Sprawy połączone C-509/09 i C-161/10: eDate Advertising GmbH v. X, Olivier Martinez, Robert Martinez v. MGN Limited (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.370.9/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 grudnia 2011 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 25 października 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof, Tribunal de grande instance de Paris - Niemcy, Francja) - eDate Advertising GmbH przeciwko X, Olivier Martinez, Robert Martinez przeciwko MGN Limited

(Sprawy połączone C-509/09 i C-161/10)⁽¹⁾

(Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Jurysdykcja i uznawanie orzeczeń sądowych oraz ich wykonywanie w sprawach cywilnych i handlowych - Jurysdykcja w sprawach, których "przedmiotem postępowania jest czyn niedozwolony, czyn podobny do czynu niedozwolonego lub roszczenie wynikające z takiego czynu" - Dyrektywa 2000/31/WE - Publikacja informacji w Internecie - Naruszenie dóbr osobistych - Miejsce, gdzie nastąpiło lub może nastąpić zdarzenie wywołujące szkodę - Prawo właściwe dla usług społeczeństwa informacyjnego)

(2011/C 370/13)

Język postępowania: niemiecki i francuski

(Dz.U.UE C z dnia 17 grudnia 2011 r.)

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof, Tribunal de grande instance de Paris

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: eDate Advertising GmbH, Olivier Martinez, Robert Martinez

Strona pozwana: X, MGN Limited

Przedmiot

(C-509/09)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Bundesgerichtshof - Wykładnia art. 5 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 12, s. 1) oraz art. 3 ust. 1 i ust. 2 dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (Dz.U. L 178, s. 1) - Ustalenie jurysdykcji oraz właściwego prawa mającego zastosowanie do powództwa o naruszeń dóbr osobistych przez treści zamieszczone w Internecie - Kryteria określenia "miejsca, gdzie nastąpiło lub może nastąpić zdarzenie wywołujące szkodę".

(C-161/10)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Tribunal de grande instance de Paris - Wykładnia art. 2 i art. 5 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2001, L 12, s. 1) - Sąd właściwy do orzekania w przedmiocie powództwa wniesionego w związku z naruszeniem prawa do poszanowania życia prywatnego i prawa do wizerunku, do którego miałoby dojść w wyniku umieszczenia informacji lub zdjęć w sieci, w witrynie utworzonej na serwerze znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie, w którym powód ma miejsce zamieszkania - Określenie miejsca, gdzie doszło do zdarzenia wywołującego szkodę - Znaczenie, jakie dla określenia tego miejsca ma liczba połączeń ze sporną stroną internetową dokonanych z państwa, w którym powód ma miejsce zamieszkania, jego przynależność państwowa i ewentualnie język, w którym rozpowszechniane są sporne informacje

Sentencja

1) Artykuł 5 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w wypadku naruszenia dóbr osobistych za pośrednictwem treści opublikowanych w witrynie internetowej, osoba, która uważa się za poszkodowaną, może wytoczyć powództwo dotyczące odpowiedzialności za całość doznanych krzywd i poniesionych szkód bądź przed sądami państwa członkowskiego, w którym wydawca tych treści ma swoją siedzibę, bądź przed sądami państwa członkowskiego, w którym znajduje się centrum jej interesów życiowych. Osoba ta może również, zamiast powództwa dotyczącego odpowiedzialności za całość doznanych krzywd i poniesionych szkód, wytoczyć powództwo przed sądami każdego państwa członkowskiego, na którego terytorium treść umieszczona w sieci jest lub była dostępna. Sądy te są właściwe do rozpoznania jedynie krzywdy lub szkody spowodowanych na terytorium państwa członkowskiego sądu, przed którym takie powództwo zostało wytoczone.

2) Artykuł 3 dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywy o handlu elektronicznym) należy interpretować w ten sposób, że nie nakłada on obowiązku transpozycji w formie specyficznej normy kolizyjnej. Jednakże, w zakresie koordynowanej dziedziny, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby - z zastrzeżeniem odstępstw dozwolonych zgodnie z warunkami określonymi w art. 3 ust. 4 dyrektywy 2000/31 - usługodawca świadczący usługę handlu elektronicznego nie był poddany wymogom surowszym aniżeli wymogi przewidziane przez prawo materialne obowiązujące w państwie członkowskim, w którym ten usługodawca ma siedzibę.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 134 z 22.5.2010.

Dz.U. C 148 z 5.6.2010.