Sprawy połączone C-537/12 i C-116/13: Banco Popular Espanol SA v. Marii Teodolindzie Rivas Quichimbo, Wilmar Edgar Cun Pérez i Banco de Valencia SA v. Joaquín Valldeperas Tortosa, María Ángeles Miret Jaume.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.102.3/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 kwietnia 2014 r.

Postanowienie Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 listopada 2013 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción n^o 1 de Catarroja i Juzgado de Primera Instancia n^o 17 de Palma de Mallorca (Hiszpania) - Banco Popular Español SA przeciwko Marii Teodolindzie Rivas Quichimbo, Wilmarowi Edgarowi Cunowi Pérezowi (C-537/12) i Banco de Valencia SA przeciwko Joaquínowi Valldeperasowi Tortosie, Maríi Ángeles Miret Jaume

(C-116/13)

(Sprawy połączone C-537/12 i C-116/13) ¹

(Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Umowy konsumenckie - Umowa pożyczki hipotecznej - Postępowanie w przedmiocie egzekucji wierzytelności zabezpieczonej hipoteką - Właściwość sądu krajowego rozpoznającego wniosek o wszczęcie egzekucji -

Nieuczciwe warunki - Kryteria oceny)

(2014/C 102/04)

Język postępowania: hiszpański

(Dz. U.UE C z dnia 7 kwietnia 2014 r.)

Sądy odsyłające

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción n^o 1 de Catarroja, Juzgado de Primera Instancia n^o 17 de Palma de Mallorca

Strony w postępowaniach głównych

Strona skarżąca: Banco Popular Español SA (C-537/12), Banco de Valencia SA Jaume (C-116/13),

Strona pozwana: Maria Teodolinda Rivas Quichimbo, Wilmar Edgar Cun Pérez (C-537/12), Joaquín Valldeperas Tortosa, María Ángeles Miret Jaume (C-116/13).

Przedmiot

C-537/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Juzgado de Primera Instancia e Instrucción - Wykładnia dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. U. L 95, s. 29) - Ochrona konsumentów w zakresie pożyczek na zakup nieruchomości - Zarzut podniesiony w postępowaniu egzekucyjnym oparty na nieuczciwym charakterze warunku umowy kredytu - Krajowe przepisy postępowania cywilnego mające zastosowanie do postępowania egzekucyjnego, wykluczające taki zarzut - Brak możliwości badania przez sąd krajowy nieuczciwego charakteru takiego warunku

C-116/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Juzgado de Primera Instancia de Palma de Mallorca - Wykładnia art. 3 ust. 1 i 3, 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. U. L 95, s. 29) oraz pkt 1 lit. e) i g) i pkt 2 lit. a) załącznika do niej - Ochrona konsumentów w dziedzinie pożyczek na zakup nieruchomości - Krajowe przepisy procedury cywilnej mające zastosowanie do postępowania dotyczącego egzekucji z hipoteki - Kompetencje sądu krajowego

Sentencja

1) Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie istnieniu w państwie członkowskim przepisów takich jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniach głównych, zgodnie z którymi sąd rozpoznający wniosek o wszczęcie egzekucji nie może, w ramach postępowania egzekucyjnego z hipoteki, ani badać, czy to z urzędu, czy na wniosek konsumenta, czy warunek zawarty w umowie będącej podstawą egzekwowanego długu i tytułu egzekucyjnego ma nieuczciwy charakter, ani zarządzić środków tymczasowych, w tym w szczególności zawieszenia egzekucji, kiedy ich zarządzenie jest niezbędne do zagwarantowania pełnej skuteczności ostałecznego rozstrzygnięcia sądu prowadzącego odpowiednie postępowanie rozpoznawcze, który jest właściwy do zbadania nieuczciwego charakteru tego warunku.

2) Artykuł 3 ust. 1 i 3 dyrektywy 93/13 oraz pkt 1 lit. e) i g) i pkt 2 lit. a) załącznika do niej należy interpretować w ten sposób, że do celów oceny, czy warunek umowny dotyczący wcześniejszej wymagalności spłaty pożyczki hipotecznej, taki jak ten w postępowaniu głównym, ma nieuczciwy charakter, zasadnicze znaczenie ma w szczególności to, czy:

- przysługujące przedsiębiorcy uprawnienie do jednostronnego rozwiązania umowy jest uzależnione od niewywiązania się przez konsumenta ze zobowiązania o zasadniczym dla danego stosunku umownego znaczeniu;

- uprawnienie takie przysługuje w przypadkach, w których takie niewywiązanie się ma charakter wystarczająco poważny w stosunku do okresu, na który udzielono pożyczki, i do kwoty tej pożyczki;

- uprawnienie to stanowi odstępstwo od mających zastosowanie w tym zakresie w braku uzgodnienia przez strony reguł, przez co dostęp do sądu i korzystanie z prawa do obrony przez konsumenta są utrudnione, zważywszy na środki procesowe, którymi ów konsument dysponuje, oraz

- prawo krajowe przewiduje odpowiednie i skuteczne środki umożliwiające konsumentowi, w odniesieniu do którego stosowany jest taki warunek umowny, zaradzenie skutkom tego jednostronnego rozwiązania umowy pożyczki.

Na sądzie odsyłającym spoczywa zadanie dokonania tej oceny w świetle wszystkich okoliczności sprawy w postępowaniu głównym.

¹ Dz. U. C 38 z 9.2.2013. Dz. U. C 171 z 15.6.2013.