Sprawy połączone C-71/11 i C-99/11: Bundesrepublik Deutschland v. Y i Z (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.331.5/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 października 2012 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 września 2012 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesverwaltungsgericht - Niemcy) - Bundesrepublik Deutschland przeciwko Y (C-71/11), Z (C-99/11)

(Sprawy połączone C-71/11 i C-99/11)⁽¹⁾

(Dyrektywa 2004/83/WE - Minimalne normy dotyczące warunków przyznawania statusu uchodźcy lub statusu w ramach ochrony uzupełniającej - Artykuł 2 lit. c) - Uznanie za "uchodźcę" - Artykuł 9 ust. 1 - Pojęcie "akt prześladowania" - Artykuł 10 ust. 1 lit. b) - Wyznanie jako powód prześladowania - Związek między powodem prześladowania a aktami prześladowania - Obywatele pakistańscy będący członkami wspólnoty religijnej ahmadiyya - Działania władz pakistańskich mające na celu ograniczenie prawa do publicznego uprawiania praktyk religijnych - Akty wystarczająco poważne, by uzasadnić obawę zainteresowanego przed prześladowaniem z powodu wyznania - Indywidualna ocena okoliczności faktycznych - Artykuł 4)

(2012/C 331/08)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 27 października 2012 r.)

Sąd krajowy

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniach przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Bundesrepublik Deutschland

Strona pozwana: Y (C-71/11), Z (C-99/11)

Przy udziale: Vertreter des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht, Bundesbeauftragter für Asylangelegenheiten beim Bundesamt für Migration und Flüchtlinge

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Bundesverwaltungsgericht - Wykładnia art. 2 lit. c) oraz art. 9 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304 s. 12) - Warunki uznania za uchodźcę - Wystarczająco poważny charakter aktu prześladowania - Czynności władz Pakistanu mające na celu ograniczenie działalności wspólnoty religijnej ahmadiyya

Sentencja

1) Artykuł 9 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony, należy interpretować w ten sposób, że:

– nie każde naruszenie wolności wyznania sprzeczne z art. 10 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej można uznać za "akt prześladowania" w rozumieniu wskazanego przepisu;

– akt prześladowania może polegać na naruszeniu prawa do zewnętrznego manifestowania wolności wyznania;

– w celu ustalenia, czy naruszenie wolności wyznania sprzeczne z art. 10 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej może stanowić "akt prześladowania", właściwy organ powinien zbadać, z uwzględnieniem osobistej sytuacji zainteresowanego, czy z powodu korzystania z owej wolności w kraju pochodzenia narażony jest on na rzeczywiste niebezpieczeństwo ścigania albo nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub karania ze strony podmiotów wymienionych w art. 6 dyrektywy 2004/83.

2) Artykuł 2 lit. c) dyrektywy 2004/83 należy interpretować w ten sposób, że obawa wnioskodawcy przed prześladowaniem jest uzasadniona, jeżeli zdaniem właściwego organu w związku z osobistą sytuacją wnioskodawcy można racjonalnie przyjąć, iż po powrocie do kraju pochodzenia będzie on dokonywał czynności religijnych narażających go na rzeczywiste niebezpieczeństwo prześladowania. Oceniając w sposób indywidualny wniosek o przyznanie statusu uchodźcy, właściwy organ nie może racjonalnie oczekiwać, że wnioskodawca zrezygnuje z owych czynności religijnych.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 130 z 30.4.2011.

Dz.U. C 173 z 11.6.2011.