Sprostowanie do rozporządzenia Rady (WE) nr 1206/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych
Dz.U.UE.L.2009.351.6
Akt jednorazowySprostowanie do rozporządzenia Rady (WE) nr 1206/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych
(Polskie wydanie specjalne, rozdział 19, tom 4, s. 121)
(Dz.U.UE L z dnia 30 grudnia 2009 r.)
Tekst rozporządzenia zastępuje się tekstem w brzmieniu:
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1206/2001
z dnia 28 maja 2001 r.
w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 61 lit. c) i art. 67 ust. 1,
uwzględniając inicjatywę Republiki Federalnej Niemiec(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Unia Europejska postawiła sobie za cel utrzymanie i dalszy rozwój przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w której ramach zapewniony jest swobodny przepływ osób. W celu stopniowego ustanawiania tej przestrzeni Wspólnota podejmuje między innymi środki niezbędne do właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego w zakresie współpracy sądowej w sprawach cywilnych.
(2) Właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga, aby współpraca między sądami w dziedzinie przeprowadzania dowodów została usprawniona, a w szczególności uproszczona i przyspieszona.
(3) Rada Europejska na swym posiedzeniu w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. przypomniała, że powinny zostać opracowane nowe przepisy prawno-procesowe w sprawach o charakterze transgranicznym, w szczególności w zakresie przeprowadzania dowodów.
(4) Dziedzina ta objęta jest zakresem stosowania art. 65 Traktatu.
(5) Cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie poprawa współpracy między sądami w dziedzinie przeprowadzania dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych, nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty. Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości ustanowioną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(6) W dziedzinie przeprowadzania dowodów nie ma dotychczas wiążącej umowy między wszystkimi państwami członkowskimi. Konwencja haska z dnia 18 marca 1970 r. o przeprowadzaniu dowodów za granicą w sprawach cywilnych lub handlowych obowiązuje tylko między jedenastoma państwami członkowskimi Unii Europejskiej.
(7) Ponieważ dla orzeczenia w postępowaniu w sprawie cywilnej lub handlowej zawisłej przed sądem państwa członkowskiego często istotne jest przeprowadzenie dowodu w innym państwie członkowskim, działania Wspólnoty nie mogą ograniczać się do dziedziny przekazywania dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych objętej zakresem rozporządzenia Rady (WE) nr 1348/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie doręczania dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych w państwach członkowskich(4). Konieczne jest więc dalsze usprawnianie współpracy sadów państw członkowskich w dziedzinie przeprowadzania dowodów.
(8) Skuteczność postępowań sądowych w sprawach cywilnych lub handlowych wymaga, aby przekazywanie i wykonywanie wniosków o przeprowadzenie dowodów następowało bezpośrednio i poprzez możliwie najszybsze środki między sądami państw członkowskich.
(9) Szybkość przekazywania wniosków o przeprowadzenie dowodów uzasadnia użycie wszelkich właściwych środków, pod warunkiem że przestrzegane są pewne warunki dotyczące czytelności i pewności otrzymanego dokumentu. W celu zapewnienia jak najwyższego stopnia jasności i pewności prawnej wnioski o przeprowadzenie dowodów muszą być przekazywane na formularzu, który ma być wypełniony w języku państwa członkowskiego sądu wezwanego lub w innym języku dopuszczonym przez to państwo. Z tych samych względów formularze powinny być stosowane, w miarę możliwości, także dla dalszego komunikowania się między właściwymi sądami.
(10) Wniosek o przeprowadzenie dowodu powinien być wykonany szybko. Jeżeli wniosek nie może być wykonany w ciągu 90 dni od jego wpłynięcia do sądu wezwanego, sąd ten powinien zawiadomić o tym sąd wzywający, podając przyczyny, które stoją na przeszkodzie szybkiemu wykonaniu wniosku.
(11) W celu zapewnienia skuteczności niniejszego rozporządzenia możliwość odmowy wykonania wniosku o przeprowadzenie dowodu musi być ograniczona do ściśle określonych wyjątkowych sytuacji.
