Decyzja wykonawcza 2018/1548 określająca środki dotyczące ustanowienia wykazu osób zidentyfikowanych jako osoby przekraczające dozwolony okres pobytu w systemie wjazdu/wyjazdu (EES) oraz procedurę udostępniania tego wykazu państwom członkowskim

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2018.259.39

Akt obowiązujący

Wersja od: 16 października 2018 r.

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/1548

z dnia 15 października 2018 r.

określająca środki dotyczące ustanowienia wykazu osób zidentyfikowanych jako osoby przekraczające dozwolony okres pobytu w systemie wjazdu/wyjazdu (EES) oraz procedurę udostępniania tego wykazu państwom członkowskim

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 z dnia 30 listopada 2017 r. ustanawiające system wjazdu/wyjazdu (EES) w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich i danych dotyczących odmowy wjazdu w odniesieniu do takich obywateli oraz określające warunki dostępu do EES na potrzeby ochrony porządku publicznego i zmieniające konwencję wykonawczą do układu z Schengen i rozporządzenia (WE) nr 767/2008 i (UE) nr 1077/2011 ¹ , w szczególności jego art. 36 lit. k),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzeniem (UE) 2017/2226 ustanowiono system wjazdu/wyjazdu (EES) jako system, który służy do elektronicznej rejestracji czasu i miejsca wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich, którym zezwolono na pobyt krótkoterminowy na terytorium państw członkowskich. System EES oblicza czas trwania dozwolonego pobytu takich osób.

(2) Celem EES jest poprawa zarządzania granicami zewnętrznymi, przeciwdziałanie imigracji nieuregulowanej oraz usprawnienie zarządzania przepływami migracyjnymi. EES powinien w szczególności ułatwiać identyfikację wszystkich osób, które nie spełniają warunków związanych z okresem dozwolonego pobytu na terytorium państw członkowskich lub które przestały spełniać te warunki. Ponadto EES powinien pomagać zapobiegać przestępstwom terrorystycznym i innym poważnym przestępstwom oraz pomagać wykrywać takie przestępstwa i prowadzić w ich sprawie postępowania przygotowawcze.

(3) Rozporządzenie (UE) 2017/2226 określa cele EES, kategorie danych, które będą wprowadzane do EES, cele, do jakich dane będą wykorzystywane, kryteria ich wprowadzania, organy uprawnione do dostępu do danych, dalsze zasady przetwarzania danych i ochrony danych osobowych, a także architekturę techniczną EES, zasady dotyczące jego funkcjonowania i użytkowania oraz interoperacyjność z innymi systemami informacyjnymi. Określa również zakres odpowiedzialności za EES.

(4) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/2226 za rozwój EES i zarządzanie operacyjne tym systemem powinna odpowiadać Europejska Agencja ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1077/2011 ² .

(5) Rozporządzenie (UE) 2017/2226 wymaga, aby przed rozwojem EES Komisja przyjęła środki niezbędne do rozwoju i technicznego wdrożenia EES. W tym względzie w art. 36 lit. k) rozporządzenia (UE) 2017/2226 odniesiono się konkretnie do przyjęcia środków dotyczących ustanowienia wykazu osób zidentyfikowanych w EES jako osoby przekraczające dozwolony okres pobytu, a także procedury udostępniania tego wykazu państwom członkowskim.

(6) W oparciu o te środki Europejska Agencja ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości powinna zatem móc określić strukturę fizyczną EES, w tym jego infrastrukturę łączności, a także specyfikacje techniczne i dalsze zmiany dotyczące EES.

(7) W związku z powyższym konieczne jest przyjęcie środków dotyczących ustanowienia wykazu osób zidentyfikowanych w EES jako osoby przekraczające dozwolony okres pobytu, a także przyjęcie procedury udostępniania tego wykazu państwom członkowskim.

(8) Dostęp do wykazu osób przekraczających dozwolony okres pobytu powinien być ograniczony do właściwych organów odpowiedzialnych, zgodnie z prawem krajowym, za sprawdzanie na terytorium państw członkowskich, czy spełnione są warunki wjazdu lub pobytu na terytorium państw członkowskich, lub za badanie warunków i podejmowanie decyzji dotyczących zamieszkania obywateli państw trzecich przebywających na terytorium państw członkowskich lub dotyczących powrotu obywateli państw trzecich do państwa trzeciego pochodzenia lub tranzytu.

(9) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczyła w przyjęciu rozporządzenia (UE) 2017/2226 i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Jednak ze względu na to, że rozporządzenie (UE) 2017/2226 opiera się na dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 Dania powiadomiła w dniu 30 maja 2018 r. o swojej decyzji w sprawie wdrożenia rozporządzenia (UE) 2017/2226 do swojego prawa krajowego. W związku z powyższym na mocy prawa międzynarodowego Dania ma obowiązek wprowadzenia w życie przepisów niniejszej decyzji.

(10) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE ³ ; Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(11) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE ⁴ ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(12) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ⁵ , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE ⁶ .

(13) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ⁷ , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE ⁸ .

(14) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ⁹ , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE ¹⁰ .

