Sprawy połączone C-96/16 i C-94/17: Banco Santander, SA v. Mahamadou Demba, Mercedes Godoy Bonet, Rafael Ramón Escobedo Cortés v. Banco de Sabadell SA (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.352.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 października 2018 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 sierpnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia n^o 38 de Barcelona, Tribunal Supremo - Hiszpania) - Banco Santander, SA / Mahamadou Demba, Mercedes Godoy Bonet (C-96/16), Rafael Ramón Escobedo Cortés / Banco de Sabadell SA (C-94/17)

(Sprawy połączone C-96/16 i C-94/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki umowne - Zakres stosowania - Zbycie wierzytelności - Umowa kredytu zawarta z konsumentem - Kryteria oceny nieuczciwego charakteru warunku tej umowy ustalającego odsetki za zwłokę - Skutki tego charakteru)

Język postępowania: hiszpański

(2018/C 352/02)

(Dz.U.UE C z dnia 1 października 2018 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia n^o 38 de Barcelona, Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Banco Santander, SA (C-96/16), Rafael Ramón Escobedo Cortés (C-94/17)

Strona pozwana: Mahamadou Demba, Mercedes Godoy Bonet (C-96/16), Banco de Sabadell SA (C-94/17)

Sentencja

1) Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że po pierwsze, nie ma ona zastosowania do praktyki podmiotu gospodarczego polegającej na zbywaniu lub nabywaniu wierzytelności posiadanej wobec konsumenta, bez przewidzenia możliwości takiej cesji w umowie kredytu zawartej z tym konsumentem i bez uprzedniego poinformowania go o tej cesji lub bez udzielenia przez niego zgody na nią, a także bez dania mu możliwości wykupu swojego długu lub doprowadzenia do jego wygaśnięcia poprzez zwrot cesjonariuszowi ceny, jaką zapłacił on na podstawie wspomnianej cesji, powiększonej o właściwe koszty, odsetki i wydatki. Po drugie, dyrektywa ta nie ma również zastosowania do przepisów krajowych, takich jak znajdujące się w art. 1535 Código Civil (kodeksu cywilnego) i w art. 17 i 540 Ley 1/2000 de Enjuiciamiento Civil (ustawie 1/2000 - kodeks postępowania cywilnego) z dnia 7 stycznia 2000 r., które ustanawiają ramy dla takiej możliwości odkupu i regulują wstąpienie cesjonariusza w miejsce cedenta w toczącym się postępowaniu.

2) Dyrektywę 93/13 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona orzecznictwu krajowemu takiemu jak omawiane w postępowaniach głównych orzecznictwo Tribunal Supremo (sądu najwyższego, Hiszpania), zgodnie z którym nienegocjowany warunek w umowie kredytu zawartej z konsumentem ustanawiający mającą zastosowanie stopę odsetek za zwłokę jest nieuczciwy z tego powodu, że nakłada on na konsumenta będącego w zwłoce obowiązek zapłaty odszkodowania w nieproporcjonalnie wysokiej kwocie, jeżeli owa stopa przekracza o ponad dwa punkty procentowe stopę odsetek zwykłych przewidzianych w tej umowie.

3) Dyrektywę 93/13 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona orzecznictwu krajowemu, takiemu jak omawiane w postępowaniu głównym orzecznictwo Tribunal Supremo (sądu najwyższego, Hiszpania), zgodnie z którym konsekwencją nieuczciwego charakteru nienegocjowanego warunku umowy kredytu zawartego z konsumentem ustalającego stopę odsetek za zwłokę jest całkowite zniesienie tych odsetek w ten sposób, że w dalszym ciągu nalicza się odsetki zwykłe przewidziane w tej umowie.

¹ Dz.U. C 145 z 25.4.2016. Dz.U. C 151 z 15.5.2017.