Sprawy połączone C-502/01 i C-31/02: Silke Gaumain-Cerri v. Kaufmännische Krankenkasse - Pflegekasse i Maria Barth v. Landesversicherungsanstalt (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.217.1/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 28 sierpnia 2004 r.

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 8 lipca 2004 r.

w sprawach połączonych C-502/01 i C-31/02 (wniosek Sozialgericht Hannover i Sozialgericht Aachen o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Silke Gaumain-Cerri przeciwko Kaufmännische Krankenkasse - Pflegekasse i Maria Barth przeciwko Landesversicherungsanstalt(1)

(Zabezpieczenie społeczne - Swobodny przepływ pracowników - Traktat WE - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Świadczenia na pokrycie ryzyka potrzeby korzystania z usług opiekuńczych - Uiszczanie przez zakład ubezpieczający koszty usług opiekuńczych składek na ubezpieczenie na wypadek starości na rzecz osoby trzeciej świadczącej usługi opiekuńcze osobie korzystającej z tych usług)

(2004/C 217/02)

(Język postępowania: niemiecki)

(Tłumaczenie robocze; tłumaczenie ostateczne zostanie opublikowane w "Zbiorze Orzeczeń Trybunału")

(Dz.U.UE C z dnia 28 sierpnia 2004 r.)

W sprawach połączonych C-502/01 i C-31/02, mających za przedmiot skierowane do Trybunału na mocy art. 234 WE przez Sozialgericht Hannover (Niemcy) (C-502/01) i Sozialgericht Aachen (Niemcy) (C-31/02) wnioski o wydanie w ramach zawisłych przed tymi sądami sporów między Silke Gaumain- Cerri i Marią Barth a Kaufmännische Krankenkasse - Pflegekasse, Landesversicherungsanstalt Rheinprovinz, orzeczenia w trybie prejudycjalnym w przedmiocie wykładni przepisów Traktatu WE i prawa wtórnego odnoszących się do swobodnego przepływu obywateli Unii, zwłaszcza rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem Rady (WE) nr118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. (Dz.U. 1997, L 28, str. 1), Trybunał (druga izba), w składzie C. W. A. Timmermans, prezes izby, J.-P. Puissochet (sprawozdawca) i R. Schintgen, F. Macken i N. Colneric, sędziowie, rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 8 lipca 2004 r. wyrok, który zawiera następujące rozstrzygnięcie:

1) Świadczenie dokonane przez zakład ubezpieczający koszty usług opiekuńczych, polegające na uiszczeniu składek na ubezpieczenie na wypadek starości na rzecz osoby trzeciej, która świadczy usługi opiekuńcze osobie korzystającej z usług opiekuńczych w miejscu jej zamieszkania w okolicznościach mających miejsce w sprawach przed sądem krajowym, stanowi świadczenie w razie choroby na korzyść osoby korzystającej z usług opiekuńczych objęte rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r.

2) O ile chodzi o świadczenia z niemieckiego ubezpieczenia kosztów usług opiekuńczych, przyznane w okolicznościach mających miejsce w sprawach przed sądem krajowym ubezpieczonemu zamieszkującemu na terytorium Państwa właściwego lub osobie zamieszkującej na terytorium innego Państwa Członkowskiego i objętej tym ubezpieczeniem jako członek rodziny pracownika, to zarówno Traktat, zwłaszcza art. 17 WE jak i rozporządzenie nr 1408/71 w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem nr 118/97 sprzeciwiają się temu, aby właściwy zakład odmówił uiszczenia składek na ubezpieczenie na wypadek starości na rzecz obywatela Państwa Członkowskiego spełniającego rolę osoby trzeciej świadczącej usługi opiekuńcze uprawnionemu do tych świadczeń z takiego powodu, że ta osoba trzecia lub wyżej wymieniony uprawniony zamieszkują w Państwie Członkowskim innym niż Państwo właściwe.

_____

(1) Dz.U. C 84 z 6.4.2002.

Dz.U. C 109 z 4.5.2002.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.