunał Obrachunkowy kontroli na miejscu, zgodnie ze zwyczajowymi procedurami ustalonymi przez Komisję, stosownie do obowiązujących przepisów, w szczególności ustanowionych w rozporządzeniu finansowym, mającym zastosowanie w stosunku do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.

7. Gdy przedmiotem umów o finansowaniu między Wspólnotą a otrzymującym krajem są działania operacyjne, umowy takie zastrzegają, że opłacenie podatków, ceł lub jakichkolwiek innych opłat nie jest pokrywane przez Wspólnotę.

8. 2 Uprawnienie do udziału w procedurach przetargowych na podstawie niniejszego rozporządzenia określa się zgodnie z kryteriami kwalifikującymi oraz odstępstwami od nich zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 2110/2005.

9. 3 Pochodzenie dostaw i materiałów zakupionych na podstawie niniejszego rozporządzenia określają reguły pochodzenia, a także odstępstwa od tych reguł, zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2110/2005.

10. Szczególna uwaga powinna zostać zwrócona na:

– dążenie do efektywności pod względem kosztów i trwałego wpływu na działania,

– jasne określenie i monitorowanie celów oraz wskaźników osiągnięć we wszystkich działaniach.

Artykuł  10

1. Komisja jest wspomagana przez odpowiedni komitet, geograficznie odpowiedzialny za rozwój, dalej zwany "Komitetem".

2. Gdy ma miejsce powołanie się na niniejszy ustęp, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy zawarte w jej art. 8.

Okres, o którym mowa w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE, ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  11

1. Do dnia 1 września po zakończeniu każdego roku budżetowego Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie roczne, podsumowujące działania finansowane w ciągu danego roku i oceniające realizację niniejszego rozporządzenia w tym czasie.

Podsumowanie zawiera w szczególności informacje o ilości i rodzaju finansowanych działań, o partnerach współpracy i zainteresowanych krajach. Sprawozdanie wykazuje również ilość ocen zewnętrznych sporządzanych dla określonych działań.

2. Komisja regularnie ocenia działania finansowane przez Wspólnotę, aby ustalić, czy cele wyznaczone dla tych działań zostały osiągnięte i dostarczyć wytyczne dla poprawy efektywności przyszłych działań. Analizy powinny uwzględniać opinie beneficjantów, włączając w to opinie ludności, której egzystencja związana jest z lasem oraz społeczności lokalnych. Komisja przedkłada Komitetowi wymienionemu w art. 10 ust. 1 podsumowanie wykonanych analiz. Sprawozdania z oceny są udostępnione każdemu Państwu Członkowskiemu, Parlamentowi Europejskiemu i innym zainteresowanym stronom.

3. Komisja informuje Państwa Członkowskie, po upływie najwyżej jednego miesiąca od podjęcia przez nią decyzji, o działaniach, które zostały zatwierdzone, podając ich koszt oraz rodzaj, kraj, którego dotyczą, i partnerów współpracy.

4. Służby pomocnicze Komisji publikują i przekazują zainteresowanym stronom, w tym przedstawicielstwom Komisji w zainteresowanych krajach, przegląd finansowy, zawierający wytyczne i zastosowane kryteria wyboru działań.

Artykuł  12

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2006 r.

2. Cztery lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie całościową ocenę działań finansowanych przez Wspólnotę na podstawie niniejszego rozporządzenia, w kontekście kompleksowego rozwoju współpracy Wspólnoty, z uwzględnieniem propozycji dotyczących przyszłości niniejszego rozporządzenia, w tym jego ewentualnej modyfikacji lub uchylenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 listopada 2000 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
N. FONTAINE	L. FABIUS
Przewodniczący	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 87 z 29.3.1999, str. 97, i Dz.U. C 248 E z 29.8.2000, str. 97.

⁽²⁾ Dz.U. C 258 z 10.9.1999, str. 13.

⁽³⁾ Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 5 maja 1999 r. (Dz.U. C 279 z 1.10.1999, str. 184), wspólne stanowisko Rady z dnia 16 grudnia 1999 r. (Dz.U. C 64 z 6.3.2000, str. 55) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2000 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 września 2000 r. i decyzja Rady z dnia 7 września 2000 r.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 55 z 24.2.1997, str. 22.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 327 z 30.12.1995, str. 9.

⁽⁶⁾ Dz.U. C 172 z 18.6.1999, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 344 z 27.12.2005, str. 1.

¹ Art. 6 ust. 3 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2110/2005 z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.1) z dniem 28 grudnia 2005 r.

² Art. 9 ust. 8 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2110/2005 z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.1) z dniem 28 grudnia 2005 r.

³ Art. 9 ust. 9 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2110/2005 z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.1) z dniem 28 grudnia 2005 r.