(15) Co się tyczy Cypru, Bułgarii, Rumunii i Chorwacji, aby zapewnić działanie EES, konieczne jest udzielenie biernego dostępu do VIS i wprowadzenie w życie zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady wszystkich przepisów dorobku Schengen dotyczących SIS. Warunki te mogą zostać spełnione wyłącznie po zakończeniu z pozytywnym wynikiem weryfikacji przeprowadzanej zgodnie z mającą zastosowanie procedurą oceny Schengen. Oznacza to, że EES powinny posługiwać się tylko te państwa członkowskie, które spełnią te warunki przed uruchomieniem EES. Państwa członkowskie, które nie posługują się EES od chwili jego uruchomienia, powinny zostać podłączone do EES zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu (UE) 2017/2226, jak tylko spełnione zostaną wszystkie te warunki.

(16) Europejski Inspektor Ochrony Danych wydał opinię w dniu 23 kwietnia 2018 r.

(17) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Inteligentnych Granic,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Zawartość wykazu i jego generowanie

EES automatycznie generuje wykaz wszystkich obywateli państw trzecich, o których mowa w art. 12 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/2226, którzy nie spełniają warunków związanych z okresem ich dozwolonego pobytu krótkoterminowego na terytorium państw członkowskich lub przestali spełniać te warunki. Wykaz ten jest stale i automatycznie aktualizowany w celu dokładnego odzwierciedlenia wszelkich zmian lub usunięcia danych EES, o których mowa w art. 16 ust. 1 lit. a), b) i c), art. 16 ust. 2 lit. a), b), d) i f), art. 16 ust. 2 akapit drugi oraz art. 17 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/2226.

W przypadku każdego obywatela państwa trzeciego zidentyfikowanego w EES jako osoba przekraczająca dozwolony okres pobytu wykaz zawiera następujące dane:

a) nazwisko; imię lub imiona; datę urodzenia; obywatelstwo lub obywatelstwa; płeć;

b) rodzaj i numer dokumentu lub dokumentów podróży i trzyliterowy kod państwa wydającego dokument lub dokumenty podróży;

c) datę upływu ważności dokumentu lub dokumentów podróży;

d) indywidualny numer referencyjny nadany przez EES w momencie utworzenia rejestru indywidualnego dotyczącego danego obywatela państwa trzeciego;

e) w odniesieniu do ostatniego wjazdu obywatela państwa trzeciego:

- datę i godzinę wjazdu,

- nazwę przejścia granicznego wjazdu i nazwę organu, który zezwolił na wjazd;

f) trzyliterowy kod państwa członkowskiego wydającego wizę;

g) datę umieszczenia obywatela państwa trzeciego w wykazie.

Jeżeli obywatel państwa trzeciego figurujący w wykazie opuszcza terytorium państw członkowskich, jego dane zostają automatycznie i niezwłocznie usunięte z wykazu.

Jeżeli państwo członkowskie poprawia lub uzupełnia dane w EES dotyczące obywatela państwa trzeciego znajdującego się w wykazie, ogranicza przetwarzanie takich danych lub usuwa je, odpowiednie dane znajdujące się w wykazie zostają zmienione lub w stosownych przypadkach usunięte z wykazu przez EES niezwłocznie i automatycznie.

Mechanizmy automatycznego generowania wykazu muszą być zgodne z zasadą poszanowania prywatności, która zostanie szczegółowo opisana w specyfikacjach technicznych, o których mowa w art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226. Wykaz jest generowany w systemie centralnym EES.

Artykuł  2

Procedura udostępniania wykazu właściwym organom państw członkowskich

Właściwe organy krajowe wyznaczone jako organy imigracyjne w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia (UE) 2017/2226 odpowiadają za dostęp do wykazu osób zidentyfikowanych w EES jako osoby przekraczające dozwolony okres pobytu.

EES udostępnia wyznaczonym organom imigracyjnym stale aktualizowany wykaz osób wskazanych w EES jako osoby przekraczające dozwolony okres pobytu w formie sprawozdania. Takie sprawozdanie jest bezpiecznie przechowywane w jednolitym interfejsie krajowym.

EES kontroluje, na poziomie jednolitego interfejsu krajowego, dostęp do sprawozdania, tak aby zagwarantować, że mają go wyłącznie wyznaczone organy imigracyjne.

Wszystkie operacje przetwarzania danych przeprowadzane w ramach sprawozdania są rejestrowane zgodnie z art. 46 rozporządzenia (UE) 2017/2226.

Artykuł  3

Format sprawozdania

Zawartość sprawozdania przedstawiana jest przy użyciu ustrukturyzowanego i użytecznego formatu, tak by możliwe było przeszukiwanie zawartości i przekazywanie jej za pośrednictwem infrastruktury łączności zgodnie ze specyfikacjami technicznymi, o których mowa w art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226.

Artykuł  4

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 października 2018 r.

	W imieniu Komisji
	Jean-Claude JUNCKER
	Przewodniczący

¹ Dz.U. L 327 z 9.12.2017, s. 20.

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1077/2011 z dnia 25 października 2011 r. ustanawiające Europejską Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (Dz.U. L 286 z 1.11.2011, s. 1).

³ Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowaniu wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43).

⁴ Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20).

⁵ Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

⁶ Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31).

⁷ Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

⁸ Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1).

⁹ Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 21.

¹⁰ Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób (Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19).