Decyzja 2011/173/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Bośni i Hercegowinie

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2011.76.68

Akt obowiązujący

Wersja od: 27 marca 2024 r.

DECYZJA RADY 2011/173/WPZiB

z dnia 21 marca 2011 r.

w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Bośni i Hercegowinie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dnia 14 grudnia 2010 r. Rada potwierdziła swą determinację, by wspierać ogólną umowę ramową na rzecz pokoju z Dayton i Paryża, oraz swą gotowość do rozważenia propozycji zwiększających zdolność Unii do skutecznej współpracy z Bośnią i Hercegowiną w tym zakresie.

(2) W związku z tym trzeba objąć środkami ograniczającymi określone osoby fizyczne i prawne, których działania podważają suwerenność, integralność terytorialną, porządek konstytucjonalny i międzynarodową tożsamość Bośni i Hercegowiny, poważnie zagrażają bezpieczeństwu w Bośni i Hercegowinie oraz naruszają ogólną umowę ramową na rzecz pokoju z Dayton i Paryża oraz załączniki do niej.

(3) Wykonanie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne działania, by zapobiec wjazdowi lub przejazdowi przez ich terytorium osób, których działania:

a) podważają suwerenność, integralność terytorialną, porządek konstytucjonalny i osobowość prawnomiędzynarodową Bośni i Hercegowiny;

b) poważnie zagrażają bezpieczeństwu w Bośni i Hercegowinie; lub

c) naruszają ogólną umowę ramową na rzecz pokoju z Dayton i Paryża oraz załączniki do niej, w tym środki wdrożone w ramach realizacji tej umowy;

oraz osób z nimi powiązanych, wymienionych w załączniku.

2. Ustęp 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy swoim obywatelom zgody na wjazd na jego terytorium.

3. Ustęp 1 pozostaje bez uszczerbku dla przypadków, gdy dane państwo członkowskie związane jest zobowiązaniem wynikającym z prawa międzynarodowego, a mianowicie:

a) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

b) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową konferencję zwołaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub pod jej auspicjami;

c) zastosowanie ma wielostronna umowa przyznająca przywileje i immunitety; lub

d) zastosowanie ma Traktat pojednawczy (Traktat laterański) z 1929 r. zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

4. Uznaje się, że ust. 3 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

5. Rada jest odpowiednio powiadamiana o wszelkich przypadkach zastosowania przez dane państwo członkowskie zwolnienia na mocy ust. 3 lub 4.

6. Państwa członkowskie mogą przyznawać zwolnienia ze środków nałożonych na mocy ust. 1 w przypadkach, gdy podróż jest uzasadniona pilną potrzebą humanitarną lub uczestnictwem w posiedzeniu międzyrządowym, włącznie z posiedzeniami wspieranymi przez Unię lub posiedzeniami, których gospodarzem jest państwo członkowskie sprawujące przewodnictwo w OBWE i na których prowadzony jest dialog polityczny bezpośrednio wspierający demokrację, prawa człowieka i praworządność w Bośni i Hercegowinie.

7. Państwo członkowskie pragnące przyznać zwolnienia, o których mowa w ust. 6, powiadamia o tym Radę na piśmie. Zwolnienie uważa się na przyznane, chyba że co najmniej jeden członek Rady wniesie sprzeciw na piśmie w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym zwolnieniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady wniesie sprzeciw, Rada może postanowić o przyznaniu proponowanego zwolnienia, stanowiąc większością kwalifikowaną.

8. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 3, 4, 6 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osób wymienionych w załączniku, zezwolenie to zostaje ograniczone do celów, do których zostało udzielone, i do osób, których dotyczy.

Artykuł  2

1. Zamraża się wszelkie środki finansowe i zasoby gospodarcze będące własnością, pozostające w posiadaniu, w faktycznym władaniu lub pod kontrolą osób, których działania:

a) podważają suwerenność, integralność terytorialną, porządek konstytucjonalny i osobowość prawnomiędzynarodową Bośni i Hercegowiny;

b) poważnie zagrażają bezpieczeństwu w Bośni i Hercegowinie; lub

c) naruszają ogólną umowę ramową na rzecz pokoju z Dayton i Paryża oraz załączniki do niej, w tym środki ustanowione w ramach realizacji tej umowy;

oraz osób fizycznych i prawnych z nimi związanych, wymienionych w załączniku.