(12) Sąd wezwany powinien wykonać wniosek zgodnie z prawem swego państwa członkowskiego.
(13) Strony i ich przedstawiciele, jeśli zostali ustanowieni, powinni móc być obecni przy przeprowadzaniu dowodu, jeżeli jest to przewidziane w prawie państwa członkowskiego sądu wzywającego, aby móc śledzić tok postępowania, tak jak w przypadku przeprowadzania dowodu w państwie członkowskim sądu wzywającego. Powinni mieć także prawo składania wniosków o udział w postępowaniu, aby móc aktywniej uczestniczyć w przeprowadzaniu dowodu. Warunki uczestniczenia powinny jednak zostać ustalone przez sąd wezwany zgodnie z prawem jego państwa członkowskiego.
(14) Przedstawiciele sądu wzywającego powinni móc być obecni przy przeprowadzaniu dowodu, jeżeli jest to zgodne z prawem państwa członkowskiego sądu wzywającego, aby mieć lepszą możliwość oceny dowodów. Powinni mieć także prawo składania wniosków o udział w postępowaniu, przy zachowaniu warunków ustalonych przez sąd wezwany zgodnie z prawem jego państwa członkowskiego, aby móc aktywniej uczestniczyć w przeprowadzaniu dowodu.
(15) W celu ułatwienia przeprowadzania dowodów sąd w państwie członkowskim powinien mieć możliwość, zgodnie z prawem swojego państwa członkowskiego, przeprowadzenia dowodu bezpośrednio w innym państwie członkowskim, za jego zgodą, przy czym zachowane muszą być warunki ustalone przez jednostkę centralną lub inny właściwy organ wezwanego państwa członkowskiego.
(16) Wykonanie wniosku zgodnie z art. 10 nie powinno być podstawą żądania zwrotu opłat lub kosztów. Jeżeli jednak sąd wezwany żąda takiego zwrotu, wynagrodzenia biegłych i tłumaczy, jak również koszty wynikające z zastosowania art. 10 ust. 3 i 4 nie powinny być ponoszone przez ten sąd. W takim wypadku sąd wzywający powinien podjąć niezbędne środki, aby zapewnić niezwłoczny zwrot. Jeżeli wymagana jest opinia biegłego, sąd wezwany może przed wykonaniem wniosku zwrócić się do sądu wzywającego o odpowiednią kaucję lub zaliczkę na poczet kosztów.
(17) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć pierwszeństwo przed postanowieniami konwencji międzynarodowych zawartych między państwami członkowskimi w zakresie jego stosowania. Państwa członkowskie powinny móc zawierać między sobą umowy lub porozumienia mające na celu dalsze ułatwienie współpracy w dziedzinie przeprowadzania dowodów.
(18) Informacje przekazywane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem powinny być chronione. Ponieważ zastosowanie mają: dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(5) oraz dyrektywa 97/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych oraz ochrony prywatności w sektorze telekomunikacyjnym(6), szczególne przepisy o ochronie danych w niniejszym rozporządzeniu nie są potrzebne.
(19) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać podjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r.(7) ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji.
(20) W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia Komisja powinna dokonać przeglądu jego stosowania i zaproponować zmiany, które okażą się niezbędne.
(21) Zjednoczone Królestwo i Irlandia poinformowały, zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, że chciałyby uczestniczyć w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia.
(22) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, które dlatego nie jest dla tego państwa wiążące i nie stosuje się do niego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.
Sporządzono w Brukseli dnia 28 maja 2001 r.
W imieniu Rady | |
T. BODSTRÖM | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 314 z 3.11.2000, s. 2.
(2) Opinia z dnia 14 marca 2001 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Opinia z dnia 28 lutego 2001 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(4) Dz.U. L 160 z 30.6.2000, s. 37.
(5) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
(6) Dz.U. L 24 z 30.1.1998, s. 2.
(7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.