2. Nie udostępnia się - bezpośrednio ani pośrednio - osobom fizycznym lub prawnym wymienionym w załączniku, ani na ich rzecz, żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, na warunkach, jakie uznaje za stosowne, po ustaleniu, że środki finansowe lub zasoby gospodarcze, o których mowa, są:

a) niezbędne, aby zaspokoić podstawowe potrzeby osób fizycznych wymienionych w załączniku i członków ich rodzin pozostających na ich utrzymaniu, w tym na pokrycie płatności związanych z żywnością, czynszem lub kredytem hipotecznym, lekarstwami i leczeniem, podatkami, składkami ubezpieczeniowymi i opłatami na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrot wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem usług prawniczych;

c) przeznaczone wyłącznie na uiszczenie opłat lub prowizji za standardową usługę przechowywania lub utrzymywania zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych; lub

d) niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że właściwy organ poinformował właściwe organy pozostałych państw członkowskich oraz Komisję co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia o powodach stwierdzenia, że specjalne zezwolenie powinno zostać przyznane.

Państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państwa członkowskiego mogą zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione są następujące warunki:

a) środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego przed dniem, w którym osoba fizyczna lub prawna, o której mowa w ust. 1, została uwzględniona w załączniku, lub są przedmiotem orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego przed tym dniem;

b) środki finansowe lub zasoby gospodarcze będą wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych w takim orzeczeniu, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób, którym przysługują takie roszczenia;

c) zastaw lub orzeczenie nie zostały ustanowione na rzecz wymienionych w załączniku osób fizycznych lub prawnych; oraz

d) uznanie zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

Państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

5. Ustęp 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby w wykazie, o ile odpowiednie państwo członkowskie ustaliło, że płatność ta nie zostanie bezpośrednio ani pośrednio przekazana osobie, o której mowa w ust. 1.

6. Ustęp 2 nie ma zastosowania do dodawania do zamrożonych rachunków:

a) odsetek lub innych dochodów należnych od tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać niniejszej decyzji,

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają ust. 1.

7. 1  Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do udostępniania środków finansowych lub zasobów gospodarczych niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy takiej pomocy dostarczają lub takie działania realizują:

a) Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), w tym jej programy, środki finansowe oraz inne podmioty i organy, a także jej wyspecjalizowane agencje i organizacje powiązane;

b) organizacje międzynarodowe;

c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;

d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez ONZ programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej;

e) organizacje i agencje, którym Unia wydała certyfikat partnerstwa humanitarnego lub które zostały certyfikowane lub uznane przez państwo członkowskie zgodnie z procedurami krajowymi;

f) wyspecjalizowane agencje państw członkowskich; lub

g) pracownicy, beneficjenci, jednostki zależne lub partnerzy wykonawczy podmiotów, o których mowa w lit. a)-f), w czasie i w zakresie, w jakim działają w takim charakterze;

8. 2  Bez uszczerbku dla ust. 7 i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2, właściwe organy danego państwa członkowskiego mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że przekazanie takich środków lub zasobów gospodarczych jest niezbędne do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie.

9. 3  W przypadku braku decyzji odmownej, wniosku o udzielnie informacji lub zawiadomienia o dodatkowym terminie od odpowiedniego właściwego organu w terminie pięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku o udzielenie zezwolenia na podstawie ust. 8, zezwolenie takie uważa się za przyznane.

10. 4  Odnośne państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu przyznanym na mocy ust. 8 i 9 w terminie czterech tygodni od wydania takiego zezwolenia.

Artykuł  3

1. 5  Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, sporządza i zmienia wykaz w załączniku.

2. Rada powiadamia o swojej decyzji oraz o powodach umieszczenia w wykazie daną osobę bezpośrednio, gdy adres jest znany, lub w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie przedstawienie uwag.

3. W przypadku zgłoszenia uwag lub przedstawienia istotnych nowych dowodów Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę.

Artykuł  4

1. W załączniku wskazuje się powody umieszczenia w nim danych osób.

2. W załączniku podaje się również, jeśli są dostępne, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób. W odniesieniu do osób fizycznych takie informacje mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numery paszportów i dokumentów tożsamości, płeć, adres, jeśli jest znany, a także funkcję lub zawód. Jeśli chodzi o osoby prawne, takie informacje mogą zawierać nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności.

Artykuł  5

W celu maksymalizacji oddziaływania środków ograniczających określonych w niniejszej decyzji Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania podobnych środków.

Artykuł  6 ⁶

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 marca 2026 r.

Niniejsza decyzja jest przedmiotem ciągłego przeglądu. Jej okres obowiązywania jest odpowiednio przedłużany lub jest ona odpowiednio zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.

Wyjątki, o których mowa w art. 2 ust. 7 i 8, w odniesieniu do art. 2 ust. 1 i 2, poddawane są przeglądowi w regularnych odstępach czasu, co najmniej raz na 12 miesięcy, lub na pilny wniosek złożony przez jedno z państw członkowskich, Wysokiego Przedstawiciela lub Komisję w związku z zasadniczą zmianą okoliczności.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 marca 2011 r.

	W imieniu Rady
	C. ASHTON
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK 

Wykaz osób fizycznych i prawnych, o których mowa w art. 1 i 2

...

¹ Art. 2 ust. 7 dodany przez art. 4 pkt 1 decyzji nr 2023/2686 z dnia 27 listopada 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2686) zmieniającej nin. decyzję z dniem 29 listopada 2023 r.

² Art. 2 ust. 8 dodany przez art. 4 pkt 1 decyzji nr 2023/2686 z dnia 27 listopada 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2686) zmieniającej nin. decyzję z dniem 29 listopada 2023 r.

³ Art. 2 ust. 9 dodany przez art. 4 pkt 1 decyzji nr 2023/2686 z dnia 27 listopada 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2686) zmieniającej nin. decyzję z dniem 29 listopada 2023 r.

⁴ Art. 2 ust. 10 dodany przez art. 4 pkt 1 decyzji nr 2023/2686 z dnia 27 listopada 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2686) zmieniającej nin. decyzję z dniem 29 listopada 2023 r.

⁵ Art. 3 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr 2022/450 z dnia 18 marca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.91.22) zmieniającej nin. decyzję z dniem 19 marca 2022 r.

⁶ Art. 6:

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2012/158/WPZiB z dnia 19 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.80.17) zmieniającej nin. decyzję z dniem 19 marca 2012 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2013/134/WPZiB z dnia 18 marca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.75.33) zmieniającej nin. decyzję z dniem 19 marca 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2014/157/WPZiB z dnia 20 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.87.95) zmieniającej nin. decyzję z dniem 22 marca 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2015/487 z dnia 20 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.77.17) zmieniającej nin. decyzję z dniem 22 marca 2015 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2016/477 z dnia 31 marca 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.85.47) zmieniającej nin. decyzję z dniem 2 kwietnia 2016 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2017/607 z dnia 29 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.84.6) zmieniającej nin. decyzję z dniem 31 marca 2017 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2018/459 z dnia 19 marca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.77.17) zmieniającej nin. decyzję z dniem 21 marca 2018 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2019/467 z dnia 21 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.80.39) zmieniającej nin. decyzję z dniem 23 marca 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2020/435 z dnia 23 marca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.89.4) zmieniającej nin. decyzję z dniem 25 marca 2020 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2021/543 z dnia 26 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.108.59) zmieniającej nin. decyzję z dniem 30 marca 2021 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 decyzji nr 2022/450 z dnia 18 marca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.91.22) zmieniającej nin. decyzję z dniem 19 marca 2022 r.

- zmieniony przez art. 4 pkt 2 decyzji nr 2023/2686 z dnia 27 listopada 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2686) zmieniającej nin. decyzję z dniem 29 listopada 2023 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2024/955 z dnia 25 marca 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.955) zmieniającej nin. decyzję z dniem 27 marca 2024 r.